Door te verdwalen vind je soms meer dan de weg.

1. Mæljefjell of gewooneenrondje verdwalen
Ik ben Zonderweg
Tijdensde vakantie inNoorwegenbijmijnzusinSeljord,drie
dagenvoor mezelf. Gedachtenoverwatikallemaal zou
kunnendoengaanmetme op de loop. Ikzougraag de Bø-
Elva af zakkenmetde kayakmaar kan nietvindenof dat
werkelijkte doenisenvanwege eenaanzienlijk
hoogteverschil vindikdatnetwatte spannend.
Gaustatoppenwordtgenoemdalsniette missen
uitzichtpunt.De
routesnaar boven
zijnduidelijkgemarkeerd, ruimteomnieuwedingente
ontdekkenlijkterniet.Misschienjuistweldaaromkiesikom
eenrondje de Mæljefjell te verkennen. Hetietskleinere
broertje vande Skorve vanwaaraf bij helderweerde zee én
de Hardangerviddate zienzijn. Hetschijntzote zijndat je
om Mæljefjellheenkanlopen hoewel de meeste padenvan
de omliggende dorpenvanondernaarbovenlopen. Mijn
tocht begintdusbij de achterdeurvanmijnzus. Indrie dagen
rond enmisschienookevende topmeepikken.
Het vastgespenvanmijn rugzakaande voetvan de berg
voeltmeteengoed. Hoewel ikineengrote bouwputsta,ze
makenhiereentunnel. Ikbeginmijntochtomal binneneen
kilometereenkettingoverde wegtegente komen.Bordje in
hetNoorserbij,nietvoormij bedoelddus...Terwijl ikoverde
kettingstapvraag ikme af of hetmetde aanlegvande
tunnel te makenheeft.Ze schijnendynamiette gebruiken.
De keuze omeenof andervaag pad te volgenpasteenstuk
beterbij mij daneengemarkeerde route.De misschien te
gevaarlijke kayaktocht vergtmeervooronderzoek.
Eenvreemde installatieaande kantvan de wegblijktbij
naderinzieneensoortopvangplekvoorvee,schapente zijn.
Ik genietvanhetmomentdatikontdekhoe hetwerkten
waaromhet juistopdie plekaaneenriviertje aande weg
ligt.De stolweglooptzig-zagnaarboven naarLyngåsen, een
vervallenzomerboerderij.De boerderij isnogingebruik
hoewel duidelijkte zienisdathetgeennormaal
boerenbedrijfis,
meereenhobby-
boer.Achterde
boerderij verliest
de wegzijnfunctie
enwordt pad. Zo staat hetook opmijnkaart. Helemaal
goeddus.Dan gaat het padover in eenvaag wissel om
binnenenkele meters compleette verdwijnen.Opkaarten
kompaskoersiknaar eentopje Flærasan.Ondertussen
probeerikhetpad te vinden. Meeropgevoel dandatik
echteenpad volg,komik na eenuurtje een
spiksplinternieuwe weg tegendie ikdanmaarvolg. Het lijkt

2. wel of deze riante bergweg hetverdwijnenvanhetpadnu
verklaart.Inde gedachte dat ditpad isweggewordenstapik
vrolijk verderompasna eenhalf uurop de kaart te kijken.
De wegwil ergensandersnaartoe dan ik. Niksiswat het
lijkt,deze wegiseendwaalspoor hij houdtme wegvanwaar
iknaar toe wil.
Ik zoekmijneigen padterugenmeteenvergane markering,
de enige vanmijnhele tocht, hebikhetwissel weer
gevonden.Al lopendplukikde nodige bosbessen.Het
zoekenvanbosbessen isookveel fijnerisdanhetzoekenvan
eenpadmij nikste biedenheeft. Ikzoekmijnwegdoorover
bergflanken vanbeeknaarzomerhutte navigeren. Hoe meerhetpadafwezigishoe meerikmij
aanwezigvoel. Hoe minderiknaarhet padzoekhoe meerikde bergvoel. Iser eigenlijkwel eenpad
endoetdat er wel toe?Alsikbij de Mæstauljuvet, eenkloof aankom, lijkenallewisselszichweerte
bundelentoteenpad.Datlooptnaar eenprachtigbergbeekriviertje metzowaareenboomstamals
brug eroverheen. Bij naderinzienisditookde enige plekom
ditriviertje overte steken. De plekpalmtme meteenin.Het
bruisende water,geenmenste zien,nieteenseenspoor. Nu
waan ikme alleen. Eenprachtiguitzichtopde Skorve erbij.
