Although this Gospel is, by some among the learned, supposed to have been really written by Nicodemus, who became a disciple of Jesus Christ, and conversed with him; others conjecture that it was a forgery towards the close of the third century by some zealous believer, who observing that there had been appeals made by the Christians of the former age, to the Acts of Pilate, but that such Acts could not be produced, imagined it would be of service to Christianity to fabricate and publish this Gospel; as it would both confirm the Christians under persecution, and convince the Heathens of the truth of the Christian religion.

1. Evangelium Nicodemi,
olim Acta Pontii Pilati
Caput 1
1 Annas, et Caiphas, et Summa, et Datam, et Gamaliel, Judas,
Levi, Nepthalim, Alexander, Cyrus, et alii Judæi, accesserunt ad
Pilatum de Jesu, accusantes eum multis malis criminibus.
2 Et dixerunt: Scimus quoniam Jesus est filius Joseph fabri, qui
natus est ex Maria, et quia Filium Dei se dicit, et regem. et non
solum, sed etiam sabbati et legum patrum nostrorum
dissolutionem temptat.
3 Respondit Pilatus. Quid est quod dicit? quid est quod dissolvere
tentat?
4 Dixeruntque ei Judæi: Nos habemus legem, qui prohibet
sabbatis curare. sed et claudos et surdos, paralyticos, caecos, et
leprosos et daemoniacos, illo die malis modis sanat.
5 Respondit Pilatus: Quomodo potest haec mala facere?
Responderunt, quod in principe daemoniorum eicit daemonia; et
sic omnia ei subiecta sunt.
6 Tunc dicit Pilatus: Eiciens dæmonia non videtur opus esse
spiritus immundi, sed procedere a virtute Dei.
7 Responderunt ergo Pilato Judæi: Rogamus te celsitudinem tuam,
ut veniat coram tribunali tuo, et te ipsum audias.
8 Tunc vocavit Pilatus apostolum, et dixit ei: Quomodo huc
adducetur Christus?
9 Exiit ergo angelus, et cognovit Christum, et adoravit eum. Et
expandens pallium, quod habebat in manu sua super terram, dixit:
“ Domine, ambula super hoc et vade, quia vocat te praeses ”.
10 Videntes autem Judæi quod factum fuerat nuntius, dixerunt ad
Pilatum, et dixerunt ei: Quare non dedisti ei per bedellum suum,
et non per nuntium? et expandit pallium, quod habebat in manu
sua super terram, et dixit ei: “ Domine, praeses vocat te ”.
11 Vocavit autem Pilatus nuntium, et dixit: Quare sic fecisti?
12 Respondit nuntius: Cum misisti me ab Jerosolymis ad
Alexandrum, vidi Jesum in asina mediocriter sedentem.
13 alii vestimenta sua straverunt in via dicentes salva nos qui in
caelo es benedictus qui venit in nomine Domini.
14 Judæi autem clamaverunt contra angelum, et dixerunt: Filii
Hebræorum sunt acclamantes in lingua hebraica. quomodo tu, qui
Graecus es, Hebraeum intellegis?
15 Respondens autem angelus dixit eis : Interrogavi unum ex
Judæis, et dixi : Quid est hoc quod vocant filii hebraice ?
16 Et explicavit me, dicens: Hosanna clamaverunt: quod est
interpretatum: Domine, salvum me fac. vel, Domine, salvum fac.
17 Tunc ait illis Pilatus: Quid vos testimonium perhibetis de
verbis a filiis, scilicet silentio? Quid peccavit nuntius? Et
tacuerunt.
18 Dixit autem præses ad angelum: Egredere, et tentate eum ut
introducat eum.
19 Egressus est autem nuntius, et fecit ut ante, et complevit. Et
dixit : Domine, ingredere, quia præses te vocat.
20 Et cum introisset Jesus per signa, quæ portabant signa,
inclinaverunt se capita eorum, et adoraverunt Jesum.
21 At illi magis clamabant adversum de signis Iudæi.
22 Pilatus autem dicebat Judæis: Non est tibi acceptum quod
cacumina signorum suorum incurvaverunt, et adoraverunt Jesum.
sed quid contra signa clamatis, quasi adoraverint et adoraverint?
23 Dixerunt ergo ad Pilatum : Signa ipsa vidimus adorantes et
adorantes Jesum.
24 Convocatis autem præses, ait illis: Quare sic fecistis?
25 Dixerunt ergo signa ad Pilatum: Omnes Pagani sumus in
templis, et adoramus deos earum. et quomodo putemus aliquid de
eo adorare? Sola signa in manibus nostris habuimus et
adoraverunt et adoraverunt eum.
26 { Dixit ergo Pilatus ad archisynagogos: Eligentes vos fortes
viros, et tenentes signa, et videamus utrum adhuc tendant a se.
27 Seniores ergo ex Judæis quærebant duodecim viros
fortissimos et seniores: et constituerunt ea signa, et steterunt in
conspectu præsidis.
28 Dixit ergo Pilatus ad angelum: Tolle Jesum, et adducite eum.
Et exiit Jesus et nuntius de prætorio.
29 Vocavit autem Pilatus signa, quæ prius portaverant signa, et
juravit eis quia si non intrassent Jesus, statim signa portantes,
amputasset caput eorum.
30 Tunc præses jussit Jesum introire.
31 Et nuntius, sicut prius, fecit: et rogavit Jesum valde ut veniret
in pallium suum, et ambulet in eo: et ambulavit super illud, et
introivit.
32 Ingressus autem Jesus, adoraverunt signa ut prius, et
adoraverunt eum.
Caput 2
1 Videns autem Pilatus hoc, timuit, et incipiebat surgere de
throno.
2 Sed dum surgeret, uxor sua, quae stabat a longe, misit ad eum
dicens: “ Nihil tibi et iusto illi; multa enim passa sum in visione
hac nocte de eo.
3 Audientes autem Judæi, dixerunt ad Pilatum: Nonne tibi
dicimus: Conjurator est? Ecce somniavit uxorem tuam.
4 Pilatus ergo vocans Jesum, dixit : Audisti quid respondeas tibi,
et non respondes ?
5 Respondit Jesus: Si potestatem non haberent, loqui non possent;
sed quia unusquisque propriae linguae habet imperium, ut bonum
et malum loquatur, inspiciat.
6 Responderunt autem seniores Judæorum, et dixerunt ad Jesum:
Quid expectamus?
7 hoc primum de te scimus quia per fornicationem natus es
secundo, propter nativitatem tuam infantes in Bethleem occisos;
tertio, quod pater tuus et mater Maria in Aegyptum fugerunt, quia
non poterant credere populo suo.
8 Et quidam ex Iudaeis, qui adstabant, benignius locuti sunt: Non
possumus dicere quia per fornicationem natus est; sed scimus
quia Maria mater eius erat desponsata Ioseph, et sic non est nata
ex fornicatione.
9 Dixit ergo Pilatus ad Judæos, qui eum negaverunt ex
fornicatione natum esse : Quia non est hæc ratio vestra, cum sit
desponsatio, sicut testimonium perhibent de gente tua.
10 Dixerunt Annas et Caiphas ad Pilatum: Omnis multitudo
populi spectanda est, clamantes quia fornicatione natus est, et
æmulator. qui autem negant eum ex fornicatione nasci, eius sunt
proselyti et discipuli eius.
11 Respondit Pilatus: Annam et Caipham: Qui sunt proselyti?
Responderunt: Qui filii Paganorum sunt, et non facti sunt Judaei,
sed imitatores ejus.
12 tunc responderunt Eleazer et Asterius et Antonius et Iacobus
et Caras et Samuel, Isaac et Phinees, Crispus et Agrippa, Anna et
Iudas: non sumus proselyti sed filii Iudaeorum, et verum
loquimur, et adsimus Maria. desponsata fuit.
13 Tunc Pilatus loquens duodecim viros dixit eis: “ Adiuro vos
per vitam Caesaris, ut fideliter annuntiatis si ex fornicatione natus
sit, et vera sint quae narrastis.
14 Responderunt Pilato : Legem habemus, qua prohibemur jurare,
quia peccatum est: jurent per vitam Cæsaris, non esse sicut
diximus, et contenti sumus mori.
15 Dixerunt ergo Annas et Caiphas ad Pilatum: Non credent
duodecim viri illi nos cognovimus eum turpiter nasci, et esse
conjuratorem, cum fingat se esse filium Dei, et regem: quod
tantum sumus. a credendo, quod contremiscimus, ut audimus.
16 Tunc Pilatus jussit omnem exire, nisi duodecim viri, qui
dicebant quia non est natus propter fornicationem, et Jesus, ut a
longe recederet, et dixit illis: Quid volunt Judæi interficere?
17 Responderunt ei: Quia in die sabbati sanavit eum. Dicit eis
Pilatus: “Numquid occident eum ad opus bonum?”. Dicunt ei :
Utique, Domine.

2. CAPUT III
1 Tunc Pilatus plenus ira exivit de prætorio, et dixit Judæis:
Testimonium invoco totum mundum, quia non invenio in eo
causam.
2 Dixerunt ergo Judæi ad Pilatum: Si malus non esset, non
habuissemus apud te.
