2. Համառոտ նկարագրություն
• Ունի չորս լար: Լարվածքը կվինտային է (փոքր օկտավայի սոլ,
առաջին օկտավայի ռե, լյա, երկրորդ օկտավայի մի):
Ձայնատարբերման հիմնական միջոցը լարերի վրայով աղեղը
սահեցնելն է (arco), նվագելու հատուկ միջոցներից է պիցցիկատոն:
Չափսը չի գերացանցում 600 մմ: Ուսուցման ժամանակ
օգտագործվում են 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 չափերը, քանի որ
երեխաները սկսում են պարապել երեք տարեկանից: Նվագելուց
գործիքը պահում են ուսի վրա:
•
4. Ջութակի մասին
• Ծագել է VIII դարում արաբների կողմից Եվրոպական երկրներ բերված աղեղնավոր
նվագարաններից, ըստ այլ վարկածի միջնադարյան նվագարաններից՝ կրոտայից և վիելայից:
Ջութակի դասական տեսակը մշակվել է XV - XVI դարերի ընթացքում
միաժամանակ Իտալիայում, Ֆրանսիայում, Լեհաստանում: XVI - XVIII դարերում
հյուսիսային Իտալիայում ձևավորվեցին ջութակի վարպետների խոշորագույն
դպրոցներ՝ Բրեգայում (Գ. Դա սալո, Ջ. Մաջինի)
և Կրեմոնալում (Անդրեա և Նիկոլո.Ամատիներ, Ջ. Գվառների, Ա.Ատրադիվարի):
Վերջնականապես հաստատվեց ջութակի կառուցվածքը, մշակվեց գործիքների յուրահատուկ
տեմբրը:Կրեմոնալի ջութակները մինչև այսօր էլ օգտագործվում են և համարվում են
չգերազանցված: Ջութակը որպես մենակատարային համերգային գործիք, մեծ դեր խաղաց
երաժշտական արվեստի պատմության մեջ: XVII - XVIII դարերի երաժշտական գործիքային
նոր ժանրերը (մենանվագ սոնատ, կոնցերտ) առաջացան սկզբնապես որպես ջութակի
երաժշտական ժանրեր: Ջութակների ընտանիքը կազմում է սիմֆոնիկ նվագախմբի կորիզը:
•
