2. Կախարդական դդում
Մի անգամ մի մարդ մի դդում գնեց: Այդ դդումը
սովորոկան դդում չէր, այլ կախարդական էր։ Երբ
տարան տուն ուտելու, այդ դդումը խոսեց.
- Մի կերեք ինձ,- ասաց նա։
Մարդիկ վախեցան և ասեցին.
- Փախեք-փախեք, դդումը խոսում է: Նրանք ոչ թե
փախան, այլ պատոհանից դուրս թռան։ Հետո
դդումը աճեցրեց ձեռքեր և ոտքեր, որ ամբողջ
աշխարհը ուտի։ Երբ դդումը մեծացավ, ասաց.
-Դուք ինձ էիք ուտում, հիմա ես ձեզ կուտեմ։
Վերջը դդումը հաղթեց և դարձավ նոր աշխարհի
թագավորը։
Հեղինակ՝ Դանիել Ավետիսյան
3. Կախարդական դդում
Կախարդական դդումը շատ խորամանկ էր։ Մի անգամ մարդիկ
որոշեցին դդումը կտրել։ Կտրեցին ու տեսան, որ մեջը միայն դդումի
կորիզներն են մնացել, իսկ դդումը փախել է։ Նրանք գնում են դդումին
ման գալու և չեն գտնում, իսկ դդումը այնպիսի տեղ էր, որ հնարավոր
չէր գտնելը։ Մարդիկ նորից են գնում ման գալու, ու այս անգամ դդումին
գտնում են լուսնի վրայից։
Հեղինակ՝Ալեքսանդր Գևորգյան
4. Կախարդական դդում
Մի անգամ մեկ Կախարդական դդում իր
կախարդությունով կարողացել է ավտո ու
գանտել բարձրացնի։
Հեղինակ՝ Տիգրան Գրիգորյան
5. Կախարդական դդում
Մի անգամ մի մարդ հանդիպեց մի ծեր պառավի: Պառավը ասաց.
-Կանգնիր, տղա: Հետո նրան տվեց մի դդմի կուտ և անհետացավ:
Տղան գնաց և մի գաղտնի տեղ ցանեց ու գնաց իր տուն գիշերելու:
Առավոտյան գնաց դդմի մոտ տեսավ , որ աճել է և փայլում է:
Տղան երազանք պահեց, որ դառնա թագավոր:
Մեկ էլ հանկարծ երկու թռչուններ թագը բերեցին և
դրեցին նրա գլխին, իսկ երբ նա հետ վերադարձավ իր տուն և տեսավ,
որ իր տունը թագավորի պալատ է դարձել և նա հասկացավ,
որ դդումը կախարդական է:Այդ օրվանից տղան ինչ ուզում անում էր,
և ամեն օր երազանք էր պահում:
Հեղինակ՝ Հովհաննես Դավթյան
6. Կախարդական դդում
Լինում է, չի լինում մի դդում է լինում: Այդ դդումի անունը Գագիկ է
լինում: Գագիկը կախարդական է, որովհետև նա կենդանացել է և
ազգային դարձել: Նա կենդանացել է և ազգային դարձել, որովհետև
երեխաները նրան աչքեր և ազգային շորեր են նկարել: Գագիկը շատ
էր ուրախացել, որ նա կենդանի է դարձել, բայց երեխաները մոռացել
էին նրան ոտքեր նկարել և ձեռքեր, դրա համար էլ նա պետք է
թռչկոտելով գնար: Իսկ դրսում ձյուն էր նստել: Գագիկը թռավ դռան
մոտ, բայց չկարողացավ բացել այն, որովհետև նա ձեռք չուներ:
Գագիկը մի ձև բարձրացավ այն երեխայի մոտ, որը իրեն նկարել էր:
Երեխան տեսավ իր նկարած դդումին և ասաց.
