SlideShare a Scribd company logo
1 of 23
.....ฟังก์ชัน ( Function) ถือว่าเป็นโปรแกรมย่อย (Sub
Program) โดยทางานเฉพาะอย่างแล้วแต่ว่าฟังก์ชันนั้น ๆจะเขียน
ขึ้นมาเพื่อเป้ าหมายใด การเขียนหรือการกาหนดฟังก์ชันขึ้นเพื่อใช้
งานนั้นเป้ าหมายก็เพื่อลดการทางานที่มีความสลับซับซ้อน ทาให้
โปรแกรมสั้นลง ประมวลผลได้รวดเร็วยิ่งขึ้น อีกทั้งยังสามารถ
นาไปประยุกต์ใช้กับงานอื่น ๆ ได้อีกในอนาคต
ซึ่งในภาษาซีจะแบ่งฟังก์ชันออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่
ฟังก์ชันมาตรฐาน (Standard Function) โดยเรียกใช้จากไลบรารี่
(Library) และฟังก์ชันที่กาหนดขึ้นเอง (User Defined Function)”
1. ฟังก์ชันที่กำหนดขึ้นเอง (User Defined Function)
ในกำรทำงำนของฟังก์ชัน (Function) ที่กำหนดขึ้นเองจะประกอบ
ด้วยฟังก์ชันหลัก (Main Function) และฟังก์ชันย่อยหรือโปรแกรมย่อย
(Sub Program) จะเรียกจำกฟังก์ชันหลักไปยังฟังก์ชันย่อย ทำงำนตำม
โครงสร้ำงกำรทำงำนของฟังก์ชัน ซึ่งฟังก์ชันที่กำหนดขึ้นเองมีอยู่
3 ประเภทด้วยกัน คือ
Main ()
{
Statement;
Function();
}
1.1 ฟังก์ชันแบบไม่มีกำรส่งผ่ำนค่ำพำรำมิเตอร์
(Non-Return Value)
ฟังก์ชันแบบนี้จะไม่มีกำรส่งค่ำไปหรือกลับ โดยกำร
ใช้งำนจะประกำศ void นำหน้ำแล้วตำมด้วยชื่อฟังก์ชัน ซึ่ง
รูปแบบกำรประกำศฟังก์ชันมีดังนี้
Void function_name()
{
Statement;
}
1.2 ฟังก์ชันแบบส่งผ่ำนค่ำพำรำมิเตอร์ทำงเดียว
(Pass byValue)
ฟังก์ชันแบบนี้จะส่งค่ำพำรำมิเตอร์ (Parameter) ให้แก่ฟังก์ชัน
แต่จะไม่มีกำรส่งค่ำกลับ โดยกำรใช้งำนจะประกำศ void นำหน้ำแล้ว
ตำมด้วยชื่อฟังก์ชัน ข้อควำมในวงเล็บจะประกอบด้วยชนิดของตัวแปร
และตัวแปร หำกมีตัวแปรหลำยตัวใช้เครื่องหมำย , คั่นระหว่ำงตัวแปร
ซึ่งรูปแบบกำรประกำศฟังก์ชันมีดังนี้
Void function_name
(data_type variable)
{
Statement;
}
}
void markline(int y)
/*Function call by value
*/
{ int i;
for(i=0; i<=y; i++)
printf(“-”);
printf(“n”);
}
#include<stdio.h>
void markline(int y);
main()
{ int x=20;
markline(10);
printf(“Function Main n”);
markline(x);
1.3ฟังก์ชันแบบส่งผ่ำนค่ำพำรำมิเตอร์ไปกลับ
(Pass by Reference)
ฟังก์ชันแบบนี้จะส่งค่ำพำรำมิเตอร์ (Parameter) ให้แก่ฟังก์ชัน
และส่งค่ำกลับคืนให้แก่ฟังก์ชันหลัก ขึ้นต้นด้วยชื่อฟังก์ชัน ข้อควำมใน
วงเล็บจะประกอบด้วยชนิดของตัวแปร และตัวแปร หำกมีหลำยตัวใช้
เครื่องหมำย , คั่นระหว่ำงตัวแปร ซึ่งรูปแบบฟังก์ชันมีดังนี้
Data_type
function_name(data_type
variable)
{
Statement;
}
#include <stdio.h>
void getpointer(int * , char *);
int main()
{
int i = 20;
char a ='w';
printf("ntValue before calling
function i = %d a = %c ",i,a);
getpointer(&i,&a);
printf("ntValue after calling
function i = %d a = %c ",i,a);