3 Dicit eis Pilatus: Accipite eum vos, et secundum legem vestram
probate eum.
4 Dixerunt ergo Judæi: Nobis non licet interficere quemquam.
5 Iudaeis dixit Pilatus: “ Vobis mandatum est, quia non occides,
sed non ad me.
6 Et iterum intravit in prætorium: et vocavit Jesum solus, et dixit
ei: Tu es rex Judæorum?
7 { Respondens autem Jesus dixit ad Pilatum: A temetipso hoc
dicis, an dixerunt tibi Judæi de me?
8 Respondens Pilatus, dixit ad Jesum: Numquid ego Judæus sum?
Omnis gens et principes Iudaeorum tradiderunt te mihi; Quid
fecisti?
9 { Respondit Jesus, et dixit: Regnum meum non est de hoc
mundo: si ex hoc mundo esset regnum meum, ministri mei
decertarent, et non traderer Judæis. nunc autem regnum meum
non est hinc.
10 Dixit itaque Pilatus: Ergo rex es tu? Respondit Jesus : Tu dicis
quia rex sum ego : ad hoc natus sum, et ad hoc veni in mundum ;
Ad hoc veni, ut testimonium perhibeam veritati; et omnis qui est
ex veritate, audit vocem meam.
11 Dicit ei Pilatus: Quid est veritas?
12 { Dicit ei Jesus: Veritas de cælo est.
13 Dicit ei Pilatus: Non est ergo veritas in terra.
14 Dixit ergo Jesus ad Pilatum : Creditis quia in terra veritas est
his, qui habent judicium in veritate, et judicia in veritate faciunt.
CAPITULUM 4
1 Tunc reliquit Pilatus Iesum in prætorio, et exivit ad Judæos, et
dixit: Non invenio ullum causam in Jesu.
2 Dixerunt autem ei Judæi: Ego autem dixi: Templum Dei
possum destruere, et in tribus diebus iterum ædificare.
Dicit eis Pilatus: Templum quale est, de quo dicit?
4 Dicunt ei Judæi: Quadraginta et sex annis ædificatum est
Salomoni, et in tribus diebus ædificavit.
5 Dixit ergo iterum eis Pilatus: "Innocens ego sum a sanguine
illius. id spectate.
6 Dicunt ei Judæi: Sanguis ejus super nos, et super filios nostros.
Convocans autem Pilatus presbyteros et scribas et sacerdotes et
Levitas, dicit illis secreto: “ Nolite facere hoc; Nihil inveni in eo,
quod curaret infirmos, et solveret sabbatum dignum morte.
7 responderunt sacerdotes et Levitae ad Pilatum vita Caesaris si
quis blasphemus est morte dignus est hic autem blasphemavit
Dominum.
8 Iterum ergo præses præcepit Judæis exire de prætorio. Et
vocantem Jesum, dixit ei : Quid faciam tibi ?
9 { Respondit ei Jesus: Fac sicut scriptum est.
10 Dicit ei Pilatus: Quomodo scriptum est?
11 Dicit ei Jesus : Moyses et prophetæ prophetaverunt de
passione et resurrectione mea.
12 Audientes autem Judæi, irritati sunt, et dixerunt ad Pilatum:
Quid vis amplius audire blasphemiam hominis?
13 Dicit eis Pilatus: Si vobis videntur verba hæc blasphemare,
tollite eum, ducite eum in atria vestra, et secundum legem
vestram probate eum.
14 Responderunt Judæi Pilato: Lex nostra, inquit, et triginta
novem plagas tenebitur: si autem in hunc modum blasphemaverit,
lapidabitur.
15 Dicit eis Pilatus: Si sermo blasphematus est, tentate eum
secundum legem vestram.
16 Dicunt ergo Pilato Iudæi: Lex nostra praecipit ne quemquam
interficiat: desideramus enim ut crucifigatur, quia meretur
mortem crucis.
17 Dicit eis Pilatus: Non oportet eum crucifigi: vapuletur, et
dimittatur.
18 Cum autem vidisset præses turbam et Judæorum, videret
multos flentes Judæos, et principes sacerdotum Judæorum: et
omnis populus non dedit mortem ejus.
19 Responderunt seniores Judæorum ad Pilatum: Nos et omnis
populus venit huc ut moreretur.
20 Dicit eis Pilatus: Quid moritur?
21 Dicunt ei: Quia dicit se Filium Dei esse, et regem.
CAPITULUM 5
1 Nicodemus autem quidam Judæus stetit ante præsidem, et dixit :
Obsecro te, juste judex, ut mihi pauca concedas libertate dicendi.
2 Dicit ei Pilatus: Loquere.
3 dixit Nicodemus ad seniores Iudaeorum et scribae et sacerdotes
et Levitae et omnem multitudinem Iudaeorum in synagoga eorum
quid est cum hoc facere?
4 Hic est homo qui multa utilia, et præclarissima fecit miracula,
quæ nemo antehac operatus est in terra, nec faciet. vadat, et nihil
noceat; si ex Deo venerit, mirabilia eius, idest miracula,
sanationes eius, permanebunt; sed si ab hominibus, nihil peribunt.
5 Sic Moyses, cum a Deo missus est in Aegyptum, fecit signa,
quae praeceperat illi Deus coram pharaone rege Aegypti; Et licet
regionis illius magi Jannes et Jambres per magicas suas virtutes,
quae Moyses fecit, operarentur, non tamen omnia, quae fecit;
6 Et non sunt virtutes, quae magos fecerunt a Deo, sicut scitis, o
scribae et pharisaei; qui autem faciebant, perierunt, et omnes qui
crediderunt ea.
7 Et nunc dimittite hominem istum; quia ipsae virtutes, quibus
eum accusatis, a Deo sunt; et non est dignus morte.
8 Dixerunt ergo Judæi ad Nicodemum: Tu discipulus illius es, et
bene tibi fecisti?
9 Dicit eis Nicodemus: Numquid et ipse præses ejus fit discipulus,
et dicit pro eo? Annon eum Caesar in illo loco posuit?
10 Audientes autem Judæi conturbati sunt, et stridebant dentibus
in Nicodemum, et dixerunt ei: Accipere doctrinam ejus in veritate,
et sortem tuam cum Christo.
11 Respondit Nicodemus: Amen. doctrinam eius accipiam, et
sortem meam cum eo, ut dicitis.
12 Exsurgens autem alius quidam Judæus, rogabat a præside, ut
audiret ei pauca.
13 Ait autem præses: Loquere quid habes.
14 at ille dixit per triginta et octo annos pono in piscinis
Hierusalem magna in infirmitate laborantem et expectans
remedium quod fieri deberet ab adventu angeli qui tempore
quodam aquam turbavit ; et, quisquis ante aquae gressum
ingressus est, quidquid morbi habebat, sanum est.
15 Et cum videret me Jesus languentem ibi, dixit mihi: Vis sanus
fieri? Et ego respondi : Domine, hominem non habeo, ut, cum
turbata fuerit aqua, mittat me in piscinam.
16 Et dixit mihi : Surge, tolle grabatum tuum et ambula. Et statim
sanus factus sum, et levavi lectum meum et ambulabam.
17 Dixerunt ergo Judæi ad Pilatum: Domine gubernator, ora eum
interroges, quo die sanatus est ab infirmitate sua.
18 Respondit languidus: Sabbato erat.
19 Dixerunt ergo Iudæi ad Pilatum: Nonne diximus quod sabbato
curaverit infirmitatem suam, et in principe dæmoniorum ejecerit
dæmonia?
20 { Tunc alius quidam exivit Judæus, et dixit ei: Quia caecus
eram, poteram audire sonos, sed non potui videre aliquem. Eunte
autem iesu, audivi praetereuntem turbam, et interrogaui quid ibi
esset?
21 et nuntiaverunt mihi quod Iesus transiret et clamavi dicens
Iesu fili David miserere mei Et stans, jussit me adduci ad se, et
dixit ad me : Quid vis ?
22 Dixi : Domine, ut videam.
23 et dixit mihi: Respice, et ecce vidi, et sequebatur eum gaudens
et gratias agens.

3. 24 alius autem Iudaeus egressus est et dixit leprosus eram et solo
verbo sanabat me dicens volo mundare et mox a lepra mundatus
sum.
25 Et alius Judæus exivit, et dixit : Perversa, et rectum me fecit in
verbo suo.
26 Mulier autem quædam nomine Veronica, dixit: Duodecim
annis fui fluxu sanguinis afflictus: et tangi fimbriam vestimenti
ejus, et continuo cessavit fluxus sanguinis mei.
27 Dixerunt ergo Judæi: Nos legem habemus, ut non liceat
mulieri testimonium perhibere.
28 Post alia autem dixit alius Judæus: Vidi Jesum invitatum ad
nuptias cum discipulis suis, et penuria vini erat in Cana Galilææ.
29 Cum autem biberet totum vinum, præcepit servis ut
complerent sex hydrias quæ erant ibi aqua: et impleverunt eas
usque ad summum, et benedixit eis. miratus hoc miraculum bibit.
