In 2001 gebeurde er op het eerste zicht iets vreemds. De in België geboren Marc Reich – of beter Marc Rich zoals hij zichzelf later noemde – kreeg van William ‘Bill’ Clinton gratie. Volgens sommigen de meest controversiele gratieverlening sinds Gerald Ford de belaagde Richard Nixon diezelfde gunst verleende. Reich had nochtans heel wat op zijn kerfstok. Hij werd veroordeeld voor de grootste oplichting ooit van de belastingen in de VS. Pittig detail. Openbaar aanklager in die zaak was de voormalige burgemeester van New York: Rudolph Giuliani. De filosofie van Reich – net zoals die van zoveel oplichters – is bijzonder eenvoudig. ‘Ik ben rijk en ik ga nog rijker worden’. Dat vertelt Martin Auerbach, die de zaak mee voor het gerecht hielp brengen in de jaren ’80. Kortom, Reich had een totaal misprijzen voor welke wettelijke bepaling ook die een beperking zou kunnen stellen aan dat onbeperkt ‘rijker worden’. Het kroonstuk op het werk van Reich was de enorme zwendel met olie in dezelfde periode. Reich kocht in het geheim miljoenen barrels – relatief goedkope – ruwe olie uit Texas op. Op dat moment tijdens de oliecrisis gold een erg strikte prijscontrole. Reich trok zich uiteraard niets aan van die controles – een belemmering om nog rijker te worden, weet je wel – en verkocht de olie op de open markt met een vermoedelijke winst van 100 miljoen dollar. Tegelijk deed hij handel met het Iraanse regime van Ayatollah Khomeini terwijl Amerika een strikt embargo had uitgevaardigd. Door die handel tikte het spaarpotje van Reich aardig aan. Via fraude en oplichting kon Reich alles samen het niet misse bedrag van 7 miljard dollar bijeenbrengen. Alleen kon hij de VS niet meer in. Dat veranderde dus in zijn voordeel met de gratieverlening van Clinton. Volgens Sherman Skolnick heeft die gratieverlening alles te maken met de nauwe banden tussen Reich en de Clintons enerzijds en de CIA anderzijds. In feite was Reich sinds het begin van zijn louche zaken immuun aangezien hij een vertrouwensman was van de CIA. Giuliani zou dit pas – tot zijn grote spijt – veel later vernomen hebben. Rich overleed in 2013.

1. Waarom Marc Rich gratie kreeg van Clinton
Thierry Debels
@thierryd
2/11/16
(Uit Encyclopedie van fraude, zwendel en bedrog)
In 2001 gebeurde er op het eerste zicht iets vreemds. De

2. in België geboren Marc Reich – of beter Marc Rich zoals
hij zichzelf later noemde – kreeg van William ‘Bill’
Clinton gratie. Volgens sommigen de meest
controversiele gratieverlening sinds Gerald Ford de
belaagde Richard Nixon diezelfde gunst verleende.
Reich had nochtans heel wat op zijn kerfstok. Hij werd
veroordeeld voor de grootste oplichting ooit van de
belastingen in de VS. Pittig detail. Openbaar aanklager in
die zaak was de voormalige burgemeester van New
York: Rudolph Giuliani.
De filosofie van Reich – net zoals die van zoveel
oplichters – is bijzonder eenvoudig. ‘Ik ben rijk en ik ga
nog rijker worden’. Dat vertelt Martin Auerbach, die de
zaak mee voor het gerecht hielp brengen in de jaren ’80.
Kortom, Reich had een totaal misprijzen voor welke
wettelijke bepaling ook die een beperking zou kunnen
stellen aan dat onbeperkt ‘rijker worden’.
Het kroonstuk op het werk van Reich was de enorme
zwendel met olie in dezelfde periode. Reich kocht in het
geheim miljoenen barrels – relatief goedkope – ruwe olie
uit Texas op. Op dat moment tijdens de oliecrisis gold
een erg strikte prijscontrole. Reich trok zich uiteraard
niets aan van die controles – een belemmering om nog
rijker te worden, weet je wel – en verkocht de olie op de
open markt met een vermoedelijke winst van 100 miljoen
dollar. Tegelijk deed hij handel met het Iraanse regime
van Ayatollah Khomeini terwijl Amerika een strikt
embargo had uitgevaardigd. Door die handel tikte het
spaarpotje van Reich aardig aan.

3. Via fraude en oplichting kon Reich alles samen het niet
misse bedrag van 7 miljard dollar bijeenbrengen. Alleen
kon hij de VS niet meer in. Dat veranderde dus in zijn
voordeel met de gratieverlening van Clinton.
Volgens Sherman Skolnick heeft die gratieverlening alles
te maken met de nauwe banden tussen Reich en de
Clintons enerzijds en de CIA anderzijds. In feite was
Reich sinds het begin van zijn louche zaken immuun
aangezien hij een vertrouwensman was van de CIA.
Giuliani zou dit pas – tot zijn grote spijt – veel later
vernomen hebben.
Rich overleed in 2013.