Excel Calc Gallego

1 Explorando a folla de calculo.......................................................................................6
2 Abrir Arquivo ..............................................................................................................10
2.1 Abrir Documentos de Excel...........................................................................................10
2.2 Abrir Documentos de Calc............................................................................................10
2.3 Abrir documentos doutras aplicacións.........................................................................10
2.3.1 Fiestra importar arquivo en Excel.............................................................................................12
2.3.2 Fiestra importar arquivo en Calc...............................................................................................14
2.4 Creación de novos libros en Excel e Calc.....................................................................16
2.5 Novo libro en Excel........................................................................................................16
2.6 Novo libro en Calc..........................................................................................................17
2.7 Gardar documento en Excel..........................................................................................18
2.7.1 Gardar libro Como?...................................................................................................................18
2.8 Gardar documento en Calc............................................................................................20
2.8.1 Gardar libro Como?...................................................................................................................20
2.9 INSERCIÓN DE NOVAS FOLLAS A Un LIBRO DE CÁLCULO EN EXCEL......21
2.10 INSERCIÓN DE NOVAS FOLLAS A Un LIBRO DE CÁLCULO EN CALC......22
3 CELAS E RANGOS....................................................................................................25
3.1 NOMEADO DE CELAS E RANGOS..........................................................................26
3.2 INGRESO E FORMATO DE DATOS DAS CELAS..................................................29
3.2.1 Formato de celas en Excel.........................................................................................................30
3.2.2 Formato de celas en Calc...........................................................................................................31
3.2.3 Auto Encher:..............................................................................................................................33
Figura 31. Control de autorrelleno....................................................................................34
Figura 31. Control de autorrelleno para series.................................................................34
3.3 BORDOS E SOMBREADO .........................................................................................37
3.4 ANCHO DE FILA E COLUMNA.................................................................................39
3.5 INSERIR FILAS, COLUMNAS E CELAS..................................................................43
3.5.1 Inserir filas nunha folla .............................................................................................................43
3.5.2 Inserir columnas nunha folla ....................................................................................................43
3.5.3 Inserir celas nunha folla ...........................................................................................................44
3.6 OCULTAR E MOSTRAR FILAS O Columnas..........................................................46
3.6.1 Ocultar e mostrar filas en Excel................................................................................................46
3.6.2 Ocultar filas en Excel e Calc.....................................................................................................46
3.6.3 Mostrar filas en Excel e Calc....................................................................................................47
3.6.4 Ocultar columnas en Excel e Calc.............................................................................................47
3.6.5 Mostrar Columnas en Excel e Calc...........................................................................................47
4 FORMULAS E FUNCIÓNS.......................................................................................48
4.1 Referencia relativa e absoluta.......................................................................................49
4.2 FORMULAS ..................................................................................................................52
4.3 FUNCIONES:.................................................................................................................52
4.3.1 Inserir función co asistente .......................................................................................................54
4.3.2 Diferentes Funciones.................................................................................................................55
4.4 FUNCIÓNS EN CALC..................................................................................................80

5 IMPRESION...............................................................................................................91
1. Impresión de follas de cálculo en Word..........................................................................91
5.1.1 Área de impresión.....................................................................................................................91
5.1.2 Vista Preliminar.........................................................................................................................91
5.2 IMPRIMIR UNHA FOLLA DE CÁLCULO EN CALC.........................................93
GRÁFICOS....................................................................................................................96
5.3 CREACIÓN DUN GRÁFICO.......................................................................................96
5.4 Modificación e personalización de gráficos................................................................103
5.5 Cambiar tipo de grafico...............................................................................................105
5.6 CREACIÓN DE GRAFICO EN OPENOFFICE CALC...........................................106
5.7 EDICIÓN DE GRÁFICOS..........................................................................................109
5.7.1 Cambiar o tamaño do gráfico..................................................................................................110
5.7.2 Cambiar rango de datos...........................................................................................................111
5.7.3 Cambia títulos e subtítulos......................................................................................................111
5.7.4 Cambiar Propiedades obxectos dos graficos...........................................................................112
5.7.5 Cambio de tipo de gráfico.......................................................................................................113
ORDENAR DATOS E FILTROS...............................................................................115
5.8 ORDENAR...................................................................................................................115
5.9 FILTROS......................................................................................................................116
5.9.1 Auto Filtros..............................................................................................................................116
5.9.2 Filtro Personalizado.................................................................................................................118
5.9.3 Filtro avanzado........................................................................................................................121
5.9.4 Creación de listas.....................................................................................................................123
5.10 Ordenar datos en Openoffice Calc............................................................................124
5.11 FILTRAR REXISTROS DUNHA BASE DE DATOS............................................126
5.12 Funcións de bases de datos de Calc...........................................................................128
6 EXERCICIOS............................................................................................................131

OPEN OFFICE VS MICROSOFT
OFFICE: COMO FACER EN CALC
O QUE FAS EN EXCEL

Barras de
ferramentas
Varra de Formulas
Cadro de
Nomes
Varra de menúsVarra de títulos
Varra de Tarefas
Varras de
Desprazamento
Etiquetas Follas do
libro de Excel
Barra de desprazamento
entre Follas
Encabezados de Columnas
Encabezados de Filas
Cela A1
Figura 1. Imaxe de Folla de Excel 2003

Barra de
Formulas
Cadro de
Nomes
Varra de menús
Varra de títulos
Encabezados de
Columnas
Encabezados de
Filas
Cela A1
Etiquetas Follas do
libro
Varra de despraza-
amento entre Follas
Varras de
Desprazamento
Varras de
ferramentas
Figura 2. Imaxe de Folla Calc - OpenOffice 3.0

1 Explorando a folla de calculo
A fiestra principal de Excel e Calc teñen partes en común coa maioría de aplicacións
para Windows, atopamos a barra de títulos, a barra de menús, as barras de
ferramentas e a barra de estado. Na figura 1 e 2 atópanse indicadas, tanto para
Calc como para Excel, todas as partes da fiestra principal e os seus nomes. Estes
nomes serán utilizados en diante cando se expliquen os diferentes procedementos.
Na figura 3, faise unha comparación gráfica das barras de menú de de o Calc (1) e
do Excel (2)
Figura 3. Barras de Menú e Ferramentas de Calc e Excel
Como pode verse, as similitudes son bastantes, tanto no menú como na barra de
ferramentas.
Se observan ambos os programas de arriba abaixo atopamos as seguintes partes:
- Barra de títulos: É un elemento común nas aplicacións para Windows, nela
atopamos o nome da aplicación, o botón para minimizar a fiestra, restaurar
e pechar a fiestra.
- Barra de menús: tamén é un elemento común na maioría das aplicacións
para Windows, nela están os accesos ás diferentes funcións da aplicación.
2
1