30 Et alius Iudaeus stetit, et dixit: “ Vidi Iesum in synagoga
docens in Capharnaum; Et erat in synagoga quidam homo habens
daemonium; et clamavit, dicens, dimitte me; quid nobis et tibi,
Iesu Nazarene? Venisti perdere nos? scio quia tu es Sanctus Dei.
31 { Et comminatus est ei Jesus, dicens: Obmutesce, spiritus
immunde, et exi ab homine. et statim exivit ab eo, et nihil ei
nocuit.
32 Pharisaeus quoque haec dixit. Et vidi quod ad Jesum turba
magna veniret a Galilæa, et Judæa, et oram maritimam, et multas
regiones circa Jordanem, et accesserunt ad eum multi infirmi, et
sanavit omnes.
33 Et audivi spiritus immundos clamantes, et dicentes: Tu es
Filius Dei. Et comminatus est eis ne manifestarent illum.
34 Post hunc alius, cui nomen Centurio dixit, vidi Iesum in
Capharnaum, et rogavi eum, dicens: Domine, puer meus jacet in
domo paralyticus.
35 Et dixit ad me Jesus: Ego veniam, et curabo eum.
36 Ego autem dixi : Domine, non sum dignus ut intres sub tectum
meum. sed tantum dic verbo, et sanabitur puer meus.
37 Et dixit mihi Jesus : Vade. et sicut credidisti, fiat tibi. Et
sanatus est puer meus ex illa hora.
38 Tunc quidam nobilis dixit: “ Capharnaum habeo filium, qui
mortuus est; Et cum audissem quia Iesus venit in Galilaeam, abii
et rogabam eum ut descenderet in domum meam, et sanaret
filium meum: incipiebat enim mori.
39 { dixit ad me: Vade, filius tuus vivit.
40 Et sanatus est filius meus ex illa hora.
41 Praeter hos autem et alii multi ex Judæis, viri ac mulieres,
clamabant, dicentes : Vere Filius Dei est, qui omnes languores
sanat in verbo ejus, et cui subjiciuntur dæmonia.
42 Quidam autem ex eis dixerunt: Hæc potestas non potest
procedere nisi a Deo.
43 Dixit Pilatus ad Judæos: Quare non dæmonia subjiciunt
doctores tuos?
44 Quidam autem ex eis dixerunt : Potestas subjiciendi daemonia
non potest procedere nisi a Deo.
45 Alii autem dicebant Pilato quod Lazarum suscitasset a mortuis,
cum iam quattuor diebus esset in monumento eius.
46 Audiens autem præses tremens, dixit turbae Judæorum: Quid
tibi prodest effundere sanguinem innocentem?
CAPUT VI
1 Convocatis autem Pilatus Nicodemo, et quindecim viris, qui
dicebant quia Jesus non est natus ex fornicatione, dixit illis : Quid
faciam, cum similis sit tumultus in populo.
2 Dixerunt ei: Nescimus. videant qui tumultum erigunt.
3 Pilatus autem convocavit iterum turbam et dixit eis scitis quia
consuetudo est vobis ut unum dimittam vobis in pascha unum
vinctum
4 notum habeo homicidam, qui dicitur Barabbas, et Iesum, qui
dicitur Christus; quis est ergo eorum vir ut dimittam vobis?
5 Exclamant omnes, et dicunt: Dimitte nobis Barabbam.
6 Dicit illis Pilatus: Quid igitur faciam de Jesu, qui dicitur
Christus?
7 Responderunt omnes: Crucifigatur.
8 Iterum clamantes dicunt Pilato: Non es amicus Cæsaris, si hunc
dimittis? declaravit enim se esse filium Dei et regem. Sed vosne
eum regem esse vultis, non Caesarem?
9 Tunc Pilatus plenus ira dixit ad eos: “ Gens tua semper sedit, et
vos semper habetis adversus eos, qui vobis servierunt?
10 Dixerunt ergo Judæi: Qui sunt isti qui ministraverunt nobis?
11 Respondit eis Pilatus: Deus tuus, qui eruit te de duris servitute
Ægyptiorum, et adduxit te super mare Rubrum quasi aridam
terram, et pavit te in deserto manna et carnibus coturnix, et
adduxit aquam. de petra, et de celo legem dedit vobis;
12 exacerbastis omnes vias eius et petiistis vitulum conflatilem
adoraveruntque et immolaverunt ei et dixerunt dii tui sunt Israhel
qui te e terra Aegypti
13 Propter quod voluit Deus tuus te perdere; sed Moyses
interpellavit pro te, et Deus tuus exaudivit eum, et remisit
iniquitatem tuam.
14 Et indignati estis, et occidistis prophetas vestros, Moysen et
Aaron, cum confugissent ad tabernaculum vestrum: et semper
adversus Deum et prophetas eius murmurati estis.
15 Et de tribunali egrederetur. Judaei autem omnes clamabant:
Agnoscimus Caesarem esse regem, non Jesum.
16 Hic autem, statim ut erat natus, venientes Magi et offerebant ei
munera; Quod cum audisset Herodes, turbatus est, et volebat
occidere eum.
17 Quod cum cognovisset pater ejus, fugit cum illo et Maria
matre ejus in Ægyptum. Herodes, cum audisset natum esse, eum
occidit; misitque et interfecit omnes filios, qui erant in Bethlehem,
et in omnibus finibus eius, a bimatu et infra.
18 Pilatus autem audiens timuit; et silentium imperans populo,
acclamavit: Dixit Jesu: Ergo rex es tu?
19 Responderunt Pilato omnes Judæi: Hic est quem Herodes
quærebat occidere.
20 Tunc Pilatus accipiens aquam, lavit manus ante populum, et
dixit: Innocens sum a sanguine justi hujus; aspicite.
21 Responderunt Judæi, et dixerunt: Sanguis ejus super nos, et
super filios nostros.
22 Tunc jussit Pilatus Jesum adduci ad se, et locutus est ei in
verba hæc:
23 Gens tua praecepit tibi ut regem te facerem; quam ob rem ego,
Pilatus, te secundum leges priorum magistratuum vapulandum
censeo; et ligatus prius, deinde in cruce suspensus in eo loco, in
quo nunc vinctus es; et tecum etiam duos scelestos, quorum
nomina sunt Dimas et Gestas.
CAPITULUM 7
1 Tunc exivit Jesus de prætorio, et duo latrones cum eo.
2 et pervenerunt ad locum qui dicitur Golgotha, quod exuunt eum
vestimentis eius, et accingunt eum linteo: et imposuerunt
coronam de spinis super caput eius, et arundinem in manu eius.
Similiter autem fecerunt duobus latronibus, qui crucifixi sunt cum
eo, Dimas a dextris, et Gestas a sinistris.
4 { Jesus autem dixit: Pater, dimitte illis; Non enim sciunt quid
faciunt.
5 Dividentes vero vestimenta ejus, miserunt sortes.
6 Stabant autem turbae et deridebant eum principes sacerdotum et
seniores Iudaeorum dicentes alios salvos fecit se nunc salvum
faciat si potest si filius Dei est, descendat nunc de cruce.
7 Illudebant autem ei et milites, et acetum et fel offerebant ei ut
biberent, et dicebant ei: Si tu es rex Judæorum, temetipsum libera.
8 Tunc Longinus quidam miles lanceam arripiens latus ejus
transfixit, et mox sanguis et aqua exivit.
9 Scripsit autem et titulum super crucem hebraice et latine et
grece litteris scilicet. Hic est rex Judaeorum.
10 Unus autem de duobus latronibus qui crucifixi sunt cum Jesu,
qui vocabatur Gestas, dixit ad Jesum: Si tu es Christus, libera te
ipsum, et nos.
11 Respondens autem latro, qui crucifixus est a dextris ejus, cui
nomen Dimas, increpavit eum, dicens: Neque tu times Deum,

4. quod in eadem damnatione es. Recte quidem et iuste actionum
nostrorum demeritum accipimus; Iesus autem quid mali fecit?
12 Post hunc gemitum, dixit ad Jesum: Domine, memento mei
cum veneris in regnum tuum.
13 { Dicit ei Jesus: Amen dico tibi, quia hodie mecum eris in
paradiso.
Capitulum 8
1 Erat autem fere hora sexta, et tenebræ factæ sunt in universam
terram usque ad horam nonam.
2 Et cum defecisset sol, ecce velum templi scissum est a summo
usque deorsum. et petrae scissae sunt, et monumenta aperta sunt,
et multa corpora sanctorum, qui dormierunt, surrexerunt.
3 Et circa horam nonam clamavit Jesus voce magna, dicens: Hely,
heu, lema zabacthani? quod est interpretatum: Deus meus, Deus
meus, ut quid dereliquisti me?
4 Et post haec dixit Jesus : Pater, in manus tuas commendo
spiritum meum. quo dicto, expiravit.
5 Videns autem centurio quod exclamans Jesus exspirasset,
glorificavit Deum, et dixit: Vere iustus homo erat.
6 Omnis autem populus, qui assistebat ei, turbatus est valde.
Consideransque quod factum fuerat, percussit pectora sua, et
reversus est in civitatem Jerusalem.
7 Accedens autem centurio ad præsidem, narravit ei omnia quæ
acciderant.
