7. Rexións bioxeográficas
Paisaxes vexetais da rexión eurosiberiana
Esténdense por toda a España de clima
oceánico, dende Galicia até os Pirineos
As condicións climáticas (precipitacións
abundantes e regulares; temperaturas
suaves) xeneran unha vexetación
exuberante
8.
Bosque caducifolio
Altas, codia relativamente delgada,
tronco rectilíneo, perden as follas en
outono
Carballos (solos silíceos)
Faias (solos calcarios)
Freixo, castiñeiros
Repoboacións con eucaliptos e piñeiros
Rexións bioxeográficas
Paisaxes vexetais da rexión eurosiberiana
9.
Matogueira:
Landa (breixos, romeu, tomiño, xestas)
Prados
Ocupan grandes extensións nas que
abundan a vexetación herbácea e os
pastos
Rexións bioxeográficas
Paisaxes vexetais da rexión eurosiberiana
26. Rexións bioxeográficas
Paisaxes vexetais da rexión mediterránea
Esténdense pola zona de clima
mediterráneo tanto interior como de
costa.
As características climáticas, con
escaseza e irregularidade das
precipitacións e a acusada seca estival,
fan que as especies vexetais
predominantes sexan xerófilas (é dicir,
adaptadas para resistir a a seca) y de
folla perenne
27.
Bosque perennifolio
De mediana altura, tronco non rectilíneo,
codia grosa e rugosa
De tipo esclerófilo, con follas pequenas,
perennes e duras
Aciñeiras
Sobreiras (solos silíceos)
Repoboacións con piñeiros, polo seu
rápido crecemento
Rexións bioxeográficas
Paisaxes vexetais da rexión mediterránea
28.
Matogueira
Maquia: lentisco, breixo, xara e xesta
Garriga: romeu, tomiño e lavanda
Estepa (en zonas semiáridas): tomiño,
palmeira anana, esparto e espárragueira
Rexións bioxeográficas
Paisaxes vexetais da rexión mediterránea
42. Rexións bioxeográficas
Paisaxes vexetais da rexión alpina
A vexetación divídese en pisos segundo a altura,
clima e latitude
Atopamos dous tipos de montaña:
Montaña alpina ou pirenaica:
Sobre o bosque de aciñeiras ou carballos, distínguense 3 pisos:
Piso subalpino (entre os 1.200-1.400 m)
Vexetación de coníferas (abetos, piñeiros negros, piñeiros
silvestres), con sotobosque (rododendro, arándano)
Piso alpino (entre os 2.400 e 3.000 m)
Aparecen prados ao se producir o desxeo
Piso nival (por riba dos 3.000 m)
Vexetación rupícola (adaptada ás rochas), onde non existe neve
43. Rexións bioxeográficas
Paisaxes vexetais da rexión alpina
Atopamos dous tipos de montaña:
Resto de montañas:
Caracterízanse pola ausencia de piso subalpino de coníferas,
pasando directamente do bosque propio da zona (caducifolio ou
perennifolio), ao piso supraforestal (+1.900 m):
Landas e prados na Cord. Cantábrica
Piso alpino (entre os 2.400 e 3.000 m)
Aparecen prados ao se producir o desxeo
Piso nival (por riba dos 3.000 m)
Vexetación rupícola (adaptada ás rochas), onde non existe neve
Xenebreiros, breixos e prados (Sistema Ibérico e Sist. Central)
Almofadiñas espiñentas e prados (Serra Nevada)
51. Rexións bioxeográficas
Paisaxes vexetais da rexión macaronésica
Abrangue as illas atlánticas de Canarias, Azores,
Madeira e Cabo Verde (anque presentan
diferenzas entre elas)
Insularidade e clima fai que teñan trazos moi
específicos:
Abundancia de especies endémicas
Notable gradación altitudinal
52. Rexións bioxeográficas
Paisaxes vexetais da rexión macaronésica
As illas orientais (Lanzarote e Fuerteventura)
posúen vexetación subdesértica
No resto de illas a vexetación agrúpase nos
seguintes pisos:
Piso supracanario (+2.200 m): solo espido,
riqueza floral (violeta do Teide)
Piso canario (1.200-2.200 m): bosque de
coníferas e nas zonas altas cedros canarios
Piso termocanario: matogueira de faia-breixo
e bosque de laurisilva (loureiro, tilo)
Piso intermedio: palmeiras, drago e sabina
Piso basal: matogueira xerófila coma o cardón
e a tabaiba
300-400 m
800 m
1200 m
2200 m
