1. Sporty wodne

2. Sporty wodne Sportami wodnymi nazywa si ę sporty, które uprawia si ę w wodzie N ależą do nich: Freediving Kajakarstwo Narciarstwo Wodne Piłka wodna Pływanie Pływanie synchroniczne Skoki do wody Smocze łodzie Wioślarstwo Żeglarstwo Windsurfing

4. Pływanie Pływanie – metoda poruszania się w wodzie wykorzystywana przez człowieka oraz zwierzęta. Jest popularną aktywnością rekreacyjną, szczególnie w krajach o cieplejszym klimacie i naturalnych zbiornikach wodnych. Pływanie jest też dyscypliną sportow ą . Zawody pływackie odbywają się na basenach 50-, rzadziej 25-metrowych. Na długich basenach rozgrywa się najważniejsze imprezy pływackie, takie jak: Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata, Mistrzostwa Europy, Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej, Mistrzostwa Pacyfiku i inne tego typu zawody. Style pływackie styl dowolny styl motylkowy (delfin) styl grzbietowy styl klasyczny (żabka) styl zmienny kraul

6. Wioślarstwo Wioślarstwo - dyscyplina sportowa, polegająca na wyścigach bezpokładowych łodzi, poruszanych 1-piórowymi wiosłami osadzonymi w dulkach, przez zawodników siedzących tyłem do kierunku ruchu (z wyjątkiem sternika). W osadach wieloosobowych zawodnik wiosłuje jednym wiosłem (wiosła długie) lub dwoma (wiosła krótkie). Zawody (regaty) rozgrywane są przeważnie na dystansie 2000 m w konkurencjach: jedynek (1x), dwójek podwójnych (2x), dwójek bez sternika (2-), dwójek ze sternikiem (2+), czwórek podwójnych (4x), czwórek bez sternika (4-), czwórek ze sternikiem (4+) oraz ósemek (8+). Regaty wioślarskie rozgrywane są także w konkurencjach wagi lekkiej. Pierwsze zawody wioślarskie odbyły się w 1715 r. na Tamizie. W 1893 r. powstała Międzynarodowa Federacja Towarzystw Wioślarskich (FISA). Od 1900 r. wioślarstwo jest dyscypliną olimpijską. W Polsce w 1878 r. założono Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie, a w 1907 r. powstał Komitet Regatowy, przekształcony w 1919 r. w Polski Związek Towarzystw Wioślarskich.

7. Skoki do wody Skoki do wody - dyscyplina sportowa, która obejmuje skoki z trampoliny (wysokość 1 m lub 3 m) oraz z wieży (wysokość 5m, 7,5m lub 10 m). Są wykonywane z miejsca lub z rozbiegu, w zależności od ustawienia zawodnika w momencie wybicia oraz kierunku obrotu. Zawodnicy skaczą zarówno indywidualnie, jak i dwójkami (gdzie liczy się również synchronizacja). Rozróżnia się 6 grup skoków wykonywanych w trzech pozycjach. O wyniku decyduje ocena poprawności skoku przez sędziów oraz współczynnik jego trudności. Od 1899 odbywają się w tej konkurencji mistrzostwa Europy, od 1904 skoki do wody są dyscypliną olimpijską, od 1973 rozgrywane są mistrzostwa świata. Jest 5 rodzajów skoków z trampolin 1 i 3metrowych (skok w wprzód, skok w tył, delfin, auerbach, ś ruba). Z wież 5-, 7,5- i 10-metrowych jest o jeden więcej ponieważ są są jeszcze skoki ze stania na rękach. Rozwojem tej dyscypliny kieruje Międzynarodowy Komitet Skoków do Wody (IDC) przy Międzynarodowej Federacji Pływania Amatorskiego (FINA), a w Polsce Komisja Skoków do Wody przy Polskim Związku Pływackim.

8. Smocze łodzie Smocze łodzie to drużynowy sport wodny. Wywodzi się z południowej Azji (Chiny) gdzie na tradycyjnych smoczych łodziach pływano od tysi ą cleci. Współczesne, sportowe łodzie, mniejsze od tradycyjnych, mieszczą 22 osoby, w tym 20 wioślarzy. W stylu tajwa ń skim na dziobie jest zawodnik, który ma zadanie podnieść flagę w chwili minięcia mety. Portland

9. Żeglarstwo Żeglarstwo – niegdyś odmiana transportu, dziś dyscyplina sportów wodnych, oraz rodzaj turystyki lub rekreacji, a także forma szkoleń – zarówno dla późniejszych marynarzy, oficerów i kapitanów jednostek motorowych, jak i jako tzw. szkoła charakterów dla młodzieży. Żeglarstwo uprawiane jest na jednostkach pływających napędzanych siłą wiatru za pośrednictwem żagli. W swoim głównym znaczeniu dotyczy pływania po wodzie. Jednak oprócz typowego żeglarstwa na żaglówkach, jachtach i żaglowcach istnieje również specyficzna odmiana żeglarstwa wodnego na deskach z żaglem, zwana windsurfingiem oraz kiteboarding, czyli rodzaj deski przypiętej do nóg, z tą różnicą, że jednostką napędową nie jest żagiel, tylko latawiec. Elementem żeglarstwa jest jachting, który obejmuje tylko pływanie turystyczne i sportowe na jachtach. Odmiany żeglarstwa poza wodą, to żeglarstwo lodowe, a także dość mało popularne żeglarstwo lądowe pod postacią różnych eksperymentalnych pojazdów kołowych napędzanych żaglami, które ogólnie nazywa się żaglowozami.

