හිතුවක්කාර පුත්තු
- 1. | හිතුවක්කාර පුත්තු | ය ෞවන සමින්ද්ර. රත්නා ක |
පාර පුරාම මිනිස්සු.. කෙලින් යනවා.. සමහරක් හරහට යනවා..
තවත් ඈකයො හයිකයන් යනවා.. අපතකයො කහමීට යනවා.. උං දිහා
බලන් ඉන්කනෙත් පිස්සු හැකෙන වැඩක්..
“හා... හා... ළක ේ..!
හා... හා... ළක ේ..!
මකෙ මන මැදුකේ ළක ේ..!
මකෙ රජ ෙහකන් ළක ේ..!
- 2. මකෙ අෙ බිසව් කතොකමෝ..!”
මං කේ පාකර යන ඈකයො දිහා බලලා සැනකසන්න හෙනවා. ප්රරශාන්
කෙොකහකෙෝ යන ෙෑල්ලක් දිහා බලලා ඇන ෙන්න ට්රනයි කෙ. මූ සිරා
කපොර වකේ අෙ බිසවක් ෙැන කිව්වට, මුකේ ළඟ බලු මයිලක්වත්
නෑ. මං කනොෙන්න රජ ෙහන්.. මුංකෙ අර ෙැඩිච්ච ෙක්කුස්සිය තමයි
මුකේ මන මැදුර.
බස් කහෝල්ට්කටකක් යෙඩ පටියට කහේත්තු කවන ෙමන් මං
ප්රරශාන්කෙ අටපට්ටේ මූ දිහා බැලුවා. ඒෙ නිෙං ෙැරකෙන
කූඩුවක් වකේ. සැරින් සැකේට කවනස් කවනවා.
“අකඩෝ... බස්කසෙ..”
මුකේ ෙල්පනා කලෝකෙට කහ ෙැහුවා වකේ. ඇත්තටම මූට
ෙටක් කනකමයි තිකයන්කන. ෙක්කුස්සියක්. නතිනර ඩ්රැැකන්
වලක්.
කහෝල්ට්කටකක් නතර ෙරපු ඩීකමෝ බස්කසෙට මිනිස්සු කපොර ෙො
නගිනවා. අකන් අේමප.. මුංට පුදුම හදිස්සියක්කන් තිකයන්කන. අෙ
ෙවසටම කේ පාකර යන අනිත්ම බස් කෙ වකේකන් මුං ෙඟලන්කන.
“කේව්.. මාව ෙන්න බලන් ඉන්කන නැතුව නැෙපන්.. කමොකෙෝ
කතොට ෙක්කුස්සි බරෙ..?”
ෂීකක්.. මූ කියන ඒවා. ෙක්කුස්සි බර හැකෙන ෙතාකන් ඌත්
අහන්කන. මාත් ප්රරශාන් පස්කසන්ම බස්කසෙට නැෙ ෙත්තා.
හප්කප්.. ෙට ෙපලා කෙයි කසනඟ. හුස්ම ෙන්නවත් බෑ.
“නැේෙ ෙමන්.. කපොල් ෙස් වකේ බින්න බැහැකෙන.. යනවකෙො
හකලෝ ඉස්සරහට.. මට කේ ටිෙට් ටිෙ ෙඩා ෙන්නවත් ඉඩ දීලා..”
කෙොන්ෙකෙ අවනඩුව ඇහු ා ෙ ොවින්ම. මං හිතුකව කෙොන්ෙ ඒ
ෙතාව කිව්කව ප්රරශාන්ට. මූ ෙජු කලල්ල වකේ ෙරන් ඌ කෙොන්ො
දිහා බැලුවා. හප්කප් අෙ කෙොන්ො ඇ කෙන නායි වකේ. අකප්
කොටත් ෙටක් කනකේකන් තිකයන්කන. ඕො කමොනවා කියවයිෙ
ෙන්කන නෑ.
- 3. “අංෙල් කේ.. තමුකස හිතුවෙ මං කටලික ෝන් කෙක්
කියලා හකලෝ.. හකලෝ ොන්කන.. තමුකසට ටිෙට් ෙඩන්න බැරිනේ
කෙනවා මං ෙඩලා කෙන්න..”
ප්රරශාන් කෙන්කන ුදදු කටෝක්. කෙොන්ෙකෙ ඇස් කෙෙ නළලටම ගියා.
මං හිතන්කන කෙොන්ෙකෙ ෙටත් වැහු ා. පව් අප්පා. මැංටල්
කපොරක්. බස්කසකක් ඔක්කෙොම ප්රරශාන් දිහා බලාකෙන.
“බස්කසකක් මැස්කසො නැති හන්ො කහො යි මචං.. නැත්තං මුං
ඔක්කෙොමලකෙ බඩවල් ඇතුළට යනවා, ෙටවල් ඇරන් ඉන්න
විදියට..”
ඌ ඒ පාර, අපි දිහා බලන් ඉන්න ඈකයො දිහා බල බල කියවනවා.
තව ඩිංෙක් හිටිකයොත් මුළු බස්කසකක්ම ෙට්ටිය කෙතුකවලා අපිට
සබ්ුදව කෙනවා. ඒෙ හන්ෙම මං ප්රරශාන්වත් ඇෙකෙන බස්කසකක්
පස්සට ආවා.
“බයිල කනොෙහා පස්සට යමං.. කමොෙක්ෙ බං.. ටිෙක් ඩීසන්ට්
විදියට ෙතා ෙරපන්කෙො..”
ඒ පාර ප්රරශාන් සේකෙ වහෙත්තා. මං උකේ මූ දිහා බැලුවා.
කමන්න මූ ෙල්පනා ෙරනවා. ෂුවේකරෙට ඩීසන්ට් විදියට ෙතා
ෙරන්කන කෙොකහොමෙ කියලා මූ හිතනවා ඇති.
“අඩ්කඩ්.. උඹ නේ කෙයිකයක් බං.. කතෝ මාව ඇෙන් ඇවිත්
තිකයන්කන මල් පාත්තියක් ළඟටකන්.. වකරන් අපි ෙැන
හැඳුනුේෙේ ඇති ෙරෙේමු..”
මූ නේ කේ ෙකප්දි හෙන්න පුළුවන් කකෙක් කනකමයි. මං හිතුකව, මූ
ඩීසන්ට් විදියට ෙතා ෙරන්න හිතනවා කියලා. කමොන පිස්සුෙ, මූ
හිතලා තිකයන්කන පස්කස සීට් කකක් ඉ පු කෙල්කලො ටිෙක්
ෙැනකන්.
“සිරා කෙඩියක් ඉන්නවා බං.. පැණි කබ්කරනවා..”
ඌ පස්ස දිහා බලන් කියනවා.. මං හිටිකය බස්කසකක් ඉස්සරහ
පැත්තට මූ හරවකෙන. ඒෙ හන්ො ඌ කිව්ව පැණි කබ්කරන
කෙඩිය මං ෙැක්කෙ නෑ.
- 4. “කෙමුෙ කේමක්..?”
මූ කමොන මගුලක් ෙරන්න යනවෙ මංො.. බස්කසකක් පස්සට කවලා
මං හිටිකයත් අමාරුකවන්.
“ඔන්න ඊළඟ වංගුකවදි..”
ප්රරශාන් උකේ මූ , මකේ මූ ොවටම කෙනැල්ලා කිව්වා. උකේ
ඇස් කෙෙ ජිල් කබෝල කෙෙක් වකේ. කමොෙක් හරි කුපාඩි වැඩක්
ෙරන්න යනකෙොට තමයි උකේ ඇස් ඒ වකේ කවන්කන.
ඊළඟ වංගුව, බස්කසෙ ෙන්නවත් කක්ෙම ෆුල් ඩේ කෙම ොලෙ
කෙොකහෙ ප්රරශාන් මකේ ඇඟට කහේත්තු ුණ ා. ඇඟිල්ලක් ෙහන්න
බැරි තරේ කසනඟ පිරිලා තිබ්බ හන්ො උං ඔක්කෙොම මකේ ඇඟට
කහේත්තු ුණ ා. අන්තිමට මං ඇලකවලා ගිහින් වැටුක පස්කස සීට්
කකක් ඉ පු කෙල්ලකෙ උකුල උඩට. ප්රරශාන් මකේ ඇඟ උඩ.
හප්කප්... අෙ නේ ෙන්න කවන්කන ඉතිහාසෙත ෙෑමක් වකේ.
“ක..හ්.. නැ... නැගිටපං.. නැගිටපං..”
මං ප්රරශාන්වත් තල්ලු ෙරන් නැගිටින්න ට්රනයි කෙක් දුන්නා. ඒ ට්රනයි
කෙ කෙන අතකර මං වැටිලා හිටපු කෙල්ල දිහා බැලුවා. ඒකි
යොකවලා.
“කමොෙෙ... තමුකසට කවලා තිකයන්කන..? තිකයන කුපාඩිෙමට
කනව කමතන අසම ජාති වැඩෙරන්න.. ෙැන ෙන්නවා.. ඊළඟට
ෙලවන්කන කසකරප්පුව..”
ඒකි කියවකෙ කියවකෙන ගියා. මකේ ෙන් කෙකෙන් ගින්ෙර
පිටකවනවා වකේ. කේකි, ෙැන් ෙහයි, ෙැන් ෙහයි කියලා මට
හිතු ා. බස්කසකක් ඔක්කෙොම වකේ මං දිහා බලාකෙන. ලැ ජාව
කියන්කන.. ෙකුල් කෙෙ දිකේ කබ්කරනවා.
“හේෂි.. කමොෙෙ කේ..?”
යොකවච්චි, කෙල්ලකෙන් ඒකිකෙ යාලුකවො අහනවා.
අේමපා, බස්කසකෙන් පනින්න පුළුවන් නේ මං පනිනවා. මිනිස්සු
පිරිලා හින්ො ඒෙ ෙරන්න බෑ.
- 5. “කම.. කේ.. ම.. මට.. ස.. සමාකවන්න නංගි.. ම.. මං.. හිතලා ෙරපු
කෙයක් කනකේ..”
ඒකිකෙ කබොක්ෙ කූල් කවලා යන විදියට බලලා මං කිව්වා. ෙැන්
ක ේප් කවනවා ඇකරන්න කවන ෙරන්න කෙයක් නෑකන්..
“හේෂි.. කමොෙෙ බං උඹ ඒ කබෝයිට බැන්කන.. කයා හිතල ෙරපු
කෙයක් කනකේකන්..”
යොකවලා මට බැන්න කෙල්ලට ඒකිකෙ ළඟම කෙල්ල කිව්වා.
ඒකි දිහා බලන්නත් මට බයයි වකේ. ඒෙ හින්ො මං ප්රරශාන් දිහා
බැලුවා. ඔක්කෙොම ක ේප් කියලා හිතුවට, ඌ වයින් කවලා කියලා
මට කත්රු ා.
“උේබ... අයින් කවයන් කේව්.. කමොෙෙ කමයාලා හිතන් ඉන්කන
පත්තිනි අේමල කියලෙ..? කත්කරන්කන නැේෙ ඕයි.. අත්වැරදීමක්
උකන් කියලා.. තමුකසට සනීකපට යන්න ඕන නේ ොකරෙක්
ෙන්නවා.. කමතන අපිව ෙන්කන නැතුව..”
කුලප්පු කවච්ච මී හරකෙක් වකේ ඌ කියවං ගියා. බස්කසකක්
ඇතුකළ ඉන්න ඈකයො බෘස්ලීකෙ ක ෝ කෙක් බලනවා වකේ ෙටවල්
ඇරන් බලන් ඉන්නවා.
“කෙයියන්කෙ නාකමට ඕෙ නවත්තපං ප්රරශාන්.. උඹට පිස්සුෙ බං..?”
මං ඌව කසට්ල් ෙරන්න හිතාකෙන කිව්වා. කෙොකහෙ.. අලි බඳින
ෙේවැලක්වත් කේන්න කව්වි මූව නවත්තන්න.
“සේකෙ වහන් හිටියම හිතන්කන අපි බයට ඉන්නව කියලෙ..? හුහ්..!
කේ මිස්, අපි ආකය හේබකව්විකන්..”
ප්රරශාන්කෙ ඒ වචන ටිෙ කසට් කකෙන් පස්කස ඒ කෙල්ල ෙ හිස්
අස්කස මූ හංෙ ෙත්තා. පව්.. ඒකි අඬනවෙ කෙොකහෙ..?
