Interview voor het Hartburg Magazine van Hartpatiënten Nederland.

1. Van de voorzitter Luchtbrug
Herinneringen Meneer Grefte heeft de originele krant nog:
de Dordtenaar - Stad en Streek van 31 mei 1977,
trots als hij is op de stichting!
De krant -hiernaast afgebeeld- is van 31 De redactie beloofte er zorgvuldig mee op te
mei 1977. Net mijn twintigste verjaardag gaan en drukt de bewuste pagina hier
gevierd. Het lijkt wel een eeuw geleden. Het nogmaals af.
waren ‘bij ons thuis’ zeer hectische tijden.
Mijn vader (Piet van Overveld) en mijn
moeder waren dag en nacht met hart en
ziel bezig om operaties voor Nederlandse
patiënten in het buitenland rond te krijgen.
Vele mensen kwamen over de vloer de wan-
hoop nabij. Ze moesten een levensreddende
operatie ondergaan en de Nederlandse over-
heid had hun doodvonnis getekend. Er was
gewoonweg geen capaciteit.
Dus: bekijk het maar. Einde verhaal.
Maar daar was onze Vereniging: levensred-
dend. Veel geruzie met cardiologen over
medische gegevens die ze weigerden af te
geven. Deze werden vaak door ons met
enige dwang in ziekenhuizen door het hele Hart­
verwarmend
land opgehaald. Vervolgens werd alles in
Houston voorgelegd in afwachting van een
verlossend telefoontje: patiënt geschikt be-
vonden en mag komen...
Weer iemand gelukkig gemaakt. En:
wellicht een leven gered. Zonder dat mijn
actief na een
ouders zich dat zelf bewust waren! Ze waren
dag en nacht voor die mensen bezig, maar
ze wisten wat ze allemaal doormaakten.
hartoperatie
Mijn vader was uiteindelijk zelf op 38-jarige
leeftijd met het probleem geconfronteerd Al eerder berichtten wij over dhr. Grefte
en zelfs tengevolge van zijn hartziekte door uit Enschede die in 1976 als een van de
zijn werkgever (farmaceutische industrie!)
bij het afval gezet.
eersten uit Noord-Oost Nederland met de
Gelukkig was er toen voor hem (en voor hartbrug naar Houston ging. Nu, 33 jaar
zijn gezin) de Nederlandse Hartpatiënten later, vertelt dhr. Grefte over zijn leven nà
Vereniging. Die nam het voor hem op tegen de operatie, een leven waarin hij ongelofe-
zijn werkgever en streed voor hem, gaf hem
hoop. Die hoop heeft hem doen overleven lijk veel heeft kunnen betekenen voor
en hem gedreven het werk van oprichter andere mensen.
Henk Fievet voort te zetten na diens overlij-
den. Dat deed hij met volle overgave tot aan ‘Toen ik terugkwam uit Amerika was ik
zijn dood. Nooit heeft hij beseft dat mede dolgelukkig. Toen ik op de wachtlijst stond,
door zijn inspanningen zoveel mensenle- dacht ik dat ik dood zou gaan maar ik had
vens werden gered. een nieuwe kans gekregen, extra tijd. Terug-
kijkend moet ik toen nog herstellende zijn
Jan van Overveld, geweest, het was een zware operatie; mijn
voorzitter Hartpatiënten Nederland hele borstkas had open gelegen. Toch kan
ik kan me de lichamelijke gevolgen van de
operatie eigenlijk niet herinneren, zo blij
was ik dat ik verder mocht leven! Toen ik te-
4 5

2. Luchtbrug Luchtbrug
den die we organiseerden voor hartpatiën- zou worden de avond van te voren bediend
ten en hun families. Ongeveer 9 jaar lang werd door een priester. Ik heb later anderen
werd er op onze kaartavonden door een die naar Houston gingen daar wel voor ge-
paar honderd mensen gekaart. We hielden waarschuwd; je schrikt er toch van. Bij de
op die avonden ook een loterij, omdat we tweede operatie was dat helemaal niet aan
op allerlei manieren wilden proberen de de orde, dat was toch meer ontspannen.
mensen bij elkaar te krijgen.‘ Hoewel het ook wel heel heftig was, hoor.
Die operatie duurde 17 uur. Later heb ik
Voor de goede zaak twee keer een aneurysma gehad, blaaskan-
‘Het was niet zo lang na de operatie dat ker, en longkanker. Ook liep ik een virus
Piet van Overveld contact met me opnam op waardoor ik ernstig verward raakte en
om te vragen of ik een regioafdeling wilde vier maanden opgenomen moest worden,
opzetten in Noordoost Nederland. Ik heb ik moest alles weer opnieuw leren.
mijn leven te danken aan de vereniging, dat Maar elke keer kwam ik er weer boven-
is geen kleinigheid, dus ik wilde alles wel op! Nog steeds heb ik wel last van hartfa-
voor ze doen! Ik verzamelde mensen om len, maar ik heb medicijnen die daar goed
me heen en we gingen op beurzen staan om tegen helpen. En ondanks alles ben ik er
reclame te maken en voorlichting te geven. nog steeds! Ik ben nog altijd actief, ben be-
Op die manier hebben heerder van het pa-
we ontzettend veel
donateurs geworven.
