1. Καπιταλισμός
Στοιχείο πρώτο:
Σύμφωνα με το «Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνας της Διατροφικής
Πολιτικής», αυτή τη στιγμή, ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον
κόσμο πεθαίνουν από την πείνα...
Η πείνα, σε σύνολο 122 αναπτυσσόμενων κρατών, θεωρείται
καθημερινό φαινόμενο.
Σε 30 χώρες η πείνα παίρνει «ανησυχητικές διαστάσεις».
Σε 25 χώρες το πρόβλημα αγγίζει τα όρια του «συναγερμού».
Σε 4 χώρες χαρακτηρίζεται «άκρως ανησυχητικό».
Την ίδια ώρα που πολυεθνικές, μονοπώλια, τράπεζες,
χρηματιστικοί όμιλοι επιχορηγούνται - λόγω... κρίσης - με
τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων, πάνω από τις μισές
χώρες του ΟΗΕ ...πεινάνε!
Στοιχείο δεύτερο:
Σύμφωνα με την έκθεση της «Credit Suisse» για τον Παγκόσμιο
Πλούτο, ο συνολικός πλούτος που παρήχθη στον πλανήτη από το
2000 και μετά αυξήθηκε κατά 72% και έφτασε στα 195
τρισεκατομμύρια δολάρια!
Ομως...
Είναι οι λίγοι, οι «εκλεκτοί», τα περίπου 25 εκατομμύρια των
«εχόντων και κατεχόντων», που δεν απαρτίζουν παρά μόλις το
0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού, και που εντούτοις ελέγχουν,
κατέχουν, ιδιοποιούνται από την πίτα του παγκόσμιου πλούτου
πάνω από 69 τρισεκατομμύρια δολάρια!
Δηλαδή, όσοι συναπαρτίζουν την παγκόσμια κάστα των
μεγαλομετόχων των πολυεθνικών, των μονοπωλίων, οι
βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι πετρελαιάδες και τα «γκόλντεν»
τσιράκια τους, Αυτό το μόλις 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού
έχει αρπάξει για λογαριασμό του το 35,6% του παγκόσμιου
πλούτου!
Αυτός είναι ο λόγος που δεν «περισσεύει» τίποτα για τους
υπόλοιπους...
Στην άλλη πλευρά, τη σκοτεινή, έχουν στοιβαχτεί οι πολλοί. Οι
πάρα πολλοί:

2. Πάνω από 3 δισεκατομμύρια «είλωτες», δηλαδή το 68,4% του
παγκόσμιου πληθυσμού των ενηλίκων που κατοικούν στον
κόσμο, έχουν πρόσβαση μόλις στο 4,2% του παγκόσμιου
πλούτου!
Από τη μια, δηλαδή, έχουμε τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων,
μεταξύ των οποίων και οι πεινασμένοι, που ζουν με λιγότερα από
10.000 δολάρια το χρόνο.
Ητοι με μέχρι 27 δολάρια την ημέρα.
Στην απέναντι όχθη, πάνω στον ίδιο πλανήτη, υπάρχουν κι αυτοί
του 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού, που - σε μέσους όρους -
διαθέτουν, την ίδια μέρα και κάθε μέρα, πάνω από 7.600
δολάρια. Ητοι απομυζούν 317 δολάρια την ώρα...
Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι ο μισθωτός σκλάβος δεν έχει απολυθεί
ή δεν ανήκει στην πλέον ερεβώδη ζώνη του λυκόφωτος, εκεί όπου
επικρατούν τα μεροκάματα των ενός και δύο δολαρίων, αν ανήκει
στους «τυχερούς» που ζουν με αυτά τα 27 δολάρια την ημέρα,
τότε χρειάζεται 11 μέρες για να «κερδίσει» όσα κερδίζει ο
κεφαλαιοκράτης μέσα σε μια ώρα!
Αυτός ο κόσμος, όπου οι πρώτοι χρειάζονται 11 μέρες για να
βγάλουν όσα βγάζουν οι δεύτεροι σε μια ώρα... αλλά δεν τα
καταφέρνουν και πεθαίνουν, από την πείνα, είναι ο κόσμος του
παγκόσμιου καπιταλισμού.
Αλλά, όσα συμβαίνουν σε αυτόν τον κόσμο ανάγονται στη σφαίρα
του «μοιραίου»; Είναι «αναπόφευκτα»; Είναι «γραμμένο» οι λαοί
να ζουν στη φτώχεια, στη δυστυχία, στην ανέχεια;
Μήπως λείπουν τα μέσα, λείπουν τα χρήματα, λείπει ο πλούτος;
Ολα βοούν για το αντίθετο.
Οχι! Τίποτα δεν λείπει!
Εκτός από ένα: Η απόφαση των δισεκατομμυρίων, που παράγουν
τον πλούτο, να κάνουν πράξη τη δυνατότητα που τους παρέχει η
δύναμή τους, να σπάσουν τις αλυσίδες τους, να ενωθούν, να
οργανωθούν, να επαναστατήσουν και να φτιάξουν τον δικό τους
κόσμο!
Αλλά αυτή η δυνατότητα, όσο υπάρχουν προλετάριοι, θα είναι
πάντα ζωντανή. Και το άδραγμά της αναγκαίο. Και - υπ' αυτή την
έννοια - είναι η μόνη, ιστορικά, αναπόφευκτη εξέλιξη, που οι
κομμουνιστές δεν πρόκειται να την αφήσουν στην τύχη, αφού «το
μέλλον δε θα 'ρθεί από μονάχο του έτσι νέτο-σκέτο...».