– Սա իմ դդումը չէ՞:
Եվ վազեց նրա հետևից: Երեխան մտածեց, որ Գագիկը գնացել է
դուրս, իսկ Գագիկը օգտագործեց այդ հնարավորությունը և գնաց
ձնի հետ խաղալու:
Հեղինակ՝ Արփի Խալաթյան
7. Լինում է, չի լինում մի դդում է լինում: Նա հեքիաթի սկզբում լինում է մի հասարակ դդում:
Փոքրիկ ժամանակ նա կարմիր էր, երբ մի քիչ մեծացավ՝ դարձավ կապույտ: Նա շատ էր
ուզում մյուս դդումների նման դեղին լինել, բայց ափսոս ինչքան իրեն մաքրում էր ջրի տակ
միևնույն է կապույտ էր մնում: Մի օր նա մտածեց, թե իրեն ի՞նչ մասնագիտություն կսազի և
որոշեց կախարդ դառնալ: Նա իր կախարդ ընկերներից մեկին հարցրեց.
Ընկերն ասում է.
-Դե որ շատ ես ուզում, իմ ընկեր, կսովորեցնեմ:
Անցավ 1 տարի դդումը լրիվ կարողանում էր կախարդել: Նա իր կախարդելով շատ
մարդկանց, դդումների էր օգնում: Օրինակ իր ընկեր դդումը չէր կարողանում իր դասատուի
տված խնդիրը լուծել, կախարդական դդումն այնպես կախարդես, որ տեղն ու տեղը արագ
խնդիրը լուծեց, մյուս ընկեր դդումի ոտքը ցավում էր, կախարդական դդումը նրան նույնպես
կախարդեց և նրա ոտքի ցավը արագ անցավ:
Հեքիաթ Կախարդական դդումի
մասին
8. Շուտով եկավ կախարդական դդումի ծննդյան օրը: Ամբողջ քաղաքը կանգնած էր կախարդական
դդումի տան դռան մոտ: Հենց կախարդական դդումը տնից դուրս եկավ, բոլորը նրան ծննդյան վեց
ամյակի համար շնորհավորեցին և ամենավերջում նրա ամենամոտ ընկերը նրան շնորհավորեց,
գրկեց և մի նվեր տվեց: Հենց դրսում կախարդական դդումը բացեց նվերը և տեսավ հատուկ
կախարդական փայտիկ և հատուկ կախարդողների համար շորեր: Նա մտավ իր տուն, փոխեց իր
շորերը և հագավ կախարդողի շորերը: Նա իրեն նայեց հայլու մեջ և տեսավ, որ մյուս դդումների նման
դեղին է: Նա արագ վազեց դուրս, կանգնեց աթոռի վրա ու ամբողջ քաղաքին հայտարարեց.
-Դդում ընկեր ինձ կսովորեցնես կախարդել, քանի որ ես կապույտ եմ, մտածեցի կախարդող դառնալ:
-Ինձ պետք էր կախարդող դառնալ և ես դարձա, երբ ես հագա կախարդական շորերն ու փայտիկը
նայեցի հայլու մեջ, տեսա, որ իմ կապույտ գույնը լրիվ անցել է: Այդ առթիվ կախարդական դդումը
իրենց քաղաքը կախարդեց, դրեց լիքը ծաղիկներ, ծառեր, խոտեր, այգիներ, այգիներում երգող
թռչուններ և մի փոքրիկ գետակ, վրան պառկած ուռենին, վարդերի հետ միասին և ահա ավարտվեց
հեքիաթը: Դդումին անվանեցին գեներալ լեյտենանտ մայոր կախարդական դդում:
Հեղինակ՝ Եվա Պապյան
9. Կախարդական դդում
Կար չկար մի կախարդական դդում կար։Նա ապրում էր կախարդական ավտոմեքենայի
մեջ։Նա ուներ փայտիկներից ձեռքեր։Նշեմ, որ կախարդը նրան կախարդել է։ Այդ դդումը
