1. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τα παιδιά της Γ2 δημιουργούν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
106ο
Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης
2008
2. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια πόλη που τη έλεγαν
Λιλιπούπολη. Σε αυτήν την πόλη επικρατούσε το εξής περίεργο.
Ολόκληρη η πόλη είχε κυριευθεί από τον κακό κύριο Ρύπο. Θα
αναρωτιέστε ποιος είναι ο κακός κύριος Ρύπος!
Ο κύριος Ρύπος ήταν τόσο βλαβερός και καταστροφικός που
είχε ως αποτέλεσμα η Λιλιπούπολη να είναι μια πόλη γεμάτη νέφος.
Τα πάντα στην πόλη είχαν μολυνθεί. Τα σκουπίδια κείτονταν στους
δρόμους. Τα δέντρα και τα φυτά είχαν μαραθεί και τα φύλλα τους
γέρνανε προς το έδαφος. Ο ποταμός που περνούσε μέσα από την
πόλη ήταν γεμάτος λύματα.
Η ατμόσφαιρα είχε μολυνθεί ώστε το οξυγόνο που ανέπνεαν οι άνθρωποι είχε γεμίσει τοξικά.
Το αποκορύφωμα σε αυτήν την κατάσταση ήταν ο όξινη βροχή που μόλυνε τα πάντα.
Οι κάτοικοι της Λιλιπούπολης ήταν απελπισμένοι. Ο δήμαρχος αδιαφορούσε και μόνο το
συμφέρον του κοιτούσε. Οι κάτοικοι άρχισαν να δυσανασχετούν και αποφάσισαν να ενεργήσουν μόνοι
τους. Έτσι πήραν δραστικά μέτρα για την καταπολέμηση του κύριου Ρύπου.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να μαζέψουν όλα τα σκουπίδια που βρόμιζαν την πόλη
τους και έκαναν κακό στην υγεία τους. Έπειτα, για να ομορφύνουν τη Λιλιοπούπολη θεώρησαν
απαραίτητο να κάνουν δεντροφύτευση και να δημιουργήσουν πάρκα και παιδικές χαρές. Ακόμη
έδωσαν εντολή να περιοριστούν τα αυτοκίνητα ώστε να μειωθεί το νέφος στην ατμόσφαιρα.
Μια μέρα, ο δήμαρχος Χαρχούδας, κοίταξε από το παράθυρο του δημαρχείου και τι να δει! Μια
πεντακάθαρη πόλη!
Κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες και είπε στους κατοίκους: «Σας ευχαριστώ για την καθαρή
Λιλιπούπολη! Ήμουν ανόητος που δεν σας άκουγα! Συγχωρέστε με!»
«Ζήτω ο δήμαρχός μας! Ζήτω!», απάντησαν οι κάτοικοι.
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
28-02-2008
Βένια Γεωργούδη
3. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο κύριος Ρύπος, που του
άρεσε να πηγαίνει στις πόλεις και να τις βρωμίζει και να τις
καταστρέφει.
Έτσι μια μέρα πήγε στη Βρωμούπολη. Εκεί οι άνθρωποι
δεν πρόσεχαν την πόλη τους. Πετούσαν τα σκουπίδια όπου
έβρισκαν. Μόλυναν τη θάλασσα κι είχαν πολύ νέφος.
Έτσι δημιουργήθηκε φοβερή μόλυνση σο περιβάλλον. Τα
αστικά λύματα είχαν τοξικές ουσίες και έτσι δημιουργήθηκε όξινη
βροχή.
Ο κύριος Ρύπος χαιρόταν που τα έβλεπε όλα αυτά. Όμως οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να
μείνουν άλλο σ’ αυτή την πόλη γιατί είχε καταστραφεί από τη μόλυνση. Αποφάσισαν λοιπόν να πάνε να
ζήσουν στην Ασχημούπολη. Όμως κι εκεί οι κάτοικοι δεν πρόσεχαν την πόλη τους. Είχαν πολλά
εργοστάσια που βρόμιζαν τον αέρα με τα καυσαέριά τους. Και τα λύματά της έπεφταν στα ποτάμια και
στη θάλασσα. Έτσι ο κακός κύριος Ρύπος κατέστρεψε κι αύτή την πόλη.
