2. Aspaldi baziren herri haundi batean bizi ziren
senar-emazteak.Beren zoriaz kexu zirelako
ezagunak ziren. Eguraldi txarra egiten
zuenean, kexu ziren herrialde hartan ez
zirelako ateratzen sudurra ere ez. Ona egiten
zuenean kexu ziren bero zelako.
3. Gainera,oso zuhurrak ziren.Herrian esaten
zen urrezko zerbaitegatik etxea saltzeko gai
zirela.
Azti dibertigarri batek gizonarengana
hurbildu zen eta zera esan zion:
-Pobre al zara? Gaixo al zaude? Zer
gertatzen zaizu?zoritxarrekoa dirudizu.
4. Gizonak izuturik begiratu eta erantzun zion
dardaka:
-Ez,ez naiz pobre eta ez nago gaixorik.Triste
nago emaztea eta ni goze garelako eta
momentu honetan ez daukagu dirurik.
5. Aztiak zera galdetu zion:
-Eta orduan zer nahi duzu? Begira oilo bat
emango dizut.
Erantzun zion gizonak:
-Ados
Zertarako nahi zuen pentsatzen zuen
bitartean.
6. -Eta zertarako behar dut nik oilo bat?:
-Txokolatezko arrautzak emango dizkizuerantzun zion aztiak.
7. Gizonak oiloa hartu, jakaren azpian sartu
eta herrira joan zen korriketan. Aztia bere
etxera joan zen barrezka.
8. Senar-emazteak egun osoa zeramaten
oiloari begira noiz errungo zuen
txokolateZko arrautza. Hurrengo goizean
oiloa kakaraka hasi zen eta minutu
batzuetara txokolazteko arrautz bat errun
zuen.
9. Zera esan zuen gizonak:
-Hau zoritxarra,denbora asko itxaron
beharko dugu beste bat edukitzeko.
Horregatik egin zuen barre aztiak oiloa
eman zidanean!
10. -Nik entzuna dut-jarraitu zion emazteakoiloak barruan dituztela gero erruten
dituzten arrautza guztiak. Hil egingo dugu,
ados?horrela kolpe batez aterako ditugu
denak.
11. -Aztia haserretu egingo da!!
erantzun zion gizonak.
-Aztiak ez du jakingo,goazen hiltzera!!
Eta besterik gabe lepoa moztu zioten.
12. Barruan ez zegoen ezer eta senar-emazteak
negarrez eta oihuka zeuden bitartean aztia
barrez lehertzen zegoen.
Hala bazan eta ez bazan sar dadila kalabazan eta
atera dadila Eskoriatzako plazan
13. Egilea: Danel eta Nagore
Benetazko izenburua: Urrezko arrautzak
erruten dituen oiloa
Benetazko egilea: Herrikoia