- Barra de ferramentas: esta composta por botónes que permiten chegar de
xeito fácil e rápida a funcións que se utilizan frecuentemente, cada botón da
barra de ferramentas ten unha icona que fai referencia á función que activa,
en EXCEL en caso de non coñecer a icona, pódese facer uso da axuda
contextual, esta actívase se se deixa o punteiro do Mouse sobre o botón por
mais de 2 segundos. Tanto en Calc como en Excel, para engadir unha barra
de ferramentas á fiestra principal, se de ingresar ao menú VER, e na opción
VARRAS DE FERRAMENTAS selecciónase a barra de ferramentas que se
queira activar na fiestra principal da aplicación. Na figura a continuación
móstranse os botóns equivalentes entre ambas as aplicacións nas dúas
barras que se activan por omisión ao iniciar as aplicacións.. (No centro de
cor azul, a barra de ferramentas de Excel e nos extremos as de Calc).
Figura 4. Comparación varras de ferramentas de Calc e de Excel.
- Barra de fórmulas: Na barra de fórmulas atopamos dous elementos, a
barra de formulas como tal e o cadro de nomes. A primeira é a que permite
ingresar e modificar datos na folla de cálculo. En Excel cando se ingresa
unha fórmula, se a fórmula non ten ningún erro esta arroxa un resultado o
cal non permite ver como se calculo o mesmo, se se fai clic na cela onde
esta o valor, na barra de fórmulas aparece, no caso que o valor sexa
calculado por unha fórmula, a fórmula coa cal se esta realizando o cálculo, é
así como pódese modificar unha fórmula calquera. En caso que o valor da
cela sexa un número ó letra, na barra de fórmulas aparecerá o valor. O
cadro de nome mostra o nome da cela que esta seleccionada, as celas ten
como nome por defecto a coordenada na o cal están, esta coordenada esta
composta por unha letra e un número, mais adiante explicásese en mais
detalle este punto.

- Área de traballo: esta área é a cuadricula que ocupa a maior parte do
espazo da fiestra principal, esta composta por columnas nomeadas con
letras e filas nomeadas con números, a intersección dunha fila e unha
columna dá orixe a unha cela, a coordenada onde esta situada esta
intersección é dáa o nome inicial á cela, este nome pódese ver no cadro de
nome. Na Figura 5 esta seleccionada a cela da intersección B3 en ambos os
programas.
Figura 5. Barra de fórmulas e área de traballo
- Etiquetas Follas do libro de Excel: Os arquivos de Excel teñen como
nomee libros e en Calc simplemente Folla de cálculo. Os libros de Excel e en
Calc están compostos por follas de cálculo. Cando se crea un novo arquivo,
este vén por defecto con tres follas de cálculo marcadas como Folla 1, Folla
2 e Folla 3. Para ingresar a unha folla calquera se fai clic en encima da
etiqueta da folla de cálculo que se desexe.
Observe que aparece o
nome da cela
Cela B3
Os encabezados da
columna e a fila toman unha
cor diferente aos demais

Figura 6. Etiquetas e desprazamento
- Varra de desprazamento entre follas: Un libro de Excel así como de Calc
poden ter máis das tres follas que vén por defecto ao crear o libro, isto fai
que nalgúns casos non sexa posible ver todas as follas que compón o libro.
Para lograr visualizalas, as frechas que ten esta barra de desprazamento
permite ver unha folla que este oculta.
- Panel de Tarefas: O Excel ten o panel de tarefas, que é outra forma de
chegar rapidamente a funcións de uso frecuente. Simplemente faise clic na
opción que se quere utilizar.
Para Ver follas de calculo que non este visible faga clic nas frechas da barra
de desprazamento
Primeira e última
Dereita e
esquerda
Faga clic na etiqueta para
ver unha folla de cálculo
calquera
Primeira e
última

2 Abrir Arquivo
2.1 Abrir Documentos de Excel
Os arquivos de Excel 2003 teñen a extensión .xls, este tipo de arquivos son os
buscados por defecto ao momento de entrar á función abrir no menú arquivo
(figura 7), identifícanse pola o tipo de arquivo ?Todos os arquivos de Excel?. Para
cambiar a localización por defecto onde busca o arquivo a cal é ?Os meus
Documentos?, selecciónase unha localización na parte esquerda da fiestra que se
abre logo de facer clic en abrir.
Figura 7. Abrir Documentos en Excel e Calc
2.2 Abrir Documentos de Calc
A extensión das follas de cálculo en Calc é .ods. Para abrir unha folla de cálculo,
existente no espazo de traballo do usuario, debe ir ao menú Arquivo/Abrir o cal
vese na figura 7, ou ben desde o botón Abrir arquivo da barra de ferramentas ou
utilizar a combinación de teclas CTRL. + A. Con isto ábrese o cadro de diálogo Abrir
da figura 8b, desde onde debe seleccionar o arquivo e logo presionar o botón Abrir.
2.3 Abrir documentos doutras aplicacións
Para abrir documentos doutras follas de cálculo ou arquivos planos de bases de
datos, na fiestra abrir na opción ?tipo de arquivo? (figura 8a), seleccione o tipo de
arquivo que desexa abrir, por exemplo, .txt para arquivos planos ou mdb para
arquivos de Access. Sempre que se abran arquivos doutras aplicacións abrirase a
fiestra de importar arquivo.
Para Abrir arquivo facer clic en
arquivo e logo abrir
EXCEL CALC

Figura 8a. Abrir arquivos en Excel
Figura 8b. Abrir Arquivos en Calc
Tipos de arquivo,
para cambiar faga
clic en para abrir as
opcións
Seleccione a
localización onde
quere buscar o
arquivo a abrir

2.3.1 Fiestra importar arquivo en Excel
Esta ferramenta permite importar arquivos doutras aplicacións ou dun formato
diferente a Excel, o proceso consta de 3 pasos, débese ter en conta que todo o
importado a Excel quedase como un arranxo de filas e columnas.
- Débese establecer se os datos a importar están separados por algún tipo de
delimitador, ou por un ancho fixo.
Figura 9. Paso 1 - Importar arquivo texto
- Esta opción varia segundo o que se escolle na opción 1, se se escolle ancho
fixo, o segundo paso consiste en eliminar, mover ou engadir columnas. Se
se escolle a opción con delimitadores, o paso dous consiste en escoller o tipo
de delimitador e mirar se se axusta ao xeito que queremos o arranxo de
datos.

- O paso tres permite cambiar o formato de cada columna que se creo no
paso anterior, permitindo cambiar entre número, texto ou outro tipo o
formato da columna.

2.3.2 Fiestra importar arquivo en Calc
No caso de Calc faise en dous pasos. Inicialmente, ao entrar no cadro de abrir
documento, indícaselle que o tipo debe ser texto CSV, o programa
automaticamente mostrará os arquivos con esas características dentro do directorio
de procura (Figura 12).

Figura 12. Abrir documento .txt en Calc
Escollido o documento, sáltase ao cadro de diálogo da figura 13, no indícaselle o
tipo de carácteres e o tipo de tabulador. Unha vez escolleitos presiónase aceptar.

Figura 13. Selección de método de separación en Calc
2.4 Creación de novos libros en Excel e Calc
Como xa se mencionou, os arquivos de Excel son chamados libros e en Calc follas
de cálculo, no caso de Excel, estes poden estar en branco ou poden ser con base
nunha dos persoais que trae o programa.
2.5 Novo libro en Excel
Para crear un novo libro de Excel débese facer clic no menú arquivo, logo na opción
novo (figura 7) ou picar en . Ao facer isto actívase o panel de tarefas na parte
esquerda da pantalla, neste panel débese escoller se se quere un libro en branco ou
algunha dos persoais existentes.
Os libros de Excel veñen de xeito predeterminada con 3 follas creadas, pódense
engadir máis follas de ser necesarias ata un total de 255. Cada folla de Excel
contén 65536 fila e 256 columnas.