Τότε οι κάτοικοι της Βρωμούπολης και της Ασχημούπολης αποφάσισαν να πάνε όλοι να ζήσουν
στην Ομορφούπολη. Όμως κι εκεί ο κακός κύριος Ρύπος τους ακολούθησε.
Η Ομορφούπολη ήταν μια πανέμορφη και πεντακάθαρη πόλη. Οι κάτοικοί της την αγαπούσαν
και την φρόντιζαν. Ανακύκλωναν τα σκουπίδια τους, τα εργοστάσιά τους είχαν βιολογικό καθαρισμό.
Δεν είχαν πολλά αυτοκίνητα και είχαν ένα δάσος που το πρόσεχαν και έτσι είχαν οξυγόνο.
Τότε οι κάτοικοι της Βρωμούπολη και της Ασχημούπολης κατάλαβαν ότι έπρεπε κι αυτοί να
προσέχουν και ν’ αγαπάνε τις πόλεις τους.
Γύρισαν λοιπόν πίσω, έκαναν κι αυτοί τις πόλεις τους καθαρές, χωρίς νέφος, γεμάτες με δάση
και με καθαρό αέρα. Κι από τότε κανένας δεν ξανάδε τον κακό κύριο Ρύπος.
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
21-02-2008
Μαριάννα Ανρδεάδου
4. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό, στην Ωραιούπολη, οι άνθρωποί
της ζούσαν ευτυχισμένοι. Ώσπου μια μέρα, ένα νέφος ήρθε και
κάθισε πάνω από την πόλη τους. Όλοι οι άνθρωποι της
περιοχής τρόμαξαν! μάζεψαν τα πράγματά τους και
εγκατέλειψαν την πόλη. Όμως κάποιοι από αυτούς έπαθαν
ασφυξία από τα τοξικά αέρια. Σε λίγο άρχισε να πέφτει όξινη
βροχή από τα πολλά αέρια. Τα ποτάμια γέμισαν από λύματα. Τα
νερό μολύνθηκαν και δεν υπήρχε πολύ οξυγόνο. Ακόμη και τα
ζώα από μια φάρμα που ήταν εκεί κοντά έτρεξαν να φύγουν από
την πόλη.
Τότε λέει ο σκύλος: «Τώρα πού θα πάμε;». ο γάτος που ήξερε την περιοχή καλύτερα του
απάντησε: «Λέω να πάμε σε μια καλύβα, πιο πέρα και να περάσουμε τη νύχτα μας». Ξαναρωτάει ο
σκύλος το γάτο: «μήπως στην καλύβα ζει κανένας ή είναι εγκαταλελειμμένη;». «Είναι
εγκαταλειμμένη», είπε ο γάτος. «Δεν χρειάζεται να φοβάσαι». Έτσι τα ζώα της φάρμας πήγαν στην
καλύβα. Όταν έφτασαν στην καλύβα την βρήκα μισογκρεμισμένη και δεν χωρούσαν όλα.
Αναγκάστηκαν λοιπόν μερικά να μείνουν έξω. Αλλά εκείνα δεν ήθελα να μείνουν έξω γιατί είχε πολύ
κρύο. Τότε ξαφνικά εμφανίστηκε μια ομάδα λύκων που είχε βγει για κυνήγι. Όταν τα είδαν τους
όρμησαν. Τα ζώα τρόμαξαν και τα μισά μπήκαν και κρύφτηκαν στην καλύβα. Όμως τα υπόλοιπα τα
έφαγαν οι λύκοι.
Μετά τα ζώα ξαναγύρισαν στην πόλη. Η όξινη βροχή είχε σταματήσει. Μερικές πολυκατοικίες
δε διαλύθηκαν από την όξινη βροχή. Μετά από πολύ περπάτημα βρήκαν και γύρισαν στα σπίτια τους.
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
21-02-2008
Γιάννης Βούλγαρης
5. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια
Βρωμόπολη όπου κυριαρχούσε πάντα ο κακός
κύριος Ρύπος.