“කේ ප්රරශාන්.. බහින තැනත් පහුකවනවා.. වකරන් බහිමු..”
ප්රරශාන්වත් ඇ කෙන මං බස්කසකෙන් බැස්සා. හකපොයි.. මූත් කක්ෙ
නේ මීට පස්කස ෙක්කුස්සියටවත් යන්න ඕන්නෑ.. නිවන් සැප
- 6. හේබකව්වි පිං ෙරන්කන නැතුවම. උකෙත් කක්ෙ හිතට ආපු
ඔකරොප්පුවට මං පාර අයිකන ලයිට් ෙනුවෙට කහේත්තු ුණ ා.
“කෙෝමෙ මචං..! රියල් කේම කන්.. ැහ්..! උඹ ටිෙක් කනෝන්ඩි
ුණ ා..”
“කනෝනිඩි ුණ ා..! උමත්කතක්ෙ මීට පස්කස ෙමන් බිමන් යන්නෑ
කියලා මං හිතාෙත්තා.. කච්චරයි..”
මකේ ෙතාවට ඌට හිනා.
“කමොෙක් හරි බාල්දියක් කපරලුනාම උඹ හැමොම කිව්කව ඔය
ෙතාවමකන්.. අුණලක් නෑ මචං.. ෆිට් තමයි.. උඹ කහට ඉ න්
ආකයත් මං කක්ෙ කනවා කියලා මං ෙන්නවා..”
කමොෙ නැතත් උකේ ෙතාව සහතිෙ ඇත්ත. කමොන කේ උනත් ඌට
මං නැතුවත්, මට ඌ නැතුවත් ඉන්න බැරි තරමට උකෙයි මකෙයි
කෙැන්ඩ්ෂිප් කෙ කබොක්ෙ ඇතුකළ තිුණ ා.
“පව් බං.. අර කෙල්ල.. මං හිතන්කන ඒකි ඇඬුවා.. වැරැේෙ අකප්
අකත් තියාකෙනත් අපි ෙකේ මහ ජරා වැඩක්..”
ආකයමත් මකේ හිතට අර කෙල්ල ආපු හින්ො මං ප්රරශාන්ට කකහම
කිව්වා.
“ඈ.. ෙහ කෙොකනෝ.. කකහනේ ඒෙයි කේ අසනීකප.. අකඩෝ.. ඕවට
නේ කබකහත් නෑ.. ඒෙ මතෙ තියාෙනිං..”
අකප් කෙෙරට යාර හාරසීයක් විතර කහායින් තමයි ප්රරශාන්ලකෙ
කෙෙර තිබ්කබ. ඒ තිබ්බට, ඌ වැඩිකයන්ම හිටිකය අකප් කෙෙර.
“ඔය.. ඔය ආකව..? බලන්න අේමා.. මකේ අලුත් ෙලිසම.. මං
කහො ට මැෙලා තිබ්කබ.. උධ උකේ ඇ න් යන්න.. මූ ඇ න්
ගිහිල්ලකන්..”
කෙට කෙොඩකවන්නත් ෙලින් අයියා බර බකේ ෙැේමා.
“ඈ.. චානෙයිකය.. මූ මට කිව්කව ට්රනුණසේ කෙ මුකේ කියලකන්..
මහලා අෙමයි කිව්වා ඇන්කෙත්.”
- 7. ප්රරශාන් මට රව රව අයියකෙන් ඇහුවා.
“මූ කකහමත් කිව්වෙ..? තියන්න වටින්නෑකන්.. මකෙ ෙලිසම ඇ න්
ගියා මදිවට ඒෙට අයිතිවාසිෙමුත් කියලකන්..”
අයියකෙ ෙතාවට මං කමොකුත් කිව්කව නෑ. ඇත්ත තමයි. ඌට මල
පනින කෙ සාධාර යිකන්. කහො ට මැෙලා සිරාවටම තිබ්බ ට්රනුණසේ
කෙකන මං ඇ න් ගිකේ..
“හා... හා... ෙැන්වත් ෙලවනවා.. මට ෙමනකුත් යන්කනෝන..”
ෂුවේකරෙටම ෙෑල්ලෙට කපරන්න කවන්නැති. මං කනොෙන්න උකෙ
ෙමන්.
“ෙැන්ෙ..?”
“ඔව්.. ඔව්.. මට ෙැන් යන්කනෝන..”
“කමතනම..? සිේපල්කන්..”
සාකල මැේකෙම මං ට්රනුණසේ කෙ ෙැකලව්වා. ප්රරශාන් නහය වහෙත්තා.
“හප්කප්..! කසන්ට් කබෝතලයක් ෙෑවත් හරියන කෙක් නෑ..”
ෙලිසම අතට අරන් අයියා කියවනවා.
“ඔව්.. චානෙයිකය.. ඕකෙ හරි සුව ක් ඇති. මූ නාන්කනත් නෑකන්..
මං ෙලින්ම නහය වහෙත්කත ඒෙයි.”
ප්රරශානුත් අයියට කෙතුකවලා මාව බයිට් ෙරන්නයි ලෑස්තිය.
“අකන්.. කේ, සේකෙ වහලා පලයං.. කමොකෙෝ උඹලට ෙංවතුරෙ
අකප් කෙෙරම ෙන්න කන්කන..?”
මං ප්රරශාන්ව ෙපන්න හිතන් කිව්වා.
“කෙෙර යන්න.. ඇයි බං චානෙයියට කියන්නැේෙ බස්කසකක්
කනෝන්ඩි ුණණු හැටි.. ඒෙත් නිෙං ෙංවතුර ආවා වකේ තමයි..”
හප්කප්..! මූ මකේ පටි හතම කරෝල් ෙරාවි වකේ. මූ වකේ පාප
මිත්රිකයක් ආ්ර ය ෙරනවට මං මටම ෙහෙන්න ඕන.
- 8. “මලයයි, උඹයි අෙ කපරලපු බාල්දිය කමොෙක්ෙ..?”
මං දිහා බල බලාම අයියා ප්රරශාන්කෙන් ඇහුවා. කේවට තමයි
කියන්කන ඇ කෙන නෑම සහ බැ කෙන ෙෑම කියලා.
ෂුවේකරෙටම මූ ඔක්කෙොම කියනවා. ෙැන් කමොකෙෝ ෙරන්කන..?
කමොනව ෙරන්නෙ..? මූ මකේ කටෝෙ කෙයි ධේම කේශනාව වකේ..
මට ඉතින් තුන්සර තමයි..
“බස්කෙ වංගුවක් ෙනිේදි.. මං මූව තල්ලු ෙරා කෙල්කලක්කෙ
ඇඟට..”
ප්රරශාන් මං දිහා බල බලාම කියනවා.. හකන්.., මට මූත්කතක්ෙ කන
කක්න්තිය. මූව මරලා ොත්කතක්ෙ හරි කබොකෙන ෙන්න ඇත්නං..
“කපොඩ්ඩක් හිටපං ප්රරශාන්.. මං කියන්නෙ ඉතුරු ටිෙ.. ෂුවේකරෙට,
කෙල්ල නහය වහෙන්නැති.. නැත්තං තිකයන හඩුෙ කියලා මූළු
තල්ලු ෙරන්නැති..”
අයියයි, ප්රරශානුයි තෙය තෙ.. හප්කප්, කමකහම නින්ො අපහාස
විඳිනවට වැඩිය කහො යි බඩ ෙපන් මැකරකනෙ. ඒෙත් බෑ..
ප්රරශානයා, මාලු කබොකු ලාබයි, ලාබයි.. කියලා අඩුවට විකු යි. ඒ
ජාතිකය බඩුව ඌ..
“හප්පට හුඩු.. ඔයා හරියටම කිව්වකන්.. චානෙයිකය.. ඒ කෙල්ල
මූව තල්ලු ෙරලා කුණු කවනෙං බැන්නකන්..”
“හුට්ටා..... ඉතින් මූ බලන් හිටියෙ..?”
“නෑ.. මූ බනිනෙං අහං හිටියා..”
ආකයත් උං කෙන්නා හුකු හුකු ෙො හිනාකවනවා.. මට කෙසිය
ොනට තෙ ුණ ා. ඒත් වැඩක් නෑ. උං ඩබල කෙසිය ොනට
හිනාකවනවා. මූ අේබාකනෙට හතරැස් ෙරන් මං ොමකේට
රිංගුවා. ෙැන් ප්රරශාන් ෂුවේකරෙට ෙැන ෙන්නවා මට තෙකවලා
කියලා. ඒෙ හන්ො ඌ සේකෙ වහලා කෙෙර යාවි. කමොන පිස්සුෙ.?
තත්පරයක්වත් ගිකේ නෑ. ෙේටන් කෙ සරස් ොලා උඩ ගියා.
කමන්න මූ ොමකේ ඇතුකළ.
- 9. “කමොකෙෝ කතොට තෙ ුණ ාෙ..?”
“තෙ කවන්නැේෙ යකෙෝ.. බස්කසකක් කෙ බාල්දියක් කපරලලා..
ෙැන් ඒෙ ඇවිත් අර භුතයකෙ ෙකන් තිබ්කබ.. ඌට ඕෙ මාස
ොනෙට ඇති මාව බයිට් ෙරන්න.. කෙයියන්කෙ නාකමට මකේ ඇස්
කෙෙට කප්න්නැති කවන්න කෙොකහට හරි පලයං.. මට කතෝව
කප්න්න බෑ..”
මං සිරාවටම කිව්වා. මූට ඒත් හිනාකන්. මං කමච්චර බැනලත් මූට
ො ක් නෑ. ෂුවේකරෙටම මූ හැඟීේ ෙැකනන්නැති කකෙක්.
“උඹට තිකයන හිකත් අමාරුව කමොෙක්ෙ කියලා මං ෙන්නවා.. අර
කනොසන්ඩාල කෙල්ලට බැනපු කෙකන්.. ඇයි බං.. උඹට
බනිනකෙොට මට කියන්කන ෙටට කපොල් මුඩ්ඩක් ෙහං බලන් ඉන්න
කියලෙ..?”
ඌ අහන කෙත් ඇත්ත. ප්රරශාන් බැන්කන නැත්නං බස්කසෙ ඇතුකළ
මං කනෝන්ඩි කවනවා ෙමෙට. ෙැන් ඉතින් ෙරන්න කෙයක් නෑ. ඒෙ
කවලා ඉවරයි. ප්රරශාන් ගියාට පස්කස මං ඇක ේ හාන්සි ුණ ා. ඇකේ
මහන්සියටෙ හිකත් මහන්සියටෙ මංො මකේ ඇස් පියුණ ා.
“නැගිටිනවා.. නැගිටිනවා.. කේ ෙට්ට ෙවල් ඔලුකව ඉ න්
කපොරවකෙන නිදි.. කේ..හ්.. මල්ලි නැගිටිනවකෙො..”
ෂිකක්.. මැෙැයි කෙයියකන් කියලා නිොෙන්න හැදුවා. අපරාකෙ
මල්ටිෙලේ හීකන ඉතුරු ටිෙ. ඇඟ කිලිකපොලා යන ලව් කෙෙ
අන්තිම හරිය බලේදි තමයි මං ඇහැරුකේ. කමොොෙ මකේ ආතල්
කෙ ෙඩපු නස්කූනියා කියලා හිතාකෙන මං ඇස්කෙෙ ඇරියා. මං
හිතුකවම අයියා කියලා. බැලුවහම අක්ෙකන්..
“ඇයි..?”
ඔකරොප්පුව හිකත් හංෙකෙන මං ඇහුවා.
“මූ කහෝෙන් කන්නකෙො.. පුංචි ෙමනක් යන්න තිකයනවා..”
“අකන් කේ.. වඳින්නේ.. මට තව නිොෙන්කනෝන.. ඔන්න ඔය
අයියත්කතක්ෙ යන්නකෙො..”
- 10. මං අයියව අල්ලල ක ේප් කවන්නයි හැඳුකව.
“කේ.. කේ.. මාව අල්ලෙන්කනපා ඕවට.. ඇයි තමුකසට
අක්ෙත්කතක්ෙ යන්න බැරි..?”
ජකන්කල කූරු අස්කසන් මූ ඔබන් අයියා මකෙන් ඇහුවා. හප්කප්,
මුං කෙන්නා කෙපැත්කතන් ඉ න් මාව ෙන්නයි හෙන්කන.
