1. December 2012 Nieuwsbrief Gemeenschap Hoorn Jaargang 1, nr 2
COLUMN
Zr. Marloes van der Meulen
We kunnen het verschil maken
Is het nu alweer Kerst? We vieren de kerstdagen, maar wat vieren we dan? Zr.
Marloes van der Meulen doet mee aan het Declamatorium op de avond voor
Kerst. Ze staat in haar column even stil bij de betekenis van Kerstmis.
Jaren heb ik met ongelooflijk veel plezier meegedaan met het declamatorium. Vaak
onder de bezielende leiding van het gouden duo: de zusters Van Eerde en Kamsta.
Over op schouders van reuzen staan gesproken!
Helaas bleek naar verloop van tijd mijn werk een beperkende factor. Een gemis, kan
ik u wel vertellen. Zoals één van ons het laatst tegen me zei: Dan denk je ineens:
Sh#t, is het nu al weer Kerst?! Herkent u dat gevoel?
Dit jaar zal dit gevoel me (hopelijk) niet overkomen. Ik mag me dit jaar namelijk met
een aantal van u sinds begin november voorbereiden op het declamatorium. Wat een
voorrecht is het toch dat broeders en zusters me een kijkje gunnen in hun leven.
Welk een vertrouwen daarmee wordt uitgesproken. Ik kan daar wel eens stil van
In dit nummer: worden Ontroerende verhalen soms en gelukkig ook meer dan eens tranen van
het lachen!
Column 1
Declamatorium. Ook wel eens de opmaat naar Kerst genoemd. Ook door mij vaak
Nieuws 2 makkelijk gezegd. Maar opmaat naar wat dan precies? Kerst wordt vaak gezien als
het feest van Vrede .
Puzzel 3
Natuurlijk, worldpeace for everyone ! Wereldvrede! Als je ziet met welk een kracht
Gesprek 4 mijn medemensen, een scholiere in Pakistan of een vrouw in Birma, zich geweldloos
Werk 6 inzetten voor primaire mensenrechten, zoals scholing of vrije meningsuiting, met alle
verregaande gevolgen voor hun leven van dien. Dan krijgt lef toch een extra dimen-
Gedicht 7 sie! Zou ik hetzelfde doen als ik in hun schoenen zou staan?
Naar de dienst 8 Maar hoe zit dat in ons eigen leven? Op ons werk, sportvereniging of thuis? En in de
Pastoor Paul 9 dienst?
Jong: Valentina 12 Hopelijk zijn we ons er (al is het maar af en toe) van bewust dat wij echt het verschil
Foto s BBQ 13 kunnen maken.
Jong: Fenno 14 Vrede Een kostbaar verlangen. Ik kijk er naar uit samen met u, tijdens komende
Kerstmusical 15 feestdagen én daarna, hieraan invulling aan te geven.
Nawoord 16
Agenda 16
Met een hartelijke groet,
Zr. Marloes van der Meulen

2. NIEUWS Pagina 2
We moeten het tij keren
Het Apostolisch Genootschap kampt met een dalend aantal leden door
vergrijzing en verminderde aanwas van confirmanten en een mate van
zij-instroom die dit niet kan compenseren. Om het tij te keren moeten
we de binding met de huidige leden versterken en daarnaast meer leden
werven van buiten, vertelt broeder Sven Slavenburg.
Br Norbert Cuiper
Het is geen vrolijke boodschap,
maar de toekomst stelt ons op
de proef. Dat blijkt uit de presen-
tatie die br Slavenburg medio
oktober geeft tijdens een ver-
gadering met dienenden en jon-
geren in het gebouw in Hoorn.
Hij heeft de gemeenschap van
Hoorn geanalyseerd op basis
van het aantal leden en de ge-
boortedata, waarmee hij de de-
mografische samenstelling van
de gemeenschap bepaalde.
Hieruit blijkt dat een kwart van
de broeders en zusters tussen
de 60 en 70 jaar oud is en dat
de helft van onze gemeenschap ouder is dan 60 jaar. De groep tussen 30 en 60 jaar
We worden is sterk ondervertegenwoordigd, vooral tussen de 30 en 35 jaar. Opmerkelijk is dat
namelijk elk jongeren tussen 25 en 30 jaar in Hoorn wel goed vertegenwoordigd zijn. De
jaar ouder. De uitstroom van deze groep is echter groot gebleken, dus dit biedt geen garantie voor
de toekomst.
gemiddelde
leeftijd ligt nu Prognose
op 58 jaar en
We worden namelijk elk jaar ouder. De gemiddelde leeftijd ligt nu op 58 jaar en gaat
gaat richting richting de 60. Om te voorspellen hoe de gemeenschap er in de toekomst uit ziet,
de 60. heeft br Slavenburg op basis van een set van aannamen een doorrekening gemaakt.
Dit resulteerde in een toekomstprojectie of prognose, die de ontwikkeling van het
aantal leden en van het bezoek aan de eredienst voorspelt. Jongeren tussen de 20
en 30 jaar bezoeken de eredienst aanmerkelijk minder vaak dan degenen die ouder
zijn dan 50 jaar. Het is realistisch om ervan uit te gaan dat dit hun hele leven zo zal
blijven. De eredienst neemt in hun leven simpelweg een andere plaats in. Verder ga
ik ervan uit dat elke drie jaar 4,5 jongeren zich aansluiten (1,5 confirmant per jaar).
Dat vormt, samen met de zij-instroom door partners of mensen die terugkeren, de
instroom van het Apostolisch Genootschap. Maar we hebben ook te maken met
uitstroom doordat we leden verliezen, door overlijden of doordat broeders, zusters en
jongeren niet meer komen.
Trend
De uitstroom is de afgelopen decennia groter dan de instroom, vertelt br Slavenburg.
Deze trend zorgt ervoor dat het ledenaantal daalt. Het bezoek aan de eredienst
neemt dan nog sterker af. Als dit zo doorgaat zal rond 2020 de gemeenschap Hoorn
klein en inactief worden. Hierdoor kan het aantal leden sterker dalen, waardoor de
gemeenschap sterk uitdunt en de huidige taken niet meer kunnen worden vervuld. Er
zijn dan te weinig vitale ouderen om het werk te doen en te weinig jongeren om het
over te nemen. Dat noem ik het scenario van de vervalcatastrofe . Dan komt er niks
meer van de grond, is er geen redden meer aan en moeten we uiteindelijk de ge-
meenschap opheffen. De situatie in andere gemeenschappen verschilt niet wezenlijk
van de situatie in Hoorn. Hierdoor dreigt het Apostolisch Genootschap af te stevenen
op een totaal verval. Die situatie moeten we zien te voorkomen. Maar hoe? Dat is
een belangrijke vraag.