Εκεί υπήρχαν πολλά εργοστάσια που
μόλυνα με το τοξικό τους νέφος και τα λύματα τη
γη. Οξυγόνο δεν υπήρχε. Έτσι ρυπαίνουν την
ατμόσφαιρα και δημιουργούν όξινη βροχή που καταστρέφει τη ζωή πάνω στη γη. Όμως
οι άνθρωποι προσπάθησαν την Βρωμόπολη να την κάνουν Καθαρούπολη.
21-02-2008
Νίκος Γεωργούδης
6. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε σε μια Ρυπούπολη ένας κακός
κύριος που τον έλεγαν Ρύπο. Τον φώναζαν έτσι γιατί ήταν πολύ
βρομιάρης και αδιάφορος.
Μια μέρα αποφάσισε να κάνει ένα εργοστάσιο με κολόνιες. Έτσι
φώναξε εργάτες, του το τελείωσαν και άρχισε να δουλεύει ανέμελος για
ότι επρόκειτο να συμβεί.
Με τον καιρό δημιούργησε προβλήματα στην πόλη. Πρώτα βρώμισαν τη θάλασσα με τα λύματα.
Στη συνέχεια αντί για κολόνιες κατάντησε να φτιάχνει τοξικά. Οι καπνοί από το εργοστάσιο
δημιούργησαν ένα τεράστιο νέφος και το οξυγόνο χάθηκε. Τα σύννεφα δεν άντεξαν άλλο και έριξαν
όξινη βροχή.
Οι κάτοικοι της πόλης διαμαρτύρονταν έντονα αλλά δυστυχώς δεν κατάφεραν και πολλά. Ο
κακός κύριος Ρύπος συνέχισε τη δουλεία του!
27-02-2008
Χρυσούλα Περτσινίδου
7. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσαν δύο παιδιά, η Σοφία και ο
Γιώργος. Η Σοφία και ο Γιώργος είναι αδέρφια. Ένα πρωί τα δύο
αυτά παιδιά είπαν στους γονείς τους:
- Θα μας αφήσετε να κάνουμε ένα ταξίδι;
- Ναι, βεβαίως, είπαν οι γονείς τους.
Πήγαν στο δωμάτιό τους και άρχισαν να ντύνονται και να
παίρνουν δύο τσάντες που μέσα είχαν τρόφιμα, βιβλία κι έναν
χάρτη. Όταν ετοιμάστηκαν έφυγαν.
Περπάτησαν αρκετή ώρα μέχρι που έφτασαν σε ένα χωρίο.
-Τι κάνετε εσείς εδώ; είπε ένα κίτρινο πουλί.
- Κάνουμε ένα ταξίδι, απάντησαν.
- Όμως σε λίγο θα βραδιάσει, είπε το πουλί.
- Μπορεί να μείνουμε εδώ, απάντησαν τα παιδιά.
- Να κάτσετε αλλά να προσέχετε γιατί το βράδυ έρχεται ο κακός κύριος Ρύπος, είπε το πουλί.
- Εμείς τότε πού θα μείνουμε, ρώτησαν τα παιδιά.
- Θα μείνετε μαζί μου, σε αυτό το σπιτάκι, απάντησε το πουλί.
Τότε τα παιδιά τρέχοντας με το πουλί μπήκαν μέσα στο σπίτι. Σε λίγη ώρα βράδιασε. Σε λίγο
τα σύννεφα γέμισαν νέφος κι ο ουρανός έβρεχε όξινη βροχή. Τα εργοστάσια έριχναν λύματα στα
ποτάμια. Το περιβάλλον μολύνθηκε. Ο αέρας είχε τοξικά αέρια και μέσα από ένα όξινη σύννεφο
εμφανίστηκε ο κακός κύριος Ρύπος.