“මං නිදි විත්තිය කප්න්නැේෙ ඕයි..”
මං ආකයත් කබඩ්ෂිට් කෙ අරන් ඔලුකව ඉ න් කපොරව ෙත්තා. අේමා
හිටිය නේ මුං කෙන්නට බනිනවා. මාව යො ෙරනවා කියලා
නිතරම.
“කපොඩී.. ඔයා ෙන්කන නෑකන වැඩක්.. කේ යො ඊකය
කෙල්කලක්කෙන් ගුටි ෙන්න ගිහින්..”
ජකනල් කූරු අල්ලකෙන අයියා හිනාකවනවා.
“න්... නෑහ්...”
අක්ෙට විශ්වාස ෙරන්නත් බෑ වකේ. මං කබඩ්ෂිට් කෙ අයින් ෙරල
ඇ විට්ටමට කහේත්තු ුණ ා. ඊකය අක්ෙ හිටිකය නෑ කෙෙර. ඒෙ
හන්ො අයියා කබොරුත්කතක්ෙ අඹරල කෙන කේම කයා අහන්
ඉන්නවා.
“කියන්නෙ අේමට..?”
අක්ො ළංකවලා, මකේ මූක න් අල්ලලා ඇහුවා. මං පස්ස බැලුවා.
අයියා නෑ.. ඒ ඩිංෙට කෙොකහ මාරුකවලාෙ..?
“අකන් මල්ලි යමුකෙො..”
අක්ො ආකයත් ෙ ොව ඉ න් කූං කූං ොනවා.
“කෙොකහෙ යන්න කියන්කන..?”
කබ්කරන්න බැරිම තැන මං අක්ෙකෙන් ඇහුවා.
“මකේ යාළුකවක්කෙ කෙෙර..”
- 11. “ඔයත්කතක්ෙ ෙමනක් යන්න බැරි, ෙකින ෙකින කෙොල්ලා
තමුකසට ට්රනයිකන්.. සංසාකර කපාකවනවා.. සාෙතොරකයො වකේ
තමුකස දිහා බලන්කන..”
ඇඳුමක් ොෙන්න ෙමන් මං කියවං ගියා. අක්ො හිනාකවනවා.
අක්ො හිනාකවනකෙොට හරි ලස්සනයි. හරියට පුංචි කකෙක් වකේ.
කෙොල්කලො කෙොකහොමත් අක්ෙට ට්රනයි. මටත් මාරම මාර ෆිට්... ඇයි
කියලෙ ඇහුකව..? ඇයි යකෙෝ... බියුටි කුවින් වකේ අක්ො
කෙකනක් ඉන්ෙැේදි මට කියලා ෙතියක් නැේෙ..? කෙොල්කලො ට්රනයි
ෙරන්න පස්කසන් ඇවිත් කනෝන්ඩි කවනකෙොට මට මාර ආතල්.. ඒ
ආතල් කෙ ඉතිං මකේ ෙකුල් දිකේ කබ්කරන්කන අක්ො
ොත්කතක්ෙ හරි යාලු කවච්චිොට තමයි. ඒවට ඉතිං තව ෙල්
තිකයනවකන්. මං හිත හොෙත්තා.
“රයිට්.. මං කරඩී..”
කඩනිකම ක ෝල්ට් කෙ ඩිංෙක් විතර නමන ෙමන් මං කිව්වා. අයියා
ොරයා සපත්තු කෙෙ කපොලි ් ෙරනවා. කපොර ඇවිල්ලා විධායෙ
ක්ර ේණිකය නිළධාරිකයක්. අකන් උකෙ විධායෙ ක්ර ේණිය. මම නේ
පකඩ්ෙටවත් ෙ න් ෙන්නෑ..
“ඔය යනවෙ..?”
මායි, අක්ෙයි කෙයින් කළියට බහිනකෙොටම අයියා කිංඩියට වකේ
ඇහුවා. ඌට උත්තර කෙන්න ගිහින් මං කමොෙටෙ කල් කෙෝප
ෙරෙන්කන.. අර ුදදු හාමුදුරුකවොත් ඉවසුකව කෙව්ෙත්තරයා ෙල්
කපරලනකෙොට.. මාත් කෙ හිතින්ම ඉවසනවා කියලා හිතාෙත්තා.
“මල්ලි..! ඔයා ඇත්තටම ගුටි ෙෑවෙ..?”
පාරට කේදි අක්ො මකෙන් ඇහුවා. කමයාටත් ඕන්නැති කෙං
කෙඩියක් නෑ.. හැමකේම ඕන. ඒ ුණ ත් ඉතිං මට ඉන්න වන් ඇන්ඩ්
ඔන්ලි අක්ෙකන් කියලා, මං සීන් කෙ කිව්වා. ප්රරශාන් ඒ ෙේල්ට
බැනපු කෙ, තව වැඩිකයනුත් අතින් ොලා මං අක්ෙකෙ ෙකන්
තිබ්බා.
- 12. “ආකන්..... ප්රරශාන් නේ හරි නරෙයි. පව් මල්ලි.. ඔයාලා අකත්
වැරැේෙ තියාකෙනත් ඇයි ඒ ළමයට බනින්න ගිකේ.. කයාට කක්න්ති
යන්නැති ඔයා කෙ පාරටම ඇඟට වැටු හම..”
අක්ො ොරණීය කමත්ත සූත්රිය කේශනා ෙරනවා.. මාත් ඔකහේ
නිදිමත කබ්රි කබ්රි අහන් ඉන්නකෙොට තමයි බස්කසෙ ආකව. වැඩිය
කසනෙක් නේ නෑ.. මං අක්ො ොවින්ම වාඩිුණ ා.
“මල්ලි..?”
“ේ...!”
“මකේ මල් ටිෙ හෙලා ඉවරෙ ෙන්කන නෑ කන්ෙ..?”
“කමොන මල්ෙ හකලෝ..?”
මට තෙුණ ා.. මං කේ මල පැනලා ඉන්නවා. කමයා මල් ෙැන
කියවනවා.
“මං ඔයාට කිව්කව නැේෙ..?”
අක්ො හිනාකවනවා.
“කමොනවෙ..?”
අක්ෙත් කක්ෙ ෙතා ෙරනකෙොට ප්රරශ්න අහලම ප යනවා. ඇයි
හත්තිලව්කව, හිත ඇතුකළ බාෙයක් තියාකෙන, කයා බෙයක්
කියන්කන.
“මකේ යාළුකවක් ඉන්නවා ලස්සන නංගි කෙකනක්.. කයා හරි
ලස්සනට මල් කබොකක්ස් හෙනවා.. කයාට හෙන්න දීපු කබොකක්ස්
කේන්න තමයි අපි යන්කන..”
“ෙලින් කියන්න කපැයි.. ෂිහ්.. කවන කිටක් ෙහන් කන්නවත්
තිුද ා ලස්සන නංගි කෙකනක් කියල කිව්වා නේ..! අක්කෙ..! කයා
ඇත්තටම ලස්සනෙ..?”
මකේ මූඩ් කෙ ටාේ ොලා කවනස්ුණ ා. දිවයා රාර ව වකේ සිරා
ෙෑල්ලක්ෙ ෙන්නෑ.
“කමොෙෙ ළමකයො, කකහම ඇහුකව..”
- 13. ඔන්න අකප අක්ෙකෙ කමොකළේට ඇතුල්ුණ ා මං අහපු ප්රරශ්කන..
“නෑ ඉතිං..! අර ටුණකම හිඟාෙන පිස්සකෙ රැුණලත් ලස්සනයි කියපු
අක්ෙකන් ඔයා..”
“කේෙ බස් කෙ කනකමයි නේ කෙනවා කෙෙක්.. ඔන්න කබල් කෙ
ෙහන්න..”
මං පටාස් ොලා කබල් කෙ ඇේො. තව ඩිංකෙන් ලණුව අකත්. තාර
පාරින් ඩිංෙක් විතර කහාට කවන්න තිබ්බ වැලි පාරක් දිකේ අක්ෙයි,
මාවි ඇවිෙන් ගියා. කලොකු කේට්ටු පලු කෙෙක් ොලා තිබ්බ කේට්ටුව
මමයි ඇරිකය. කතැන තිුදක සාමානය පන්තිකය කෙෙරක්.
“අකඩ අප්පා.. සිරා මල් පැල ටිෙක් තිකයනවකන්..”
මිදුකල කරෝස පාත්තිකය මල් ෙපලා කෙයි. හැමොම ෙැට කපෝර
ගිලින කකෙක් වකේ කේව වවන්කන.
“මල් කනකේ මල්ලි.. අෙ කෙෙර ෙුණරුවත් නෑ වකේ.. ඒත් කවන්න
බෑකන්..”
අක්ො හිටු කියලා බිත්තිකය තිකයන කබල් කෙ ඔබන් කියවනවා.
මට කමොකෙෝ.. මකේ අතින් පයින් යනවැයි.. මාත් කබල් කෙ, කෙ
පාරක් ඔබලා කරෝස පාත්ති තිකයන පැත්තට ආවා. කතකෙොටයි
කෙොර අරින සේකෙ ඇහුක .
“ආකන්.. කේවකී අක්කි..! කන්න ඇතුළට.. මං කුස්සිකය හිටිකය..
කන්න..”
සේකෙ නේ ස්විට් කවොයිස් කෙක්. ෙ ට මී පැණි ොනවා වකේ..
ෙටහඬ ඔය තරේ ස්විට් නේ ෙෑල්ල කෙොකහොම ඇතිෙ.? මට කිනං
බලන්නත් කමොෙක්ෙ වකේ. ඒම කියල බලන්නැතුව ඉන්න
පුළුවන්ෙ.? සිරා කපොර වකේ මං හැරු ා. අේමට හුඩු යකෙෝ.. ෙැන්
ෙන්න කවන්කන රබේ.. කේ අර මායි, ප්රරශානුයි බස්කසකක්දි වලිය
ොෙත්තු කෙල්ලකන්. මං පටාේ ොලා ආකයත් පාර පැත්තට
හැරු ා. පපුකව නිෙං ෙල් අඟුරු කෙෝචචියක් යනවා වකේ.. මාර
සේකෙ.
- 14. “මල්ලි... කන්න...”
ඒපාර අක්ො අඬෙහනවා. ෙැන් කමොෙෙ ෙරන්කන. මල් ෙැන
පේකේ න පවත්වන කපොරක් වකේ මං කෙෙට නැමිලා කරෝස මල්
අතොන්න ෙත්තා.
“ඔය මල් වලට ආසාකව.. අපි යමු නංගි ඇතුළට.. කයා ඒවි..”
අකප් අක්ො නේ ුදදු කවන්න ඕන.. මං කේ බට්ටා ෙැහි ෙැහි හිටිකය.
“බලන්නකෙො අක්කි..! මේමයි, බාප්පයි කෙන්නම තාම නෑ..
ඉස්කෙෝකල රැස්වීමක්ලු.. තාම කමොනා ෙරනවෙ මංො..”
අර ෙේල්, අක්ෙට කිය කිය කේ ඇතුළට ගියා. මට ෙැන් ුදදු ෆිට්.
කේබාේ කවලා වකේ තිබ්බ මූ ත් ෙැන්. පාට වැකටන්නැති මකේ
හිකත්. ෂීකක්.. කේ කෙෙර ඒ කෙල්ලකෙම කෙෙර ුණ කෙකන්
වැකඩ්. කෙල්ල නේ සිරා තමයි. ඒත් සිරා කියලා ෙැන් වැඩක් නෑ.
ඒකි මකේ මූ ෙැක්ෙ ෙමන් ආකයත් යො කව්වි. අකන් කෙයියකන්..
මටමයි කවන්කන..
“ඇයි ඔයා කෙට කන්නැත්කත..? යමු කත් කෙක් කබොන්න..”
මකේ ෙ ොවින් ආකයත් අර ෙේල්කෙ ෙටහඬ ඇහු ා. ආකයමත්
මකේ පපුව මටත් කනොකියම ස්පීඩ් කෙ වැඩි ෙරා. ෙරන්න කෙයක්
නෑ. අෙ නැව් ොනට ෙන්න කවනවා. ඇස් කෙෙත් බාකෙට වහකෙන
මං කයා ඉන්න පැත්තට හැරු ා.
“ඔ..යි..යා..”
