Membuat Cerpen (Cerkak), judul TRAGEDI LINDU

1. “Len... Len..., wis rampung aduse durung ?” Pitakone mbak
Rin
“Durung mbak Rin,... kok cepet-cepet ana opo ?”. Mbak Rin
wes males jawab pitakone adike lanang kang siji-sijine kuwi. Len
seng tenang-tenang lan ora ngerteni maksud mbak Rin iku opo
kok dheweke dikonkon cepet-cepet aduse. Rampung adus, Len
banjur nemoni Mbak Rin ana emperan ngarep omah lagi
jagongan.
“Ana apa tha mbak Rin, kok kesusu-susu koyo dioyak syetan
wae? ”. “Wealah iki bocah kok lali terus. Lha saiki kan rencanane
meh tuku hadiah kanggo Ibu tha”. “Wo... iya.. ya.. mbak Rin nuwun
sewu aku lali ! ”. “Yo wis, saiki lhek cepet salin mengko ndak
kesuwen nunggu bis ! “. “Ok siip mbak Rin, enteni sedelok tak
salin klambi disik yo ! “.
Mbak Rin lan adike Len menyang Terminal cedak desane.
Nang Terminal Len eling yen deweke lali ora nggowo duwit,
banjur Len ngomong nang Mbake yen deweke ora nggowo duwit.
“Pie tha dek, dadi bocah kok iso lalinan kabeh kie ! ”. “Mau
dompete kesingsal mbak, banjur wes ketemu tak delehke nang
duwur meja tapi selak kesusu-susu aku dadi lali “. “Yo wis, saiki
seng mbayar kabehane ben Mbak Rin sek, tapi mengko yen tekan
omah diganti yo ! ”. Ora ana setengah menit bis sing arep
menyang seng dituju mau ues teka. Banjur kuwi Mbak Rin lan Len
numpak nang bis, saking akihe uwong Mbak Rin lan Len ora entuk
panggonam lenggahan. Amarga len lan Mbak rin kui isih rada
kaya bocah lan sa’ake akhire ana ibu-ibu seng gelem nyuguhi
Nama : DhudyHario
Kelas : X MIA 3

2. tempat lungguhanipun. Mbak Rin lan Len matur nuwun kalian ibu
mau.
Mung siji setengah jam, bise wis tekan ngarep pasar modern
utawa mall. Banjur kuwi akhire bise dibayarke Mbak Rin. Mbak
Rin lan Len banjur mudhuk ana ing halte sebelah mall lan mlaku
ora ana 100 meter uwes tekan ngareb mall.
Teka ing ngareb mall banjur melbu nang jero mall lan
langsung ndelok-ndelok sofenir nggo hadiah ulang tahun Ibuke.
Ora disangka ana barang seng dipingine, tapi hadiahe uwes ana
seng dituku. Jebule seng tuku hadiahe kuwi ibu-ibu seng mau
nang bis. Amarga ibu ipun ngerti yen bocah loro kuwi pingin
barang, akhire barang mau diwenehake karo loro bocah mau.
Banjur uwes tuku sofenir lan uwes dibungkus dadi kado
kangggo ibuke. Mbak Rin metu saking mall karo dolanan hp, Mbak
Rin ora ngerasa yen adike Len isih nang njero mall. Pas kedadean
kuwi teka-teka ana lindu, lemah berguncang, gedung, kantor,
omah-omah, lan bangunan nang cedhak mall mau ambruk lan
robo koyo bar kepidak karo buto gedhe. Akhire mbak Rin lagi
nyadar yen adike kui ilang ora ana nang sebelahe. Mbak Rin isih
eling yen adike Len isih ana ing njero mall. Langsung ngerti ngono
Mbak Rin banjur dheweke goleki Len ana ing njero reruntuhan
mall lan cepet-cepet wedine yen ana lindu susulan meneh. Mbak
Rin was-was yen adike iku lara parah utawa uwes mati. Amarga
kesusu-susu goleki adike. Mbak Rin ora nyadar yen ana selo meh
kenani sirahe, nanging mbejo nipu ana tiang seng sempet nulungi
Mbak Rin kui. Jebol seng nulungi ibu-ibuke mau. Akhire Mbak Rin
lan Ibuke mau bebarengan goleki Len. Ora let suwi, ana suara
njalok tulung nang sisih reruntuhan. “Tulung... Mbak Rin..
Tulung... Mbak Rin.... !” bengokane cah cilih seng keselip nang sisih
reruntuhane mall mau. Jebul ora nyangka seng bengok-bengok
iku Len, banjur Mbak Rin lan Ibuke mau nulungi len gotong selo

3. seng keselip nang awake Len. Akhire Len iso uwal seko
reruntuhan tapi amrga kena reruntuhane, Len sikile dadi lara lan
memar-memar. Banjur kuwi Len, Mbak Rin lan Ibuke mau goleki
tempat ngungsi.
Lindu guncang lemah terus-terusan. Akibate rumah, kantor,
gedung dadi roboh lan ora ana bentukke meneh. Ora let suwe ana
tempat seng nyediani tempat kanggo ngungsi. Akhire wong telu
mau rono lan sisan ngobati sikile Len seng mau kena reruntuhan.
Loro jam nang tempat pengungsian, si Len lan Mbak Rin lungguh-
lungguh nang ngareb omah tuwo cedak tempat pengungsiane
komo.
Ora krasa yen ana lindu, wong loro mau isih tenang-tenang
lan lungguh-lungguh nang omah tuwo mau. Ora nyongko yen ana
bongkahan selo seko nduwur omah tuwo kui lan ngenani sirahe
Len. Amarga kui mbak Rin banjur bengok-bengok nyuwun tulung
marang tiang sanes. Banjur kejadian kuwi Len seng keno selo di
beto nang Rumah Sakit. Akhire Mbak Rin nelpon Bapak Ibuke yen
Len keno selo banjur di parengke teng Rumah Sakit.
Mbak Rin wedi lan was-was nek adike kenopo-nopo banjur
lungguh lan donga nang kursi tempat tunggu. Ora let suwi Bapak
Ibu Mbak Rin rawuh lan takon karo Mbak Rin kok bisa kena sela
kui pie. “Rin, adikmu kui kok iso kena watu kui pie?” Mbak Rin
banjur terus terang marang Bapak Ibuke yen deweke mau ro
adine tuku hadiah nggo ulang tahune ibuke.
Ora ana sejam dokter metu seko ruangane Len, lan ngomong
karo Bapak Ibuke yen anakipun kena gegar otak. Amarga ngerti
nek anake kena gegar otak, bapak, ibu, lan Mbak Rin syok lan
kaget. Lagi wae dikandani karo doktere, ana suara seko ruangane
Len. “titttttttt...” Jebule suwara alat pendeteksi jantung seng
dipasang nang awake Len. Kabeh uwong seng nang jero lan nang

4. jobo ruangan kaget lan suasanane dadi was-was. Dokter banjur
cepet-cepet nangani masalah kui lan akhire Len ora bisa
diselamatke meneh.
Semiinggu sak wise kejadian kui, keluarga seng mbiyen
rame, nyaman dadi sepi nyeyet, rasa-rasane ana seng penting kui
ilang nang njero omah. Mbak Rin seng biasane dolanan bareng
dadi kesepian amarga kelangan adike seng paling disayangi. Pas
kabeh keluarga kumpul ana njero omah, ana sing ngetok pintu
omah banjur dibukake Mbak Rin. Ra nyongko yen ketemu ibuke
meneh seng mbiyen uwes ngrewangi deweke lan apikan. Ibuke
kuwi barang seng mbiyen dituku karo Mbak Rin lan adike Len
ketinggalan nang tempat pengungsian, lan karo gowo sepucuk
surat seng adike tulis nggo Mbak Rin. Banjur kuwi barang seng
dituku mbiyen dikekne ibuke lan surate diwaca nang jero kamar.
Mbak Rin terharu lan sedih campur seneng amaraga ana kalimat
kang intine Mbak Rin kon aja bersedih terus lan ana gambaran
seng digawe karo Len pas hurung mati. Gambaranipun yaiku
gambar keluargane dewe.
~RAMPUNG~