28. P a g e | 28
આભ, ફધી યાણીઓની વભક્ષ શ્રીકૃષ્ણ અને વુદાભા ોતાના ખલદ્યાથી જીલનની લાતો માદ
કયતા શતા. ત્માં વુદાભાએ ોતાના ગ નીચે વંતાડેર ોટરી બગલાનની નજયે ચડી અને
એ ફોલ્મા : ”વુદાભા, ખભત્ર, તભે ગ નીચે વંતાડો છો તે ળું છે ? કશો તો િયા કે ભાયાં
બાબીએ એ ોટરીભાં ભાયે ભાટે ળી બેટ ભોકરી છે ?”
વુદાભા શલે િયેિયા ભૂંઝામા ! શલે ળું થળે ? બગલાન તો શઠ રઇને ફેઠા છે , અને આ
યાણીઓના દેિતાં ભાયી તો આફર જલાની ! અયેયે શુ ં તમાં અશીં આવ્મો ?
“નાથ ! એભાંથી અભને ણ થોડું થોડું આજો !” યાણીઓએ ખલનંતી કયતાં કહ્યું.
http://aksharnaad.com
29. P a g e | 29
એ વાંબીને તો વુદાભા િૂફ ગબયામા. બગલાન એભની ભૂંઝલણ વભજી ગમા. એભણે
શવતાં શવતાં વુદાભાના ગ તેની ેરી ોટરી િેંચી રીધી. વુદાભા શલે ળું કયે?
ળયજભદા ફનીને એ તો નીચું જોઇને ફેવી યહ્યા. ફધી યાણીઓ ણ બગલાનની ાવે
આલીને જોલા રાગી. જે ને ભાટે શ્રીકૃષ્ણ આટરી ફધી આતુયતા ફતાલે છે , એ તે કેલી
લસ્તુ શળે !
શ્રીકૃષ્ણે ોટરી છોડલા ભાંડી. એક ચીંથરું છોડે, ત્માં અંદયથી ફીજુ ં ફાંધેરું નીકે. ફીજુ ં
છોડે ત્માં ત્રીજુ ં ચીંથરું શોમ. આભ બગલાન એક છી એક ચીંથયાં છોડતાં જામ છે . અને
યાણીઓનો અચંફો ણ લધતો જામ છે - કોણ જાણે કેલું ભોંઘું યત્ન શળે એની અંદય !
http://aksharnaad.com
30. P a g e | 30
આિયે ફધાં ચીંથયાં છૂ ટમાં. અને બગલાને વોનાના થાભાં વુદાભાના તાંદુરની ઢગરી
કયી. વૌ જોઇ જ યહ્યાં ! શ્રીકૃષ્ણે તો િૂફ પ્રેભથી એ તાંદુરને ોતાની છાતી વાથે ચાંપ્મા !
અને છી તેભાંથી એક ભૂઠી ોતાના ભોઢાભાં ભૂતતાં ફોલ્મા, “કેલા ભીઠા છે આ તાંદુર !”
લિાણ કયતા જામ ને બગલાન ભૂઠી બયી બયીને તાંદુર આયોગતા જામ છે . અશીં બગલાન
તાંદુરની ભૂઠી બયતા જામ છે . અને ત્માં વુદાભાનાં દુ:િ કાતાં જામ છે !....
શેરી ભૂઠી બયતાંની વાથે જ ત્માં વુદાભાની તૂટીફૂટી ઝૂંડી કોણ જાણે તમાંમ ઊડી ગઇ !
એને ફદરે શ્રીકૃષ્ણના ભશેર વયિો એક ભશેર ત્માં યચાઇ ગમો. ફીજી ભૂઠી બયી અને
વુદાભાને ધનની યેરભછે ર થઇ યશી ! વુદાભાની ત્ની અને એભનાં ફાકોનાં ર ફદરાઇ
ગમાં. વુદાભાની ત્ની તો જાણે યાણી રુકખભણી જ જોઇ રો ! અને ફાકો જાણે દેલોનાં
વંતાનો ન શોમ ! વુદાભાના આંગણાભાં શાથીઓ ડોરલા રાગ્મા. ઘોડાઓ શણશણલા
http://aksharnaad.com
31. P a g e | 31
ભાંડ્મા. ઢોર - નગાયા અને જાતજાતનાં લાજજત્રો લાગલા ભાંડ્માં. ઘયની અંદય વોનાની
વાંકે ફાંધેરા જશડોા ય ફેઠાં વુદાભાનાં ત્ની શીરોે છે .
ણ વુદાભાને તો એની થોડી િફય શતી? એ તો ળયભાતા ળયભાતા શ્રીકૃષ્ણની વાભે
દ્લારયકાભાં ફેઠા શતા. તાંદુર આયોગતા બગલાનનો પ્રેભ જોઇને એભની આંિભાં
ઝઝખમાં બયાઇ આવ્માં શતાં.
આટરું આટરું આપ્મા છતાં બગલાનને શજી વંતો થતો ન શતો. એભને તો ભનભાં એભ
થામ કે શજુ મ શુ ં ભાયા બતતને લધાયે ને લધાયે આું - ફધું જ આી દઉં ! વોનાના
થાભાંથી લધુ એક ભૂઠી બયતાં શ્રીકૃષ્ણને થમું, “ફવ, શલે તો વુદાભાને શુ ં આ દ્લારયકા
ણ આી દઉં !.... અને આ ટયાણીઓ ણ ભાયા બતતની વેલા કયે એટરે એભને
ણ.... !”
http://aksharnaad.com
32. P a g e | 32
અને બગલાન જે લા એ ભૂઠી ભોઢાભાં ભૂકલા જામ છે કે દેલી રુખતભણીએ શ્રીકૃષ્ણનો શાથ
કડી રીધો. જે ભ બગલાન ફધાના ભનના ખલચાયો જાણતા, તેભ ટયાણી રુખતભણી ણ
બગલાનના ભનની લાત તયત જાણી રેતાં શતાં. એટરે એભણે શ્રીકૃષ્ણનો શાથ ઝારી રઇને
પ્રણાભ કયતાં કહ્યું, “પ્રબુ ! નાથ ! - અભાયો ળો અયાધ થમો છે તે આ અભાયો ણ
ત્માગ કયલ તૈમાય થઇ ગમા ?
દેલીની લાણી વાંબીને શ્રીકૃષ્ણ અટકી ગમા. છી એભણે ફાકીના તાંદુર ફધી યાણીઓને
લશેંચી આપ્મા. તાંદુરના એક એક દાણાભાં બગલાને અભૃત જે લો સ્લાદ ભૂતમો. એટરે દયેક
યાણીને ણ તે િૂફ ભીઠા રાગ્મા.
http://aksharnaad.com
33. P a g e | 33
છી તો શવીશવીને લાતો કયતાં આિી યાત લીતી ગઇ. વલાય થમું. વુદાભાએ બગલાન
ાવે ોતાને ઘેય ાછા જલાની યજા ભાગી. શ્રીકૃષ્ણે કહ્યુ, “બરે, ણ લી ાછા કોઇ કોઇ
ં
લાય આલતા યશેજો - અને અભારું ઘય ાલન કયતા યશેજો !”
વુદાભાને લાલલા ભાટે બગલાન ોના નાકા વુધી યાણીઓ વાથે ગમા. ણ એભણે
વુદાભાના શાથભાં એક કોડીમે ન ભૂકી. યાણી વત્મબાભાને થમું, આભ કેભ ? બગલાન કેભ
ોતાના આ ગયીફ બતતને કળુંમ આતા નથી ? એક રુખતભણી દેલી ફધું જાણતાં શતાં.
એભણે વત્મબાભાને કહ્યું, “તભને ળી િફય કે બગલાને એ બતતને કેટકેટરું આપ્મું છે !”
અને એ લાતેમ વાચી જ છે ને ? બગલાનની દમા તો બગલાનને જે વૌથી લધાયે લશારું
શોમ તે જ જાણી ળકે ને ? ો આલી એટરે વૌ યાણીઓ ાછી લી ગઇ. ણ બગલાન
http://aksharnaad.com
34. P a g e | 34
તો વુદાભાને લાલલા શજી આગ ચાલ્મા. વુદાભાને થમું કે, શલે ોતે ફે જણ એકરા
ડ્મા છીએ ત્માયે ખભત્ર ભને કાંઇક આળે. ણ શ્રીકૃષ્ણ તો એ ખલળે કળું ફોરતા જ નથી !
છે લટે છૂ ટા ડ્મા ત્માયે ઋખને નભસ્કાય કયી, બેટીને બગલાન એભ ને એભ જ ાછા
લળમા. વુદાભા તો ઘણા ખનયાળ થઇ ગમા. ોતાની જાત ઉય એભને િૂફ ક્રોધ ચડ્મો : ”શુ ં
જ કેલો ખભત્ર ાવે ભાગલા આવ્મો ? એના કયતાં તો ભારું ભોત આવ્મું શોત તો વારું થાત
!”
ચારતા જામ ને વુદાભા આભ ખલચાય કયતા જામ. એભને બગલાન ઉય ણ ફશુ ભાઠું
રાગ્મું : ”કેટરા પ્રેભથી શ્રીકૃષ્ણ ભને ોતાના ઘયભાં રઇ ગમા ! દેલોને ણ અદેિાઇ આલે
એટરું ફધું ભાન એભણે ભને આપ્મુ. જાતજાતનાં કલાન જભાડ્માં. નાનણની કેટકેટરી
ં
http://aksharnaad.com
35. P a g e | 35
લાતો કયી.... ણ છે લટે તો ભને િારી શાથે જ ાછો કાઢ્મો !ફાકી, બગલાનને ત્માં ળાની
િોટ શતી ? એભની આિી દ્લારયકા નગયી વોનાની છે , એભના ભશેરભાં શીયા, ભાણેક,
ભોતી અને કીભતી યત્નો જડેરાં છે . એભાથી થોડુંક ણ ભને આપ્મું શોમ તો એભને ત્માં ળું
ઘટી જલનું શતું ? અને ભાયી તો આિા બલની બાલટ બાંગી જાત - ફધાંમ દુ:િ ટી
જાત ! ણ ળાભખમાને ભાયી જયામ દમા આલી ? ઊરટા, કોઇને ત્માંથી ઉછીના આણેરા
તાંદુર ણ એ તો િાઇ ગમા !” ણ પ્રબુની જનદા કયલા ભાટે બતત વુદાભાને તયત જ
સ્તાલો થમો. એભણે શલે ોતાનો જ લાંક કાઢલા ભાંડ્મો :
“અયેયે ! ભેં ઊઠીને શરયની જનદા કયી ! ભાયા જે લો ાી ફીજો કોણ? ખધતકાય શજો
ભને!.... ભાયો જ કોઇ લાંક શોલો જોઇએ. ફાકી બગલાન કાંઇ આલું કયે ? એભણે તો
http://aksharnaad.com
36. P a g e | 36
બતતે બાલૂલાક અાણ કમુું શોમ તેનાથી અનેક ગણં શંભેળાં બતતને આેરું છે . ભેં જ એલાં
કભા કમાું શળે કે ભને કાંઇ ન ભળમું !”
