Arnas zirkulazio aparatuak

1. Silvia Fernández
ARNAS APARATUA

2. Silvia Fernández
Oxigenoa bizitzeko ezinbestekoa den gauza bat da eta airearekin sartzen da gure
gorputzean arnasa hartzen dugunean, airearen osagai bat delako.
Arnasketa, sudurrean hasten da, sudur hobitik airea sartzen delako. Ondoren,
trakeatik pasatzen da eta bronkioetan sartzeko eta biriketaraino ailegatzeko.
Biriketan bertan, oxigenoa odolera joaten da gorputzeko atal eta zelula guztietara
joateko. Une honetan, airea oxigeno barik geratzen da eta gorputzetik ateratzeko
bidea hartzen du.
Arnasketa egiteko, bi mugimendu nagusi daude, arnas-gora eta arnas-behera.
Arnas-goran, birikak puztu egiten dira, airez betetzen. Bestean aldiz, hau da, arnas-
beheran, birikak hustu egiten dira, airea kanporatzen.
Birikak bere aldetik, arnas aparatuaren organo nagusienak dira, oxigenoa hartzeko
eta karbono dioxidoa kanporatzeko balio duten organoak direlako. Bronkioak,
berriz, arnasaren bidea osatzen duen hodi sistemaren atal bat dira, airea bideratzen
dutenak hain zuzen ere. Behin eta albeoloetan airea egon, gas trukea egiten da. Hau
da, albeoloetan oxigenoa hartzen da eta karbono dioxidoa kanporatzen da.

3. Silvia Fernández
ZIRKULAZIO APARATUA
Digestioan lortutako mantenugaiak eta arnas aparatuan eskuratutako oxigenoa
odolera igarotzen dira. Hau da, odolak garraiatu eta zabaldu egiten ditu gorputzeko

4. Silvia Fernández
organo guztietara.
Odola, beti mugitzen ari da gure gorputzetik, atal guztietaraino ailegatzeko. Odola
bihotzera ailegatzean, arterien barruan joaten da bihotzaren kanpoalderantz. Behin
eta kanpoaldean egon, gorputzeko organo guztietara joaten da, substantziak eta
oxigenoa banatzen eta hondakin substantziak jasotzen.
Hondakin substantziarik nagusiena karbono dioxidoa da. Hondakin substantzia
hauekin, odolak bihotzera bueltatzen da benen barnean. Hau gertatzean, bihotzean
odol berria hartzen du eta prozesu bera hasten da.
Este obra está bajo una licencia de Creative Commons Reconocimiento-
NoComercial 4.0 Internacional.