8 Qui cum audisset omnia haec, contristatus est valde.
9 Convocatis ergo Judæis, dixit eis: Vidistis miraculum solis, et
cetera, quæ acciderant morienti Jesu?
10 Quod cum audissent Judæi, responderunt praesidi: Contigit
enim de solis defectione, de more suo.
11 Stabant autem omnes noti ejus a longe, sicut mulieres, quæ
secutæ erant Jesum a Galilæa, hæc animadvertentes.
12 Et ecce vir quidam ab Arimathæa nomine Joseph, qui et erat
discipulus Jesu, sed non manifeste, propter metum Judæorum,
venit ad præsidem, et rogabat præsidem ut permitteret ei auferre.
corpus Ihesu de cruce.
13 Et permisit ei praeses.
14 Et venit Nicodemus, afferens secum mixturam myrrhae et
aloes quasi libras centum. et deponentes Iesum de cruce cum
lacrimis et ligaverunt eum linteis cum aromatibus secundum
consuetudinem sepeliendi apud Iudaeos
15 et collocavit eum in monumento novo, quod aedificaverat
Ioseph, et exciderat in petra, in quo positus fuerat aliquis: Et
volvebant saxum magnum ad ostium monumenti.
Capitulum 9
1 Cum audissent Iudaei, quod Ioseph rogasset et sepelisset corpus
Iesu, quaerebant Nicodemum; et quindecim viri, qui testati sunt
coram Praeside, quia non propter fornicationem natus est Jesus, et
alii boni, qui bonas actiones in se ostenderant.
2 Cum autem omnes Judæi essent per timorem, solus Nicodemus
ostendit se illis, et dixit: Quomodo possunt tales introire in
synagogam?
3 Responderunt ei Judæi: Sed in synagogam introire, qui
foederatus erat cum Christo? Sit sors tua cum ipso in orbe
terrarum.
4 Respondit Nicodemus: Amen. ita sit, ut sortem meam habeam
cum eo in regno suo.
5 Similiter et Joseph, cum accedens ad Judæos, dixit eis : Quid
jurgamini contra me, ut petant corpus Jesu Pilati ? ecce posui
eum in monumento meo et involvit eum sindone munda et posui
lapidem ad ostium monumenti;
6 Recte egi erga illum; sed iniuste exhorruisti hominem iustum,
crucifigendo eum, acetum ei tribuens, spinis coronans, corpus
flagellis lacerans, et reatum sanguinis sui super te oravit.
7 Audiente hoc Judæi, conturbati sunt, et conturbati sunt. Et
apprehensum eum præceperunt custodiri sabbatum ante sabbatum:
et custodierunt ibi donec transisset sabbatum.
8 Et dixerunt ei: " Confitemini; non enim licet tibi aliquid mali
facere, donec prima sabbati veniat. Scimus autem quod non digna
sepultura; sed carnem tuam dabimus volatilibus caeli et bestiis
terrae.
9 Respondit Joseph : Sermo iste est Goliath superborum, qui
exprobraverunt Deum vivum in loquendo contra David. Sed et
scribae et doctores sciunt quia per prophetam Deus dicit: Mea est
vindicta, et ego retribuam vobis.
10 Deus, quem pependisti in cruce, potens est me liberare de
manibus tuis. Omnis malitia tua ad te convertetur.
11 Nam cum lavissent manus suas, ait: A sanguine ipsius justi
sum; Et respondistis et clamastis: Sanguis eius super nos, et filii
nostri. Sicut dixistis, in aeternum pereatis.
12 Audientes autem seniores Iudaeorum verba haec, irati sunt
vehementer. et arrepto Josepho posuerunt eum in cubiculum ubi
nulla fenestra erat. januam figunt, et super seram signant;
13 Et imposuerunt super illud Annas et Caiphas: et consilium
inierunt cum sacerdotibus et Levitis, ut omnes convenirent post
sabbatum: et cogitaverunt ad quam mortem mitterent Joseph.
14 Quod cum fecissent principes, præceperunt Joseph Annas et
Caiphas.
CAPITULUM 10
1 Quod cum audisset omnis multitudo, mirati sunt: et mirati sunt,
quia invenerunt signaculum in seipsa, et non potuerunt invenire
Joseph.
2 Exierunt ergo Annas et Caiphas: et mirantibus omnibus quod
abiit Joseph, ecce unus ex militibus, qui custodiebat
monumentum Jesu, in ecclesia loquebatur.
3 Ut custodientes sepulcrum Jesu, factus est terræmotus. et
vidimus angelum Dei revolvere lapidem monumenti et sedere
super illo;
4 erat autem aspectus eius sicut fulgur et vestimentum eius sicut
nix et facti sumus timore sicut mortui.
5 Et nos audivimus angelum dicentem mulieribus ad
monumentum Iesu: “ Nolite timere; Scio quod Iesum, qui
crucifixus est, quaeritis; surrexit sicut praedixit.
6 Venite, et videte locum ubi positus est. et nunc ite, et nuntiate
discipulis eius quia resurrexit a mortuis, et praecedet vos in
Galilaeam; ibi eum videbitis sicut dixit vobis.
7 Convocaverunt ergo Judæi omnes milites, qui custodiebant
monumentum Jesu, et dixerunt eis: quæ sunt illae mulieres, de
quibus angelus dixit? quare non comprehendistis?
8 Responderunt milites et dixerunt: “ Nescimus cuius feminae
sunt; praeterea timore mortui facti sumus, mulieres illas quomodo
capere potuimus?
9 Dixerunt ergo Judæi ad eos: Vivit Dominus, et non credimus
tibi.
10 Responderunt milites Judæi : Cum vidistis et audistis Jesum,
operantem tanta signa, et non credidistis ei: quomodo nos vultis
credere? Bene dicitis: Vivit Dominus, quia vivit Dominus.
11 nos audivimus inclusos Ioseph qui sepelivit corpus Iesu in
camera sub clavo signatum et cum aperuissetis, non invenerunt
illum.
12 Facite ergo Josephum quem custodistis in thalamo, et
faciemus Jesum, quem custodivimus in monumento.
13 Responderunt Judæi et dixerunt: Nos Joseph proferemus,
Jesum facitis. Ioseph autem est in sua Arimathia civitate.
14 Responderunt milites: Si Ioseph in Arimathia est, et Iesus in
Galilæa, nos audivimus Angelum nuntiare mulieribus.
15 Hoc audientes Judæi, timuerunt, et dixerunt ad semetipsos: Si
quo modo hæc publicata sunt, omne corpus credet in Jesum.
16 Tunc collegerunt pecuniam copiosam, et dederunt eam
militibus, dicentes : Annunciate turbis quod discipuli Jesu nocte
venerant dormientes, et furati sunt corpus Jesu. Et si hoc audierit
Pilatus præses, satisfaciemus ei & nos securos.
17 Acceperunt ergo milites pecuniam, et dixerunt ei, sicut erant
instructi a Iudaeis; et divulgatum est verbum eorum in populo.

5. 18 Phinees autem quidam sacerdos, Ada magister scolarum et
levita, nomine Ageus, venerunt tres de Galilaea in Ierusalem et
nuntiaverunt principibus sacerdotum et omnibus qui erant in
synagogis, dicentes:
19 vidimus Jesum, quem vos crucifixistis, loquentem cum
undecim discipulis suis, et sedentem in medio eorum in monte
Oliveti, et dicentem illis:
20 Euntes in mundum universum praedicate evangelium omnibus
gentibus baptizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus
Sancti et omnis, qui crediderit et baptizatus fuerit, salvus erit.
21 Hæc cum dixisset discipulis suis, vidimus eum ascendentem in
cælum.
22 ut audierunt autem hos principes sacerdotum et seniores et
Levitae dixerunt tribus his viris confitemini Deo Israhel et
confitemini illi si vera sunt quae vidistis et audistis .
23 responderunt: Vivit Dominus patrum nostrorum, Deus
Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob, sicut audivimus Jesum
loquentem cum discipulis suis, et sicut vidimus eum ascendentem
in cælum. ita veritatem tibi retulimus.
24 Responderunt autem tres viri amplius, et dixerunt, adjecerunt
verba hæc: Si non dixerimus quoniam verba quæ audivimus
Jesum loquentem, et quod vidimus eum ascendentem in cælum,
debeamus peccatum.
25 Exsurgentes autem principes sacerdotum, et tenentes librum
legis in manibus ipsorum, rogaverunt eos, dicentes: Jam non
amplius renuntiabitis his quæ locuti estis de Jesu.
26 Et dederunt eis pecuniam copiosam, et alios misit cum eis, qui
deducerent eos in regionem suam, ne forte manerent in Jerusalem.
27 Conveneruntque omnes Judæi: et curaverunt lamenta, dicentes:
Quodnam est hoc mirabile, quod factum est in Jerusalem?
28 Annas autem et Caiphas consolabantur eos dicentes ut quid
credamus militibus qui custodiebant monumentum Iesu in
nuntiantes nobis quia angelus revolvit lapidem ab ostio
monumenti
29 forte autem discipuli eius hoc dixerunt eis et dederunt eis
pecuniam ut dicerent et ipsi tulerunt corpus Iesu
30 Sed et hoc considera, quoniam non est credendum in exteris:
propterea quod et ipsi multa tulerunt a nobis, et annuntiaverunt
nobis secundum mandatum, quod fecimus. Fideles esse debent
vel nobis vel Iesu discipulis.
