Οι μαθητές της Στ΄τάξης χωρίστηκαν σε ομάδες των 4-5 παιδιών και η κάθε ομάδα ασχολήθηκε με ένα θέμα που έχει σχέση με τον πόλεμο του 1974 και τις συνέπειές του. Τα παιδιά έφτιαξαν διαλόγους και μέσα από τη διαδικασία της ενσυναίσθησης αντιλήφθηκαν στο μέγιστο δυνατό βαθμό το δράμα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

1. Θεατρικά Στ΄ τάξης
Ώρα αποχωρισμού από το χωριό
-Γρήγορα,γρήγορα..
-Έρχονταιοι Τούρκοι..
-Τα πραγματα…πιαστε οτιπρολαβετε…ασε τοαύτοκινήτακιΔήμήτρή…
-Κώστα…τογαλα για το μώρο…
-Μαρια,ανοιξε τήν πορτα και φύγαμε.
-Παναγια μού…αλεξιπτώτιστες…..καπνοι….βοήθα μαςΘεε μού..
-Μαρια…Γρήγορα….Έρχονται….
Στρατιώτες που πολεμούν
-Να δούμε τι μας ξήμερώνεικαισήμερα ρε παιδια…
-Αεροπλανα….φώνες…πολύκακο
-Προσεχετε…σύρνούνπομπεςπαλε..
-Πιαστε σφαιρες..Να ειστε ετοιμοι..
-Αντρικκο…Προσεχε…
-Βοήθεια…
-Το παλλήκαριμας…εππιαντον…Να δούμε τιβασανα εννα περασει…
Πρόσφυγες - Αναμνήσεις
-Δεν μπορώ αλλομακρια αποτο χώριο μού…
-Ούτε τζιαι εγώ…Ειχαμε τα χώραφκια μας.τα σπιθκια μας ,τις περιούσιεςμας..
-Τζιαιτώρα, ζούμε προσφύγεςσ΄ενα ξενοτοπο…Ποσοντζιαιρονα καρτερούμε…Ποσο
να παρακαλούμε Θεε μού…λύπήθούμας…
-Μαμμα,παπα κανει…Ένκανειπούτα περασαμεντούτα ούλλα …ούλλή μερα
κλαιτε….Έννενετσιπούπρεπεινα ‘ ν’ ο ανθρώπος…..δύναμή…αγώνα πρεπεινα καμνει
-Έσσιεις δικαιο γιε μού….Όμώς πονούμε…Τζιαι καρτερούμε…
Γυναίκα αγνοούμενου – γιος αγνοούμενου
-Μανα μού τον αντρα μού….Τοκαμαριντού σπιθκιούμού…Πούν τον;
-Σταματα ρε μαμμα…Ούλλήντήν ώρα μούρμούραςτζιαι κλαιεις…Ε..κανειπιον..
-Αφούκαταλαβειςτον πονο μού γιε μού…Ο παπαςήταν εναςλεβεντής..Πού ενει;Θελώ
τον..
-Τζιαιεγιώ θελώ τον αλλα με το να κλαιεις εντζιαι γινισκεταιτιποτε…Μονοπροσεύχες
μαμμα…τζιαιπιστήν…ενναρτειμιαν μερανο παπας…ενναρτει…τούτονεν το
δικαιον…εννα το δεις…

2. -Μακαρινα σε ακούσειο Θεοςγιε μού…τζιαινα μας τον φερειπισώ…να μεγαλώσεις
τζιαι εσύσανούλλα τα παιδκια τού κοσμού…Με τον παπα σούδιπλα σού.
Καταυλισμός
-Κρύώνώ μαμα μες σε τούτο το τσιατήρι…Παλε στασσει..
-Παλε καλα πού μας τα εστειλαν τζιαιτούτα γιε μού…εγιεμώσε τοΚολοσσιμε
προσφύγες…εντζιαιειμαστε μονοιμας, ύπομονή..
-Ειπαν μας αύριο να μαζεύτούμενούλλοι οι μιτσιοι..εν να μας καμούν σχολειο…εστήσαν
ενα τσιατήρι..τζιαιαύριοεν να ερτούντζαι δασκαλοι..
-Εύτύχώς κορήμού…να μεν κοψετε πισώπού τα μαθήματα σας…
-Πού εκαταντήσαμενρε μαμμα..ειχαμε τα σπιθκια μαςτζιαι τες περιούσιεςμαςτζιαι
τώρα δε!Τι τούς εφταιξαμενεμειςτα μώρα;
-΄Εσσιετε δικαιοπαιδκια μού…μα ποιοςμας ακούει…πρεπεινα βολεύτούμε δαμεσα
ώσπούνα παμενπισώ…γιατιεν ννα παμεν.Να μεν το ξεχασούμε ποττε τούτο.
-Ναι, τούτον πρεπεινα σού το ύποσχεθούμενεμειςμαμμα….Με τήβοήθεια τού Θεού
τζιαι με τή δύναμήτής ψύσσιήςμας ούλλα εν να διορθώθούν…