Το πουλί και τα παιδιά που κοιτούσαν μέσα από το σπίτι τρόμαξαν! Ο κακός κύριος Ρύπος
έδιωξε όλους τους ανθρώπους από το χωριό. Πήγε μετά να διώξει όλα τα ζώα και. Αφού τα έδιωξε
κι αυτά του έμεινε μόνο ένα σπιτάκι, το σπιτάκι από τα δύο παιδιά και το κίτρινο πουλί. Μόλις τον
είδαν να έρχεται κρύφτηκαν. Ο κακός κύριος Ρύπος άρχισε να χτυπάει την πόρτα.
- Καλό μου πουλάκι, άνοιξε, είμαι η φίλη σου η Κατερίνα, είπε.
- Να πας στο σπίτι σου Κατερίνα, είναι αργά, είπε το πουλί.
- Εντάξει, φεύγω, είπε ο κακός κύριος Ρύπος.
Μετά όμως από λίγο ο κακός κύριος Ρύπος ξαναχτύπησε την πόρτα.
- Ανοίξτε μου, είμαι ο Άγιος Βασίλης, είπε.
Η Σοφία πετάχτηκε και είπε:
- Άγιος Βασίλη ανέβα στην καμινάδα, εμείς σε περιμένουμε με πολύ χαρά.
Ο κακός κύριος Ρύπος πήγε ν’ ανέβει στην καμινάδα. Γρήγορα
γρήγορα η Σοφία με τον Γιώργο, έβαλαν στη φωτιά μια κατσαρόλα με
καυτό νερό. Όταν έφτασε ο κακός κύριος Ρύπος πήδησε μέσα στην
καμινάδα και κάηκε από το βραστό νερό. Όταν ήρθε το πρωί, το πουλί
φώναξε όλους τους κατοίκους και τα ζώα.
8. - Είναι ώρα να φύγουμε, είπαν τα παιδιά.
Το πουλί τους ευχαρίστησε και τους χαιρέτησε.
Όταν έφτασαν στο σπίτι τους η Σοφία και ο Γιώργος αγκάλισαν τους γονείς τους και έζησαν αυτοί
καλά κι εμείς καλύτερα!
21-02-2008
Σοφία Βαρταλάμη
9. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Κάποτε ήταν ένας άνθρωπος που τον έλεγαν κύριο Ρύπο. Ο κύριος Ρύπος αγαπούσε πολύ το
περιβάλλον. Κάθε μέρα πήγαινε στο δάσος για να αναπνεύσει καθαρό οξυγόνο.
Μια μέρα όταν έφτασε είδε ένα μεγάλο γκριζωπό νέφος.
Έτσι υπέθεσε πως θα ρίξει όξινη βροχή και πήρε το δρόμο για να
γυρίσει στο σπίτι του. Όπως προχωρούσε αντίκρισε δύο άντρες
να κουβαλάνε δύο κίτρινα βαρέλια κα να τα δίνουν σε άλλους δύο
άντρες με αντάλλαγμα μια βαλίτσα με λεφτά. Σκέφτηκε ότι θα
ήταν μια παράνομη συνεργασία γι’ αυτό ακολούθησε τους άντρες
που πήραν τα βαρέλια. Τους είδε να μπαίνουν βαθιά στο δάσος,
να ανοίγουν τα βαρέλια και να ρίχνουν από αυτά στο δάσος τοξικά και λύματα. Έτσι σκέφτηκε να τους
τιμωρήσει για τη μόλυνση του περιβάλλοντος.
Ο καλός κύριος Ρύπος πήρε σακούλες και γάντια για να καθαρίσει τα λύματα. Μόλις τελείωσε
πήρε τηλέφωνο στην αστυνομία για να παραδώσει τους άντρες που έδωσαν αυτά κίτρινα βαρέλια και
τους άντρες που μόλυναν με αυτό το όμορφο δάσος της πόλης τους. Οι αστυνομικοί ήρθαν για να
παραλάβουν τους κακούς κι έκαναν τον κύριο Ρύπο δασοφύλακα του δάσους.
Αυτή την ιστοριούλα την είπε ο κύριος Ρύπος στα παιδιά και τα παιδιά του στα παιδιά τους κι
έτσι πήγε από γενιά σε γενιά.
