3. Ludwik Michał Pac
• urodzony 19 maja 1778 roku w Strasburgu
• zmarł 6 sierpnia 1835 w Smyrnie (Turcja)
• żona Karolina Małachowska i córka Ludwika
• wykształcenie: początki we Francji, Anglii
ostatecznie uniwersytet w Wilnie
4. Zarys historyczny
• w 1797 otrzymał spadek po generale Józefie
Pacu
• od 1808 brał czynny udział w wojnach
napoleońskich
• w 1814 objął dowództwo całej kawalerii
polskiej wiernej Napoleonowi
• po zakończeniu działań wojennych wyjechał
do Anglii gdzie pilnie studiował tamtejsze
rolnictwo
5. Reformy na ziemiach Paca
• w 1815 wraca na swoje ziemie
• w latach 1815-1821 sprowadza kolonistów z
Niemiec, Anglii i Szkocji wśród których nie
brakuje techników i rzemieślników
• wydzierżawia znaczne tereny na których
powstają wzorcowe gospodarstwa
• zaleca intensywne nawożenie upraw
• wprowadza pełny płodozmian
6. Reformy na ziemiach Paca
• w 1816 buduje wytwórnię maszyn i narzędzi
rolniczych
• uruchamia m.in. tartak, browar, garbarnię,
krochmalnię i olejarnię
• kontroluje i rozwija hodowlę koni, krów i
owiec
• oczynszował chłopów w Dowspudzie i
Raczkach
7.
8. • w latach 1820-1827 buduje w Dowspudzie
reprezentatywny pałac w stylu angielskiego
neogotyku
• odbudowuje kościół klasycystyczny w
Raczkach
• buduje charakterystyczną stajnię gotycką w
Dowspudzie
• ostatecznie pomnaża swój majątek do około 4
milionów złotych
10. życie społeczne i polityczne
• wiceprezes Towarzystwa Rolniczego
• senator i kasztelan Królestwa Polskiego
• członek Sądu Sejmowego w 1828 r.
• aktywny uczestnik powstania listopadowego
11.
12. D.O.M. Ludwik Miachał hrabia Pac, ostatni potomek
starożytnej rodziny litewskiej, pan na Dowspudzie, Różance
i innych dobrach, jenerał dywizyi i senator wojewoda,
członek Rządu Tymczasowego, wiceprezes Towarzystwa
Rolniczego, komandor orderu polskiego Virituti Militari,
francuskiego Legii Honorowej, kawaler orderu Św.
Stanisława, krzyżów bawarskiego i maltańskiego, urodził
się w mieście francuskim Strasburgu 19 maja 1780 roku,
odbył wojny 1808, 1809, 1812, 1813-14 w Hiszpanii, Austrii,
Rosyi i w Niemczech pod Napoleonem; w wojnie narodowej
Polaków 1831 r. dowódca korpusu jej rezerwy; mężny,
gorliwy, szczodry, skromny, wojownik, ziemianin, sztuk
pięknych i nauk protektor, patriota. Ojczyźnie od młodości
całe życie oddał, dla niej walczył, krew w bitwach przelewał,
służył w radach, cierpiał wydarcie majątku, tułactwo, tu na
cudzej ziemi śmierć znalazł dnia 31 października 1835 roku.
Rodaku! Westchnij za duszę jego. Cnoty Jego czcij, naśladuj
epitafium na pomniku nagrobnym w Smyrnie