CAPUT XI
1 tunc surrexit Nicodemus et dixit recte dicitis filii Israhel
audistis quae per legem Dei iuraverunt hi tres viri qui dixerunt
vidimus Iesum loquentem cum discipulis suis in monte Oliveti et
vidimus eum ascendentem in caelum.
2 Et nos Scriptura docet quod assumptus est in caelum beatus
propheta Elias; et interrogatus est Eliseus a filiis prophetarum:
Ubi est pater noster Elias? Dixit eis se sublatus in caelum.
3 Dixerunt autem ad eum filii prophetarum: Forsitan induxit eum
spiritus in unum de montibus Israël, ibi forsitan inveniemus eum.
Qui rogaverunt Eliseum, et ambulavit cum eis tribus diebus, et
non invenerunt eum.
4 Nunc ergo, audite me, filii Israël, et mittamus viros in montes
Israël, ne forte inferat spiritus Jesum, et ibi forte inveniamus eum,
et saturabimur.
5 Et placuit consilio Nicodemi omni populo. Et miserunt viros
quaerentes Jesum, et non inveniebant eum. Et revertentes
dixerunt : Circuivimus, et Jesum non potuimus : sed invenimus
Joseph in civitate sua Arimathæa.
6 Quod cum audissent principes, et omnis populus gaudebat, et
laudabant Deum Israel, eo quod invenerat Ioseph, quem
clauserant, et non inveniebant.
7 Cum autem grandi contione facta esset, dixerunt principes
sacerdotum: " Per quem modum feremus ad nos Ioseph loqui cum
eo ?
8 Et accipiens chartam, scripserunt ad eum, et dixerunt: Pax
tecum, et omnis familia tua. Scimus, quia peccavimus in Deum et
in te. Complaceat tibi invisere nos patres vestros, qui perfecte
mirati sumus de carcere tuo effugere.
9 Scimus quoniam malignum consilium inivimus in te, et
Dominus custodivit te, et Dominus ipse eruit te a consiliis nostris.
Pax tibi, Joseph, honorabilis in omni populo.
10 Elegerunt septem familiarum ejus, et dixerunt ad eos: Cum
veneris ad Joseph, saluta eum in pace, et da ei epistolam hanc.
11 Cum ergo venissent viri ad Joseph, salutaverunt eum in pace,
ac epistolam ei deferebant.
12 Quod cum legisset Joseph, ait : Benedictus Dominus Deus, qui
liberasti me de filiis Israël, ne effundant sanguinem meum.
Benedictus Deus, qui protexit me sub pennis tuis.
13 Quos osculatus est Joseph, et introduxit eos in domum suam.
Sequenti autem die, ascendit Joseph asinum suum, et ibat cum eis
in Jerusalem.
14 Hæc cum audissent omnes Judæi, exierunt obviam ei, et
clamaverunt, dicentes : Pax, veni huc, pater Joseph.
15 Et dixit: Bene a Domino, frequentate omni populo.
16 Et osculati sunt eum omnes. et accepit eum Nicodemus
domum suam, parato gaudio magno.
17 Altera autem die cum esset dies parasceves, Annas, et Caiphas,
et Nicodemus dixerunt ad Joseph: Confitemini Deo Israël, et
responde nobis omnibus quæ rogamus te.
18 contristati enim sumus valde, quoniam sepelistis corpus Jesu.
et, cum te in conclavi clausum habuissemus, non te invenire
potuimus; et timuimus a tempore usque ad tempus apparitionis
tuae in nobis. Dic ergo nobis coram Deo omnia quae facta sunt.
19 Quibus ille respondens, ait: In diem parationis posuistis me
usque mane.
20 Ego autem stantem media nocte orantem, circumdata est
domus quatuor angelis. et vidi Jesum sicut splendorem solis, et
prae timore decidit in terram.
21 Jesus autem apprehendens manum meam levavit me de terra,
et ros tunc aspersus est super me. ille vero tergens faciem meam
osculatus est me, et dixit ad me, Ne timeas, Joseph; vide me, quia
ego sum.
22 Et vidi eum, et dixi: Rabboni, Elias. Respondit mihi: “ Non
sum Elias, sed Iesus Nazarenus, cuius corpus sepelisti.
23 et dixi ei ostende mihi sepulchrum in quo posui te
24 Tunc Jesus apprehendens me manu, duxit me in locum ubi
posui eum, et ostendit mihi linteamina, et sudarium, quod posui
caput ejus. Tunc cognovi quod Jesus esset, et adoraverunt eum :
et dixi : Benedictus, qui venit in nomine Domini.
25 Et apprehensa manu mea Jesus, adduxit me in Arimathæam in
domum meam, et dixit mihi: Pax tibi. sed ne egrediaris de domo
tua usque ad quadragesimum diem; sed oportet me ire ad
discipulos meos.
CAPITULUM 12
1 Videntes autem principes sacerdotum et audientes omnia hæc
mirati sunt, et prociderunt in faciem suam quasi mortui, et
clamaverunt ad alterutrum, dicentes: Quod est hoc signum
mirabile, quod factum est in Jerusalem? Novimus patrem et
matrem Ihesu.
2 Dixit autem quidam Levita : Scio multos propinquos suos, et
religiosos, qui solent offerre sacrificia et holocausta Deo Israël in
templo, cum orationibus.
3 Cumque tulisset eum Simeon summus sacerdos in ulnas suas.
Qui dixit ei : Domine, dimitte servum tuum in pace juxta verbum
tuum ; Viderunt enim oculi mei salutare tuum, quod parasti ante
faciem omnium populorum: lumen ad inluminationem gentium,
et gloriam populi tui Israel.
4 Similiter et Simeon benedixit Mariam matrem Jesu, et dixit ei :
Amen, amen dico tibi de puero illo ; Statutum est in ruinam et in
resurrectionem multorum, et in signum quod contradicetur.
5 et tuam ipsius animam pertransibit gladius et revelentur ex
multis cordibus cogitationes.
6 Dixerunt ergo omnes Judæi: Mittamus ad tres viros istos.

6. 7 Postea quaesiverunt quid viderant; Qui responderunt
unanimiter : Coram Deo Israël affirmamus, quod manifeste
vidimus Jesum loquentem cum discipulis suis in monte Oliveti, et
ascendentem in cælum.
8 Tunc accepit eos Annas et Caiphas in partes seorsum, et divisit
eos. qui unanimiter veritatem confitebantur et dixerunt se vidisse
Iesum.
9 Tunc dixerunt Annas et Caiphas: Lex nostra dicit: In ore
duorum vel trium testium stabit omne verbum.
10 Sed quid diximus? Beatus Henoch placuit Deo, et translatus
est per uerbum dei; et sepulchrum beati Moysis notum est.
11 Jesus autem traditus est Pilato, flagellatus, spinis coronatus,
sputa, lancea, crucifixus, mortuus in cruce, et sepultus est, et
corpus ejus gloriosum Joseph sepelivit in novo sepulcro, et ipse
testatur quod eum vivum vidit.
12 Et praeterea isti dixerunt quia viderunt eum in monte Oliveti
loquentem cum discipulis suis, et ascendentem in cælum.
13 Surgens autem Joseph. dixerunt ad Annam et Caipham, "Iuste
sitis sub magna admiratione, quod dictum est, quia Jesus vivit, et
ascendit in caelum."
14 Vere mirum est, quia non solum ipse a mortuis resurrexerit,
sed et alios de monumentis suscitare, qui visi sunt a multis in
Jerusalem.
15 Et nunc audi me paululum: novimus omnes beatum Simeonem
principem sacerdotum, qui assumpsit Jesum parvulum in brachiis
suis in templo.
16 Hic Simeon duos habuit filios suos, omnesque fuimus funebri
et funebri.
17 Ite ergo, et videte monumenta eorum, quoniam aperta sunt, et
surrexerunt; et ecce sunt in Arimathia civitate, ibi commorantes
in officiis devotionis.
18 Quidam quidem sonitum vocis eorum audiverunt in oratione,
sed cum aliquo non loquentur, sed sicut homines muti permanent.
19 Sed veni, eamus ad illos, et cum omni reverentia et cautela
exequamur illos. Et si iurare poterimus, fortasse aliqua nobis
narrabunt resurrectionis suae mysteria.
20 Audientes autem Judæi, gavisi sunt valde.
21 Et venerunt Annas et Caiphas, Nicodemus et Ioseph et
Gamaliel in Arimathiam et non invenit in monumentis suis; sed
civitatem ambulantes, flexis genibus ad devotionem eorum
alligaverunt;
22 Tunc cum omni honore et reverentia salutantes eos, duxerunt
ad synagogam Jerosolymam. Et clausis portis, susceperunt librum
legis Domini,
23 et cum posuisset in manibus eorum iuravit eos per Deum
Adonai et Deum Israhel qui locutus est ad patres nostros in lege
et prophetis dicens si creditis ei qui vos a mortuis suscitavit esse
Iesum dicite nos quod vidimus, et quomodo resurrexistis a
mortuis.