Αυτό που τους διηγήθηκε το έκανε στα αλήθεια. Τότε κατάλαβαν πως ο μπαμπάς τους ήταν
ήρωας κι ευχόντουσαν κάθε βράδυ να γίνουν σαν κι αυτόν. Κι έγιναν!
21-02-2008
Ιωάννα Σδρόλλα
10. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό, στην άκρη ενός όμορφου χωριού
υπήρχε ένα εργοστάσιο που έκανε πλαστικά σκεύη. Τα λύματα
από το εργοστάσιο ήταν τοξικά και χύνονταν στο ποτάμι
μολύνοντάς το. Από τους καπνοδόχους του έβγαιναν ρύποι
και νέος είχε καλύψει τον ουρανό πάνω από το χωριό.
Να και ο κακός κύριος Ρύπος. Καθώς ανεβαίνει στον ουρανό
συναντά το οξυγόνο.
- Πού πηγαίνεις κύριε Ρύπε; ρώτησε το οξυγόνο.
- Ανεβαίνω στα σύννεφα να συναντήσω το νερό, απάντησε ο κακός κύριος Ρύπος.
- Γιατί το κάνεις αυτό; ξαναρώτησε το οξυγόνο.
- Για να γίνω όξινη βροχή και να καταστρέψω το δάσος, του είπε ο κακός κύριος Ρύπος.
- Αν καταστρέψεις το δάσος, οι άνθρωποι δε θα μπορέσουν να ζήσουν χωρίς το οξυγόνο, του
είπε το οξυγόνο.
- Αυτό έπρεπε να το σκεφτούν πριν κάνουν το εργοστάσιο δίπλα στο χωριό τους, είπε εκείνος
όλο θυμό!
Τελικά οι άνθρωποι είναι αυτοί που πρέπει να φροντίζουν πού θα ζουν!
28-02-2008
Βίκη Τικοπούλου
11. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε σ’ ένα μακρινό μέρος, η
οικογένεια Ρυπογόνη. Αυτή λοιπό η οικογένεια δεν ήταν σαν τις
άλλες. Ήταν μια παράξενη οικογένεια, τώρα τι λογιω παράξενη
ήτανε μη με ρωτάτε, δεν ξέρω! Τα μέλη της οικογένειας ήταν η
μαμά εργοστάσιο, ο μπαμπάς λύμα και το παιδί Ρύπος.
Τα χρόνια πέρασαν και ο Ρύπος μεγάλωσε! Έτσι αποφάσισε
να ακολουθήσει την παράδοση δηλαδή να καταστρέφει το
περιβάλλον μαζί με τον μπαμπά και τη μαμά του! Ο Ρύπος θα κατέστρεφε τα δέντρα μας με ένα
βρόμικό νέφος που θα έριχνε όξινη βροχή κι ο μπαμπάς θα κατέστρεφε μια λίμνη που είχε λίγο πιο
πέρα. Ο μπαμπάς θα έκανε πολύ μεγάλη καταστροφή γιατί μέσα στη λίμνη είχε πολλά ψαράκια κι
άλλους ζωντανούς οργανισμούς.
Αλλά μη νομίζετε ότι τα ψαράκια κι όλα τα άλλα ζωντανά πλάσματα της λίμνης θα κάτσουν με
τα χέρια σταυρωμένα! Κι έκαναν ένα συμβούλια. Πρώτη μίλησε η πεταλούδα. Ένα είδος ψαριού που
ζει στις λίμνες και τα ποτάμια. Ακούστε τι είπε:
- Εγώ προτείνω, είπε η πεταλούδα, να φτιάξουμε ένα οχυρό.
- Χα, χα, χα, χο, χο,χο, χι,χι,χι, γέλασε η Αμυγδαλιά, το δέντρο. Και πώς παρακαλώ να το
φτιάξουμε;
- Είναι πολύ απλό, της είπε το γριβάδι, ένα ψάρι του γλυκού νερού. Θα συνεργαστούμε!
- Ναιαιαιαια! φώναξαν όλα μαζί.
Στο μεταξύ, ο Ρύπος και ο μπαμπάς του προετοιμαζόντουσαν για να καταστρέψουν ότι υπήρχε
με πολλά τοξικά!
Όμως η ομάδα για την προστασία του περιβάλλοντος είχε κι όλας φτιάξει το οχυρό με τούβλα
και έπαιζαν τώρα έξω στην αυλή κροκέ! Μέχρι που είδαν τον Ρύπο και τον μπαμπά του που άρχισαν
να ρίχνουν χημικά! Το σπίτι διαλύθηκε και άρχισαν να τρέχουν τα ψάρια και τα δέντρα! Ένα δέντρο
είπε:
- Είστε πολύ κακοί!
- Ευχαριστώ για το κομπλιμέντο, απάντησε ο μπαμπάς.
Μετά η ομάδα περιβάλλοντος έφτιαξαν ένα άλλο οχυρό από λουλούδια. Ο Ρύπος κι ο μπαμπάς
του πήγαν να ρίξουν χημικά αλλά μύριζαν τα λουλούδια και τα μύριζαν και τα μύριζαν. Τα δέντρα και
τα ψάρια τους πλησίασαν και παρατήρησαν ότι έγιναν καλοί και καθαροί χωρίς τοξικά και χημικά.
Έτσι τους πήραν στην παρέα τους και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Α! Μισό λεπτό! Δεν σας είπα τι έγινε με τη
μαμά! Οι άνθρωποι τη γκρέμισαν κι έφτιαξαν ένα
καινούριο εργοστάσιο με φίλτρα και τότε έζησαν
αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
21-02-2008
Αλέξανδρος Γκογκίδης
12. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα όμορφο βασίλειο, η
«Οξυγονούπολη». Οι κάτοικοί της, άνθρωποι, ζώα, φυτά και η
θάλασσα ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους. Ο βασιλιάς τους ο κύριος
Οξυγόνος ήταν γενναιόδωρος και δίκαιος. Έτσι παντού ακούγονταν
γέλια, τραγούδια και ήταν όλοι πολύ ευτυχισμένοι!
Όμως μια μέρα το βασίλειό του δέχτηκε επίθεση και
κατακτήθηκε από έναν άγριο και κακό πολεμιστή, τον κύριο Ρύπο. Αυτός ήρθε στην περιοχή τους με
το στρατό του, τις τοξικές ουσίες και τα λύματα. Σύμμαχοί του ήταν μια μάγισσα που την έλεγαν
Όξινη Βροχή, ένας κοντόχοντρος άντρας το Νέφος και μια παραμορφωμένη, βρώμικη γυναίκα, η
Μόλυνση.
Έκλεισαν στη φυλακή το βασιλιά Οξυγόνο και τριγυρνούσαν καθημερινά τρομοκρατώντας τους
ανθρώπους, τα ζώα και φυτά. Τους ανάγκαζαν να δουλεύουν πολλές ώρες και τους έπαιρναν όλα
σχεδόν τα αγαθά τους. Σε περίπτωση που δεν υπάκουαν ο κακός κύριος Ρύπος έστελνε την Όξινη
Βροχή, που πετώντας με τη μαγική ράβδο της σκορπούσε μια μαγική σκόνη που τους έκαιγε. Άλλες
φορές έστελνε τον κύριος Νέφο που τους βασάνιζε και δεν μπορούσαν ν’ αναπνεύσουν κα την άσχημη
Μόλυνση που έκανε τα μάτια τους να τσούζουν από τα επικίνδυνα αέρια που ελευθέρωνε στην
ατμόσφαιρα. Ακόμη και η θάλασσα άρχισε να αρρωσταίνει από τα λύματα που την δηλητηρίαζαν.
Μην αντέχοντας όλη αυτή την κατάσταση αποφάσισαν οι κάτοικοι του βασιλείου ν’
αντιδράσουν. Μυστικά ζήτησαν βοήθεια από το γειτονικό βασίλειο του κυρίου Φίλτρου, φανερώνοντάς
του το πρόβλημά της με δάκρυα στα μάτια.