බලන් ඉේදිම ඒකිකෙ ෙට ඇරු ා. හප්කප්...!! මකේ මූ
ෙැක්ෙහම ඒකි බයුණ ා වකේ. ඒකි විතරක් කනකේ. මාත් බයකවලා
හිටිකය. අපි කෙන්නම ෙතා ෙකල් නෑ. තවත් සේෙ වහලා හිටිකයොත්
කේකි ෂුවේකරෙටම ෙෑ ෙහනවා. ඒෙ හින්ො මං ෙතා ෙරා.
“අකන්.. කේ.. කියන තැනෙට වඳින්නේ.. අෙ නේ බනින්කනපා..
අකප අක්ෙත් ඉන්නවා. කො කවච්ච කේ අමතෙ ෙරලා ොන්න. මං
මකේ යාළුවටත් බැන්නා..”
- 15. පංඩිතයා වකේ මං කිකයව්වා. වැ ලා හරි කබ්රුක ොත් හරිකන්. මං
ඒකිකෙ මූ දිහා බැලුවා. මං හිතුකවත් නැති විදියට ඒ ලස්සන මූ
කමොෙක්කෙෝ දුෙකින් වැහිලා තිුද ා. ඇයි ඒ..? මට හිතාෙන්න බැරි
ුණ ා.
“න්.. නෑ.. අයිකය.. මමත් ඊකය අයියට බැනලා වැරදි වැඩක් ෙකේ..
බස් කෙක් ඇතුකළ බැනුේ අහපුවහම කෙොල්කලකුට කමොන තරේ
ලැ ජෙ කියලා මං පස්කසයි ෙල්පනා ෙකේ.. ඔයාල බැස්සට පස්කස
මකේ යාලුකවො මට බැන්නත් කක්ෙ..”
ඉන්ටවල් නැතුව ඒකි කියවං ගියා. මාත් කබෝ පැකල් වකේ අහන්
හිටියා. ඔය තරමින් කසේප් ුණ ා මැෙැයි.
“හරිෂි නංගි.. චුට්ටක් කන්නකෙො..”
අකප් අක්ෙකෙ සේකෙ කේ ඇතුකළන් ඇහු ා..
හේෂි.. කයා වකේම නමත් සිරා තමයි.
“ඉතින් කන්න.. අපි ඇතුළට යමු..”
යාන්තං හිනාකවලා කයා මට අඬෙැහුවා. හිකත් කමච්චර කවලා රුණේ
ෙෙහ ඉ පු අප්සට් කෙ ඩිංකෙන් ඩිංෙ නැතිකවන්න ෙත්තා. සාකල
වැඩිකවලා ඉ පු අක්ො ොවින් මං වාඩිකවලා වටපිට බැලුවා.
හැමතැනම මල්.
“කේවකී අක්කි.. ක ෝයි තමයි ඔයාකෙ මල්ලියා..”
කයා කෙ පාරටම කකහම කිව්වම අක්ො මං දිහා බැලුවා. මට පටාේ
ොලා බිම බලාෙත්තා.
“ඇයි නංගි..?”
“ඊකය කමයාලා මට බැන්නකන්..”
අුණලක් නැතුව ඊකය කවච්ච සීන් කෙ කයා අක්ෙත් කක්ෙ දිෙ
අරිනවා.. මැෙැයි කෙොළා.
“හා..කන්.. කතකෙොට හරිෂිටෙ, ඔයයි, ප්රරශානුයි බැන්කන..?”
- 16. අක්ො අහපු කෙට කියාෙන්න කෙයක් නැතුව මං කෙොළුුණ ා. ඒ
ෙේල් හෙපු ලස්සන මල් කබොකක් කෙක් අක්ෙකෙ අකත්.
“කෙෝ.., ඉතිං කබොන්න..”
ආකයත් කයා මං ඉස්සරහ. කේ් කකක් තිබ්බ කත් කෙෝප්කප මං අතට
ෙත්තා.
“ඔයා තාමත් අප්සට් පිටෙ මල්ලි ඉන්කන..? අයිකයෝ ඕවා ෙ න්
ෙන්කනපා.. හරිෂිකෙ හිකත් ඕවා නෑ..”
අක්ො කකහම කිව්වහම මං ආකයත් කයා දිහා බැලුවා. ඒ රුණේ
මූක කලොකු හිනාවක් තිුද ා. අක්ෙකෙ මල් කබොකක්ස් ටිෙත්
අරකෙන අපි කයාලහින් කළියට බහිනකෙොට ෙරුවලත් වැටිලා. ඒත්
කයා කියපු මේමයි, බාප්පයි ඒ කවනකෙොටත් ඇවිත් තිුදක නෑ.
“තමුකසත් මාර තැන්වල තමයි හකලෝ මාව කක්ෙන් යන්කන.. තව
නූකලන් මූ ත් තහඩුව අඳුනෙන්න බැරිකවන්න ෙනවා.. ක හ්...”
ආපහු කෙෙර කේදි, මං අක්ෙට බර බකේ ෙැේමා.
“හේෂි කකහම ළමකයක් කනකේ මල්ලි.. කයා හරිම අහිංසෙයි..
කයා, ඔයාට කමොනව ෙරන්නෙ..? අනිත්කතෙ ඔයා නාකහන් අඬ
අඬාකන් හිටිකය කො කවච්ච කේට.. ෙැන් ඉතිං ඔක්කෙොම ක ේප්
කන්..”
“ක ේප් නේ තමයි.. ඒත් කේ විත්තියක් අකප් කලොකු භූතයකෙ ෙකන්
තියන්න නේ කපා කහොක ේ..”
අයියට ඉතිං මාව බයිට් ෙරන්න තිකයනව නේ ඊට වැඩිය කෙයක්
නෑකන්. මං ඒෙයි අක්ෙට අරකහම කිව්කව. අපි කෙන්නා කෙට
ඇතුළු කවනකෙොටම මට තාත්තකෙ ෙටහඬ ඇහු ා.
“අක්කක්.. තාත්තා ඇවිත් වකේ..”
“ආ.. දූ මැණිෙ..! කෙොකහෙ කපොඩ්ඩත් කක්ෙ කේ රෑ කවලා
ගිකේ..?”
සාකල තිබ්බ සැටිය උඩට කවලා කත් කෙක් කබොන ෙමන් තාත්තා
ඇහුවා.
- 17. “අපි යාලුකවක්ලහ ගියා තාත්තා..”
ඊට පස්කස ඩිංෙක් කවලා යනෙං අපි අතකර ෙතාවක් ඇතිුණකේ
නෑ. සාමානයකයන් තාත්තා කෙෙර කන්කන මාස කෙෙෙට විතර
පාරක්. ඒ අවහම ෙවස් තුන හතරක් ඉ ලා තමයි යන්කන.
“ෙැන් ඉන්න තැන කෙොකහොමෙ තාත්තා..?”
“අපි ඉන්න තැන නේ ප්රරශ්නයක් නෑ පුතා.. ඒත් ඉතිං කෙොළඹට
කවලා ඉන්නවට වැඩිය අපිත් වුණනියා පැත්තට ොනවා නේ
කහො යි..”
තාත්තා කියවං යනවා. අපි හැකමෝටම වැඩිය ෆිට් හිතක් තාත්තට
තිුද ා. ඒත් මකේ හිත නේ අන්ෆිට් කවලයි තිුදක . ඒෙ හින්ෙ මං
සේෙයක් බේෙයක් නැතුවම ොමකේට රිංගුවා. තාත්තා ෙැන හිත
හිතා ඉ පු මකේ හිතට කෙ පාරටම වකේ අක්ෙකෙ යාලු නංගි,
හරිෂිව ආවා. මාර වැකඩ් කියන්කන කයා අකප් අක්ෙකෙ යාළුකවක්
ුණ කෙකන්. අක්ෙ කිව්කව ඇත්ත.. කයා හරි අහිංසෙ පාටයි. කයා
හිනාකවනකෙොට ුණ ත් මාර ෙතියක් තිකයනවා.
“ඔයා නිදිෙ මල්ලි..! යමු බත් ෙන්න..”
ෙරුවකල්ම අක්ො ොමකේට ඇවිත්.
“බඩගිනි නෑ අක්කෙ..”
ෙේමැලිෙම හින්ෙම ඇක න් බහින්න මට හිතුක නෑ.
“ඇයි කමොනවෙ ෙෑකව..? බඩපිකරන්න හරිෂීකෙන් බැනුේ ඇහුව
නේෙ මක් නෑ.. කබොරු නැතුව කනවා..”
“කමොනා නැතත් කයා හරි කහො යි අප්පා..”
“ආ..? ඒ පාර කමොෙක්ෙ හැදුන කලකඩ්..?”
“ඔේය.... ඉතිං.. හිකතන්කනම ෙ පිටට.. අකන අේමප කේ
කවලාවට තමයි මට හිකතන්කන ෙසා යක් බැ ෙන්න..”
“කහෝව්.. කහෝව්.. කහෝව්.. කහමින්.. තාත්තත් ඉන්නවා අරකහ.. ෙට
නිෙං ඝාන්ඨාකර වකේකන්..”
- 18. “ඇයි මට ෙරල කේවිෙ..?”
මං අහපු කෙට අක්ෙට හිනා ගියා. ඒ හිනාකවන්ම අක්ො මාවත්
ඇෙකෙන ෙෑම ොමකේට ගියා.
ගිණි ෙහන අව්ව හැම අස්සක් මුල්ලක්ම අල්ලකෙන.. වාහන
යනකෙොට ඇවිස්කසන දූවිලිවලින් නාස්කපොලු ඇඹකරනවා වකේ.
හිතත් නිෙං පාලු අේබලමක් කවලා. කෙෙර ඉස්සරහ ජකන්ල කපොලු
අස්සට මූ ඔබන් මං පාර දිහා බලන් හිටියා. ක හ්... කේ කවලාවට
බල්කලක්වත් නෑ. අේමප කමොෙෙ මිනිස්සුන්ට බැරි උකේටයි,
හවසටයි යනව වකේ ෙවල්ටත්, ෙමන් බිමන් යන්න. තිකයන
අහංොරෙමකන්... කරේෙ..! අහංොරෙමක් කවන්කන
කෙොකහොමෙ..? කේ පට්ට අව්කව, පිච්කචන්න කමොොෙ ආස..?
කෙෙර ඇතුකළ කිසිම හැල කහොල්මනක් නෑ. අක්ො පංති ගිහින්.
කයාට කක්ක් හෙන්නයි, මල් කබොකක්ස් හෙන්නයි.. උයන්නයි..
අරෙයි, කේෙයි හැම කෙටම පංති. මටත් කේ නිෙං ඉන්න කකක්
ඕවවත් ඉකෙන ෙත්තා නේ අක්ෙටම උෙන්නල කීයක් හරි
කහොයාෙන්න තිුද ා.
“ෙඩ... බ.. කඩෝං..”
ුදදු අේකේ..! කලෝෙ විනාකසෙ..? මං උඩ ගිහිල්ලා බිම වැටු ා.
පපුව ඩාං ඩාං ොන්කන පංසකල් ඝාංඨාකර ෙහනව වකේ.. පපුවත්
අතින් අල්ලකෙන මං හැරු ා. ප්රරශාන්..! ඌ බඩ අල්ලකෙන
ඉනාකවනවා. අකන් අේමප මට මූත් කක්ෙ කන කක්න්තිය.
“හුහ්.. හූ.. කමොෙෙ කලොක්ො ඔච්චර බය..?”
ප්රරශාන් අහනවා. උකේ ළඟම තිබ්කබ ොඩ්කබෝඩ් වකේ ලෑල්ලකුයි,
ෙඩ කපොල්ලකුයි. මූ කේකෙන් තමයි මාව බය ෙකේ..
- 19. “කහහ්.. ෙුණෙ කඩෝ බය..? මං ඔය වචකන මීට ෙලින් අහලත් නෑ.
කම.. කේ.. කමොනවෙ උඹ බලන්කන..?”
හිනාවිල්ල පැත්තෙ තියලා ඌ මං වාඩිකවලා හිටිය පුටුව දිහා
බලනවා.
“න්.. නෑ.. මචං..! මං කේ බැලුකව බයකවච්ච පාරට ොත්රිා දිකේ මුත්රිා
ෙලනවෙ කියලා..”