24 his auditis contremuerunt Charinus et Lenthius filii Symeon et
conturbati sunt et ingemuerunt et simul suspicientes in caelum,
signum crucis fecerunt digitis suis linguis.
25 Statimque locuti sunt, et dixerunt : Da nobis unicuique
chartam, et omnia quæ vidimus tibi scribemus. et discubuerunt
singuli scribentes dicentes
CAPITULUM 13
1 Domine Jesu et Pater, qui es Deus, et resurrectio et vita
mortuorum, concede nobis mysteria tua, quae post mortem
vidimus, ad tuam crucem pertinere; juravimus enim in nomine
tuo.
2 Prohibes enim servis tuis secreta quæ facta sunt in inferno
divina virtute.
3 Cum apud patres nostros in profunditate gehennae positus
essemus in nigredine tenebrarum, subito apparuit color solis sicut
auri, et lux substantialis purpurea illustrans locum.
Mox super hoc Adam pater omnium hominum cum omnibus
patriarchis et prophetis gavisus est et dixit: Lux ista est auctor
lucis æternæ, qui nos in ætérnum lumen custódire repromisit.
5 Exclamavit autem Isaias propheta, et dixit: Hæc est lux Patris et
Filii Dei, secundum prophetiam meam, cum viverem super
terram.
6 Terra Zabulon et terra Nephthalim trans Jordanem, populus qui
ambulabat in tenebris, vidit lucem magnam; et habitantibus in
regione umbrae mortis lux orta est eis. Et nunc venit, et
illuminavit nos qui sedebat in morte.
7 Cum autem omnes gauderemus cum luce, quæ apparuit nobis,
venit inter nos pater noster Simeon, et congratulantes ei omni
turba, dixerunt: Glorificate, et portate Dominum Jesum Christum
Filium Dei.
8 quem cum infantem in templo levavi in brachiis et commotus
Spiritu Sancto dixit ad eum et agnovi 1 quia nunc viderunt oculi
mei salutare tuum quod parasti ante faciem omnium populorum
lumen ad illuminandum gentes et gloriam plebis tuae Israel.
9 Hoc audientes omnes sancti, qui erant in profundo inferni, plus
gavisi sunt.
10 Postea egressus es quasi quidam heremita, et interrogabatur ab
omnibus: Tu quis es?
11 et respondit ego vox clamantis in deserto Ioannes Baptista et
propheta Altissimi qui praeivit ante adventum eius parare viam
suam ad dandam scientiam salutis suae populo suo remissio
peccatorum.
12 Et ego Joannes cum vidi Jesum venientem ad me : Spiritu
Sancto commotus, dixi : Ecce agnus Dei, ecce qui tollit peccata
mundi.
13 et ego baptizavi eum in Iordane flumine et vidi Spiritum
Sanctum descendentem in se in specie columbae et audivi vocem
de caelo dicentem hic est Filius meus dilectus in quo mihi bene
complacui
14 et nunc cum ante eum descendi huc ut scirem te quoniam
Filius Dei visitabit nos et sicut oriens de alto veniet ad nos qui in
tenebris et in die illo umbra mortis.
CAPITULUM 14
1 Cum autem audisset primus homo pater noster Adam quia Jesus
baptizatus est in Jordane, exclamavit ad filium suum, Seth, et
dixit:
2 annuntia filiis tuis, patriarchis et prophetis, omnia quæ audisti a
Michaele Archangelo, quando misi te ad portas paradisi, rogans
Deum ut ungeret caput meum in infirmitate mea.
3 et accedens Seth ad patriarchas et prophetas dixit ego Seth cum
oraret Deum ad portas paradisi vidi angelum Domini apparuit
mihi Michael dicens missus sum ad te a Domino ; Ego sum
praeesse corporibus humanis.
4 Dico tibi Seth, noli orare Deum in lacrymis, et roga eum pro
oleo ligni misericordiae, quo unges Adam patrem tuum in caput
eius;
5 Quia non potes obtinere illum usque ad diem novissimum et
tempora, id est, donec praeterierint anni quinque milia et
quingenti.
6 Tunc venturus est Christus, Filius Dei clementissimus in terra,
resuscitare corpus Adam, et resuscitare corpora mortuorum, et,
cum venerit, baptizabitur in Jordane;
7 Tunc unctione misericordiae suae, unget omnes qui credunt in
eum; et oleum misericordiae suae in generationes futuros
permanet, iis qui nascentur ex aqua et Spiritu Sancto in vitam
aeternam.
8 Cum autem tunc clementissimus Dei Filius, Christus Jesus,
descenderit in terram, introducet patrem nostrum Adamum in
paradisum ad arborem misericordiae.
9 Et cum audissent omnia patriarchae et prophetae haec a Seth,
gavisi sunt magis.
Caput 15
1 Dum gaudentibus omnibus sanctis, ecce satanas, princeps et
princeps mortis, dixit principi inferni,

7. 2 parate ipsum Jesum Nazarenum suscipere, qui se Filium Dei
esse jactabat, et mortem timebat, et dicebat: Tristis est anima mea
usque ad mortem.
3 Multa praeterea in me ac multis aliis fecit iniuriis; nam quos
caecos feci et claudos et quos pluribus daemoniis vexabam, verbo
eius sanabat; sed et quos tibi mortuos eduxi, ille vi aufert a te.
4 Ad hæc respondit princeps inferorum Satanæ : Quis est iste
princeps potens, et tamen homo qui timet mortem ?
5 Omnes enim potestates terræ potestati subjiciuntur me, quos in
tua potestate subtraxisti.
6 Si autem tanta vis humanitatis est, ego tibi in veritate affirmo,
quoniam ipse est in divina natura omnipotens, nec quisquam
potestati eius resistere potest.
7 Cum ergo dixit timere mortem, cogitavit te illaqueare, et infelix
tibi erit in saecula saeculorum.
8 Respondens autem satanas, dixit principi inferni: Quare
dubitasti, et timuisti accipere Jesum Nazarenum, adversarium
tuum, et meum?
9 ego autem tentavi eum et zelo et iracundia ad eum concitavi
senes meos Iudaeos
10 ad dolorem eius acui lanceam fel et acetum miscui et bibere
feci; crucem paravi ut crucifigerem eum, et clavos Ibin manibus
et pedibus transfigere; et iam mors eius in proximo est, ego eum
huc adducam et tibi et me subditum.
11 Respondens autem princeps inferorum, dixit : Modo dixisti,
quia mortuus est vi a me.
12 Qui hic servati sunt, donec iterum vivant in terra, hinc ablati
sunt, non propria virtute, sed oratione Deo facta, et Deus eorum
omnipotens ademit mihi.
13 Quis est ergo iste Jesus Nazarenus, qui in verbo suo abstulit
mortuos a me sine oratione ad Deum?
14 forsitan ipse est qui Lazarum ademit mihi postquam mortuus
fuerat quatriduanus et et fœtor et putruit et, quem ego tamquam
mortuum possidebam, per virtutem vivificavit illum. .
15 Respondens autem satanas, ait: principi inferni, ipse est, Jesus
Nazarenus.
16 Quod cum audisset princeps inferni, dixit illi : Adjuro te per
ejus potestates, quæ tui sunt, et me, ne perducas eum ad me.
17 Et cum audissem sermonem ejus, tremebam a timore, et
omnes impii simul conturbati sunt.
18 Et non potuimus detinere Lazarum, sed ipse concutiebatur, et
cum omni malitiae signis statim recessit a nobis; et ipsa terra, in
qua corpus Lazari mortuum erat, illico vivum eum reduxit.
19 Et nunc scio, quia omnipotens Deus est, qui talia facere potuit,
et potens in imperio suo et potens in natura humana, qui est
Salvator hominum.
20 Ne hunc ergo adducas huc: quoniam omnes quos in custodia
habeo, tenebo in incredulitate, et vinctos catenis delictorum
suorum, et deducet eos in vitam æternam.
Caput 16
1 Cum autem satanas et princeps inferni hæc loquerentur ad
invicem, subito facta est vox sicut tonitruum et impetus ventorum,
dicens: Tollite portas vestras, principes; et elevamini portae
aeternales, et introibit Rex gloriae.
2 Et cum audisset princeps inferni, dixit ad Satan: “ Recede a me,
et vade de habitaculis meis; Si bellator potens es, pugna cum rege
gloriae. Sed quid tibi cum illo?
3 et ejecit eum de habitationibus suis.
4 Et dixit princeps ministris suis : Claudite portas æreas
crudelitatis, et constringe vectibus ferreis, et pugnate fortiter, ne
capiamur.
5 Ut autem audierunt hos sermones sanctorum, voce magna irae
dixerunt ad principem inferorum:
6 Aperite portas tuas, ut ingrediatur rex gloriæ.
7 Divinus autem propheta David clamavit dicens: “ Nonne ego,
cum in terra vere prophetarem, et dicerem: Laudent homines
Dominum propter bonitatem eius, et in mirabilibus eius filiis
hominum!
8 Nam portas æreas confregit, et vectes ferreos confregit.
Suscepit eos propter iniquitatem suam, et propter iniustitiam
suam tribulati sunt.
9 Post hunc prophetam alius, scilicet sanctus Isaias, similiter
omnibus sanctis locutus est: nonne recte prophetavi tibi cum
viverem in terra?
10 Vivent mortui, et resurgent qui in monumentis suis: et
exsultabunt qui in terra sunt. ros enim qui a Domino est, eruet
illos.
11 Et dixi in alio loco : Ubi est mors victoria tua ? Ubi est, mors,
stimulus tuus?
12 Cum audissent omnia sancti verba haec per Isaiam, dixerunt
principi inferni: Aperi portas tuas, et portas ferreas tolle; nunc
enim ligaberis, et non habebis potestatem.
13 Et facta est vox magna sicut sonitus tonitrui dicens: “ Tollite
portas vestras, principes; et elevamini portae inferi, et introibit
rex gloriae.
14 Princeps inferni, eadem voce percepta, quasi ignarus
exclamavit: Quis est iste rex gloriæ?
15 Respondit David principi inferni, et dixit: Verba vocis illius
intelligo, quia in spiritu suo locutus sum ea. Et nunc, ut supra dixi,
dico tibi, Dóminus fortis et potens, Dóminus potens in prælio:
ipse est Rex glóriæ, et ipse est Dóminus in cælo et in terra;
16 Prospexit ut audiret gemitus vinctorum, ut solveret eos qui ad
mortem.
17 Et nunc, turpis et fetens princeps inferni, aperi portas tuas, ut
ingrediatur rex gloriæ. ipse est enim Dominus caeli et terrae.
18 Haec cum diceret David, apparuit Dominus fortis in forma
hominis, et illuminavit ea quae prius fuerant in tenebris;
19 Confregit catenas quæ prius non frangebantur. et invicta
virtute visitavit sedentes in tenebris per iniquitatem et umbram
mortis peccato.
CAPUT XVII
1 Impia Mors et saevi duces haec audientes, Obstupuere metu per
quaeque regna videntes Luce clarum ;
2 Et ipse subito apparens in habitaculis suis; Clamaverunt ergo, et
dixerunt, Te obligati sumus; Videris intendere confusionem
nostram coram Domino.
3 Tu quis es, cui non signum corruptionis, nisi species illa clara,
quae plena est magnitudo magnitudinis tuae, quam tamen
ignorare videris?
4 Quis es, tam potens et tam infirmus, tam magnus et tam pusillus,
abjectus et tamen primarius miles, quis potest in servi forma
imperare ut gregarius miles?
5 Rex gloriae, mortuus et vivus, licet semel in cruce percussus?
6 Qui dormis in inferno, et descende ad nos vivi, et in morte tua
tremuerunt omnes creaturae, et commota sunt omnia astra, et
nunc habes libertatem tuam inter mortuos, et perturbas legiones
nostras?
7 quis es qui captivos originali peccato detinetos absolvis et ad
pristinam libertatem redis
8 Quis es tu, qui tam gloriosum ac divinum lumen ostendis his,
qui cæcantur tenebris peccati?
9 Similiter omnes daemonum legiones pari horrore correptae, et
demisso timore acclamarunt, dicentes:
10 Unde tibi, Jesu Christe, homo es adeo potens, et majestate
praeclarus, tam clarus, ut nullum maculam, tamque purum, ut
nullum crimen haberes? Nam ille inferior terrenus, qui hactenus
nobis subditus fuit, et unde tributum accepimus, nunquam nos
talem mortuum antea misit, nunquam ad inferni principes talia
munera misit.
11 Quis ergo es, qui tanta virtute intras mansiones nostras, et non
modo nobis maximis suppliciis minari non metuis, sed etiam
alios omnes quibus tenemus catenis eripere conaris?
12 Forsitan tu es ille Jesus, de quo modo dixit satanas principi
nostro, quod per mortem crucis suscepturus es potestatem mortis.

8. 13 Tunc rex gloriæ conculcans mortem, prehendens principem
gehennæ, privavit eum omni virtute sua, et assumpsit secum
Adam terrenum patrem suum in gloriam suam.
Capitulum 18
1 Tunc princeps inferorum assumpsit satanam, et magno indicio
dixit ad eum: O princeps contritionis, auctor Beelzebub plagae et
exilii, contemptus Angelorum Dei, et abominatio omnium
justorum. Quid te ita facere voluisti?
2 Regem gloriæ crucifigeres, et in ipsius interitu maximas
utilitates promissiones fecisti, sed quasi fatuus ignorabat quid
esses.
3 Ecce enim Iesus Nazarenus, claritate divinitatis suae gloriosus,
fugat omnes horrendas potestates tenebrarum et mortis;
4 Ipse carceres nostros destruxit, captivos omnes dimisit, omnes
vinctos dimisit, et qui ante tormentorum pondere gemere
consueverant, nunc nos insultaverunt, et nos similes sumus vinci;
orationes eorum.
5 Impia imperia nostra domantur, nullaque iam pars hominum in
imperio nostro relinquitur, sed contra audacter omnes nos
exprobrant;
6 Non ausi sunt ante nos mortui insolenter se gerere, neque
captivi unquam epulari.
7 O satana, princeps omnium impiorum, pater impiorum ac
perditorum, cur hoc facinus attemptare vis, cum captivi nostri
hactenus semper sine ulla spe salutis et vitae essent?
8 At nunc ne unus quidem ingemescit, nec minima species
lacrimae in ulla eorum facie est.
9 O princeps satanas, magne custos infernorum, omnia commoda
tua, quae per ligni vetitim iacturam paradisi comparasti, ligno
crucis nunc perdidisti;
10 et felicitas tua tunc omnes exspirasti, quando crucifixisti
Jesum Christum regem gloriæ.
11 contra tuam rem meamque fecisti, ut statim senties per magnas
illas cruciatus et infinitas poenas quas passurus es.
12 o satana, princeps omnium malorum, auctor mortis, et fons
omnis superbiae, primo quaerebas scelera Iesu Nazareni, et tunc
invenires eum reum nulla culpa dignum morte.
13 Cur ausus es sine causa et iustitia eum crucifigere, et deiecisti
hominem innocentem et iustum ad regiones nostras, et per hoc
perdidisti omnes peccatores, impios et iniustos in toto mundo?
14 Cum satanas princeps inferni sic loqueretur, dixit rex glorie
Beelzebub, principi inferni, satana, princeps subiectus dominio
tuo in aeternum, pro Adam et filiis eius iustis, qui sunt. meum est.
CAPITULUM 19
1 Et extendens manum Jesus, ait : Venite ad me omnes sancti mei,
qui creati sunt ad imaginem meam, qui judicati sunt de ligno
vetiti, et a diabolo, et morte.
2 Vive nunc in ligno crucis meae; Diabolus, princeps mundi
huius, vincitur, et mors vincitur.
3 Tunc congregati sunt omnes sancti sub manu Altissimi Dei. et
apprehendit Dominus Jesus manum Adam, et dixit ei: Pax tibi, et
omnis posteritas justa, quae mea est.
4 Tunc Adam, mittens se ad pedes Jesu, flens affuit ei, humili
sermone, et magna voce, dicens:
5 Exaltabo te, Domine, quoniam suscepisti me, nec delectasti
inimicos meos super me. Domine Deus meus, ad te clamavi, et
sanasti me.
6 Domine, adduxisti animam meam ab inferis; vivificasti me, ut
non descendam in lacum.
7 Cantate Domino, omnes sancti ejus, et confitemini memoriæ
sanctificationis ejus. quoniam ad momentum est ira eius et vita in
repropitiatione eius ad vesperum commorabitur fletus et in
matutino laus in ipsius gratia vita est.
8 Similiter omnes sancti ad pedes Jesu prostrati, una voce
dixerunt: Veni, Redemptor mundi, et omnia perfecisti, quae
praedixisti per legem et prophetas tuos sanctos.
9 Redemisti per crucem tuam vivum, et descendisti ad nos, ut per
mortem crucis nos de inferno liberares, et virtute tua de morte.
10 Domine, sicut in caelo posuisti signa gloriae tuae, et signum
redemptionis tuae erexisti in terra crucem tuam. ita, Domine, in
inferno trophaeum crucis tuae pone signum, ut mors ultra non
habeat ministrationem.
11 Extenditque Dominus manum suam, et fecit signum crucis
super Adam et in omnes sanctos suos.
12 Et apprehendens Adam ad dexteram suam, ascendit de inferno,
et omnes sancti Dei sequebantur eum.
13 Tunc exclamavit David propheta regius, et ait: 1 [Cantate
Domino canticum novum, quia mirabilia fecit. dextera eius et
brachium sanctum eius obtinuerunt victoriam illi.
14 Notum fecit Dominus salutare suum, in conspectu gentium
revelavit justitiam suam.
15 Et respondit omnis multitudo sanctorum, dicens: Hic est honor
omnes sanctos ejus: Amen.
16 Postea Habacuc propheta 3 clamavit, et dixit: Pro salute populi
tui exivisti, et pro salute populi tui.
17 Et dixerunt omnes sancti: Benedictus qui venit in nomine
Domini; quóniam illúminavit nos Dóminus. Hic est Deus noster
in sæcula sæculorum. regnabit super nos in secula seculorum,
Amen.