2.6 Novo libro en Calc
Se se quere crear unha nova folla de cálculo, débese acceder á opción Novo do
menú Arquivo (figura 7) e seleccionar Folla de cálculo (figura 14) ou presionar en ..
Figura 14. Abrir nova folla de cálculo en Calc
Os libros de Calc veñen de xeito predeterminada con 3 follas creadas, pódense
engadir máis follas de ser necesarias ata un total de 255. Cada folla de Excel
contén 65536 fila e 1024 columnas.

Cando se ten máis dunha folla de cálculo aberta, pódese acceder a elas a través da
barra de tarefas, onde se atopan visibles. Para pasar dunha folla de cálculo a outra
só debe picar sobre a fiestra minimizada en devandita barra, ou a través do menú
Fiestra e pulsar sobre o nome do arquivo que quere visualizar.
2.7 Gardar documento en Excel
Cando se crea un novo de Excel este ten o nome predeterminado de librosX.xls, a X
é o número de libro que pode ser 1 ou superior dependendo do número de libros
creados na mesma sesión de Excel.
A pesar de ter un nome predeterminado, fai falta gardar o arquivo cando menos
unha vez para completar o proceso de creación dun libro novo, pois mentres o libro
non sexa gardado cando menos unha vez seguirá sendo un arquivo temporal que se
se pecha a aplicación pérdense todos os cambios feitos ao libro.
Para gardar por primeira vez o arquivo, pódese facer clic no botón da barra de
ferramentas que ten unha icona que emula un disco de 3½ ou se pode ir ao
menú arquivo e facer picar na opción gardar, cando é a primeira vez aparecerá a
fiestra ?gardar como??, se non é a primeira vez simplemente gárdanse os últimos
cambios realizados ao libro.
2.7.1 Gardar libro Como?
A fiestra de ?gardar como?? permite dar un nome personalizado ao libro no caso
serse a primeira vez que se garda o arquivo, para isto cámbiase o nome que
aparece no espazo nomee do arquivo, e logo faise clic no botón gardar. (figura
15)

Figura 15. Cadro de dialogo ?Gardar como?
A opción ?Gardar como?? permite tamén cambiar o nome dun arquivo xa existente,
este proceso crea un novo arquivo co nome que se lle asigne e pecha o arquivo
anterior.
2.7.1.1 Extensións por defecto
Cando se garda por primeira vez ou se cambia o nome dun arquivo creando un
novo estes arquivos quedan coa extensión por defecto de Excel que é .xls, para
cambiar o tipo de arquivo a crear con gardar como se debe cambiar a opción gardar
como tipo facendo clic na fiestra desplegable na parte inferior da fiestra ?Gardar
Como??.
2.7.1.2 Tipos de arquivos que se poden crear
En Excel pódense crear arquivos de texto, arquivos de persoais de Excel ou
arquivos compatibles con outras aplicacións como versións anteriores de Excel,
Lotus 123, bases de datos, complementos de Excel ou arquivos .html para publicar
vía Web.

2.8 Gardar documento en Calc
Cando se crea un novo de Excel este ten o nome predeterminado de ?Sen TítuloX", a X
é o número de Folla que pode ser 1 ou superior dependendo do número de follas de
cálculo abertas na mesma sesión de Excel.
2.8.1 Gardar libro Como?
A fiestra de ?gardar como?? permite dar un nome personalizado ao libro no caso serse a
primeira vez que se garda o arquivo, para isto cámbiase o nome que aparece no espazo
nomee do arquivo, e logo faise clic no botón gardar. (figura 16)
Figura 16. Opción gardar Como de Calc
A opción “Gardar como” permite tamén cambiar o nome dun arquivo xa existente, este
proceso crea un novo arquivo co nome que se lle asigne e pecha o arquivo anterior.

2.8.1.1 Extensións por defecto de Calc
Cando se garda por primeira vez ou se cambia o nome dun arquivo creando un novo
estes arquivos quedan coa extensión por omisión o Calc .ods, para cambiar o tipo ou
formato do arquivo pícase na barra despegable ?tipo?, mostrando todas as opcións que
permite o programa
2.8.1.2 Tipos de arquivos que se poden crear en Calc
En Calc pódense crear varios formatos diferentes, algúns deles compatibles con Excel.
Na figura 17 pódense ver os formatos que manexa o Calc de OpenOffice 3.0. Isto é
importante telo en conta para o uso de lso arquivos por outros usuarios.
Figura 17. Formatos que utiliza Calc.
2.9 INSERCIÓN DE NOVAS FOLLAS A Un LIBRO DE CÁLCULO
EN EXCEL
Os libros de Excel créanse cun número predeterminado de tres follas de cálculo,
para agregar unha nova folla de cálculo e ter acceso aos persoais predeterminadas
de follas de cálculo, faise clic dereito en calquera das etiquetas dunha folla de
cálculo e selecciónase a opción inserir, selecciona folla de calculo da opción XERAL ó
un persoal da opción SOLUCIONES DE FOLLA DE CÁLCULO. (Figura 18)

Figura 18. Inserir follas en libro de excel
2.10INSERCIÓN DE NOVAS FOLLAS A Un LIBRO DE CÁLCULO
EN CALC
Do mesmo xeito que en Excel, o Calc vén cun numero predeterminado de follas de
cálculo, e se se desexa inserir mais follas se be facer a través da opcion ?inserir? a cal
pódese executar a traves do menú (ver figura 20) ou facendo clic co botón dereito sobre
as pestanas que representan as follas abertas no libro no que se esta traballando (ver
figura 19).
Seleccione de calquera das dúas opcións o
persoal desexado. Na vista previa pode ver
como é o persoal escolleito

Figura 20. Inserir folla a través de menú Inserir
Logo de seleccionar Inserir folla, salta un cadro de dialogo como o mostra a figura 21,
nel indícase o número de follas novas así como a posición que terá con respecto ás xa
existentes. Se se insere unha soa folla, pódese cambiar o nome desta, pero en caso de
querer inserir dous ou mais, a opción de nome queda desactivada e terase que cambiar
nome unha a unha.
Figura 19. Inserir folla nova
Figura 21. Cadro de dialogo para inserir folla nova