ෂිකක්.. ඌ ඒෙ කියපු ෙැත.. මූ නේ මහ වල් අස්පකයක්. අකප්
අයියා අෙ නැති හින්ො කහො යි. නැත්තං මුං කෙන්නා කෙතුකවලා
මාව බයිට් පැෙට් කෙක් ෙරන කෙ ුදදු ෂුවේ.
“අකඩෝ.. කේ අෙ ක්ලාස් යන්කන නැේෙ බයිලා කෙල කෙල
ඉන්කන..?”
අේමට හුඩු.. යකෙෝ අෙ සිකුරාෙෙ.. හුටා.. අෙ සිකුරාො තමයි. මං
ෙඩබඩ ොලා ටී ේට් කෙකුයි, කඩනියි ොෙත්තා. හාල් කපොත වකේ
තිකයන කෙම කඩනිම... ෙවස් ොනකින් කහොෙලා නේ නෑ.
“කේව්..! මාර කක්ස් කෙ බං..”
පාරට කේදි ප්රරශාන් මං දිහා බලලා කිව්වා.
“කමොෙක්ෙ බං..?”
“න්.. නෑ.. කේ.. කක්කෙො මං පස්කස කියන්නේ..”
උකේ ෙතාව මට ඇල්ලුකව නෑ.. මූ ෙවොවත් කමකලෝ කෙයක්
පස්සට ොලා නෑ.. මූට කමොෙෙ ුණකේ..?
“කෙෙර අුණලක්ෙ..?”
මං ආකයත් උකෙන් ඇහුවා.
“නෑ බං..! කකහම කෙක් කනකේ...”
- 20. ඌ ෙතාව නැවැත්තුවා. මාත් ඊට වැඩිය උකෙන් මුකුත් අහන්න
ගිකේ නෑ. ඉංශ්රී!සි ක්ලාස් කකක්දිත් ප්රරශාන් හිටිකය කේ කලෝකෙ
කනකමයි. ඌ පංතිකය හිටියට උකේ හිත නේ තිුණක හුඟාක් ඈත
කියලා මට කත්රු ා. ක්ලාස් ඇරු යින් පස්කස මායි, ප්රරශානුයි
බස්ටෑන්ඩ් කෙට ආවා. කෙොට තාප්කපට ෙකුලකුත් ෙහකෙන මං
ෙල්පනා ෙකල් මූට කමොනව කවලාෙ කියලා. කවනෙට නේ මූ,
කෙොයිතරේ කියවනවෙ..?
“ඒයි.. අර බලපං..”
කමච්චර කවලා සේෙ වහලා තිබ්බ කොකෙ ෙට ඇරු ා. මං බැලුවා
මූට කෙපාරටම අස්ප කුලප්පුව හැදුකන ඇයි කියලා. ප්රරශාන්කෙ ඇස්
තිුදක බස්ටෑන්ඩ් කෙ කෙලවකේම. ඒ කෙොක න් මතුකවච්චි
ෙෑණු ළමයව අඳුනෙන්න මට ඒ තරේ අමාරු ුණකේ නෑ.. හේෂි..
අකප් අක්ෙකෙ යාලු නංගි.
“උඹ ෙන්කන නෑ කේව්..! මට ඔය ෙේල්ව කපකේො හේබුණනා..”
කපකේො..! ඒ කියන්කන අක්ෙයි, මායි කයාලහ ගියපුොට
පහුකවනිො.. ෂුවේකරෙටම මූ කහො කතොවිලයක් නටන්න ඇති.
“ඉතිං උඹලා කෙන්නා කෙලෙත්තා..?”
මං අහපු කෙට ඌට හිනා ගියා.
“හිටපංකෙො කියනෙං..”
ඌ ස්කටෝරිය කෙන්න හෙේදි මං ආකයත් ඉස්සරහ බැලුවා. කයා
ආකවත් මං දිහා බලාකෙන වකේ. අකප් ඇස් කෙට මු ෙැහු
ෙමන් කයාකෙ මූ ට හිනාවක් ආවා. ඒ හිනාව මූක තියාකෙනම
කයා අපිව පහු ෙරන් ගියා.
“පිස්සු හැදිල, කහො කවලා, ආකයත් හැකෙනවා කන්ෙ බං..”
ප්රරශාන් කියනවා. තාමත් ඉස්කෙෝකල යුනික ෝේ කෙ පිටින් ඉන්න
කයා දිහා ආකයත් බලන්න හිතු ත් මං බැලුකව නෑ.
- 21. “කමොකෙෝ උඹ සයිලන්ස් ුණකේ..? ඇස් අහෙට ෙන්න
හිකතන්කනම නැේෙ..? ආ.. ස.. යි.. කන්.. හ්..”
“කරේෙ තමයි ආසාව.. කේ උඹ ඉස්කසල්ලා කියන්න ගිකේ
කමොෙක්ෙ..?”
ඌට බයිට් කවන්න බැරි හන්ො මං පර ෙතාව මතක් ෙරා.
“ෆිට් තමයි මචං..! ඔය කෙල්ල හරි කහො යි.. අපරාකෙ මං කො බස්
කකක්දි බැන්කන.. කො කෙෙර ගිහිනුත් මං ෙල්පනා ෙරා බං.. ඇයි
මං ඒකිට බැන්කන කියලා..”
“ඉතිං..?”
“මට හේබුණ කවලාකවදි මං ඒකිට කිව්වා, කො ුණ කේට කසොරි
කියලා. මාර වැකඩ් කියන්කන ඒකි හිනාකවලා කිව්වකන්, ඒෙ අපි
අමතෙ ෙරලා ොමු කියලා.. මං ඉස්කසල්ලා උඹට කියන්න හැදුකව
ඕෙ තමයි..”
මල හත්තලව්වයි..! මූත් සමාව රාජනයෙ ොලා.. ෂීකක්, මං හිතුකව
ඒකි ෙැන් මකෙත් කක්ෙ හිනාුණ ා කියලකන්.. බලපුවහම
හිනාකවලා තිකයන්කන මූත්කතක්ෙ කවන්නැති.. මැෙැයි..
“කමොකෙෝ උඹ ෙතා නැත්කත..?”
“න්.. නෑ.. ප්රරශාන්.. බස් කෙ ෙහලා.. වකරන් යමු..”
මං ෙලබල කවලාවත්ෙ කියලා මට හිතු ා. ඒත් ඇයි මං ෙලබල
කවන්කන.
තවත් සතියක් නිෙේම කෙවිලා ගියා. මං කෙයින් කළියට බැස්කස
ප්රරශානුත් කක්ෙ ඉංශ්රී!සි ක්ලාස් යන්න විතරයි. අනිත් ෙවස්වලට බඩ
පැකලන්න ොලා කුේබෙර යා වකේ නිො ෙත්තා. ඉස්කෙෝකලන්
අයින් ුණ ාට පස්කස, අත් ඇරලා ොපු මීහරක් වකේ තමයි අකප්
ජීවිත ෙතුණකේ.
- 22. ඊකය ෙවසටම ප්රරශාන් ආකව නෑ.. සාමානයකයන් ඌ විනාඩියෙට
කෙෙෙට හරි අකප් කෙෙර ඇවිත් යන්න කනවා. ෂුවේ කෙටම, මල
කපකේතයා වකේ නිදි ඇති. ඒෙයි අෙත් නැත්කත. ඌ ෙැන හිත
හිතාම මං උකේ කෙෙර ගියා.
“ආ.. ඇන්ටී..! බරටම වැඩ වකේ..”
උංකෙ අේමා උයනවා. කේ ඇතුකළ නිෙමටවත් සේෙයක් නෑ.. ෙැන්
නේ මට ුදදු ෂුවේ මූ කෙයි නිදි ඇති කියලා..
“ආ...හ්...”
ප්රරශාන්කෙ අේමා, මාව ෙැක්ෙහම අප්සට් ගියා.
“ඇ.. ඇයි.. ඇයි.. කේව් ගිකේ නැේෙ ෆිල්ේ කෙට..”
කමොෙක්ෙ බං කේ හරුකප..? මං මකෙන්ම අහෙත්තා.
තත්පරයක්වත් ගිකේ නෑ. කමෝටාේ ෙහනවා වකේ කවලා තිකයන කේ
මකේ ඔලුවට වැටු ා. මූ කෙොකහේ හරි කහොර මගුලෙ ගිහින් මාව
මාට්ටු ෙරලා තිකයනවා.
“නෑ ඇන්ටි.. ප්රරශාන් තනිකයම ගියා.. මට ෙේමැලියි වකේ.. මං කේ
ආකව නවල් කෙක්වත් අරන් යන්න..”
ඇඟට පතට ෙැකනන්කන නැතිකවන්න මං කියවං ගියා. ප්රරශාන්කෙ
අේමා කමොනව හිතුවෙ ෙන්නෑ.. ඒත් ඉතිං ඌ කපරලපු බාල්දිය
හරිෙස්සන්නත් ඕනකන.. මං උකේ ොමකේට රිංගුවා. සරම කරෝල්
ෙරල පුටුව උඩට ොපු ෙමන්. අර කපොල් ෙස් නගින්න කෙනියන
වලල්ල වකේ. රෑ කපොරවපු ෂිට් කෙ තාම නමල නෑ. මූව නේ කේ
ෙකප්දි හෙන්න බෑ. උකේ කපොත් කේකස උඩින් කපොතකුත් අරන් මං
ආපහු කෙෙර කන්න ආවා.
ඇත්තටම මූ කෙොකහෙ ගිකේ..? ඌ ෙවොවත් කේ වකේ මට
කනොකියා කෙොකහවත් ගිහින් නෑ.. ඇරත් මාවත් අල්ලල තියලා..
කෙෙර හුඩ් කෙ යට පඩිය උඩින් වාඩිකවලත් මං ෙල්පනා ෙකේ ඒ
- 23. ෙැන. ඔය කවලාකව තමයි මං ෙැක්කෙ අක්ො ඈත කනවා. කලොකු
හිනාවකුත් කක්ෙ.
“කමොකෙෝ.. අෙ පනාව පිටින්ම..? කෙොල්කලක් ෙැමතිෙ කියලා
ඇහුවෙ..?”
අක්ො ළඟට කන්න ෙලින්ම මං ඇහුවා, දුවන්න බලාකෙන.
“කේ..හ්.. කෙනවා කෙෙක්.. කන්න කපා ඕන නැති කේවල්
කියන්න..”
අේබානෙ ඔකරොප්පු මූඩ් කෙක් ොලා අක්ො කේ ඇතුළට ගියා. මාත්
ඇරිකය නෑ.. ගියා පස්කසන්ම. අක්ො කෙ පාරටම ආපිට හැරු ා.
මං ආරක් ාව තො මිදුල ෙක්වා පසුබැස්සා.
“බයකවන්න කපා හකලෝ..! මං ෙහන්නෑ.. ළඟට කනවකෙො බඩ්ඩක්
කියන්න..”
ෙැහුකවොත් දුවනවා කියලා හිතාකෙන, මං අක්ො ළඟට ගියා.
“අකන් මල්ලි..! ඔයා හේෂිලහට ගිහින් මකේ මල් කබොකක්ස් ටිෙ
අරන් කනවෙ..?”
හු..ේ..කේ..හ්.. කෙන කෙයිකයො අත පුරවලාම කෙනවා. මට ෆිට්
කියන්කන, ෆිකට් ෆිට්..
“හේෂි කිව්කව..?”
කමකලෝ කෙයක් මතෙ නැති කකෙක් වකේ මං අක්ෙකෙන් ඇහුවා.
“අකන්.. අකන්.. ඔයාට නේ මුකුත් මතෙ නෑ මල්ලි.. ඇයි ළමකයො
අර අපි කෙන්නා මල් කබොකක්ස් වෙයක් බලන්න ගිකේ.. අර ඔයාලා
බස්කසකක්දි රේඩු උකන්..”
අක්ො කියවකෙන ගියා.. යකෙෝ, බලන් ගියාම මාත් මාර මාර
කපොත්කන් කපරළන්කන.
“කහට ගියාම මැෙෑ..”
- 24. මං තවත් කපොතක් කපරලුවා. අක්ො ඒෙටත් අහුුණ ා.
“අකන් බෑ මල්ලි. අකප් ප්රරෙේශකන් ළඟයි.. ඔයා අෙ යන්නම ඕන..”
“හරි.. හරි.. යන්නේ හකලෝ.. අඬන්නැතුව ඉන්නවා.. කේ සකරොේ
කෙොකටත් ෙහකෙන යන්න පුළුවන්ෙ..?”