10. Pływanie synchroniczne Pływanie synchroniczne , to sport uprawiany głównie przez kobiety (od 1984 roku jest to dyscyplina olimpijska). Najsłynniejszym mężczyzną pływającym synchronicznie jest Bill May - reprezentant Stanów Zjednoczonych, pływający w duecie z Anną Kozlową. Zawody rozgrywane są w następujących konkurencjach: solo, duet, team (ośmioosobowe zespoły), kombinacja (10 zawodniczek/ów). Zawodnicy/czki mają za zadanie przedstawić układ zsynchronizowanych z muzyką ćwiczeń w wodzie. Zawody pływania synchronicznego podzielone są na dwa etapy. W pierwszym etapie uczestnicy wykonują układ techniczny. Jest to odejście od starego porządku, który nakazywał każdej osobie zaprezentowanie 4 figur (2 obowiązkowych i 2 z wylosowanego zestawu). Podczas wykonywania figur zawodnicy/czki ubrani byli obowiązkowo w czarny strój, biały czepek, używali również okularków i zacisków na nos (nose clip). W drugim etapie - prezentacji tzw. układów dowolnych - nie używa się okularków i czepków. Stroje i fryzyry podkreślają choreografię układu - niejednokrotnie zawody to zapierające dech widowisko Składy sędziowskie oceniają występy w skali od 1 do 10 z dokładnością do dziesiątej części punktu. Na końcowy wynik składają się po połowie wyniki części technicznej i dowolnej. W Polsce sport ten jest słabo rozpowszechniony. Kluby istnieją w następujących miastach: Poznaniu, Lesznie, Warszawie, Śremie, Bydgoszczy, Wrocławiu, Kraśniku, Łodzi, Brodnicy i Bielawie. Adresy klubów oraz kalendarz zawodów jest publikowany na podstronie Polskiego Związku Pływackiego, pod który podlega Autonomiczny Komitet Pływania Synchronicznego. Reprezentacja kraju rekrutuje się w większości z Poznania i zwykle plasuje się na początku drugiej dziesiątki na Mistrzostwach Europy.

11. Piłka wodna Piłka wodna, waterpolo - zespołowa gra sportowa dla 2 drużyn po 7 zawodników (w tym bramkarz), rozgrywana w basenie pływackim (głębokość wody minimum 180 cm), w którym wyznacza się pole gry (20x30m) oraz ustawia bramki o wymiarach 3x0,9 m. O zwycięstwie decyduje większa liczba zdobytych bramek. Sport uprawiany w ponad 100 krajach, także przez kobiety. Mecz piłki wodnej

13. Windsurfing Windsurfing – sport wodny, uprawiany przy użyciu deski i przymocowanego do niej elastycznie pędnika żaglowego. Sport polegający na żeglowaniu podobnym do jachtowego, lecz przy pomocy innego sprzętu. Deski o wyporności od 60-70 do ponad 300 litrów, dzielimy na mieczowe (o małej szerokości – do 60 cm) i bezmieczowe (o szerokości dochodzącej nawet do 100 cm, tzw. wide-body). Pędnik stanowi zespół masztu, bomu oraz żagla o różnej powierzchni (stosuje się różne żagle dla odpowiedniej siły wiatru oraz umiejętności i postury zawodnika, od 0,5 do 12,5 m²). Do połączenia deski z żaglem stosuje się przeguby gumowe. Za twórców windsurfingu uważa się dwóch Kalifornijczyków: Hoyla Schweitzera oraz Jima Drake'a.

14. Kitesurfing Kitesurfing (także kiteboarding ) — sport wodny, odmiana surfingu, technicznie podobny do windsurfingu, jednak różni się znacząco w sposobie prowadzeniu deski – prowadzi się ją tak jak podczas jazdy na fali, na krawędzi (podobnie do snowboardu), w windsurfingu natomiast deska prowadzona jest płasko. Od tego ostatniego różni się także konstrukcją pędnika - zamiast klasycznego żagla używana tu jest odmiana latawca-paralotni utrzymywanego przez żeglującego kitesurfera w znacznej odległości, na uprzęży. Sport ten uprawiany jest zarówno na akwenach słodkowodnych (sprzyjające wiatry wieją np. w dolinach alpejskich, np. w południowym Tyrolu), jak i morskich (np. na polskim wybrzeżu Bałtyku). Kitesurfer na Bałtyku, w okolicach Helu

15. Dziękuję za uwagę!!! Klaudia Burzec Kl. VI b