3. Jaargang 1, Pagina 3
Focus
Het landelijk bestuur onder leiding van de Apostel heeft haar visie voor 2012 tot en met 2015 gepubliceerd op
intranet, vertelt br Slavenburg. Hierin staat dat we in ledenaantal willen groeien, door onze focus te richten op de
buitenwereld, ons geloof te actualiseren en te vereenvoudigen. Dat kan door ons te concentreren op onze kern-
taken, door de binding met externen te versterken en door jongeren meer invloed te laten uitoefenen. Dit schept
vertrouwen, maar de grote ontbrekende factor is dat het tot nu toe niet duidelijk is hoe dit in de praktijk moet
worden vormgegeven. Er bestaan wel ideeën over, maar de uitvoering hangt sterk af van de gemeenschap en
van de lokale mogelijkheden. We moeten echter inzien dat de problemen in het Apostolisch Genootschap de indi-
viduele gemeenschappen sterk overstijgen. We hebben hulp nodig. We moeten landelijk plannen maken en zeer
sterk optreden.
Redden
Is het Apostolisch Genootschap nog te redden van de ondergang? Br Slavenburg is niet pessimistisch: Hoewel
dit niet eenvoudig is, denk ik dat het mogelijk is om voor de gemeenschap de vervalcatastrofe te voorkomen.
Daarvoor moeten we in Hoorn jaarlijks tenminste vier nieuwe leden van buiten en zes confirmanten aannemen.
Dat is in de huidige situatie een enorme omslag, maar het lijkt toch ook niet onmogelijk. We hebben immers veel
te bieden en ons gedachtegoed is zeker aansprekend, ook in deze tijd. We zullen wel sterk onze strategie moeten
veranderen om aansluiting te vinden bij de huidige maatschappij.'
Meer naar buiten
'Kortom,' zo sluit Br Slavenburg zijn presentatie af met zijn conclusie, 'we moeten het goede behouden, maar wel
tijdovereenkomstig en aansprekend. Hiervoor is een sterk leiderschap nodig, anders zijn we simpelweg kansloos.
We moeten wegen zoeken om, met een kernachtige boodschap die past in deze tijd, meer naar buiten te treden
en onszelf zichtbaar te maken in de samenleving. Ik denk ook dat we het niet moeten zoeken bij andere kerken,
maar dat we vooral veel contact moeten zoeken met jongeren buiten het Apostolisch Genootschap. Externe com-
municatie is hiervoor de sleutel. Het roer moet volledig om. We moeten onszelf opnieuw uitvinden. Dat gaat zeker
niet vanzelf, maar we kunnen er sterker uitkomen.
Ideeën?
Br. Slavenburg buigt zich komende maanden met jongeren en ouderen over een plan om het ledenaantal te laten
groeien. Heeft u hiervoor ideeën? Stuur ze naar: sven.slavenburg@online.nl
Puzzel
Op de vorige vraag zijn helaas geen goede antwoorden gekomen. Menigeen dacht dat het de gemeenschap Amsterdam Noord
was, maar de oplossing moest zijn: Alkmaar (1954)
Voor deze editie hebben we een puzzel die wat gemakkelijker zal zijn. Streep de woorden rechts aangegeven weg; de overige let-
ters vormen de oplossing. Oplossingen mag U sturen naar:
gemeenschapsbladhoorn@hotmail.nl
2 O I A M E H T R A A J 2 S N BROEDER LIEFDE
E C O N F I R M A T I E L E A BUIDEL MUZIEK
U R T E L K V W W S T U O G M CONFIRMATIE RIEMERS
Z I E L S V E R Z O R G I N G DIENTAFEL RONDGANG
R E D D T D R M G E Z D I A E DOOP SLOK
E M F E I L B N U E E A N G I EREDIENST VERBINDEN
D E E I N E I U S Z P P I D W
HERDER WIEGMAN
E R I R E R N R I E I P O N IJ
JAARTHEMA WIJN
O S L O K N D S D D J E A O N
JEUGDAPPEL W.W.V.K.
R E D R E H E A T R E L K R D
KRING ZIELSVERZORGING
B T H D I E N T A F E L E M A

4. GESPREK Pagina 4
Hebben we nog tijd om elkaar te ontmoeten? Gaan we nog bij iemand op
bezoek om met elkaar te praten? In deze rubriek bezoeken we iemand thuis
voor een goed gesprek.
Positief denken verrijkt
Zr. Van Eerde lijdt aan ALS en kan daardoor niet meer praten. Toch
lukt het om een gesprek te voeren, via haar spraakcomputer.
Door br. Ed Steiger en Jorin Dijkstra
We brengen op 17 oktober een bezoek aan broeder en zuster van Eerde. De ontvangst is
aller hartelijkst. Broeder van Eerde zorgt voor de thee en de koek en zuster van Eerde zit
klaar in haar stoel met de spraakcomputer. Zo doet zij volop mee aan het gesprek.
Zr. van Groeningen, zoals zr van Eerde vroeger heette, woont vanaf ca. 1976 in Hoorn.
Br. en zr. van Eerde leren elkaar in maart 1977 kennen, tijdens een jeugdkoorrepetitie
voor het jeugdappèl. De vonk slaat gelijk over. Een paar weken later zijn zij beiden op een
districtsvoorbereidingssamenkomst voor het jeugdkringuitje. Daar hoort br. Van Eerde dat
zij uit Hoorn komt Op Goede Vrijdag trekt hij de stoute schoenen aan en gaat naar de di-
enst in Hoorn. Dan kan hij zijn droommeisje aanspreken. Helaas lopen ze elkaar mis. Ge-
lukkig kan hij haar telefoonnummer achterhalen bij zijn broer. Dat paasweekeinde begint
de verkeringsperiode.
Feest
Vanaf hun huwelijk volgen zij beiden in Hoorn. Ze voelen zich hier helemaal thuis. Met de
herder hebben ze een hechte band. Het is een echte vriend. Ze doen actief mee in de ge-
meenschap: zang, mannenkoor, kerst, declamatorium, schoonmaken in het gebouw,
noem maar op. Ook heeft zr. Van Eerde in Hoorn in 1980 nog de dag voor doven en
slechthorenden georganiseerd. Een feest was dat. Ze krijgt in het begin van deze eeuw
een priesterlijke aanwijzing. Dat doet ze met heel veel liefde en inzet (en dat hebben we
ervaren!). Br. van Eerde kampt vanaf het einde van de vorige eeuw met zijn gezondheid.
Een aantal aandoeningen en operaties heeft zijn weerstand en kracht sterk verminderd.

