Accounting for Investments in Debt and Equity Securities

5. คำศัพท์ ควำมหมำย
1. เงินลงทุน สินทรัพย์ที่กิจการมีไว้เพื่อเพิ่มความมั่งคั่งให้กับกิจการ
รูปแบบของส่วนแบ่งที่จะได้รับในรูปของราคาที่เพิ่มขึ้น
ประโยชน์อย่างอื่นที่กิจการได้รับ
2. เงินลงทุน
ชั่วครำว
เงินลงทุนที่กิจการตั้งใจจะถือไว้ไม่เกิน 1ปี โดยรวมถึง
เผื่อขาย เงินลงทุนทั่วไป และตราสารหนี้ที่จะครบ
3.เงินลงทุน
ระยะยำว
เงินลงทุนที่กิจการตั้งใจจะถือไว้เกิน 1ปี โดยรวมถึง ตรา
ประเภทเป็ นหลักทรัพย์เผื่อขาย เงินลงทุนทั่วไป ตรา
เป็ นหลักทรัพย์เผื่อขายและตราสารหนี้ที่จะถือจนครบ
4. หลักทรัพย์
เพื่อค้ำ
เงินลงทุนในตราสารหนี้ทุกชนิดหรือตราสารทุนใน
ที่กิจการถือไว้ โดยมีวัตถุประสงค์หลักที่จะขายใน
กิจการถือหลักทรัพย์นั้นไว้เป็นระยะเวลาสั้นๆ เพื่อหา
เปลี่ยนแปลงราคาของหลักทรัพย์

6. คำศัพท์ ควำมหมำย
5. หลักทรัพย์
เผื่อขำย
เงินลงทุนในตราสารหนี้ทุกชนิดหรือตราสารทุนใน
ซึ่งไม่ถือเป็ นหลักทรัพย์เพื่อค้า และในขณะเดียวกันไม่
จะถือจนครบกาหนดหรือเงินลงทุนในบริษัทย่อยหรือ
เผื่อขายสามารถแยกประเภทเป็ นเงินลงทุนชั่วคราว
6. เงินลงทุน
ทั่วไป
เงินลงทุนในตราสารทุนที่ไม่อยู่ในความต้องการของ
สามารถจัดประเภทเป็ นหลักทรัพย์เพื่อค้าหรือ
สามารถแยกประเภทเป็ นเงินลงทุนชั่วคราวหรือเงิน
7. ตรำสำรหนี้
ที่จะถือจนครบ
กำหนด
เงินลงทุนในหลักทรัพย์ประเภทตราสารหนี้ที่กิจการมี
และมีความสามารถที่จะถือไว้จนครบกาหนดไถ่ถอน
8. ตรำสำรทุน สัญญาที่แสดงว่าผู้ถือตราสารมีความเป็ นเจ้าของใน
ของกิจการที่ไปลงทุน

7. คำศัพท์ ควำมหมำย
9. ส่วนได้เสีย
คงเหลือ
ส่วนได้เสียในสินทรัพย์ที่เหลืออยู่ของกิจการหลังจาก
แล้ว
10. ตรำสำร
หนี้
สัญญาที่แสดงว่าผู้ออกตราสารมีภาระผูกพันทั้ง
ต้องจ่ายเงินสดหรือสินทรัพย์อื่นให้แก่ผู้ถือตราสารตาม
ที่ได้กาหนดไว้โดยชัดเจนหรือปริยาย
11. มูลค่ำ
ยุติธรรม
จานวนเงินที่ผู้ซื้อและผู้ขายตกลงแลกเปลี่ยนสินทรัพย์
ฝ่ายมีความรอบรู้และเต็มใจในการแลกเปลี่ยน และ
กันได้อย่างเป็ นอิสระในลักษณะของผู้ที่ไม่มีความ
12. รำคำ
ตลำด
จานวนเงินที่กิจการสามารถได้รับจากการขาย
คล่อง
13. ตลำดซื้อ
ขำยคล่อง
ตลาดที่มีคุณสมบัติ ดังนี้
1. รายการที่ซื้อขายในตลาดต้องมีลักษณะเหมือนกัน