વુદાભાના ભનને થોડી ળાંખત થઇ છી તો એભણે બગલાનનો ઉકાય ભાનલા ભાંડ્મો : ”શે
કૃષ્ણ, તેં વારું જ કમુું ! જો તેં ભને ધન આપ્મું શોત તો એના અખબભાનભાં ને અખબભાનભાં
શુ ં તને બૂરી ગમો શોત ! ભાણવને ફશુ વુિ ભે છે ત્માયે એનાભાં અનેક અલગુણો
આલતા શોમ છે . શરયની બખતત ણ એને માદ આલતી નથી ! વારું જ થમું બગલાન, કે તેં
ભને વુિી ન ફનાવ્મો. દુ:િભાં જ પ્રબુ માદ આલતા શોમ છે . શે કૃષ્ણ, તાયી દમા અાય
છે !”
http://aksharnaad.com
37. P a g e | 37
આભ ખલચાયભાં ને ખલચાયભાં ચારતાં ઘણો ભાગા કાઇ ગમો. વુદાભા ોતાને ગાભ આલી
શોંચ્મા. ોતાની ઝૂંડી જ્માં શતી ત્માં આલીને એ ઊબા યહ્યા. ણ આ ળું ?- ેરી
બાંગીતૂટી તમાં ગઇ ? એને ફદરે અશીં આલડો ભોટો ભશેર તમાંથી આલી ગમો ?
વુદાભાએ આવાવ નજય નાિી. ના ! જ્ગ્મા તો આ જ છે . અશીં જ ોતાની કંગાર
ઝૂંડી શતી. એભણે આભતેભ આંટા ભામાા. ણ ઝૂંડીનો કે એભના કુટુંફનો તમાંમ
અણવાયોમ લયતાતો નશોતો. ઋખ ગબયાઇને ભશેરની વાભે જોઇ યહ્યા. કેલડો ભોટો આ
ભશેર છે ! કેલી વુંદય લાડી િીરી યશી છે . આંગણાભાં ભોટા શાથીઓ ડોરી યહ્યા છે .
ઘોડાયભાં જાતલંત ઘોડાઓ શણશણી યહ્યા છે . એક ભંડ નીચેથી ભીઠું વંગીત વંબાઇ યહ્યું
છે .
http://aksharnaad.com
38. P a g e | 38
વુદાભાની આંિે ાણી બયાઇ આવ્માં. ખનવાવો નાિીને એ ભનભાં ને ભનભાં ફોલ્મા :
”જરય આ તો કોઇ યાજા - ભશાયાજાનો ભશેર ભાયી ઝૂંડીની જગ્માએ ફંધામો છે ..... ણ
ભાયા ફાકો તમાં ગમાં ? ભાયી સ્ત્રી તમાં ગઇ ? એ ખફચાયાનું ળું થમું શળે ? ઝૂંડી ગઇ તો
કંઇ નખશ - ણ એ ફધાં તમાં ગમાં ? અયેય, આ તે કેલી આપત આલી ડી !
ે
ણ એટરાભાં તો દૂયથી એભની ત્નીએ વુદાભાને આભ ળોકભાં દૂફેરા જોમા. એટરે તયત
જ દાવીઓને રઇને એભનું ૂજન કયલા અને ભાન ૂલાક એભને ઘયભાં રઇ જલા દોડતી
દોડતી આલી. ઘણા પ્રેભથી એણે વુદાભાનો શાથ કડ્મો. ણ વુદાભા તો ત્નીને તમાંથી
ઓિી ળકે ? એના રયંગ, ઉંભય, એ વૌ શ્રીકૃષ્ણના પ્રતાથી ફદરાઇ ગમાં શતાં !
http://aksharnaad.com
39. P a g e | 39
આ લી કઇ ફીજી આપત આલી ડી ? વુદાભા તો ત્માંથી નાવલા રગ્મા. યંતુ ત્નીએ
એભને કડીને ઊબા યાખ્મા. છી પ્રણાભ કયીને એ ફોરી : “જો જો, કંઇ ભને ળા ન
આી ફેવતા ! બગલાન શ્રીકૃષ્ણના પ્રતાનું આ ફધું રયણાભ છે .”
છી એ વુદાભાને ભશેરભાં રઇ ગઇ. જે લા વુદાભા અંદય દાિર થમા કે એભનું ર ણ
ફદરાઇ ગમું ! એ ઘયડા શતા તે મુલાન થઇ ગમા. શ્રીકૃષ્ણના જે લા વુંદય થઇ ગમા.
યાભ વાંબયે લૈયાગ્મથી, ઋખ જ્ઞાનઘોડે ચડ્મા,
ખલચાય કયતાં ગાભ આવ્મું, ધાભ દેિી બૂરા ડ્મા.
http://aksharnaad.com
40. P a g e | 40
ઠાભ બૂલ્મો ણ ગ્રાભ ખનશ્ચે, આ ધાભ કો ધનલંતનાં,
એ બલનભાં લવતો શળે, જે ણે વેવ્માં ચયણ બગલંતનાં.
આ બલન બાયે કોણે કીધાં ? ણાકુટી ભાયી તમાં ગઇ ?
આશ્રભ ગમાનું દુ:િ નથી, ણ ફાક ભાયાં તમાં ગમાં ?
તૂટી વયિી ઝૂંડી ને રૂંટી વયિી નાય,
વડ્માં વયિાં છોકયાં, નલ ભળમાં ફીજી લાય.
વંકલ્ ખલતલ્ કોટી કયતો આલાગભન જશડોે ચડ્મો,
ફાયીએ ફેઠાં ંથ જોતાં ખનજ કંથ સ્ત્રી-દૃહ્રે ડ્મો.
http://aksharnaad.com
41. P a g e | 41
વાશેરી એક વશસ્ત્ર વાથે વતી જતી ખતને તેડલા,
જર-ઝાયી ગ્રશી નાયી જમે, જે ભ ખ્સ્તની કળ ઢોલા.
આભ બગલાને વુદાભાને ઘણં ઘણં વુિ આપ્મુ. એભનાં ઘયભાં દેલોના દેલ ઇંરના જે લો
ં
લૈબલ થમો. યંતુ તે છતાંમ વુદાભાએ તો શંભેળાં શરયની બખતત કમાા જ કયી. એ ભાનતા
શતા કે પ્રબુની બખતત એ જ વાચું ધન છે . એ જ વાચું વુિ છે .
http://aksharnaad.com
42. P a g e | 42
શૂ ડી
ં
“બાઇ, દ્લારયકાની શૂ ંડી રિી આે એલા કોઇ ળયાપ, કોઇ નાણાલટી અશીં લવે છે ?”
તીથાાટન કયલા નીકેરા ચાય અજાણ્મા લટેભાગુાઓ જૂ નાગઢભાં રોકોને ૂછતા શતા.
બગલાન શ્રીકૃષ્ણનાં દળાન કયલા એભને દ્લારયકા જલું શતુ. માત્રા કયલા નીકળમા શતા.
ં
એટરે ાવે થોડું ધન એભણે યાિેર. યંતુ ભાગાભાં બમ ણ ઓછો નશોતો. એટરે
ું
જૂ નાગઢ જે લા ભોટા નગયભાં જાણીતા ળયાપને ોતાના રખમા વોંીને એની ાવેથી
દ્લારયકાના કોઇ શ્રીભંત ળેઠ ઉય શૂ ંડી રિાલી રેલાની એભની ધાયણા શતી.
http://aksharnaad.com
43. P a g e | 43
માત્રાુઓના પ્રશ્નનો કોઇએ ઉત્તય ન આપ્મો. જયા આગ ચારીને એભણે પયીથી ૂછ્મું,
”અશીં શૂ ંડી કોણ રિે છે ?”
ત્માં આગ થોડા નાગયો ફેઠા શતા. તેભાંથી એક જણે ભોઢું ગંબીય યાિીને જલાફ
આપ્મો, “શૂ ંડી રિે એલો અશીં એક જણ છે િયો, બાઇ ! રખમાના તો એને ત્માં ઢગના
ઢગ છે !”
“શા, શા !” ફીજો ફોરી ઊઠ્મો, “વાચી લાત છે , ઘણો ભોટો લેાયી છે એ તો !”
“દેળયદેળ એની આડત ચારે છે !” ત્રીજાએ કહ્યું, છી ભયભભાં શવીને એ ફોલ્મો, “અને
એ તો ાછો લૈષ્ણલ-જન છે . “
http://aksharnaad.com
44. P a g e | 44
“ઓશો એભ ?” આનંદથી માત્રાુઓ ફોલ્મા, અને છી અધીયાઇથી એભણે ૂછ્મું, “ણ
....એનું નાભ તો કશો, ખલપ્રો ?“
“નયવૈંમો !” એક જણે ભરકાઇને જલફ આપ્મો.
“નયજવશ ભશેતા !” ફીજાએ એની વાભે આંિ ભીંચકયીને ઠાલકે ભોઢે કહ્યુ.
ં
“અભને એભનો આલાવ તો ફતાલો, બાઇઓ !” માત્રાુઓએ ખલનંતી કયતાં કહ્યુ.
ં
“શા, શા, ચારો અભાયી વાથે.” કશીને છી એભણે દૂયથી નયજવશ ભશેતાનું ઘય ફતાવ્મું.
ટીિી નાગયોએ કયેરી લાત બોા માત્રાુઓને વાચી રાગી. ણ ાવે જતાં, બતતનું
ઘય જોઇને માત્રાુઓ આબા જ ફની ગમા. કોઇ ભોટો ભશેર જોલાની આળા એભણે
http://aksharnaad.com
45. P a g e | 45
યાિેરી, એને ફદરે આ તો વાલ ફેઠા ઘાટનું ઘય શતું ! જાણે કોઇ ધભાળાા શોમ તેભ
બાતબાતના રોકો ત્માં ડ્મા ાથમાા યશેતા શતા. કોઇ રૂરાં-રંગડા, તો કોઇ આંધાં-
ફશેયાં. શરયના બતત નયજવશ ભશેતાનું ઘાય બૂલ્માં બટતમાંને ભાટે આળયાનું સ્થાન શતુ.
ં
એભની વાથે ફેવીને એ બગલાનનાં ગુણગાન ગાતા. ચંદનનું ખતરક કયતા. તુરવીની ભાા
શેયતા.. એ ઘયભાં બગલાનના અલતાયોની કથા થતી, કીતાન થતાં. અંદય આલીને
માત્રાુઓએ જોમું તો બગલાનના એક નાનકડા દશેયા આગ નયજવશ બતત બજનભાં
રીન થઇને ફેઠા છે . લાડાભાં ચાયે ફજુ તુરવીનાં જાણે લન ઊગ્માં છે .
“આ તો બાઇ, ખલખચત્ર લાત જણામ છે .” એક માત્રાુએ ફીજાને કાનભાં કહ્યુ.
ં
http://aksharnaad.com
46. P a g e | 46
“ભને ણ એભ જ રાગે છે - - આ ભાણવ કંઇ કયોડખત લેાયી શોમ એભ દેિાતું નથી.”
ફીજાએ શેરાની ળંકાને ટેકો આતાં કહ્યુ.
ં
“અને આ ચોડા તો બજન-કીતાનના શોમ એભ જણામ છે ,” ત્રીજાએ ધ્માન દોમુું. ”નાભું
રિલ ભાટે રેિણ - કરભને ફદરે ભશેતાએ શાથભાં તાર - ભંજીયાં યાખ્માં છે , બાઇ, અશીં
લેાયભાં તો શરયનું નાભ જ રેલાતું શળે !”
માત્રાુઓ આભ તકા-ખલતકા કયતા ઊબા છે , ત્માં બતતની આંિો ઊઘડી. ોતાને આંગણે
માત્રાુઓને આભ આલેર જોઇને એ તો િુળિુળ થઇ ગમા. “આલો, આલો, શરયબતતો !
આ તભારું જ ધાભ છે . ધાયો ! તભ વયિા માત્રાુઓથી અભે ાલન થઇએ. કશો, ભાયા
http://aksharnaad.com
47. P a g e | 47
વયિું કાંઇ કાભ શોમ તો કશો.” નયજવશ ભશેતાએ ફે શાથ જોડીને એભને આલકાય આતાં
કહ્યું.
“ભશેતાજી, અભે ચાયેમ જાત્રાએ નીકળમા છીએ,” બતતને પ્રણાભ કયતાં માત્રાુઓ ફોલ્મા.
“અશીંથી અભાયે શલે દ્લારયકા તીથાની માત્રાએ જલું છે .”
“તભારું નાભ વાંબીને તભાયી ાવે એક શૂ ંડી રિાલલા અભે આવ્મા છીએ,” એકે કહ્યુ.
ં
“અભને એક બરા નાગયે તભાયી બા આી કહ્યું કે, ભશેતાજી તભારું કાભ કયી આળે.”
ફીજો ફોલ્મો. નયજવશ ભશેતા એભની લાત વાંબી યહ્યા.
http://aksharnaad.com
48. P a g e | 48
“ભશેતાજી !” ભુખ્મ માત્રાુએ ોતાની બેટભાંથી રખમાની કોથી કાઢીને ખલનંતીૂલાક કહ્યું,
“તભાયે અભાયી ય આટરી કૃા કયલી ડળે.” છી એ કોથી ભશેતા આગ ભૂતતાં
ફોલ્મો,” આભાં વાતવો રખમા છે . અભારું ચાયેમનું આટરું ધન છે . દ્લારયકા જઇને ત્માં
તેને કોઇ ુણ્મકામાભાં અભાયે લાયલું છે . ભાટે આ રખમા રઇને તભે એની શૂ ંડી અભને
રિી આો. તભાયી વશામથી, તભાયા ુણ્મે, અભાયી ઇચ્છા ૂણા થળે.”
આ વાંબીને નયજવશ ભશેતાને િાતયી થઇ કે નાગયોએ ોતાની શાંવી કયી છે . ભનભાં ને
ભનભાં પ્રબુનું સ્ભયણ કયીને એ ફોલ્મા : ”શરયબતતો, તભને ભીને આજે શુ ં કૃતાથા થમો છુ ં .
તભાયા જે લા માત્રાુઓ ભાયે આંગણે તમાંથી ! જે નાગયે તભને ભારું ઘય ફતાવ્મું, તેણે ભાયા
ય કેલો ઉકાય કમો છે ! એને શુ ં પ્રણાભ કરું છુ ં !”
http://aksharnaad.com
50. P a g e | 50
“અયે વંતો !” ભશેતાજીએ કરુણાબમાા સ્લયે કશેલા ભાંડ્મુ. “એભાં શૂ ંરડમાભણ ળેનું રેલાનું
ં
શોમ !” છી વશેજ શવીને એ ફોલ્મા, “શૂ ંરડમાભણ તો, બાઇ, તભે શરયનું નાભ રેજો
એટરે ભાયે એ આલી ગમું !”
છી એભણે આવાવથી લૈષ્ણલોને ફોરાવ્મા ને વૌને એ વાતવો રખમા લશેંચી આપ્મા.
એભને ોતાના ળાભખમા ઉય ૂણા શ્રદ્ધા શતી કે જરય એ ોતાની રાજ યાિળે. અને
બગલને તો ોતાના કેટકેટરા બતતોની બીડ બાંગી છે ! ભશેતાજીને એલા અનેક માદ
આવ્મા; પ્રબુએ પ્રશરાદને ઉગામો, ધ્રુલને વશામ કયી, અંફયીને કયી, ગજે ન્દ્રને ભગયના
ભુિભાંથી છોડાવ્મો, અશલ્માને ઉદ્ધાયી, રૌદીનાં ચીય ૂમાા, વુદાભાનું દારયર શમુું.
http://aksharnaad.com
51. P a g e | 51
નયજવશ ભશેતાને આ ફધું માદ આવ્મુ. પ્રબુ ભખશભાના સ્ભયણથી એભની આંિો નીતયી
ં
યશી. બખતત અને શ્રદ્ધાથી એભનું શૈમું ઊબયાઇ ગમુ, ગદગદ કંઠે એભણે પ્રાથાના કયલા
ં
ભાંડી: ”શે ળાભખમા, શુ ં તો શરયનાભનો લેાયી છુ ં . ભાયી રાજ યાિીને ભાયો લેાય
લધાયજો ! શે પ્રબુ, ભાયી શૂ ંડી સ્લીકાયજો !”
ભશેતાજીએ શાથભાં કાગ અને રેિણ રીધાં. પયી એકલાય એભણે ોતાના ળાભખમાનું
સ્ભયણ કમુું : 'શે ળાભખમા, તાયા ખવલામ કોઇની ાવે ભેં કળું ભાગ્મું નથી આજ રગી.
અને.... અને જો ભાયી આ શૂ ંડી ાછી પયળે તો.... તો એભાં તાયી જ આફર જળે. ભારું
તો એભાં ળું જલાનું છે ?' અને બતત નયજવશ ોતાના પ્રબુને શૂ ંડી રિલા ફેઠા :
http://aksharnaad.com
52. P a g e | 52
“સ્લખસ્ત શ્રી દ્લારયકા ફેટ ભધ્મે, વલા ઉભા મોગ્મ શ્રી ળાભાળાશ ળેઠ જોગ, રખિતંગ
આન વેલક નાભે નયજવશના પ્રણાભ.
આ ત્રભાં રિેરું કાભ આ જરય કયજો. તીથાાટને નીકેરા આ માત્રાુઓને રખમા
વાતવો ગણી આજો. એભણે ભને શૂ ંડી દાિર કયીને એટરું ધન અશીં આપ્મું છે . ભાટે
એભને એટરા રખમા ત્માં ફયાફય ગણી કયીને આજો. અને જોજો – એ રખમા વાચા
શોમ, કોયા ને કડકડતા, નલાનતકોય, આ વારે જ ાડ્મા શોમ એલા તાજા, ઊજા,
િયેિય તાલેરા, ૂયા લજનલાા અને ભાના દ્લારયકાના ફજયની લચ્ચોલચ ગણી
આજો."
http://aksharnaad.com
53. P a g e | 53
'શે ળાભખમાજી, તભે તો ચતુય છો. એંધાણી ઓિી કાઢજો. અને ભાયી રિેરી શૂ ંડી
ાછી ન પયે તે જોજો - નખશ તો છી તભાયે ભાયી વાથે કાભ ડ્મું છે તે ધ્માન યાિજો !
જો ભાયી આ શૂ ંડી ાછી પયળે તો રોકો તભાયી જનદા કયળે. શરયબખતતની આણી ેઢીને
તાું રાગી જળે. એભાં તભાયી રાજ જળે ! ફાકી શુ ં તો તભાયો લાણોતય કશેલાઉં - એભાં
ભાયે કાંઇ ળયભાલાનું નખશ થામ.”
આ પ્રભાણે શૂ ંડી રિીને ભશેતાજીએ કાગ ફીડ્મો અને તેની ઉય ળેઠ ળાભળાશના
નાભનું વયનભું કમુ. છી ૂયી શ્રદ્ધા વાથે એભણે શૂ ંડીને બગલાનની ભૂર્તતના ચયણભાં ભૂકી.
ું
છી એભણે શૂ ંડી માત્રાૂને આી. નયજવશ ભશેતાને પ્રણાભ કયીને માત્રાુઓ જલા
રાગ્મા. ણ ભશેતાજીએ એભને લાય ઊબા યાિીને કહ્યુ: ”અને, જોજો બાઇઓ,
ં
ળાભળાશ ાવેથી રખમા રીધા લગય ઊઠળો જ નશીં શોં ! રડી - લઢીને ણ એભની
http://aksharnaad.com
54. P a g e | 54
ાવેથી રખમા લવૂર કયી રેજો. ળેઠને આભ તો આિું ગાભ ઓિે છે - અને એભની
આગ ભારું નાભ રેજો. એટરે તભારું કાભ થઇ જળે.” છી વશેજ અટકી, જયાક ગું
િંિાયીને, ધીભે વાદે ભશેતાજી ફોલ્મા, “અને શા, જો તભને દ્લારયકાભાં ળેઠ ન ભે તો....
તો ાછા અશીં આલજો. તભાયા રખમા શુ ં વ્માજ વાથે ગણી આીળ.”
બતતને પયીથી પ્રણાભ કયીને માત્રાુઓએ દ્લારયકાની લાટ કડી. થોડા રદલવે ચાયે જણા
એ તીથાભાં આલી શોંચ્મા. ત્માં યણછોડયામજીના ભંરદયભાં બખતતબાલૂલાક બગલાનનાં
દળાન કમાું, ગોભતી નદીભાં સ્નાન કયી બગલાનની ૂજા કયી. એભના ફધા કોડ ૂયા થમા.
છી ગાભના ચૌટાભાં જઇને એભણે ળાભળાશ ળેઠની બા ૂછલા ભાંડી. ણ એ
નાભનો કોઇ લેાયી શોમ તો ભે ને ? શાંપા-પાંપા થઇને એભણે ગાભભાં ફધે
http://aksharnaad.com
55. P a g e | 55
ળાભળાશ ળેઠની તાવ કયી. પયી પયીને એભણે આિું ગાભ િોી નાખ્મું, ણ
ળાભળાશ ળેઠનો ન ત્તો કે ન ુયાલો ! માત્રાુઓના દુ:િનો ાય ન યહ્યો : ”શે દેલ
!અભાયા તો ફધામ રખમા ગમા !”
એટરાભાં વાભે એક લખણક ભળમો. ૂછ્તાં એણે કહ્યું, “બાઇ ! એ નાભનો તો કોઇ ભાણવ
અશીં છે નખશ.” “ણ.... ણ.... નયજવશ ભશેતા આભ રાગતા શતા તો ઘણા બરા
ભાણવ ! વાચા લૈષ્ણલજન દેિાતા શતા.” એક માત્રાુ ફોલ્મો.
“અયે, એ તો કોઇ ાકો ઠગ શળે, ઠગ ! એણે તભને િોટેિોટી શૂ ંડી આી રાગે છે .
http://aksharnaad.com
56. P a g e | 56
ભારું ભાનો તો ાછા જૂ નગઢ જાલ અને ઠગને પયીથી ભો....”લખણકે એભની દમા િાઇને
વરાશ આી. શતાળ થઇને માત્રાુઓએ જૂ નાગઢની લાટ કડી.
ત્માં પ્રબુને થમું : આ તો ભાયા બતતની રાજ જલા ફેઠી ! અને તયત જ એભણે ળાભળાશ
ળેઠનું ર ધાયણ કમુું. બગલાન બતતની લશાયે ધામા. ગોભતીજીના ઘાટભં જ. જૂ નાગઢની
લાટ આગ, ળાભળાશ ળેઠના સ્લરે બગલાન આ માત્રાુઓને વાભા ભળમા.
માત્રાુઓ તો એભને જોઇ જ યહ્યા : નીચું કદ, બીનો લાન, ભોટું ેટ, દીલાની ળગ જે લું
અણીદાય નાક ! કાને કુંડ ઝકે છે , કંઠે વોનાની વાંકી ઓઢી છે . ીતાંફય શેમુું છે ,
ભાથે લદાય ાઘડી લીંટી છે . અને ચૌદ રોકનો નાથ ોતાના લાણોતયો વાથે લાતો કયતા
ધીભે ધીભે ચારે છે . એભની લાણી લખણક ળેઠના જે લી તોતડી ફોફડી છે . શવે છે ત્માયે
એભના ગારભાં િાડા ડે છે .
http://aksharnaad.com
57. P a g e | 57
જે ને લેદ ુયાણે લિાખણમો યે.
ભાયો લશારોજી થમો છે લાખણમો યે,
લેળ ૂયો આણ્મો ભાયે લશારે યે,
નાથ ચૌટાની ચારે ચારે યે.
છે અલા આંટાની ાઘડી યે,
લશારાજીને કેભ ફાંધતાં આલડી યે,
ખત્રકભજી લખણકની તોરે યે,
નાથ ઉતાલું ને ફોફડું ફોરે યે.
http://aksharnaad.com
58. P a g e | 58
વેરું કેડે ફાંધ્મું ફેલડું યે,
ગુણ તમાંથી ળીખ્મા પ્રબુ એલડું યે,
કયે શીંડતાં શાથના રટકા યે
વાદી દોયીના કેડે ટકા યે.
એક ઓઢી છે ડી િાંધે યે,
નાથ દુંદાો ને ભોટી પાંદે યે,
એભ આવ્મા ળાભા અખલનાળી યે,
તે જોઇ યહ્યા તીથાલાવી યે.
http://aksharnaad.com
59. P a g e | 59
આવાવ વાત વાત લાણોતયો - ભશેતાજીઓ એભની વાથે ચારે છે . બગલાનના વાત
ભશન બતતોએ લાણોતયનો લેળ ધાયણ કયેરો છે . વૌથી આગ શનુભાનજી શાથભાં
જ્મેખિકા રાકડી રઇને ચારે છે . અજુ ા ને ળેઠ ભાટે શાથભાં ાનનાં ફીડાં રીધાં છે .
ખલદુયજીના શાથભાં લશી, ખશવાફનો ચોડો છે . વુદાભાએ ચભય ધાયણ કમુું છે . ઉદ્ધલે
રખમા અને વુલણામ્શોયોથી બયેરી કોથી િાંધ ભૂકી છે . એ અને ગરડ બગલાનની વશેજ
ાછ ધીભે ધીભે ડગરે ચારી યહ્યા છે . અને ળાભળાશ ળેઠ ોતે વૌને ળીળ નભાલતા,
ભીઠું ભીઠું ભયકતા, ડગ ભાંડી યહ્યા છે .
એભને જોઇને જ માત્રાુઓના ભનભાં આળા આલી. વંકોચાતા વંકોચાતા વૌ એભની
ાવે ગમ, અને પ્રણાભ કયીને ફોલ્મા, “અભે.... અભે જૂ નાગઢથી નયજવશ ભશેતાની શૂ ંડી
રઇને આવ્મા છીએ. અભને ળાભળાશ ળેઠ...”
http://aksharnaad.com
60. P a g e | 60
યંતુ ‘ળાભળાશ ળેઠ’ રી બગલાન તો નયજવશ ભશેતાનું નાભ વાંબતાં જ માત્રાુઓને
શેતથી બેટી ડ્મા. કભ જે લી એભની આંિોભાં આંવુ ઊબયાઇ આવ્માં. છી શાથભાં
શૂ ંડી રઇને એભણે એ લાંચી.