5. Pagina 5
In het najaar van 2009 voelt zr. van Eerde zich heel erg moe. Op advies van apostel Riemers zoekt zij contact
met oudste van der Linden. Die is psycholoog. Na een paar gesprekken is de diagnose: burn-out. Rust nemen en
stoppen met de aanwijzing. Dat is de beste remedie. Maar de symptomen verdwijnen niet, sterker, ze nemen toe.
Ook de stem gaat achteruit en ze krijgt steeds meer last met spreken. Na anderhalf jaar gaat dat helemaal niet
meer. In december 2010 krijgt ze een uitgebreid neurologisch onderzoek, maar een goede diagnose kan men
niet stellen. Ze wordt doorverwezen naar het AMC, een ziekenhuis met ALS-kennis. Ze doen zelf op internet ook
onderzoek spreken daarbij de hoop uit dat het geen ALS is. In het AMC kan men aan het eind van de dag direct
de diagnose stellen. De gezichten van de doctoren staan strak. Ze hebben heel slecht nieuws. Het meest slechte
nieuws dat ze kunnen brengen: U hebt ALS in de meest progressieve vorm. Bulbaire ALS. De verwachte rester-
ende levenstijd na de eerste symptomen is gemiddeld drie jaar
Slikken
De ziekte brengt heel veel problemen met zich mee. Bijvoorbeeld met slikken. Dat gaat steeds moeilijker. Een
aantal keren stikt zr. van Eerde bijna in voedsel of drinken. Dan is er weer hulp van het revalidatieteam en van de
logopediste die met aanwijzingen zorgen dat het slikken wat makkelijker kan. Bijvoorbeeld een pilletje slikken met
water. Dat gaat fout. Het advies was eenvoudig: doe dit met yoghurt. Het vocht moest wat verdikt zijn. Of een
broodje eten met thee. Dat heeft ook bijna stikken tot gevolg. Drinken kan het beste uit een wijd uitlopend glas of
beker. En dat gaat prima. Verschillen in temperatuur van het drinken is ook verkeerd. Heel heet kan niet en koud
ook niet. Een ijsje eten is haast onmogelijk.
De laatste weken is zr. van Eerde een aantal malen gevallen. De spieren begeven het dan. De spinale vorm van
ALS. De ziekte wordt weer heel progressief. Gelukkig neemt dit proces toch weer af. Zr. van Eerde gebruikt in
huis nu wel een rollator. Een elektrische rolstoel is in bestelling. Hoe het verder gaat? Ze weten het niet. Aan de
beademing hoeft nog niet. Dat ziet er allemaal nog goed uit. Dit blijkt na een recent onderzoek in Groningen door
een longarts, gespecialiseerd in ALS. Een volgende stap in het proces is een maagsonde.
Kanjers
Ze zijn heel blij met de hulp van het ALS-revalidatieteam: kanjers zijn het. Wereldwijd wordt onderzoek gedaan
naar de oorzaak van ALS. Wat het is kan men nu uitleggen, maar de oorzaak is onbekend. Het is een neuro-
musculaire ziekte. De hersenen geven een boodschap door aan de spieren van het lichaam. Even ter oriëntatie:
voor het maken van klank zijn 120 spieren nodig! Maar in het geval van ALS geeft het zenuwuiteinde de bood-
schap niet door. Daardoor verslappen en verlammen de spieren. Het laatste is de ademhaling. Het hart blijft
buiten schot. Het hart functioneert zonder impuls uit de hersenen. Het stimulatiecentrum zit in het hart zelf. Hier-
door is voor de werking van het hart geen aansturing via een zenuw nodig vanuit de hersenen.
Ze houden heel veel van elkaar en staan heel positief in het leven en in het proces dat zij doormaken. Br. van
Eerde zorgt voor de maaltijden. Dat doet hij met veel liefde. Hij moet natuurlijk ook hulp bieden bij het douchen,
aan- en uitkleden en naar bed gaan. Als zr. van Eerde op bed ligt, gaat br. van Eerde nog een paar uurtjes
ontspannen zitten, anders kan hij de slaap niet vatten. De volgende morgen moet hij wel weer fit zijn. Naar de
dienst gaan kost ook heel veel inspanning. Vroeg op, jezelf klaar maken, met veel moeite en naar de dienst. Na
afloop van de dienst zijn beiden wel uitgewoond.
Een heel bijzondere dag hadden br. en zr. van Eerde op de wereld-ALS-dag in het Archeon op 21 juni. Alle ex-
pertise was daar aanwezig. Heel veel vrijwilligers en patienten kunnen ook op de foto, maar voor die tijd worden
ze opgemaakt en hun haar verzorgd! Het was echter ook heel confronterend zoveel lotgenoten te zien, waarvan
een aantal in het laatste stadium van de ziekte . Daar wordt je niet blij van.
Geschenk
Elke dag is een geschenk voor ze. Vooral omdat ze zeker weten dat ze binnen afzienbare tijd afscheid van elkaar
moeten nemen. Ze zijn blij met alle liefde, aandacht en hulp (tientallen kaarten stonden op tafel). Het is janken,
blij zijn met elkaar en knokken. Een ingrijpend gesprek, maar wat een positieve lading gaat van deze lieve
mensen uit. Ze houden zo intens van elkaar. We gaan met gemengde gevoelens naar huis. Met grote zorg ge-
confronteerd, maar ook met uitingen van liefde en omstelling. Het blije gevoel overheerst. De Nobelprijs voor de
vrede gaat naar de Europese Unie. Een Nobelprijs voor positief denken is er helaas (nog) niet.
.

