2. Jessica era unha nena que
xa non cría en bruxas. Non
cría nas típicas bruxas feas e
vellas que voan en escobas
e asustan aos nenos, aínda
que está comprobado que
existen.
Nin moito menos cría nas
bruxas modernas, guapas e
novas, que visten vaqueiros
e bailan rock, e que tamén
existen.
Jessica críase moi maior. Xa
non lía contos de fadas,
príncipes encantados nin
ras que falan. Xa non cría en
Peter Pan.
3. Un día a profe
anunciou que se
celebraría unha
festa de
disfraces no
cole. Jessica
púxose moi
contenta e
decidiu
disfrazarse de
bruxa.
4. O día da festa tod@s
xogaban e rían,
comían castañas e
galletas de cabaza.
Algúns disfraces eran
estupendos, policias,
heroes, Tarzán,
indios, princesas...
Ata unha nena se
disfrazou de vaca.
5. Jessica descubriu a
outra bruxa e sentiu
envexa. A outra
bruxa ía perfecta:
con engurras, uñas
larguísimas,
asquerosos dentes
amarelos e chapeu
de cucurucho.
Parecía de verdade!
6. Jessica achegouse a
ela por detrás. Quería
descubrir que nena se
disfrazara tan super.
Así que lle deu un bo
tirón dos pelos para
arrincarlle a perruca.
Entón, quedou
patidifusa. Non era
unha perruca! Era
unha bruxa de
verdade!
7. A bruxa sorriu
malignamente á pobre
Jessica e díxolle:
- Serás boba! Vaste a
enterar por cretina!
A pobre desmaiouse do
susto. Todos pensaron
que foi por culpa da
calor ou por un atracón
de castañas. Porque
ninguén, só Jessica vira
na festa á bruxa de
verdade. Para os
outros era invisible.
8. Desde entón, polas noites,
Jessica pasaba un medo de
aúpa e durmía coa luz
encendida. E ás veces
aparecíaselle en soños a
bruxa da festa, con outras
bruxas que lle movían a cama,
apagábanlle a luz, metíanlle
un pelo pola orella e facíanlle
mil e unha trastadas.
Unha noite as bruxas
obrigárona a beber un
brebaxe marrón, dulzón e
espumoso. Dixéronlle que
grazas a ese brebaxe
converteríase en bruxa ao
cumprir os trece anos, como
xa lle sucedera a moitas
outras nenas.
9. A partir de entón,
Jessica vía bruxas
por todas partes:
a profesora, a
libreira, o bedel, a
directora, a
coidadora, a
municipal, as
mamás… todas lle
parecían bruxas
que foron nenas
que non crían en
bruxas.
10. Decidiu librarse daquel
terrible enmeigo.
E volveu ler contos, moreas
de contos, como cando era
moi pequena porque
entendeu que a súa salvación
estaba neles.
E durante meses leu todos os
libros da biblioteca do seu
colexio, ata que atopou o que
buscaba nun conto!
Dicía o conto que os
maleficios das bruxas
rompíanse de dous xeitos:
unha co primeiro bico dun
Príncipe Azul e outra cun Elixir
Máxico
11. E viña a receita! Era esta
MEDIO VASO DE AUGA DE
CHOIVA CUNHA CUCHARADA
DE ACEITE, UN TREVO, UNHA
PATA DE SALTAMONTES
VIÚVO, UN BERBERECHO, UN
LIMÓN ESPREMIDO, UN
DEDO DE LEITE, OUTRO DE
VIÑO, UN PELO CON TRES
NÓS, ALLO EN PO E AZUCRE A
DISCRECIÓN. AXÍTESE ANTES
DE USAR. BEBER SÓ UN
GROLO MIRANDO A LA LÚA E
GRITAR: PUGICAMA!
DESPOIS, CEPILLARSE OS
DENTES E TOMARSE UN
CARAMELO.
12. Jessica preparou o Elixir,
bebeuno e dixo as
palabras máxicas. Logo
quedou durmida. Dende
entón, non ten
pesadelos. Pero agora
cre nas bruxas. Tanto,
que está buscando ao
seu Príncipe Azul, por se
non lle fai efecto o elixir
cando cumpra os trece
anos.
E ademais, agora, Jessica
le moitos, moitísimos
contos!