շատ պստլիկ-ճստլիկ էր, նա մենակ մայրիկ ուներ։ Նրա գույնը շատ հետաքրքիր էր։Դդումը
ուներ մի շատ հետաքրքիր կախարդական փայտիկ։Դդումի գույնը կարմիր է,մի քիչ էլ
կապտագույն։Այդ դդումը շատ բարի էր ,մի քիչ էլ չարաճճի և հոգատար։Նա շատ էր սիրում
ուտել որդեր,թրթուներ և այլն։Նա գնում էր նկարչության,նա կարողանում էր շատ լավ
նկարել ոնցոր նրա նկարները իսկական լինեին։Նա ամենից շատ սիրում էր նկարել
ծաղիկներ,բնություն,անտառներ։Նա մի քիչ էլ կարողանում էր քանդակել։Դդումը ուներ
երկու ականի հեծանիվ։Հեծանիվը նրա չափից մեծ էր ու դդումը չեր կարողանում վարել այդ
հեծանիվը։Նրան մայրիկն էր սովորեցնում վարել հեծանիվ, բայց նա չեր ուզում սովորել,իսկ
երբ հասկացավ որ նա զբաղմունք չունի սկսեց փորձել։Նա հոգնել էր վարելուց, բայց հենց որ
փորձեց և ստացվեց այդ օրվանից կախարդական դդումը մենակ երկու ականի էր վարում։և
ահա եկավ ձմեռ 2020թ.։Դդումի ամենասիրելի ամիսն էր։Երբ ձյուն եկավ, նա դուրս եկավ
կախարդական ավտոմեքենայից։ Գնաց ձնեմարդ պատրաստելու և ձնագնդի խաղալու։ Նա
մենակ չեր կարողանա մեկ օրում պատրատել ձնեմարդ։ Հեղինակ՝ Նարե Մելքոնյան
10. Կախարդական դդում
Մի անգամ մի մարդ մի դդում աճեցրեց։
Դդումը աճեց-մեծացավ, մի օր էլ փախավ։
Մարդը եկավ,տեսավ որ դդումը չկա։ Նա
տեսավ մի մարդ, որը շատ վախեցած էր:
Դդում աճեցնողը հարցրեց նրան, ի՞նչ է
եղել: Վախեցածն ասաց, որ խոսացող
դդում է տեսել ճանապարին։ Մարդը գնաց
այդ ճանապարով և տեսավ, որ փողոցով
մարդիկ գոռում են. «խոսեցող դդում-
խոսեցող դդում»։ Դդում աճեցնողը ասաց,
որ նրանք չվախենան։ Դդումը վազեց
մարդու մոտ, որը սոված էր։ Սոված
մարդը վերցրեց դդումը և կերավ։
Հեղինակ՝Արեգ Խաչատրյան
11. Կախարդական դդում
Լինում է չի լինում, մի դդում է լինում։ Նրան տեղից պոկում են, նրա
արմատները նորից են կպնում։ Վերջը նրան մի ձև պոկեցին, տարան
խանութ։ Խանութից նա փախավ, հասավ մի տուն: Այնտեղ նրան
ուզում էին ուտել։ Երբ ուտում էին, նա նորից էր ստեղծվում։ Երբ
սերմերը դնում էին հողի տակ ,նրանք փախնում էին մտնում դդմի
մեջ։ Նա այնտեղից էլ փախավ, գնաց, հասավ իր հայրենիք՝ գյուղ, իր
բարեկամների՝ հայրիկի, մայրիկի, տատիկի, պապիկի, քույրիկի և
եղբոր մոտ։
Հեղինակ՝ Արեգ Տոնոյան
12. Կախարդական դդումը շատ մեծ էր: Նա իսկական դդում չէր: Մի անգամ դդումի մոտ եկավ փիսիկը և
ասաց.
- Կարո՞ղ ես առյուծ դառնալ:
Դդումը պատասխանեց.
- Այո:
Փիսոն ասաց.
-Չեմ հավատում:
Դդումը առյուծ դարձավ:
Փիսիկը հարցրեց.
-Իսկ կարո՞ղ ես մկնիկ դառնալ:
Դդումը պատասխանեց.
