Politics and human behavior

1. Καλά, μην κάνετε έτσι... για δημοψήφισμα πάμε όχι για λαιμητόμο! Το πού θα βάλει ο
καθένας το λαιμουδάκι του είναι θέμα επιλογής.
Κομμένη η γκρίνια λοιπόν... αν αποφάσιζε το μεν θα τον βρίζατε οι δε, αν αποφάσιζε το
δε θα τον βρίζατε οι μεν. Τώρα ο καθένας μας θα βρίζει τον εαυτό του αναλαμβάνοντας
τις ευθύνες του. Δυσκολάκι, ε;
Εγώ πολιτική συντάκτρια δεν είμαι, πολλά καταλαβαίνω και λίγα επιλέγω να λέω. Όμως
σίγουρα:
-θυμάμαι πως η Γερμανία έχει κάνει περισσότερες χρεοκοπίες και παραγραφές χρεών
από εμάς,
-θυμάμαι πως ακόμα μας χρωστάει αποζημιώσεις,
-θυμάμαι πως δεν δεθήκαμε χειροπόδαρα τους τελευταίους 5 μήνες αλλά κάτι χρονάκια
πριν,
-δεν θυμάμαι (το λες κι αρχές αλτσχάιμερ ενδεχομένως) πότε και πώς ορίστηκε αυτή η
χώρα γενικός δερβέναγας της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
-δεν αντέχω ν' ακούω τα στίγματα του χάρτη να δηλώνουν πως η Ευρώπη έχει κάνει
πολλή υπομονή με την Ελλάδα (η Λετονία π.χ. - έλεος δηλαδή, ούτε να γελάσω δεν
μπορώ!)
-δεν φοβάμαι ν' αναλάβω την ευθύνη να ψηφίσω για σοβαρές αποφάσεις της χώρας μου
- κάτι για το οποίο δεν ρωτήθηκα όταν έπρεπε,
-και ως βρεγμένη τη βροχή δεν τη φοβάμαι!
(θα έλεγα κι άλλα όμως θα σας πέσει βαρύ)
Τα ανωτέρω δεν δηλώνουν αν είμαι Σύριζα ή όχι - πρωτίστως γιατί κανέναν δεν αφορά.
Είναι απλά θέματα λογικής, ανεξαρτήτως πολιτικής επιλογής (για να εξηγούμεθα).
«Υπάρχει στα σωθικά μας μια δύναμη φτιαγμένη από προσχώσεις, μια δύναμη μίσους
σκλάβων, έχουμε το εύφορο χώμα μες στα σπλάχνα μας, ανάκατο με το αίμα μας.» (Χόρχε
Ικάζα, "Ουαζιπούνγκο")