3 CELAS E RANGOS
Por definición as celas son xeradas pola intersección entre columnas e filas, a
coordenada desta intersección dá o nome á cela. Na figura 22 pódese observar un
exemplo do anterior. Cando se traballa, xa sexa co Excel ou co Calc, con formulas e
funcións débese facer referencia a celas xa sexa como compoñentes de formúlalas
ou argumentos das funcións.
Nalgúns casos é necesario facer referencia a un conxunto de celas, a estes dáselles
o nome de rangos. Existen tres tipos de rangos, rango de fila, rango de columna e
rango de matriz. Os rangos no seu notación establécense con dous coordinas
separadas por dous puntos a súa forma xeral é da seguinte forma ([Coordenada
inicial]:[coordenada final]) (Exemplo: A1:B14)
Rango de fila: ([columna inicia , fila]):([columna final , fila]).
Un exemplo dun rango de fila sería A2:C2. Como vemos, dado que é un rango de
fila, na notación varían as columnas mais non as filas. En xera un rango de fila
describe unha selección de cela de forma horizontal.
Rango de Columna: ([columna , fila inicia]):([columna , fila final]).
Un exemplo dun rango de fila sería B4:B12. Como vemos, dado que é un rango de
columna, na notación varían as filas máis non as columnas. En xera un rango de
columna describe unha selección de cela de forma vertical.
Rango de matriz: ([columna inicial , fila inicia]):([columna final , fila final])
Un exemplo dun rango de fila sería D5:F9. No rango de matriz varían as dúas
coordinas dado que este rango consiste nunha selección que describe un cadro.
A cela que se ten elixida denomínase cela activa, é onde se pode escribir calquera
entrada desde o teclado ó inserir calquera función. Tanto en Excel como en Calc,
cando se fai dobre clic sobre a cela activa, éntrase ao modo edición da cela, este
permite cambiar o contido da cela, pero pode desactivar outras funcións do
programa. Pola razón anterior, unha vez termínase de cambiar o contido dunha cela
debe ser oprimida a tecla Enter ou Intro para poder usar todas as funcións do
programa ou elixir outra cela sen que esta sexa tomada como parte dos escrito na

cela activa, isto ultimo no caso estarse escribindo fórmulas. Se nalgún momento
elíxese unha cela por equivocación e cámbiase o contido da mesma, pódese
desfacer o cambio afundindo a tecla ESC.
Cando se selecciona un rango de celas tamén se ten só unha cela activa. Neste
caso a cela activa é a primeira que se elixiu ao momento de seleccionar o rango.
Outro método para saber cal é a cela activa é mirar a referencia que aparece no
cadro de nomes.
Figura 22. Representación de rangos en Follas electrónicas
3.1 NOMEADO DE CELAS E RANGOS
As celas e rangos como vimos anteriormente teñen asignados nomes
predeterminados, estes nomes están dado por unha notación de coordenadas de
letras e números. Para facilitar o uso de celas e rangos en formúlalas Excel permite
asignarlles nomes.
O proceso de asignación de nomes é sinxelo, existen dous camiños para facelo. O
primeiro é seleccionar a cela ó rango, ingrésase ao menú Inserir, selecciónase a
opción Nomee e despois a opción Definir, aí atopase un espazo para colocar o
nome, a lista de nomes definidos e o rango ó cela a que fai referencia.
Rango de Matriz
D5:F9
Rango de Fila A2:C3
Rango de columna B4:B12

Figura 23. Secuencia para asignar nome a un rango en Excel
Feito o anterior, sairá o cadro de dialogo da figura 24. No indícase o Nome que se
desexa dar a devandito rango e na barra inferior verase referenciado o rango
correspondente, así como tamén é posible cambiar ou reasignar o rango.
Figura 24. Cadro de diálogo para asignar nome a un rango en Excel
Para a definición de nomes débense seguir tres normas sinxelas:
- Non poden empezar polo signo $ ó %
- Non pode ter espazo no nome
- Non se pode asignar dous nomes diferentes á mesma referencia.
Escribir nomee rango
Se non se seleccionou con anticipación o
rango, pode seleccionalo facendo clic aquí

Par o caso do Calc, o procedemento de dar nome a un rango é bastante similar.
Débese entrar no menú inserir, logo a opción Nomee e picar na opción definir (Ver
figura 25). Feito lanterior, saltará o cadro de dialogo da figura 26, onde do mesmo
xeito que en Excel, introdúcese o nome e na barra de diálogo inferior pódese
observar o rango bautizado co nome escrito. Tamén se poden cambiar as
coordenadas do rango desta fiestra.
Figura 25. Secuencia para asignar nome a un rango en Calc

Figura 26. Cadro de diálogo para asignar nome a un rango en Calc
3.2 INGRESO E FORMATO DE DATOS DAS CELAS
Nunha cela da folla de cálculo pódense escribir tres tipos de datos:
- Numéricos: Para o ingreso de números DÉBESE UTILIZAR O TECLADO DE
NUMERO, os números só deben ser ingresados con comas que indiquen
decimales e no caso de porcentaxe, o símbolo % logo dos números. Este
procedemento débese a que se se ingresan datos cun formato diferente,
Excel asume que non é un número senón texto. Para verificar que un dato
ingresado é tomado como número por Excel, cando se ingresan números
estes quedan aliñados á dereita
Exemplo:
Para ingresar $ 1.452.058.25 débese ingresar o valor sen os puntos que
marcar millos e miles, débese colocar o punto que indica o valor decimal. O
signo de pesos é colocado por Excel por medio da función formato de celas,
se se engade este signo ao ingresar o dato, Excel asume que é texto. Debe
ser ingresado 1452058.25

Se un valor que é interpretado como texto é utilizado nunha formula
esta arroxa un erro, se é utilizado nunha función e o valor esperado
pola función é numérico, a función arroxa un erro. Nas ocasións o
erro arroxado é #Valor
- Alfanumérico e Texto: É a combinación de números e letras ó só letras,
este tipo de datos non pode #utilizar+se en formulas que deban
arroxar valores numéricos. Nas funcións de procura poden ser utilizadas
como valor a buscar ou pode ser arroxados como resultados dunha procura.
Cando se ingresa un valor alfanumérico leste queda alienado á esquerda.
3.2.1 Formato de celas en Excel
Os datos numéricos ingresados a unha cela de Excel poden ser visualizados en
diferentes formas, pero seguen sendo o mesmo número, as diferenza de
visualización esta en o formato que se asigne á cela onde é escrita.
Figura 27. Cadro de dialogo para dar formato a celas en Excel
Seleccione
aquí o tipo de
dato que
queira
visualizar
Mostra preliminar
da visualización na
folla de cálculo
Descrición do
formato escollido
Seleccione aquí outras opcións de formato

Para cambiar o formato dunha cela débese entrar ao menú formato e neste
seleccionar a opción celas, na figura 27 pódese ver o cadro de diálogo de formatos
de celas en Excel, e na figura 28, hai un exemplo de como un mesmo valor
numérico pode ser visualizado de diferentes formas.
Figura 28. Exemplos de distintos formatos aplicadso a un mesmo número.
3.2.2 Formato de celas en Calc
Do mesmo xeito que en Excel, ao introducir un dato nunha cela, OpenOffice Calc
vai intentar, en primeiro lugar, interpretalo como un número, e por defecto aliñará
os números á dereita e o texto á esquerda e intentará, así mesmo, aplicarlle un
formato. Por exemplo, se escribe nunha cela 24601 e pulsa Intro para fixar ese
valor, Calc automaticamente interpreta ese dato como unha data e transfórmao a
24/06/01.
Se o número é moi grande e non é posible despregalo na cela, Calc aplicará o
formato científico, cuxa aparencia é 5,73478E+9. A interpretación desta expresión
é fácil, o E+9 equivale a 10Exp(9), 10 elevado a 9, ou o que é igual, a multiplicar
por un 1 seguido de 9 ceros. Se aínda deste xeito, o número non coubese na cela,
esta aparecerá rechea dos símbolos: ###########
O normal será esperar a introducir todos os datos para posteriormente pasar a
aplicar os formatos. Para isto, en primeiro lugar seleccione a cela ou celas en
cuestión e desde o menú Formato, execute o comando Celas (Figura 29). Con isto,
Calc mostrará o cadro de diálogo Atributos de cela que mostra a Figura 30.
Formato orixinal
35861
Diferentes visualizaciones do mesmo valor polo
formato seleccionado

