RBFA The World At Our Feet e-magazine - 2023 #4 (NL)

SARIKEES,
CENTRAALIN
DEDEFENSIE P28
magazine 2023/4
HISTORISCHE
MIJLPAAL P6
EENPLANVOOR
DEDOELSPEELSTERS P34
MANULEROY,
MARKETING
DIRECTOR P70

VOORWOORD
Het jaar 2022 is alweer voorbij gevlogen en of het een boeiend jaar was!
We blikken nog een laatste keer terug op enkele belangrijke momenten,
zo speelde onze Red Flames een kwartfinale op het EK maar grepen we
net naast een kwalificatie voor het WK. Dit hoort echter bij topsport, en
motiveert ons enkel om nog harder te werken en zo steeds beter te worden.
Vorig jaar bereikten we ook een historische mijlpaal; voor het eerst in de
geschiedenis telt ons land maar liefst vijftigduizend voetballende meisjes
en vrouwen. Die eer valt Louisa Degey (12 jaar) te beurt. In augustus 2019
telde ons land 38.500 voetbalsters. Eén jaar en twee corona jaren later is
het aantal aangesloten speelsters met 30 % gegroeid tot 50.000.
Naast het onvergetelijke EK zijn er uiteraard nog vele andere hoogtepunten
de revue gepasseerd. Zo lees je in deze editie exclusieve interviews met
onder andere Sari Kees, één van de eerste speelsters die vanuit de WU23
ploeg is doorgestroomd naar de A-ploeg. Een ander item; videoanalyse,
wat niet meer weg te denken is uit het hedendaagse voetbal, en we spraken
daarover met Hanne Nielandt, de eerste vrouwelijke video analist en een
belangrijke schakel binnen de staff van de Red Flames.
Verder hebben we nog leuke insights over de commerciële werking van het
vrouwenvoetbal, en lichten we de nieuwe talentdetectie toe die we aan het
opzetten zijn, met als doelstelling om geen enkele talentvolle speelster te
missen. En nog veel meer!
Veel leesplezier en het RBFA team wenst jullie alvast een succesvol 2023
toe!
Katrien Jans
Women’s Football
Manager KBVB
The World At Our Feet 3
2

p6 Historische mijlpaal
p11 Cijfers:
Maand van
het vrouwenvoetbal
p12 ACFF: een traject
voor talent
p18 Futbalista:
werken aan een
clubcultuur
p54 Viki De Cremer, Belgische FIFA-ref
p60 Performance analiste: Hanne Nielandt
p64 Coach Deborah Verkamer van VK Knesselare
01
GROEIEN
AANDE
BASIS
03
MEERVROUWEN
04
UNLOCKINGTHECOMMERCIALPOTENTIAL
02
GROEIENAAN
DETOP
p22 Kapitein Joy Brankaer
en coach Farid
Goreishvand over
YR KV Mechelen in de
Lotto Super League
p26 #Flametime
in cijfers
p28 Sari Kees, centraal in
de defensie
p34 Interview met Nicky
Evrard en Jan Van
Steenberghe: een plan
voor de doelspeelsters
p40 Scouting:
Rembert Vromant,
Charlotte Foucart
& Stéphanie Ehlen
p48 Meet the staff - WU15
p70 Marketing Director:
Manu Leroy

We hebben een historische mijlpaal bereikt! Voor het eerst in de
geschiedenis telt ons land maar liefst vijftigduizend voetballende meisjes
en vrouwen. Die eer valt Louisa Degey (12 jaar) uit Goé nabij Verviers van de
club RFC Goé te beurt. We huldigen haar vandaag. Het aantal voetballende
meisjes en vrouwen neemt sinds 2019 jaar na jaar met zo’n 10% toe, goed
voor zo’n 4.000 extra speelsters per seizoen. We hebben de ambitie om de
komende jaren telkens 5.000 extra speelsters aan te sluiten.
rie jaar geleden lanceerden wet het
ambitieuze actieplan ‘The World At
Our Feet’ om het vrouwenvoetbal
in België verder te ontwikkelen. In
augustus 2019 telde ons land 38.500
voetbalsters. Eén jaar en twee coronajaren
later is het aantal aangesloten speelsters met
30% gegroeid tot 50.000. De ambitie is om jaar-
lijks met zo’n 10% te blijven groeien via talrijke
initiatieven die de voetbalmicrobe bij meisjes en
vrouwen aanwakkeren.
“Drie jaar geleden spraken we de ambitie uit om
tegen eind 2024 het aantal voetballende meis-
jes en vrouwen in België te verdubbelen.
Dat we na drie jaar, waarvan twee moeilijke co-
ronajaren, vandaag onze 50.000ste speelster
aansluiten, sterkt ons geloof dat we de komen-
de twee jaar samen met onze regionale federa-
ties Voetbal Vlaanderen en ACFF nog een mooie
groei kunnen realiseren.”
Groeien
aan de basis
01
D
LOUISA DEGEY, GEBOREN VOOR HET VOETBAL
Louisa Degey is de vijftigduizendste voetbal-
ster in België. Zij ontvangt van ons een officiële
gedenkplaat. Het is trouwens niet toevallig dat
Louisa de voetbalschoenen heeft aangebon-
den: haar mama Cecile Carnol speelde 13 jaar
voor Standard Luik en haalde 37 caps bij de
Belgische nationale vrouwenploeg, de huidige
Red Flames, tussen 1996 en 2003. Ook de club
RFC Goé waar Louisa traint, is verheugd dat
het zijn steentje bijdraagt tot de groei van het
vrouwenvoetbal in ons land.
“Ik heb twee heel sportieve dochters. Samen
met haar zus heeft Louisa zes jaar lang geturnd
op hoog niveau. Maar in september had ze zin
in een nieuwe sportieve uitdaging. We hebben
haar verschillende sporten voorgesteld, maar ze
was vastbesloten om te voetballen.
Ik ben blij dat het meisjesvoetbal enorm geëvo-
BELGIËTELT50.000
VOETBALLENDE
VROUWENENMEISJES
HISTORISCHE
MIJLPAAL
KATRIEN JANS
WOMEN’S FOOTBALL
MANAGER BIJ DE KBVB CECIL CARNOL,
MAMA VAN LOUISA DEGEY EN
EX-INTERNATIONAL
The World At Our Feet Groeien aan de basis 7
6

lueerd is. Elke match speelt Louisa tegen ploe-
gen waar ook andere meisjes voetballen. Heel
anders dan toen ik zelf voetbalde bij Goé. Als
mama vind ik het belangrijk dat mijn dochters
zich ook ontplooien buiten school en dat vooral
doen omdat ze zich amuseren met hun vrienden.
Dat doet Louisa nu elke week op het voetbal-
veld.”
“We zijn heel fier dat Louisa onze club heeft ge-
kozen om te beginnen voetballen. We hopen dat
de erkenning als 50.000ste voetbalster de meis-
jes in de buurt zal inspireren om zich ook aan
te sluiten bij ons. Vandaag hebben we samen-
werkingen met naburige clubs om talentvolle
meisjes te laten doorstromen omdat we zelf nog
onvoldoende meisjes hebben om aparte meis-
jesteams op te richten. Dat zouden we wel graag
doen in de toekomst. De meisjes die vandaag
bij ons spelen zijn in hun team vaak de trekkers
van de ploeg en ze dragen bij tot een rustige en
sportieve sfeer.”
5.000 EXTRA SPEELSTERS PER JAAR
De groei van het vrouwenvoetbal in België is
niet enkel toe te schrijven aan de prestaties
van de Red Flames. De vele initiatieven die
we samen met de regionale voetbalfederaties
Voetbal Vlaanderen en ACFF nemen om het
enthousiasme bij meisjes verder aan te zwen-
gelen, zijn cruciaal om de groei jaar na jaar aan
te houden. Zo hebben we dit schooljaar voor de
derde keer de campagne Love Football op gang
getrapt, waarbij gediplomeerde coaches in heel
België langs scholen reizen om gratis voetbal-
lessen te geven en zo de jongste meisjes warm
te maken om te voetballen.
“We blijven ambitieus en willen elk jaar 5.000
extra speelsters aansluiten. Hoewel we meer en
meer meisjes zien voetballen, stellen we vast
dat nog geen tien procent van alle voetballers
in België vrouw is. We schakelen daarom samen
met onze federaties een versnelling hoger om
het vrouwenvoetbal op de kaart te zetten bij
meisjes tussen 5 en 12 jaar met Love Football.
Daarnaast zijn er tal van andere voetbalprojec-
ten om meer meisjes en vrouwen warm te maken
voor het spelletje. Denk aan onze Disney-trai-
ningen of de Futbalista-festivals.”
- Katrien Jans, Women’s Football Manager bij de KBVB
WEZIJNHEELFIERDAT
LOUISAONZECLUBHEEFT
GEKOZENOMTEBEGINNEN
VOETBALLEN.
LAURENT SARLETTE,
VICE-VOORZITTER
EN JEUGDCOÖRDINATOR
RFC GOÉ
Cecile Carnol, mama van Louisa Degey en ex-international
IAMTHEONEAND
ONLY50.000
The World At Our Feet
8

CIJFERS
Groeien
aan de basis
01
2615
“MAAND VAN HET VROUWENVOETBAL”
PAGINA-
BEZOEKERS
2000+
EXTRAMEISJES/
VROUWENOPHETVELD
FOOT4GIRLS
TRAININGEN
100+
MAAND
VAN HET
VROUWENVOETBAL
POSTSOP
SOCIALMEDIA
18
13FUTBALISTA
FESTIVALS
Supporter van straffe madammen.
Côte d’Or. Echt iets voor ons.
Groeien aan de basis 11

ACFF de Franstalige vleugel van de voetbalbond heeft een duidelijk plan
om de detectie en opleiding te optimaliseren van jonge vrouwen, die via
onze nationale jeugdploegen naar de Red Flames moeten doorstromen.
Naast de provinciale selecties hoort daar ook de school-sportcombinatie
Foot-Elite-Etudes bij.
Xavier Donnay is niet alleen hoofdcoach van de
Red Flames U19. Hij vervult bij de ACFF ook de rol
van Manager Grassroots & Women elitetalents. In
die functie maakt hij werk van de doorstroming
van talentvolle speelsters naar het eliteniveau.
Daarbij krijgt hij onder meer de hulp van Mau-
ranne Marinucci, als speelster al jarenlang een
boegbeeld van Standard Fémina de Liège. Daar-
naast is ze ook High Potentials-coach en coördi-
natrice van Foot-Elite-Etudes in Luik.
Het uitstippelen van een parcours voor talentvol-
le spelers is een logische stap. Maar het vormt
ook een antwoord op de vaststelling dat Frans-
talige speelsters op dit ogenblik ondervertegen-
woordigd zijn bij de Red Flames.
Het plan van de ACFF heeft dan ook verschillen-
de krachtlijnen, licht Donnay toe.
“Om te beginnen is het belangrijk onze basis te
vergroten. Dat kan door meisjes zo jong mogelijk
naar de clubs te leiden, via alle activiteiten onder
de noemer Foot4Girls: wekelijkse initiatiesessies
en sessies voor gevorderde spelers in bijna 30
centra in Wallonië-Brussel, festivals en kampen.
Meisjes beginnen op dit ogenblik nog altijd la-
ter te voetballen dan jongens, waardoor ze een
moeilijke in te lopen achterstand oplopen op het
vlak van techniek, ervaring, tactiek en soms ook
atletisch vermogen.
We willen op termijn evenveel meisjes als jon-
gens bij de U6 zien voetballen. Zodat onze se-
lecties en uiteindelijk de nationale ploegen van
de RBFA ook makkelijker gevuld kunnen worden
met high potentials op verschillende posities. Bij
de jongens spelen de clubs van de Pro League
daarin een belangrijke rol. Maar zolang er bij de
vrouwen geen equivalent van een organisatie
als de Pro League bestaat, is het aan de ACFF
en Voetbal Vlaanderen om mee aan de toekomst
van de Red Flames te timmeren.”
De tweede categorie die bijzondere aandacht
krijgt zijn de U10 tot U13- speelsters, waarvoor
de ACFF in elke Franstalige provincie specifiek
provinciale detecties en vormingen organiseert.
Die bestaan uit twee of drie trainingen per
maand, maar ook stages en wedstrijden acht
tegen acht.
Donnay: “Die opleidingsmomenten volgen op een
aantal talentdetectie- en scoutingsdagen in de
club die helpen meisjes met potentieel te ont-
dekken.” Er wordt gedurende het ganse seizoen
permanent geëvalueerd. In deze categorie zit-
EENTRAJECT
VOORTALENT
ACFF Xavier Donnay en Mauranne Marinucci
NUALVEELMEER
FRANSTALIGENINDE
NATIONALESELECTIES!
12

ten de meeste meisjes nog verspreid over jon-
gensploegen. Het is dus een hele uitdaging om
iedereen te kennen en niemand uit het oog te
verliezen.”
Ook de WU14 -WU15-WU16 worden verzameld
in een groep High Potentials met het oog op
trainingen, wedstrijden en stages. Deze meisjes
worden ook voorgesteld aan de RBFA als kandi-
daten voor de nationale ploegen.
“Daarom verzamelen en trainen we ook de
meisjes die nog niet klaar zijn voor de nationa-
le ploegen, zodat ze zich samen kunnen blijven
verbeteren. En eventueel later in de nationale
jeugdploegen of bij de Red Flames geraken.”
Foot-Elite-Etudes
Ten slotte is er vanaf de WU15 ook nog een aan-
vullend programma voor high potentials, via het
Foot-Elite-Etudes in samenwerking met Stan-
dard de Liège, onze Belgische en Franstalige
topclub voor vrouwenvoetbal. Dat stelt gese-
lecteerde speelsters van verschillende clubs uit
heel Franstalig België in staat om tijdens de week
hun middelbare school met topvoetbal te com-
bineren op internaat. ’s Ochtends trainen ze bij
de ACFF op de terreinen van Standard in de SL16
Academie van de Luikse club. Daarna volgen ze
les, waarna ze terugkeren naar de Academie voor
de avondsessie om uiteindelijk in het weekend
hun club te vervoegen voor de wedstrijd.
Mauranne Marinucci is sinds twee jaar coach en
coördinatrice van Foot-Elite-Etudes in Luik. Ze
regelt dus de samenwerking tussen de ACFF, de
twee betrokken scholen en de clubs.
“Dit seizoen tellen we 36 meisjes die afkomstig
zijn uit verschillende Franstalige provincies. In
het weekend keren ze terug naar hun club, waar
ze meestal ook in meisjesploegen spelen, maar
wel voornamelijk in een jongenskampioenschap.”
Op internaat gaan, is op die leeftijd niet zo
evident. Maar de formule slaat aan en besteedt
ook aandacht aan het mentale aspect.
Marinucci: “We staan voortdurend in contact
met de twee scholen en hun opvoeders. Ze gun-
nen de speelsters genoeg rust en faciliteiten.
We hebben ook een mental coach, die een keer
per maand langskomt om te kijken hoe het gaat
met de meisjes. Maar ook hoe het zit met hun
planning en hun stressmanagement. Het is dus
echt een geïntegreerd project: school én voet-
bal - niet het ene of het andere. We zien trou-
wens dikwijls dat de prestaties samenhangen.
Om school en topvoetbal te combineren, moet je
sterk in je schoenen staan.”
Ook de coördinatie met de clubs staat op punt.
Marinucci: “Wij concentreren ons met de trainin-
gen van Foot-Elite-Etudes zo veel mogelijk op
de basis. Al zetten wij een speelster hier ook wel
eens op een andere positie dan ze bij haar club
gewoon is. Op het einde van de week krijgt de
trainer van de club telkens het programma mee
dat de speelster hier heeft afgewerkt.”
Nu al resultaten
Het plan van de ACFF werpt nu al zijn vruchten
af.
“In zeven jaar is het aantal voetballende meisjes
en vrouwen verdrievoudigd,” weet Donnay. “Met
7,8 procent van het totaal aangesloten leden is
er nog veel marge. Het doel is binnen drie jaar
aan 15 procent komen. Toch zien we vandaag
al de resultaten van de betere begeleiding van
onze jonge talenten bij de WU23, WU19, WU17
en WU15 van de Red Flames, waar we nooit een
betere Franstalige vertegenwoordiging hebben
gehad dan vandaag. Vorig jaar zaten we bij U15
bijna aan 50 procent. Dit jaar aan dertig à veertig.
Dat is historisch als je dit vergelijkt met de hui-
dige Red Flames, waar Lisa Lichtfus en Charlotte
Tison de uitzonderingen zijn. Dat geeft hoop om
verder te doen.”
Ondertussen speelt het positieve imago van
de Red Flames ook volop in het zuiden van het
land.
Donnay: “Hoe professioneler de aanpak en hoe
aantrekkelijker het perspectief, hoe meer de
speelsters gemotiveerd zijn. En ook hun ouders
worden gerustgesteld dat het kan lonen om te
investeren in een voetbalcarrière.”
De aanwezigheid van topspeelsters als Mau-
ranne Marinucci op de Foot-Elite-Etudes en het
grotere aandeel Franstaligen in de nationale se-
lecties kan een extra zetje geven.
HETIMAGOPROBLEEMROND
MEISJESENVOETBALISSINDS
EENAANTALJARENWEL
GROTENDEELSWEGGEWERKT
14

“Vroeger bestond ook de provinciale detectie
niet,” weet Marinucci nog. “Wij werden recht-
streeks bij de club gescout door de Belgische
Voetbalbond. Maar dan waren we vaak maar met
twee Franstaligen bij de nationale jeugdselec-
ties. Dat is natuurlijk niet makkelijk in een com-
petitieve omgeving, waar veel speelsters elkaar
al kennen. Ondertussen veranderde er dus al
heel veel ten goede.”
ACFF
EENTRAJECT
VOORTALENT
INZEVENJAARIS
HETAANTAL
VOETBALLENDE
MEISJESENVROUWEN
VERDRIEVOUDIGD
TRAJECTVAN
EENFRANSTALIGE
SPEELSTER
METPOTENTIEEL
(Identificeren van de high
potentials en hun begeleiding)
WU14-WU16
WU10-WU13
WU6-WU9
16

et is belangrijk dat meisjes
die voetballen bij de club
van hun keuze daar een
parcours kunnen afleggen
dat past bij hun leeftijd,
hun kwaliteiten, hun ambities en
hun welbevinden. De introductie
van de categorie U20 voor jonge
vrouwen is een (tussen)stap in het
proces naar een gelijke positie voor
meisjes en vrouwen in de cultuur
van onze clubs.
Niki De Cock, ex-aanvoerster van de Red Fla-
mes, is vandaag als Coördinator Futbalista bij
Voetbal Vlaanderen voortdurend druk in de weer
om onze Futbalista’s, onze voetballende meis-
jes en vrouwen, bij hun clubs de plaats en de
mogelijkheden te geven die hen toekomen. Eén
van de meest recente innovaties op dat vlak is
de introductie van een leeftijdscategorie U20
bij de 100 procent Futbalistaploegen. Na drie
jaar try-outs is er nu een officiële competitie
voor de U20-meisjes. In de eerste ronde van dit
seizoen namen daar zeventien teams uit Ant-
werpen, Vlaams-Brabant, West-Vlaanderen en
Oost-Vlaanderen aan deel, na nieuwjaar komen
er nog twee bij. De categorie U20 is belangrijk,
omdat die voorlopig de ontbrekende schakel
vormt tussen de onder- en middenbouw ener-
zijds, en de seniorploegen anderzijds.
Niki De Cock: “Op dit ogenblik streven we ernaar
dat elke club in de leeftijdscategorieën U11, U13,
U16 en U20 een 100 procent Futbalistateam zou
hebben. Op termijn kunnen die leeftijden nog
wat verschuiven. Want als we binnen vijf jaar de
instroom van meisjes in de clubs gelijk kunnen
trekken aan die van de jongens, dan zal ook de
voetbalbagage van meisjes dezelfde worden als
die van de jongens. Maar zolang meisjes later in-
stromen, hebben ze gemiddeld minder voetbal-
jaren op de teller staan op het moment dat ze in
de hogere leeftijdscategorieën komen. We zien
in onze statistieken dat ze dan sneller afhaken,
wanneer ze in het seniorteam belanden. Som-
mige meisjes zijn daar dan al klaar voor, andere
niet. Het gebeurt nog dat een meisje van 14 dat
nog maar een jaar aan het voetballen is in pro-
vinciale in het seniorteam terechtkomt tussen
volwassen vrouwen met veel meer ervaring en
een heel andere leefwereld. Er is veel kans dat
zo’n meisje haar motivatie verliest en afhaakt.
We counteren dat al wat door de minimumleeftijd
voor een seniorelftal in het provinciaal voetbal
volgend seizoen op te trekken van veertien naar
vijftien jaar. Maar om de drop-out echt tegen te
gaan, moet de ontwikkeling en het welbevinden
van het meisje centraal staan. De U20-categorie
kan daar een belangrijke rol in spelen. Dat moet
eigenlijk het verlengde van het postformatietra-
ject worden, waar de meisjes naar het seniorelf-
tal kunnen toegroeien.”
Kansen, keuzes en binding bij de club
Maximale kansen en keuzes bieden voor Futba-
lista’s, en liefst in de eigen club, dat is het doel.
Niki De Cock: “Onze droom is dat clubs ook de
return gaan inzien van en voor meisjes die ze op-
leiden en daarna in het eigen seniorteam kun-
nen brengen. Eén van de acties van ons huidige
beleidsplan is dan ook dat na 2024 40 procent
van de clubs met een jeugdwerking ook een vol-
wassen vrouwenteam in competitie zou brengen.
We zien nu vaak dat de speelsters moeten uitwijken
naar een andere club. De Futbalista-ambassadrice
kan daar een rol in spelen door een goede connectie
te zoeken met een club uit de regio. Eigenlijk zou het
nog beter zijn als de speelster in haar eigen club op
haar niveau zou kunnen spelen in een seniorteam.
Nu wordt er vaak niet voldoende geïnvesteerd in een
meisje dat in gemengde jeugdelftallen speelt, om-
dat ze op een bepaalde leeftijd toch uitstroomt. Dat
moet anders. Voor jongens is het zeker op geweste-
lijk en provinciaal niveau de bedoeling dat ze op ter-
mijn in het eerste elftal van de club terechtkomen.
En dat zou hetzelfde moeten zijn voor meisjes.”
In de andere richting gebeurt het ook dat een club
met een seniorteam voor vrouwen begint door in
de omgeving opgeleide speelsters weg te halen,
zonder zelf in de jeugdcategorieën 100 procent
Futbalistateams aan te bieden.
“Dat is ook niet de bedoeling,” aldus De Cock. “Voor
Voetbal Vlaanderen is coëducatie zeker belangrijk.
Een geïntegreerde werking in gemengde teams moet
dus zeker in de onderbouw worden aangemoedigd.
Maar op de leeftijd van 10 tot 13 jaar is binding met
‘Voor Voetbal Vlaander-
en is coëducatie zeker
belangrijk.’
NIKI DE COCK
U20 2022-2023
H
CLUBSMOETENMEISJESEN
VROUWENEENLEVENLANG
VOETBALKUNNENAANBIEDEN
FUTBALISTA;
WERKENAAN
DECLUBCULTUUR
18

de club een belangrijke factor. We merken dat op
dat moment in gemengde teams de verschillen
tussen jongens en meisjes naar boven komen.
Veel meisjes maken dan een keuze: liever gaan
turnen of dansen, of toch blijven voetballen? Op
dat moment moet de club dus een connectie
maken en een duidelijk opleidingstraject kunnen
aanbieden. Dat kan door zelf 100 procent Futba-
lista-teams op te starten. Of door de speelster
met de hulp van de Futbalista-ambassadrice de
stap te laten zetten naar een regioclub waar ze
kan blijven voetballen.”
Eendracht Mazenzele Opwijk
Een club waar behalve seniorteams voor dames
ook al 100 procent Futbalista-teams zijn in de
leeftijdscategorieën U16 en U20, is Eendracht
Mazenzele Opwijk. Met jeugdcoördinatrice en
trainster van de U12 Els Sanders heeft deze
club een Futbalista-ambassadrice die hard aan
de kar trekt om de meisjes binnen de club even
veel opties te geven als de jongens.
“Onze jonge Futbalista’s spelen minstens ge-
mengd tot U13. Daarnaast hebben wij ook een
meisjesploeg U16 acht tegen acht en een meis-
jesploeg U20 elf tegen elf,” schetst Sanders de
situatie. “Allemaal samen zijn dat 54 speelsters
in de jeugd. Daarnaast hebben we ook nog drie
seniorteams: in Tweede Nationale, in eerste pro-
vinciale, en in derde provinciale.”
Sanders bracht en brengt de meisjes van de
middenbouw al geregeld op zondag samen voor
een training onder meisjes alleen. Of bij een
wedstrijd voor de Beker van België. Ook aan
de provinciale detectie voor meisjes of de Dag
van de vrouwelijke scheidsrechter verleent
Eendracht Mazenzele Opwijk graag zijn mede-
werking. De voorzitter is ook helemaal mee met
dat verhaal. Maar om dit seizoen met een U20
team te kunnen beginnen, heeft Sanders wel
even moeten aandringen bij het bestuur en in
de damescel. De sterke U16-lichting van vorig
seizoen schoof daardoor grotendeels door naar
de U20. En niet naar de damesteams, die het
dus een jaartje zonder de gebruikelijke verster-
king moeten stellen.
Sanders: “Dit jaar is inderdaad een wat moeilijker
jaar, want met 15 meisjes bij U20 die elf tegen elf
spelen moeten we ook daar een wisselwerking
voorzien met de U16 en de dames om eventueel
versterking te bieden. We moeten dit seizoen
dus af en toe bijsturen. Ik vraag dikwijls aan de
meisjes hoe het met hen gaat en waar ze het
liefst spelen. Maar we moesten deze stap zet-
ten, want er komen de komende jaren nog veel
ELSSANDERS:
JEUGDCOÖRDINATRICE
ENTRAINSTER
“ONZEJONGEFUTBALISTA’SSPELEN
MINSTENSGEMENGDTOTU13”
speelsters aan in de jeugd. Bij de U11 heb ik er
twee, bij de U12 negen, bij de U13 heb ik er acht
en bij de U16 twaalf. We hadden dus een lange-
termijnvisie nodig. Vroeger was de insteek om de
meisjes zolang mogelijk bij de jongens te laten
voetballen. Maar zeker vanaf U15 elf tegen elf
zijn meisjes meer een uitzondering in een ploeg
dan eerder bij acht tegen acht. Je zit met ge-
scheiden kleedkamers, minder groepssfeer, ze
krijgen soms minder passes en evolueren min-
der. Dan is het goed dat meisjes die dat willen bij
de U16 of U20 ook in een meisjesploeg kunnen
spelen. Ook al denken sommige ouders dat ze
beter af zijn in een gemengd team.”
Een leven lang voetballen
“Dat laatste is natuurlijk herkenbaar,” besluit
De Cock. “Sommige speelsters kunnen en willen
nog gemengd spelen. Andere speelsters maken
andere keuzes. Het is belangrijk om naar ieders
individuele ontwikkeling te kijken. Je wil meisjes
niet opbranden, maar helpen in hun evolutie. En
hen liefst een leven lang voetbal kunnen aan-
bieden binnen de club. Daarom moeten de clubs
met een plan aan cultuurverandering doen. Dat
is soms moeilijk. Voor Eendracht Mazenzele
Opwijk blijft het natuurlijk mooi dat ze met Els
een Futbalista-ambassadrice hebben die niet
alleen een aanspreekpunt is voor de meisjes,
maar hen ook nog eens sportief opvolgt én een
stem heeft in een bestuur. Ondertussen werken
wij verder aan kwalitatieve meisjescompetities.
Bijvoorbeeld door rekening te houden met de af-
standen tussen de clubs, door te werken met ni-
veaucodes, door elf tegen elf te stimuleren waar
het kan. Maar ook door de optie acht tegen acht
facultatief aan te bieden waar het nog nodig is
om de drempel te verlagen. We hebben ook nog
een nieuw project voor U10 tot U13 lopen, om
meisjes die gemengd spelen in verschillende
clubs in een regionetwerk samen te brengen,
zodat ze een aantal keer per jaar wedstrijden
onder meisjes kunnen spelen. Ook dat kan clubs
stimuleren om 100 procent Futbalista-teams op
te richten of al eens een Futbalista Festival te
organiseren.”
IKVRAAGDIKWIJLS
AANDEMEISJESHOE
HETMETHUNGAAT
ELS SANDERS
20

De Lotto Super League werd dit
seizoen uitgebreid met een elfde
club. De dames van Yellow Red
KV Mechelen bleven vooralsnog
niet gespaard van blessures. Maar
ze pakten wel uit met degelijke
prestaties en positief voetbal.
Daardoor lijkt de ploeg van kapitein
Joy Brankaer en coach Farid
Goreishvand een goede zaak, zowel
voor de competitie als voor de club.
We spreken coach en kapitein op het moment dat
Malinois in competitieverband net een hele reeks
wedstrijden tegen de topclubs afhaspelde. Die
gingen allemaal verloren, echter nooit met een
groot doelpuntenverschil. Op de openingsspeel-
dag werd de eerste overwinning geboekt tegen
Sporting Charleroi. Pas na ons gesprek volgde
er een tweede tegen Eendracht Aalst Ladies. In
de toekomst verwacht de nieuwkomer nog meer
goede resultaten.
Het juiste moment
Voor kapitein Joy Brankaer, die al lang bij de club
zit, is voetballen op het hoogste niveau sowie-
so een mooie nieuwe stap in haar carrière. Die
begon, van haar zesde tot zestiende, tussen de
jongens van Tempo Overijse. “Ik kan mij nu niet
meer herinneren waarom ik het daarna niet zag
zitten om naar een vrouwenploeg over te stap-
pen”, rakelt ze op. “Maar dat deed ik pas drie jaar
later bij Ottenburg en OHR Huldenberg. Daarna
nodigde HO Veltem mij uit voor een testwedstrijd
tegen OH Leuven. Maar het was OH Leuven dat
nadien vroeg of ik voor hen wilde komen voetbal-
len. Na een seizoen met wat overbelastingsbles-
sures werd ik in het tweede seizoen kapitein en
veroverde ik mijn positie centraal achterin. Daar-
na speelde ik nog even in tweede nationale met
KOVC Sterrebeek. Nu zit ik aan mijn vijfde seizoen
bij Mechelen.”
Jammer genoeg sukkelde Joy al van eind vorig
seizoen met een blessure, waardoor ze sinds
de competitiestart continu met pijn in de knie
speelde. Een operatie drong zich op, om het hin-
derende deel van haar aangeboren tweedelige
knieschijf (patella bipartita) te laten wegnemen.
“Mentaal was het zwaar omdat je je opmaakt
voor een mooi seizoen. Dat er nu een oplossing
in zicht is, zorgt dat het mentaal beter te ver-
dragen valt. Over het algemeen is het voor mij
sowieso genieten. Zeker door corona had ik ei-
genlijk nooit gedacht dat ik nog in de Super Lea-
gue zou kunnen spelen.”
Coach Farid Goreishvand kwam pas in maart
Achter de Kazerne. Als speler legde hij een par-
cours af bij clubs als Dendermonde, Grembergen
en Dilbeek Sport. Bij sommige van die clubs was
hij naast speler ook jeugdtrainer. Nadien volg-
Groeien
aan de top
02
NUZITIKAANMIJN
VIJFDESEIZOEN
BIJMECHELEN
den achtereenvolgens de provinciale en belof-
tenvrouwen van Anderlecht, de beloften van KAA
Gent, om dan drie jaar als assistent van Dave
Mattheus bij de eerste ploeg van de Buffalo’s in
de Super League actief te zijn.
Zelf voetballen zit er sinds een ingreep aan ge-
scheurde kruisbanden en de overstap als hoofd-
trainer bij KVM niet meer in. “Als je de stap zet
naar coaching op dit niveau, weet je dat je daar-
mee opstaat en gaat slapen. Want er is ook nog
je job en je gezin. De laatste jaren had Yellow
Red KV Mechelen al contact gezocht. Toen ze de
licentieaanvraag voor de Super League deden en
ik op het einde zat van mijn cyclus bij KAA Gent,
was het juiste moment gekomen.”
Grote stappen
Zijn de voorwaarden om te presteren op het
hoogste niveau dan nu ook daadwerkelijk aan-
wezig in Mechelen?
Goreishvand: “Zeker. Vorig jaar bestond de spor-
tieve staf uit een coach, een assistent die ook
physical coach was, en een keepertrainer. Nu
heb ik naast mij een pure assistent, een physi-
cal coach, een keepertrainer en een videoana-
list. Maar er is ook nog de ondersteuning van
vier gespecialiseerde dokters, drie kine’s en het
team van culinair platform Kookeiland, dat voor
en na de wedstrijd voor de juiste voeding zorgt.
We draaien mee in de werking van de eerste
ploeg bij de mannen. Zo mogen we bijvoorbeeld
gebruikmaken van hun fitness in het stadion.
Kapitein Joy Brankaer
en coach Farid Goreishvand
over YR KV Mechelen in de
Lotto Super League
TONENWAARWE
VOORSTAAN
The World At Our Feet Groeien aan de top 23
22

Dat werd allemaal op korte termijn gerealiseerd.
Daarmee hebben we nu een van de betere om-
kaderingen in de Super League. Aan de andere
kant kan je ook niet te snel gaan. We tellen nog
geen profs, alleen de drie verplichte semi-profs.
Voor de speelsters is het dan ook een hele aan-
passing. Bij KAA Gent konden we toch een aantal
keren per week overdag trainen. Hier staan we
vier dagen per week pas om acht uur ’s avonds
op het trainingsveld. Dat is fysiek en mentaal
natuurlijk zwaar. Het laat weinig recuperatietijd
voor de wedstrijden, zeker als je als speelster
op de wedstrijddag ook nog eens moet werken.
Vrouwen die hier vorig jaar al speelden, gaan bo-
vendien van anderhalve training naar vier inten-
se sessies per week.”
“Samen met het tactische en het mentale as-
pect zijn dat inderdaad grote sprongen,” vult
Brankaer aan.
MEERSCOREN
INLOTTOSUPERLEAGUE
“Vorig jaar in tweede waren er ook veel makkelij-
ke wedstrijden. Nu moet je elk moment alert zijn
in fysiek zware wedstrijden, tegens spitsen die
Belgische top zijn. Als je zelf blijft voetballen,
is dat leerrijk. We zitten dus in een groeiproces,
maar hebben zeker nog tot de winter tijd nodig
om het resultaat van de inspanningen te zien. En
het bijkomende vertrouwen te krijgen, om onze
wil te durven opdringen in een wedstrijd.”
Meer scoren in Lotto Super League
Het zware trainingsprogramma laat zich ook
voelen qua blessures. Dat werkt nadelig voor de
eigen doelpuntenproductie.
Goreishvand “Iedereen die we aanvallend haal-
den, viel al uit. We recupereren hen pas richting
terugronde. Onze snelle en makkelijke scorende
spits Daisy Baudewijns werd vorige week geope-
reerd aan de enkel. Fleur Verstappen scheurde
vorig jaar al haar kruisbanden. Lore Asselberghs
werd geplaagd door een knieblessure. Emily
Steijvers moet nog haar vorm terugvinden, nadat
ze haar neus brak. En Ibtissam Bouharat moest
herstellen van een hersenschudding.”
Aan de andere kant slikte KVM geen grote
nederlagen. Doelvrouw Silke Baccarne onder-
scheidde zich al herhaaldelijk. In bepaalde
wedstrijden zat wellicht meer. OH Leuvencoach
Jimmy Coenraets feliciteerde Yellow Red KV
Mechelen al om hun positieve voetbal.
Goreishvand: “We hebben getoond dat we niet
coach Farid Goreishvand
de bus parkeren, maar echt voetbal willen
spelen om ons verder te ontwikkelen. Op die
manier word je soms geconfronteerd met de
zwaktes die je nog hebt. En als je dan de pech
hebt dat individuele fouten rechtstreeks op te-
levisie en op sociale media terechtkomen, dan
is het soms niet evident om dat te incasseren.
Maar we zijn ons goed blijven profileren. Dat is
ook belangrijk om in de toekomst vrouwen te
overtuigen naar Mechelen te komen. We willen
stappen zetten door uit te dragen waar KVM
voor staat: spelen op balbezit van achteruit, en
hoog druk zetten als het kan.”
Wat zijn dan de vooruitzichten voor de terug-
ronde en Play Off 2?
Brankaer: “Met onze youngsters die keihard
werken, hebben we nu al een kwaliteitsvol team.
Wanneer de meer ervaren terugkomen, zullen
we onze huid in Play off 2 duur verkopen. Ik hoop
daar punten te pakken en te tonen dat we mee
zijn. Maar de grootste ambitie is om de speel-
sters op het veld te zien voetballen met het
vertrouwen dat ik ook merk op training. Daar zie
je speelsters de bal in de winkelhaak knallen,
terwijl ze dat in de wedstrijd nog niet proberen.
Toen we in de Beker van België tegen Club YLA
2-2 gelijkmaakten, zag ik hoe die snelle run en
die diepe bal er plots wel kwamen. Zo kwamen
we nog 2-3 voor. Alleen waren het de zenuwen
die er de laatste twintig minuten voor zorgden
dat we alsnog met te zware 6-3 cijfers verloren.”
Voorbeeldclub
Ondertussen lééft de Lotto Super League ook
echt Achter de Kazerne.
Goreishvand: “We hebben nog geen speciale za-
ken gedaan om meer volk te lokken. En toch blij-
ken er bij elke thuiswedstrijd out of the blue tus-
sen de twee- en de driehonderd supporters te
staan. Een deel van de harde kern van de man-
nen komt met trommels afgezakt. Ze passen de
supportersliedjes aan. Dan weet je dat het goed
zit. De CEO komt ook kijken, hij probeert zaken op
te lossen en hij blijft vooral heel nuchter. We we-
ten heel goed wat we nu al wel en niet kunnen.
Dat heb ik in andere clubs al anders gezien.”
Met Brankaer staat er ook een kapitein die ook
buiten het veld aan het project wil meewerken.
“Absoluut. Ik ben al van jongsaf een supergrote
voetbalfan. Maar ik had zelf weinig kennis van
het vrouwenvoetbal, tot ik er zelf in terecht-
kwam. Als ik dan nu zie hoeveel stappen er al
gezet zijn, maakt me dat echt blij. Als kapitein wil
ik leider zijn door te coachen op het veld. Naast
het veld door de teamgeest te bevorderen, een
aanspreekpunt te zijn voor de speelsters en een
tussenpersoon naar de coach. Maar ik vind ik het
ook belangrijk om met de technische staf te kij-
ken wat er nog kan verbeterd worden. En wat we
nog aan het bestuur kunnen vragen om als club
ook naar buiten toe te tonen wat je allemaal kan
verwezenlijken.”
24

Groeien
aan de top
02
NIEUWSBRIEF
ABONNEES
+5K
QR CODES
VERSPREID
OVER HEEL BELGIË
+800
QR CODES
GESCAND
+39K
1
SCAN & COLLECT
YOUR GOODIES
2900+
FANS IN HET
FLAME VILLAGE
APP DOWNLOADS
+31K
FANS IN
ENGELAND
+/-2000
1500
FANS OP DE
ALLEREERSTE
RED FLAMES FAN DAY
#FLAMETIME

IN CIJFERS
EERSTE KEER
KWARTFINALE
26

Sari Kees debuteerde pas in
september 2021 als Red Flame.
Een jaar later was ze basisspeler
op het EK. En of Kees klaar was!
Ze speelde een sterk toernooi
centraal in de defensie. In de met
1-0 gewonnen wedstrijd tegen
Italië werd ze zelfs uitgeroepen tot
Vrouw van de Match.
“Ik moest het natuurlijk even laten bezinken,”
zegt Kees wanneer ze, daags voor de oefenin-
terland tegen Slovakije (7-0 winst), in Tubeke
terugblikt op het EK. “Ook omdat ik zo jong ben
(21, red.), besefte ik niet meteen wat we bereikt
hebben. Die kwartfinale tegen Zweden was mis-
schien wel een droom toen we er aan begonnen.
Maar ik denk niet dat veel mensen echt dach-
ten dat we die ook zouden bereiken. Door hard
te werken als team en nuchter te blijven, ver-
dienden we het. We groeiden ook in het toernooi:
het gelijkspel tegen IJsland, de moeilijke wed-
strijd tegen Frankrijk - waar we veel uit hebben
geleerd, en dan de verdiende zege tegen Italië.
Als je tactisch goed staat, in combinatie met
mentaliteit en grinta, dan kan er veel. Jammer
genoeg liep het in de laatste minuten tegen
Zweden mis. Anders hadden we zelfs in de halve
finale kunnen staan. Bij Zweden waren er veel
meisjes met krampen, wij beschikten nog over
een topfitte bank. Dus hoewel Zweden niet on-
verdiend doorging, heerste er bij mij toch vooral
teleurstelling.”
Fysiek waren jullie inderdaad top na een uitge-
kiende voorbereiding. Vormde dat een belang-
rijke sleutel?
Sari Kees: “Absoluut. Na het vorige EK hadden
de ervaren speelsters gewaarschuwd dat de
voorbereiding héél zwaar zou zijn. Door de in-
gebouwde rustmomenten voor en ook tijdens
het EK, maar ook doordat de coach luistert naar
de feedback van de speelsters wanneer iemand
misschien best eens een oefening overslaat,
waren we op elk moment heel fit.”
Julie moesten wel veel verdedigen. Had je er
altijd vertrouwen in dat jullie het onder contro-
le zouden houden?
Kees: “Tegen IJsland waren er momenten waar-
op we het moeilijk hadden en er gaten vielen.
‘IKBESEFTE
NIETWAT
WEOPHET
EKBEREIKT
HEBBEN’
IME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FL
TEGENIJSLAND
WARENERMOMENTEN
WAAROPWEHET
MOEILIJKHADDEN
Groeien aan de top 29
Sari Kees, Centraal in de defensie

