1. O gün hava çok güzeldi.
Sabah al›flverifle ç›karken
annem:
— Haydi Emre, sen de gel,
demiflti bana.
Annemin sabah al›flveriflleri
çok e¤lencelidir. Manav,
kasap, bal›kç›, kuruyemiflçi
dükkânlar›na girip ç›kar›z. Kimi
zaman ayakkab› tamircisine,
kuru temizlemeciye ve bardak,
tabak sat›lan züccaciye
dükkân›na da u¤rar›z.
Eczaneye, iplik dü¤me gibi
fleylerin sat›ld›¤› tuhafiyeciye,
baharatç›ya da u¤rad›¤›m›z
olur. Bu dükkânlar›n her biri
ayr› ayr› ilginçtir. Ama hiçbi-
rinde fazla oyalanmay›z. Son-
ra elimizde torbalar, paket-
lerle eve döneriz.
‹flte o gün de al›flveriflimizi
çabucak bitirip eve dönerken
yol üstünde yeni aç›lm›fl bir
oyuncakç› dükkân› gördük.
Annem:
— Emre, dedi, fluradan
sana bir oyuncak alal›m m›,
ne dersin?
Ne diyebilirim ki?
— Alal›m, alal›m, diye havalara s›çrad›m.
— Ama çok pahal› olmas›n, dedi annem, haydi seç birini bakal›m.
Vitrinin önünde durduk. Ne çok oyuncak vard›. Ama benim gözüme ilk çarpan, biraz
gerilerde duran k›rm›z› kocaman bir top oldu. Öyle parlakt›, öyle güzeldi ki bir an bile
düflünmeden:
— fiu k›rm›z› topu alabilir miyiz anne? Çok pahal› m›d›r acaba, diye sordum.
Annem:
— Mmm, san›r›m alabiliriz, dedi.
Elimde k›rm›z› topumla dükkândan ç›karken çok mutluydum. Onu arkadafllar›ma göstermek
için can at›yordum.
Eve döndü¤ümüzde, arkadafllar›m arka bahçede top oynuyorlard›. Ben de topumu al›p
bahçeye ç›kt›m.
124
YEN‹ KIRMIZI TOPUM

2. — Aaa! Emre yeni top alm›fl, diye koflarak
yan›ma geldiler.
— Ne güzel, k›pk›rm›z›, dedi Aylin.
— Hiç bu renk top görmemifltim, dedi Veli.
— Ay, hem de p›r›l p›r›l, çok parlak, dedi
Simge.
— Üstelik de kocaman, dedi Tayfun.
— Haydi, gel oynayal›m, dedi Pelin.
— Haydi, at onu bana, dedi Orkun.
Ama ben:
— Olmaz, dedim, atmam.
— Niçin, dedi Aylin. Oynamak istemiyor musun?
Topumu hafifçe okflayarak:
— ‹stiyorum ama, atarsam yerlere düfler,
kirlenir sonra, dedim.
— H›h, oynamad›ktan sonra top ne ifle yarar
ki, dedi Veli.
— Ya patlarsa, diye ç›k›flt›m, baksan›za g›c›r
g›c›r, yepyeni daha.
— ‹yi öyleyse! dedi Tayfun, sen yeni topunu
kendine sakla.
Sonra da arkadafllara döndü:
125

3. — Gelin, dedi, biz gene eski topumuzla oynayal›m.
Eski patlak toplar›yla nefle içinde oynamay› sürdürdüler. Ben ne yapaca¤›m› flafl›rm›flt›m
do¤rusu. Bafl›m önümde eve döndüm.
Annem mutfaktan seslendi:
— Ne oldu Emre, neden geldin?
— Hiç, dedim yaln›zca...
Annem meraklanm›flt›.
— Yoksa hasta m›s›n, diye geldi yan›ma.
— Topum kirlenmesin, eskimesin diye eve getirdim.
— Ama onu arkadafllar›nla oynaman için ald›k, öyle de¤il mi, dedi annem.
— ‹yi ama ya çamurlar›n içine düflerse? Ya tekme atarlarsa? Ya patlarsa?
Annem, k›zd›¤› zamanlardaki gibi kafllar›n› çatt›, çünkü çok ifli vard›.
126

4. — Peki öyleyse, git odanda oyna, dedi ve do¤ru mutfa¤a gitti.
Yemek saatine kadar odamda kendi kendime oynamaya çal›flt›m. Topumu havaya at›p
tuttum... Sonra duvara çarpt›rarak tutmay› denedim. Yerde z›platt›m, yuvarlad›m... Kafa
vurmaya çal›flt›m... Ama odam küçücüktü, topu istedi¤im gibi at›p tutam›yordum. Üstelik böyle
tek bafl›ma oynamaya çal›flmak hiç de e¤lenceli de¤ildi.
Karn›m hiç ac›kmam›flt› ama annem ö¤le yeme¤i için ça¤›r›nca sevinçle kofltum, çünkü
s›k›nt›dan patlamak üzereydim. Ne var ki mutfa¤a girer girmez ifltah›m yerine geldi. Masan›n
üstünde, kocaman bir taba¤›n içinde annemin yeni yapt›¤› nefis çilekli tatl› duruyordu.
Yeme¤imi yedikten sonra s›ra tatl›ya gelince sab›rs›zl›kla beklemeye bafllad›m. Ama annem
tatl›y› unutmufl gibiydi.
— Anne, dedim. Tatl›y› ne zaman yiyece¤iz?
127

5. — Aaa! dedi annem, baksana ne güzel duruyor böyle. Yersek flekli bozulur, sonra da
biter gider.
Hiçbir fley söyleyemedim. Annemin ne demek istedi¤ini çok iyi anlam›flt›m. K›rm›z› topumu
koltu¤uma k›st›r›p do¤ru bahçeye ç›kt›m.
— Haydi arkadafllar, diye ba¤›rd›m, haydi gelin, oynayal›m!..
— Ne o, hani topun yeniydi, hani oynam›yordun, dediler.
Biraz da utanarak:
— fiey, dedim, evet, o zaman yeniydi. Bize al›flmam›flt› daha. Ama art›k al›flt›, bak›n, flimdi
o da bizden biri...
128

6. Ayla ÇINARO⁄LU
Çikolatay› Kim Yiyecek?
(Düzenlenmifltir.)
129
Sonra öyle bir vurdum, öyle bir f›rlatt›m ki havaya, ta yükseklere ç›kt› topum. fienlik bafllad›
o anda. Coflkuyla dald›k oynamaya.
Annem sesleninceye kadar nefle içinde oynad›k bahçede. Bu kez annem, tüm arkadafllar›mla
birlikte ça¤r›yordu beni. Niçin derseniz, iflte bu harika bir sürprizdi.
Annemin yapt›¤› o güzelim çilekli tatl› ve limonata, masan›n üstünde bizleri bekliyordu.
O gün bizim evde öyle bir flölen vard› ki...