Figura 29. Pasos para dar formato a celas en Calc
Figura 30. Cadro de Diálogo para dar formato a celas en Calc.
Desde a sección Números deste cadro, pode asignar formatos numéricos talles
como signos monetarios (opción Moeda), formato de porcentaxes (opción

Porcentaxe), número de posicións decimales (dispoñible en todos os formatos
numéricos: Número, Moeda, Porcentaxe, etc).
Ademais das opcións do tipo de dato, o cadro de diálogo Atributos de cela permite
realizar modificacións ao formato da folla de cálculo, a través das seguintes
seccións:
- En Fonte, pode seleccionar o tipo de letra, tamaño, estilo, efectos e cor do
texto ou números que inseriu nas celas seleccionadas.
- En Efectos de fontes, pode escoller diferentes opcións para enriquecer o
formato da cela ou celas seleccionadas.
- Desde Aliñación, pode modificar a forma en que se aliñan dentro da cela os
datos seleccionados.
- En Bordo pode escoller o tipo de liñas que rodearán as celas seleccionadas, o
seu grosor, estilo, posición, etc.
- En Fondo, pode escoller unha cor para o fondo da cela ou do conxunto de
celas seleccionadas.
Algunhas das opcións dispoñibles no cadro de diálogo de Atributos de Cela, pódeas
atopar dispoñibles nos botóns da barra de ferramentas Formato.
3.2.3 Auto Encher:
Tanto en Excel como en Calc, cando se ingresan datos á folla de cálculo nalgúns
casos isto repítense xa sexa en forma de columna ou fila, ó seguen unha seria
determinada. Por exemplo se se quere ingresar un mesmo valor en 20 filas (Sexa
texto ou numero) ó no caso de querer escribir os números (Poden ser tamén
meses, datas, códigos consecutivos creados polo usuario, letras, etc.) de 1 ao 20
non é necesario escribir 20 veces o mesmo valor ou os números consecutivos,
pódese utilizar a función de auto encher.
Para utilizar esta función pódense utilizar varios métodos, o primeiro consiste en
escribir un valor nunha casa, seleccionar esta casa e utilizando o control de recheo
encher ata onde se queira que este o valor (ver figura 31). A segunda opción ao

querer ingresar un mesmo dato nun rango determinado é seleccionar primeiro o
rango, ao seleccionar o rango, a cela onde este se comezou a marcar queda
activada, escríbese o valor e oprímense á vez as teclas MAIÚSCULA + CONTROL
+ ENTER.
Para o ingreso de series, débense ingresar polo menos os dous primeiros valores da
serie, selecciónase o rango onde esta escritos e con é control de recheo énchese o
rango onde se quere que este a serie de datos (ver figura 32). A segunda opción
para isto é o uso da ferramenta series que se atopa no menú EDICIÓN, na opción
encher, na opción series atopase a posibilidade de crear serie lineais, xeométricas e
cronolóxicas. Para utilizar a opción series débese escribir o primeiro valor da serie.
Figura 31. Control de autorrelleno
Figura 31. Control de autorrelleno para series
Coloque o punteiro do
Mouse neste punto para
activar o control de recheo
Escribe os dous
primeiros números da
serie ou utiliza o control
de recheo para encher o
rango desexado

Tanto en Excel como en Calc para darlle un formato atractivo ás celas de forma
máis fácil, pode utilizar a ferramenta de formateado automático. Para empezar,
seleccione a área de datos á que lle quere aplicar un formato (a área mínima á que
lle pode aplicar un formato é de 3 filas por 3 columnas), logo, en cásolle de Excel,
débese ir á barra de menú, abrir Formato e logo picar en Autoformato, aparecendo
un cadro de diálogo como o da figura 32., No caso de Calc, débese ir á barra de
menú vaia a Formato e seleccione Formateado automático, tras o cal verase a
fiestra da Figura 33.
Figura 32. Cadro de diálogo de Formateado automático en Excel

Figura 33: Cadro de diálogo de Formateado automático en Calc
O botón Opcións permite elixir que características de formato quere aplicar:
• Formato numérico ou número. Para que os datos da cela a aplicar o formato
siga sendo de tipo numérico.
• Bordos. Conserva os bordos que defina para as nosas celas.
• Fonte. Se marca esta opción o tipo de letra non se alterará ao aplicar o
formato.
• Modelo. Marcar esta opción manterá o modelo de imaxe orixinal.
• Aliñación. Se seleccionou previamente unha aliñación centrada, á esquerda
ou á dereita esta non se cambiará.
• Axustar ancho/alto. Por defecto, cando aplica un formato automático
prodúcese un axuste automático das filas e columnas ao ancho e ao alto.
Marque esta opción se non quere que se produza este axuste.
Pulse Aceptar para que se aplique o formato.
Se non hai algún formato automático que se axuste ás súas necesidades, poderá
crear o seu propio formato desde o botón Engadir do cadro de diálogo Formato

automático. A área de datos mínima para poder crear un formato automático é de 4
filas por 4 columnas.
3.3 BORDOS E SOMBREADO
Os bordos e sombreado son as ferramentas que permiten mellorar a presentación
da folla de cálculo. Tanto para Excel como para Calca, para entrar ás opcións de
bordos e sombreado, primeiro débese seleccionar o rango ó cela a modificar, e na
barra de menú éntrase ao menú formato e pícase na opción celas. Unha vez feito o
anterior, o Excel mostra un cadro de diálogo como o da figura 34. No caso de Calc,
seguindo os mesmos pasos, aparece o cadro de diálogo da figura 35.
Figura 34. Cadro de dialogo para pór bordos en e sombrado en táboas de Excel
As distintas opcións do recuadro son:
- Preestablecidos: Elixirase unha destas opcións:
- Ningún: Para quitar calquera bordo das celas seleccionadas.
- Contorno: Para crear un bordo unicamente ao redor das celas seleccionadas.
Na fiestra de bordos e
sombreado atopa as diferentes
opcións de formato da folla de
cálculo, entre elas esta bordos
para colocar marco a rangos ó
celas, tramas para colocar cor en
fondo de rango ó celas. Fonte
para cambiar o tipo, tamaño e
estilo de fonte. Aliñación
permite utilizar opcións como
centrar, combinar celas.

- Interior: Para crear un bordo ao redor de todas as celas seleccionadas
excepto ao redor da selección.
- Bordo: Este recuadro adóitase utilizar cando non nos serve ningún dos
botóns preestablecidos. Dependendo do bordo a pór ou quitar (superior,
inferior, esquerdo,...) facer clic sobre os botóns correspondentes. Débese ter
coidado ao utilizar os botóns preestablecidos, o bordo será do estilo e cor
seleccionados, en caso de elixir outro aspecto para o bordo, primeiro haberá
que elixir Estilo e Cor e a continuación facer clic sobre o bordo a colocar.
- Estilo: Elixirase da lista un estilo de liña.
- Cor: Por defecto a cor activa é Automático, pero facendo clic sobre a frecha
da dereita poderá elixir unha cor para os bordos.
Na Barra de Ferramentas dispomos dun botón que nos permitirá modificar os
bordos de forma máis rápida, se se fai clic sobre o botón debuxarase un bordo tal
como vén representado neste. En caso de querer outro tipo de bordo, elixilo desde
a frecha dereita do botón. Aquí non atoparás todas as opcións vistas desde o
recuadro do menú.

