2. จัดทำโดย
นำย ไตรภพ มีสักขี เลขที่ 16 ม.4/15
นำย ปัณณวัฒน์ สีคร้ำม เลขที่ 19 ม.4/15
นำย ภูษณ คงสมบูรณ์ เลขที่ 22 ม.4/15
นำย อดิเทพ คำแสน เลขที่ 23 ม.4/15
เสนอ
อำจำรย์ อุบล พงษ์สุพรรณ์
ระดับชั้นมัธยมศึกษำปีที่ 4/15
โรงเรียน อยุธยำวิทยำลัย

3. 1. ธงชำติและตรำประจำแผ่นดิน
1.1 ธงชาติ แบบปัจจุบันเริ่มใช้มำตั้งแต่ 2 ธันวำคม พ.ศ. 2518
ธงนี้มีชื่อเรียกในภำษำลำวว่ำ ธงดวงเดือน
สีแดง หมำยถึง เลือดแห่งกำรต่อสู้เพื่ออิสรภำพของชำวลำว
สีน้ำเงิน หมำยถึง ควำมมั่งคั่งอุดมสมบูรณ์ของชำติ
พระจันทร์สีขำว เป็นสัญลักษณ์ของดวงจันทร์ลอยเด่นเหนือลำน้ำโขง และหมำยถึงเอกภำพ
• 1.2 ตราประจาแผ่นดิน มีลักษณะเป็นรูปวงกลม
ด้ำนล่ำงมีรูปครึ่งกงจักรเป็นฟันเฟืองและโบว์อักษร
"สำธำรณรัฐประชำธิปไตยประชำชนลำว" สองข้ำง
ล้อมด้วยรวงข้ำวสุกเป็นรูปวงพระจันทร์และโบว์สี
แดงเขียนอักษร "สันติภำพ เอกรำช ประชำธิปไตย
เอกภำพ วัฒนำถำวร ระหว่ำงกลำงของสองปลำย
รวงข้ำวมีรูปพระธำตุหลวง อยู่กลำงรูปวงกลมมี
หนทำง ทุ่งนำ ป่ำไม้ และเขื่อนไฟฟ้ ำน้ำตก ตรำนี้
ได้รับกำรแก้ไขและใช้เมื่อ พ.ศ. 2534

4. 2. สภำพทำงภูมิศำสตร์
2.1 ที่ตั้ง ขนาด และอาณาเขต ตั้งอยู่บนใจกลำงของ
คำบสมุทรอินโดจีน มีพื้นที่โดยรวมประมำณ 236,800
ตำรำงกิโลเมตร โดยลำวเป็นประเทศที่ไม่มีทำงออกสู่ทะเล
ทิศเหนือติดกับประเทศจีน ทิศตะวันออกติดกับประเทศ
เวียดนำม ทิศใต้ติดกับประเทศไทยและประเทศกัมพูชำ
ทิศตะวันตก ติดกับประเทศไทยและประเทศพม่ำ
2.2 ลักษณะภูมิประเทศ แบ่งได้เป็น 3 เขต คือ 1.เขตภูเขำ
สูงเป็นพื้นที่ที่สูงกว่ำระดับน้ำทะเลโดยเฉลี่ย 1,500 เมตร
ขึ้นไป พื้นที่นี้อยู่ในเขตภำคเหนือ 2.เขตที่รำบสูงคือพื้นที่
ซึ่งสูงกว่ำระดับน้ำทะเลเฉลี่ย 1,000 เมตร ปรำกฏตั้งแต่ทำง
ทิศตะวันออกเฉียงใต้ 3.เขตที่รำบลุ่ม เป็นเขตที่รำบตำม
แนวฝั่งแม่น้ำโขงและแม่น้ำต่ำง ๆ

5. 2.3 ภูมิอากาศ ประเทศลำวอยู่ในภูมิอำกำศเขตร้อน มีลมมรสุมแต่ไม่มีลมพำยุ สำหรับเขตภูเขำ
ภำคเหนือและเขตเทือกเขำ อำกำศมีลักษณะกึ่งร้อนกึ่งหนำว อุณหภูมิสะสมเฉลี่ยประจำปีสูงถึง
15-30 องศำเซลเซียส และควำมแตกต่ำงของอุณหภูมิระหว่ำงกลำงวันกับกลำงคืนมีประมำณ 10
องศำเซลเซียส จำนวนชั่วโมงที่มีแสงแดดต่อปีประมำณ 2,300-2,400 ชั่วโมง ควำมชื้นสัมพัทธ์
ของอำกำศมีประมำณร้อยละ 70-85 ปริมำณน้ำฝนในฤดูฝน มีร้อยละ 75 - 90 ส่วนในฤดูแล้ง
ปริมำณน้ำฝนมีเพียงร้อยละ 10-25 และปริมำณน้ำฝนเฉลี่ยต่อปีของแต่เขตก็แตกต่ำงกันอย่ำง
มำกมำย
2.4 ทรัพยากรธรรมชาติ มีเขตป่ำดิบชื้นขึ้นอยู่อย่ำงหนำแน่นตำมภูเขำและที่รำบสูงมีดินและน้ำ
ค่อนข้ำงอุดมสมบูรณ์ มีแร่ดีบุกและถ่ำนหินมำกเพียงพอสำหรับใช้เป็นพลังงำนสำรองของ
ประเทศ

6. 3. ประวัติควำมเป็นมำ
ประวัติศำสตร์ยุคแรกๆ ของลำว เชื่อว่ำอยู่ภำยใต้กำรครอบครองของอำณำจักรน่ำนเจ้ำมี
ตำนำนโดยขุนบรม และขุนลอ มีลูกสืบหลำนต่อๆ กันมำ จนถึงรัชสมัยพระเจ้ำฟ้ ำงุ้มผู้รวบรวม
อำณำจักรล้ำนช้ำงได้เป็นผลสำเร็จในช่วงสมัยพุทธศตวรรษที่ 19 และมีกษัตริย์ปกครองสืบทอดต่อ
กันมำหลำยพระองค์ที่สำคัญ เช่น พระเจ้ำไชยเชษฐำธิรำช พระองค์มีควำมสัมพันธไมตรีที่แนบแน่น
กับกษัตริย์ไทย โดยเฉพำะในรัชสมัยสมเด็จพระมหำจักรพรรดิ พระเจ้ำสุริยวงศำธรรมิกรำช รัชสมัย
ของพระองค์นับเป็นยุคทองของรำชอำณำจักรล้ำนช้ำง ภำยหลังเมื่อพระองค์สวรรคตแล้ว เชื้อพระ
วงศ์ลำวต่ำงก็แก่งแย่งรำชสมบัติกัน จนอำณำจักรล้ำนช้ำงแตกแยกเป็น 3 ส่วนคือ อำณำจักรล้ำนช้ำง
หลวงพระบำง อำณำจักรล้ำนช้ำงเวียงจันทน์ และ อำณำจักรล้ำนช้ำงจำปำศักดิ์

7. 4. กำรเมืองกำรปกครอง
4.1 รูปแบบการเมืองการปกครอง ปกครองสังคมนิยม (Communist State) แบ่งเป็น 16 แขวง
และ 1 เขตปกครองพิเศษ นครหลวงเวียงจันทน์
4.2 ความมั่นคงและนโยบายต่างประเทศ มีควำมมั่นคงทำงกำรเมืองสูง รัฐบำลลำวค่อนข้ำง
จำกัดกำรเผยแพร่ข่ำวสำรทำงกำรเมือง รวมทั้งควบคุมและบังคับใช้กฎหมำยอย่ำงเคร่งครัด
ด้ำนนโยบำยต่ำงประเทศ รัฐบำลมีควำมพยำยำมในกำรเปิดตัวเองต่อโลกภำยนอกมำกขึ้น
สนับสนุนกำรรวมกลุ่มระหว่ำงประเทศ
4.3 สิทธิมนุษยชน เสรีภำพทำงกำรเมืองของประชำชนลำวยังคงถูกจำกัด รัฐบำลยังคงควบคุม
กำรใช้ระบบอินเทอร์เน็ตและกำรเข้ำถึงข่ำวสำรต่ำงๆ