return 0;
}
void getpointer(int *pti, char
*ptc)
{
int x;
char y;
y = 'A';
*pti = *pti + 35;
x = *pti;
*ptc = y;
printf("ntInside function value
of *pti = %d x = %d y = *ptc =
%c ", *pti, x,y);
}
2. ฟังก์ชันมำตรฐำน (Standard Function)
… ฟังก์ชันมาตรฐาน คือ ฟังก์ชันที่ผู้ใช้ สามารถเรียกใช้งาน
จาก ไลบรารี่ของภาษาซีได้ทันที เช่น ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์
ฟังก์ชันเกี่ยวกับสตริง ฟังก์ชันเกี่ยวกับการเปรียบเทียบ ฟังก์ชัน
เกี่ยวกับการแสดงผล และฟังก์ชันเกี่ยวกับวันเวลา เป็นต้น โดยจะเรียก
ไลบรารี่ผ่านคาสั่ง #include แล้วตามด้วยชื่อของไลบรารี่นั้น ๆ ในส่วน
ของ header directive ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้ …
2.1.1 ฟังก์ชัน printf() ใช้ในกำรแสดงผลข้อมูล
2.1.2 ฟังก์ชัน Scanf() ใช้ในกำร
2.1.1 ฟังก์ชัน getchar() ใช้ในกำรรับข้อมูล 1 อักขระ โดยกำรกด Enter
2.1.2 ฟังก์ชัน getche() ใช้ในกำรรับข้อมูล 1 อักขระ โดยไม่ต้องกด
Enter
2.1.3 ฟังก์ชัน getch() ใช้ในกำรรับข้อมูล 1 อักขระไม่ปรำกฏให้เห็นใน
กำรรับข้อมูล
2.1.4 ฟังก์ชัน putchar() ใช้ในกำรรับข้อมูล 1 อักขระออกทำงจอภำพ
2.1.5 ฟังก์ชัน clrscr() ใช้ในกำรลบจอภำพ
2.3.1 ฟังก์ชัน strlen() ใช้ในกำรนับควำมยำวของอักขระที่รับเข้ำมำ
2.3.2 ฟังก์ชัน strcpy() ใช้ในกำรทำสำเนำข้อควำมจำกข้อควำม
หนึ่งไปยังอีกข้อควำมหนึ่ง
2.3.3 ฟังก์ชัน strcmp () ใช้ในกำรเปรียบเทียบข้อควำม 2 ข้อควำม
2.3.4 ฟังก์ชัน strcal() ใช้ในกำรเชื่อมตั้งแต่ 2 ข้อควำมเข้ำด้วยกัน
2.4.1 ฟังก์ชัน sqrt() ใช้ในกำรหำรำก (root) ที่สองของเลขจำนวนเต็ม
2.4.2 ฟังก์ชัน exp(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ ex (Exponential)
2.4.3 ฟังก์ชัน pow(x,y) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ xy
2.4.4 ฟังก์ชัน sin(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ sine ของ x
2.4.5 ฟังก์ชัน cos(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ cosine ของ x
2.4.6 ฟังก์ชัน tan(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ tan ของ x
2.4.7 ฟังก์ชัน log(n) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ log ฐำน n
2.4.8 ฟังก์ชัน log10(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ log ฐำน 10
2.4.9 ฟังก์ชัน ceil(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำปัดเศษทศนิยมของตัว
แปร x
2.4.10 ฟังก์ชัน floor(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำตัดเศษทศนิยมทิ้ง
ของตัวแปร x
2.4.11 ฟังก์ชัน fabs(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำสมบูรณ์ (absolute
value) x
2.5.1 ฟังก์ชัน isalnum(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่ำข้อมูลที่