Figura 35. Cadro de dialogo para pór bordos en e sombrado en táboas de Calc
Como se pode ver, no caso do Calc, as opcións son moi similares, coa diferenza da
opción referente á distancia do texto con respecto aos bordos e onde ao deixar
activada a opción de sincronización, todas as distancias cambian simultaneamente.
Tamén esta a opción Distancia en Sombra, fai referencia ao ancho de sombra que
se desexa teña a táboa.
3.4 ANCHO DE FILA E COLUMNA
Tanto en Calc como en Excel, todas as columnas ten un ancho predefinido (10,71
puntos para Excel, 2,27 cm. para Calc) do mesmo xeito que as filas (12,75 pts
para Excel e 0,45 cm. para Calc), pero estes valores poden ser cambiados ou
axustados segundo a necesidade.
Unha forma de facelo é a seguinte, en ambas as aplicacións, é situar o cursor ao
final da columna ou fila ata que apareza unha frecha de dobre vía e ao facer clic de
xeito sostido arrastralo á dereita ou esquerda segundo o caso e se é par as filas,
arrastralo cara arriba ou cara abaixo.
Outra forma é entran a menú formato e seleccionar segundo sexa o caso columna
ou fila, e nestas opcións seleccionar ancho ou alto segundo sexa o caso (ver figura
36) e unha vez elixida a opción desexada sae unha fiestra de diálogo segundo sexa
caso (ver figura 37) e alí faise o cambio desexado.
Figura 36. Cambio de ancho de columna ou alto de fila en Excel.

Figura 37. Cadros de diálogo para alto fila e ancho columna en Excel.
Por defecto, Calc axusta a altura da fila ao contido da mesma. En cambio, o ancho
da columna mantense fixo, e se o contido non cabe na cela, este invadirá a cela
contigua, sempre que estea baleira, pola contra os datos quedarán ocultos.
Para cambiar o tamaño dunha fila, achegue o cursor ata a marxe dereita, na zona
na que aparece a numeración das filas, ou ben á marxe superior, onde aparecen as
letras que designan as columnas, para cambiar o ancho dunha columna. A
continuación sitúe o cursor na unión de dúas filas ou dúas columnas ata que cambie
de aparencia, adoptando a dunha frecha dobre. Logo presione sen soltar o botón do
rato e arrástreo ata o alto de fila ou ancho de columna que desexe.
Se coñece o valor exacto da altura da fila ou do ancho da columna, no menú
Formato, elixa o comando Fila ou columna (ver figura 38) e no seguinte menú
desplegable Altura ou Ancho. Tras isto aparecerá un cadro de dialogo (ver Figura
39) que pide o valor da altura da fila ou o ancho de columna segundo corresponda.

Figura 38.. Opcións do menú formato para cambiar Alto de fila ou Ancho de
columna

Figura 39. Cadro de diálogo Alto de fila ou Ancho de columna.
Cando comeza a traballar cunha folla nova, todas as filas e columnas posúen o
mesmo ancho e alto predefinido. Este valor pode ser configurado segundo sexa a
súa necesidade, de modo que ao crear unha nova folla todas as celas teñan o ancho
e alto previamente definido. Tamén se pode realizar este cambio unha vez que
introduza datos na folla de cálculo, neste caso o cambio afectará a todas as celas
que non sexan axustadas previamente.
Para establecer o ancho (columna) ou alto óptimo (fila), acceda ao menú Formato e
seleccione o comando Columnas ou ben Filas, elixindo posteriormente Ancho
Óptimo ou ben Alto Óptimo, segundo corresponda. Con isto móstrase o cadro de
diálogo da Figura 40.

Figura 40: Cadro de diálogo de Alto ou Ancho óptimo.
3.5 INSERIR FILAS, COLUMNAS E CELAS
3.5.1 Inserir filas nunha folla
En moitas ocasións, logo de crear unha folla de cálculo fará falta algunha fila no
medio dos datos xa introducidos. Para engadir unha fila, seleccionar a fila sobre a
que queres engadir a nova, xa que as filas sempre se engaden por encima da
seleccionada, seleccionar o menú Inserir e elixir a opción Filas. Todas as filas por
baixo da nova, baixarán unha posición.
En caso de non seleccionar ningunha fila, Excel toma a fila onde está situado o
cursor como fila seleccionada Se se desexa engadir varias filas, basta con
seleccionar, no primeiro paso, tantas filas como filas a engadir.
Engadir filas a unha folla de cálculo non fai que o número de filas varíe, seguirán
habendo 65536 filas, o que ocorre é que a aplicación elimina as últimas, tantas
como filas engadidas. Se se intenta engadir filas e Excel non o permite,
seguramente as últimas filas conteñen algún dato.
3.5.2 Inserir columnas nunha folla
Para engadir unha columna, seleccionar a columna diante da cal queres engadir
outra, xa que as columnas sempre se engaden á esquerda da seleccionada, menú
Inserir, elixir a opción Columnas.
Todas as columnas pola dereita da nova incrementaranse unha posición.
En caso de non seleccionar ningunha columna, Excel toma a columna onde estamos
situados como columna seleccionada. Se se van a engadir varias columnas, basta
con seleccionar tantas columnas, no primeiro paso, como columnas a engadir.

Engadir columnas á folla de cálculo non fai que o número de columnas varíe,
seguirán existindo 256 columnas, o que pasa é que se eliminan as últimas, tantas
como columnas engadidas. Se se intentan engadir columnas e Excel non o permite,
posiblemente nas últimas columnas hai contido algún dato.
3.5.3 Inserir celas nunha folla
En ocasións, non interesa engadir nin filas nin columnas enteiras senón unicamente
un conxunto de celas dentro da folla de cálculo. Para engadir varias celas,
seleccionar as celas sobre as que se quere engadir as novas, seleccionar o menú
Inserir, situarse sobre o botón para ampliar o menú, elixir a opción Celas (Esta
opción non aparecerá se non hai celas seleccionadas) e Aparecerá un cadro de
diálogo como o da figura 41
Figura 41. Cadro de diálogo inserción celas en Excel.
Elixir a opción desexada dependendo de se se desexa que as celas seleccionadas
desprácense cara á dereita ou cara abaixo da selección. Desde aquí tamén che
permite engadir filas ou columnas enteiras. Ao engadir celas á nosa folla de cálculo,
o número de celas non varía xa que se eliminan as do final da folla.
No caso da folla Calc, ao introducir un dato nunha cela, o programa vai intentar,
interpretalo como un número, e por defecto aliñará os números á dereita e o texto
á esquerda. Ao inserir unha fila ou unha columna, primeiro debe situarse na cela
onde desexe facer a inserción. A fila inserirase sobre a fila da cela seleccionada e a