අක්ෙකෙ මූ ට හිනාවක් ආවා. මට පව් කියලත් හිතු ා. කයා
හිතුකව මං ඇත්තටම යන්න බෑ කියනවා කියලා.
කෙොකහොම හරි කෙ ෙවසක් ආපු හින්ෙ මට හේෂිලකෙ කෙෙර
කහොයාෙන්න අමාරු ුණකේ නෑ. තෙයා වකේ කෙොර ොවට ගිහිල්ල මං
කබල් කෙ කුදවා. කයා කේ ඇතුකළ මල් හෙනවා ඇති. මකේ හිත
මට කිව්වා. බිම දිකේ ඇතිල්ලීකෙන ආපු කසකරප්පු කෙෙෙ සේකෙ
කෙොර ොවදි නතර ුණ ා. ඊොවට මට ඇහුක කෙොර අරින සේකෙ..
හේෂිකෙ මූ බලාකපොකරොත්තුකවන් මං ඇරුණු කෙොර දිහා බැලුවා.
ෙුණෙ කේ..?
“ඇයි..?”
ෙුණකෙෝ තඩි, ෙලු මනුස්සකයක් මකෙන් ඇහුවා. මූ කමොොෙ කියලා
මං කහො ට ඒ මනුස්සයා දිහා බැලුවා. කපොරකෙ ඔලුකව මැෙ හරිකය
කෙොේකඩ තිුදක නෑ. කබොකල් තට්කට පෑදිලා කන්ෙ..?
“හ.. හේෂි ඉ.. ඉන්නවෙ..?”
“කමොෙටෙ..?”
කනොෙකිං.. කේ කවල් ෙක්කුට්ටා කෙොකහන් පාත් ුණ ාෙ මංො..
මූ මැනේස් කියලා ජාතික්වත් ෙන්කන නැති කකෙක්ෙ කෙොකහෙ..?
මට තාම වාඩිකවන්නවත් කිව්කව නෑ.. හිතට ආපු තරහටත් කක්ෙ
මං මුකුත් කිව්කව නෑ. කපොරයි, මායි ලව් ෙරනව වකේ මූ ට මූ
බලන් ඉන්කෙේදි තමයි, මැදිවිකේ ෙෑණු ළමකයක් අපි අතරට ආකව.
“ොවෙ කහොයන්කන..?”
- 25. ඒ ෙෑණු කෙනාකෙ ෙටහඬ නේ අුණලක් නෑ කියලා මට හිතු ා.
“අකප් අක්ො මල් වෙයක් හෙන්න දීලා ඇති. ඒ ටිෙ කෙනියන්නයි
ආකව..”
කකහම කිව්වාම අර කවල් ෙක්කුට්ටා මකේ ඔලුකව ඉ න් ෙකුල්
කෙෙට කවනෙන් කහො ට බලලා කේ ඇතුළට ගියා. මකෙත් කක්ෙ
කහො ට ෙතාෙරපු ෙෑණු කෙනා, හේෂිකෙ අේමා කවන්නැති කියලා
මට හිතු ා. ඒත් අර ෙලු කවල් ෙක්කුට්ටා, හේෂිකෙ තාත්තා
කියලා නේ මට හිතුක ම නෑ. මිනිහ මකෙත් කක්ෙ ෙතා ෙකේ
වචන කෙෙයි. මට ඒකෙන්ම කපොරව කපා ුණ ා.
“කන්න පුතා කෙට..! වාඩිකවන්න.. හේෂි ක්ලාස් ගිහින් තාම ආකව
නෑ..”
කයා කෙෙර නෑ කියලා මට මුලදිම හිතු ා. නැත්තං කළියට
නෑවිල්ල ඉන්නෑකන.. කෙෝම ුණ ත් වාඩිකවන්න කියලා මට
කිව්වට මං වාඩි ුණකේ නෑ. කමොෙටෙ නිෙං..?
“ඇයි හිටකෙන ඉන්කන.. හේෂි ෙැන් ඒවි.. කතෙං වාඩිකවලා
ඉන්න.. මං කපොඩ්ඩක් කුස්සියට යන්නේ.. කපොඩි වැඩක්..”
කෙවැනි පාරටත් ඒ ෙෑණු කෙනා කිව්වහම තමයි මං සැටිකය
වාඩිුණකේ.. කකහම වාඩිකවලා ඉන්නකෙොට තමයි අර කවල්
ක්ෙකුට්ටා පත්තරයක් දිෙ ඇරකෙන මකේ ඉස්සරහින්ම ඉ කෙන
කියවන්න ආකව. මම සැලුකන නෑ. උඹත් කපොරක්ෙ බං.. මමකන්
කපොර කියලා හිතාකෙන ඌ දිහා කනොබල මං බිත්තියට ඇස් කෙෙ
යැව්වා. කපොඩි කුණන් හත් අට කෙකනක් බංකුවෙ වාඩිකවලා
පැත්තෙට ඇලකවො ඉන්න සිරා පිංතූරයක් ුදදු පිළිකම ොවින්ම
තිුද ා.
“කෙොකහෙ ඉන්කන..?”
මං වටපිට බැලුකව ෙුණෙ ෙතා ෙකේ කියලා බලන්න.. අර ෙලු
මහත මිනිහා මං දිහා බලන් ඉන්නවා. කබොකල් ඒ ප්රරශ්කන මකෙන්ෙ
- 26. අහල තිකයන්කන. බලන් ගියාම මූටත් ඕනනැති ඉලව්වක් නෑ..
කෙෙරට ආපු කොකෙත් හතර කක්න්ෙකේ බලනවා.
“ධේමරාජ මාවකත්..”
මං උත්තර දුන්කන, ෙහෙන්න වකේ.
“පාර අයිකනමෙ..?”
නෑ යකෙෝ..! පාර මැෙ කියල කියන්න හිතු ත් මං මුකුත් කිව්කව
නෑ.. ෙැන් නේ මට උපරිකේටම තෙකවලයි තිකයන්කන. මට අක්ෙත්
කක්ෙත් කක්න්තියි. උන්ෙකන් කේ රාජොරිය පංොේතු ෙකේ. කෙෝම
හරි හේෂි කනෙන්ම කවච්ච කෙම වැෙෙත් කේ තමයි මට
ප්කල්න්ටියක් හේබකවච්ච කෙ.
“ඕ.. ඔ.. ේ.. යා..?”
ෙලබකලන් වකේ කෙට කෙොඩකවච්චි හේෂිට මාව ෙැෙලා කියුණ ා.
“අකප් අක්ෙකෙ මල් ටිෙ..”
කයාට මුකුත් කියන්න කනොදී මං කිව්වා. කමොෙෙ ඒ කවලාකව
කතනින් පැන ෙන්නයි මට ඕන කවලා තිුදක . තව ඩිංෙක් කවලා
හරි අර කවල් ෙක්කුට්ටත් කක්ෙ හිටියා නේ මට පිස්සු හැකෙනවා.
“අකන් අයිකය..! කේවකී අක්කිට කියනවෙ ෂුවේ කෙට අනිේෙ
කෙන්නේ කියලා. මං තාම බාෙයයිකන් හෙල තිකයන්කන..”
“කකහනේ මං යන්නේ නංගි..! කේ.. අංෙල් මං යනවා..”
හේෂිටයි, අර කපොරටයි කෙන්නටම මං යනවා කිව්වා. ඌ ඔලුව
උස්සල ආකයමත් පත්තකේ දිහා බලා ෙත්තා. යකෙෝ මුකේ තිකයන
ඝ ෙම. ෙසාෙ බඳින්න ඉන්න ලමිස්සිකයක් වකෙයි මුකේ
බැලිල්ල. මං කෙයින් කළියට ඇවිත, මිදුලටත් බැහැල නිෙමට වකේ
ආපහු හැරිලා කෙොර දිහා බැලුවා. කෙොරෙඩට කවලා හේෂි මකේ දිහා
බලන් ඉන්නවා. මං බලනවා ෙැෙපු ෙමන් කයාට හිනා ගියා. මටත්
හිනා ගියා. ඒත් ඒෙට කහේතුවක් නේ තිුදක නෑ.
- 27. මං කෙෙර ආපු ෙමන් ෙකේ අක්ෙකෙ ඇෙට ෙඩං පැන්න කෙ.
“තමුකසත් ඉ ල ඉ ල මාව යවන්කන මාර ෙල් පල්ලිවලටකන්..
අේමප.. අේමප, තව ටිෙක් හිටියා නේ මං උකේ කහොේබට
අනිනවා..”
අක්ෙකෙ මූ ඇෙකවලා ගියා මකේ ෙතාවට.
“බලන හැටි ඔරං ඔටං වකේ..! ෙුණෙ හකලෝ අෙ කකහේ ඉ පු කවල්
ෙක්කුට්ටා..”
“ෙ.. ෙුණෙ මල්ලි.. ඇ.. ඇයි අෙ හේෂි හිටිකය නැේෙ..?”
අක්ො බයකවලා අහනවා. මකේ සේකෙට අේමත් ආවා.
“හේෂි නේ හිටිකය නෑ. ඒ ුණ ාට කමොකෙක්කෙෝ හාල්පාරුකවක්
හිටියා..”
“චූටි පුතා.. ඔය මිනිස්සුන්ට ෙතා ෙරන හැටිෙ..?”
මං කමච්චර කවලා බැන්කන මිනිකහකුට කියලා අේමට කත්රිලා
තිකයන්කන ෙැන්.. අක්ෙ නේ තාමත් කහොල්මන් කවලා.
“කවන කෙොකහොමෙ අේකම ෙතා ෙරන්කන..? ඒ ෙේල්කෙ තාත්තෙ
කෙොකහෙ.. ඌ මකෙන් අහනවා ජාතකක් හිටන්.. හරියට මං ඒ
ෙේල්ව බ න්න ගියා වකේකන්..”
මං කියපු කෙට අේමයි, අක්ෙයි මූ ට මූ බලාෙත්තා.
“ඒ හේෂිකෙ තාත්තා කනකමයි චූටි.. ඒ බාප්පා.. මිනිහකෙ හැටි
කකහම තමයි.. කෙෙරට පිරිමි ළමයි කනවට ෙැමති නෑ..”
“ෙැමති නැත්තං ඌ කබෝඩ් කෙක් කේ ඉස්සරහ ෙහෙත්තා නේ
ඉවරකන්.. කෙොල්ලන්ට පැමිණිම තහනේ කියලා..”
කකහම කියලා මං මකේ ොමකේට ආවා. බලන් ගියාම යකෙෝ,
මටත් මාර විදියට තෙ කවනවකන්... ඒත් ඉතිං අර කවල් ෙක්කුට්ටත්
- 28. කක්ෙ ඉ පු ටිෙට තෙ කනොවී හිටිය නේ තමයි පුදුකම. ඌ හේෂිකෙ
බාප්පලු. කතකෙොට අර ෙෑණු කෙනා ෙුණෙ..?
“චූටි..”
අක්ෙකෙ සේකෙ ොමකේ කෙොර ොවින්ම ඇහු ා.
“ඔච්චර කක්න්ති ෙන්න කපා මල්ලි.. ඉක්ම ට තෙ කවන්කන
කල්වල සීනි අඩු අයකෙලු..”
“අේමට හුඩු..! ඒෙත් කකහමෙ..? කහකනේ සීනි කිකලෝ කෙක් විතර
කෙනත් කෙනවා මට ෙන්න..”
අක්ෙට බෙස් ොලා හිනා ගියා.
“ඉතිං චූටි.. කෙෝ මල්..?”
“හෙල නෑ කිව්වා.. අනිේෙට ෂුවේලු..”
“හ්ේ.. ඒ ළමයට වැඩ ඇති.. කෙෙර වැඩත් ෙරන්න ඕනකන්..”
අක්ො ඒෙ කියපු තාකල මට ඇල්ලුකව නෑ.. කහ අප්කසට්
කකෙන් වකේ කිව්කව. ඒ අප්කසට් කෙට යටින් කලොකු ෙතාවක්
තිකයනවා කියලා මට කත්රු ා..
“හේෂිකෙ තාත්තා කෙෝ..?”
මං කකහම ඇහුකව, ඒ ෙතාව අක්ෙකෙන් ෙැනෙන්න.