Zijner detailste ziendie ikherkenof zijnerwandelaarsop
wegnaar boven? Ikwil me metdeze plekverenigen enneem
eenbad in hetijskoude bergwater,ikwil de elementenvan
deze prachtige pleknogbetervoelen.Ikwasmijnbloesen
broekin hetriviertje hoewel ze nognietechtstinken.Het
voeltpuurom hetzo te doen.Dít is wat ikwil. Meteen
eenvoudige lunch achterkiezen enklerendie nognetdroog
zijnstapik weerverder.
Alsikmijnpad vervolgkomikdichterbij de boomgrens.Ik
merkdat de elandendichtheidtoeneemt.Misschiendatik
hetme verbeeld, volgensmij zijnze ookdichtbij. Mijnroute
gaat langseenbeekje dooreenbergveentje,danweereen
beekje datuithetnietsbovenopde berglijktte komen.
Hoewel ikopde bergnog helemaal niemandtegenben
gekomenlijkthet alsikde Doktorhyttaachterme laat nu
echtalsof ikregelrechtvande mensheidafloop. Een
bescheidenhutje datonbescheidenisbehangenmetEland,
EdelhertenRendiergewei.Dan nietsmeerdatdoormensen

3. isgemaakt. Mijntelefoondoetlekkermee;GEEN BEREIK. Ik
loopvoorbij twee dode schevebomendiemij de weglijken
te wijzen.
Het stroompje wordtbegeleiddoorbergwilgendwergberk.
Af en toe staan ersolitairof ingroepenfijne sparren.Elke
spar lijktzijneigenkarakterte hebben. Ergroeitstruikheien
er staanblauwe enrode bosbessen. Steedsmeermosen
kraaiheide verradendatikophoogte kom. Mijnstappen
voelenalsof ikovereenmatrasloop. Mosenkraaiheide
dempenmijnvoetstappentotdroog enzacht gekraak.
Ondertussenruikikhetveendattussenhetgranietenmijn
voetenzit. Verschillende soortenRendiermoslijkenlevende schuimkragen dievreemdaanvoelen. Op
vochtige plekken,somsinkraakhelderwaterstaatveenpluis.Heel af entoe een polletje
lavendelheide. Hetvollegeluidvaneenpaarravendatbehendigopde opstijgende bergwindzweeft,
lijktvanheel dichtbij te kom.Ze spelenmetelkaar,waaromspelendezeprachtige beestentochaltijd
ingriezeligefilmsmee?
Manshoge sparren die levendof doodkunnenzijn,tonen
hunlevenvol strijd.De koude,sneeuwenaf entoe een
gulzige elandhebbenze gevormdtotdwergachtige
gestalten.Hetlijktalsof ze vreemde hangendelompen
dragen.Bij eenboomzie ikduidelijkschoudersenarmendie
moe naar benedenhangen.Eenandere boomheeftduidelijk
eengezichtdatde helftvanzijnomvangis.Lange haren
hangenverwardnaar beneden.Zoudenditde trollenzijn
waarmee Noorse oudersvroegerhunkinderenangstvoorde
bergeninprobeerdente prenten?
Het lichtisprachtigals ikbij Rustjønnanaankom,hetlijkt
alsof de zon lageraan de horizonstaatdan waar ik sta.Ik laat
mijnrugzakachter enverken inrap tempo hetgebied.Bang
om te missendatondertussen de zonde mooiste kleurenop
de bergflanktovert. Preciesbovenopeentopjeheeftnade
ijstijdde gletsjerhiereengigantischesteenbovenopde berg
gelegd. Ikzie vijftigtintengroen!Opde bergflanken
puinwaaiersmetkeiendie perfectneergelegdlijkente zijn
alsin eenJapanse tuin. Ringenophetwaterverradendater
visinhet waterzit.Ik hoopeenforelletjeaande haakte
slaan.Nieteensteleurgestelddat me ditnietluktslaikmijn
tentop enmaak eenmeegebrachtmaaltjeklaar.Ikben
immersookhelemaal geenvisser.