อยู่ในตัวแปรมีค่ำเป็น ตัวอักษรหรือตัวเลข
2.5.2 ฟังก์ชัน isalpha(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่ำข้อมูลที่
อยู่ในตัวแปรมีค่ำเป็นตัวอักษรหรือไม่
2.5.3 ฟังก์ชัน isdigit(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่ำข้อมูลที่
อยู่ในตัวแปรเป็นตัวเลข 0 ถึง 9 หรือไม่
2.5.4 ฟังก์ชัน islower(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่ำ
ข้อมูลที่อยู่ในตัวแปรเป็นตัวเล็กหรือไม่
2.5.5 ฟังก์ชัน isupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่ำ
ข้อมูลที่อยู่ในตัวแปรเป็นตัวใหญ่หรือไม่
2.5.6 ฟังก์ชัน tolowre(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรเปลี่ยน
ตัวอักษรตัวใหญ่ให้เป็นตัวเล็ก
2.5.7 ฟังก์ชัน toupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรเปลี่ยน
ตัวอักษรตัวเล็กให้เป็นตัวใหญ่
2.6.1 ฟังก์ชัน atoi(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรแปลงค่ำ
ข้อควำม (string) เป็นตัวเลขจำนวนเต็ม (integer)
2.6.2 ฟังก์ชัน atof(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรแปลงค่ำ
ข้อควำม (string) เป็นตัวเลขจำนวนทศนิยม( flot)
2.6.3 ฟังก์ชัน atol(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรแปลงค่ำ
ข้อควำม (string) เป็นตัวเลขจำนวนเต็ม (integer) ชนิด long
integer
2.7.1 ฟังก์ชัน gettime() เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรติดต่อเวลำของ
ระบบปฏิบัติกำร
2.7.2 ฟังก์ชัน getdate() เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรติดต่อวันที่ของ
ระบบปฏิบัติกำร
....ซึ่งฟังก์ชันมำตรฐำนยังมีอีกเป็นจำนวนมำก ผู้ศึกษำ
สำมำรถลองศึกษำได้จำกกำรใช้ Help เพื่อเป็นแนวทำงในกำรเขียน
และพัฒนำโปรแกรมด้วยภำษำซีขั้นสูงต่อไปในภำยหลังได้
ตัวแปรโลคอล (Local Varible) คือ ตัวแปรที่ประกำศภำยใน
ฟังก์ชันหลัก หรือกำรใช้งำนได้เฉพำะฟังก์ชันที่ประกำศไว้เท่ำนั้น
ตัวแปรโกลบอล (Global Variable) คือ ตัวแปรที่ประกำศไว้
ภำยนอกฟังก์ชันหลัก ซึ่งฟังก์ชันอื่น ๆ ก็สำมำรถเรียกใช้งำนตัวแปร
แบบนี้ได้
รูปแบบของกำรประกำศตัวแปรแบบโลคอลและโกลบอล
#include<stdio.h>
Int a; /* ประกำศตัวแปร a ให้เป็นตัวแปรโก
ลบอล
Void show()
{
Int y; /* ประกำศตัวแปร y ให้เป็นตัวแปรโล
คอล
}
Main()
{
Int x; /* ประกำศตัวแปร x ให้เป็นตัวแปรโล
คอล
}
http://www.tice.ac.th/division/website_c/about/page8.htm#2
สืบค้นเมื่อ 10/07/2558
สมาชิก
1. นำยบุญวิเศษ แซ่ฮ้อ เลขที่ 3
2. นำงสำวฌัชรินทร์ สุขสม เลขที่ 13
3. นำงสำวไอรินทร์ นิธิภัทร์พรปัญญำ เลขที่ 14
4. นำงสำวปณิดำ ธนกิจ เลขที่ 15
5. นำงสำวมนต์นภำ อินทร์แสง เลขที่ 16
6. นำงสำวลำภิศ อุทำทิพย์ เลขที่ 18
7. นำงสำวสุปรำณี บุญมี เลขที่ 19
ชั้นมัธยมศึกษำปีที่ 6/1

More Related Content

Similar to โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน...

โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานโปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานF'olk Worawoot
 
บทที่6 งานคอม
บทที่6 งานคอมบทที่6 งานคอม
บทที่6 งานคอมIce Ice
 
ใบความรู้ที่ 1 ความรู้พื้นฐานโปรแกรมภาษาซี
ใบความรู้ที่ 1 ความรู้พื้นฐานโปรแกรมภาษาซีใบความรู้ที่ 1 ความรู้พื้นฐานโปรแกรมภาษาซี
ใบความรู้ที่ 1 ความรู้พื้นฐานโปรแกรมภาษาซีNattapon
 
ใบความรู้เขียนโปรแกรม
ใบความรู้เขียนโปรแกรมใบความรู้เขียนโปรแกรม
ใบความรู้เขียนโปรแกรมPhijittra Klintan
 
การเขียนผังงาน
การเขียนผังงานการเขียนผังงาน
การเขียนผังงานSomporn Boonrin
 
ฟังก์ชั่นย่อยและโปรแกรมมาตรฐาน ม.6.1
ฟังก์ชั่นย่อยและโปรแกรมมาตรฐาน ม.6.1ฟังก์ชั่นย่อยและโปรแกรมมาตรฐาน ม.6.1
ฟังก์ชั่นย่อยและโปรแกรมมาตรฐาน ม.6.1Little Tukta Lita
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน (1)
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน (1)โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน (1)
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน (1)Thachanok Plubpibool
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานโปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานThachanok Plubpibool
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชั่นมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชั่นมาตรฐานโปรแกรมย่อยและฟังก์ชั่นมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชั่นมาตรฐานWorapod Khomkham
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานโปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานPrapatsorn Keawnoun
 
หน่วยการเรียนรู้ที่ 2
หน่วยการเรียนรู้ที่ 2หน่วยการเรียนรู้ที่ 2
หน่วยการเรียนรู้ที่ 2SubLt Masu
 
บทที่ 4 หลักการทำงานของระบบคอมพิวเตอร์
บทที่ 4 หลักการทำงานของระบบคอมพิวเตอร์บทที่ 4 หลักการทำงานของระบบคอมพิวเตอร์
บทที่ 4 หลักการทำงานของระบบคอมพิวเตอร์russana
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานโปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานWasin Kunnaphan
 
4121103 การเขียนโปรแกรมและอัลกอริทึ่ม SLIDE 1/7
4121103 การเขียนโปรแกรมและอัลกอริทึ่ม SLIDE 1/74121103 การเขียนโปรแกรมและอัลกอริทึ่ม SLIDE 1/7
4121103 การเขียนโปรแกรมและอัลกอริทึ่ม SLIDE 1/7Know Mastikate
 

Similar to โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน... (20)

กลุ่ม6
กลุ่ม6กลุ่ม6
กลุ่ม6
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานโปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
 
บทที่6 งานคอม
บทที่6 งานคอมบทที่6 งานคอม
บทที่6 งานคอม
 
ใบความรู้ที่ 1 ความรู้พื้นฐานโปรแกรมภาษาซี
ใบความรู้ที่ 1 ความรู้พื้นฐานโปรแกรมภาษาซีใบความรู้ที่ 1 ความรู้พื้นฐานโปรแกรมภาษาซี
ใบความรู้ที่ 1 ความรู้พื้นฐานโปรแกรมภาษาซี
 
ใบความรู้เขียนโปรแกรม
ใบความรู้เขียนโปรแกรมใบความรู้เขียนโปรแกรม
ใบความรู้เขียนโปรแกรม
 
การเขียนผังงาน
การเขียนผังงานการเขียนผังงาน
การเขียนผังงาน
 
ฟังก์ชั่นย่อยและโปรแกรมมาตรฐาน ม.6.1
ฟังก์ชั่นย่อยและโปรแกรมมาตรฐาน ม.6.1ฟังก์ชั่นย่อยและโปรแกรมมาตรฐาน ม.6.1
ฟังก์ชั่นย่อยและโปรแกรมมาตรฐาน ม.6.1
 
Lesson5
Lesson5Lesson5
Lesson5
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน (1)
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน (1)โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน (1)
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน (1)
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานโปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชั่นมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชั่นมาตรฐานโปรแกรมย่อยและฟังก์ชั่นมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชั่นมาตรฐาน
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานโปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
 
หน่วยการเรียนรู้ที่ 2
หน่วยการเรียนรู้ที่ 2หน่วยการเรียนรู้ที่ 2
หน่วยการเรียนรู้ที่ 2
 
Mindmapping
MindmappingMindmapping
Mindmapping
 
Mindmapping
MindmappingMindmapping
Mindmapping
 
บทที่ 4 หลักการทำงานของระบบคอมพิวเตอร์
บทที่ 4 หลักการทำงานของระบบคอมพิวเตอร์บทที่ 4 หลักการทำงานของระบบคอมพิวเตอร์
บทที่ 4 หลักการทำงานของระบบคอมพิวเตอร์
 