“හේෂිකෙ අේමයි, තාත්තයි කෙන්නම නැතිකවලා මල්ලි.. අේමකෙ
නංගි ොව තමයි හේෂි ඉන්කන.. ඔයාට කක්න්ති ගිහින් තිුණක ඒ
නංගි බැ ලා ඉන්න මනුස්සයත් කක්ෙ තමයි..”
කෙයියකන්.. කතකෙොට... කතකෙොට හේෂි අර ලස්සනට හිනාකවලා
ඉන්කන කේ තරේ දුෙක් හිකත් හංෙකෙනෙ..? ඇරත් කලොකු
මහත්ුණණු ෙෑණු ළමකයකුට ළඟින්ම ඉන්න ඕන අේමා කන්ෙ..? ඒත්
ඒත හේෂිට ලැබිලා නෑ කියල මකේ හිත කෙොඳුරන්න ෙත්තා. අක්ො
කියපු වචන කප්ළි දිකේ මං හේෂි ෙැන හිතන්න ෙත්කත, මකේ
- 29. හිතටත් කහොරාටම. කයා ෙැන අනුෙේපාවක් වකේ හැඟීමකුත් මකේ
හිතට තුරුළු ුණකේ මටවත් හිතාෙන්න බැරි විදියට. අන්න ඒ
අනුෙේපාව මකේ ජීවිකත් පුදුම කපරළියක් ෙරා.. මකේ ජීවිකත්
සේපූේ කයන්ම කවනස් කවන්න ෙත්කත කතන ඉ න්.
“හේෂිට අුණරුදු කෙොළකහදි විතර තමයි කයාකෙ අේමයි තාත්තයි
නැතිකවලා තිකයන්කන.. කො ඉ න්ම කයා ඉන්කන මේමයි, බාප්පයි
ොව.. ඒ කෙන්නටම ළමයි නෑ..”
අක්ො කියවං යන හැම කේම මකේ හිත ඇතුකළ තැන්පත් ුණ ා.
සුරංෙනා ෙතාවක් අහන් ඉන්න, කපොඩි කකෙක් වකේ මං අක්ො
දිහා බලන් හිටියා.
“ඒකෙොල්කලො හේෂිට සලෙනවෙ..?”
කක්ො කෙ පාරටම මං දිහා බැලුවා. කමොෙක්කෙෝ මට කත්කරන්නැති
අමුත්තක් ඒ ඇස් වල මං ෙැක්ො.
“හේෂි කකහේ ඉන්නවට ඒ කෙන්නම ෙැමති නෑ.. ඇරත් අපිට ඒ
කේවල් වැඩක් නැකන චූටි..”
අක්ො අන්තිමට කකහම කිව්වත්, කියන්න ඕන කේවල් කයා කියල
ඉවරකවලා තිුද ා. ඒකෙන් ුණකේ, හේෂි ෙැන ෙලින් හිතට
ඇතුල්කවලා තිබ්බ අනුෙේපාව ටිකෙන් ටිෙ වැඩිකවනව කියලා මට
කත්රු කෙ. ඒ කයා කලෝකෙන්ම තනිකවලා කියලා මට හිතුන
නිසාෙ මංො... ඒත් ඉතිං ඒකෙන් මට ඇති වැකඩ් කමොෙක්ෙ..? කේ
කලෝකෙ තනිකවලා ඉන්කන හේෂි විතරෙ..? කයා ඉන්නවට
අෙමැත්කතන් හරි කයාට මේමයි, බාප්පයි ඉන්නවකන්.. මටත්
පිස්සුෙ මංො.. කේ කෙොකහේවත් යන කෙල්කලක්කෙ ජීවිකත් ෙැන කේ
තරේ හිතන්න.. කියලා මකේ හිත අනිත් පැත්තට හිතුවා. ඒ ඉතින්
අන්තිමට දිනුේ ෙණුව පහු ෙකේ මුලින් හතපු පැත්ත තමයි.
බස් ස්ටෑන්ඩ් කෙට ටිෙක් ඈතින් තිබ්බ ස්නැක් බාේ කෙට මං
කෙොඩුණකේ කමොනා හරි කබොන්න ඕන කියල හිතුණු හන්ො.
- 30. ප්රරශානුත් පහුගිය ටිකක්ම හේබ ුණකේ නෑ. කමොන මගුලෙ ගිහින්ෙ
ෙන්නෑ.. ෂුවේ කෙට කෙොකහේ හරි වැල කෙඩියක් පස්කස යන්නැති.
“කෙෝක් කෙක්..”
මං කකහම කියාකෙන ස්නැක් බාේ කෙ කෙලවකේම කේකසට ගියා.
ඒ කේකසට අල්ලපු කේකස කෙල්කලො ෙැන්සියක් කපෝකටකලෝ
කබොනවා.
“පව් බං..! තනියම ඇවිත් තිකයන්කන.. කුමාරිොව පැනල ගිහින්ෙ
කෙොකහෙ..?”
මටෙ ඒෙ කිව්කව..? කෙෝක් කබෝතලය අතට අරන් මං ෙල්පනා
ෙරා. ඊට පස්කසයි මං හැරුක . ලස්සන කෙල්කලො ටිෙක්. උං
ෙටවල් අතින් වහන් හිනාකවනවා.
“අකප් කක්කෙකනක් කවන්නෙ ඔතනට..?”
කරෝස පාට ජේුද කෙඩියක් වකේ කෙල්කලක් මං දිහා බලල ඇහුවා.
කවන ෙුණරුවත් කපා.. ඔයා ආවනේ මරු.. කියලා කියන්න හිතු ත්
මං කිව්කව කවන කෙයක්..
“ආ..කපෝ.. කපා.. මට කමකහම කහො යි..”
උං ටිෙ ආකයත් හිනාකවන්න ෙත්තා. මං කියපු ඒවට හිනායන්න
කෙයක් තිුදක නෑකන.. පිස්සුෙ මංො.. උං ෙරන විොර වැඩ බල
බලාම මං කෙෝක් කෙ බිව්වා. ටිෙකින් උං කපෝකටකලෝ බීලා
ඉවරකවලා මටත් අත් වනාකෙන යන්න ගියා. මකෙත් අත උඩට
ඉස්සු ා.
“අඩ්..කඩෝ..! කලොක්ො.. උඹලව ෙකින්න තිකයන අමාරුව..”
ලව්ඩ්ස්පීෙකේ වකේ සේකෙ ොකෙන ආකව ෙුණෙ කියලා මං
ෙටහඩින්ම අඳුන ෙත්තා. ප්රරශාන්..! මුළු ස්නැක් බාේ කෙම අපි දිහා
බලාකෙන. ඇයි ඉතින් මූට යමක් කහමින් කියලා පුරුේෙක් නෑකන..
“බ්රා...ස්..”
- 31. පුටුවකුත් ඇෙකෙන ඌ මකේ ඉස්සරහින්ම වාඩි ුණ ා.
“කමොකෙෝ බං සේකෙ වැහිලා..! ජේුද ෙකහන්වත් වැටුනෙ..?”
“ජේුද ෙකහන්..? මකෙන් කුණුහබ්බ අහෙන්නැතුව ඉ පං.. මකෙත්
කක්ෙ ෆිල්ේ කෙක් බලන්න යනව කියල, උඹලකෙ අේමට මාව
මාට්ටු ෙරලා, කතෝ කහොර මගුකල ගිහින්..”
“හරි.. හරි.. බං..”
“කමොෙක්ෙ යකෙෝ හරිය..? උඹට කේව් කියලා තව යාලුකවක්
ඉන්නවෙ..?”
මං උකෙන් සීරියස්ම ඇහුවා. ඇත්තටම මට උකේ වැඩ පිළිකවල
ෙැන අේබානට තෙ කවලයි තිුදක .
“ඔය බලපං.. ඔච්චර නට් ලූස් ෙරෙන්න කපා බං.. මට කමකලෝ
කෙයක් කියන්න කෙන්කන නැතුව උඹ ුදරාකෙන පනිනවකන්..”
ඌ කකහම කිව්වම මං සේකෙ වහෙත්තා.
“උඹ ෙන්නවයි වැඩක්..?”
මකේ කුතුහකල් අුණස්සන්න, ඌ ෙතාව බාකෙට නැවැත්තුවා.
නවත්තල මකේ කෙෝක් කකක් ඉතිරි ටිෙ ඌ බීකෙන බීකෙන ගියා.
“කේ ෙවස්වල මට කළ ෙෑල්ලක් කසට් කව්කෙන කනවා බං.. ඒෙයි
කේ ෙලබකල්..”
“ෙෑල්ලෙටෙ බං, උඹ කේ මැකරන්න හෙන්කන..? ඉතිං ඇයි මට
කනොකියා උඹ තනිකයම ගිකේ..?”
“උඹත් ට්රනයි ෙරාවි කියලා මට හිතුන හන්ො..”
ඌ ඒෙ කිව්කව නේ සිරාවටම කියලා මට කත්රු ා.
“ප්රරශාන්..? උඹ කකහමෙ මං ෙැන හිතං ඉන්කන..?”
- 32. “ෙනං ෙන්කනපා බං.. මං නිෙං කිව්කව.. කවනෙට අපි කෙන්නම
කෙල්කලො පස්කස යන කකක් මට තනිකයම ගිහින් බලන්න හිතු ා
බං..”
“ඉතිං කහො ෙ..?”
මට පුටුව පස්සට ෙරලා නැගිටින ෙමන් ඇහුවා.
“පිස්සුෙ බං.. උඹත් කක්ෙ යන තරේ ෙතියක් නෑ..”
“ෙතිය කනකේ ප්රරශාන්.. මං කේ සිරාවටම කියන්කන.. ඔය ෙකින
ෙකින කෙල්කලො පස්කස කනොගිහින්, කකෙක් ොවට කවලා
ඉ පංකෙො බං..”
“ඒෙ මාත් හිතාෙත්තා බං..! කවන ඒවා වකේ කනකේ මං කේෙ
කබොක්කෙන්ම ෙරනවා කේව්.. මං කේකිව අතාරින්කන නෑ..”
“සංකතෝ යි යාලුවා.. සංකතෝ යි.. ඉතිං ෙුණෙ කියහං ෙෑල්ල..?”
මං උකේ අත්කෙකෙන්ම අල්ල ේතතා. ඒත් ෙැන් ප්රරශාන් කසට් කවලා
ඉන්න නිශානිව මතක් ුණ ාම මකේ පපුව හීතල කවලා ගියා.. ඒකිව
කසට් ෙරෙන්න, මං මූට කමොන තරේ සකපෝට් ෙරාෙ..?
“කෙල්ල නේ කහ අහිංසෙයි බං.. ඇරත් උඹ ෙන්නවා කයාව..”
මං ෙන්නවා... ෙුණෙ කබොකල් ඒ..?
“අකේ කනොෙර කියපං ප්රරශාන්.. ෙුණෙ කෙල්ල..?”
“ඇයි බං.. කො බස්කසකක්දි අපි වලිය ොෙත්තු ෙේල්.. අර උඹට
බැන්කන.. අන්න කයා..”
උකේ අතින් අල්ලං ඉ පු මකේ අත අතෑරු ා. මූ කේ කියවන්කන
හේෂි ෙැන කන්ෙ..? තත්පර ො ෙට මං ෙැස්සිලා ගියා.
“කමොකෙෝ.. උඹ හුලං ගියපු ටියුබ් කෙ වකේ ුණකේ..?”
- 33. “න්.. නෑ මචං... අපි කෙෙර යමු..”
“ඒම බෑ කලොක්ො.. උඹට කමොෙක් හරි අුණලක්.. අපි ඒෙ
විස ෙන්න ඕන..”
මූ ප්රරශ්කන විස න්න යනවා පංඩිතයා වකේ.. මං කෙොකහොමෙ මූට
කියන්කන මාත් හේෂි ෙැන හිතනවා කියලා. ඒත් ඒෙ අනුෙේපාවක්
කියලා මං හිත හොෙන්න ට්රනයි ෙරා.
“කමොෙෙ කේව්.. කියපංකෙො..”
පුංචි ොකල ඉ ලම, කමොන්ටිකසෝරි යන ොකල ඉ ලම ෆිට් කකක්
ඉ පු ඌයි, මායි අතරට කේ ඇවිත් තිකයන්කන කමොන වකේ කෙයක්ෙ
කියලා මට හිතාෙන්න බැරි ුණ ා.
“උඹ කියන්නෑ කකහනේ..”
