1. Selfish Giant part 2
Then the Spring came, and all over the country there were little
blossoms and little birds. Only in the garden of the Selfish Giant
it was still Winter. The birds did not want to sing in it as there
were no children, and the trees forgot to blossom. The only
people who were pleased were the Snow and the Frost. ‘Spring
forgot this garden,’ they cried, ‘so we will live here all the year
round.’ The Snow covered up the grass with her great white
cloak, and the Frost painted all the trees silver. Then they invited
the North Wind to stay with them, and he came. He was
wrapped in furs, and he roared all day about the garden.
2. • ‘I cannot understand why the Spring is so late in
coming,’ said the Selfish Giant, as he sat at the
window and looked out at his cold white garden;
‘I hope there will be a change in the weather.’
• But the Spring never came, nor the Summer. The
Autumn gave golden fruit to every garden, but to
the Giant’s garden she gave none. ‘He is too
selfish,’ she said. So it was always Winter here,
and the North Wind, and the Hail, and the Frost,
and the Snow danced through the trees. -
3. • One morning the Giant was in his bed when he heard
some lovely music. It sounded so sweet to his ears that
he thought it must be the King’s musicians passing by.
It was really only a little linnet singing outside his
window, but as he had heard birds singing in his garden
long ago and now this music was the most beautiful
music in the world. Then the Hail stopped dancing over
his head, and the North Wind ceased roaring, and a
delicious perfume came to him through the open
casement. ‘I believe the Spring has come at last,’ said
the Giant; and he jumped out of bed and looked out.
4. Եսասեր Հսկան մաս 2-րդ
• Հետո եկավ գարունը , և ամենուրեք փոքրիկ
բողբոջներ ու թռչնակներ հայտնվեցին: Միայն
Եսամոլ Հսկայի այգում տնօրինում էր Ձմեռը:
Թռչնակներն այնտեղ չէին ուզում երգել, քանի որ
մանուկներ չկային, իսկ ծառերն
էլ մոռացան ծաղկել:Օրերից մի օր խոտերի
միջից մի գեղեցիկ ծաղիկ հանկարծ գլուխը
հանեց, բայց հենց որ նկատեց ցուցանակը,
այնքան վշտացավ երեխաների համար, որ
իսկույն նորից թաքնվեց հողի տակ ու քուն մտավ:
Միայն Ձյունն ու Սառնամանիքն էին իրենց լավ
զգում:
5. • Գարունը մոռացել է այգին,- գոչեցին
նրանք,- ուստի մենք կլոր տարին այստեղ
կապրենք:Ձյունը խոտը ծածկեց իր հսկա
ճերմակ թիկնոցով, իսկ Սառնամանիքին
արծաթազօծեց բոլոր ծառերը: Հետո
նրանք իրենց մոտ հրավիրեցին
Հյուսիսային Քամուն, ու նա եկավ
6. • Մորթիներով փաթաթված, նա ամբողջ օրը ոռնում էր
այգում և տեղահան անում ծխնելուզների
խողովակները:-Ինչ փառահեղ վայր է , – ասում էր
Հյուսիսային Քամին,-պետք է այստեղ հրավիրել նաև
Կարկուտին:Ու Կարկուտը եկավ: Օրը երեք ժամ նա
հարվածում էր ամրոցի տանիքին: Մինչև որ
կոտրատեց համարյա բոլոր կղմինդրները, իսկ հետո,
հնարավորին չափ արագ պտտվեց այգու
շուրջբոլորը: Նրա զգեստը մոխրագույն էր, իսկ շունչը
`սառույց: -Չեմ հասկանում ` ինչու է այսքան
ուշանում Գարունը,- ասաց պատուհանի գոգին
նստած եսամոլ Հսկան ու նայեց իր սառած սպիտակ
այգուն:
7. • :- Հուսով եմ, եղանակը շուտով կփոխվի:Բայց գարունն այդպես էլ
չեկավ, չեկավ և ամառը: Աշունը ոսկե մրգեր բերեց բոլոր
այգիներին, իսկ Հսկայի այգուն` ոչինչ:_Նա չափազանց եսամոլ է,ասաց աշունը:Եվ այդպես, Հսկայի այգում մշտապես Ձմեռն էր
թագավորում, իսկ Հյուսիսային Քամին, Կարկուտը, Ձյունն ու
Սառնամանիքը պարում էին ծառերի միջին: Մի առավոտ, երբ
Հսկան արթուն պառկած էր անկողնում, նրա ականջին գեղեցիկ
մեղեդի հասավ: Ու այնպես ախորժալուր, որ նա կարծեց , թե
արքայի երաժիշտներն են անցնում: Իրականում դա մի փոքրիկ
կանեփահավ էր ճռվողում, բայց Հսկան այնքան վաղուց չէր լսել իր
այգում երգող թռչնակի, որ նրան թվաց, թե աշխարհում երբեք
ավելի սքանչելի բան չի լսել:Կարկուտը դադարեց ծեծել տանիքը,
իսկ Հյուսիսային Քամին այլևս չոռնաց, ու դրա փոխարեն կիսաբաց
պատուհանից անուշ բուրմունք թափանցեց ներս:Վերջապես
Գարունը եկավ,- ասաց Հսկան ու անկողնուց վեր թռավ:
