2. Կենսագրություն
• Ծնվել է 1857 թվականի օգոստոսի 27-ին
Իտալիայի Տրիեստ քաղաքում։ Լինելով
հայազգի ընտանիքի զավակ՝ նա
հպարտանում էր իր ծագմամբ և
ժառանգությամբ։ Չամիչյանների ընտանիքի
հիմնադիր է համարվում 18-րդ դարի
մեծանուն հայազգի պատմաբան,
քերականագետ, լեզվաբան, աստվածագետ
և մանկավարժ Միքայել (Միշել) Աբրահամի
Չամիչյանը, ով Վենետիկի Մխիթարյան
միաբանության անդամ էր։
3. • Լուիջի Չամիչյանն իր դպրոցական կրթությունը
ստացել է Տրիեստում, որտեղ էլ հետաքրքրվել և
գերվել է քիմիայով, շնորհիվ իր ուսուցչի՝
Ավգուստո Վիերտհալերի, ով եղել է կիրառական
քիմիայի մասնագետ և հանդիսացել է
նյութաբանության ուսումնամեթոդաբանության
հիմնադիրը։ Սրանով է բացատրվում իր բեղուն
հասարակական և գիտական գործունեության
ընթացքում Չամիչյանի շարունակական
ուշադրությունը քիմիայի և իննովացիաների
գործնական և էկոնոմիկական ասպեկտների
հանդեպ։
4. Գործունեությունը
• Հետագայում Չամիչյանը տեղափոխվել է
Վիեննա և ուսանել Վիեննայի
Համալսարանում և պոլիտեխնիկումում՝
իրեն նվիրելով քիմիային։ Քիմիայի
դասախոսներն են եղել Լյուդվիգ Բարթը և
Հուգո Վեյդելը, իսկ կենդանաբանություն
ուսումնասիրել է Կարլ Կլաուսի
ղեկավարությամբ։ Դեռևս այս տարիներին,
լինելով ուսանող, նա հրապարակումներ է
ունեցել կենդանաբանական
դիտարկումների, թերթաքարերի (schist)
բնույթի, և սպեկտրոսկոպիայի վերաբերյալ։
5. • Հետագա ուսումը շարունակել է Հեսսենի
համալսարանում, որտեղ ստացել է
փիլիսոփայության դոկտորի գիտական
աստիճան (PhD) 1880 թվականին (23
տարեկան հասակում)։ Հետագայում
հանդիսացել է իտալացի բազմավաստակ
քիմիկոս Ստանիսլաու Կանիցցարոյի
ասիստենտը Հռոմի համալսարանում։
6. • Կանիցցարոյի լաբորատորիայում նա
ծանոթանում և ընկերանում է երիտասարդ և
տաղանդավոր քիմիկոս Պոլ (Պաոլո)
Սիլբերի հետ։ Հետագայում նրանք միասին
տեղափոխվում են Բոլոնիայի
Համալսարան, որտեղ Չամիչյանը ստանում
է պրոֆեսորի կոչում, իսկ Սիլբերը ստանում
է Բոլոնիայի Համալսարանի Գիտության
Ֆակուլտետի Պատվավոր Կոլլեգայի կոչում։
7. Պարգևներ
• Պարգևատրվել է Սավոյայի պատվո և ֆրանսիական
Պատվո լեգեոնի ասպետ շքանշաններով։ Չամչյանը,
Պադուայի թագավորական, Հռոմի բժշկ, Զենովայի և
իտալական ու գիտական ընկերությունների անդամ
էր, Լոնդոնի թագավորական ընկերության
պատվավոր, Պետերբուրգի (1912 թվական),
Ֆրանսիայի, Ստոկհոլմի գիտությունների
թագավորական և այլ ակադեմիաների
արտասահմանյան անդամ։ Իտալական սենատի
անդամ (1910-1922 թվականներին)։ Վաղաժամ մահը
կանխեց Չամչյանի է Ֆիշերի առաջարկով նոբելյան
մրցանակի շնորհումը։