-Իհարկե, այո:-Արագ դարձավ մկնիկ: Հենց մկնիկ դարձավ, փիսիկը բռնեց, կերավ: Բոլորը սկսեցին
հանգիստ ապրել, որովհետև բոլորը վախենում էին, քանի որ նա կարող էր դառնալ ամեն ինչ և
մարդկանց վախեցնել: Նա ուներ մեծ պալատ: Այդ պալատը փիսիկինը դարձավ փիսոն շատ բարի էր:
Մոռացա նշեմ, որ փիսոն և մկնիկը գունավոր էին:
Հեղինակ՝ Միլենա Կարապետյան
13. Կախարդական դդում
Մի անգամ մի կախարդական դդում տեսա, որն ուներ ոտքեր և ձեռքեր: Նա
շատ էր սիրում սարքել նոր բաներ: Մի օր դդումը չարացավ և սկսեց մարդկանց
խաբել: Նրան ասում էին.
- Սպորտով զբաղվի՛ր:
Նա սկսեց սպորտով զբաղվել և մի քանի օր անց մի քիչ բարի դարձավ: Դրանից
հետո նրան ասեցին.
- Մի քիչ էլ զբաղվի սպորտով: Նա մի քիչ էլ պարապեց և դարձավ
ամենաբարին:
Նրան բոլորը ասում էին.
-Դու բոլոր դդումներից ամենալավ դդումն ես:
Հեղինակ՝ Գարիկ Մելիքյան
14. Կախարդական դդում
ՄԻ անգամ դդումը բանտում էր:
Նա ուզեց փախնել բանտից, որ գնա տուն: Շատ
փորձեց, բայց չէր ստացվում: Իսկ երբ 123-րդ
անգամն էր փորձում մի կախարդուհի եկավ և
օգնեց:
Հեղինակ՝ Ալեքս Մելիքյան
15. Կախարդական դդում
Լինում է, չի լինում մի կախարդուհի։
Այդ կախաարդուհին ուզում էր կենդանի ունենալ։ Մի անգամ էլ նա
կախարդական հյութը վերցրեց, լցրեց դդումի վրա ու նրան մկնիկ
դարձրեց:
Հեղինակ՝ Լեո Մելիքյան
16. Կախարդական դդում
Լինում է , չի լինում մի Դդմիկ է լինում։ Նա
ապրում էր ամենահասուն թփի վրա ։ Մի օր մի
մարդ Դդմիկին հանեց, ոչ թե քաշեց, այլ վերցրեց:
Դդմիկը հեշտ ու հանգիստ դուրս եկավ իր
փափուկ թփերի միջից։ Նա սովորական Դդմիկ
չէր, այլ ոսկե Դդմիկ։ Երբ մարդը լռեց, նա իսկույն
տեղավորեց իր փափլիկ թփերի մեջ։ Իսկ երբ
մարդը հեռացավ, Դդմիկը սովորական դդմիկ
դարձավ: Հաջորդ անգամ, երբ մարդը շնորհքով
վերցրեց նրան, նա դարձավ ոսկե Դդմիկ: Երբ
մարդը հեռացավ, Դդմիկը հասկացավ, որ մարդը
ոչ անկուշտ էր, ոչ ագահ, ոչ էլ վայրենի,
որովհետև նա չկերավ նրան, նա ոսկին չվերցրեց
և չքաշքշեց:
Հեղինակ՝ Լիլի Մինասյան
17. Կախարդական դդում
Լինում էր, չէր լինում, մի դդում էր լինում: Էս դդումը այգում իր համար
աճում էր: Մի օր ինչ-որ մի կախարդ եկավ և դդումին կախարդեց գնաց:
Էս դդումը դարձավ գունազարդ դդում: Տերը, ով աճացրել էր այդ
դդումին, անվանեց գունազարդ դդում: Որքան էլ այդ դդումին լվանում
էր, միևնույնը չէր մաքրվում:
Հեղինակ՝ Էյվա Մուրադյան
18. Դդմաընթերցարան
Նյութը պատրաստեցին Հյուսիսային դպրոցի 3․1 դասարանի
սովորողներ Ալեքս Գևորգյանը, Նարե Մելքոնյանը և Տարոն
Կիրակոսյանը
Դասվար Մանուշակ Աբրահամյան