Αυτός τους λυπήθηκε και δέχτηκε να τους βοηθήσει. Ετοίμασε πολύ στρατό και με τη βοήθεια
των κατοίκων της Οξυγονούπολης, κατόρθωσαν να νικήσουν τον κακό κύριο Ρύπο και τους
συμμάχους του. Ελευθέρωσαν το βασιλιά Οξυγόνο και φυλάκισαν για πάντα τους δυνάστες του
βασιλείου.
Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
21-02-2008
Μιχάλης Μιχαηλίδης
13. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα εργοστάσιο.
Εργ Γκουχ, γκουχ! Ε, κύριε, εσείς που βγάζετε το νέφος!
Ρύπος Σε μένα μιλάς;
Εργ Ναι!
Ρύπος Με λένε κύριο Ρύπο.
Εργ Α, εσείς είστε ο φίλος της όξινης βροχής!
Ρύπος Εγώ μολύνω το περιβάλλον. Ξέρω, είμαι τοξικός.
Εργ Δεν μπορώ, θέλω οξυγόνο!
Ρύπος Το ξέρεις πως και τα λύματα βλάπτουν το περιβάλλον;
Εργ Κι ένα μωρό το ξέρει αυτό!
Ρύπος Ναι, αλλά πού το είδαν τα μωρά;
Εργ Στην τηλεόραση. Έλα, είπα ένα αστείο, χαζούλη!
Ρύπος Θέλεις να γίνουμε όλοι φίλοι;
Εργ Ναι, κάλεσε και τους φίλους σου.
Ρύπος Ωραία, πάω.
Εργ Είναι ώρα να πάω στην κουζίνα.
Ρύπος Ήρθα κι εγώ, εργοστάσιο.
Εργ Φέρε τα κρεμμύδια, την κότα, τις πατάτες, τα λουκάνικα, τα αυγά, το ψωμί, το τζατζίκι, τα
μακαρόνια, τις βυσσινάδες και τα γλυκά.
Ρύπος Έχει και άλλα πράγματα να κουβαλήσω;
Εργ Βέβαια. Τις κατσαρόλες, τα τηγάνια και ότι άλλο θες.
Ρύπος Τα έφερα. Λοιπόν πάρτε όλα και ανακάτευε.
Εργ Ρίχνω αλάτι, πιπέρι, αψού!, σάλτσα, αγγούρια, φρούτα, ένα παλιό κέικ και σαντιγί.
Ρύπος Στρώσε το τραπέζι και βάλε τους χυμούς, τα πιάτα, τα ποτήρια, τα πιρούνια και τα
μαχαίρια.
Εργ Φώναξε τους φίλους σου να έρθουν μέσα.
Ρύπος Ελάτε!
Κι ολ’ αυτά ήταν έκπληξη! Να και η τούρτα! Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
21/02/2008
Μαρία Μπουφίδου
14. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σ’ ένα μεγάλο κι όμορφο
χωρίο πολλοί κάτοικοι. Το χωριό αυτό είχε πολλά χωράφια με
πολλά δέντρα. Μηλιές, αχλαδιές και ροδακινιές. Οι άνθρωποι
ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Δίπλα στο
χωριό είχε μια μεγάλη και πανέμορφη λίμνη και δίπλα έβοσκαν
κοπάδια από πρόβατα και αγελάδες.
Μικροί και μεγάλοι ζούσαν ξένοιαστοί και χαρούμενοι μακριά από το νέφος των μεγάλων
πόλεων. Η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή κα γεμάτη οξυγόνο και ζωή. Πέρασαν τα χρόνια και κάποιοι
ξένοι άνθρωποι ήρθαν κι έφτιαξαν ένα εργοστάσιο δίπλα στη λίμνη.
Ένας μεγάλος σωλήνας από το εργοστάσιο έφτανε στη λίμνη. Τα λύματα του εργοστάσιου
έπεφταν στο νερό της λίμνης. Έτσι μαζεύτηκαν πολλά λύματα και η λίμνη μολύνθηκε και τα ψάρια
ψόφησαν. Ο κακός κύριος Ρύπος είχε έρθει για τα καλά στο χωριό και η μόλυνση στη λίμνη ήταν
μεγάλη. Οι άνθρωποι ήταν πολύ στεναχωρημένοι γιατί δεν μπορούσαν να ψαρέψουν, να ποτίσουν τα
χωράφια τους και τα ζώα δεν μπορούσαν να πιουν νερό. Τα φυτά δεν μεγάλωναν γιατί η όξινη βροχή
έπεφτε πάνω τους και τα κατέστρεφε. Όλα στο όμορφο χωριό είχαν αλλάξει. Το τοξικό νέφος ήταν
πλέον και αυτό μόνιμος κάτοικος του χωριού!
21/02/2008
Κατερίνα Σούρλα
15. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μεγάλη πόλη ζούσε ο κύριος
Ρύπος. Κανένας κάτοικος δεν τον συμπαθούσε γιατί ήταν πάρα πολύ
κακός. Αυτό συνέβαινε γιατί ο κύριος Ρύπος έφταιγε για το νέφος που
υπήρχε στην πόλη αυτή και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να
αναπνεύσουν καθαρό οξυγόνο παρά μόνο τοξικά αέρια που ήταν
επικίνδυνα για την υγεία τους.
Επίσης ο κακός κύριος Ρύπος ήταν υπεύθυνος και για τα λύματα που υπήρχαν στον μικρό
ποταμό έξω από την πόλη. Από τη μόλυνση τα ψάρια στο ποτάμι πέθαναν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα
οι ψαράδες να χάσουν τη δουλειά τους και αν μισούν ακόμη περισσότερο τον κύριο Ρύπο.
Τέλος ο κύριος Ρύπος ήταν αυτός που έφτιαξε την όξινη βροχή και κατέστρεψε όλα τα δάση
εκείνης της περιοχής.
Επειδή η κατάσταση είχε γίνει ανυπόφορη οι κάτοικοι της πόλης μαζεύτηκαν να συζητήσουν
πώς θα ξεφορτωθούν τον κύριο Ρύπο. Ένας πολύ σοφός γέροντας τους εξήγησε πως ο κύριος Ρύπος
δημιουργήθηκε από τους ίδιους επειδή δεν αγαπάνε και δεν προσέχουν το περιβάλλον. Οι κάτοικοι
κατάλαβαν το λάθος τους και άλλαξαν στάση απέναντι στο περιβάλλον. Κατάφεραν να διώξουν τον
κακό κύριος <ρύπο και από τότε ζουν ευτυχισμένοι.
21/02/2008
Μάριος Μωραϊτης
16. Μ ε λ έ τ η π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς
Τ α π α ι δ ι ά τ η ς Γ 2 δ η μ ι ο υ ρ γ ο ύ ν
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
«Ο κακός κύριος Ρύπος»
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο κακός κύριος Ρύπος.
Είχε ένα εργοστάσιο. Κάθε μέρα με τα λύματα του
εργοστασίου μόλυναν όλη την περιοχή. Ο ουρανός γέμισε
με νέφος και τοξικά αέρια. Η μόλυνση κάθε μέρα γινόταν
όλο και μεγαλύτερη. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να
αναπνεύσουν. Συνέχεια αρρώσταιναν και πολλοί
πέθαιναν. Η όξινη βροχή που έπεφτε μόλυνε τα πάντα.
Το οξυγόνο όλο και λιγόστευε. Οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι πρέπει να κάνουν κάτι
γρήγορα γιατί αλλιώς θα πέθαιναν όλοι τους. Έτσι μαζεύτηκαν όλοι μαζί κι άρχισαν να
φωνάζουν για να φύγει το εργοστάσιο από την περιοχή τους.
Μετά από πολλές μέρες ο κύριος Ρύπος αναγκάστηκε να κλείσει το εργοστάσιό
του. Έτσι η ατμόσφαιρα καθάρισε και ο ουρανός έγινε πάλι γαλάζιος. Τα παιδιά
έπαιζαν χαρούμενα και δεν αρρώσταιναν πια. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι κι έζησαν αυτοί
καλά κι εμείς καλύτερα.
21/02/2008
Στάθης Κατσίδης