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐานโปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน
 
Presenter1234567
Presenter1234567Presenter1234567
Presenter1234567
 
4121103 การเขียนโปรแกรมและอัลกอริทึ่ม SLIDE 1/7
4121103 การเขียนโปรแกรมและอัลกอริทึ่ม SLIDE 1/74121103 การเขียนโปรแกรมและอัลกอริทึ่ม SLIDE 1/7
4121103 การเขียนโปรแกรมและอัลกอริทึ่ม SLIDE 1/7
 
11
1111
11
 

โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน...

  • 1.
  • 2. .....ฟังก์ชัน ( Function) ถือว่าเป็นโปรแกรมย่อย (Sub Program) โดยทางานเฉพาะอย่างแล้วแต่ว่าฟังก์ชันนั้น ๆจะเขียน ขึ้นมาเพื่อเป้ าหมายใด การเขียนหรือการกาหนดฟังก์ชันขึ้นเพื่อใช้ งานนั้นเป้ าหมายก็เพื่อลดการทางานที่มีความสลับซับซ้อน ทาให้ โปรแกรมสั้นลง ประมวลผลได้รวดเร็วยิ่งขึ้น อีกทั้งยังสามารถ นาไปประยุกต์ใช้กับงานอื่น ๆ ได้อีกในอนาคต ซึ่งในภาษาซีจะแบ่งฟังก์ชันออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่ ฟังก์ชันมาตรฐาน (Standard Function) โดยเรียกใช้จากไลบรารี่ (Library) และฟังก์ชันที่กาหนดขึ้นเอง (User Defined Function)”
  • 3. 1. ฟังก์ชันที่กำหนดขึ้นเอง (User Defined Function) ในกำรทำงำนของฟังก์ชัน (Function) ที่กำหนดขึ้นเองจะประกอบ ด้วยฟังก์ชันหลัก (Main Function) และฟังก์ชันย่อยหรือโปรแกรมย่อย (Sub Program) จะเรียกจำกฟังก์ชันหลักไปยังฟังก์ชันย่อย ทำงำนตำม โครงสร้ำงกำรทำงำนของฟังก์ชัน ซึ่งฟังก์ชันที่กำหนดขึ้นเองมีอยู่ 3 ประเภทด้วยกัน คือ Main () { Statement; Function(); }
  • 4. 1.1 ฟังก์ชันแบบไม่มีกำรส่งผ่ำนค่ำพำรำมิเตอร์ (Non-Return Value) ฟังก์ชันแบบนี้จะไม่มีกำรส่งค่ำไปหรือกลับ โดยกำร ใช้งำนจะประกำศ void นำหน้ำแล้วตำมด้วยชื่อฟังก์ชัน ซึ่ง รูปแบบกำรประกำศฟังก์ชันมีดังนี้ Void function_name() { Statement; }
  • 5. 1.2 ฟังก์ชันแบบส่งผ่ำนค่ำพำรำมิเตอร์ทำงเดียว (Pass byValue) ฟังก์ชันแบบนี้จะส่งค่ำพำรำมิเตอร์ (Parameter) ให้แก่ฟังก์ชัน แต่จะไม่มีกำรส่งค่ำกลับ โดยกำรใช้งำนจะประกำศ void นำหน้ำแล้ว ตำมด้วยชื่อฟังก์ชัน ข้อควำมในวงเล็บจะประกอบด้วยชนิดของตัวแปร และตัวแปร หำกมีตัวแปรหลำยตัวใช้เครื่องหมำย , คั่นระหว่ำงตัวแปร ซึ่งรูปแบบกำรประกำศฟังก์ชันมีดังนี้ Void function_name (data_type variable) { Statement; }
  • 6. } void markline(int y) /*Function call by value */ { int i; for(i=0; i<=y; i++) printf(“-”); printf(“n”); } #include<stdio.h> void markline(int y); main() { int x=20; markline(10); printf(“Function Main n”); markline(x);
  • 7. 1.3ฟังก์ชันแบบส่งผ่ำนค่ำพำรำมิเตอร์ไปกลับ (Pass by Reference) ฟังก์ชันแบบนี้จะส่งค่ำพำรำมิเตอร์ (Parameter) ให้แก่ฟังก์ชัน และส่งค่ำกลับคืนให้แก่ฟังก์ชันหลัก ขึ้นต้นด้วยชื่อฟังก์ชัน ข้อควำมใน วงเล็บจะประกอบด้วยชนิดของตัวแปร และตัวแปร หำกมีหลำยตัวใช้ เครื่องหมำย , คั่นระหว่ำงตัวแปร ซึ่งรูปแบบฟังก์ชันมีดังนี้ Data_type function_name(data_type variable) { Statement; }
