1. DE GELDERLANDER DONDERDAG 29 JANUARI 2015
VERDIEPING 13
E
en dichte mist hangt om de
hoge woontoren pal aan de
Maas. Normaal, zegt Gerrit
Bijl (61), kijkt hij vanuit
zijn raam over heel Spijke-
nisse. „Ik móet van me af kunnen kij-
ken”, zegt hij. „Maar nog liever ben ik
buiten.”
Eerder woonde Bijl in een klassiek ver-
zorgingshuis. Daar takelden ze hem ie-
dere morgen met een tillift uit bed.
Toen hij in Terras aan de Maas kwam
wonen, zei de fysiotherapeut daar dat
er volgens hem meer kracht uit zijn
spieren te halen was. „Ik kan nog niet
veel”, zegt Bijl. „Ik kan naar de wc en
mijn broek naar beneden trekken.”
Toch beschouwt hij zijn vooruitgang
als een ‘godswonder’. Een horizon
werd verlegd.
Het komt in de eerste plaats door de
inspanningen van Bijl zelf, maar óók
door het concept van Terras aan de
Maas, meent Marijke Dekker, mana-
ger zorg bij Humanitas. Terras aan de
Maas is een woon-zorgtoren van
27 verdiepingen langs de Maas in Spij-
kenisse. Humanitas huurt daarvan zes
verdiepingen. Op vier ervan wonen
mensen die verpleeghuiszorg nodig
hebben. Ze hebben ruime, eigen ap-
partementen. Ze eten samen in een
ruimte waar een gastvrouw vers voor
hen kookt. Er is dag en nacht zorg. Op
de andere twee etages verhuurt Hu-
manitas ook ruime appartementen
met verstelbare keukens waar men-
sen, eventueel met zorg aan huis, oud
kunnen worden.
Bij de huur voor deze ‘levensbestendi-
ge’ appartementen (die 782 tot 950 eu-
ro kosten) zit een huismeester inbe-
grepen. „Hij doet kleine klusjes in
huis en kan tijdens een vakantie de
planten water geven.”
Tegen de tijd dat de bewoners zorg no-
dig hebben, is alles in de buurt. Op de
begane grond van Terras aan de Maas
is een gezondheidscentrum en zit de
thuiszorg. Er is een buurtwinkeltje
met iedere dag vers brood. Een parti-
culier exploiteert er een restaurant
waar à la carte gegeten kan worden.
Maar je kunt in de toren ook voor 5 eu-
ro een dagmenu met iets te drinken
erbij krijgen, een populair fenomeen.
Aan de eettafel schuiven iedere dag
niet alleen torenbewoners aan, maar
ook bewoners uit de wijk. „Het is nu
al een vast clubje van veertig mensen.
Als iemand niet komt opdagen, zijn
de anderen ongerust en gaan achter
hem aan”, vertelt Dekker.
Er is ook een kinderdagverblijf. Af en
toe komen ouderen uit de toren de
kleintjes de fles geven. Omgekeerd
worden de baby’s soms naar de afde-
ling gebracht. In de toren zijn 75 vrij-
willigers actief. Ze houden ’s avonds
bijvoorbeeld clubbijeenkomsten in de
ruimte waar overdag de dagbesteding
zit. Die clubs moeten zo snel mogelijk
zelfstandig verder en bijvoorbeeld
voor ‘een eurootje’ entree zelf de kof-
fie regelen.
Zo is Terras aan de Maas ook een wijk-
centrum geworden en dat is precies
de bedoeling. „Dit is geen misère-ei-
land”, zegt Humanitas-manager Dek-
ker. „De hele mix van jong en oud,
koop en huur, maakt energie vrij.”
Neem de vonk die oversprong bij me-
neer Bijl. „Fysiotherapeuten op de re-
validatieafdeling van een verpleeg-
huis raken eraan gewend mensen
‘comfortabel’ te houden. Ze zien
voortdurend mensen van gemiddeld
85 jaar oud. Hier zit jong en oud door
elkaar. Onze fysiotherapeut komt ook
in de wijk. Hij is gewend mensen te
activeren en komt daardoor eerder op
dat idee.”
centrale ontmoetingsruimte, móet
echter. De Drie Gasthuizen zal straks
niet alleen bingo of breiles aanbieden,
maar ook klassieke muziek en theater.
Klanten van buiten zijn nodig. Nu
maakt bijvoorbeeld een bridgeclub ge-
bruik van het restaurant, op voorwaar-
de dat tehuisbewoners mogen mee-
spelen. De bridgers betalen horecaprij-
zen voor wat ze nuttigen. Ook wijkbe-
woners kunnen in het restaurant voor
8,50 euro een driegangenmenu krij-
gen.
De Drie Gasthuizen hoort tot de kop-
lopers met het all-inclusiveconcept.
Appartementen verhuren in een ge-
bouw dat het ministerie voor langdu-
rige zorg heeft gefinancierd, gaat niet
zomaar, zegt Stolte. Diverse partijen
moeten toestemming geven en de
brandweer stelt bijvoorbeeld andere
eisen.
Het gaat allemaal langs meneer De
Vries heen. Hij geniet van het uitzicht
en het zonlicht dat in zijn kamer valt.
Hij wijst naar een paar kraaiennesten
buiten en kijkt naar een moeder met
kind. „Het is net een film.”
Als iemand niet
komt opdagen,
zijn de anderen
ongerust en gaan
achter hem aan
Marijke Dekker,
manager zorg Humanitas
Ⅵ
Waarom moet je
eigenlijk als oudere in
een groot huis met
andere ouderen
wonen? Bij Terras aan
de Maas in Spijkenis-
se husselen ze juist
alles door elkaar.
Alles op
pantoffelafstand
“
Dit is geen
misère-eiland
Ⅵ Grote foto:
In Terras aan de Maas be-
zoeken ouderen de klein-
tjes in het kinderdagver-
blijf. foto Arie Kievit/HH
Kleine foto:
De was voor De Drie Gast-
huizen wordt gedaan door
mensen met een verstan-
delijke beperking. foto
Luuk van der Lee/HH