Τα τελευταία χρόνια έγινε μεγάλη συζήτηση για τον ρόλο της Βόρειας Ελλάδας στα Βαλκάνια και πως θα μπορούσε να αναδειχθεί σε μητροπολιτικό πόλο για ολόκληρη την νοτιοανατολική Ευρώπη. Με γεωγραφική θέση που θα την ζήλευαν πολλοί γείτονες μας και με υποδομές που είχαμε ή και θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερες (αλλά ποτέ δεν έγιναν και μάλλον σε αυτή τη συγκυρία θα αργήσουμε να τις δούμε), η Βόρεια Ελλάδα με επίκεντρο την Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να είναι σε διαφορετική θέση από αυτή που βρίσκεται τώρα : αφιλόξενη στις επενδύσεις, με υψηλή ανεργία και έντονη αποβιομηχάνιση.

1. Μπούμερανγκ για την Βόρεια Ελλάδα η γεωγραφική της θέση
Βασιλειάδης Δημήτρης
Πολιτικός Αναλυτής INTERVIEW
vassiliadis@interview.com.gr
7/3/2012
Τα τελευταία χρόνια έγινε μεγάλη συζήτηση για τον ρόλο της Βόρειας Ελλάδας στα
Βαλκάνια και πως θα μπορούσε να αναδειχθεί σε μητροπολιτικό πόλο για ολόκληρη την
νοτιοανατολική Ευρώπη. Με γεωγραφική θέση που θα την ζήλευαν πολλοί γείτονες μας και
με υποδομές που είχαμε ή και θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερες (αλλά ποτέ δεν
έγιναν και μάλλον σε αυτή τη συγκυρία θα αργήσουμε να τις δούμε), η Βόρεια Ελλάδα με
επίκεντρο την Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να είναι σε διαφορετική θέση από αυτή που
βρίσκεται τώρα : αφιλόξενη στις επενδύσεις, με υψηλή ανεργία και έντονη
αποβιομηχάνιση.
Με αεροδρόμια (Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Κοζάνης), με λιμάνια
(Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Μουδανιών), με οδικό δίκτυο (Εγνατία Οδός),
θα μπορούσε η Βόρεια Ελλάδα να αποτελεί κέντρο εμπορείου, διαμετακομιστικού
εμπορείου, τουρισμού, παραγωγής, επεξεργασίας, συσκευασίας και διακίνησης των
μοναδικών αγροτικών της προϊόντων και να αποτελεί σταυροδρόμι και σημείο αναφοράς
για όλα τα μεγάλα επενδυτικά σχέδια της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων.
Και αντί όλα αυτά τα μοναδικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει να λειτουργήσουν υπέρ
της, λειτούργησαν εις βάρος της. Τι είδαμε τις τελευταίες δεκαετίες; Αντί να έρχονται ξένες
επενδύσεις ή έστω εγχώριες με τα διάφορα κίνητρα που έδιναν (ή πολλές φορές έδιναν
λάθος οι αναπτυξιακοί νόμοι), πολλές επιχειρήσεις που είχαν έδρα στη περιοχή
μετανάστευσαν στις γειτονικές χώρες. Έτσι λοιπόν η εγγύτητα της Β.Ε. με τις βαλκανικές
χώρες, από πλεονέκτημα έγινε μειονέκτημα. Ο κύριος λόγος της μετακόμισης των
επιχειρήσεων υπήρξε το χαμηλό εργατικό κόστος και μόνο αυτό. Κανείς δεν είχε να ζηλέψει
τίποτε από τις υποδομές των Σκοπίων ή της Βουλγαρίας, ούτε καν οι μαφιόζικες πρακτικές
που επικρατούσαν στις χώρες αυτές δεν στάθηκαν εμπόδιο ώστε να αναχαιτιστεί η τάση
αυτή!. Έφυγαν όμως και πίσω τους άφησαν ρημάδια εργοστάσια και βιοτεχνίες, ανέργους
και υποδομές που είχαν γίνει, πληρώθηκαν από το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου
και τώρα απλά στέκονται εκεί χωρίς να μπορεί κανείς να τις αποσβέσει.
Η μόνη ελπίδα για την περιοχή είναι να βρει ξανά τον δρόμο της και εννοώ να βρει τα
τοπικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της (τουρισμό, αγροτικά προϊόντα, μεταποίηση και
βιομηχανία τοπικών προϊόντων, πράσινη ενέργεια), έτσι ώστε να μπει ξανά στο κάδρο των
επενδυτών. Η πολιτεία το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να θεσπίσει ένα σταθερό (όχι
κατ’ ανάγκη ευνοϊκό, αλλά σίγουρα σταθερό) φορολογικό σύστημα και να περιορίσει τη
γραφειοκρατία. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο, ούτε κίνητρα , ούτε αναπτυξιακοί νόμοι, ούτε
επιδοτήσεις. Η επιχειρηματικότητα θα κάνει τα υπόλοιπα μόνη της.