8. คำศัพท์ ควำมหมำย
14. รำคำทุน
ตัดจำหน่ำย
ราคาทุนของตราสารหนี้ที่ได้มาหรือโอนมาตั้งแต่เริ่มแรกหัก
บวกหรือหักค่าตัดจาหน่ายสะสมของส่วนต่างระหว่างราคา
ตราไว้ การตัดจาหน่ายส่วนต่างดังกล่าวต้องคานวณโดยใช้
แท้จริงหรือวิธีอื่นที่ให้ผลไม่แตกต่างจากวิธีอัตราดอกเบี้ยที่
นัยสาคัญ
15. วิธีอัตรำ
ดอกเบี้ยที่
แท้จริง
วิธีคานวณหาอัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงซึ่งเป็นอัตราดอกเบี้ย
สารหนี้
16.อัตรำ
ดอกเบี้ยที่
แท้จริง
อัตราคิดลดที่ทาให้มูลค่าปัจจุบันของกระแสเงินสดที่จะ
ราคาตามบัญชีของตราสารหนี้
17.หลักทรัพย์
หรือเงินลงทุน
หลักทรัพย์หรือเงินลงทุนอื่นที่มีการซื้อขายในตลาดซื้อขาย
กาหนดมูลค่ายุติธรรมของหลักทรัพย์หรือเงินลงทุนนั้นได้

9. ประเภทเงินลงทุน วิธีการวัดมูลค่า การเปลี่ยนแปลงมูลค่า
: ตราสารหนี้ทุกชนิด
1. หลักทรัพย์เพื่อค้า มูลค่ายุติธรรม กาไร / ขาดทุนสุทธิในงบกาไรขาดทุน
2. หลักทรัพย์เผื่อขาย มูลค่ายุติธรรม ส่วนของเจ้าของในงบดุล (จนกระทั่งจาหน่ายถึงโอนเข้างบกาไร
ขาดทุน
3. ตราสารหนี้ที่ถือจนครบกาหนดชาระ ราคาทุนตัดจาหน่าย -
: ตราสารทุนในความต้องการของตลาด
1. หลักทรัพย์เพื่อค้า มูลค่ายุติธรรม กาไร / ขาดทุนสุทธิในงบกาไรขาดทุน
2. หลักทรัพย์เผื่อขาย มูลค่ายุติธรรม ส่วนของเจ้าของในงบดุล (จนกระทั่งจาหน่ายถึงโอนเข้างบกาไร
ขาดทุน
: ตราสารทุนที่ไม่อยู่ในความต้องการของตลาด
1. เงินลงทุนทั่วไป ราคาทุน -

10. ประเภทของการโอนเปลียน มูลค่าที่ใช้ในการโอน ผลต่างของราคาที่ใช้ในการโอน
การโอนเปลี่ยนประเภทระหว่างหลักทรัพย์เพื่อค้ากับเงินลงทุนประเภทอื่น มูลค่ายุติธรรม รับรู้ผลต่างในงบกาไรขาดทุนทันที
การโอนเปลี่ยนประเภทจากหลักทรัพย์เผื่อขายเป็นตราสารหนี้ที่จะถือจนครบกาหนดชาระ มูลค่ายุติธรรม บันทึกผลต่างเป็นรายการแยกต่างหาก ในส่วนของเจ้าของ และ
ตัดจาหน่าย ตลอดอายุที่เหลืออยู่ของตราสารหนี้นั้น
การโอนเปลี่ยนประเภทจากตราสารหนี้ที่จะถือจนครบกาหนดชาระไปหลักทรัพย์เผื่อขาย มูลค่ายุติธรรม บันทึกผลต่างเป็นรายการแยกต่างหาก ในส่วนของเจ้าของ
การโอนเปลี่ยนประเภทจากหลักทรัพย์เผื่อขายเป็นเงินลงทุนในบริษัทร่วมหรือบริษัทย่อย
มูลค่ายุติธรรม
บันทึกกลับบัญชีทุกบัญชีที่เกี่ยวข้องกับหลักทรัพย์เผื่อขายนั้น
และปฏิบัติตามมาตรฐานการบัญชีฉบับที่ 39(2)
การโอนเปลี่ยนเงินลงทุนในบริษัทย่อยหรือบริษัทร่วมไปเป็นหลักทรัพย์เผื่อขาย มูลค่ายุติธรรม บันทึกผลต่างเป็นรายการแยกต่างหาก ในส่วนของเจ้าของ
การโอนเปลี่ยนประเภทระหว่างเงินลงทุนทั่วไป (ระยะยาว) กับเงินลงทุนในบริษัทย่อย
หรือบริษัทร่วม
ราคาตามบัญชี ณ วันที่โอน และต้อง
คานึงถึงเรื่องการด้อยค่า
ไม่มีผลต่าง แต่กิจการต้องปฏิบัติตามมาตรฐานการบัญชีฉบับที่
39

11. ประเภทของเงินลงทุน เหตุบ่งชี้การด้อยค่า การบันทึกผลขาดทุนจากการด้อยค่า
ตราสารหนี้ที่จะถือจนครบกาหนดชาระ ตราสารหนี้ที่จะถือจนครบกาหนดจะด้อยค่าเมื่อ
มีความเป็นไปได้ค่อนข้างแน่ที่กิจการจะไม่
สามารถเรียกเก็บเงินต้นหรือดอกเบี้ยทั้งหมด
หรือบางส่วนตามที่ระบุไว้ในสัญญาได้ รายการ
ขาดทุนจากการด้อยค่าของตราสารหนี้ดังกล่าง
คือ ผลต่างระหว่างราคาตามบัญชีกับมูลค่า
ปัจจุบันของกระแสเงินสดที่คาดว่าจะได้รับจาก
ตราสารหนี้นั้นซึ่งคิดลดด้วยอัตราดอกเบี้ยที่
แท้จริงตามสัญญาเดิม
กิจการต้องบันทึกรายการขาดทุนจากการด้อย
ค่าของตราสารหนี้ที่จะถือจนครบกาหนดในงบ
กาไรฯ ทันทีที่เงินลงทุนเกิดการด้อยค่าและต้อง
รับรู้รายได้ดอกเบี้ยในเวลาต่อมาด้วยอัตราคิด
ลดที่ใช้ในการคานวณมูลค่าปัจจุบันของตราสาร
หนี้นั้น

12. ประเภทของเงินลงทุน เหตุบ่งชี้การด้อยค่า การบันทึกผลขาดทุนจากการด้อยค่า
หลักทรัพย์เผื่อขาย กิจการต้องบันทึกการด้อยค่าของหลักทรัพย์เผื่อ
ขายทันทีที่มีหลักฐานสนับสนุนว่าหลักทรัพย์นั้น
ด้อยค่า โดยการกลับบัญชีส่วนต่ากว่าทุนจากการ
เปลี่ยนแปลงมูลค่าของหลักทรัพย์เผื่อขายที่
แสดงอยู่ในส่วนของเจ้าของเป็นรายการขาดทุน
จากการด้อยค่าทันทีที่เกิด เว้นแต่กิจการเคย
บันทึกส่วนเกินทุนจากการเปลี่ยนแปลงมูลค่าไว้
ในส่วนของเจ้าของ กิจการต้องกลับบัญชี
โอนกลับบัญชีส่วนต่ากว่าทุนจากการ
เปลี่ยนแปลงมูลค่าของหลักทรัพย์เผื่อขายที่
แสดงอยู่ในส่วนของเจ้าของเป็นรายการขาดทุน
จากการด้อยค่าทันทีที่เกิด เว้นแต่กิจการเคย
บันทึกส่วนเกินทุนจากการเปลี่ยนแปลงมุลค่าไว้
ในส่วนของเจ้าของ กิจการต้องกลับบัญชี
ส่วนเกินทุนดังกล่าวในการบันทึกลดมูลค่าเงิน
ลงทุนก่อนที่จะบันทึกรายการขาดทุนจากการ
ด้อยค่าในงบกาไรฯ

13. ประเภทของเงินลงทุน เหตุบ่งชี้การด้อยค่า การบันทึกผลขาดทุนจากการด้อยค่า
หลักฐานสนับสนุนว่าหลักทรัพย์เผื่อขายเกิดการ
ด้อยค่า มีดังต่อไปนี้
- กิจการที่ออกหลักทรัพย์กาลังประสบปัญหา
ทางการเงิน
- กิจการที่ออกหลักทรัพย์ผิดนัดชาระหนี้หรือ
ผิดเงื่อนไขในสัญญา
- มีความเป้นไปได้สูงที่กิจการผู้ออก
หลักทรัพย์จะล้มละลายหรือฟื้นฟูกิจการ
- หลักทรัพย์นั้นไม่มีการซื้อขายในตลาดซื้อ
ขายคล่องอีกต่อไปเนื่องจากปัญหาทางการ
เงิน

14. ประเภทของเงินลงทุน เหตุบ่งชี้การด้อยค่า การบันทึกผลขาดทุนจากการด้อยค่า
เงินลงทุนทั่วไป ปฏิบัติตามมาตรฐานการบัญชีฉบับที่ 36 เรื่อง
การด้อยค่าของสินทรัพย์