2. - ცივა, - გაისმა ბუჩქის ძირას იის ხმა.
- ნუ გეშინია, სიცივე ვერაფერს დაგაკლბს!- ამშვიდებდნენ ენძელები. მარტის ნიავი კი გესლიანად ეუბნებოდა:
- მაშ, რა გეგონა ასე მალე რომ ამოხვედი?! ჩაძვერი ისევ მიწაში, თორემ ჩემი სუსხი გაგყინავს.
- ვერ გაგყინავს! მეტი სიცივეც გვინახავს, თბერვლის ბოლოს თოვლში ვიკვლევდით გზას, ახლა შენ უნდა შგვაშინო?-ახმაურდნენ
ენძელები.
- ეს თქვენ, მაგრამ ია? ის ხომ თქვენზე პატარა და სუსტია?
3. -არა უშავს, ჩვენ გადავეფარებით და შენს სუსხს ახლოს არ მივაკარებთ! - თქვეს ენძელებმა და იას ჩასჩურჩულეს : - ნუ გეშინია!
მარტის ნიავის ტრაბახს არ დაუჯერო. ახლა სუსხია, მაგრამ მალე ძალას დაკარგავსო.
4. იას არ სჯეროდა, მაინც კვნესოდა.
დილამდე სისინებდა მარტის ნიავი. ნორჩ იას ერთი მხრიდან ენძელები ეფარებოდნენ, მეორედან - ბუჩქი.
დილით , როცა ენძელებმა გაიღვიძეს, იამაც დააჭყიტა ლამაზი, ლურჯიი თვალები.