කෙකතොල් තෙ ෙරන් ඌ ඇහුවා. ප්රරශාන් කමොනා හරි කෙයක් ඒ වකේ
අහන්කන අන්තිම පාරට කියලා මං ෙැනන් හිටියා.
“නෑ ප්රරශාන්.. උඹ හිතන තරේ කෙයක් නෑ.. මං ෙල්පනා ෙකේ
නිශානි ෙැන..”
හිතට කෙඟ ුණකේ නැති ුණ ත් මං කකහම කිව්වා. ඌ කෙ පාරටම
මකේ දිහා බැලුවා.
“නිශානි ෙැන කමොනවා ෙල්පනා ෙරන්නෙ බං.. මං ඒකිට කපොඩි
කරස්ට් කෙක් කෙනවා.. කච්චරයි..”
මුකේ හැම වැකඩ්ටම සප් කෙ දුන්නත්, කමන්න කේ වකේ කවලාවට
තමයි මූත් කෙක් තෙ කවන්කන..
“බලු වැඩ ෙරන්කනපා බං..! උඹට දුෙ නැේෙ ඒ අහිංසෙ කෙල්ල
ෙැන..?”
“ඒකිට වැඩිය කේකි අහිංසෙයි බං..”
- 34. හේෂි අහිංසෙයි කියලා මාත් ෙන්නවා ප්රරශාන්.. ඒත් හේෂිට වැඩිය
අහිංසෙ කෙල්කලක් තව ඉස්සරහට හේබුණක ොත් කොට උඹ
හේෂිවත් ොලා යාවිකන් කියලා කියන්න හිතුනත් මං මුකුත් කිව්කව
නෑ.
කො කෙෙර ගියපු ෙමන් මං ොමකේට රිංෙ ේතතා. ප්රරශාන්, හවසට
කන්නේ කියලා කෙෙර ගියා.. ඇ උඩට කවලා, ප්රරශාන් කියපු කේවල්
ෙැන මං ෙහ අකත් ෙල්පනා ෙරා. වැරදිලාවත් මූත් කක්ෙ හේෂි යාලු
ුණකනොත්..? ඔව්.. ඒෙ කියන්න බෑ.. මූ කනොේමර කකක් පැණියකන්..
පස්කස මාකසකින් නැත්තං කෙෙකින් මූ හේෂිට ෙනුව තියාවි. ඒත්
ඉතිං මං කමොනවා ෙරන්නෙ..? මට තිකයන්කන හැමකේම දිහා
උකප්ක් ා සහෙතව බලන්න.. ආච්චිකෙ කරේෙ....... ඕකෙන්
බලන්න ගිහින් තමයි හැමොම මට කෙලුණකන්..
හවස කිරි කෙ අේමා කෙනැල්ලා කෙේදිත් මං අප්කසට් කකක්
හිටිකය.. ඇත්තට තවත් කමොනවෙ මට ෙල්පනා ෙරන්න
තිකයන්කන. හේෂි ෙැන මකේ හිකත් තිකයන්කන අනුෙේපාවක්
විතරකන්.. අකන් මංො.. ඒෙ ෙැන් භූමිෙේපාවක් කවන්න වකේ
යන්කන. අනිත්කතෙ ප්රරශාන් කියන්කන මකේ කහො ම යාළුවා. හේෂි
ෙැන හිතන්න අරන් ඌව මට නැති ුණක ොත්..?
මං දිෙට හරහට, කෙළින් අතට, උඩට, යටට හැම අතටම ෙල්පනා
ෙරා.. ඒත් උත්තකේෙට හේබ ුණක , කෙොකහන්කෙෝ ආපු වතුර
පාරකින් මං නෑුණනු කෙයි. මං ොමකේ කෙොර දිහා බැලුවා. ෙත්
ෙැඩිච්ච කලොඹු ඌකරක් වකේ මං දිහා බලන් හිටිකය ප්රරශාන්..
“උඹට හැදිලා තිකයන කලකඩ් නේ ඒ තරේ කහො නෑ වකේ..”
“ඇයි කහො ෙරන්න බැරි කෙක්ෙ..? නිෙං පලයං බං යන්න... ආව
කමතන කෙොස්තර වැකඩ් ෙරන්න..”
“මැෙැයි, අහෙත්ත කෙ..! කෙොස්තර වැකඩ් කනකමයි බං.. මං ඇවිල්ල
උකේ පිංවන්ත මූ දිහා බලං හිටියා කමච්චර කවලා.. උඹ ෙල්පනා
කලෝකෙ කෙොයි හරිකයෙ හිටිකය..?”
- 35. චැහ්..! මූ කියට ආවෙ මංො.. අේමප මටත් ෙල්පනා ෙරන්න ගියාම
බ්කේක් නෑකන.. ඔකහේ ෙල්පනා ෙරනවා. ෙැන් ඉතිං මූට උත්තර
දීපංකෙො..
“කච්චර දුරෙ කනකේ මචං.. කේ ළඟෙ..”
ඌ අහපු කෙට මං උත්තර දුන්නා. කකෙන් උකේ මූ පට ොලා
කවනස් ුණ ා.
“මට උඹත්කතක්ෙ කපොඩි ෙතාවක් තිකයනවා කේව්.. ස්නැක් බාේ
කකක්දි මං කේ ෙතාව ඕනෙමින්ම මෙෑරියා..”
කකහම කියලා ඌ කලොකු හුස්මක් ෙත්තා. මං උකේ මූ දිහා
බැලුකව, මූ කමොනාෙ කියන්න යන්කන කියලා ෙැනෙන්න.
“මං පුංචි ොකල ඉ ලම උඹ ෙැන ෙන්නවා කේව්.. කමොන්ටිකසෝරි
යන ොකල ඉ ලා, ජංගිකය හූ ජ ෙරන ොකල ඉ ලා.. උකේ හැම
කෙයක්ම මං ෙන්නවා.. මට ඇත්ත කියපං.. මට කේෙ ෙැනෙන්න
ඕන.. උඹත් හේෂිට යනවෙ..?”
ආකය කෙෙක් නෑ.. ප්රරශාන් කපොල්කලන් ෙැහුවා වකේ ඒෙ මකෙන්
ඇහුකව. ොට කබොරු ෙරත් ඌට කබොරු ෙරන්න බෑ කියලා මට
කත්රුනා.
“යන්කන නේ නෑ ප්රරශාන්.. ඒත්... ඒත්.....”
“ඒත්....... උකේ හිකත් තිකයනවා කන්ෙ කේව්..?”
කෙපාරක් හිතන්කන නැතුව මං ඔළුව වැනුවා.
“ඒකි ෙැන උඹ හිතනවා නේ, මං ෆිල්ඩ් කකෙන් අයින් කවන්නේ..”
ප්රරශාන් දුන්කන කකසේ කමකසේ කටෝෙක් කනකමයි.. ඒෙ මකේ
කබොෙක්ටම වැදුනා.
- 36. “ප්රරශාන්..? කෙල්කලක් හින්ෙ අපි ඇරෙන්න ඕන නෑකන බං.. උඹ
හේෂිත් කක්ෙ යාළු කවයං.. මකේ අුණලක් නෑ.. මං කවනෙ වකේම
ඉන්නං..”
ෙතා ෙරෙන්න බැරිව වකේ ප්රරශාන් මං දිහා ටිෙක් කවලා බලන්
හිටියා. ඊට පස්කස ඌ මකේ අත් කෙෙම තෙ ෙරල අල්ල ෙත්තා.
“කෙෝම හරි ට්රනයි ෙරලා, හේෂිව කසට් ෙරෙත්තු ෙවසට අමතෙ
ෙරන්කන නැතුව මට ඇවිත් කියහං.. කකහනේ.. සුර ෙමන් මචං..”
මං කබොකහොම අමාරුකවන් ඌට ඒ ටිෙ කියා ෙත්කත. මං හිතුව
මකේ හිතට හරි සැහැල්ලුවක් තිකේවි කියලා. ඌට අරකහම කිව්වට
පස්කස.. ඒත් ඒ කවනුවට මහ විශාල බරක් මකේ හිකත් තැන්පත්
ුණ ා. ෙමක් නෑ... උකේ සංකතෝකස කවනුකවන් මං හේෂි ෙැන
හිතකනෙ නවත්තලා ොනවා.. මං හිතාෙත්තා....
ෙවස් කෙවිලා ගිකේ කෙ සීරුවට.. සිකුරාො ඉංශ්රී!සි පන්ති යන කෙත්
මං නැවැත්තුවා. මකේ හිත පාලු පිට්ටනියක් වකේ. හිතට හරි
යන්නත් කක්ෙ වටපිටාවත් අඳුරු කවලා. වහින්නෙ කෙොකහෙ...
“චූටි.... කපොඩ්ඩෙට කමකහ කනවෙ..?”
මකේ ෙල්පනා කලෝකෙ පිරිලා ගියා අක්ෙකෙ සේකෙන්. අක්ො
සාකල ඉ න් මකේ දිහා බලන් ඉන්නවා.
“මං ෙැන් ෙවස් ොනෙ ඉ ලා ඔයාව කනෝට් ෙරා.. ඔයා කමොෙක් හරි
අප්සට් කෙකින්ෙ ඉන්කන..?”
කෙෙරින් මං වැඩිකයන්ම ළංුණකේ අක්ෙට. කවනෙ නේ අක්ො ඔය
වකේ කෙක් ඇහුකවොත් මං ොහක් කේ කියනවා. ඒත්... කමොන
ෙරුකමෙටෙ මංො අෙ මට තෙුණ ා.
- 37. “මට කප්න්කන ඔයාකෙ ඔලුකව ඇ යක් ුදරුල්කවලා වකේ.
නැත්තං කේ කහො ට ඉන්න මකෙන් ඔකහොම කෙොන් ප්රරශ්නයක්
අහවියෑ... කේන්නෙ ඉස්කුරුප්පු නියනක්.. නට් කෙ හයි
ෙරෙන්න..”
අක්ෙකෙ මූ බලන් ඉේදිම අප්සට් කවලා ගියා. අකන් අේමප මට
නේ කමොනව කවලාෙ මංො... ඇස් කෙකේ් කලොකුම කලොකු ෙඳුළු
බිංදු කෙෙක් හිර ෙරන් බිම බලාෙත්තු අක්ෙව ෙැෙලා මට ආකව මං
ෙැනම තරහක්. බලන් ගියාම අක්ෙකෙ කනකමයි මකේ ඔලුකවයි
නට් කෙක් ුදරුල් කවලා තිකයන්කන.
“කේව්...? කමකහ ව..කේ..න්..”
ප්රරශාන්කෙ සේකෙ ඉස්සරහ පැත්කතන් ඇහු ා. කහො කවලාවට
මූ ආකව. නැත්තං අක්ෙත් කෙක්ම මටත් අඬන්න කවනවා. මං
ඉස්කතෝප්පුවට ආවා. ඌ කෙටවත් කෙොඩකවලා නෑ. ෂුවේ කෙට
කමොොක් හරි බාල්දියක්.. නැත්තං මූ ෙට බලිය වකේ ඇරකෙන, බිං
ඌරා වකේ කමකහම ඉන්කන නෑ..
“කමොකෙෝ බං හදිසිකය.. ොමකේට වකරං..”
“ොමකේ ඇතුකළ කේවා ෙතා ෙරන්න බෑ මචං.. යමං පල්කලහා
අඹ ෙහ ොවට..”
මායි, ඌයි කෙන්නම වත්ත පහළට ආවා. කේ හේෙ ෙරුවකල්
මූ කමොන කෙංකෙඩියක්ෙ ෙන්නෑ කියන්න හෙන්කන.. කකහන්
මදුරුකවොත් ෙනවා. කමකහන් මූ ෙල්පනා ෙරනවා.
“මං හේෂි පස්කසන් යන කෙ නැවැත්තුවා කේව්...”
මකේ ඇඟ සීතල කවලා ගියා. මූ කේ ඇත්තටමෙ කියන්කන..?
“ඇයි... උඹ ෙැන් ඒකිකෙ ඉස්සරහින් යනවෙ..?”
මං විහිලුවට වකේ උකෙන් ඇහුවා. මූ මාව බයිට් ෙරන්න හෙනවෙ
ෙන්කන නෑකන..
“විහිළු කපා බං.. මං සීරියස් කියන්කන.. ඒකි මට ෙැමති නෑ කේව්..
ඒකි මට ෙැමති නෑ..”