Ga ikmorgenwel of nietnaar de top opvan Mæljefjell.Datis
eentochtwaarinik 6 kilometerheenen6kilometerterug
langzaamstijgende overhetplateaunaarde top ga. Bij een
bergtochthoorttoch eentop? MijnvriendinClaudiazei een
paar dageneerderdaarvoornogdat ik geenrustnam envan
top naar top ren. Ze vindtookdat ik veel te optimischplan.
Daarom maar eensrustigde boel opeenrijtje zetten. Ikzou
voor de tocht drie uurin calculeren.Danmoeternikstegen
zittenenalsallesdangoed gaat kom iktegende avondop de

4. berekendeplekaan. Maar onderdeze omstandighedenbestaathet nietdatikmetmijnrugzakzo
snel ga.En eenhele daggeentegenslag,datbestaatsimpelwegniet.Hetterreinstaatiniedergeval
niettoe inhet donkerof halfdonkerte lopen.Inditgeval zouze dusgelijkhebbengehad.Ikprobeer
zo veel mogelijkplezierte belevenaanhetverstandigebesluitdatikzounemenmaarikkreegde top
niethelemaal uitmijnhoofdgezet.De route wastotnu toe zo mooi enookzo zwaar dat ikhet
onderwegzijnopzichal eengeweldige ervaringvond.
Op de eenof andere manierishetineenmumvan tijd
donkergeworden,tijdomte gaanslapen.’sNachtswordtik
gestraftvoorhetsnelle opzettenvanmijntentje. Hetgaat
waaienenregelmatigwordikwakkerdoorhette los
opgespannententzeil.Ookdatgeeftniks,hethelptme niet
te vergetendatikte gast benop deze mooie plek.De waard
bekommertzichommij,ikbenimmersenige gast. Ikvoel me
top.
Behalve watwatergeklatereneenpaarvogeltjesishetstil op
de berg.Soms snijdterhetgeluiddoorheenvaneen
monotone vliegtuigmotordie opkilometershoogte ineen
rechte lijnprecieslijktte wetenwaarhij heenwil.Nahet
ontbijtsnel opstap. Ikgroet Rjupedalen,het dal waarlangsik
omhooghad moetenklimmenalsikde tophadwillendoen.
In plaatsdaarvansteekikde berg overdoorhet Tjønnskaret,
eenprachtigdal en eenprachtiguitzichtbiedtopmoerassen
die opde flankvande berg liggen.Ikloopnaarhet
doodlopende deel vaneenpaddatvan de andere kantvan
de berg mijnkantopkomt.En alsikdat bereikthebgaik in
noord-oostelijkerichtinghet moerassige kreupelhoutvan
Blautli in. Ikwaanme in eenslagveldwaarinjaarlijksmet
grof geweldde berken wordengesnoeid. De winterzorgt
ervoordat sneeuw enpuinalle bomenbergafwaartsdrukt.
Lawinesscheurentaaiere bomensomshelemaal,soms
halverwegeaf. Opopenplekkenstaandanvaak
moerasbramen,Moltergenoemddoorde Noren.Deze
heerlijke vruchtenruikennaarzweetvoetenenschijnenerg
gezondte zijn.Ze zijnpreciesrijpnu,sommige kunje van
eenhalve meterafstandruiken. Ditvreemdelandschap
houdtmij enmijn zware rugzak veel meeropde plaatsdanik
dacht. Ikschietnog niet eenderde opvanwatik gewend
ben.Hetnavigeren,lettenoprotsblokkenenmoerasenhet
geklauterdoorberken putme veel meeruitdanikdacht.
Daarbij verraadtde verse elandpoep die ikregelmatig
tegenkomhunaanwezigheid.Ikhebze ookal dichtbij
gehoordenmeenzelfsde geurvaneenelandopgesnovente
hebben. Hetkreupelhoutgaatgeleidelijkoverineenbeekdal
metveenmoerassen.
Middenin de namiddagdaal ik af naar Mælstaul,een
zomerboerderij waarnogsteedsinde zomerschapen
wordengehoed.Hoewel ikal enkele vervallenen ingestorte
hutjestegenbengekomen,zietdeze ernogprimauit. Ik
kreegal evende indrukdatdit gebiedhelemaal verlatenwas. Erstaat zelfseennieuwe huttussende

5. oude.De schapen hebbenhunwerkgoedgedaan.Het
gebiedrondde hut is keurigafgegraasd. Tussende
gestapelde stenenrillenstaatNoorse monnikskapstatigte
bloeien.Bij de hutkomenenkele bergbeekjesbij elkaaren
ikbesluitopdie plaatsmaar weereenseenbadte nemen.
Ik passeereenhutje meteenkleine watermolenwaarop
eendynamoisaangesloten.Zonnepanelenophetdakvan
de hut hebben hetvernuftige
timmermanskunstwerkstukje overbodiggemaakt.
Technische vooruitgangisdusnietaltijdmooieralshet
productvan eencreatieve geest. Hetwateriskoud,de
bekenwordenvooreendeel gevoedmetsmeltwater van
bovenopde berg. Incombinatie metde gemeenstekende
knutjeszorgtdat ervoordat iksnel mijnklerenweeraantrek
enmijnlunchmeteen knutennetje opmijnhoofdnaar
binnenwerk.
Volgensde kaartzouer nu weereenpadmoetenzijnen
evenkanikdat ook volgentotikineengebiedkommet
omgevallenbomenenoverhoopgehaalde grond. Weerzoek
ikte langnaar het pad.Het pad waarvanikeerderal had
beslotendathetniethetmijne was. Ikbesluitme helemaal
niksmeeraan te trekkenvanhetpad enzoekeenandere
route naar de eindbestemmingvandie dag,de zuid-oost-
oevervaneenmeertje datop913 meterligt ennieteenseen
naam heeft.Volgensde kaartligtdaareenkiezelstrandje.De
flankvande bergoogt nietheel ergvriendelijkenmijnroute
gaat oversoms erggrote rotsblokkendie nietheel erglang
geledennogveel hogervastzatenopde Mæljefjell.Hier
moetiknietmisstappenof struikelenwantdanwordthet
lastighierwegte komen.Watervaltlangseenbijnarechte
bergwand meerals400 meternaar benedenenkomt
uiteindelijk envoormij onzichtbaarinhetmeertjewaarik
dadelijkookwil zijn. Hetstrandje kanikal op grote afstand
zienmaar hetterreintussenmij enhetstrandje isruig.Toch
maar de andere kantvanhet meernemen?Naeenkorte
risicoafwegingbesluitikmijnroute ongewijzigdvoortte
zetten.
Alsikaankombij het strandje zie ikaande zuringdie inde
twee stookplekkengroeitdathetlanggeledenisdathier
iemandwas.Hetstrandje zieterzo schoonuitmeteen
perfecte plekvoorde tent. Dathebbende bouwersvande
twee stookplekkenjaren geledenookgedacht. Tussenhet
struikgewasietsuitde windzetikde tentneer.Zouhet
vandaagdan wel lukken eenforelletje te vangen.Naeen
kwartiertje hebikde eerste te pakkenennietlangdaarnade
tweede.Ikstookmijnvuurtje enwikkelde forellenmetalleenwatolijfolie,zoutenpeper.Al naeen
paar minutenkomenhierheerlijkegeurenuit.Meteeneenvoudigepastaerbij eneenborreltje uit
mijnrode flesje prijsikme gelukkig.De zongaat achterhetmeertje preciestussende twee bergen
onder.Hetlijktneteenenorme edelsteendie ineengigantischdecolleté verdwijnt enachterhet
meertje ondergaat. Voordeze plekdie ze vergeteneennaamte geven,schietenme tallozenamente

6. binnen.Ze hebbenallemaalte makenmetvrouwen… Hetisnietechtkoudenhetvuurtje zorgtvoor
eenheerlijke warmtedie erdanweervoorzorgt datik besluitinhetdonkereenkorte zwemtochtte
maken. Hetijskoude watervoeltzalignaeendagzweten.Ikvoel me zokleinnu.Mijnogenoptwintig
centimeterhoogte bovende waterspiegelalsiklangzaamdoorhetwater glijd. Doorde windlijken
hiergeenknutjeste zijnenalsikna hetzwemmennogevenopkanwarmenkaniklekkerfrisde
slaapzakin.Natuurlijkeerstevenietsuithetrode flesjegenomen…Ikslaapmetde tentopen,deze
plekende sterrenzijnte mooi,ikwil ze de hele nachtkunnenzien. Af entoe springtereenvisje en
hoor ikzachtjesde waterval.Verderishetstil. Ikhoopdat iknetals de vorige nachtnietal te vast
slaapen datik af entoe wakkerword.
De laatste dagvan mijntochtis aangebroken.Hetismistig.
De struikenenhetgraszijnzwaar ze hangen vol metgrote
druppelswaterdie dankbaarviamijnbroekspijpennaar
benedenreizen. Vandaagmoetikstevigdoorstappenalsik
vanavondomnegenuurClaudiavanhet stationopwil halen.
Ik mishetpad dat er nietishelemaal niet maarmerkwel dat
ikdoor overeenpadte lopenikeendrogere broekzou
hebben.Ikbesluitdatiknetals hetpad,ik ookgeenkaart en
kompasnodigheb. Ikzal immersmetde bergaan mijn
rechterhandeenhalve dagmoetenlopentotikna enkele
hellingende rivierGrunnåi overmoetsteken.Vandaaruit
moetikde wegvolgenomweerinhetdorpte komen.Ikkan
dushelemaal zonderhulpmiddelenverder!Onderdoorhet
dal stroomt de Londalsbekkenende schapenhebbenhier
allerlei paadjesgemaakt, datschietdusookbeterop. Ik zoek
mijnpadop de grens vanhet moerasende bosrand.In de
verte hoorik de bellenvande schapenenhungeblaat
verraadtdat ikdichterbij kom.Heteerste schaapdatik
tegenkomkijktme aanzoalsalleeneenverbaasdschaapdat
kan.Het beestlijktheternietmee eenste zijndatikzijnpad
ga kruisenenstamptmeteenvoorpootopde grond. Nadat
ze dat nog eensdoet,rentze snel naarde andere schapen.
Wat voor eenverhaal zouze hente vertellenhebben?
Ik komviagestapelde steenrillenbijeengrote oude funderingaanvanwat ooiteenstal moetzijn
geweest.De funderingisdegelijkinelkaargezetende grote stenenlijkenweldoor reuzenophun
plekgelegd.Behalve de structureninsteenverraadthierverdernietsdathierooitmensenhebben
proberente boeren.Hoe langzijnze nietbeziggeweestmethetstapelenvandeze muurtjes?En
waaromzijnheter zo veel?Hetmoetlanggeledenzijndatditgebruiktwerd.Voorde schapenlijkt
ditnietuitte makenenbeschouwenze ditnogsteedsalshunhome.Zonderdakmaardat maakt
kennelijkvooreenbeetjeschaapnietuit.
Tot aan deze nederzettingliepikoverschapenwisselsmaar
nu komik alsvanzelf bij ietsdatechteenpadlijkt.Mijn
tempovliegtmeteenomhoog.Ditmoettochechteen
mensenpadzijn.Alshetterreinsteilerwordt,verdwijnende
veenmoerassenwaariklangsliep.De Lonsdalbekken volgt
hierhetdal dat de gletsjerhier 10.000 jaar geledenachterliet
inde granietbodem.Alsikweerbehoedzaammijnwegnaar
benedenzoek,dondert hetriviertjealswaterval weltwintig
meternaar beneden.Geenterreinomeenmisstapte
maken.Iemandheeftdatookooitgevondenenopeen

7. gevaarlijkpuntmeteenijzerenbuseenrelinggemaakt.Die
relingmaakthetvolgensmij noggevaarlijker maarze zorgt
ervoordat ikme minderalleenvoel.Ikdaal af en genietaf en
toe van de mooiste uitzichten.Opeenzoeenpuntiseen
Noorbegonnenmet hetbouwenvaneenhut.Hoewel de
opzetmooi lijkt,vraagikme af wat je op zo eenplekmetzo
eengrote hut moet.Kennelijkheeftdie Noorzichdatook
afgevraagdenzo te zienishij jarengeledenookweer
gestoptmetbouwen. Misschienkwamhij eral bouwende
achter dat de magie vandeze plek verdweentoenhij met
bouwenbegon.Misschienishij tijdenseenbergwandeling
langsnog eenmooierplekje gekomenenbouwtdaarnu om
erachterte komendatookdaar de magie verdweenendat
er nogeenbeterplekje is.
De hutmet vervallenstal opde plekwaarde Londalsbekken
inde Grunnåi mondt, ligtaan hetSlåkåvatnet datzichheeft
ontwikkeldtoteenveengebied.Hierbegroetende dapperste
schapenvaneenkudde me vrolijkenkomenwildopme
afgerend.Ze lijkenteleurgesteld,ikhebniksvoorze enze
latenme snel linksliggen.Alsikde vervallen hutvan
dichterbij bekijkzie ikdaterwel tienmensenmetbordjes
hunnamenhebbenachtergelaten. Erstaateenschoorsteen
op hetvervallenshingle-dakwaarin ikeengezichtmeteen
vrolijke wipneusinherken. Ikvindnergenseenaanduiding
waaruitikkan opmakenhoe oudde hut was. Op de stal in
Lyngåsenhadik 1918 zienstaanendeze lijktme ouder. De
hut isnu scheefgezaktenhetdakislek.De laatste fase van
hetverval isingetreden.Netalsde laatste fase vanmijn
tocht. Dadelijkzal ikovereenstolwegteruglopennaar
Seljordenruimoptijdaankomen. Vanaf nukanik meters
maken.
Het enige datmoeilijkisaanhetoverstekenvande Grunnåi
ishet formaatstenen.De keieninde rivierliggenlosendat
maakt hetop de blote voetenlastig.Telkensalsikmijn
voetenneerzetrollende stenenom.Nadatikmijn
fototoestelenrugzakaande andere kantvan de rivierheb
neergelegdgenietikkortvaneenbadmaar de knutjes
zorgenervoordat iksnel doorwil. Alsikmijnrugzakdan
weerombind,jaagikbij de eerste stappeneenstel schapen
wegdie mij voorgaanop de wegdie ga volgen. Ze grazenaan
de wegkanttot ikbijnabij henbenomdan weereenstuk
door te rennen.Alsditzicheenkeerof tienheeftafgespeeld
beginikme eenBorder-collie te voelen.Ikbensuccesvol
schapendrijver! Hetisnetalsof ik al terug opin Seljord ben
enneemnieteensde moeite omde kaartom te draaienomte zienhoe langde tocht werkelijkis.
Linksenrechts vande wegliggensteedsmeerhutjesmetof zonderschapenkraal.Naeenuurtje
lopenkomiksindsdagenweereenmenstegen.Ikvindhemspeciaal.Hij mij niet… Hij zal ervandaag
wel meervangezienhebben.Hij looptsnel alsofhij ergensnaaropwegisenaan zijndagrugzakje te
zienzal hij wel nietzolangwegblijven.Ikhoueveninalswe passerenenkijkhemaan.Hij groet

8. “Hei”en looptdoor.Dat doe ik danook maar enik houde
pas er stevigin.Ikletnietgoedopmijnwatervoorraad
omdatik aannamtoch zo inhet dorpte zijn.Daar krijgik
spijtvande wegisechtveel langerdanikdacht enhet is
heet.Bij eenboerderij waarde bermisverstoordstaan
honderdengevlekte orchideeën.Bij onszeldzaammaarhier
staan ze bijnaop hetboerenerf.OndenkbaarinNederland.
Bij hetslokje laatste waterbesluitikbij te vullenbij het
kerkje vanSeljord.Wantdaaris eenkerkhof endaarisaltijd
eenkraan.Hoewel de omgevinghartstikke mooiisenhet
uitzichtopmomentenzelfsgeweldigis,baal ikvande weg.
Ik wil eigenlijkhetliefstonderwegzijnzonderweg…
Zonderweg.
De wegheeftmijntempoverhoogd.Hij heeftervoorgezorgddatikme bewustbendatikdadelijk
weerterugbenenmaakt voormijngevoel veelte vroegeeneindeaanmijntocht.Dankzij de kaart
weetikdat iktoch nog eenheel endte gaanhebenals ikbij eenpaar haarspeldbochtenkomwil ik
binnendoor. Hetgrasveldlijktte belopenenalsikeensteile hellingaf ga,kom ikuitbij eente hoge
afrasteringmetstroomerop.Teleurgesteldvervolgikmijnwegoverde weg.Inplaatsvanhutjes
staan ernu huizenlangsde weg.De eerste autopasseertenalsik laterde wegonderin hetdal van
de Vallarai oversteekbulderthetwatervande rivierlangsde zaagmolendie nietmeeringebruikis
naar beneden,verkoelingmaarikwil snel naarmijnlaatste stop,hetkerkhofjevanSeljord.Water
tappenenhetkerkhofje bekijken.Alsiknaarde grafstenen kijk,waanikme ineenvreemdcafé.De
oude stenenzienerkeurigverzorgduit.Sommige stenenstaantegenhetmuurtje vanhetkerkhof.Ik
vraag deze toeschouwersof ze nietooklieverophetveldzoudenstaan.Geenantwoord…
Op straat knetterteenbromfietsvoorbij.Hetgeluiddoetpijnaanmijnorenende stankis
verschrikkelijk.Bij mijnzusplof ikneerophetterrasen alsvanzelf komtereenkoele pot Øl voorme
staan. Noors bierisheerlijk!
De berg voor mij,zonderwegzijn
Misschien wil ik helemaalgeen uitgestippeld pad volgen…Een pad langsalle mooistepunten en dat
met informatieborden duidelijkmaaktin welk landschap ikme begeef. Die paden voeren mij als
passantdooreen landschap.Ik loop mijn meters,genietvan de uitzichten en steekmisschien zelfs wat
op van de informatieborden.Vooralmijn recreatieveen misschien educatievebehoeften worden
gevoed. Het voelto zo verantwoord en ookzo veilig omhet zo te doen.
De drie dagen dieik met Mæljefjellhad,waren misschien lang niet zo spannend of uitdagend als
anderetochten. Ikhad nagenoeg geen verwachting, geen programma en geen verplichting. Albij de
ketting over de weg had ik de waarschuwing alsvoormij bestemd kunnen beschouwen.Hetmaken
van een keuzeis dan hetbegin van detocht. Ik heb gemerktdatik meer open sta voorervaringen en
er de tijd voorneem.Ik neemeen bad in een riviertje en wasmijn kleren omdatiets me zegt dat deze
onderdompeling misschien een goed ideeis. Neem de tijd om het te ondergaan en wachttotmijn
kleren droog zijn. Omdatik niet naareen “top-ervaring”toeloop, geen haastheb en ookgeen plan,
ben ik me veel meer bewustvan dedingen rond me die ik waarneem.Ikheb ookeen sterk gevoeldat
ik deze tochtveel meer metmijn neusheb gedaan dan ooittevoren.Het gebruikvan mijn zintuigen
helpt me omdichter bij mezelf te blijven.Voormijn gevoel maakik besluiten dan ookanders.Minder
opgejaagd en meergerichtop hetnu beleven.

9. Het onderweg zijn zonderpad,hetzonderweg zijn.Datik later ook dekaarten het kompasnietnodig
wilde hebben is een mooivervolg daarop.Wilde ik me overgeven aan deberg of voelde ik me zo
verschrikkelijkvrij omte weten datje,grofweg deberg drie dagen aan jerechterhand hebt.Het helpt
me omgebaandepaden,ookin anderesituatieslos te laten.Wat voegteen pad toe bij een rondje
rond een berg? Ik zie de berg toch wel liggen en gevaarop de routezie ik tijdig.Doorniet precies te
weten waarik ben,wordtik gedwongen teblijven waarnemen. Problemen losikop meer op dan door
er om heen te gaan. Ikopereer steedslichtjes buiten mijn comfort-zone.Komanderstotbesluiten.
Niet de markering van deroute,niet hetpad maarde berg
geeftaan waarik ben.Ikinterpreteer daten beleg zo mijn
route.Ik beleef dus ookmeer intens! Uiteindelijkis mijn
comfort-zonenu ookweereen stukjegroter.
Ondertussen op mijn werkverlaatik ookvaker en liever
gebaandepaden en begrijp ikbeter waaromditme goed
doet.Mensen zijn goed in de weg vinden,anderezoeken de
weg en weer anderekennen de weg.Misschien zijn er ook
wel die de weg denken te kennen… Het kennen van deweg is
in onzetijd wellicht minderrelevant.Ik ben liever een goede
wegvinder…Maardan wel een zonderweg.