Recommended
More Related Content
Featured
Featured (20)
Home
- 1. 陈美玲
- 2. ท่านปู่ (เกาตุ้นฉาย) + เฉินอี๋ไท่ เค่อเหวิน+นางโจวสื้อ คุณ ที่สอง เค่ออัน +นางหวางสื้อ เค่อติ้ง + นางเสิ่นสื้อ เจี้ยซิน+ยุ่ยเจี๋ย เจี้ยหมิน เจี้ยฮุ่ย ซู่หยง ซู่หวา ซู่เจินเจี้ยอิง เจี้ยเหยิน ซู่อิง เจี้ยฉุน เจี้ยเซียน เจี้ยสื้อ ซู่เฟิน ซู่ฟาง หยุนไห่เฉิน เค่อหมิง + นางจางสื้อ
- 3. ตัวละคร ๑. คุณปู่ หรือท่านใหญ่เกา ๒. บิดา (เค่อเหวิน) ๓. เจี้ยซิน (หมิงเซียน) ๔. เจี้ยหมิน ๕. เจี้ยฮุ่ย ๖. เหมยเฟิน ๗. น้องฉิน (ยุ่นหวา) ๘. หมิงฟ้ ง ๙. ซู่เจิน
- 6. ท่านปู่ เค่อหมิง (คุณชายสาม) เค่อติ้ง (คุณชายห้า)เค่ออัน(คุณชายสี่) เค่อหวัง (บิดา)
- 7. บิดา (คุณชายใหญ่) นางโจวสื้อ เจี้ยซิน เจี้ยหมิน + เจี้ยฮุ่ย
- 8. คุณนายที่สาม คุณนายที่ห้า คุณนายที่สี่ คุณนายใหญ่ สังสรรค์กันเป็นประจา (เรียงจากซ้ายไปขวา)
- 11. เจี้ยซิน + ยุ่ยเจี๋ย + ไห่เฉิน
- 12. คุณนายเฉียน + เหมยเฟิน + เสี่ยวกวง
- 18. คนรุ่นใหม่
- 19. เรื่องย่อ
- 29. คุณนายทั้งสี่ (คุณนายใหญ่ คุณนายที่สาม คุณนายที่สี่ คุณนายที่ห้า) กาลังเล่นไพ่
- 49. คุณใหญ่ล้มป่วย
- 63. คุณปู่ล้มป่วย
- 66. คุณปู่เสียชีวิต
- 67. เคารพศพคุณปู่
- 69. หลังจากคุณปู่เสียชีวิต อาที่สี่ อาที่ห้าแย่งสมบัติ (เซรามิค) ส่วนอาที่สาม กาลังห้ามเจี้ยฮุ่ยไม่ให้โยนเซรามิคลงพื้น
- 76. งานศพยุ่ยเจี๋ย
- 81. บุคลิกลักษณะ และบทบาทของตัวละคร คุณปู่ อดีตมหาอํามาตย์แห่งราชวงศ์ชิง เป็นคหบดีใหญ่ที่มีชื่อเสียงในอําเภอ เป็นหัวหน้าตระกูลเกา มีอํานาจ นํ้าเสียงดุดัน หน้าตาเคร่งขรึม มีสายตาที่น่าเกรงขาม หัวโบราณ ถือยศศักดิ์ หัวรั้น แข็งกระด้าง ชอบพูดเรื่องศีลธรรม ความเมตตา สามารถแต่งโคลงกลอน ชอบเที่ยวหอนางโลม เป็นตัวแทนของคนรุ่นเก่า (รุ่นสังคมศักดินา) มีขนบธรรมเนียมในสมัยขงจื๊อ ไม่มีเหตุผล เผด็จการ เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่เกี่ยว ทุกคนต้องปฏิบัติตามขนบเดิมๆ โดยเคร่งครัด ถ้าใครไม่ปฏิบัติตามต้องถูกลงโทษ
- 83. เจี้ยซิน (หมิงเซียน) หลานชายคนโตในตระกูลเกา ฉลาด หน้าตาดี เรียนเก่ง ชอบวิชาเคมี พ่อแม่รักและถนอม เป็น“อภิชาตบุตร” ใฝ่ฝันเรียนต่อในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในเซี่ยงไฮ้ และเยอรมัน อดทนสูง มีความทุกข์เสมอ กตัญญูต่อผู้มีพระคุณ ยอมรับชะตากรรมตามที่ผู้ใหญ่จัดหาให้ ดูแลกิจการแทนบิดาขณะที่บิดายังมีชีวิตอยู่ และยอมแบบรับภาระหน้าที่ ทุกอย่างแทนบิดา หลังจากที่บิดาเสียชีวิต ยึดหลักการรอมชอม ไม่มีความกล้าหาญพอที่จะต่อต้าน
