3. Οι Ππάξειρ των Αποστόλων περιγράθοσν με παραζηαηικό ηρόπο ηο
γεγονός ηης Πενηηκοζηής (2,1-13).
Δέκα μέρες ύζηερα από ηην Ανάληυη ηοσ Χριζηού, οι μαθηηές Τοσ
ήηαν όλοι ζσγκενηρφμένοι ζηο ίδιο ζπίηι. Ξαθνικά, ακούζηηκε βοσή
από ηον οσρανό ζαν δσναηός άνεμος, ποσ γέμιζε ηο ζπίηι, και κάηι
ζαν γλώζζες θφηιάς ζηάθηκαν πάνφ από ηο κεθάλι κάθε μαθηηή.
Όλοι ηόηε θφηίζηηκαν από ηο Άγιο Πνεύμα - ηον Παράκληηο, ποσ ο
Χριζηός είτε σποζτεθεί να ζηείλει ζηοσς μαθηηές ηοσ - και άρτιζαν
να μιλούν ζε όλες ηις γλώζζες ηφν ανθρώπφν.
4. Στην Ιερουσαλήμ εκείνη τη μέρα ήταν συγκεντρωμένοι ευσεβείς
Ιουδαίοι από όλα τα μέρη του κόσμου, για να γιορτάσουν την
εβρταϊκή γιορτή της Πεντηκοστής. Βρίσκονταν εκεί πολλοί ιουδαικής
καταγωγής αλλά και προσήλυτοι*, όλοι όμως άκουγαν έκπληκτοι
και με απορία, ο καθένας στην μητρική του γλώσσα, τους μαθητές
του Χριστού να μιλούν για τα θαυμαστά έργα του Θεού. Κάποιοι
έμειναν εκστατικοί, ενώ άλλοι χλεύαζαν λέγοντας ότι οι μαθητές ήταν
μεθυσμένοι.
5. Ο Απόςτολοσ Πζτροσ κφμιςε ςτο απορθμζνο πλικοσ των
μακθτϊν όςα είχε πει ο Θεόσ ςτουσ Ιςραθλίτεσ.
Τουσ μίλθςε για τον Ιθςοφ Χριςτό, τον οποίο ενϊ εκείνοι
ςταφρωςαν, ο Θεόσ τον ανζςτθςε.
Κάλεςε όλουσ τουσ ςυγκεντρωμζνουσ να μετανοιςουν και
να βαπτιςτοφν ςτο όνομα του Χριςτοφ, για τθ ςυγχϊρεςθ
των αμαρτιϊν τουσ και για να πάρουν τα χαρίςματα του
Αγίου Πνεφματοσ.
6. Το γεγονόσ τθσ Πεντθκοςτισ και
θ ομιλία του Αποςτόλου Πζτρου
είχαν ωσ ςυνζπεια εκείνθ τθ
μζρα:
να πιςτζψουν και
να βαπτιςτοφν τρεισ χιλιάδεσ
άνκρωποι.
Έτςι ιδρφκθκε ωσ Σϊμα
Χριςτοφ θ πρϊτθ Εκκλθςία, που
ζμελλε να αλλάξει τθν πορεία
όλου του κόςμου.
Πεντηκοστή Θεοφάνη
του Κρητός,
16ος αι., Άγιον Όρος,
Ιερά Mονή
Σταυρονικήτα.
7. Τθ μζρα τθσ Πεντθκοςτισ οι απλοί, φοβιςμζνοι
ψαράδεσ-μακθτζσ του Χριςτοφ μεταμορφϊκθκαν
με τθν επιφοίτθςθ του Αγίου Πνεφματοσ ςε
καρραλζουσ κιρυκεσ του Ευαγγελίου.
Έτςι μπικαν τα κεμζλια τθσ ιςτορικισ πορείασ τθσ
Εκκλθςίασ, που με το ζργο τθσ άρχιςε ςταδιακά να
αγιάηει και να μεταμορφϊνει τουσ ανκρϊπουσ και
τθν ιςτορία του κόςμου.
8. Το Άγιο Πνεφμα από τθ μζρα τθσ Πεντθκοςτισ, όπωσ
ο ίδιοσ ο Χριςτόσ είχε υποςχεκεί ςτουσ μακθτζσ του,
κακοδθγεί τθν Εκκλθςία και δίνει τθ δυνατότθτα
ςτουσ ανκρϊπουσ να γνωρίςουν τθν αλικεια, θ
οποία ιταν ο Χριςτόσ και ο νζοσ τρόποσ ηωισ που
προτείνει ςτουσ ανκρϊπουσ.
Γνωρίηοντασ αυτιν τθν αλικεια οι άνκρωποι
απελευκερϊνονται από κάκε είδουσ δεςμά(«όπου
υπάρχει το Πνεφμα του Κυρίου, εκεί υπάρχει και
ελευκερία», Β' Κορ. 3,17).
9. Ο αναςτθμζνοσ Χριςτόσ νίκθςε το κάνατο, όχι μόνο ωσ Θεόσ
αλλά και ωσ άνκρωποσ.
Αυτό δίνει τθ βεβαιότθτα ςτον πιςτό άνκρωπο ότι ο
κάνατοσ δεν είναι το τζλοσ τθσ ηωισ που ςυντρίβει τισ
ελπίδεσ του και τον χωρίηει από τα αγαπθμζνα του
πρόςωπα.
Η Ανάςταςθ δίνει τθ βεβαιότθτα ότι κα ηιςουμε όλοι μαηί
και με τον Χριςτό και ότι ο κάνατοσ δε κα μασ χωρίηει πια.
Ο Πύργος της Βαβέλ, Τράπεζα
Ιεράς Mονής Παρακλήτου,
Ωρωπός Αττικής. Τα έθνη
διασκορπίζονται μετά το γεγονός
του Πύργου της Βαβέλ, το καθένα
έχοντας τη δική του γλώσσα και
συνοδευόμενο από έναν άγγελο.
