1. همه ما خودمان را چنین متقاعد میكنیم كه با ازدواج زندگی بهتری خواهیم داشت، وقتی بچه دار شویم بهتر خواهد شد، و با به دنیا آمدن بچه ‌ های بعدی زندگی بهتر ... ولی وقتی می ‌ بینیم كودكانمان به توجه مداوم نیازمندند، خسته میشویم . بهتر است صبر كنیم تا بزرگتر شوند . فرزندان ما كه به سن نوجوانی میرسند، باز كلافه میشویم، چون دایم باید با آنها سروكله بزنیم . مطمئناً وقتی بزرگتر شوند و به سنین بالاتر برسند، خوشبخت خواهیم شد . با خود میگوییم زندگی وقتی بهتر خواهد شد كه : همسرمان رفتارش را عوض كند، یك ماشین شیكتر داشته باشیم، بچه هایمان ازدواج كنند، به مرخصی برویم و در نهایت بازنشسته شویم ... حقیقت این است كه برای خوشبختی، هیچ زمانی بهتر از همین الآن وجود ندارد . اگر الآن نه، پس كی؟ زندگی همواره پر از چالش است . بهتر این است كه این واقعیت را بپذیریم و تصمیم بگیریم كه با وجود همه این مسائل، شاد و خوشبخت زندگی كنیم .

2. به خیالمان میرسد كه زندگی، همان زندگی دلخواه، موقعی شروع میشود كه موانعی كه سر راهمان هستند ، كنار بروند : مشكلی كه هم اكنون با آن دست و پنجه نرم میكنیم، كاری كه باید تمام كنیم، زمانی كه باید برای كاری صرف كنیم، بدهی ‌ هایی كه باید پرداخت كنیم و ... بعد از آن زندگی ما، زیبا و لذت بخش خواهد بود ! بعد از آنكه همه اینها را تجربه كردیم، تازه می فهمیم كه زندگی، همین چیزهایی است كه ما آنها را موانع می ‌ شناسیم . این بصیرت به ما یاری میدهد تا دریابیم كه جاده ‌ ای بسوی خوشبختی وجود ندارد . خوشبختی، خودٍ همین جاده است . پس بیایید از هر لحظه لذت ببریم . برای آغاز یك زندگی شاد و سعادتمند لازم نیست كه در انتظار بنشینیم : در انتظار فارغ التحصیلی، بازگشت به دانشگاه، كاهش وزن ، افزایش وزن، شروع به كار، ازدواج، شروع تعطیلات، صبح جمعه، در انتظار دریافت وام جدید، خرید یك ماشین نو، باز پرداخت قسطها، بهار و تابستان و پاییز و زمستان، اول برج، پخش فیلم مورد نظرمان از تلویزیون، مردن، تولد مجدد و ...

5. اجازه دهید كمكتان كنم . شما در زمره مشهورترین نیستید ... ، اما از جمله كسانی هستید كه برای درمیان گذاشتن این پیام در خاطرمن بودید . مدتی پیش، در المپیك سیاتل، 9 ورزشكار دو و میدانی كه هركدام گرفتار نوعی عقب ماندگی جسمی یا روحی بودند، بر روی خط شروع مسابقه دو 100 متر ایستادند، مسابقه با صدای شلیك تفنگ، شروع شد . هیچكس ، آنچنان دونده نبود، اما هر نفر میخواست كه در مسابقه شركت كند و برنده شود . آنها در ردیفهای سه تایی شروع به دویدن كردند، پسری پایش لغزید ، چند معلق زد و به زمین افتاد، و شروع به گریه‌ كرد . هشت نفر دیگر صدای گریه او را شنیدند . حركت خود را كند كرده و از پشت سر به او نگاه كردند ... ایستادند و به عقب برگشتند ... همگی ... دختری كه دچار سندرم دان ( ناتوانی ذهنی ) بود كنارش نشست، او را بغل كرد و پرسید " بهتر شدی ؟ " پس از آن هر 9 نفر دوشادوش یكدیگر تا خط پایان گام برداشتند . تمام جمعیت روی پا ایستاده و كف زدند . این تشویقها مدت زیادی طول كشید .

6. شاهدان این ماجرا، هنوز هم در باره این موضوع صحبت میكنند . چرا؟ زیرا از اعماق درونمان میدانیم كه در زندگی چیزی مهمتر از برنده شدن خودمان وجود دارد . مهمترین چیز در زندگی، كمك به سایرین برای برنده شدن است . حتی اگر به قیمت آهسته تر رفتن و تغییر در نتیجه مسابقه ای باشد كه ما در آن شركت داریم . اگراین پیام را با عزیزانمان درمیان بگذاریم، شاید موفق شویم تا قلبمان را تغییر دهیم، شاید هم قلب شخص دیگری را، ... ” شعله یك شمع با افروختن شمع دیگری خاموش نمیشود " ترجمه و تهیه : عبدالرضا زارعی www.farsicrc.com