2. Unha galiña encontrou uns grans de trigo e díxolles aos seus
veciños:
“Se sementamos este trigo, teremos pan para comer”.
“Alguén me quere axudar a sementalo?”
3. “Eu non, estás tola!” – dixo a vaca.
“Nin eu. Teño outras cousas que facer!”, asegurou o
p“Eaurr utalom.pouco”, replicou o porco.
“Moito menos eu”, completou a cabuxa
4. “Entón sementarei soa ”, dixo a galiña. E así o fixo.
O trigo creceu e madurou, cuns grans dourados.
“Quen me axudará á seitura?”, quixo saber a galiña.
5. “Eu non; xa teño salario mínimo garantido”, dixo o parrulo.
“Non son parte das miñas funcións.
Só se me dás unha compensación”, dixo o porco
“Non, despois de tantos anos de servizo”, exclamou a vaca
“Non vou arriscarme a perder o subsidio por “familia numerosa”,
dixo a cabuxa
6. “Daquela, eu mesma farei a seitura”, dixo a galiña, e así foi.
Finalmente, chegou a hora de enfornar o pan.
“Quen me vai axudar a facer o pan?”, indagou a galiña.
7. “Eu fuxín da escola e non aprendín esas parvadas. Mantéñome co que me dan
por asistir aos actos oficiais!”, dixo o porco
“Eu non podo arriscar a miña pensión por enfermidade”, dixo o parrulo.
“Supoñendo que só sexa para axudar, iso é discriminatorio”, refungou a
cabuxa.
“Só se me pagan horas extras”, exclamou a vaca.
8. “Entón, eu mesma hei facelo”, exclamou a pequena galiña.
Cociñou 5 pans e púxoos nunha cesta para que os vecinos os visen.
De repente, toda a xente pasou e como quería pan, pedía un anaco.
A galiña sinxelamente dixo: “Non! Vou comelos eu soa”.
9. “Lucros excesivos, usureira!”, gritou a vaca.
“Samesuga capitalista!”, exclamou o parrulo.
“Eu esixo igualdade de dereitos!”,
gritou a cabuxa.
O porco rosmou: “A Paz, o Pan, a
Educación, son para todos!
O pobo ten dereitos!”
10. Pintaron carteis e pancartas dicindo
“Inxustiza” e marcharon protestando contra a
galiña; gritaron obscenidades
e toda clase de improperios.
OS MEUS
DEREITOS! INXUSTIZA!
ROUBANDO O PAN
AO POBO
FASCISTA
11. Chamaron a un fiscal do goberno, e díxolle á
pobre galiña: “Vostede, galiña, non pode ser así
tan egoísta. Vostede gañou pan por demais e
por iso ten que pagar moitos impostos”
“Pero eu gañei ese pan co meu propio
traballo e suor”, defendeuse a galiña
“Os outros non quixeron traballar!”,
replicou resentida.
12. “Exactamente” - dixo o funcionario do goberno.
“Esa é a vantaxe da libre iniciativa”.
Calquera persoa, nunha empresa, pode gañar o que
queira. Pode traballar ou non traballar. Pero, de acordo coa
nosa moderna lexislación “a máis moderna e adiantada do
Mundo”, os traballadores máis produtivos teñen que dividir o
produto do traballo cos que non fan nada.
Ademais diso, existen o IVA, o imposto ao
cheque, o débito Bancario, o imposto á riqueza, o
control cambiario, e demais impostos distorsivos.
Todos eles para garantir a Saúde, a Educación e
a Xusticia do noso pobo!
Debemos contribuír á “redistribución da riqueza!”
13. Agora, os veciños pasan todo o
tempo preguntándose por que
foi que a galiña nunca máis fixo
un pan?
14. Esta fábula debería ser distribuída e estudada
en todas as escolas.
Á xente non se lle axuda dándole de comer gratis, repartindo
tarxetas para comprar comida.
Con iso, só se lle ensina que para vivir non é necesario facer
ningún tipo de esforzo e quedan convencidos de que os
demais están obrigados a mantelos.
15. Á xente axúdaselle
dándolle traballo
e só se pode xerar traballo nun país onde se estimula os
sectores produtivos, non onde se estimula a corrupción.
Un país onde non se estimula a produción non pode xerar
nin recursos nin traballo para os seus cidadáns.