[ Ik mag al 33 jaar rochiecentrum en ga
regelmatig biljarten
We organiseerden ook in reservetijd leven! ] met mijn clubje. Mijn
reanimatiecursussen. vrouw en ik zijn heel
rugkwam, verscheen er in de krant een lang Lichaamsbeweging en Daarvoor trokken we instructeurs aan; erg blij dat we ons kunnen redden en dat
artikel met grote foto’s over mijn operatie in lotgenotencontact veelal A-verpleegkundigen die op de hart- we nog met z’n tweeën zijn. Zij betekent al-
Amerika. Naar aanleiding daarvan werd ik ‘Naar mijn baan kon ik niet terug na bewaking werkten, we huurden zaaltjes, les voor me. We hebben drie kinderen, vijf
benaderd door talloze wanhopige mensen de operatie. Ik was onderhoudsmonteur en maakten reclame, gaven voorlichting, in- kleinkinderen en een achterkleinkind. Met
die ook dolgraag in Houston geopereerd wil- werkte bij hete ketels, dat was veel te zwaar den het geld, schonken koffie, vergaderden de auto gaan we er nog regelmatig op uit. Ik
den worden. Dan belde ik Yvette bij de Ne- geworden voor me. Licht werk was er wel, en zorgden dat de instructeurs hun loon en mag al 33 jaar in reservetijd leven. Wij zijn
derlandse Hartpatiënten Vereniging: ‘Ik heb maar daar waren genoeg andere gegadigden hun kilometervergoeding kregen. Zo heb- tevreden mensen!
een patiënt, kan dat?’ Ze moesten dan een voor. Omdat ik al 40 jaar gewerkt had, be- ben we gezorgd dat er duizenden mensen Ooit zei een cardioloog op tv dat de le-
katheteronderzoek doen bij dr. Van Schaar sloot de dokter dat het mooi geweest was opgeleid werden. Zelf kregen we er uiteraard vensverwachting van iemand die een hart-
en dan werd bepaald of ze in aanmerking en dat ik maar moest stoppen. Daar was ik niets voor, wij waren vrijwilligers. operatie heeft ondergaan niet hoog is. Ik
kwamen. Op die manier heb ik voor 91 men- eigenlijk wel blij mee en gelukkig hoefde Heel druk ben ik ook geweest met een denk dat ik inmiddels het tegendeel wel
sen bemiddeld. Als die mensen dan weer te- ik me niet te vervelen. Ik zat namelijk bij handtekeningenactie voor een hartkliniek heb bewezen!’
rug waren na hun operatie, ging ik bij ze op een zwemvereniging en daarom vroeg mijn in Enschede. Die was er toen niet, en die is
bezoek, horen hoe het gegaan was.’ cardioloog me om een zwemclub op te rich- er mede door de handtekeningenactie, wel
ten speciaal voor hartpatiënten. Hij stuurde gekomen!
mensen naar mij door en ik regelde dat er In 2001 kwam er volkomen onverwacht
een speciaal zwemuur kwam in het plaatse- een beloning voor het vrijwilligerswerk dat
lijke zwembad. Dat klinkt eenvoudiger dan ik met zoveel liefde deed. Ik kreeg, op voor-
het was want er was veel strijd over allerlei dracht van de mensen van de reanimatie-
zaken in die periode. Maar uiteindelijk be- cursussen, een Koninklijke Onderscheiding!
moeide de burgemeester zich er mee en toen Wat een verrassing was dat!’
kwam dat speciale zwemuur er. De hartpa-
tiënten konden veilig en op hun gemak, in Nog lang en gelukkig
hun eigen tempo zwemmen. Eerst kregen ‘In mijn leven heb ik veel gezondheids-
ze gewoon zwemles, maar later werden de problemen overwonnen. Veertien jaar na
lessen door speciale therapeuten gegeven. mijn operatie in Houston, heb ik nog een
Dat speciale zwemuur voor hartpatiënten keer een hartoperatie gehad, deze keer in
heeft ongeveer vijf jaar bestaan. Nieuwegein. Dat was heel anders dan die
Behalve bij het zwemmen ontmoetten keer in Houston. Waar ik toen ontzettend
lotgenoten elkaar ook tijdens de kaartavon- van schrok was dat iedereen die geopereerd
6 7