1. Antyk trwał od 8 wieku przed naszą erą, do 476 roku naszej ery.
Proporcje z języka łacioskiego proportio - "stosunek" to zespół ujętych w liczby stosunków między częściami
dzieła a jego całością. Właściwe proporcje miały wprowadzad do sztuk plastycznych i architektury wrażenie
ładu, harmonii i piękna. Podstawą ustalenia właściwych proporcji jest jednostka miary, tzw. Moduł. Teoretycy
wiązali proporcje ciała ludzkiego z proporcjami w architekturze, uważając, że piękno jest zawarte w proporcji
figur najprostszych, takich jak kwadrat czy trójkąt.
Kanon piękna to idealna forma i proporcja tworzonych obiektów. Głownymi cechami kanonu były
Umiar i oszczędnośd środków wyrazu
Doskonałośd formy dzięki właściwym proporcjom
Wewnętrzny ład harmonia równowaga
Rytmicznośd symetria
Mimesis – zasada twórczego naśladownictwa natury bądź dzieł mistrzów, którym udało się tę naturę
odtworzyd
I tutaj możemy zobaczyd dwa dzieła Polikleta, Diadumenos (z rękoma) i Doryforos
Rzeźby służyły również jako podpory architektoniczne tzw. Kariatydy. Najczęściej przedstawiały one kobiety
podtrzymujące na głowie gzymsy, balkony lub belkowanie.
Kolumny doryckie nie miały bazy i wsparte były bezpośrednio na stylobacie. Trzon kolumny zwykle lekko
zwężał się ku górze.
Kolumna jońska składa się z głowicy, bazy i trzonu. Całą kolumnę charakteryzuje lekkość, smukłe proporcje i
bogate zdobienia.
Kolumna koryncka ma smuklejsze proporcje i bardziej ozdobnągłowicę niż w porządku jooskim. Głowica –
najbardziej charakterystyczny element wyróżniający styl koryncki, ma kształt koszyka uformowanego z dwóch
rzędów liści akantumocno rozchylonych na zewnątrz.
Wenus z Milo – jedna z najsłynniejszych greckich rzeźb. Posąg ma 204 cm wysokości. Nie mamy pewności jak
były ułożone ręce bogini. Możliwe, że w lewej dłoni trzymała jabłko, które wedle greckiej mitologii otrzymała od
Parysa, jako nagrodę dla najpiękniejszej bogini, gdyż obiecała mu pomóc w porwaniu Heleny.
Grupa Laokoona -starożytnarzeźba, będąca według części badaczy dziełem greckim z okresu hellenistycznego,
według innych – rzymską kopią hellenistycznego oryginału. Dzieło przedstawia historię Laokoona i jego synów,
zabitych przez węże morskie.
W owych czasach popularna była ceramika. W VII wieku przed naszą erą powstała ceramika czarnofigurowa, a
w V wieku przed naszą erą czerwonofigurowa. Powstawały również mozaiki i freski. Fresk to Misteria
dionizyjskie a mozaika bitwa pod issos
Marmaria – współczesny symbol Delf. W tym miejscu w starożytności przekraczało się mury miejskie
i wchodziło się na teren wyroczni delfickiej. Było tu sanktuarium Ateny Pronaja - "strażniczki świątyni". Obecnie
znajdują się tam pozostałości po starej świątyni (z VIIw. p.n.e.) oraz nowej, zbudowanej w IVw. p.n.e., po
zniszczeniu pierwszej przez Persów.
Partenon – pierwsza świątynia wzniesiona na Akropolu. Nazwa Partenon nawiązuje do AtenyPartenos (Ateny
Dziewicy), której świątynia była poświęcona. Zbudowany w zgodzie z porządkiem doryckim, jest uważany za
najdoskonalszy jego przykład.
Współczesna wersja konia trojaoskiego