  • 8. #include <stdio.h> void getpointer(int * , char *); int main() { int i = 20; char a ='w'; printf("ntValue before calling function i = %d a = %c ",i,a); getpointer(&i,&a); printf("ntValue after calling function i = %d a = %c ",i,a); return 0; } void getpointer(int *pti, char *ptc) { int x; char y; y = 'A'; *pti = *pti + 35; x = *pti; *ptc = y; printf("ntInside function value of *pti = %d x = %d y = *ptc = %c ", *pti, x,y); }
  • 9. 2. ฟังก์ชันมำตรฐำน (Standard Function) … ฟังก์ชันมาตรฐาน คือ ฟังก์ชันที่ผู้ใช้ สามารถเรียกใช้งาน จาก ไลบรารี่ของภาษาซีได้ทันที เช่น ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ ฟังก์ชันเกี่ยวกับสตริง ฟังก์ชันเกี่ยวกับการเปรียบเทียบ ฟังก์ชัน เกี่ยวกับการแสดงผล และฟังก์ชันเกี่ยวกับวันเวลา เป็นต้น โดยจะเรียก ไลบรารี่ผ่านคาสั่ง #include แล้วตามด้วยชื่อของไลบรารี่นั้น ๆ ในส่วน ของ header directive ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้ …
  • 10. 2.1.1 ฟังก์ชัน printf() ใช้ในกำรแสดงผลข้อมูล 2.1.2 ฟังก์ชัน Scanf() ใช้ในกำร
  • 11. 2.1.1 ฟังก์ชัน getchar() ใช้ในกำรรับข้อมูล 1 อักขระ โดยกำรกด Enter 2.1.2 ฟังก์ชัน getche() ใช้ในกำรรับข้อมูล 1 อักขระ โดยไม่ต้องกด Enter 2.1.3 ฟังก์ชัน getch() ใช้ในกำรรับข้อมูล 1 อักขระไม่ปรำกฏให้เห็นใน กำรรับข้อมูล 2.1.4 ฟังก์ชัน putchar() ใช้ในกำรรับข้อมูล 1 อักขระออกทำงจอภำพ 2.1.5 ฟังก์ชัน clrscr() ใช้ในกำรลบจอภำพ
  • 12.
  • 13. 2.3.1 ฟังก์ชัน strlen() ใช้ในกำรนับควำมยำวของอักขระที่รับเข้ำมำ 2.3.2 ฟังก์ชัน strcpy() ใช้ในกำรทำสำเนำข้อควำมจำกข้อควำม หนึ่งไปยังอีกข้อควำมหนึ่ง 2.3.3 ฟังก์ชัน strcmp () ใช้ในกำรเปรียบเทียบข้อควำม 2 ข้อควำม 2.3.4 ฟังก์ชัน strcal() ใช้ในกำรเชื่อมตั้งแต่ 2 ข้อควำมเข้ำด้วยกัน
  • 14. 2.4.1 ฟังก์ชัน sqrt() ใช้ในกำรหำรำก (root) ที่สองของเลขจำนวนเต็ม 2.4.2 ฟังก์ชัน exp(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ ex (Exponential) 2.4.3 ฟังก์ชัน pow(x,y) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ xy 2.4.4 ฟังก์ชัน sin(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ sine ของ x 2.4.5 ฟังก์ชัน cos(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ cosine ของ x
  • 15. 2.4.6 ฟังก์ชัน tan(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ tan ของ x 2.4.7 ฟังก์ชัน log(n) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ log ฐำน n 2.4.8 ฟังก์ชัน log10(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำ log ฐำน 10 2.4.9 ฟังก์ชัน ceil(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำปัดเศษทศนิยมของตัว แปร x 2.4.10 ฟังก์ชัน floor(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำตัดเศษทศนิยมทิ้ง ของตัวแปร x 2.4.11 ฟังก์ชัน fabs(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หำค่ำสมบูรณ์ (absolute value) x