columna inserirase á esquerda da columna da cela seleccionada. Para inserir unha
fila ou unha columna pódese seguir calquera destas opcións:
- Facer clic dereito sobre a primeira columna da folla de cálculo (a columna de
numeración de filas) e, desde o menú contextual, seleccionar Inserir filas ou
Inserir columnas, ir a menú Inserir e seleccionar submenú Filas ou
Columnas.
- Desde a barra de ferramentas lateral esquerda, faga clic sobre o botón
Inserir celas e mantéñao presionado ata que apareza o menú. Seleccione alí
Inserir filas ou Inserir columnas.
Se se desexa inserir un conxunto de celas, e desprazar os datos ata que deixen
espazo á nova selección, entón, unha vez realizada a operación de Cortar ou
Copiar, sitúase o cursor no lugar no que desexa inserir a selección e seguidamente
selecciónase desde o menú Inserir, o comando Celas.
Outra opción, é situándose sobre a cela ou rango de celas sobre as que se desexa
facer a inserción, púlsase o botón dereito do rato, e desde o menú contextual, e
selecciona Inserir celas.
Tras realizar isto, aparecerá o cadro de dialogo Inserir celas (ver Figura 41), no cal
debe elixir unha das catro opcións dispoñibles e facer clic no botón Aceptar.
Figura 41. Cadro de diálogo Inserir celas Calc

Igual que en Excel, débese elixir a opción desexada dependendo de se se quere que
as celas seleccionadas desprácense cara á dereita ou cara abaixo da selección.
Desde aquí tamén che permite engadir filas ou columnas enteiras. Ao engadir celas
á nosa folla de cálculo, o número de celas non varía xa que se eliminan as do final
da folla.
Para borrar unha fila ou columna, non basta con seleccionala e pulsar a tecla
suprimir, xa que esta acción só borra o contido das celas, pero a fila ou columna
que conteñen a esa cela mantéñense. Para borrar unha ou varias filas ou columnas
completamente, débese seleccionar a fila, facendo clic sobre o seu número, ou
columna, facendo clic sobre a letra de encabezado, pulsar o botón dereito do rato e
seleccionar a opción borrar filas ou borrar columnas, segundo corresponda.
Como alternativa pódese atopar na barra de menú Editar a opción Borrar celas, que
elimina a fila ou columna que teña seleccionada.
3.6 OCULTAR E MOSTRAR FILAS O Columnas
3.6.1 Ocultar e mostrar filas en Excel
Tanto en Excel como en Calc as filas poden ser ocultadas sen perder o seu contido
con datos non imprescindibles á hora de traballar coa folla de cálculo ou
simplemente porque conteñan fórmulas intermedias e a continuación volver
visualizalas.
3.6.2 Ocultar filas en Excel e Calc
A ocultación de filas é unha operación que nalgún momento pode ser útil se por
exemplo nunha fila aparecen fórmulas intermedias que non interesa visualizar unha
vez concluída a folla de cálculo. Neste caso non se desexa que aparezan as filas de
datos intermediarios pero non poden ser borradas porque a folla de cálculo
necesítaas para realizar os seus cálculos.
Para ocultar as filas, débense seleccionar as filas ocultar, entrar no menú Formato,
elixir a opción Fila e elixir a opción Ocultar.

3.6.3 Mostrar filas en Excel e Calc
Se se desexa mostrar as filas ocultas, por exemplo para cambiar algunha fórmula
de cálculo intermedio, selecciónanse entre que filas ou columnas atópanse as filas a
mostrar. É dicir, se se queren mostrar as filas ocultas 4 e 5, haberá que seleccionar
desde a fila 3 ata a 6, pondo atención a que o rango debe ser continuo, é dicir,
arrastrando desde 3 ata 6 nunca con CTRL xa que senón as filas a mostrar non
estarían incluídas na selección a mostrar.
A continuación seleccionamos do menú Formato a opción Fila, pícase en Mostrar.
3.6.4 Ocultar columnas en Excel e Calc
A mecánica é idéntica á de ocultar e mostrar filas, seleccionar as columnas ocultar,
entrar no menú Formato, elixir a opción columna e picar a opción Ocultar.
3.6.5 Mostrar Columnas en Excel e Calc
Se se desexa mostrar as columnas ocultas, por exemplo para cambiar algunha
fórmula de cálculo intermedio, seleccionar entre columnas atópase a columna
oculta, é dicir, se queremos mostrar a columna C oculta, haberá que seleccionar
desde a columna B ata a D. O rango debe ser continuo, é dicir, arrastrando desde B
ata D nunca con CTRL xa que senón a columna C non estaría incluída na selección.
A continuación seleccionamos do menú Formato a opción Columna e pícase en
Mostrar.
Calc permite ocultar filas ou columnas de forma similar que excel, de modo que,
aínda que existan, poden que non estean visibles na folla. Para ocultar unha fila ou
columna debe seleccionala e logo desde o menú Formato, seleccionar Fila ou
Columna e elixa Ocultar. Se algunha cela desa fila ou columna contén algún dato
que se usa noutro lugar da folla, ese dato seguirá existindo.
Para mostrar unha fila ou columna que se atopa oculta, en primeiro lugar seleccione
as filas ou columnas anterior e posterior á que se atopa oculta, e logo acceda ao
menú Formato, seleccione o comando Filas ou Columnas e elixa Mostrar.

4 FORMULAS E FUNCIÓNS
As fórmulas e funcións son as que nos permiten facer cálculos cos datos dunha folla
de cálculo.
En xeral toda formula ou función esta precedida do signo ?=?, ao ingresar este
signo nunha cela actívase esta cela e espera o ingreso de de un valor que pode ser
unha constante, unha referencia a unha cela, unha formula, unha función ou unha
combinación de todas as anteriores.
Fórmula: créanse coa utilización de de os operadores básicos suma, resta,
multiplicación e división. Formúlalas poden conter dentro delas constantes,
referencias de celas e funcións. Excel utiliza o concepto de precedencia do operador
ao facer os cálculos en formúlalas, polo tanto débense utilizar #paréntese para
separar as diferentes operacións dunha fórmula.
Operadores:
+ Suma 1 + 1
- resta (ou números negativos) (2-1) ?1
/ División 9/3
* Multiplicación 3*3% porcentaxe 20% Expoñentes 5@^2
Funcións: Son fórmulas precalculadas que se utilizan para calcular un valor
determinado, os datos ingresados a unha función chámanse argumentos. Para o
uso de funcións débense utilizar operadores de comparación, os operadores de
comparación son:
= Igual
> Maior Que
< Menor Que
>= Maior O Igual Que
<= Menor O Igual Que
<> Diferente

4.1 Referencia relativa e absoluta
Formúlalas así como os datos pódense estender a un rango utilizando a opción de
auto encher, paro ao utilizar esta función débese ter en conta o concepto de
referencia relativa e absoluta. Chámase referencia relativa ao cambio relativo que
se xera nunha formula o estender formúlaa en calquera dirección.
Figura 42. Inserción formulas en Follas de cálculo
Para bloquear o movemento relativo das referencias dunha fórmula, débese escribir
a referencia entre signo de Dólar (pesos), por exemplo $A 3$ no caso dunha cela,
para rangos un exemplo seria $A 1:$$C$5. Outra opción para establecer unha
referencia absoluta é definir un nome para a cela ou rango que queremos bloquear.
Aquí vemos formúlaa
orixinal B2 + B3
Ao estender formúlaa vemos
que a formula cambia de
forma relativa ao movemento,
neste caso o movemento foi
vertical polo tanto o cambio
relativo reflíctese nun cambio
de filas.
Cambio de B2 + B3 a B3 +
B4

