2. O Sector lácteo galego representa a columna
vertebral da economía da inmensa maioría
das comarcas rurais de Galiza.
Porén, o Goberno Galego do PP empéñase en facer
deixación das súas competencias deixando que outros
decidan sobre a supervivencia de miles de explotacións.
Isto provoca:
- Prezos que obrigan a vender por baixo do custe de
produción. Son os prezos en orixe máis baixos de toda
Europa, mentres noutras comunidades soben ou se manteñen.
- O desmantelamento da Mesa do Leite provoca a desver-
tebración do sector e que os gandeiros sigan a mercé da indus-
tria e distribución, volvendo as medidas do paquete lácteo en
papel mollado.
- Ameaza permanente das industrias de non recoller o
leite, chegando a ter que facer as entregas sen prezos fixados.
Este presidente da Xunta, que hai uns meses se gababa de ser
o responsábel da suba do prezo do leite terá agora que asumir
que el é o responsábel deste fracaso.
Para paliar esta situación son
imprescindíbeis medidas de urxencia:
- Medidas de intervención de mercado para a retirada dos
eventuais excedentes.
- Garantía de recollida da totalidade do leite das explota-
cións galegas a prezos mínimos que cubran os custes de pro-
dución.
Galiza está hoxe, grazas ao esforzo e traballo dos e das
labregas, entre as 10 primeiras potencias produtoras de
leite da Unión Europea. Vainos a vida e o futuro en ter capa-
cidade de decisión no sector lácteo. Aquí, en Galiza, onde pro-
ducimos, e non en Madrid ou en Bruxelas.
Galiza ten que ter algún instrumento interprofesional
propio no que se negocien as relacións na cadea do
leite. Non podemos seguir deixando que un Ministerio que só
se preocupa dos terratenentes de Castela e dos cítricos do
Levante decidan sobre o noso futuro.
Galiza ten que crear un marco de contratos que garan-
tan ás explotacións capacidade real de negociación
coas industrias, que aseguren a recollida do leite e que con-
tribúan a estabilizar uns prezos que permitan cubrir gastos e
remunerar dignamente o traballo labrego.
Galiza ten que ir cara un modelo produtivo baseado na
terra. A terra para quen a precisa. Que as axudas á política
agraria vaian ao peto de quen traballa e vive da terra. Temos
unha realidade territorial propia para a que temos que deseñar
políticas propias, non valen as importadas.
Galiza ten que intervir con toda a súa forza para mellorar
a posición da industria de transformación de leite na
nosa nación. O valor engadido do noso leite ten que ser para
os e as gandeiras e non para as grandes multinacionais france-
sas.
3. O Sector lácteo galego representa a columna
vertebral da economía da inmensa maioría
das comarcas rurais de Galiza.
Porén, o Goberno Galego do PP empéñase en facer
deixación das súas competencias deixando que outros
decidan sobre a supervivencia de miles de explotacións.
Isto provoca:
- Prezos que obrigan a vender por baixo do custe de
produción. Son os prezos en orixe máis baixos de toda
Europa, mentres noutras comunidades soben ou se manteñen.
- O desmantelamento da Mesa do Leite provoca a desver-
tebración do sector e que os gandeiros sigan a mercé da indus-
tria e distribución, volvendo as medidas do paquete lácteo en
papel mollado.
- Ameaza permanente das industrias de non recoller o
leite, chegando a ter que facer as entregas sen prezos fixados.
Este presidente da Xunta, que hai uns meses se gababa de ser
o responsábel da suba do prezo do leite terá agora que asumir
que el é o responsábel deste fracaso.
Para paliar esta situación son
imprescindíbeis medidas de urxencia:
- Medidas de intervención de mercado para a retirada dos
eventuais excedentes.
- Garantía de recollida da totalidade do leite das explota-
cións galegas a prezos mínimos que cubran os custes de pro-
dución.
Galiza está hoxe, grazas ao esforzo e traballo dos e das
labregas, entre as 10 primeiras potencias produtoras de
leite da Unión Europea. Vainos a vida e o futuro en ter capa-
cidade de decisión no sector lácteo. Aquí, en Galiza, onde pro-
ducimos, e non en Madrid ou en Bruxelas.
Galiza ten que ter algún instrumento interprofesional
propio no que se negocien as relacións na cadea do
leite. Non podemos seguir deixando que un Ministerio que só
se preocupa dos terratenentes de Castela e dos cítricos do
Levante decidan sobre o noso futuro.
Galiza ten que crear un marco de contratos que garan-
tan ás explotacións capacidade real de negociación
coas industrias, que aseguren a recollida do leite e que con-
tribúan a estabilizar uns prezos que permitan cubrir gastos e
remunerar dignamente o traballo labrego.
Galiza ten que ir cara un modelo produtivo baseado na
terra. A terra para quen a precisa. Que as axudas á política
agraria vaian ao peto de quen traballa e vive da terra. Temos
unha realidade territorial propia para a que temos que deseñar
políticas propias, non valen as importadas.
Galiza ten que intervir con toda a súa forza para mellorar
a posición da industria de transformación de leite na
nosa nación. O valor engadido do noso leite ten que ser para
os e as gandeiras e non para as grandes multinacionais france-
sas.