8. 5. เศรษฐกิจ
5.1 ระบบเศรษฐกิจ ส่วนใหญ่อยู่ในกำรควบคุมของรัฐบำล
5.2 ระบบเงินตรา ใช้สกุลเงินกีบ โดย 256 กีบมีค่ำประมำณ 1 บำท
5.3 ปัจจัยการผลิต แรงงาน และอาชีพ ปัจจัยกำรผลิตส่วนใหญ่ได้มำจำกทรัพยำกรน้ำและ
กำรเกษตร
5.4 การค้าเสรีและความร่วมมือทางด้านเศรษฐกิจ กำรลงทุนจำกต่ำงประเทศในอุตสำหกรรม
เกี่ยวกับเขื่อนไฟฟ้ำพลังน้ำ กำรทำเหมืองแร่ทองคำและทองแดง ทำให้เศรษฐกิจของลำวมีกำร
ขยำยตัวอย่ำงต่อเนื่อง

9. 6. สังคมและวัฒนธรรม
6.1 ชำติพันธุ์ ภำษำ และศำสนำ แบ่งเป็น 3 กลุ่มใหญ่ตำมถิ่นที่อยู่อำศัย ได้แก่
ลำวลุ่ม หมำยถึงชำวลำวที่อำศัยอยู่ในเขตที่รำบ ลำวเทิง หมำยถึงชำวลำวที่
อำศัยอยู่ในเขตที่รำบสูง ลำวสูง หมำยถึงชำวลำวที่อำศัยอยู่ในเขตภูเขำ
สูง ประเทศลำวใช้ภำษำลำวเป็นภำษำทำงกำรทั้งในส่วนของภำษำพูดและ
ระบบกำรเขียนชำวลำวส่วนใหญ่นับถือศำสนำพุทธนิกำยเถรวำทซึ่งเป็น
ศำสนำประจำชำติ ควบคู่ไปกับลัทธินับถือผีบรรพบุรุษของชนชำติส่วนน้อย
6.2 ประเพณีและวัฒนธรรม มีควำมคล้ำยคลึงกับคนภำคอิสำนของไทยเป็น
อย่ำงมำก ในด้ำนดนตรี ลำวมีแคนเป็นเครื่องดนตรีประจำชำติ มีหมอขับ หมอ
ลำ ลำวมีประเพณีทำงพระพุทธศำสนำและอื่นๆ เช่น วันมำฆบูชำ วัน
สงกรำนต์วันออกพรรษำ บุญเข้ำประดับดิน บุญเข้ำฉลำก บุญส่วงเฮือ บุญธำตุ
หลวงเวียงจันทน์ ในเดือน 12 เป็นต้น
6.3 บุคคลสำคัญ ได้แก่ พลโท จูมมะลี ไซยะสอน ประธำนประเทศคน
ปัจจุบัน นำยทองสิง ทำมะวง นำยกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน และมหำสิลำ วีระ
วงส์ นักปรัชญำและนักประวัติศำสตร์

10. 7. ควำมสัมพันธ์ระหว่ำงประเทศกับประเทศไทย
ประเทศไทยและประเทศลำว สร้ำงควำมสัมพันธ์ทำงกำนทูตเมื่อวันที่ “19 ธันวำคม พ.ศ. 2493
ดังนี้
7.1 ด้ำนกำรเมืองกำรปกครองและควำมมั่งคง กำรแก้ไขปัญหำควำมไม่สงบตำมแนวชำยแดน
ไทย-ลำว แก้ไขปัญหำผู้ไม่หวังดีต่อควำมสัมพันธ์ไทย-ลำว ปรำบปรำมยำเสพติด
7.2 ด้ำนเศรษฐกิจ กำรค้ำ และกำรท่องเที่ยว ไทยได้สิทธิพิเศษในด้ำนภำษีศุลกำกรในกำรนำเข้ำ
สินค้ำเกษตร ลำวได้มีรำยได้จำกกำรท่องเที่ยวของชำวไทย
7.3 ด้ำนพลังงำน มีควำมร่วมมือกันในกำรพัฒนำพลังงำนไฟฟ้ำจำกพลังน้ำและถ่ำนหิน
7.4 ด้ำนสังคม วัฒนธรรม และกำรศึกษำ มีควำมร่วมมือกันในกำรจัดระเบียบและกำรนำเข้ำ
แรงงำนลำวอย่ำงถูกกฎหมำย
7.5 ด้ำนคมนำคมขนส่ง ไทยได้เข้ำไปร่วมพัฒนำและก่อสร้ำงเส้นทำงคมนำคมให้ลำวให้