- 84. เจี้ยหมิน อายุ ๑๙ ปี ร่าเริงแจ่มใส กล้าหาญ หัวสมัยใหม่ มีนิสัยคล้ายเจี้ยฮุ่ย แต่ไม่ค่อยรุนแรงเท่าเจี้ยฮุ่ย ไม่ค่อยสนใจเรื่องทางบ้าน จึงมีเรื่องขัดแย้งกับ ทางบ้านไม่มาก ชอบสอนหนังสือให้น้องฉิน (ญาติผู้น้อง)
- 85. เจี้ยฮุ่ย ตัวแทนเยาวชนรุ่นใหม่ กล้าคิดนอกกรอบ กล้าต่อสู้เพื่ออนาคตที่ดี เพื่อความ รุ่งโรจน์ ต่อต้านขนบธรรมเนียมแบบเดิมๆ (ระบบศักดินา) ไม่ยอมจํานนกับอิทธิพลเก่าๆ เรียกร้องเสรีภาพและความเสมอภาค ไม่ถือชนชั้น ทุกคนเท่าเทียมกัน มีความคิดขัดแย้งกับคุณปู่บ่อยๆ เพราะมีนิสัยดื้อรั้น ตรงไปตรงมา กล้าต่อสู้กับ ระบบเก่า ๆ พวกหัวรุนแรง มีความคิดอยากเปลี่ยนแปลงชีวิตของตนเอง ไม่ชอบอยู่ในกรอบ ของประเพณี เห็นว่า “ขนบธรรมเนียมแบบเดิมๆ เป็นสิ่งที่โหดร้ายทําร้ายชีวิตคน” และ “ทุกคนเป็นเจ้าของชีวิตตัวเอง” เข้าร่วมกิจกรรมการเคลื่อนไหวของนักศึกษาอย่างเต็มที่ เพื่อปกป้ องศักดิ์ศรี ของนักศึกษา แยกตัวออกจากบ้าน ความรัก รักกับหมิงฝังแต่เป็นโศกนาฎกรรม
- 86. เหมยเฟิน เป็นญาติกับครอบครัวตระกูลเกา (มีศักดิ์เป็นน้อง) เป็นคนอาภัพ มีแต่ความทุกข์ โศกเศร้าตลอดเวลา รักกับเจี้ยซิน แต่ต้องแต่งงานกับคนอื่น เพราะผู้ใหญ่ไม่ถูกกัน น้องฉิน (ยุ่นหวา) เป็นญาติกับครอบครัวตระกูลเกา สดชื่นแจ่มใส กิริยามารยาทดี สติปัญญาดี ฉลาด กล้าหาญ หัวสมัยใหม่ ไม่ถือยศศักดิ์ สนิทสนมกับเจี้ยหมิน เพราะต้องการเข้าไปเรียนในโรงเรียนผู้ชาย อยากไป ร่วมกับนักศึกษาก่อการปฏิวัติ แต่ญาติทางผู้ใหญ่ไม่เห็นด้วย เพราะไม่ถูกต้องตาม ขนบธรรมเนียมประเพณี
- 87. หมิงฟ้ ง/หมิงฝัง สาวใช้บ้านตระกูลเกา ตั้งแต่อายุ ๗ ขวบ จนปัจจุบัน ๑๗ ปี สวย ฉลาด อ่านหนังสือออก มีความรักบริสุทธิ์ ถือความรักเป็นสรณะ รักเดียวใจเดียว ขยันขันแข็ง มีความอดทน มีใจให้เจี้ยฮุ่ย แต่มีความเจียมตัว ไม่ใฝ่สูงเกินตัว ร่าเริงแจ่มใสต่อหน้าผู้อื่น แต่รู้สึกขมขื่นกับชะตากรรมของตัวเอง มีความเชื่อว่า “ชะตากรรมเป็นผู้กําหนดชีวิตของตน” และเชื่อว่า “ใน โลกนี้มีเทพเจ้าผู้ทรงมหิทธานุภาพลิขิตไว้แล้ว” กลัวการออกเรือนแบบทาสโบราณ
- 88. ซู่เจิน ลูกสาวของอาที่ห้ากับคุณนายที่ห้า อายุ ๑๒ ปี มีเท้าเล็กๆ พิกลพิการ เนื่องจากการบีบรัดมัดเท้าให้เล็กของคนสมัยก่อน คิดว่า “มีเท้าเล็กๆ แล้วจะสวย แต่ไม่ได้คิดถึงความเจ็บปวดของผู้เป็นเจ้าของเท้าคู่นั้นเลย ซึ่ง ต้องแลกมาด้วยเลือดและน้าตาของเธอ”
