2. Հենզելն ու Գրետելը
Մի անտառի ծայրում, ապրում էր փայտահատը իր կնոջ և երկու երեխաների
հետ: Տղայի անունը Հենզել էր, աղջկանը` Գրետել: Որ ես կողմերը սով է
ընկնում,
ուտելու բան չեն ունենում: Մի օր գիշրը, երբ ծնողները
որոշում են երեխաներին տանեն անտառ և թողնեն էնտեղ, երեխաները լսում են և
շատ են տխրում:
3. Երբ Գրետելը լաց է լինում,Հենզելը ասում է.
-Մի լացիր, քույրի׳կ ջան,
ամեն ինչ լավ կլինի: Երբ բոլորը քնում են, Հենզելը դուրս է գալիս և
գրպանները լցնում լափուկներով:
Առավոտյան ծնողները երեխաներին տանում են անտառ,
յուրաքանչյուրին տալով մի փոքրիկ կտոր չոր հաց:
4. Ճանապարհին Հենզելը ծնողներից ծածուկ քարերը շաղ էր տալիս, որ
կարողանան նորից ետ գնալ: Երեխաներին թողնում են բացատում իրենք
հեռանում:
Երեխաները այնքան են սպասում որ հոգնում են ու քնում: Արթնանում են
կեսգիշերին և բռնում տունդարձի ճանապարհը:
5. Փայտահատը շատ ուրախացավ, իսկ խորթ մայրը տխրեց: Մի առ
ժամանակ հետո նրանք նորից որոշեցին երեխաներից ազատվել: Այս
անգամ մայրը որոշեց նրանց ավելի հեռուն տանել:Երբ հասան անտառ,
նրանց թողեցին խարույկի մոտ և հեռացան:
Հենզելն ու Գրետելը մոլորվեցին անտառում:
6. Երեխաները հասան մի տնակի: Տնակի պատերը հացից էին,
տանիքը`Երեխաները երկար քայլելուց հետգաթից, իսկ
լուսամուտները`թափանցիկ շաքարից: Երեխաները այնքան
սոված էին,որ չդիմացան և սկսեցին ուտել գաթան ու շաքարը:
7. Այդ տունը պատկանում էր մի չար կախարդի: Նա բռնում է Հենզելին
ու բանտարկում հավանոցում: Գրետելին ստիպում է համեղ ճաշեր
պատրաստել Հենզելի համար: Կախարդն ուզում էր չաղացնել և ուտել
Հենզելին: Նա Գրետելին ասում է, որ վառարանը վառի
:
8. Կախարդն ուզում էր Գրետելին գցել վառարանը, բայց
ստացվեց հակառակը: Երեխաները ազատվեցին գերությունից,
վերցրեցին կախարդի հարստությունից մի մաս ևգնացին իրենց
հոր տուն:
