2. Lazarevac leži u
živopisnom delu
Šumadijske Kolubare, u
neposrednoj blizini reke
Kolubare, na
nadmorskoj visini 157m.
Šumadijska Kolubara
nagnuta je prema reci
Kolubari, po kojoj je i
dobila svoje ime.
Severozapadna strana
kolubarske ravni, na
kojoj leži Lazarevac, je
ravničarska, a
jugoistočna je brdovita i
pretežno voćarska.
3. Teritorija ove oblasti bila je
naseljena Tračanima još u
praistorijsko doba. Prirodna
plodnost zemljišta privlačila je
praistorijske ljude da se na njemu
nastane. Ppaleolitski nalazi
otkriveni su na više mesta. Na
mnogim njivama u Arapovcu i
Mirosaljcima nađena je keramika
vinčanog tipa. Na ostatke
praistorijskih groblja u ovome kraju
navode nas i neki nazivi mesta:
Boblija u Lukavici i Rudovcima,
Bobija u Malim Crljenima i
Mirosaljcima, Podumka u
Baroševcu itd. I imena reka Turije,
Onjega i Ljiga upućuju nas na
stanovnike koji su ovu oblast davno
naselili pre dolaska slovenskih
plemena. Izgleda da je bilo naselja i
u bakarno doba: u Velikim Crljenima
nađen je 1947. godine bakarni nož
koji se sada nalazi u Narodnom
muzeju u Beogradu.
4. Ideja o podizanju spomen-
crkve sa kosturnicom u
Lazarevcu proistekla je iz
potrebe za pohranjivanjem
moštiju ratnika poginulih u
Kolubarskoj bici iz 1914, na
frontovima oko Lazarevca. U
cilju realizacije ovih ideja
1921. godine osnovan je
„Odbor za podizanje spomen-
crkve i kosturnice u
Lazarevcu“. Na njegovom
čelu nalazio se pečanski
paroh, sveštenik Čedomir M.
Popović. Godine 1937. Odbor
se gasi i formira se „Društvo
za podizanje spomen-crkve
sa kosturnicom u Lazarevcu“
na čijem je čelu bio sveštenik
Borivoje Đorđević.