Samen met de videoanalisten bekeken we dan
ook wat beter kon. Dat voelde je al tegen Frank-
rijk. Tegen Italië stond het van de aanvallers tot
verdediging muurvast.”
Nochtans moesten jullie nog geregeld wijzigen
centraal achterin, onder andere door het uitval-
len van Laura De Neve.
Kees: “Als rechtsvoetige sta ik centraal normaal
rechts van Laura. Maar bij OH Leuven speel ik
ook vaak links met Amber Tysiak naast mij. Dus
dat voelt vertrouwd. In mijn club speel ik in een
driemansverdediging zelfs vaak bijna linksback,
waardoor die voet wordt uitgedaagd. Van Laura
kan ik nog leren om meer de kalmte te bewaren
bij het uitvoetballen. En om die cross te durven
geven zonder te twijfelen. Het is wel één van
mijn kwaliteiten dat ik durf uitvoetballen. Alleen
moet je de momenten om in te schuiven, leren
kiezen.”
Tussen je debuut bij de Red Flames en je
bekroning tot ‘Vrouw van de Match’ tegen Italië
zat nog geen jaar. Je lijkt niet veel last te heb-
ben van stress.
Kees: “In september 2021 lag ik op het strand,
toen mensen me berichtjes stuurden dat ik voor
het eerst was geselecteerd. In het begin voel
je het verschil tussen de beloften en A-ploeg
wel. Maar op de Pinatar Cup in Spanje in februari
kreeg ik ook speelkansen. En door de blessure
van Amber kon ik mij daarna tonen tegen Kos-
ovo en Albanië. De coach geeft de jeugd veel
kansen. Hij heeft me misschien wel op het juiste
moment gebracht.
Toch heb ik soms nog wel stress voor een wed-
strijd. Zeker als we pas ’s avonds spelen vind ik
het moeilijk om zolang te moeten wachten. Dan
grijp ik meestal naar de tablet om de clips van
de tegenstander te bekijken. Daar word ik dan
wel rustiger van.”
Ondertussen was er wel de uitschakeling tegen Por-
tugal in de WK-kwalificatie. Toch een klap.
Kees: “Er was veel geloof dat we Portugal en IJsland
konden verslaan in wat twee fiftyfifty-wedstrijden
zouden worden op weg naar het WK. Op het EK lag
Portugal er in de eerste ronde uit. Ze stonden daar
volgens mij niet echt als een team op het veld. Maar
tegen ons hadden ze echt zin om te voetballen, ter-
wijl er bij ons op bepaalde momenten niet de struc-
tuur stond die er op het EK wel was.
Daardoor spelen we nu een lange periode niet meer
voor prijzen. Dat is moeilijk. Al zijn er natuurlijk de
EK-kwalificaties en moet je als speelster altijd aan
de coach laten zien dat je niet bent stilgevallen.
Het is ook mooi dat we in februari op de Arnold Clark
Cup tegen drie toplanden mogen spelen, met Italië,
Zuid-Korea en Engeland. We oefenen tegen sterke
tegenstanders en moeten de structuur die er op het
EK in verdedigend opzicht stond ook in aanvallend
opzicht realiseren. We speelden op het EK veel in
de omschakeling. Daarvoor zijn we beloond, maar je
30

scoort niet altijd één keer uit twee kansen. Om
tegen toplanden iets te kunnen doen, moeten
we meer kansen creëren.”
Zouden de Flames net zoals OH Leuven niet ook
eens met drie achterin kunnen spelen?
Kees: “Ik ben eigenlijk wel fan van de aanpak die
we nu hebben, omdat je merkt dat tegenstan-
ders het er moeilijk mee hebben. Met vier ach-
terin heb je een verdediging die staat. Als in een
3-5-2 onze backs toch moeten inzakken, dan
graven we ons misschien nog meer in. En wor-
den aanvallende impulsen zeldzamer.”
Met OH Leuven incasseerden jullie na negen
wedstrijden nog maar twee tegengoals. Gaat
het daar niet té goed voor jou?
Kees: “Van sommige wedstrijden tegen clubs die
onderaan staan, leer je niet veel. Maar op trai-
ning wel, omdat we aan elkaar gewaagd zijn en
er ook veel concurrentie is. En dan zijn er na-
tuurlijk de topmatchen om naar uit te kijken.”
Ligt de rol van kapitein je?
Kees: “Bij de jeugd was ik het ook al regelmatig,
dus het zat er wel wat in. Ik kom meestal met ieder-
een overeen en probeer voor iedereen goed te doen.
Langs de andere kant moet ik de zaken die mislopen
misschien nog iets meer durven benoemen.”
En ondertussen moet je ook nog studeren?
Kees: “Vanaf volgende week heb ik vijf examens in
mijn eerste Masterjaar Kinesitherapie in Hasselt. De
bedoeling is om eerst mijn diploma te halen en daar-
na het voetbal eventueel te kunnen combineren met
een deeltijdse job als kine in een voetbalomgeving.
Daarom heb ik na dit seizoen ook nog twee jaar con-
tract bij OH Leuven. Al wist ik toen ik dat contract als
belofte tekende nog niet dat er na het EK al andere
aanbiedingen zouden komen (lacht).”
Kreeg je op het thuisfront ook goede reacties na het
EK?
Kees: “Zeker. Ook bij de studenten kine en zelfs bij de
professoren. Ik heb in Hasselt wel een studiebege-
leider die veel regelt. Maar ik moet de profs ook vaak
mails sturen om te vragen om examens uit te stellen.
Dan is het fijn dat ik iets terug kan doen. En dat zij
zien wat het oplevert.”
IKBENEIGENLIJKWEL
FANVANDEAANPAK
DIEWENUHEBBEN VOLGDE
LOTTO
SUPERLEAGUE
OPALONZE
SOCIALMEDIA
KANALEN
32

Nicky Evrard had er alles voor
gedaan om op het EK in Engeland
tussen de palen te staan.
Maar ze deed uiteindelijk nog
veel meer dan dat. Met haar
reddingen en penaltysaves was
ze ongetwijfeld één van de Red
Flames van het toernooi. Evrard
bevestigde daarmee haar status
als nationale doelspeelster.
Samen met de nieuwe coach
van de doelspeelsters Jan Van
Steenberghe stelt ze nu nieuwe
doelen.
e spreken Nicky Evrard en Jan Van
Steenberghe vlak voor de vriend-
schappelijke interland van de Red
Flames tegen Slovakije. Voor Evrard
is het al haar honderdste selectie,
waarmee ze nu achtste op de eeu-
wige ranglijst staat. Van die selecties verzilverde
ze 59 caps, precies evenveel als haar illustere
voorgangster Ann Noë. Na een lange concurren-
tiestrijd met Justien Odeurs lijkt Evrard haar po-
sitie als eerste doelvrouw tussen de palen defi-
nitief te hebben veroverd. Op het recente WEURO
leverde ze in ieder geval een reeks knalpresta-
ties. Daarop terugblikken, is voor haar dus niet
meteen onplezierig.
België op de kaart
“Ik had voor mezelf ook hoge verwachtingen
gesteld,” verklapt Evrard. “Het WEURO van 2017
maakte ik mee vanop de invallersbank. Dat deed
wel iets met mij. Deze keer wilde ik er staan.
Daar heb ik ook echt alles aan gedaan. Met extra
trainingen en extra coaches, die elk hun eigen
visie hadden en een meerwaarde betekenden
voor mijn prestaties. Uiteindelijk denk ik dat het
ook gelukt is om aan die eigen verwachtingen te
voldoen. Als je in je eerste WEURO-wedstrijd te-
gen IJsland al meteen een penalty kan stoppen,
krijg je meteen een goed gevoel. Tegen het ster-
ke Frankrijk hielden we goed stand. Ik stopte de
strafschop van Wendy Renard, misschien wel de
beste verdedigster ter wereld. Daarna winnen we
tegen Italië. En houden we het tot op het einde
spannend tegen Zweden. Het was van de eerste
tot de voorlaatste minuut een unieke belevenis.”
EENPLANVOORDE
DOELSPEELSTERS
W Doelspeelster Nicky Evrard
IME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FL
34

Jan Van Steenberghe kan die analyse alleen
maar bijtreden. Van Steenberghe is de nieuwe
coach van de doelspeelsters van de Flames.
Hij vervangt Sven Cnudde na vele jaren trouwe
dienst. Van Steenberghe stond zelf onder de lat
bij onder meer Eendracht Aalst, La Louvière en
RSC Anderlecht. De afgelopen jaar fungeerde Van
Steenberghe als coach van de doelspelers bij
KAA Gent, Club Brugge en Standard. Hij vervoeg-
de in augustus de technische staf van de Red
Flames, nadat hij het voorbije WEURO van nabij
had gevolgd.
“Nicky heeft met haar mooie WEURO laten zien
wat haar mogelijkheden zijn. In Engeland bleek
dat zij tot de beste doelspeelsters van het toer-
nooi hoort. Met een hoog rendement wat betreft
het stoppen van ballen, maar ook het meevoet-
ballen en het vinden van oplossingen. Wat dat
betreft, heeft ze de Belgische doelspeelsters op
de kaart gezet.”
Over die gestopte penalty’s kan Evrard niet zo
heel veel zeggen. “De beste tip die ik kan ge-
ven, is dat je met overtuiging een hoek moet
de mensen - die opeens een duidelijke mening
hebben over jou, en oordelen of je al dan niet in
doel hoort bij de Red Flames - heb ik het lastig.
Ik stak de sociale media dan ook ergens in een
mapje achteraan mijn mobiele telefoon. Bewust
keek ik er weinig naar.”
Blijven evolueren
Na de uitschakeling tegen Zweden op het WEURO
2022, maar ook recenter tegen Portugal tijdens
de WK-kwalificaties, was Evrard wel boos. In bei-
de wedstrijden deed een flipperkastsituatie voor
doel na een stilstaande fase de Red Flames de
das om.
Evrard: “Tegen Zweden beseften we wel dat we
toch iets groots gepresteerd hebben. Maar de
WK-uitschakeling, die is gewoon heel jammer. Ik
had liever opnieuw een drukke zomer gehad zo-
als de vorige. Er is niets leuks aan thuis naar het
WK kijken, als je weet dat je er zelf ook had kun-
nen staan. Nu is het wachten op het volgende
WEURO. Ondertussen wil ik ook alle wedstrijden
die ik met de Red Flames speel, winnen.”
Met Van Steenberghe komen er alvast veel nieu-
we impulsen op haar af.
“Ik werkte jaren heel goed met Sven Cnudde. Hij
heeft topwerk geleverd, gaf altijd veel vertrou-
wen en zorgde voor een echte winnaarsmenta-
liteit,” aldus Evrard. “Nu is er met Jan een coach
die zelf topspeler is geweest en veel heeft mee-
gemaakt in zijn carrière. Ik vind het heel fasci-
nerend om te weten hoe hij met bepaalde zaken
omgaat, specifieke fases aanpakt en aan details
kan werken.”
Van Steenberghe, die veel stafleden van de Red
Flames nog kent van zijn actieve voetballoop-
baan, werkt aan een heus plan dat de doelspeel-
sters nog moet verbeteren:
“Mijn verkenningsronde is achter de rug’, weet
hij. Er staat hier al een professionele organisa-
tie. Nu gaan we die verder uitbouwen. Het WEURO
2022 is een interessant tornooi geweest om te
kijken hoeveel er op internationaal niveau geë-
volueerd tussen het WEURO 2017 en 2022 is bij
de vrouwen. Qua speelstijl, fysieke data, tech-
niek... Je ziet dat tegenstanders heel hoog
de coach van de doelspeelsters Jan Van Steenberghe
kiezen. Het is vooral een mentaal spelletje. Als
doelspeelster kan je eigenlijk niet verliezen. Dus
probeer je bij de speelster nervositeit te creëren.
En hoe langer het duurt vooraleer ze de penalty
kan nemen, hoe meer kans dat die zenuwen be-
ginnen spelen.”
Wat het mentale betreft, lijkt het bij Evrard in
ieder geval goed te zitten. Ze is gefocust, maar
bijzonder kalm en nuchter. Ambitieus en niet eu-
forisch. Evrard staat open voor alles wat haar nog
kan verbeteren.
“Dat heeft te maken met mijn ouders, die me al-
tijd met de voeten op de grond hielden’, erkent
ze ‘Mijn vader was vooral bezig met wat nog beter
kon. Zeker voor een keepster kan de lof snel om-
slaan in kritiek. Het komt er dus op aan voor jezelf
een stabiele lijn te vinden. Ik werkte ook met een
mental coach. En Davino Verhulst (ex-keeper van
onder meer KRC Genk, STVV, Beveren en Lokeren),
met wie ik al vaak ging trainen, steunde me ook
tijdens het WEURO. Vooral door te zeggen dat ik
er alles voor had gedaan en er ook moest van ge-
nieten als de flow goed zat. Alleen met onbeken-
IME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FL
NICKYHEEFT
DEBELGISCHE
DOELVROUWEN
OPDEKAART
GEZET
36

pressen tijdens de opbouw, waardoor de doel-
speelsters meer moeten voetballen onder druk.
Er wordt ook meer op de tegenaanval gespeeld,
waardoor de doelspeelsters de ruimte achter de
verdediging moeten kunnen bespelen. Verder
werd er ook meer gescoord op stilstaande fa-
sen op het WEURO 2022. Dus ook op hoge ballen
moeten de doelspeelsters evolueren, ook al zijn
ze geen 1 meter 95 groot. Atletisch vermogen en
sprongkracht zullen een grotere rol spelen, net
zoals coaching en het uitstralen van autoriteit
in het doelgebied. Om de kloof met de top 8 in
de wereld zo klein mogelijk te houden, komt er
dus veel werk op ons af, zowel bij de potentials
in de jeugdcategorieën, bij de U23 als bij onze
drie Flames in de A-ploeg, die het trouwens al
heel goed doen.
Ook Diede Lemey en Lisa Lichtfus boeken een
mooie progressie in het buitenland bij Fortu-
na Sittard en Dijon. Misschien kan Nicky in de
toekomst ook nog verdere stappen zetten door
nieuwe uitdagingen te zoeken. Ondertussen is er
ook bij de clubs nog marge om te evolueren. Bij
de mannen wordt gewerkt met keeperstrainers
met een UEFA Pro License diploma. Bij de vrou-
wen ligt dat nog anders.”
Evrard kan alvast niet wachten. Zij koestert in-
derdaad nog veel ambities. “Ik ben 27’, stelt ze.
‘Ik zou graag nog een grote stap zetten in mijn
carrière. Na afgelopen zomer voelde ik dat ik daar
klaar voor ben. Op het einde van dit seizoen bij OH
Leuven ben ik een vrije speelster.” Heeft Justine
Vanhaevermaet, die bij Reading FC aan de slag is,
misschien al aan Evrard laten weten welke Engel-
se topclub ze best uitkiest? Evrard (lacht): “Door
de manier waarop zij over de Engelse competitie
praat, krijg je wel zin om daar ook te spelen. Maar
ook andere kampioenschappen kunnen top zijn.”
IME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FLAMETIME
•
#FL
IKZOUGRAAGNOGEEN
GROTESTAPZETTENIN
MIJNCARRIÈRE
®
: © 2022 The Coca-Cola Company. COCA-COLA is a registered trademark of The Coca-Cola Company.
ER/VU –Coca-Cola Europacific Partners Belgium srl/bv - Chaussée de Mons 1424 Bergensesteenweg, 1070 Bruxelles/Brussel – RPM/RPR BE 0425071420.
38

Om voetbaltalent op een
gestructureerde manier in
kaart brengen en speelsters
met potentieel tijdig naar de
nationale selecties te brengen,
heeft de RBFA een scoutingscel
met specifiek opgeleide en
onafhankelijke scouts die
ondertussen al meer dan 1500
speelsters beoordeelden.
ver de scouting van speelsters voor
de nationale ploegen praten we met
drie specialisten. Rembert Vromant
heeft een enigszins apart recent
verleden in het voetbal, want hij is
nog maar pas terug van een verblijf
van dertien jaar in Mexico. Van daaruit scoutte hij
eerst voor Club Brugge op het hele Amerikaanse
continent. Daarna richtte hij een sports intelli-
gence bedrijf op dat nog altijd software levert
aan de Mexicaanse competitie en de nationale
ploeg. Vromant startte een talentidentificatie-
programma op bij de Mexicaanse succesclub CF
Pachuca, waar hij ook twee jaar technisch direc-
teur was van de vrouwenploeg. Nu is hij sinds
1 jaar scoutingcoördinator voor de nationale
ploegen - zowel voor de jongens en mannen, de
meisjes en dames, als het Futsal.
Een van de nieuwe scouts waarop hij sinds kort
kan rekenen is Charlotte Foucart. Zij voetbalde
bij de jeugd van KVK Ninove en de dames van Di-
va’s Aalst. Foucart noemt zichzelf een eeuwige
studente. Ze is bewegingsdeskundige, studeert
momenteel Sport- en Cultuurmanagement, heeft
haar diploma UEFA B op zak, was al jeugdcoach
IP en physical coach bij KFC Wambeek-Ternat en
is na een opleiding nu ook met overtuiging scout
voor de Future Red Flames.
En dan is er nog Stéphanie Ehlen, die vanaf haar
vijfde voetbalde. Elf jaar later was ze in het na-
tionale vrouwenvoetbal actief, waar ze met Lier-
se in de Beneliga speelde en met eersteklasser
Waasland Beveren Sinaai Girls in 2013 ook de
bekerfinale speelde tegen RSC Anderlecht. Na
haar spelerscarrière haalde ze haar UEFA-B di-
ploma. Momenteel is Ehlen coach van de dames
van VVC Brasschaat in Tweede Nationale en de
IP-jongens van R Cappellen FC. Maar ook zij zit
niet graag stil. Ehlen is ook actief als talents-
cout jongens en meisjes in de PJO Antwerpen
voor Voetbal Vlaanderen. En ze combineert dat
nu met haar baan als scout bij de RBFA.
Ondersteuning van coaches en staf
“Het mooie is dat er nu met de opleidingen Ta-
lentscout 1, 2, en binnenkort ook 3, een carriè-
repad bestaat voor scouts, terwijl dat vroeger
eigenlijk een functie was die tot het neventa-
kenpakket van de coaches behoorde,” schetst
Vromant de belangrijke ommekeer. “We merken
dat daar zowel aan Vlaamse als aan Franstalige
kant meer en meer mensen instappen. Stépha-
nie en Charlotte passen dus in de structuur die
op poten wordt gezet om ook vrouwelijk talent
zo vroeg mogelijk te detecteren. Zodat het ook
snel aan een ontwikkelingsproces kan begin-
nen, dat speelsters eventueel naar de Red Fla-
mes kan brengen. Uiteraard steunen we daar
voor de leeftijd van elf tot vijftien jaar heel veel
op de vleugels Voetbal Vlaanderen en ACFF, die
uitstekend werk leveren met hun provinciale de-
tectie. Maar zodra we bij onze jongste nationale
meisjesploeg van de U15 terechtkomen, zijn we
heel erg afhankelijk van de scouting in Eerste en
Tweede Nationale. En in de Super League. Daar
is natuurlijk heel wat organisatie en coördinatie
voor nodig. Charlotte en Stéphanie zijn de eer-
WEKENNENDE
SPEELSTERSIN
BELGIËNUALVEEL
BETER O
•
RBFA
-
SCOUTS
•
REMBERT
VROMANT,
CHARLOTTE
FOUCART
&
STEPHANIE
EHLEN
•
RBFA
-
SCOUTS
•
REMBERT
VROMANT,
CHARLOTTE
FOUCART
&
STEPHANIE
EHLEN
•
RBFA
-
SC
RBFA - scouts Rembert Vromant, Charlotte Foucart,
Stéphanie Ehlen Gespecialiseerde, onafhankelijke scouting
The World At Our Feet Groeien aan de top
40

ste scouts die mee in dit proces stapten. Op dit
moment zijn we met vier scouts, die je pioniers
zou kunnen noemen. Vroeger deden de coaches
en de technische staf die verantwoordelijk wa-
ren voor de selectie de scouting, luisterden ze
bij de clubs en keken ze televisie. Nu gaan we
dat complementeren met mensen die daarvoor
opgeleid worden en die als enige functie hebben
onafhankelijk meisjes te beoordelen. Nog altijd
zullen coaches de meisjes voor bepaalde wed-
strijden of toernooien selecteren. Maar daar-
naast moet de RBFA ook weten wie de meisjes
zijn die op lange termijn voor de Red Flames in
aanmerking komen. Bij de meisjes moet er nog
veel werk verricht worden om in te schatten
wie nu de talentvolle meisjes zijn die de eigen-
schappen hebben om later bij de Red Flames te
kunnen spelen.”
Over de moeilijke vraag hoe je ‘talent’ defini-
eert of kwantificeert is natuurlijk nagedacht.
“We werken daarvoor topdown,” legt Vromant
uit. “Wat een Red Flame op professioneel ni-
veau moet kunnen, is helemaal uitgeschreven.
Met mensen als Ives Serneels en Heleen Jaques
zaten we samen, om daar de belangrijkste ele-
menten uit te puren. Daar zijn vier zaken uitge-
komen die we ongeacht de leeftijd verwachten
van elk meisje dat we scouten: atletisch po-
tentieel hebben voor het allerhoogste niveau,
snelheid - want op het hoogste niveau wordt
steeds sneller gespeeld en vrouwen leggen
in vergelijking met mannen minder afstand af
maar meer sprints aan hoge intensiteit - een
heel groot leervermogen, en mentale sterkte.”
Prestatie en potentieel
Ehlen en Foucart leggen uit hoe ze dat elke
week in de praktijk brengen wanneer ze in Eer-
ste en Tweede Nationale, en sinds kort ook bij
de U16 wedstrijden bekijken.
“In de Nationale reeksen kijken we met iets
meer aandacht naar de jongere vrouwen met
nog een langere voetbaltoekomst voor zich,”
aldus Ehlen. “Bij de U16-wedstrijden is het een
uitdaging omdat we daar alle meisjes willen zien
en beoordelen. Van elke speelster maken we
een individueel verslag.”
Foucart: “We brengen de speelsters zowel qua
wedstrijdprestatie als qua potentieel in kaart.
Dat gebeurt telkens op een evaluatieschaal van
0 tot 4. Een speelster met een 1 voor haar wed-
strijdprestatie heeft niet de nodige skills. Een
speelster met een 2 toont wel skills, maar mis-
schien niet genoeg voor een hoger niveau. Wie
een 3 krijgt, speelt een hele goede wedstrijd en
toont mentaliteit, snelheid, atletisch vermogen
en leervermogen. Scoor je 4, dan ben je wed-
strijdbepalend geweest. Maar het kan natuurlijk
WATEENREDFLAME
OPPROFESSIONEEL
NIVEAUMOET
KUNNENISHELEMAAL
UITGESCHREVEN
42

zijn dat een speelster een enorme goede wed-
strijd speelt, maar al 35 jaar is waardoor haar po-
tentieel naar de toekomst toe voor ons minder
interessant blijkt. Het kan ook zijn dat wij denken
dat een speelster meer potentieel heeft op een
andere positie dan waarin wij haar bij haar club
zien spelen. Scoor je voor je potentieel een 3,
dan denken wij dat een oproep op korte of mid-
dellange voor de selectie in je leeftijdscategorie
tot de mogelijkheden behoort. Krijg je een 4, dan
heb je alles waar we naar op zoek zijn voor een
selectie.”
Hard gewerkt
De nieuwe scouts van de RBFA zitten dus niet
stil. Voor dit seizoen wordt gemikt op het volgen
van 135 wedstrijden. Ook sommige wedstrijden
van meisjes die bij de jongens spelen, worden
gevolgd.
Vromant: “Iedereen kan wel iets over voetbal
zeggen. Maar het vraagt oefening om op een
heel gestructureerde manier over 22 speel-
sters informatie op te nemen over hun voor-
keursvoet, maturiteit, posities maar ook fysieke,
technische, tactische en mentale kwaliteiten.
En om die te verwerken en in een rapport neer
te schrijven. Toch hebben we al meer dan 1500
speelsters in kaart gebracht, waarvan sommi-
ge speelsters al vier of vijf rapporten kregen.
Zo krijg je veel verschillende visies, omdat ook
de andere scouts en stafleden van de WU15 tot
de WU23 elk weekend wedstrijden volgen. Hoe
meer meningen je kan verzamelen, hoe correc-
ter je inschatting als je daar een gemiddelde van
neemt: dat is the wisdom of the crowd. Daardoor
kunnen we echt wel zeggen dat we weten wat
er gebeurt in het vrouwenvoetbal in België. Al zit
er nog winstmarge bij meisjes die in jongens-
competities spelen, en meisjes die niet naar
de detecties van de vleugels komen. Bij deze
trouwens ook een oproep: voor onze nationale
ploegen is het heel belangrijk dat elk meisje dat
een detectiemogelijkheid ziet of een uitnodiging
krijgt daarop ingaat. Als je de droom hebt om op
een hoger niveau te spelen, dan moet je echt
naar die momenten komen. Je mag ons zelfs
een mailtje sturen met de vraag om opgemerkt
te worden. Dat geldt ook voor meisjes die in het
buitenland spelen en die we ook beginnen vol-
gen.”
Dat sommige meisjes nog een duwtje in de rug
kunnen gebruiken om hun ambitie te tonen, kan
Ehlen bevestigen. “Het helpt wel dat ouders nu
ook meer mee zijn dan vroeger. Toen ging men er
snel van uit dat er met meisjesvoetbal toch niets
te bereiken viel. Nu tonen de Red Flames dat er
wel iets moois is om naar te streven.”
44

18-30 JULI
Tubeke, Leuven & Dender

In deze rubriek stellen we telkens twee mede-
werkers uit de staff van één van onze teams voor.
Vandaag zijn dat de coach en de assistent-coach
van de WU15.
MEETTHESTAFF
Rik Van den Bergh is vandaag zowel coach bij de
U15 van de Red Flames als Manager Opleidingen
bij Voetbal Vlaanderen. Die combinatie van zelf
coachen en anderen opleiden om te coachen, is
hij al langer gewoon. Van den Bergh werd al trai-
ner toen hij vijftien was, bij het inmiddels ter zie-
le gegane Hermes Oostende. Daarna fungeerde
hij als jeugdcoach bij vooral Club Brugge en ook
even KV Kortrijk. Dat coachen combineerde hij na
opleidingen Lichamelijke Opvoeding en Kinesit-
herapie met een rol als docent en adjunct-direc-
teur van de lerarenopleiding in Hogeschool Vives.
“Met mijn twee huidige functies kan ik mijn passie
nu helemaal integreren in mijn job.”
Het opleiden van leerkrachten en van coaches
is ook een beetje van dezelfde orde. Een didac-
tische en pedagogische achtergrond kan voor
coaches in het algemeen ook een meerwaarde
zijn, vindt Van den Bergh. “Het is geen vereiste.
Want ook mensen met een andere achtergrond
zijn uitstekende coaches. Maar het kan zeker
helpen om jonge mensen te motiveren, groepen
interactief te houden, verantwoordelijkheid te
geven en te nemen. Of mensen te helpen om be-
ter te worden. Tegen coaches zeg ik hetzelfde als
destijds tegen jonge leerkrachten: probeer een
verschil te maken voor je speelsters.”
Veilig en uitdagend
Samen met assistent-coach Julie Grégoire be-
geleidt Van den Bergh zowel tussen augustus en
december, als tussen januari en juni telkens een
selectie van een 25-tal speelsters die de kern
van de WU15 vormen.
“We krijgen van Voetbal Vlaanderen, de ACFF en
de scoutingscel van de RBFA een lijst met een
zestigtal namen. Die nodigen we uit voor een
RIK
VANDENBERGH
WU15
aantal detectietrainingen in augustus en sep-
tember, om zo tot een selectie te komen. Voor
die groep organiseren we trainingen, duels en
stages met internationale wedstrijden. Julie en ik
spelen in dat proces een gelijkaardige rol. Ik ben
eindverantwoordelijke, maar zij werkt even goed
mee aan de organisatie, de thema’s en de trai-
ningsvormen. We vullen mekaar bijzonder goed
aan. Julie is zelf Red Flame geweest, ze is dus
uitermate geschikt om de meisjes mee te bege-
leiden en te inspireren”
Omdat de WU15 de jongste nationale selectie is,
genieten de speelsters toch een specifieke aan-
pak.
Van den Bergh: “Twee doelstellingen zijn heel be-
langrijk. We willen zowel een veilige leefomgeving
als een uitdagende leeromgeving creëren. Omdat
het de eerste keer is dat ze in contact komen met
een nationaal elftal willen we hen warm welkom
heten, dat is trouwens voor élke speler/speelster,
op eender welk niveau, belangrijk. We zorgen dat
ze zich thuis én gewaardeerd voelen, zoals elk
kind verdienen ze aandacht. Onze sportpsycho-
loge Charlotte Verhesen speelt daar ook een be-
langrijke rol in. Te beginnen bij de selecties, die
overigens almaar moeilijker worden omdat het ni-
veau erg stijgt. Of ze nu wel of niet geselecteerd
worden: de meisjes worden goed begeleid, zodat
ze daar in beide gevallen op een positieve manier
mee aan de slag kunnen. Daarnaast volgen we
de leerlijn van de federatie. De principes van het
eerste elftal - zoals korte en lange opbouw, wis-
selen van speelkant, infiltreren of omschakelen
- geven we ook al mee bij de jeugd. Die teamdoel-
stellingen proberen we later te koppelen aan één
of twee individuele doelstellingen per speelster,
met de hulp van filmpjes van zichzelf.”
Voetballende oplossingen
Kan de coach aan de hand van de internationale
confrontaties van zijn categorie inschatten hoe
de Belgische federatie het doet ten opzichte van
andere landen?
“Ik denk dat dit heel positief evolueert. Bij gra-
tie van onze clubs, die heel goed werk leveren,
in combinatie met de omkadering van de fede-
ratie. Er is nog een verschil met landen met een
zeer groot hinterland, zoals Duitsland. Maar we
speelden vorig jaar een achttal internationale
wedstrijden waarin we altijd goed meespeelden.
En dat terwijl we ook qua kindvriendelijkheid be-
ter scoren dan veel andere federaties. We kiezen
altijd voor gelijke speeltijd voor de speelsters.
Voetballende oplossingen moeten het halen van
opportunisme of weinig sportieve acties (zelfs
tijdrekken), zoals je nog bij andere landen ziet.
Deze opleidingsgerichte aanpak levert op termijn
altijd het beste resultaat op. Vandaag opleiden
om morgen méér te winnen, dat is een van onze
uitgangspunten. We geven onze speelsters ver-
antwoordelijkheid, verbondenheid én proberen ze
beter te maken… 3 zaken die erg motiverend zijn,
én die motivatie vertaalt zich in een tomeloze in-
zet en positieve mentaliteit op én naast het veld.
Zo maken we trouwens winnaars.”
Coach Rik Van Den Bergh
COACH
48

JULIE
GRÉGOIRE
Zo waren de WU15 dit najaar nog op een UEFA De-
velopment-toernooi, met drie erg sterke duels in
Portugal (tegen Spanje, Portugal en Finland). En
in december spelen ze nog een interland tegen
Duitsland.
Grégoire: “Die spelen we natuurlijk met de bedoe-
ling om te winnen, ik zag nog nooit een speel-
ster op het veld komen om te verliezen. Maar dé
hoofddoelstelling is om de speelsters verder te
ontwikkelen en internationale ervaring te laten
opdoen.” Tot de U17 spelen de nationale ploegen
sowieso in een 4-3-3-formatie. Ook voor Grégoire
is het duidelijk dat de kwaliteit van de speelsters
almaar toeneemt.
“Ik had het er onlangs nog over met Xavier Don-
nay die coach was van de WU15 toen ik begon. In
mijn eerste jaar moesten we soms zoeken naar
Julie Grégoire was als speelster een sterkhoud-
ster van Standard Fémina de Liège, waarmee ze
talrijke kampioenschappen en bekers won. Zelf
kijkt ze met de meeste voldoening terug op 2015,
waarin ze met Standard de Beneliga won. En zo
dus de beste club van de Lage Landen werd, na
eerder al twee keer als tweede te zijn geëindigd.
“Die intensieve wedstrijden tegen Ajax of Twente
waren de beste momenten uit mijn voetbalcar-
rière,” zegt Grégoire, die tegenwoordig niet meer
speelt, maar het veld en het voetbal toch niet
kan missen. “Ik begon direct aan de trainersop-
leidingen, omdat daar tijdens mijn speelsterloop-
baan niet voldoende tijd voor was. Momenteel
ben ik bezig aan de voorbereidingsmodule UEFA
A. Daarnaast heb ik in Grand-Leez bij Namen mijn
Footgirls Academy voor jonge speelsters tussen
tien en veertien jaar. Ik ben ook nog voltijds leraar
lichamelijke opvoeding. Zes jaar geleden startte
ik bij WU15.”
Meer talent
Als ex-topspeelster weet Grégoire welk niveau er
door de RBFA wordt nagestreefd. Ze is dan ook
ideaal geplaatst om met de U15 de jongste natio-
nale selectie onder haar hoede te krijgen.
“In dat eerste jaar moeten we veel speelsters
zien, om alle talenten uit de brede basis te kun-
nen halen. Daarvoor steunen we ook op het werk
van de ACFF en Voetbal Vlaanderen. Uiteindelijk
worden er zowel in het najaar als in het voorjaar
een 25-tal meisjes weerhouden voor de trainin-
gen op woensdagmiddag, maar ook voor de sta-
ges en wedstrijden. Aangezien de meisjes op vijf-
tien jaar nog volop in een lichamelijk groeiproces
zitten, is de deur bij ons nooit definitief gesloten.
We blijven iedereen opvolgen en leren ze ook op
een kindvriendelijke manier meer van hun per-
soonlijke kant kennen.”
WEWILLENZOWELEENVEILIGE
LEEFOMGEVINGALSEENUITDA-
GENDELEEROMGEVINGCREËREN
twintig talentvolle speelsters. Nu moeten we ons
het hoofd breken op de vraag wie van de vijftig
speelsters uit de voorselectie we gaan thuisla-
ten.” Ook het evenwicht tussen Nederlandstalige
en Franstalige speelsters is nagenoeg bereikt.
“Vorig jaar zaten we bij de WU15 zelfs aan vijf-
tig procent Franstalige speelsters. Dus werpt
het Foot-Elite-Etude-topsportschoolproject zijn
vruchten af. Al hebben we nog wel wat werk om
de sportcultuur van sommige andere landen te
evenaren.”
Complementair
De federatie omkadert de jeugdteams in ieder
geval met een heel professionele technische
staf. Naast de twee trainers is er ook plaats voor
een keepstertrainer, een physical coach, een
sportpsychologe, twee teammanagers, een ki-
nesist, een arts, een performance analist en een
voedingsdeskundige. Over de interne verstand-
houding is Grégoire erg te spreken.
“We doen de training met zijn allen, dus ook met
de physical coach, de mental coach en de ki-
nesist. Ieder heeft zijn/haar specifieke rol. Elke
persoon weet wat hij of zij moet doen op het mo-
ment dat we het veld op komen. Rik en ik zijn ook
bijzonder complementair. Hij zorgt altijd voor een
ontspannen sfeer, zodat de speelsters niet ge-
stresseerd hoeven te zijn. We werken vooral aan
de basis, zodat ze bij de WU16 op die gemeen-
schappelijke basis kunnen verder bouwen.”
Assistent Julie Grégoire
WEWERKEN
VOORAL
AANDEBASIS
MEETTHESTAFF
WU15 ASSISTENT COACH
50

Lotto, supporter
van onze nationale
ploegen
Omdat het kan
en vurige
fan van de
Red Flames
BEWITHUS
INEVERY
MOMENT
DOENUJEVOORDEELENSLUITJE
VOORSLECHTS€25,-AANBIJ1895,
DEOFFICIËLEBELGIANFANCLUB
Meer info op rbfa.be

HET IS
VOOR MIJ
ECHTEEN
Viki De Cremer, Belgische
FIFA-ref
Viki De Cremer nam op haar eenentwintigste het
scheidsrechtersfluitje ter hand op aanraden van
haar broer Wesli, die ook topref is in de hoog-
ste klasse van het (mannen)voetbal. Ondertus-
sen is de passionele wedstrijdleider uit Tienen
de hoogst genoteerde Belgische vrouwelijke
scheidsrechter in de Lotto Super League en ook
al vier jaar FIFA-ref.
“Ik ben begonnen als speelster,” steekt Viki De
Cremer van wal. En al meteen komt broerlief We-
sli in beeld. “Hij is een jaar ouder. Wij zijn echt
twee handen op één buik. En dus ging ik met
hem mee voetballen. Daarmee ben ik gestopt
toen ik op mijn negentiende voor de tweede keer
een knieblessure kreeg. Ondertussen was Wesli
scheidsrechter geworden, nadat hij zijn geïnte-
greerde proef op school over dat onderwerp had
gemaakt. Toen ik hem vroeg wat ik kon doen om
terug wat te sporten, raadde hij mij aan om ook
scheidsrechter te worden. Het duurde even voor
ik toegaf. Maar als hij mij inschreef, zou ik het
doen. Tot mijn verbazing deed hij dat meteen en
volgde ik ook direct de cursus.”
Toen Viki in 2014 de opleiding begon, was dat
nog op twee zaterdagen. Ondertussen is er het
Ref in One Day-programma met examen, dat ook
via e-learning beschikbaar is. Na de medische
keuring, de herhaalde fysieke testen en de re-
gelmatige reglementenupdates is het natuurlijk
vooral kwestie van ervaring op te doen om als
scheidsrechter almaar beter te worden. De Cre-
mer liet de jeugd inmiddels achter zich. Ze fluit
als ref bij de mannen in Tweede Amateur en bij de
dames in Lotto Super League. Op internationaal
vlak is ze sinds 2017 al FIFA assistent-scheids-
rechter, en vanaf 2019 FIFA hoofdscheidsrech-
ter - dit seizoen samen met Caroline Lanssens.
Daar zit ze in Groep 2, maar is ze volop bezig om
nog hoger te geraken. De droom waaraan ze blijft
werken, is eliteref worden.
“We zien wel wat er op ons pad komt, maar ik
blijf hard werken om ooit op dat niveau te kun-
nen staan.”
Dat hangt dan af van de quoteringen en versla-
gen over haar prestaties. Het zorgt bij haar niet
voor al te veel stress.
“Meestal weet je zelf wel ongeveer hoe je wed-
strijd is verlopen. Positieve punten moet je on-
derhouden. En uit fases die minder goed liepen,
kan je werkpunten halen. Zijn we perfect? Nee,
want we maken fouten. Maar dat zijn dan leer-
momenten. Ik bekijk zelf ook heel veel wedstrij-
den vanaf Tweede Amateur tot de Super League
en maak clips. Als ik vragen heb, stel ik die aan
andere scheidsrechters om te kijken hoe zij be-
paalde fases zouden beoordelen. Of hoe ze an-
ders aan te pakken.”
Teams bestuderen
Dat Viki wel heel erg fanatiek met haar vak bezig
is, geeft ze meteen toe. Zij is het type dat een
checklist klaar heeft wanneer ze haar sportzak
klaarmaakt voor de wedstrijd.
HETISVOORMIJECHT
EENPASSIE
Meer
vrouwen
03
The World At Our Feet Meer vrouwen 55
54

“Het is voor mij echt een passie. Ik ben daar ook
in gegroeid. We krijgen veel op ons bord. Maar
ik probeer met alles op een positieve manier om
te gaan. Ik ben er dus zeker niet alleen de wed-
strijddag zelf mee bezig. Ik train zo goed als elke
dag. Als ik mijn aanduiding krijg, ga ik meteen
kijken om welke teams het gaat, waar ze staan
in de stand en hoe ze spelen. Af en toe luister
ik ook eens bij andere scheidsrechters hoe zit
het met die ploeg of met bepaalde spelers. Ik ga
ook wel eens naar een wedstrijd van collega’s
kijken.”
Wat vindt ze dan de moeilijkste aspecten van
het vak?
“Het hangt een beetje af van wedstrijd tot wed-
strijd. In sommige wedstrijden loopt alles vlot, in
andere moet je zorgen dat het niet uit de hand
loopt. Als scheidsrechter moet je je dus kunnen
aanpassen. Dat is wedstrijdmanagement. Als
men het na de wedstrijd niet over de scheids-
rechter heeft, of alleen op een positieve manier,
dan heb je je doel bereikt. Als de spelers willen
voetballen kan je ze laten voetballen. Maar als
het nodig is, moet je de teugels aantrekken zo-
dat je met je team de controle over de wedstrijd
niet verliest. Als speler hield ik ervan om goed
te kunnen doorvoetballen. En als scheidsrechter
hou ik er niet van om met kaarten te zwaaien.
Dus tot op bepaalde hoogte laat ik zaken toe. Ik
probeer ook al sprekend veel op te lossen door
spelers individueel te laten weten dat ik hen in
de gaten hou. Na een aantal wedstrijden leren
de speelsters en spelers je ook kennen. Ze we-
ten hoe jij het aanpakt. Gaan ze dan toch in de
fout, dan moet je hard zijn. De regels zijn er niet
voor niets. Daarnaast moet je tot na de negen-
tigste minuut scherp blijven om elke seconde
de juiste beslissing te kunnen nemen. Daarvoor
moet je niet alleen mentaal, maar ook fysiek pa-
raat zijn.”
Nog geen spijt
Speelt het nog een rol dat ze als vrouwelijke ref
bij de mannen fluit?
De Cremer: “Vroeger, toen ik nog minder erva-
ring had en bij de pubers terechtkwam, was ik
daar misschien nog mee bezig. Maar nu voel ik
dat niet meer zo aan. Bij clubs waar ze je nog
niet kennen, kijken ze nog wel eens. Maar daar
let ik niet meer op. Ik sta er, omdat ik daar op
mijn plaats ben. En over het algemeen krijg ik
veel respect van de spelers. Ook van de suppor-
ters hoor ik wel nog eens iets. Maar ik ben gefo-
cust op mijn wedstrijd. Moest er iets echt over
de schreef gaan, ken ik de stappen die ik moet
zetten. Maar dat heb ik nog niet meegemaakt.”
Kortom, De Cremer zou de baan van scheids-
rechter aan iedereen aanraden.
“Ik zei vroeger ook dat het niets voor mij was en
dat ik het niet zou kunnen. Maar ik ben nu fier op
mijzelf om wat ik al bereikt hebt. En ik wil nog ho-
Viki De Cremer
JEMOETNIETALLEEN
MENTAALMAAROOK
FYSIEKPARAATZIJN.
56

gerop. Of je aanleg hebt als scheidsrechter kan
je alleen weten door het te proberen. Ik heb er in
ieder geval nog geen seconde spijt van gehad.”
Er zijn dan ook al heel wat wedstrijden geweest
waar ze met plezier aan kan terugdenken. “Mijn
allereerste wedstrijd als assistent in de vrou-
wencompetitie. Mijn eerste in amateur, in Twee-
de Amateur, mijn eerste A-wedstrijd… Ook de
internationale wedstrijden, zoals het vriend-
schappelijke duel tussen Nederland en Duits-
land met een Belgisch team, zijn ook om nooit
te vergeten. Maar ook aan de mindere denk ik
soms nog terug, om het in de toekomst anders
aan te pakken.”
En de ultieme droom, is dat dan een wedstrijd
fluiten samen met je broer?
“Dat speelt zeker in mijn hoofd. We wisselen
nu al veel tips en clips uit. Maar als ik in Eerste
Amateur zou terechtkomen, dan zou ik de kans
kunnen krijgen om als 4e official in 1B te mo-
gen staan. En dan hoop ik dat stiekem met mijn
broer te kunnen doen. Ooit heb ik al één keer de
kans gekregen toen ik was gaan kijken hoe Wesli
Dender-Lierse floot en zijn assistent niet kwam
opdagen. Toen belde hij mij om in te springen. Ik
twijfelde geen seconde.”
Ben je gepassioneerd door het voetbal en heb je het gevoel dat een uitdaging als scheidsrechters iets voor jou is?
Schrijf je in voor een cursus bij jou in de buurt en wie weet los jij binnenkort alle dilemma’s op.
https://www.rbfa.be/nl/participeer/scheidsrechters/word-scheidsrechter
ZONDERSCHEIDSRECHTERS,
GEENVOETBAL.
58

Als speelster voetbalde Hanne Nielandt een car-
rière van vijftien jaar bij elkaar, die haar van KFC
Perk naar Miecroob Veltem, KAA Gent en weer te-
rug bracht naar de roots.
Studies Lichamelijke Opvoeding en een trainers-
cursus C zorgden er nadien al snel voor dat ze als
coach aan de slag ging. Na de jeugd van KFC Perk
en van OH Leuven, volgden eerst de U17 en dit
seizoen de beloftenploeg van Yellow Red KV Me-
chelen. Coachen doet Nielandt heel graag - dat
UEFA A-diploma komt eraan!, maar beroepshalve
is ze sinds januari ook fulltime bij de RBFA aan
de slag als performance- of videoanaliste van de
Red Flames.
“Na een stage in mijn masterjaar als videoana-
liste bij Voetbal Vlaanderen en de Yellow Flames
combineerde ik als zelfstandige al de stages bij
de Red Flames met een dagelijkse job als analis-
te bij de mannen van R Antwerp FC. Ik merkte heel
snel dat het mij lag.”
Clips en data
Bij de Red Flames zitten met Niels Leroy en Arne
Jaspers nog twee andere analisten. Performance
analyse is dan ook een intensieve bezigheid.
Nielandt: “Collega Niels houdt zich bezig met de
open play: alles wat in het veld gebeurt wanneer
de bal rolt. Hij kijkt in welke formatie de tegen-
stander speelt, wat de sterktes en zwaktes zijn
in hun spel. Mijn specifieke rol is dan het bestu-
deren van de stilstaande fases of de ‘set plays’.
Die zijn belangrijk en kunnen wedstrijden be-
palen, dat bleek al. Alleen merk ik bij sommige
speelsters toch nog dat het vrij nieuw is wat we
doen. Vooral omdat ze daar bij de meeste clubs
nog niet zo diep op in kunnen gaan.”
De performance analisten kijken tijdens een
wedstrijd ook naar de livebeelden om eventueel
te kunnen bijsturen tijdens de rust. Nielandt ont-
fermt zich ook over het doorgeven van de infor-
matie over de vervangingen bij de tegenstander.
BETERWORDENMET
BEELDEN
Wanneer de IJslandse Sveindís Jónsdóttir één van haar lange inworpen
lanceert, als de Red Flames een corner toestaan, of indien Tessa Wullaert
een penalty moet nemen, dan weten onze speelsters waar ze zich aan
mogen verwachten. Dat gebeurt dankzij Hanne Nielandt. Zij is - voorlopig
nog - de enige vrouwelijke performance analiste bij de RBFA.
Performance analiste Hanne
Nielandt
60

Het meeste werk wordt natuurlijk verzet voor en
na de wedstrijden.
Nielandt: “Bij de voorbereiding van een wedstrijd
bekijk ik beelden van de tegenstander. Ik maak
clips en ik verbind ook zelf data aan de beelden.
Ik ga op zoek naar de sterktes en zwatktes van
de tegenstander. Op basis daarvan geef ik advies
aan de coaches. In overleg bespreken we dan
wat we gaan doen bij stilstaande fases.”
Dronebeelden
Het EK verliep voor Nielandt niet helemaal vol-
gens plan omdat ze ziek werd. Maar pakweg de
verre inworpen van de IJslandse Sveindís Jane
Jónsdóttir had ze natuurlijk al voorbereid. Met
als gevolg dat er bij de Red Flames een dubbele
dekking stond in de zone die Jónsdóttir meestal
bestookt.
“Toch stonden we bij de stilstaande fases nog
niet altijd goed,” weet Nielandt. “In de kwartfina-
le tegen Zweden krijgen we op die manier in de
laatste minuut de tegengoal. In de WK-kwalifi-
catiewedstrijd tegen Portugal gebeurde dat op-
nieuw. Dat nemen we dus mee. Tegen Portugal
ging het om een onvoorzien moment, omdat er
net een rode kaart was gevallen en er snel be-
slissingen moesten worden genomen.
Meestal kloppen onze analyses wel - zeker de-
fensief gaat een team vaak hetzelfde staan op
een corner of een vrije trap. Maar het kan ook dat
een team zich na een aantal corners aanpast en
iets anders gaat doen. Ook als aanvallend team
moeten je timing en je targets juist zitten als je
iets wil forceren op een stilstaande fase. Bijvoor-
beeld de corner tegen Slovakije waarbij we met
een korte variant de eerste goal kunnen maken.
Hier liep alles zoals gepland.”
Aan beelden hebben de Red Flames dus in ie-
der geval geen gebrek. Niet bij de voorbereiding,
noch bij de evaluatie.
Nielandt: “Alle trainingen worden gefilmd. Hier in
Tubeke hangen heel hoog camera’s van goede
kwaliteit. Daarnaast filmen we ook elke training
met de drone, om nog net iets betere beelden
te hebben. Op verplaatsing kunnen we die drone
ook gebruiken. We hebben verschillende voor-
bereidende meetings, waarop beelden van ons-
zelf en van de tegenstander worden getoond.
Die staan ook op een platform dat de speelsters
via hun tablets kunnen raadplegen. Sommige
speelsters willen heel veel beelden zien, ande-
ren minder. Daar laten we hen ook redelijk vrij in.
Voor de evaluatie van een wedstrijd maken we
ook individuele clips van onze speelsters zodat
ze snel naar hun eigen prestaties kunnen kijken
zonder dat ze meteen de hele wedstrijd moeten
herbekijken. Met de coaches bespreken we wat
we precies allemaal moeten overbrengen aan de
speelsters.”
Vrouwelijke analisten gezocht
Dankzij haar interessante dubbelfunctie als per-
formance analiste bij de RBFA en als coach bij
een club, wordt Nielandt natuurlijk in beide func-
ties beter. Een reden te meer om nog wat pro-
motie te maken voor de functie van performan-
ce analist. Bij de RBFA werken momenteel zes
fulltime performance analisten, aangevuld met
parttime analisten bij de jeugd. Alleen is Nielandt
momenteel de enige vrouwelijke analiste.
“Daarom zijn we bezig met een project om meer
vrouwelijke analisten te vinden en aan te trek-
ken’, oppert ze. ‘Op een vorige vacature voor op
het niveau van de jeugdploegen van de Red Fla-
mes kwam geen enkele vrouwelijke kandidaat af.
Een eerste reden is het feit dat het aantal vrou-
wen in het voetbal natuurlijk nog moet toene-
men. Maar daarnaast is performance analyse nog
niet heel erg bekend. We vonden nu een aantal
vrouwen die wel interesse hebben. En die we de
basics leren, zodat zij misschien kunnen reage-
ren op een volgende vacature. Ondertussen zijn
er ook de cursussen Videoanalyse 1 en 2. Ik hoop
dat we zo binnen een jaar of twee in een meer
evenwichtige situatie zullen zitten, met meer
vrouwelijke collega’s.”
MEESTALKLOPPEN
ONZEANALYSES,ALIS
EROOKDEREALITEITOP
HETTERREIN
62

Bij het Oost-Vlaamse VK Knesselare hebben ze
geluk met een gedreven coach en coördinator
onderbouw als Deborah Verkamer. Zelf moest
ze in haar jonge jaren moeite doen om te mo-
gen voetballen. Nu stelt ze alles in het werk om
voetbal voor meisjes even toegankelijk te maken
als voor jongens..
Dat Verkamer voetbalcoach zou worden, stond
misschien wel in de sterren geschreven. Ze staat
in het onderwijs, volgde een opleiding sportleer-
kracht en groeide op in een voetbalfamilie, ver-
trouwt Deborah ons toe.
“Mijn oma hield een kantine open in Geluveld, ge-
legen in de Westhoek. Ik ben dus als het ware
opgegroeid op een voetbalveld. Maar het duurde
wel tot mijn vijftiende voor ik van mijn ouders zelf
mocht gaan spelen. Er waren toen nog vooroor-
delen dat voetballen niet voor ‘echte meisjes’
was. Gelukkig keken mijn ouders daar door, omdat
ik maar bleef vragen en doorduwen. Ik voetbalde
uiteindelijk tot mijn dertigste bij Davo Waregem.
Na de geboorte van mijn tweede zoontje stopte ik
definitief als actief speelster.
KINDERENVOORUITZIEN
GAAN,GEEFTVOLDOENING
Coach Deborah Verkamer van VK Knesselare
COACH
DEBORAH
VERKAMERVAN
VKKNESSELARE
64