6. WERK Pagina 6
We komen elkaar elke zondagochtend tegen, maar wat doen we in het
dagelijks leven? We weten eigenlijk niet zoveel van elkaar. In deze rubriek
vertellen we over ons dagelijks werk.
De klop op de deur
Drie zusters uit onze gemeenschap werken in de zorgsector en uit-
vaartbranche. Hierbij proberen ze ziekte en overlijden zo draaglijk
mogelijk te maken. Dat doen ze met veel enthousiasme en passie.
Zr Tiny Steiger
Zr Steiger, zr Witziers en zr Agtereek spreken elkaar op een zondagmiddag bij de fam.
Steiger. De drie zusters willen hun ervaringen van hun werk delen. Onder het genot van
een kopje koffie begint het gesprek.
Zr. Agtereek begint over haar werk als uitvaartbegeleidster. Als zij een telefoontje krijgt,
dat ergens iemand is overleden, gaat zij er naar toe. Ze maakt kennis met de na-
bestaanden. Het is vooral eerst naar ze luisteren, om zo een gevoel te krijgen hoe zij
op een goede wijze de nabestaanden kan begeleiden in de dagen die liggen tussen het
overlijden en de uitvaartplechtigheid. Dat zr. Agtereek dit werk is gaan doen heeft met
een aantal gebeurtenissen in haar leven te maken. Onder andere na het overlijden van
haar vader werd ze niet in de ge-
legenheid gesteld om haar vader nog
te zien. Dit heeft haar de gelegenheid
ontnomen om afscheid van haar va-
der te nemen. Ook werd zij erg gera-
akt bij de uitvaartplechtigheid van de
vader van br Adri van Breukelen. Zelf
heeft ze tien jaar geleden haar partner
verloren aan een ernstige ziekte. Haar
V.l.n.r. werk is ook haar passie. Natuurlijk is
er ook verdriet bij de nabestaanden,
Zr. Steiger maar gevoelens van dankbaarheid en
een bevrijdende lach wisselen elkaar
Zr. Witziers
af. Wat heel bijzonder is: bij de eerste
Zr. Agtereek kennismaking: de klop op de deur, het
aanvoelen in de situatie van de na-
bestaanden, ook het gedeelte waar je zowel met gevoel als zakelijk de dingen moet
regelen.
Zr. Witziers werkt als vrijwilligster op de longafdeling van het WFG. Zij is daartoe geko-
men, toen haar man Winand de diagnose longkanker kreeg. Ze gingen samen een tra-
ject in van, hoewel ongeneeslijk, toch behandelen, toch ook weer hoop, veel verdriet en
de onmisbare zorg van degene die er het dichtste bij staat. Het is alweer vijf jaar gele-
den dat Winand is overleden. Tiny Witziers was door de ziekte van haar man in contact
gekomen met de verzorgers van de longafdeling van het WFG en is zo bij de vrijwil-
ligersorganisatie van deze afdeling gekomen. Het is voor haar een positieve invulling
van het gemis van haar man. Zij gaat ook met een klop op de deur bij de mensen bin-
nen. Ze kijkt in eerste instantie om haar heen om een inschatting te kunnen maken van
de sfeer. In de loop van de tijd gaat dit gevoel zich heel sterk ontwikkelen en dat is het
mooie, want dan kun je de mensen daadwerkelijk bijstaan. Tiny vraagt of de mensen
iets te lezen willen hebben en ze kunnen ook kiezen voor een gezelschapsspel. De
mensen vinden het fijn als er naar ze geluisterd wordt.
Ik werk sinds 2,5 jaar bij het Hospice Dignitas. Hier komen gasten die te horen hebben
gekregen dat ze door hun ziekte uitbehandeld zijn en dat de verwachting van leven drie
maanden is. Ze komen in het Hospice omdat ze zo comfortabel mogelijk deze eindfase
kunnen beleven. Het is zo dat er heel veel voor de gast gedaan kan worden, zowel lich-

7. Pagina 7
-amelijk als geestelijk. Ik doe zelf het verzorgende op lichamelijk gebied. Ook hier is 'de klop op de deur' belangrijk,
van 'mag ik bij U binnenkomen'. Verder is het een kwestie van alle gemoedstoestanden van de gast nemen zoals
het is. Bedoeling is om geen voorkeuren te krijgen, want dat komt niet ten goede aan de gast. Ik ben met het Hos-
pice in aanraking gekomen via mijn vorige werkkring. Ik werkte als assistente in de apotheek van het Jeudje. De
apotheek leverde toendertijd medicijnen aan het Hospice. Ik nam me voor wanneer ik niet meer in de apotheek zou
werken, om vrijwilligerswerk te gaan doen in het Hospice. Ik heb er geen moment spijt van gehad.
EVEN S HUI LEN
C
Mag ik e n bij jeschuile
ve n?
Eve he l dicht bij jezijn?
n e
I k voe m som zo e nzaame ve n;
l e s e n rlate
he le n doe m zon pijn.
t ve t e
I k he ge n be fteaan ve l woorde
b e hoe e n
uit te leggen wat er is.
Alle n e n schoude omtele n;
e e r une
dat is wat ik nu zo m is.
Mijn ge dachte zijn ve
n rward,
in mij woeden stormen
dieik nie be e n kan.
t he rse
Maar alle n m e n le n,
e aar ve une
e n schuile bij e
ve n lkaar,
doe jouw warm in m strom n
t te ij e
die mij weer tot rust doet komen.
Klarie Kamstra-Olofsen
Foto: Marloes Meijer

8. NAAR DE DIENST Pagina 8
Waarom gaan we naar de dienst? Om bemoedigd te worden, om weer
geïnspireerd te raken. Of om getroost te worden, zoals zuster Wormer
schrijft. Hieronder haar verslag van een zomerdienst in Enkhuizen.
Zr Hanneke Wormer-Luijendijk
Zondagmorgen 29 juli 2012 om 7 uur rinkelt bij mij de wekker. Ik rek mij uit en denk: Ik
blijf liggen en draai mij maar weer lekker om. Ik voel me behoorlijk ellendig en beroerd.
Dit gevoel is toe te schrijven aan het proces van rouwverwerking. Mijn man is eerder dit
jaar overleden. Maar na tien minuten zeg ik tegen mezelf: Kom op, eruit en neem een
verkwikkende douche. Maak je op om naar de gemeenschap in Enkhuizen te gaan waar
we voor deze zomerperiode samenkomen met o.a. als doel getroost en bemoedigd te
worden. Dat wil ik ook zo graag. Ik zal niet de enige zijn die daarvoor komt . En zo ge-
beurt het!
Om 8.45 uur vertrek ik vanuit Hoorn richting Enkhuizen. Bij de ingang van het gebouw
word ik door een lieve zuster hartelijk welkom geheten. Dit is in ieder geval een activer-
ende aanzet voor die morgen en dus een mooie opsteker. Ik ga naast haar staan omdat
me na afloop van de laatste samenkomst van de kring van dienenden is gevraagd het
ons uitgereikte stencil aan de zusters en broeders die niet aanwezig waren, alsnog te
geven. Deze missie slaagt helaas niet geheel omdat enkelen al op vakantie zijn. Maar
door bij de ontvangst en begroeting van de binnenkomenden aanwezig te zijn sta ik er
toch niet geheel voor niets: ik beleef hierdoor mooie momenten van ontmoeten met zus-
ters, broeders en jeugd. Dit komt ook doordat ik ruim twintig jaar mijn plaats in de ge-
meenschap Enkhuizen heb ingenomen.
Om 9.20 uur zoek ik een plekje tussen de zusters, broeders en jeugd in de zaal. Op dat
moment is een gelegenheidskoor van dertien personen uit IJmuiden aan het zingen. Het
koor is meegebracht door priester Been die deze morgen voorgaat en op dat moment
ook deel uitmaakt van dit koor. Wat een verrassing! Na ongeveer een half uur kom ik los
van mijn ellendige, door verdriet veroorzaakte, gevoelens.
Mede door de inbreng van priester Been en haar koor ontstaat er op een gegeven mo-
ment weer een gevoel van blijheid en dankbaarheid in mij. Wat voel ik mij na afloop rijk
dat ik zo n plek in mijn leven bezit waar je opgetild kunt worden uit je diepste dal! Wat is
het een wijs besluit dat ik me in beweging heb gezet om die morgen naar de dienst in
Enkhuizen te gaan. En weet je waar ik ook zo n oppepper van krijg? Van mijn kleindo-
chtertjes Veronique en Michelle Dupon die mij die morgen spontaan tot twee keer toe
omhelzen en knuffelen.
Ik wil u van dit waargebeurde verhaal deelgenoot laten zijn, in de hoop dat het voor nu of
in toekomst voor u ook een stimulans zal zijn om naar die plek, naar die plaats van troost
en bemoediging te blijven gaan. Wellicht moet dit door omstandigheden via een verbind-
ing met de webradio gebeuren, want weet u: Als het niet rechtsom kan, dan moet het
maar linksom .
Gelegenheidskoor uit IJmuiden
zingt in Enkhuizen.

9. INTERVIEW Pagina 9
Pastoor Paul bezoekt Apostolisch Genootschap Hoorn
We kunnen veel van elkaar leren
Pastoor Paul Vlaar kende het Apostolisch Genootschap niet, maar werd dit jaar door br.
Lenstra (92) uitgenodigd om een dienst in Hoorn te bezoeken. De oudjaarsdienst op 30 de-
cember is zijn derde keer. Ik bezoek pastoor Paul in zijn parochiehuis te Obdam en spreek
met hem over vernieuwing binnen de kerk.
Br. Norbert Cuiper
The most wonderful time of the year. Dat lied klinkt op de mee op bivak of loopt een lange mars met ze mee in
radio terwijl ik in de auto naar Obdam rij. Het nummer Engeland of Noorwegen. Hij loopt dan mee met de
ademt de sfeer van Kerst, waarvoor de voorbereidingen in matrozen. Omdat daarvoor een goede conditie nodig
volle gang zijn. Zo ook in de Sint Victor Parochie aan de is, doet hij sinds kort aan hardlopen. Begin volgend
Dorpsstraat, volgens een bord bij de ingang de mooiste jaar gaat hij naar Somalië, op een anti-piraterijmissie.
kerk van Noord-Holland. Ik bel aan bij het parochiehuis 'Ik moet dus veel reizen voor mijn werk. Daardoor is er
naast de kerk, waarna ik word binnengelaten door Paul ook tijd om af en toe een boek te lezen. Ik heb eigenlijk
Vlaar, beter bekend als pastoor Paul. Hij vertelt dat Kerst geen vakantie nodig,' zo relativeert pastoor Paul zijn
extra druk geeft om er wat moois van te maken. Zijn drukke bestaan. 'Het is vooral een kwestie van zicht-
agenda staat de komende dagen vol met eucharistievierin- baar en aanspreekbaar zijn. Dat geldt zowel voor mijn
gen (diensten) en andere activiteiten rondom Kerst, zo blijkt werk bij de marine als voor de pastorale zorg in Ob-
uit de website van de parochie. 'Vanmiddag heb ik nog een dam.'
ziekenzalving,' zegt Vlaar. Toch heeft hij tijd vrijgemaakt
voor een gesprek.
Oranjemis
Pastoor Paul werd bekend na de oranjemis die hij begin juli
2010 organiseerde op de dag van de finale van het WK
voetbal in Zuid-Afrika. Dat leverde hem naast landelijke
bekendheid ook een verstoorde verstandhouding op met de
bisschop in Haarlem, die hem vervolgens voor twee maan-
den schorste. Vlaar werd tijdelijk uit zijn functie gezet. 'Er is
niet gevraagd naar mijn bedoeling met de oranjemis. Ik
kreeg niet de kans om het uit te leggen.' Het besluit om
hem te schorsen ervaarde hij eerst als 'een stukje onrecht',
maar inmiddels kijkt hij er milder op terug. 'Ik had beloofd
de eucharistie niet te vermengen met wereldse zaken. Die
belofte ben ik niet nagekomen. Dat neem ik mezelf kwalijk.'
Twee banen
Wat heeft hij geleerd van de gebeurtenissen? 'Ik heb
geleerd om niet iets te beloven dat ik niet kan waar maken.
Ook wil ik meer rekening houden met wat kan en wat niet
kan.' In hoeverre is zijn aanpak veranderd? 'Ik hou de the-
mavieringen niet meer op zondagmorgen, maar op zaterda-
gavond als gebedsdienst. Dat is anders dan de eucharistie, Verhalen vertellen
waarbij de kerkelijke rituelen op de voorgrond treden.'
Achteraf vormde de oranjemis aanleiding om zich opnieuw Waarom koos hij ervoor om te gaan werken als pas-
te oriënteren op ander werk in het pastoraat. Sinds februari toor? De keuze lag eerst niet voor de hand. 'Tot mijn
dit jaar werkt hij als aalmoezenier bij de marine in Den 17e wilde ik tuinarchitect of hovenier worden,' zegt
Helder. Daar werkt hij overdag, 's avonds en in het week- Vlaar. Hij is van huis uit katholiek, het gezin ging weke-
end is hij in Obdam. 'Ik heb nu eigenlijk twee banen en lijks naar de kerk, maar zijn ouders waren geen vrijwil-
werk 365 dagen per jaar. Ook ben ik feitelijk geen pastoor liger in de parochie. 'We gingen naar de kerk in Heer-
meer, al wordt ik nog wel zo genoemd.' hugowaard. Daar sprak pastoor Theo Windt. Hij was
voor mij een voorbeeld. Hij kon mooi preken en kon
Reizen goed verhalen vertellen. Ik wilde ook voorganger
'Een nieuwe wereld gaat voor me open,' zegt Vlaar over worden. Ik zag het zo voor me.' Toch heeft Vlaar
zijn functie bij de marine. In Den Helder is hij geestelijk ver- gaandeweg ontdekt dat pastoraat (geestelijke ver-
zorger voor matrozen in opleiding, maar hij gaat ook met ze

10. zorging) net zo belangrijk is als liturgie (rituelen tijdens de dienst). 'Ik wilde vooral met
Pagina 10 mensen spreken om ze te helpen op hun levenspad. Dat komt vooral voor bij belangrijke
gebeurtenissen zoals een huwelijk, ziekte of overlijden.'
Weekbrieven
Pastoor Paul zoekt mensen op waar ze vertoeven. Daarom loopt hij na een kerkdienst in
Obdam regelmatig voor een kop koffie binnen bij verzorgingstehuis De Horstenburgh,
aan de overkant van de Dorpsweg. Daar ontmoet hij in 2009 br. en zr. Lenstra. Tijdens
een latere ontmoeting vraagt Br.Lenstra of hij eens en weekbrief in de brievenbus mag
doen. Naast de weekbrieven schrijft br. Lenstra er zelf brieven bij, iets dat pastoor Paul
waardeert. 'Dat handschrift ziet er mooi gestileerd uit en is doordesemd met zijn
geloofsovertuiging. Het gaat over de liefde van God in mensen, over zijn vrouw en de
verpleegkundigen.' Pastoor Paul bezoekt familie Lenstra op hun verzoek, waarna br.
Lenstra hem uitnodigt om het Apostolisch Genootschap in Hoorn te bezoeken.
Losjes
'Ik wist niets van het Apostolisch Genootschap,' bekent Vlaar. Eerst bezoekt hij met fam.
Lenstra de dienst in Myosotis, het tijdelijke onderkomen vanwege een verbouwing. In
september bezoekt hij het Apostolisch Genootschap voor de tweede maal, dit keer in het
eigen gebouw. Hoe heeft hij dat ervaren? 'Het voelde warm, sommigen kenden me al.
Het was eerst even wennen. Sommige dingen zijn anders. De dienst kwam losjes op me
over. De voorganger opende de dienst met mededelingen en stelde vragen aan de
mensen in de zaal door ze te interviewen met een loopmicrofoon. Die interactie met de
mensen in de zaal is opvallend. Ook sprak het me aan dat voorgangers en priesters uit
de gemeenschap komen en een baan hebben naast hun taak als verzorger. Dat is mijns
inziens een groot verschil met de katholieke kerk, waar priesters worden opgeleid voor
een volledige baan.'
Verschillen
Wat zijn de verschillen tussen het Apostolisch Genootschap en de katholieke kerk? 'Bij
het genootschap staat de mens heel centraal. Het gaat om verbondenheid van mensen
met elkaar. In hun onderlinge liefde komt Gods liefde aan het licht. Het zijn mensen die
de wereld mooier kunnen maken. In de Roomskatholieke kerk is er meer ruimte voor het
mysterie, het mystieke, het ongrijpbare. Dat komt ook tot uiting in de rituelen en de
aankleding van de ruimte. De kerk is een teken in de wereld doordat ze daarvan afwijkt.
Het genootschap gaat meer uit van een samenwerking tussen kerk en wereld. Wat me
ook opvalt is dat het genootschap bestaat uit kleine gemeenschappen die zijn verbonden
met een landelijk netwerk. Dat verschilt van de parochie, dat meer op zichzelf staat, ook
al verandert dat door meer regionale samenwerking.'
Overeenkomsten
Wat zijn de overeenkomsten met het Apostolisch Genootschap en de kerk? 'Ze hebben
beiden de Bijbel en Jezus als inspiratiebron. Ook proberen ze beiden mensen met elkaar
te verbinden, door de saamhorigheid te versterken. Daarnaast zijn de diensten bij beiden
een moment van bezinning en rust in de hectiek van alledag.' Het menselijke aspect in
Apostolisch Genootschap spreekt pastoor Paul aan. 'Ik vind het een feest van herken-
ning. Ik wil het geloof menselijker maken. Dat kan door de deur open te houden en er te
zijn voor mensen.' Over de Roomskatholieke kerk maakt Vlaar zich wel eens zorgen.
Van kerk zijn we samen lijken we terug te gaan naar meer eenrichtingsverkeer van de
priester naar de mensen. De kerk wil taken van vrijwilligers weer door priesters laten
doen. Dat vind ik jammer. Bij het Apostolisch Genootschap komen de priesters uit hun
midden, dat zijn de supervrijwilligers.'
Mens centraal
Zijn er ook andere pastoors in Nederland zoals pastoor Paul? 'Veel collega's, ook oud-
ere, willen de mens centraal stellen en samen kerk zijn. De teugels worden echter nu
strakker aangehaald. Daardoor lijkt mijn aanpak extreem. Ik wil juist meer gebruik maken
van vrijwilligers.' Als voorbeeld geeft hij de 'snertmis' in Nibbixwoud. 'Dit betekent alleen

11. Pagina 11
dat er na afloop van de dienst samen snert wordt gegeten. Maar ondertussen ontstaat er een hoop kabaal om.' Een
ander voorbeeld is de kerkdienst in botsauto's zoals die op de kermissen in Hoorn en Wervershoof zijn gehouden.
'Deze zijn in eerste instantie bedoeld voor mensen die op de kermis werken, maar het trekt ook andere mensen aan.'
Vuurtje
Opmerkelijk is dat deze bijzondere diensten het nieuws halen. Volgens pastoor Paul kunnen 'straatvieringen', dien-
sten waarin mensen uit ene bepaalde straat ere-gast zijn, ook succesvol zijn. 'Hiermee kunnen we mensen van
buiten de kerk bereiken. We nodigen hiervoor mensen huis-aan-huis uit. Want als je niks doet, gaat het vuurtje lang-
zaam uit.' Ook zijn activiteiten doordeweeks belangrijk. 'Het gaat niet alleen om de dienst op zondag. Doordeweeks
zijn allerlei werkgroepen bezig met voorbereidingen. De parochie beschikt over 350 vrijwilligers, tien procent van alle
3500 leden.' Ook communicatie speelt een belangrijke rol, zegt Vlaar. 'We hebben een website, maar daar doen we
te weinig mee omdat we voorzichtig zijn met onze uitingen. Er wordt op ons gelet.'
Krimp
Hoe gaat de katholieke kerk om met vergrijzing en uitval van leden? 'Daar doet ze te weinig aan. De krimp zet door,
waardoor kerken in sommige dorpen worden gesloten. Daardoor moeten overblijvende kerkleden verder reizen om
nog naar de kerk te gaan. Daardoor wordt de drempel om naar de kerk te gaan hoger en daalt het bezoek aan de
kerk verder. Het komt niet alleen doordat onze welvaart is gestegen. Het komt ook doordat we meer keuzes hebben
gekregen qua tijdsbesteding. We kunnen ook voor andere religies kiezen. Wat dat betreft is het net een markt,
waarop kerken hun kraampjes hebben opgesteld. Maar we laten ons nauwelijks horen. We doen te weinig om
mensen te trekken. Dat moet anders. Maar we moeten ons niet alleen laten horen, we moeten ook blijvend aandacht
geven aan de gemeenschap. Dat is immers onze kerntaak.'
Keet
Hoe moet het dan wel? 'Ik geloof in het aanwezig zijn. We bezoeken zieken, ouderen en nabestaanden. Dat moeten
we goed blijven doen, want we hebben veel te bieden, ook op gebied van afscheid en rouw. Daarnaast moeten we
jongeren betrekken bij activiteiten. Ik ga regelmatig naar een keet waar jongeren tussen 14 en 20 jaar hun biertje
drinken. Daar ben ik een aanspraakpunt voor ze, maar ik vraag ze ook om de toren schoon te maken van de kerk.
Dat werkt niet alleen met Whatsapp of Twitter. Jongeren moeten kunnen zien dat ze bij me terecht kunnen. Zo hielp
ik ze eens met een brief voor handhaving van de keet. Ik moet mijn gezicht blijven laten zien. Dat geldt ook voor mijn
werk bij de marine, maar ook voor pastoraal werk. Gelukkig zijn er veel vrijwilligers die me helpen, zodat het werk in
Obdam ook doorgaat als ik er niet ben.'
Keuken
Volgens pastoor Paul kunnen we nog veel voor elkaar betekenen. 'We kunnen veel van elkaar leren. We kunnen in
elkaars keuken kijken door elkaar te bezoeken. We hoeven onszelf niet te veranderen, maar we kunnen diensten
aantrekkelijker maken. Zo nodigen we regelmatig gastkoren uit. Ook kunnen we aan sluiten bij activiteiten in de lo-
kale omgeving, zoals het honderdjarig bestaan van de toneelvereniging. Maar het belangrijkste is om oog te hebben
voor wat er leeft in de gemeenschap. Dat betekent jongeren en ouderen betrekken bij activiteiten, zodat ze een
steentje kunnen bijdragen. Dat willen ze graag. Ook kunnen we het kerkgebouw opstellen voor andere activiteiten
dan diensten, zoals een klassiek concert of een expositie van schilderijen. Dan wordt een kerk meer een gemeen-
schapshuis. Die kant moeten we op.'
Pastoor Paul Vlaar
Paul Vlaar (Obdam, 4 maart 1971) is een priester. Paul Vlaar was sinds 1996 pas-
toraal werker van Nibbixwoud, Wognum en Zwaagdijk-West. Op 7 december 2002
werd hij in Heiloo tot priester gewijd. Daarna was hij gedurende 8,5 jaar pastor in Ob-
dam en de regio De Kaag. Vlaar kwam in juli 2010 in het nieuws toen hij in de Sint-
Victorkerk in Obdam een "Oranjemis" opdroeg voor het WK finale. Deze viering werd
door de kerkelijke autoriteiten te werelds bevonden en Vlaar was al eerder gewaar-
schuwd te waken de eucharistie met gepaste waardigheid te vieren. Vlaar werd voor
twee maanden geschorst. Hierop trok Vlaar zich terug in een klooster om na twee
maanden met hernieuwde krachten aan het werk te gaan in Obdam. Begin 2012 ging
hij aan de slag als aalmoezenier bij de marine in Den Helder. (Bron: Wikipedia)

12. Pagina 12
JONG
Waar houdt de jeugd zich mee bezig? In deze rubriek vertelt een apostolische
jongere hoe het gaat op de kring, in de gemeenschap, of daarbuiten. Dit keer
vertelt Valentina Becker hoe het gaat op de tweede kring.
Op kring is het heel gezellig
Het is heel gezellig op de tweede kring, vertelt Valentina Becker (12
jaar). Ze praat op de kring over andere zaken dan op school. 'We
kunnen op de kring over alles praten omdat we elkaar vertrouwen.'
Br. Norbert Cuiper
Dag Valentina, hoe gaat het op de tweede kring?
'Op kring is het heel gezellig. We kunnen over van alles praten. Dat komt omdat we el-
kaar vertrouwen. Ook kunnen we veel met elkaar lachen.'
Waar hebben jullie het over op kring?
'We hebben het gehad over de Berlijnse muur. Dat is een muur geweest die het westen
van Duitsland scheidde van het oosten van het land. Daarvoor konden kinderen moeilijk
naar hun opa en oma, of naar dansles. Door de muur was het heel lastig om elkaar op te
zoeken. Gelukkig bestaat de muur nu niet meer.'
Dat had zeker te maken met het thema 'Kijk over je muur'. Kan je een voorbeeld geven
van 'muurtjes' bij jezelf?
'Dat vertel ik liever niet, want we hebben beloofd op de kring om dat niet verder te vertel-
len. Dat blijft tussen de kinderen van de kring en de jeugdverzorgers, Marie-Claire en
zuster Diepbrink.'
OK. Wat vond je het leukste op de kring afgelopen maanden?
'Het leukste vind ik dat we veel met elkaar kunnen lachen. Ook de tweede kringdag was
geslaagd. Daarvoor moesten we naar Utrecht, waar we in een grote zaal zaten op
Kanaleneiland. Oom Apostel was er ook. Het was heel gezellig. Het ging over hoe je leeft
met lef.'
Wat betekent dat voor jou, leven met lef?
'Lef betekent voor mij eerlijk zijn en veel lol hebben met je vrienden.'
Wat is het verschil van de tweede met de eerste kring?
'Op de tweede kring praten we meer met elkaar, op de eerste kring doen we meer met
tekenen en knutselen.'
Praat je ook wel eens op school over de kring?
'Nee, op school hebben we niet veel tijd om te kletsen. Ook praten we op school over
andere dingen. En alles wat we bespreken op kring blijft geheim.'

13. BBQ
Pagina 13
De gemeenschap hield op 9 september een barbeque naast het gebouw (foto s br Norbert Cuiper)

14. Pagina 14 JONG
Waar houdt de jeugd zich mee bezig? In deze rubriek vertelt een aposto-
lische jongere hoe het gaat op de kring, in de gemeenschap, of daar-
buiten. Dit keer vertelt Fenno Uijldert hoe het gaat op de jongerenkring.
Blij dat ik steentje kan bijdragen
We denken mee als ondersteuningsgroep en kunnen daardoor een steentje bi-
jdragen aan de ontwikkeling van het Apostolisch Genootschap, vertelt Fenno.
Fenno Uijldert
In het afgelopen jaar was het een gezellig maar ook leerzame ervaring. Zo is bijvoor-
beeld de volledige jongerenkring omgedoopt tot ondersteuningsgroep. Dat betekent dat
we de kring van dienenden helpen door mee te denken en mee te werken met onze in-
breng. Zo waren we aanwezig bij de dagvergadering in oktober.
Ook hebben we binnen de ondersteuningsgroep verschillende onderwerpen besproken
waar we anders misschien wat minder over hadden nagedacht. Een voorbeeld daarvan
is wat er nou echt moet blijven in de eredienst en wat er misschien wel kan veranderen.
Zo zijn wij er bijvoorbeeld achtergekomen dat bijna alle jongeren de eredienst wel in de
juiste volgorde vinden opgebouwd. Het zou namelijk raar zijn als je zoiets als de week-
brief weglaat, want dat is de belangrijkste bron van inspiratie tijdens de dienst.
Tuurlijk zijn er ook onderwerpen besproken die minder over de dienst gaan, zoals: hoe
kijk je over je eigen muurtje heen. Dat was het thema van afgelopen maanden. De een
vond dat lastig te benoemen, en de ander vond het wel wat makkelijker. Maar we hebben
geleerd dat het afhangt van hoe je naar de dingen kijkt. Het is te vergelijken met hoe je
kijkt naar een huis. Dat ziet er anders uit aan de zonnige kant dan aan de schaduwkant.
Toch is het hetzelfde huis. Het hangt af van je perspectief.
Ik ben in ieder geval blij dat ik ook mijn steentje mag bijdragen in deze mooie muur van
gedachtengoed. Dit geeft namelijk veel voldoening in de rest van mijn bestaan.

15. KERST Pagina 15
Kerstmusical uit ons midden
De Kerstmusical bestaat dit jaar uit een raamverstelling met enkele kleine verhalen over
lichtdragers. De verhalen zijn afkomstig uit de gemeenschap.
Zr. Nicole Becker
Dit jaar is gekozen voor de kerstmusical: Het oneindige verhaal . Het is een stuk waarin ruimte was voor eigen ini-
tiatief en vooral betrokkenheid van de gemeenschap. Dat laatste hebben wij in ruime mate ervaren, niet alleen in
medespelenden, maar ook in de initiatieven voor de werkgroepen die gingen nadenken over wie zij als lichtdragers
zagen. De uiteenlopendste personen passeerden de revue: van ouders tot Malala en van een collega tot Spinoza.
Met heel veel passie is toen een aantal mini-musicals geschreven. Helaas kon niet alles ingepast worden in het ver-
haal dat er al lag, de raamvertelling. Maar onze dank gaat uit naar iedereen die met zoveel enthousiasme heeft mee-
geholpen. Er zijn in ieder geval een aantal musicalschrijvers opgestaan, zo merkten we!
Bijzonder boek
Het verhaal gaat over een meisje Martine en haar opa. Het is kerst en het gezin van Martine heeft zijn best gedaan
om voor iedereen een mooi cadeautje te verzinnen. Opa heeft voor Martine een bijzonder cadeautje in gedachten
dat ze samen gaan uitzoeken: een heel bijzonder boek. Martine vindt een boek dat haar min of meer- roept:
Oneindige verhalen . In dat boek leest ze bijzondere verhalen over mensen die de wereld veranderen.
Spinoza
Het eerste verhaal gaat over Bento Spinoza, een joodse filosoof die voor die tijd bijzondere ideeen had over God. Hij
werd er zelfs voor verbannen. Maar zijn ideeën zijn wel in de Amerikaanse grondwet opgenomen, vandaar dat u ook
de drie presidenten van de Verenigde Staten van Amerika op het podium ziet: George Washington, John Adams en
Thomas Jefferson, resp. de eerste, tweede en derde president.
Malala
Ook leest Martine het verhaal over Malala, een jong Pakistaans meisje dat zich hard maakt voor onderwijs voor
meisjes, iets wat in haar land niet gewoon is. Zoals u weet heeft ze dit bijna met de dood moeten bekopen.
Licht
Dan is er nog een derde verhaal. Als ze haar hand op het boek legt, lijkt er licht uit het boek te komen en verschijnen
er letters: Jouw verhaal is het oneindige verhaal. Het kan de wereld veranderen. Durf te dromen . Martine begrijpt
het niet helemaal en vraagt opa om uitleg...
We hopen met deze musical u te inspireren ook een lichtdrager te zijn, iemand die iets voor anderen kan betekenen.
We wensen u hele fijne kerstdagen!
Het embleem van het Apostolisch
Genootschap in Hoorn. De oude-
re generatie draagt de fakkel over
aan de jongere apostolischen

16. Pagina 16
Nawoord
Colofon
Nieuwsbrief Samen werken aan Liefde en harmonie
gemeenschap Hoorn
een uitgave van het Apostolisch Lieve broeders, zusters en jeugd,
Genootschap Hoorn
In dit prachtige kerstnummer ziet u weer mooie (levens)
Jaargang 1, nummer 2
verhalen van enkelen van ons. Prachtig om onder de kerst-
December 2012
boom te lezen en in te verdiepen. Graag wens ik u langs deze
Redactie: weg mooie kerstdagen en een prachtig nieuw jaar waar u op
E. de Vries mijn hulp en inzet kunt rekenen. Laten we samen verder wer-
N. Cuiper ken aan meer Liefde en harmonie in onze gemeenschap!
N. Becker
Verder wil ik u graag mijn dank brengen voor al
Medewerkers:
uw liefde en inzet in het afgelopen jaar.
M. Becker (voorganger)
K. Kamstra - Olofsen
M. van der Meulen
Jorin Dijkstra Liefste groet van uw voorganger, Marcel Becker
E. Steiger
T. Steiger
H. Wormer Wilt u iets schrijven voor deze nieuwsbrief? Dat mag! Ook foto s
Fenno Uijldert
zijn welkom. Kopij kunt u via e-mail sturen naar:
Druk: Grafiplan.biz
Oplage: 100
gemeenschapsbladhoorn@hotmail.nl
Agenda
Activiteiten rond Kerst en Oud & Nieuw in de gemeenschap Hoorn
2012
24 december Declamatorium 19:30 uur
25 december Kerstdienst 10:00 uur
Kerstbrunch 12:00 13:00
Kerstmusical 13:00 14:00
29 december Schoonmaak gebouw 10:00 11:30 allen uitgenodigd!
30 december Oudejaarsdienst 9:30 uur
2013
4 januari Nieuwjaarssamenkomst 19:30 uur landelijke activiteit
voor voorgangers
6 januari Nieuwjaarsdienst 9:30 uur
26 januari Bezichtiging kerstkado s
10 februari Jongerenconferentie landelijke activiteit
voor jongeren