18 Similiter et omnes prophetae locuti sunt sacra laudis eius, et
secuti sunt Dominum.
CAPITULUM 20
1 Tunc Dominus tenens manum Adam tradidit eum Michaeli
archangelo; et perduxit eos in paradisum, misericordia et gloria
repletos;
2 Et occurrerunt eis duo antiquissimi, et rogati sunt a sanctis: Qui
estis vos, qui nondum nobiscum fuistis in inferno, et posuerunt
corpora vestra in paradiso?
3 Respondensque unus ex eis, ait : Enoch ego sum, qui translatus
est in verbum Dei, et homo qui mecum est, Elias Thesbites, qui in
curru igneo translatus est.
4 Hic antehac fuimus, et non gustavimus mortem, sed nunc
redituri sumus in adventu Antichristi, divinis signis et miraculis
armati, ad dimicandum cum eo in prelio, et ab eo in Ierosolymis
occidi, et rursus in nubibus levari post triduum cum dimidio.
5 Dum haec sancti Enoch et Eliae narrabant, ecce alius vir in
miseranda figura crucis signum super humeros suos venit.
6 Et videntes eum omnes sancti, dixerunt ei: Tu quis es? Vultus
enim tuus sicut fur; et quid portas super humeros tuos crucem?
7 At ille respondens, ait: Recte dicis, quia fur fui, qui omnia mala
operatus est in terra.
8 Et me Judæi cum Jesu crucifixerunt. et mirabilia observavi quae
fiebant in creatura in cruce Domini nostri Iesu Christi.
9 et ipsum creatorem omnium et regem omnipotentem credidi; Et
oravi ad eum, dicens : Domine, memento mei cum veneris in
regnum tuum.
10 Is statim respexit deprecationem meam, et dixit mihi: Amen
dico tibi, hodie mecum eris in paradiso.
11 et dedit mihi hoc signum crucis dicens porta hoc et vade in
paradisum et si angelus, qui est custodia paradisi, non admittat te,
ostende illi signum crucis, et dicat ei: Iesus Christus qui nunc
crucifixus est, misit me huc ad te.
12 Quod cum fecissem, et nuntiatum esset angelo qui est custos
paradisi hæc omnia : et cum audisset eos, statim aperiens januas,
introduxit me, et collocavit me in paradiso ad dexteram,
13 dicens: Mane hic modicum tempus, donec ingrediatur Adam
pater omnium hominum cum omnibus filiis suis, qui sunt sancti
et justi servi Jesu Christi, qui crucifixus est.
14 Auditis autem omnibus patriarchis una voce dixerunt:
Benedictus sis, omnipotens Deus, Pater aeternae bonitatis, et
Pater misericordiarum, qui praestitisti huic gratiam peccatoribus.
eum, et ad Paradisi misericordiam perduxisti, et inter ampla ac
spiritualia vitae spiritualia et sancta collocasti victualia. Amen.

9. CAPUT XXI
Haec sunt divina et sacra mysteria, quae vidimus et audivimus.
Ego Charinus et Lenthius alia Dei mysteria enarrare non licet,
sicut nos Michael archangelus precepit.
2 dicentes, cum fratribus meis ite in Jerusalem, et in orationibus
perseverate, annuntiantes et glorificantes resurrectionem Jesu
Christi, quoniam ipse vos a mortuis suscitavit simul.
3 et non loqueris cum aliquo, sed sede sicut muti, donec veniat
tempus, cum Dominus vobis permittit enarrare divinitatis suae
mysteria.
4 Porro Michael archangelus jussit nos transire trans Jordanem in
regionem optimam et pinguem, ubi multi sunt qui cum nobis
resurrexit a mortuis, ad probationem resurrectionis Christi.
5 Non enim nisi tres dies permiserunt nos a mortuis, qui
surreximus ut celebrarent Pascha cum parentibus nostris, et
testimonium perhiberemus pro Christo Domino, et baptizati
sumus in sancto Iordane flumine. Nunc a neque nulla.
6 Hoc, quantum nobis Deus permisit, referre vobis; date ergo illi
laudem et gloriam et paenitentiam et miserebitur vestri Pax vobis
a Domino Deo Iesu Christo et Salvatore nostro. Amen, amen,
amen.
7 Et cum complessent scripturam, et scriberent in duas partes
chartas, dedit Charinus, quæ scripsit in manibus Annae, et
Caiphæ, et Gamaliel.
8 Lenthius item, quae scripsit, Nicodemi et Iosephi dedit; et
statim mutatae sunt in formas valde albas nec amplius visae sunt.
9 Sed ea quae scripserant perfecte adsentior inventa est, non una
littera plus minusve quam altera.
10 Audiens autem omnis multitudo Iudaeorum mirabilia haec
Charini et Lenthii, dixerunt ad invicem: Vere haec omnia a Deo
facta sunt, et benedictus Dominus Iesus in saecula saeculorum,
amen.
11 Circuieruntque se omni cura et timore et tremore, et
percusserunt pectora sua, et abierunt unusquisque in domum
suam.
12 Confestim autem omnia quæ dicta sunt a Judæis in synagogis
suis de Jesu, statim per Joseph et Nicodemum præsidem dicta
sunt.
13 Et scripsit hæc omnia verba hæc, et posuerat in publicis
monumentis in aula sua.
CAPUT XXII
1 Post hæc abiit Pilatus in templum Judæorum, et convocavit
omnes principes et scribæ, et legis doctores, et introivit cum illis
in sacellum templi.
2 et jubens omnes portas claudi, dixit ad eos : Audivi quod librum
magnum habetis in templo hoc. Rogo ergo vos ut veniat ad me.
3 Et cum oblatus esset liber magnus a quatuor ministris templi, et
ornatus auro et lapidibus pretiosis, oblatus est ad omnes Pilatus:
Adjuro vos per Deum patrum vestrorum, qui fecit et jussit
templum hoc. aedificate ut veritatem non celetis a me.
4 Nostis omnia, quae in eo libro scripta sunt; Dicite ergo nunc, si
quid in Scripturis inveneritis de illo Iesu, quem vos crucifixistis,
et quo tempore mundi venerit, ostende mihi.
5 Tunc juraverunt Annam et Caipham, et præceperunt reliquos
omnes, qui cum eis erant, exire de capella.
6 Et clauserunt portas templi et capellae, et dixerunt ad Pilatum:
Adiurasti nos, o iudex, per aedificationem templi huius,
adnuntiare tibi, quod verum est et rectum.
7 Cum autem crucifixissent eum, nescientes quia Filius Dei esset,
existimantes eum per magicas artes facere signa, vocavimus
multam ecclesiam in templo hoc;
8 cum ergo deliberaremus inter nos de signis quae fecit Iesus
invenimus multos testes patriae suae qui dicentes se vivos eum
vidisse post mortem eius et audierunt eum cum discipulis suis
disserentem et viderunt ascendentem in altitudinem caelorum, et
intrantem in eis;
9 Et vidimus duos testes, quorum corpora suscitavit Jesus a
mortuis, qui narravit nobis multa quæ fecit Jesus in mortuis, de
quibus habemus litteras scriptas in manibus nostris.
10 Consuetudo est autem nobis annuatim hunc librum sanctum
aperire coram ecclesia, et ibi quaerere consilium Dei.
11 et inuenimus in primo de septuaginta libris, ubi Michael
archangelus loquitur tertio Adae filio primi hominis, quod post
annos quinque milia quingentos, christus filius dei dilectissimus
uenit in terra.
12 Et adhuc consideravimus quod forte ipse esset Deus Israel qui
locutus est ad Moysen: Facies arcam testimonii; duos cubitos et
dimidium tenebit longitudo ejus, et cubitum ac semissem latitudo,
ac cubitus ac semissem altitudinis ejus.
13 Per hos quinque cubitos et dimidium ad fabricam arcae
Veteris Testamenti percepimus et cognovimus quinque milia
annorum cum dimidio (mille) annis, Iesum Christum in arca vel
tabernaculo corporis venturum. ;
14 Et testimonium perhibent scripturae nostrae quia Filius Dei est,
et Dominus, et Rex Israël.
15 Et quia post passionem eius admirati sunt principes
sacerdotum signa, quae per illum facta sunt, aperuimus librum
illum quaerere omnes generationes usque ad generationem Ioseph
et Mariam matrem Iesu, existimantes eum esse. semen dauid;
16 Invenimus rationem creaturæ, et quo tempore fecit cælum et
terram, et Adam primum hominem, et inde usque ad diluvium
anni duo millia ducenti duodecim.
17 Et a diluvio usque ad Abraham nongenti duodecim. Ab
Abraham usque ad Moysen, quadringenti triginta; A Moyse ad
David regem quingenti decem.
18 Et a David usque ad captivitatem Babylonis, quingentos annos.
Et a captivitate Babylonicae usque ad incarnationem Christi, anni
quadringenti.
19 quorum omnium summa est quinque milium et quingentorum
(mille).
20 Et sic apparet, quoniam Jesus, quem crucifiximus, est Jesus
Christus, Filius Dei, et verus, et omnipotens Deus. Amen.