2. Bazen behin itsas ondoan, lamia familia bat. Etxe
zoragarri bat zuten, hormak koloretakoak zituzten
eta teilatua ostras estalia.
3. Egunero-egunero ostren zaratarekin esnatzen
ziren.
Familia horren aita itsasoko erregea zen eta 6
alaba zituen, horietako bat Sara izenekoa,
lurrazaleko printzeaz maitemindua zegoelarik.
4. Beraien etxetik gertu, printzearen estatua bat
zegoen eta Sara egunero estatuarengana
hurbiltzen zen.
5. Sararen urtebetetzea heldu zen eta 20 urte egin
zituen. Gaua iritsi zenean, itsasoko lur azalera igo
zen zerua ikusteko.
6. Bapatean mutil baten kanta entzun zuen eta oso
pozik jarri zen. Printzea zela ikusi zuenean
berarekin hitz egiten hasi zen.
- Oso guapa zara -esan zion mutikoak.
- Zuk ere ahots oso fina eta polita daukazu - esan
zion Sarak.
7. Agurtzen hasi ziren oso berandu zelako.
-Agur, bihar gaurko orduan hemen geratuko gara
- esan zuen neskak.
-Ongi da, bihararte -esan zuen printzeak.
Eta muxu bat emanez bakoitza bere etxera
bueltatu ziren.
8. Hurrengo eguna heldu zen eta ostren zaratarekin
familia esnatu zen.
Orrazten hazi ziren eta denok batera gosaltzera
joan ziren.
-Egun on aita -esan zuten alabek.
-Egun on-esan zuen aitak.
9. Gosaldu ondoren, denok batera paseatzera joan
ziren amonari bisitatzera.
Amonaren etxera heldu zirenean, txokolatezko
pastel bat prestatua zeukan mahai gainean.
10. Pastela jan eta Sarak bere familiari esan zion:
-Agur denoi!
Eta hori entzundakoan bere aitak galdetu zion:
-Nora zoaz?
Orduan Sarak esan zion:
-Lagun batekin gelditu naiz.
Bere amak erantzun zuen:
-Ba oso ondo pasatu!
Orduan Sara lur azalera igo zen eta han printzea
zegoen.
11. Muxu bat eman ziren ikusiaz bat. Sarak esan
zion:
- Etorri nirekin bizitzera.
Printzeak baietz esan zion eta orduan Sarak
pozaren-pozez etxera joan zen.
12. Aste bat pasa zenean printzea lamia bihurtu zen
Sararen muxuarengatik eta printzea, neskaren
etxera bizitzera joan zen.
Handik urte batera ezkontzea pentsatu zuten eta
haur bat izan zuten.