gewestelijk niveau. Alle meisjes spelen er samen
met de jongens.
“We willen de meisjes niet apart behandelen. Om-
dat we niet willen dat men denkt dat ze een min-
derwaardige opleiding zouden krijgen. De meisjes
vinden het ook leuk om met de jongens te voet-
ballen. Wat we wel al een vijftal jaar doen, is de
meisjes van de clubs uit de streek geregeld sa-
menbrengen om tussentijdse meisjestoernooien
van Voetbal Vlaanderen te spelen. Zodat ze kun-
nen zien hoever ze staan. We legden ook al eens
een bus in om naar de Red Flames te gaan kijken
in de paasvakantie. En nu gaan we ook ons jeugd-
toernooi op het einde van het seizoen uitbreiden
naar meisjescategorieën. Speelsters kunnen dan
zowel meedoen met een meisjesploeg, als met
hun gemengde ploeg. Op termijn denken we ook
aan een eigen damesploeg. Maar we kunnen na-
tuurlijk niet alles tegelijk realiseren.”
Verkamer, die ook al trainingen gaf op de meis-
jesstages van het GRLPWR-project van Tessa
Wullaert, geeft damescoaches trouwens ook als
tip dat ze ook niet moeten twijfelen zich in het
jongensvoetbal te engageren.
“Ze moeten zich niet genoodzaakt voelen enkel
meisjes te ondersteunen. Als startende coach
kan je best van de meest ervaren coaches zoveel
mogelijk knowhow opdoen om dan je eigen weg
te zoeken.”
UEFA Playmakers Disney
Sinds drie jaar stapte VK Knesselare ook in het
UEFA Playmakers Disneyproject, wat de club nog
extra toegankelijk maakte voor jonge speelsters.
UEFA Playmakers Disney is een reeks van sessies
waarbij de basics van het voetbal stapsgewijs
worden aangebracht aan de hand van storytel-
ling: verhalende elementen in het thema van een
Disneysprookje.
Verkamer: “Het gaat bij ons om tien sessies tot
aan de herfstvakantie. En ook nog eens tien na
Maar ik begon dan wel meteen te coachen in
Knesselare. Dat was dichterbij. En dus beter te
combineren met het gezinsleven. Sindsdien laat
het me niet meer los.”
Respect gegroeid
Als coach van de U7 (gemengd) en als jeugcoör-
dinator onderbouw maakt Verkamer geen verschil
tussen jongens en meisjes. Ze vindt het wel leuk
om meisjes te inspireren de stap te zetten.
“Meisjes zijn ook bij onze club geen uitzondering
meer”, stelt ze tevreden vast. “Ik merk dat je als
vrouwelijke coach ook wel iets makkelijker meis-
jes kan bereiken. Sinds een vijftal jaar sluiten er
bij ons meer meisjes aan. Ik word sneller aange-
sproken door ouders die ook een dochter hebben
die graag wil voetballen.
Ook het respect voor een vrouwelijke coach
groeide. In het begin moest ik mij constant ver-
antwoorden en bewijzen. Vooral tegenover de
papa’s. Toen ik coördinator werd, zag ik ook nog
wat twijfels bij sommige mannelijke trainers. On-
dertussen komen ook coaches uit de bovenbouw
me soms om tips vragen als ze met een opvoed-
kundige of tactische vraag zitten. De schaamte
om iets aan een vrouw te vragen, is weg.”
Jongens en meisjes
De jeugdreeksen van VK Knesselare spelen op
Ploegfoto U7
MEISJESZIJNOOK
BIJONZECLUB
GEENUITZONDERINGMEER
de paasvakantie, telkens op vrijdag na schooltijd
op de club. Een kleuterjuf van een lokale school
die voetbal ook leuk vindt, zet er mee de schou-
ders onder. Ze maakt er mee reclame voor.
In tien sessies vertellen we een heel Disneyver-
haal. De bal is dan een personage waarmee we
op stap gaan. De kegeltjes worden bomen, de
potjes zijn de zee. Of er moet een muur worden
afgebroken door met de bal de kegels omver te
trappen. Zo komen technische vaardigheden
aan bod. Tegen de negende en de tiende sessie
betrekken we ook de doeltjes, zodat we eens in
een wedstrijdvorm terechtkomen. Na de Playma-
kers-sessies kunnen de meisjes ook twee keer
komen meetrainen bij de club. Dan kunnen ze
kiezen of ze het bij Playmakers houden of over-
stappen naar het gewone voetbal. We maken dan
ook reclame voor het voetbalkamp in augustus.
66

Daar werken we ook met storytelling, knutselen
en andere sporten, maar dan met andere ani-
matiefilms. Op dat moment betrekken we ook de
jongens erbij.”
Veel voldoening
Naast kwaliteiten als communicatievaardigheid
en leergierigheid, vindt Verkamer kindvriendelijk-
heid als aspect zeer belangrijk voor een jeugd-
coach.
“Je moet je kunnen inleven in de wereld van een
kind”, oppert ze. “Ook kinderen kunnen eens een
slechte dag hebben. En ze reageren soms impul-
sief. Ik probeer er eerst en vooral voor te zorgen
dat ze het voetbal leuk vinden. Al zijn we natuur-
lijk ook geen kinderopvang. Spelen en ravotten
kan bij de jeugdbeweging. Zeker als het om iets
technisch of tactisch gaat, is het belangrijk om
te luisteren. Maar ik zorg voor voldoende afwis-
seling met funmomenten.”
Verkamer combineert ook de nadruk op team-
geest met een individuele benadering.
“In de opleidingsfase is het belangrijk iedereen
even veel speeltijd te geven en te roteren wat
betreft de posities op het veld”, gaat ze verder.
“Met een goede teamgeest kan iedereen elkaar
motiveren om het beste uit zichzelf en de ander
te halen. Daarnaast probeer ik ook individueel te
coachen.Ikbeninmijncarrièrezelfeensgecoacht
door iemand die heel gericht verwachtingen kon
stellen per speler. Dat vond ik heel positief. Dus
dat is iets dat ik ook meeneem. Ik benadruk altijd
wat de spelers goed doen. Ieder kind krijgt een
individueel punt van coaching mee, waardoor ze
nog beter kunnen worden. Niets geeft me zoveel
voldoening als een speler die gescout wordt en
de kans krijgt om een stapje hogerop te zetten.
Maar ook kinderen die vooruitgaan omdat ze zich
gerespecteerd voelen. Of spelers en speelsters
die je na een moeilijke start door het dolle heen
ziet als hij of zij een doelpunt maakt.”
“Wil jij ook meer te weten komen over het UEFA
Playmakers programma?”
Neem een kijkje op onze website:
https://www.rbfa.be/nl/playmakers
JEMOETJEKUNNENINLEVENIN
DEWERELDVANEENKIND
OFFICIËLE APP
ROYAL BELGIAN FOOTBALL
ASSOCIATION
DOWNLOAD
DE APP
EN MIS NIETS VAN
HET BELGISCH VOETBAL
IN 2023
68

ALLINVOOR
DEFLAMES
MARKETING
DIRECTOR
MANULEROY
JEMOET
OMTE
BEGINNEN
ZORGEN
DATER
VOLKIN
HETSTADION
ZIT
unlocking
the commercial
potential
04 Sinds het succesvolle EK van de Red Flames dit jaar in Engeland
zijn we definitief in een ander tijdperk beland. Het horloge van de
KBVB en van tal van sponsors staat nu permanent op #Flametime.
Met Manu Leroy, marketingdirecteur van de bond, bespreken we
het potentieel van onze Red Flames voor mogelijke partners.
Er was een tijd, niet zo heel lang geleden, waarin de nationale vrou-
wenploeg nauwelijks apart aandacht kreeg als ‘merk’ met marke-
tingpotentieel waarin sponsors geïnteresseerd zouden kunnen zijn.
Maar die tijd ligt nu achter ons. “Als je vroeger sponsor werd van de
Rode Duivels was je sponsor van zo ongeveer alles wat de bond
deed, en vermeldde de laatste slide van de salespresentatie dat je
er ook nog de Red Flames bij kreeg,” beaamt Leroy. “Dat is helemaal
veranderd in 2019. Toen zijn we begonnen met het The World at Our
Feet-plan en de bijhorende campagne met ING, waarmee we het
voetbal voor vrouwen als een prioriteit gingen beschouwen. Toen
begonnen we ook de Red Flames als aparte sponsorship asset te
verkopen. Dat betekent dat je partner kan worden van de Rode Dui-
vels, de Red Flames, of van allebei.”
Mijlpaal
Om die commerciële partners vervolgens waar voor hun geld te ge-
ven, moet er natuurlijk zichtbaarheid zijn.
Leroy: “Je moet om te beginnen zorgen dat er volk in het stadi-
on zit. Daarnaast moet je zorgen voor animo bij de supporters. Zo-
als tijdens de #flametime-campagne met de QR-codes en de Fan
Village in Leuven, in samenwerking met onder andere MNM. Met
shoots, meet and greets, of via influencers als Celine Dept of Aver-
age Rob heb je ook bereik buiten de klassieke mediakanalen. En de
wedstrijden moeten natuurlijk op televisie te zien zijn. Ondertus-
sen is dat het geval voor alle kwalificatiewedstrijden voor de gro-
te toernooien, terwijl vroeger alleen de toernooien te zien waren.
Proximus begon daar als eerste mee, ondertussen hebben ook RTL
en VTM de Red Flames uitgezonden. En nu zitten de rechten voor
de qualifiers bij Play en RTBF. In 2019 had de VRT al heel wat aan-
dacht geschonken aan het WK waar de Red Flames niet bij waren.
Nu was er natuurlijk het EK in Engeland, dat door die kwartfinale
veel heeft losgemaakt, en ook heel veel kijkers heeft getrokken: in
heel België samen meer dan een miljoen kijkers voor de kwartfinale
tegen Zweden. Dat is echt wel een mijlpaal. Maar die kwam dus
The World At Our Feet Unlocking The Commercial Potential 71
70

mama, papa, de kinderen en soms nog oma en
opa erbij. Het is ook leuk om vast te stellen dat
de bezoekersaantallen voor de wedstrijden van
de Red Flames de laatste jaren mooi zijn door-
gegroeid. Toen ik begon in 2019 kwamen we uit
een periode dat er zo’n 1500 tot 2000 fans naar
de Red Flames kwamen. Dat is gegroeid naar
3000 tot 4000 toeschouwers. En nu verkopen wij
in Leuven standaard zelfs 5000 tickets voor een
wedstrijd van belang. Met als klap op de vuur-
pijl natuurlijk het uitverkochte stadion voor de
laatste groepswedstrijd van de WK-kwalificatie
tegen Noorwegen. Dat was de eerste keer. Na-
tuurlijk gebeurde dat in de nasleep van het EK,
op een vrijdagavond in de zomer, maar het is
toch significant. De Red Flames staan hoger op
de radar dan een paar jaar geleden.”
Sportief succes
Toch is het een sportmarketingwet dat de spor-
tieve resultaten van groot belang zijn, geeft ook
Leroy toe. “Het feit dat we ons niet geplaatst
hebben voor het WK in 2023 doet in dat opzicht
wel pijn. De golf na het succesvolle EK valt nu
een beetje stil, omdat er voor het WK alleen nog
oefenwedstrijden zijn. Dat maakt het moeilijker
om publiek te trekken. We zijn er dus nog niet.
We moeten nog meer meisjes aan het voetballen
krijgen. Er is nog veel werk om de competitie be-
ter te maken en meer speelsters van het voetbal
te kunnen laten leven, zodat ze elke dag kunnen
trainen. Portugal, Polen, Zwitserland of Oosten-
rijk beginnen ook professioneler te werken. Dus
we moeten all-in gaan om ons te plaatsen voor
de grote toernooien die we nodig hebben als
trekker. Zo was Love Football na het EK meteen
volgeboekt: plots hadden 300 scholen ingete-
kend zonder dat we promotie hadden gevoerd.”
Ook tijdens de eerste editie van het Football
Marketing Forum in oktober bleek het belang van
sportief succes én van toernooien. “De Engelse
voetbalbond en de sponsorshipverantwoordelij-
ke van de Britse bank Barclays - die jarenlang
de naming partner van de Premier League was,
maar nu alles op het vrouwenvoetbal inzet -
konden daar het fantastische end-to-end-ver-
haal vertellen van hoe de professionalisering
van hun competitie ook een bekroning kreeg
met het winnen van het EK. Investeren om iets
ten gronde te veranderen, kan dus echt helpen.
Daarnaast weten ze bij de FA dat de fuzz en de
buzz rond een toernooi enorm veel losmaakt in
een land, ook qua investeringen. En laat ons met
de RBFA nu net één van de kandidaten zijn om
samen met Nederland en Duitsland het WK 2027
te organiseren. Dat zou een fantastische kataly-
sator kunnen zijn.”
In afwachting daarvan is het alvast zo dat het
sponsorgeld dat binnenkomt via de Red Flames
ook meteen terugvloeit als investering in het
voetbal voor meisjes en vrouwen. Samen met
de #flametime-campagne naast die van #devil-
time, of het apart ontwerp van Adidas voor de
shirts van de Red Flames, zijn het signalen dat
de Red Flames stilaan echt op gelijke voet staan
met hun mannelijke tegenhangers.
Leroy: “We maken maatschappelijk veranderin-
gen door. Iets wat door fenomenen als #metoo
en campagnes voor equal pay wordt benadrukt.
En door bedrijven en grote merken ook wordt op-
gepikt. Ook dat speelt. We willen de Red Flames
op exact dezelfde manier behandelen als de
Rode Duivels.”
Marketing Director
Manu Leroy
TOERNOOIENZIJN
BELANGRIJK.
HETEKHEEFTVEEL
LOSGEMAAKT
DE
REDFLAMES
STAAN
HOGEROP
DERADAR
DANEEN
PAARJAAR
GELEDEN
niet uit het niets. Dat is gegroeid door binnen
onze organisatie die kaart te trekken en ook te
gaan activeren. Met een scholenproject als Love
Football bijvoorbeeld, of door samen met UEFA
een pilootproject op te zetten rond Disney Play-
makers voor jonge speelsters.”
Uitverkocht stadion
Trekt de Voetbalbond dan al sponsors aan die
vooral op de Red Flames willen inzetten?
Leroy: “We hebben twee sponsors die enkel part-
ner zijn van de Red Flames: Herbalife en Connec-
tions. Maar de grote merken die sponsor zijn van
de Rode Duivels nemen er nu ook heel bewust de
Red Flames bij omdat ze dat belangrijk vinden.
De verhalen zijn natuurlijk ook anders. De Rode
Duivels zijn al een paar jaar absolute top. De Red
Flames vormen dan weer een ploeg die groeit en
waar nog investering in nodig blijkt. Daarnaast
gaat het ook over het publiek dat naar de Red
Flames komt en dat je wil bereiken. We merken
een meer gemengd publiek, sterk familiegericht.
Als je het wat karikaturaal zou voorstellen zie je
bij de Rode Duivels meer de papa met de zoon of
de maten onder elkaar. Bij de Red Flames eerder
The World At Our Feet Unlocking The Commercial Potential 73
72

Hoofdredactie: Katrien Jans
Coördinatie: Sari Bocksoen
Redactie: Michaël Bellon, Brent Van Esbroeck, Frédéric Vanheule
Vertaling: Gilles De Bruyere, Virginie Ducarmon
Vormgeving: RBFA
Verantwoordelijke uitgever: Peter Bossaert, Brusselsestraat 480, 1480 Tubeke
COLOFON

Meer info
www.sport.vlaanderen
#sportersbelevenmeer

RBFA The World At Our Feet e-magazine - 2023 #4 (NL)

Recommended

Recommended

More Related Content

Similar to RBFA The World At Our Feet e-magazine - 2023 #4 (NL)

Similar to RBFA The World At Our Feet e-magazine - 2023 #4 (NL) (14)

More from kbvb_urbsfa

More from kbvb_urbsfa (17)

RBFA The World At Our Feet e-magazine - 2023 #4 (NL)