  • 16. 2.5.1 ฟังก์ชัน isalnum(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่ำข้อมูลที่ อยู่ในตัวแปรมีค่ำเป็น ตัวอักษรหรือตัวเลข 2.5.2 ฟังก์ชัน isalpha(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่ำข้อมูลที่ อยู่ในตัวแปรมีค่ำเป็นตัวอักษรหรือไม่ 2.5.3 ฟังก์ชัน isdigit(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่ำข้อมูลที่ อยู่ในตัวแปรเป็นตัวเลข 0 ถึง 9 หรือไม่
  • 17. 2.5.4 ฟังก์ชัน islower(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่ำ ข้อมูลที่อยู่ในตัวแปรเป็นตัวเล็กหรือไม่ 2.5.5 ฟังก์ชัน isupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่ำ ข้อมูลที่อยู่ในตัวแปรเป็นตัวใหญ่หรือไม่ 2.5.6 ฟังก์ชัน tolowre(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรเปลี่ยน ตัวอักษรตัวใหญ่ให้เป็นตัวเล็ก 2.5.7 ฟังก์ชัน toupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรเปลี่ยน ตัวอักษรตัวเล็กให้เป็นตัวใหญ่
  • 18. 2.6.1 ฟังก์ชัน atoi(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรแปลงค่ำ ข้อควำม (string) เป็นตัวเลขจำนวนเต็ม (integer) 2.6.2 ฟังก์ชัน atof(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรแปลงค่ำ ข้อควำม (string) เป็นตัวเลขจำนวนทศนิยม( flot) 2.6.3 ฟังก์ชัน atol(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรแปลงค่ำ ข้อควำม (string) เป็นตัวเลขจำนวนเต็ม (integer) ชนิด long integer
  • 19. 2.7.1 ฟังก์ชัน gettime() เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรติดต่อเวลำของ ระบบปฏิบัติกำร 2.7.2 ฟังก์ชัน getdate() เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในกำรติดต่อวันที่ของ ระบบปฏิบัติกำร ....ซึ่งฟังก์ชันมำตรฐำนยังมีอีกเป็นจำนวนมำก ผู้ศึกษำ สำมำรถลองศึกษำได้จำกกำรใช้ Help เพื่อเป็นแนวทำงในกำรเขียน และพัฒนำโปรแกรมด้วยภำษำซีขั้นสูงต่อไปในภำยหลังได้
  • 20. ตัวแปรโลคอล (Local Varible) คือ ตัวแปรที่ประกำศภำยใน ฟังก์ชันหลัก หรือกำรใช้งำนได้เฉพำะฟังก์ชันที่ประกำศไว้เท่ำนั้น ตัวแปรโกลบอล (Global Variable) คือ ตัวแปรที่ประกำศไว้ ภำยนอกฟังก์ชันหลัก ซึ่งฟังก์ชันอื่น ๆ ก็สำมำรถเรียกใช้งำนตัวแปร แบบนี้ได้
  • 21. รูปแบบของกำรประกำศตัวแปรแบบโลคอลและโกลบอล #include<stdio.h> Int a; /* ประกำศตัวแปร a ให้เป็นตัวแปรโก ลบอล Void show() { Int y; /* ประกำศตัวแปร y ให้เป็นตัวแปรโล คอล } Main() { Int x; /* ประกำศตัวแปร x ให้เป็นตัวแปรโล คอล }
  • 23. สมาชิก 1. นำยบุญวิเศษ แซ่ฮ้อ เลขที่ 3 2. นำงสำวฌัชรินทร์ สุขสม เลขที่ 13 3. นำงสำวไอรินทร์ นิธิภัทร์พรปัญญำ เลขที่ 14 4. นำงสำวปณิดำ ธนกิจ เลขที่ 15 5. นำงสำวมนต์นภำ อินทร์แสง เลขที่ 16 6. นำงสำวลำภิศ อุทำทิพย์ เลขที่ 18 7. นำงสำวสุปรำณี บุญมี เลขที่ 19 ชั้นมัธยมศึกษำปีที่ 6/1