- 89. เรื่องย่อ มีพระเอกสามคน ซึ่งเป็นพี่น้องสามคน ชื่อ เจี้ยซิน เจี้ยหมิน และเจี้ยฮุ่ย เนื้อเรื่องต่างๆจะ เกี่ยวข้องกับการหาคู่แต่งงานของสามพี่น้อง หลานชายคนโตเป็นคนอ่อนน้อม ไม่เถียง ใคร ยอมรับทุกอย่าง ชีวิตจึงเต็มไปด้วยความสิ้นหวังเท่านั้น มีความรักกับลูกพี่ลูกน้อง แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองไม่ถูกกัน จึงกีดกันคนทั้งสองด้วยการหาคู่ให้ใหม่ หลานชายคนที่สองก็ ถูกคุณปู่บีบบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงที่มีฐานะดี ในตระกูลเพื่อนคุณปู่ หลานชายคนที่ สองเป็นคนกล้าหาญ หัวสมัยใหม่ ไม่ยอมให้คุณปู่คลุมถุงชน จึงหนีออกจากบ้านชั่วคราว สุดท้ายคุณปู่ยอมรับการตัดสินใจของหลานชาย ส่วนหลานชายคนเล็ก เป็นคนใจกล้า ต่อต้านกับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ไม่ยอมแต่งงานกับคู่ที่คุณปู่ จัดหาให้ มีความรักกับสาวใช้ สุดท้ายสาวใช้ถูกบีบบังคับให้เป็นภรรยาน้อยของเพื่อนคุณปู่ จึงกระโดดนํ้าตาย ท้ายสุด ตัดสินใจออกจากบ้านไปศึกษาต่อ ณ เซี่ยงไฮ้
- 90. ภาษา ภาษาวรรณกรรม (นวนิยาย) ทั่วไป อ่านเข้าใจง่าย และเข้าใจความรู้สึกนึกคิด ของตัวละครเป็นอย่างดี วิธีการถ่ายทอด ใช้การบรรยายโวหาร ผสมผสานการเขียนแบบตามช่วงเวลา (ดําเนินเนื้อเรื่อง ตามกรอบของเวลา) บางครั้งมีการเล่าย้อนอดีต อาจทําให้ผู้อ่านมึนงงบ้างเล็กน้อย
- 92. แนวความคิด ด้านสังคม ชี้ให้เห็นถึงขนบธรรมเนียมประเพณีแบบโบราณที่ เก่า ครํ่าครึ คัดค้านจารีตเดิมๆ เช่น ไม่ยอมนั่งเกี้ยว(เจี้ยฮุ่ย) ผู้หญิงเรียนหนังสือ(ฉิน) ความขัดแย้งกับเยาวชนหนุ่มสาวนรุ่นใหม่ ที่ต้องการความเป็นอิสระ เท่าเทียมกันใน สังคม ไม่มีการกดขี่ข่มเหงกันระหว่างมนุษย์ด้วยกัน ความเชื่อแบบงมงาย ด้านการเมือง อยู่ในยุคเริ่มการเปลี่ยนแปลงการปกครองแบบโบราณ คือ ระบบสังคมศักดินาสู่การ ปกครองแบบประชาธิปไตย , แบบคอมมิวนิสต์ และ เหตุการณ์ ๔ พฤษภาคม เช่น มีการกวาดล้าง พวกต่อต้านรัฐบาล โดยการปิดนิตยสารรุ่งอรุณรายสัปดาห์
- 93. ด้านการปกครอง เปลี่ยนแปลงการปกครองจากเดิม คือระบบ สมบูรณาญาสิทธิราชย์ที่ยึดมั่นในลัทธิขงจื๊ออย่างเหนียวแน่น ด้านความรัก อยู่ในกรอบประเพณี ไม่มีสิทธิเลือกคู่เองได้ตามต้องการ ขึ้นอยู่กับความคิดเห็นของผู้ใหญ่ใน ครอบครัว โดยผ่านแม่สื่อ ความรักต่างชนชั้น ไม่สามารถเกิดขึ้นได้เป็นข้อห้าม ผู้หญิงเป็นเบี้ยล่างของสามี ลูกสะใภ้เป็นเบี้ยล่างของครอบครัว สามีกดขี่ ข่มเหงอย่างไรก็ต้องอดทน
- 95. วาทกรรม “... ขอบใจพวกเธอ แต่ว่าเจตนาดีของพวกเธอ ไม่มีประโยชน์อะไร สาหรับพี่ เลย คนอย่างพี่ อ่านหนังสือใหม่จะมีประโยชน์อะไรกัน?” “... ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนแต่ช่วยให้มันหวนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว ไม่ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนแปลงไป อย่างไร สภาพแวดล้อมของพี่จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงได้เลย” (ตอนที่ ๑๕ หน้า ๑๗๕) ……………………. “ ... ยอมตายแต่จะไม่ยอมไปบ้านตระกูลฝงเป็นอันขาด” “... ความตาย เป็นทางออกทางเดียวของสตรีผู้อาภัพ หล่อนเชื่อมั่นในเรื่องนี้” (ตอนที่ ๒๕ หน้า ๓๑๘)
- 96. “... ลัทธิเกล้าก้มประนมกร” กับ “ลัทธิไม่ต่อต้าน” มีประโยชน์อย่างมากสําหรับเขา จริงๆ ก็เพราะลัทธินี้เอง ที่ทําให้เจี้ยซินสามารถนําเอาทฤษฎีในเยาวชนใหม่กับความเป็น จริงในครอบครัวใหญ่ของพวกเขา ผสมผสานกันเข้าไปได้โดยไม่ปะทะกันเลยแม้แต่น้อย มันให้ความอุ่นใจแก่เขา ทําให้ทางหนึ่งยอมรับนับถือทฤษฎีใหม่ ทางหนึ่งก็ดําเนินชีวิตไป โดยโอนอ่อนผ่อนตามสภาพแวดล้อมเก่า ซึ่งตัวเขาเองไม่รู้สึกว่ามันมีความขัดแย้งอะไร เลย ดังนั้น เจี้ยซินก็กลายเป็นคนที่มีบุคลิก ๒ หน้า คือในสังคมเก่า ในครอบครัวเก่า เขา เป็นผู้ชายที่เคร่งขรึมซึมเซา เมื่ออยู่กับน้องชายสองคนเขาก็เป็นเยาวชนใหม่คนหนึ่ง วิถี ชีวิตเช่นนี้ย่อมเป็นสิ่งที่น้องชายทั้งสองไม่สามารถเข้าใจได้ จึงเป็นเหตุให้เกิดการต่อว่าต่อ ขานกันบ่อยๆ แต่เขาก็ยอมรับโดยดุษณี เขายังคงอ่านหนังสือและหนังสือพิมพ์ที่ให้ ความคิดใหม่ๆ ต่อไป ในขณะเดียวกันก็ดําเนินชีวิตแบบเก่าๆ ต่อไป” (ตอนที่ ๖ หน้า ๕๕)
- 97. “... ฉันอยากให้เธอเป็นแบบสตรีแบบใหม่ที่มีความกล้าหาญ ฉันไม่อยากจะเห็นเธอ ได้รับชะตากรรมอย่างเดียวกับพี่เหมย ฉันขอให้เธอจงปลุกความกล้าหาญ การต่อสู้ ขึ้นมา ผู้ที่เดินไปพร้อมกับยุคสมัยจะต้องได้รับการสนองตอบอย่างคุ้มค่าในที่สุด สิ่งที่น่า สลดใจก็คือ การทําตนเป็นคนล้าหลัง ซึ่งจะต้องกลํ้ากลืนความเสียใจไปชั่วชีวิต” (ตอนที่ ๒๕ หน้า ๓๐๖)
- 98. “... สิ่งที่หล่อนจําได้ขึ้นใจใน ๑๗ ปี ก็คือ การทุบตีด่าว่า การหลั่งนํ้าตา การปรนนิบัติผู้อื่น นอกจากนี้ ก็คือ ความรักที่หล่อนกําลังจะสละชีวิตเพื่อมันอยู่ในขณะนี้ ในชีวิตของหล่อน หล่อนได้รับความสุข น้อยกว่าผู้อื่น บัดนี้ด้วยอายุที่ยังน้อยเท่าที่เป็นอยู่ หล่อนก็จะจากโลกนี้ไปก่อนเพื่อน พรุ่งนี้คนทั้งปวง ล้วนมีวันพรุ่งนี้กันทั้งนั้น ทว่าเบื้องหน้าหล่อนกลับมีแต่ความมือปกคลุมไปทั่วบริเวณ ในที่นั้นไม่มีวัน พรุ่งนี้ถูกทีเดียว ในชีวิตของหล่อนไม่มีวันพรุ่งนี้มาแต่ไหนแต่ไรและตลอดไป .... หล่อนคิด สิ่งต่างๆ ทั้งปวงเหล่านี้ช่างน่ารักเสียจริงๆ โลกนี้ก็ช่างน่ารักเสียกระไร หล่อนไม่เคยทําร้ายใครมาก่อน หล่อน เหมือนกับเด็กสาวคนอื่นๆ มีหน้าตาสวยงาม มีหัวคิดฉลาด มีร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อ เหตุไฉน จึงมีคนจําเพาะเจาะจงจะมาข่มเหงหล่อน ประทุษร้ายหล่อน ไม่ส่งสายตาอันเปี่ยมไปด้วยความ ปราณีให้เลยสักแวบหนึ่ง ไม่ให้นํ้าใจที่เปี่ยมไปด้วยความเห็นอกเห็นใจสักครั้งหนึ่ง หล่อนยอม ศิโรราบรับภัยพิบัติทั้งปวง โดยมิได้บ่นแสดงความไม่พอใจ ต่อมาหล่อนได้รับการปลอบใจ ได้รับ ความรักอันบริสุทธิ์จากบุรุษเพศ ได้พบกับวีรบุรุษที่หล่อนบูชา หล่อนมีความพอใจแล้ว แต่ความรัก ของเขาก็ยังช่วยอะไรหล่อนไม่ได้ กลับยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดลงไปการรําลึกนึกถึงความหลังอีก ความ รักของเขาเคยอนุมัติให้หล่อนสร้างความเพ้อฝันอันสวยงดงามมากมาย แต่บัดนี้กลับโยนหล่อนลงใน หุบเหวที่มืดมน สุดท้ายหล่อนก็ตัดสินใจกระโดดลงไปในบึง” (ตอนที่ ๒๖ หน้า ๓๒๙ – ๓๓๐)
- 99. “... ในสายตาของเจี้ยฮุ้ย วันที่ ๓๐ เป็นเพียงวันสุดท้ายของเดือน แต่ สําหรับหมิงฝัง มันกลับเป็นวันสุดท้ายแห่งชีวิตของหล่อน ชะตากรรมของ หล่อนจะถูกกําหนดในวันนี้ถ้าไม่จากเขาไปตลอดกาล ก็อยู่ร่วมทุกข์ร่วม สุขกับเขาไปตลอดชีวิต แต่ในความเป็นจริงแล้ว ความหวังอันหลังนี้ช่าง แสนเลือนราง หล่อนเองก็รู้ แต่ระหว่างหล่อนกับเขาเองก็มีกําแพงซึ่งไม่ อาจจะทลายไปได้ขวางกั้นอยู่ มันทําให้ไม่อาจใกล้ชิดกันได้ นี่เป็นเพราะ ฐานะที่แตกต่างกัน...” (ตอนที่ ๒๖ หน้า ๓๒๒)
- 100. “ ... คุณปู่มิใช่เป็นคนอย่างที่เจี้ยซินคิด ท่านหัวรั้นแข็งกระด้าง เวลาท่านบันดาล โทสะเป็นที่น่าเกรงกลัวยิ่งนัก ท่านไม่ต้องการความมีเหตุผล สิ่งทีท่านสนใจก็คือ ข้อหนึ่ง อํานาจของท่านถูกลบหลู่ จะต้องฟื้นอํานาจของท่านด้วยมาตรการที่ รุนแรง ข้อสอง คําสั่งของพ่อแม่ ถ้อยคําของแม่สื่อ การสมรสตามความเห็นของ ผู้ปกครอง คนรุ่นอ่อนอาวุโสจะยุ่งเกี่ยวไม่ได้ ...นี่เป็นเหตุอันชอบด้วยหลักธรรม ผู้ ที่ล่วงละเมิดจะต้องถูกลงโทษ ส่วนความสุขและความหวังของคนรุ่นเยาว์เหล่านั้น ท่านไม่นําพาทั้งสิ้น ...งานมงคลกับบ้านตระกูลฝงยกเลิกไม่ได้เด็ดขาด หากสิ้น เดือนนี้เจี้ยหมินยังไม่กลับบ้าน ก็ให้ลงแจ้งความในหนังสือพิมพ์ ไม่ยอมรับเขาเป็น ลูกหลานของบ้านตระกูลเกาอีกต่อไป และให้เจี้ยฮุ่ยมารับงานมงคงนี้สืบแทน” (ตอนที่ ๓๒ หน้า ๔๒๔)
- 101. ความแตกต่างระหว่างเจี้ยหมิน กับเค่อติ้งอาที่ห้า เจี้ยฮุ่ยมองเห็น ๒ คนที่ไม่เหมือนกันอย่างสิ้นเชิง ในตัวของเค่อติ้งอาที่ห้ากับเจี้ยหมินพี่ชายของ เขา “เจี้ยหมิน เยาวชนผู้มีอายุ ๑๙ ปี ตกอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีแต่ศัตรูห้อมล้อมโดยรอบ แต่เขาก็ ทาการต่อสู้กับสภาพแวดล้อมอย่างกล้าหาญโดยมิได้คานึงถึงสิ่งใดทั้งสิ้น จะมีก็แต่ความศรัทธา และความเร่าร้อนที่กระตุ้นให้กาลังใจเขาเท่านั้น ทาให้คนทางบ้านจนปัญญาที่จะจัดการกับเขา” เค่อติ้ง คนซึ่งมีอายุ ๓๓ ปี มีบุตรสาวอายุ ๑๓ ปี แล้วคนหนึ่ง กลับคุกเขาตัวตรงอยู่บนพื้น ตบหน้า ตัวเอง ด่าประจานตัวเอง สบประมาทตัวเอง ซ้ายังซัดทอดไปถึงคนอื่น เขาไม่ต่อตานเลยแม้สัก นิด ไม่ว่าจะด้วยการกระทาหรือด้วยวา เขาทาตามที่บิดาสั่งให้ทาทุกประการโดยไม่ลังเล แม้ความ จริงเขาจะไม่เชื่อคนแก่คนนั้นก็ตามที ภายใต้การบีบคั้นของคนแก่หัวรั้นคนนั้นอย่างเดียวกัน คน ๒ รุ่น กลับทาในสิ่งที่ตรงข้ามกัน ๒ อย่างที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง คนหนึ่งนั้นหลบออกจากบ้าน ซ่อนตัวอยู่ในห้องเล็กๆ ยืนหยัดในทัศนะของตนเอง ทาให้คาสั่งของคุณปู่กลายเป็นหมัน อีกคน หนึ่งกลับคุกเข่าอยู่ต่อหน้าคนแก่ กระทาอย่างคนขี้ขลาดและจอมปลอมเป็นเรื่องที่ชวนให้ผู้อื่น นาไปเยาะเย้ย ถากถางมิรู้สิ้น เขารู้สึกภาคภูมิใจและทรนงในคนรุ่นเขา เขาคิด “คนแบบนี้สามารถ จะพบเห็นได้ในคนรุ่นของพวกท่านเท่านั้น ในหมู่พวกเราแล้วจะไม่ปรากฏให้เห็นเป็นอันขาด” (ตอนที่ ๓๓ หน้า ๔๔๓)
- 102. “ประตูเล็กๆสองบานนี้ที่แท้จริงแล้วหามีพลังอันใดไม่ ผู้ที่ฉกชิงเอาภรรยาของเขาไป อย่างแท้จริงนั้น เป็นอีกสิ่งหนึ่งคือ ระบอบสังคมนี้ทั้งระบอบ คาสอนอันเก่าคร่าคร่า ทั้งมวล และความหลังอันงมงายบรรดามี สิ่งต่างๆทั้งปวงเหล่านี้รวมกันกดทับอยู่บนบ่า เขาทั้งหมด กดทับเขาเป็นเวลาหลายปีฉกชิงเอาความสดชื่นแห่งวัยหนุ่มของเขา ฉกชิงเอา ความสุขของเขา ฉกชิงเอาอนาคตของเขา คร่าเอาผู้หญิงสองคนที่เขารักที่สุดไป ในเวลานี้ เขาเริ่มรู้สึกหาบนี้แสนจะหนัก เขาอยากจะโยนมันทิ้งเสีย เขากําลังดิ้นรน แต่พร้อมกันนั้น เจี้ยซินก็เข้าใจดีว่า เขาไม่สามารถต่อต้านสิ่งทั้งปวงได้ เขาเป็นคนที่ปราศจากพลังใดๆ และ เป็นคนที่อ่อนแอโดยสิ้นเชิง เขาไร้ซึ่งความหวัง เจี้ยซินคุกเข่าลงตรงหน้าประตู ร้องไห้ปิ่มว่าจะ ขาดใจ ในตอนนี้เขามิได้ร้องไห้กับหล่อน แต่ร้องไห้ให้กับตัวเขาเอง เสียงร้องไห้ภายในห้อง กับเสียงร้องไห้ของเขาประสานขานรับกันซึ่งกันและกัน แต่นั่นก็เป็นเสียง ๒ อย่างที่มี ความรู้สึกแตกต่างห่างกันไกลแสนไกล!” (ตอนที่ ๓๗ หน้า ๔๙๑)
- 103. “พวกเราเป็นเยาวชน มิใช่คนพิการ มิใช่คนโฉดเขลา เราจะต้องชิงเอาความสุขของเรามาให้ได้” (ตอนที่ ๒๘ หน้า ๓๔๘)
- 105. ภาคผนวก การเคลื่อนไหว ๔ พฤษภาคม เกิดขึ้นเมื่อปี ๑๙๑๙ เป็นการเคลื่อนไหวรักชาติครั้งหนึ่งของ เยาวชนจีน ซึ่งเป็นการเคลื่อนไหวปฏิวัติอันยิ่งใหญ่ที่คัดค้านจักรวรรดินิยมและศักดินานิยมอย่าง ถึงที่สุด ในเวลานั้น ประชาชนจีนถูกข่มเหงรังแก กดขี่ จากจักรวรรดินิยมภายใต้การปกครองของ พวกขุนศึกศักดนาที่รุมเถือประเทศจีนอยู่ เมื่อสงครามโลกครั้งที่ ๑ ยุติลง เมื่อปี ๑๙๑๘ ประเทศ จีน เนื่องจากได้ประกาศสงครามกับเยอรมันจึงนับว่าเป็นประเทศที่ชนะสงครามประเทศหนึ่ง แต่ ในการประชุมสันติภาพของประเทศมหาอํานาจที่ชนะสงครามในกรุงปารีสเมื่อปี ๑๙๑๙ กลับมี มติให้ยกสิทธิประโยชน์ของเยอรมันในมณฑลซานตง ซึ่งเป็นของจีนไปให้ญี่ปุ่นทั้งหมด ประเทศ จีนกลับกลายเป็นประเทศที่ชนะแต่พ่ายแพ้ ดังนั้นประชาชนจีนทั่วประเทศจึงก่อการเคลื่อนไหว ช่วยชาติกันอย่างครึกโครม เริ่มด้วยนักศึกษาที่ปักกิ่งก่อการคัดค้านมติของที่ประชุมปารีสก่อน เพื่อน ด้วยการชุมนุมมวลชนและเดินขบวน หลังจากนั้นการเคลื่อนไหวจึงปะทุขึ้นทั่วประเทศ โดย มีประชาชนจีนวงการต่างๆ เข้าร่วมด้วยอย่างกว้างขวาง ต่อมาการเคลื่อนไหว ๔ พฤษภาคม ได้ ผลักดันให้เกิดการเคลื่อนไหวทางความคิดใหม่และวัฒนธรรมใหม่ ได้วิพากษ์ต่อต้านความคิด ศักดินานิยมและคําสอนเก่าแก่ครํ่าครึอย่างถึงแก่น และได้เสนอคําขวัญเรียกร้องให้มี ประชาธิปไตยของประชาชนและให้ส่งเสริมวิทยาศาสตร์อย่างเต็มที่ การเคลื่อนไหว ๔ พฤษภาคม ถือว่าเป็นการเบิกโรงให้การปฏิวัติการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองของประเทศจีนในระยะ ต่อมา (ตอนที่ ๖ หน้า ๕๓)
- 106. จบบริบูรณ์