1. Βατικανό
{ Αντωνίου Βάϊος Γ’1

2. Σο Βατικανό είναι ανεξάρτητο κράτος, στη δυτική πλευρά της πόλης
της Ρώμης στην Ιταλία και αποτελεί συνέχεια του εκκλησιαστικού
(ή και παπικού) κράτους του Μεσαίωνα. Ιδρύθηκε στις 11
Φεβρουαρίου του 1929 με τη ΢υνθήκη του Λατερανού.
Χαρακτηρίζεται ως το μικρότερο ανεξάρτητο κράτος, ως προς την
έκταση του (0,44 τετρ. χλμ.) και τον πληθυσμό του (σύμφωνα με
εκτιμήσεις του 2009) αριθμεί 826 ανθρώπους. ΢το Βατικανό εδρεύει η
Αγία Έδρα, που αποτελεί το πνευματικό και διοικητικό κέντρο της
Καθολικής Εκκλησίας. Η εκλογή του Πάπα γίνεται από κονκλάβιο
καρδιναλίων, οι οποίοι είναι ηλικίας κάτω των 80 ετών.

3. Ιστορία

Σο Παπικό ή Ποντιφικό κράτος (Ιταλ. Stato
Pontificio) υπήρξε κράτος της κεντρικής
Ιταλίας υφιστάμενο από τον Η΄ μέχρι τον ΙΘ΄
αιώνα, ιδρυθέν ως "κοσμική" κυριαρχία των
Παπών, με κέντρο και πρωτεύουσα τη Ρώμη.
Κατείχε μεγάλες εκτάσεις κατά διάφορες
εποχές με τόση συχνή μεταβολή που
ιστορικά δεν έχει συμβεί σε κανένα άλλο
κράτος, οφειλόμενο κυρίως στην έλλειψη
επαρκών υπερασπιστών.

4. 
Σο 781 ο Κάρολος ο Μέγας αφού
κατέκτησε την κεντρική Ιταλία μέχρι τον
ποταμό Γκαριλιάνο ίδρυσε το Βασίλειο της
Ιταλίας συμπεριλαμβάνοντας την Ρώμη
μετά των παπικών κτήσεων, παραχωρήσε
αυτό στον υιό του, Πιπίνο. Σότε ο Πάπας
Λέων ο Γ΄ σε ένδειξη υποταγής, απέστειλε
στον Κάρολο «τας κλείδας του τάφου του
Αποστόλου Πέτρου» (795). Αργότερα σε
στάση εναντίον του ο Πάπας Λέων Γ΄
ξανακαλεί τον Κάρολο, ο οποίος και τον
αποκατέστησε στην έδρα του. Ο Πάπας
Λέων ευγνωμονών στις 25 Δεκεμβρίου 800
έχρισε τον Κάρολο τον Μέγα,
Αυτοκράτορα του Ρωμαϊκού κράτους

5. 
Με την προέλαση όμως των γαλλικών
στρατευμάτων στην Ιταλία τα διάφορα
τμήματα του Ποντιφικού κράτους
επαναστάτησαν και απέβησαν γαλλικές
επαρχίες, η δε Ρώμη ανακηρύχθηκε
Δημοκρατία (1798). Ο Πάπας Πίος Ζ΄ που
τον είχε στέψει και Αυτοκράτορα (1804)
δεν άργησε να έλθει σε ρήξη με αυτόν. Ο
δε Πάπας Πίος Ζ΄ εξορίστηκε στη ΢αβόνα
όπου μετά την πτώση του Ναπολέοντα
(1814) επανήλθε στη Ρώμη και το
΢υνέδριο της Βιέννης απέδωσε πάντα τα
εδάφη που αποτελούσαν το πριν της
Γαλλικής Επανάστασης Ποντιφικό
κράτος εκτός της Φεράρας (αριστ. του
ποτ. Πάδου) που περιήλθε στην Αυστρία.

6. Η επίσημη αναγνώριση

Σο 1870, τα εδάφη του Πάπα μειώθηκαν
περαιτέρω όταν προσαρτήθηκε η Ρώμη.
Ακολούθησε "Νόμος των Εγγυήσεων", τον Μάιο
του 1871, των ενοποιηθέντων κρατών της
ιταλικής χερσονήσου που αναγνώριζε την
κυριότητα της Καθολικής Εκκλησίας στην
εδαφική περιοχή του Βατικανού. Ο νόμος όμως
αυτός δεν ικανοποίησε την Εκκλησία και ο Πάπας
έθεσε τον εαυτό του υπό διωγμό. Σο 1984, ένα
κονκορδάτο μεταξύ της Αγίας Έδρας και της
Ιταλίας τροποποίησε κάποιες από τις
προηγούμενες διατάξεις των ΢υνθηκών,
συμπεριλαμβανομένης της πρωτοκαθεδρίας του
ρωμαιοκαθολικισμού ως ιταλικής κρατικής
θρησκείας.

7. Σέλος