3. Երբևէ տեսե՞լ ես բորբոսած հաց:
Տհաճ է, չէ՞: Հիմա պատկերացրու, որ
այդ կանաչավուն փառին շատ
նմանվող մի սնկիկ օգտագործվում է
դեղ պատրաստելու համար:
Ամենակարևոր հակաբիոտիկներից
մեկը՝ պենիցիլինը, ստացվում է հենց
նման մի բորբոսից: Ժամանակին
սովորական գրիպը դառնում էր
մահացու:
Այսօր կարողանում ենք բուժել նման
շատ հիվանդությոևներ:
4. Ժամանակին կար Ալեքսանդր
Ֆլեմինգ անունով մի պարոն: Նա
շոտլանդացի էր: Ֆլեմինգը շատ էր
սիրում իր աշխատանքը:
Ամբողջովին կլանված էր
լաբորատոր
ուսումնասիրություններով:
Այնտեղ քննության էին առնում,
թե ի՞նչ ազդեցություն են թողնում
վակցինաները մեր օրգանիզմում:
5. Որոշ ժամանակ անց սկսվեց
Առաջին աշխարամարտը, և
Ֆլեմինգն իր մի քանի
գործնկերների հետ մեկնեց
Ֆրանսիա՝ զբաղվելու
վիրավորների շրջանում
վարակների տարածման
կանխարգելումով և դարձավ
լուրջ մասնագետ: Պատերազմի
ավարտից հետո վերադարձավ
Լոնդոն: Միացյալ
Թագավորությունում շարունակեց
պատերազմում կատարած
դիտարկումները և 1922 թ.ս
հայտնագործեց << Լիսոզին>>
անունով մի հակամանրէական
միջոց, որի սնկերը ծնվում են մեր
օրգանիզմում:
6. Բայց դա դեռևս այն գյուտը չէր,
որը հավերժացնելու էր նրա
անունը գիտության պատմության
մեջ: Վեց տարի անց կատարելու
էր գիտական ամենակարևոր
հայտնագործություններից մեկը,
որի հետևանքով մենք այսօր ավելի
երկար ենք ապրում:
7. << Ես չեմ հայտնաբերել պենիցիլինը:
Բնությունն է դա արել: Ես այն գտա
պատահականորեն>>,-մի անգամ ասել է
նա: Եվ իսկապես, Ֆլեմինգը ոչինչ չի
հայտնագործել, սակայն կարող էր
ուշադրություն դարձրած չլիներ այն բանին,
ինչը նկատել էր: Դա տեղի ունեցավ
սեպտեմբերին: Փորձամանի մեջ հայտնվել
էր բորբոսի նման մի կանաչավուն բիծ, որը,
ա՛յ քեզ բան, սպանել էր արկղում եղած
մյուս բակտերիաներին: Սակայն մյուս
արկղներում, որոնցում այդ բորբոսը չկար,
բակտերիաները չէին վնասվել:
Հայտնաբերվել էր առաջին հակաբիոտիկը՝
պենիցիլինը: Այդ բոլորի հետ մեկտեղ այդ
գյուտը մոտ տասը տարի մոռացության
մատնվեց:
8. Մինչ այն օրը, երկու գիտնականներ՝ Հովարդ
Ֆլորին և Էռնեստ Չեյնը, տեղեկացան
Ֆլեմինգի փորձերի մասին և որոշեցին կրկնել
դրանք: Նրանք արագորեն համոզվեցին
պենիցիլինի հզորության մեջ և փորձեցին
օգտագործել այն որպես դեղամիջոց: Առաջին
փորձերը կատարեցին կենդանիների և հետո
միայն մարդկանց վրա:
Պենիցիլինի օգնությամբ նրանք կարողացան
բժշկել շատ հիվանդների: Սակայն անհրաժեշտ էր
մի միջոց գտնել կարճ ժամանակում դեղի
զանգվածային արտադրությունը կազմակերպելու
համար:
9. Մինչ այդ Ֆլեմինգը շարունակում էր իր
փորձերը և ուսումնասիրությունները,
համոզվելով, որ իր սունկը միակն է: Պատմում
են, որ այդ օրերն նրա ընկերը հիվանդացավ,
բարձր ջերմություն ուներ, հազ ու ցավեր: Նման
էր գրիպի, բայց դեղերը չէին օգնու, և նրա
վիճակը օր օրի վատթարանորմ էր: Ֆլեմինգը
զանգեց Հովարդ Ֆլորիին, ով, ինչպես գիտես,
փորձում էր պենիցիլինի սնկից նոր դեղամիջոց
ստանալ: Ֆլորին տվեց իր ունեցած աղջ
պենիցիլինը և բացատրեց, թե ինչպես պետք է
այն օգտագործել: Դեղը սրսկեց հիվանդին, նրա
ջերմությունն աստիճանաբար իջավ, և
ապաքինման նշաններ երևացին. Մեկ ամիս անց
Ֆլեմինգի բարեկամը ողջ և առողջ, սեփական
ոտքերով դուրս եկավ հիվանդանոցից:
10. Այդ լուրերն աստիճանաբար տարածվեց
աշխարհում: Հետո Ալեքն այցելեց մի
շարք երկրներ՝քարոզելով
<<իր>>հակաբիոտիկի արժանիքները:
Միացյալ Թաքավորությունում
նույնիսկ <<Սըր>> կոչումի
արժանացրին՜ անգլիացիների համար
կարևոր մի տիտղոս, որով մարդն ասես
հայտնվում էր թաքավորական
շրջապատում:
11. Ֆլեմինգի փառքն աճում էր,
իսկ Ֆլորին ու Չեյնը
մոռացվում էին, ինչը
արդարացի չէր: Դու էլ ես
այդպես կարծում, չէ՞:
Ամեն դեպքում, 1945-ին
Ֆլեմինգի հետ միասին նրանք
արժանացան բժշկության
ասպարեզում Նոբելյան
մրցանակի: Այդ տարիներին
պենիցիլինն արդեն
արտադրվում էր մեծ
քանակությամբ և միլիոնավոր
կյանքեր էր փրկում:
