1. BERRIRO HIRIAN
Bazan behin paolo izeneko mutiko bat, oso bizia eta burugogor
samarra zen, ez daualako gauza bat asten eta gero ez badan
dibertigarria erditik izten, ez bera asten dena amaitu egin behar
dau, mahaira herriko planoa atera eta enparantza marroia, ibilbide
eta kale ziztrinak hasi zan begiratzen. Eta zegituan bere planoak
zeinalatzen zuen bidea hasteko prest zegoen. Zegituan bere
planoak zeinalat Bere poltzikoan ogi puska bat zeukan, baespada
gozea etortzen bazaio. Ohinbidetik pasatu zan, eta eskailera
batzuekin topo egin zuen, baina bere bideak ortik zegitzen zuen
eta ez zuen jakin igo ala ez eta orduan igotzen hasi zen, patio
baten zegoen eta gizon baten ahotza entzun zuen, gizon hurak
makila bat eramaten zuen eskuan, gorputza makilaren gainean
zoztenduz eta ibai baten ertzera heldu zen, bat batean zaldizko
monumentu batekin topo egin zuen urruti zamarrera. 14 linea
Ortik pentzako zegoen eta eseri egin zen nekatuta zegoelako.
Ortik ordu batzuetara haur txiki bat urrerati zitzaion eta haurrak
paolori bere amarengana joan nahi zuela esan zion, baina klaru
zegoen mutikoak ez zekiela non dagoen ama eta haurrak mutikoari
konfiantzaz begiratu zion eta galdetu zion eha amaren gana eroan
ahal izango badio, baina atzera egingo luke planarekin, eta ez
zekien zer egin,eta paolok haurrari konfiantzaz ¡Goazen! Esan
zion.
NEREA BABIO