“અશો !” બગલાને પ્રેભૂલાક ડોકું ધુણાલીને કહ્યું, “આટરી લાત ભાટે આલડો ભોટો કાગ
ળીદને રખ્મો ? એભનો તો વંદેળો જ ફવ શતો. અયે બાઇઓ, અભે નયજવશ ભશેતાના
દાવ જ છીએ.” છી અત્મંત બાલૂલાક ળાભળાશ ળેઠ ફોલ્મા, ”અભે તો એભના આળયે
જીલીએ છીએ, વંતો ! એ જ્માં લેચે ત્માં અભે લેચાઇએ ! ળાભળાશ ભારું જ નાભ છે ,
બાઇ.”
http://aksharnaad.com
61. P a g e | 61
જ્માયે વાંબળમું નયજવનું નાભ યે,
ત્માયે ધાઇ બેટમા શ્રીશ્માભ યે,
જ્માયે અક્ષય ઓખ્મા નાથે યે,
શૂ ંડી ચાંી તે શૈડા વાથ યે.
નયવૈંમાનો લાણોતય જાણો યે,
આ નગયભાં યશુ ં છુ ં છાનો યે,
કરું લૈષ્ણલજનની વેલા યે,
ભુને ઓિે નયવૈંમાના જે લા યે.”
http://aksharnaad.com
62. P a g e | 62
એભ કશીને ળાભળાશ ળેઠે ોતાની કોથી છોડીને માત્રાુઓને વાતવો રખમા ગણી
આપ્મા. ઉયથી ફીજા વો રખમા િચાિૂટણના લધાયાના અપ્મા. આ કૌતુક જોલાને ત્માં
રોકો થોકેથોક ઊબયામા. છી ળેઠે ોતાના લાણોતયો ાવે કાગ અને રેિણ ભાગ્માં
અને એભણે ભશેતાજી ઉય કાગ રિલા ભાંડ્મો :
"સ્લખસ્ત શ્રી જૂ નાગઢ ભધ્મે ભશેતા શ્રી નયજવશજી જોગ.... દ્લારયકાથી રખિતંગ આના
લાણોતય ળાભળાશ.
કશેલાનું એ કે આણે ફને તો એક જ છીએ, આણી લચ્ચે કળું અંતય નથી. તભાયા ફોરે
તો શુ ં ગભે તેલું ભોટું કાભ ણ કરું. તભાયે ખલશ્લાવે જ ભાયી ેઢી ને ભાયો લેાય ચારે છે .
કોઈ તભને ઠગલા આલે તોમે તેને ાછો ના લાળો, એભને આનાયો તો શુ ં ફેઠો છુ ં ને !
અને ત્ર રિજો, શુ ં એની લાટ જોઉં છુ ં ."
http://aksharnaad.com
63. P a g e | 63
ત્ર રિતાં રિતાં એભની આંિ લી ાછી બીની થઈ ગઈ. છી બતતલત્વર
દમાખનધાન બગલાને માત્રાુઓના શાથભાં નયજવશને શોંચાડલા ત્ર ભૂતમો.
અને જોતજોતાભાં બગલાન ત્માંથી અંતયધાન થઈ ગમા. માત્રાુઓ તો આશ્ચમાથી જોઈ
જ યહ્યા. થોડી લાયે તેભાંથી એક જણ દુ:િી અલાજે એટરું જ ફોલ્મો કે, "અયેયે ! આણે
તો રખમા જોલાભાં જ યશી ગમા. - શરયને તો ઓખ્મા જ નજશ !"
http://aksharnaad.com
64. P a g e | 64
વુદાભાચયીત - પ્રેભાનન્દ્દ (ફૃશત્ ગુજયાતી કાવ્મવભૃખધ્ધ ાના : 13 થી 28) ાઠ:
પ્રેભાનંદની કાવ્મકૃખતઓ િંડ-1, વંાદક: કે.કા.ળાસ્ત્રી, ખળલરાર જે વરયાના વાબાય
ઉલ્રેિ વાથે.
કડલું 1 યાગ કેદાયો
શ્રી ગુરુદેલ શ્રી ગણખત, વભરું અંફા વયસ્લતી,
પ્રફ ભખત ખલભ લાણી ાભીએ યે.
યભા-યભણ હૃદમ ભાં યાિું, બગલંત-રીરા બાિું,
બકખત યવ ચાિું, જે ચાખ્મો ળુક સ્લાભીએ યે.
http://aksharnaad.com
65. P a g e | 65
ઢા
ળુકસ્લાભી કશે ; વાંબ, યાજા યીખક્ષત ! ુણ્મ ખલત્ર,
દળભસ્કંધાધ્મામ એંળીભેં કશુ ં વુદાભાચરયત્ર.
વાંદીખન ઋખ વુયગુરુ વયિા અધ્માક અનંત,
તેશને ભઠ બણલાને આવ્મા શધય ને બગલંત.
તેની ખનળાે ઋખ વુદાભો લડો ખલદ્યાથી કશાલે;
ાટી રિી દેિાડલા યાભ-કૃષ્ણ વુદાભા ાવે આલે.
http://aksharnaad.com
66. P a g e | 66
વુદાભો, ળાભ, વંકાણ અન્દ્નખબક્ષા કયી રાલે;
એકઠા ફેવી અળન કયે તે બૂધયને ભન બાલે .
વાથે સ્લય ફાંધીને બણતા, થામ લેદની ધુન્દ્મ,
એક વાથયે ળમન જ કયતા શરય, શધય ને ભુન્દ્મ.
ચોવઠ દશાડે ચૌદ ખલદ્યા ળીખ્મા ફન્દ્મો બાઇ;
ગુરુવુત ગુરુ-દખક્ષણા ભાત્ર આી ખલઠ્ઠર થમા ખલદામ.
કૃષ્ણ - વુદાભો બેટી યોમા, ફોલ્મા ખલશ્લાધાય:
’ભશાનુબાલ ! પયીને ભજો, ભાગું છુ ં એક લાય.’
http://aksharnaad.com