Figura 43. Inserción formulas en Follas de cálculo
Erros nos datos
Cando introducimos unha fórmula nunha cela pode ocorrer que se produza un erro.
Dependendo do tipo de erro poida que Excel avísenos ou non. Cando nos avisa do
erro, o cadro de diálogo que aparece terá o aspecto seguinte
Dános unha posible proposta que podemos aceptar facendo clic sobre o botón Si ou
rexeitar utilizando o botón Non. Podemos detectar un erro sen que nos avise cando
aparece a cela cun símbolo na esquina superior esquerda tal como isto:
Ao facer clic sobre o símbolo aparecerá un cadro como que nos permitirá saber
máis sobre o erro.
Dependendo do tipo de erro, ao facer clic sobre o cadro anterior mostrarase un
cadro ou outro, sendo o máis frecuente o que aparece a continuación:
Este cadro dinos que a fórmula é incoherente e déixanos elixir entre diferentes
opcións. Posiblemente o erro sexa simplemente que a fórmula da cela non ten o
mesmo aspecto que todas as demais fórmulas adxacente (por exemplo, esta sexa
unha resta e todas as demais sumas).
Aquí Vemos como na formula
orixinal #utilizar+se
unha referencia absoluta en
formúlaa para a cela B3, ao
estirar a fórmula esta segue
facendo referencia á cela B3 e
só cambia a referencia que
non esta bloqueada

Figura 44. Cadro de diálogo de erros
Se non sabemos que facer, dispomos da opción Axuda sobre este erro.
Se o que queremos é comprobar a fórmula para saber se hai que modificala ou non
poderiamos utilizar a opción Modificar na barra de fórmulas.
Se a fórmula é correcta, utilizarase a opción Omitir erro para que desapareza o
símbolo da esquina da cela.
Figura 45. Cadro de diálogo corrección de erros
Poida que ao introducir a fórmula aparézanos como contido da cela #TEXTO, sendo
TEXTO un valor que pode cambiar dependendo do tipo de erro. Por exemplo:
##### prodúcese cando o ancho dunha columna non é suficiente ou cando se
utiliza unha data ou unha hora negativa.
#¡NUM! cando se introduciu un tipo de argumento ou de operando incorrecto,
como pode ser sumar textos.
#¡DIV/0! cando se divide un número por cero.

#NOME? cando Excel non recoñece o texto da fórmula.
#N/A cando un valor non está dispoñible para unha función ou fórmula.
#¡REF! prodúcese cando unha referencia de cela non é válida.
#¡NUM! cando se escriben valores numéricos non válidos nunha fórmula ou
función.
#¡NULO! cando se especifica unha intersección de dúas áreas que non se
intersectan.
Tamén nestes casos, a cela, como no caso anterior, conterá ademais un símbolo na
esquina superior esquerda tal como: . Este símbolo utilizarase como vimos antes.
4.2 FORMULAS
Formúlalas básicas son aquelas que esta conformadas só por sumas, restas,
divisións e multiplicacións, estas son a base de todos os cálculos que se realizan en
Excel, par ingresar unha formula débese escribir o Signo ?=? e proséguese coa
inserción de formúlaa. Exemplos: =A2+B4, B5/C3
Figura 46. Elaboración fórmulas
4.3 FUNCIONES:
Aquí obsérvase que as referencias
utilizadas en formúlaa mostran un
contorno doutra cor
= A2+B4, Teña en conta que ao
ingresar as referencias de formúlaa
non se engaden espazos entre os
compoñentes das mesma

Excel trae predefinidas funcións para diversos tipos de cálculos. As funcións facilitan
o calculo de valores posto que non só débenselle introducir os valores que elas
requiren para facer calcúlolle e así obter o valor desexado. Os valores que ingresan
á función reciben o nome de argumentos. Os argumentos poden constantes,
referencias da celas, comparacións entre celas e constantes, comparacións entre
celas e datos calculados a partir doutras funcións que se ingresan en lugar dalgún
dos argumentos.
A sintaxe de calquera función é:
nomee_función(argumento1;argumento2;...;argumentoN)
Seguen as seguintes regras:
- Se a función vai ao comezo dunha fórmula debe empezar polo signo =.
- Os argumentos ou valores de entrada van sempre entre #paréntese. Non deixes
espazos antes ou logo de #cada #paréntese.
- Os argumentos poden ser valores constantes (número ou texto), fórmulas ou
funcións.
- Os argumentos deben de separarse por un punto e coma ;.
Exemplo: =SUMA(A1:C8)
Temos a función SUMA() que devolve como resultado a suma dos seus
argumentos. O operador ":" identifícanos un rango de celas, así A1:C8 indica todas
as celas incluídas entre a cela A1 e a C8, así a función anterior sería equivalente a:
=A1+A2+A3+A4+A5+A6+A7+A8+B1+B2+B3+B4+B5+B6+B7+B8+C1+C2
+C3+C4+C5+C6+C7+C8
Neste exemplo pódese apreciar a vantaxe de utilizar a función.
As fórmulas poden conter máis dunha función, e poden aparecer funcións aniñadas
dentro da fórmula.

Exemplo: =SUMA(A1:B4)/SUMA(C1:D4)
Existen moitos tipos de funcións dependendo do tipo de operación ou cálculo que
realizan. Así hai funcións matemáticas e trigonométricas, estatísticas, financeiras,
de texto, de data e hora, lóxicas, de base de datos, de procura e referencia e de
información.
4.3.1 Inserir función co asistente
Unha función como calquera dato pódese escribir directamente na cela se
coñecemos a súa sintaxe, pero Excel2003 dispón dunha axuda ou asistente para
utilizalas, así nos resultará máis fácil traballar con elas.
Para acceder ao asistente ingrésase ao menú inserir, escollerse a opción función ou
se pica na icona . Ao entrar a esta opción cárgase o cadro de diálogo da figura
## para escoller a función que se desexa utilizar.
Figura 47. Cadro de diálogo inserir función
Excel 2003 permítenos buscar a función que necesitamos escribindo unha breve
descrición da función necesitada no recuadro Buscar unha función: e a continuación
Aquí pode escribir o que quere
facer e Excel suxírelle as funcións
que lle poden axudar
As funcións están organizadas por
categorías, aquí pode seleccionar
a categoría que queira ver
Lista de funcións que varia
segundo a categoría escolleita
Descrición da función e vínculo
para ver axuda sobre a función
escolleita

facer clic sobre o botón, desta forma non é necesario coñecer cada unha das
funcións que incorpora Excel xa que o mostraranos no cadro de lista Seleccionar
unha función: as funcións que teñen que ver coa descrición escrita.
Unha vez escollida a función a utilizar cárgase a fiestra da función onde se deben
introducir os valores dos argumentos. Na imaxe tomamos como exemplo a fiestra
de introdución de datos para a función BUSCARV. Os argumentos en negrita non
poden quedar baleiros, os que están en letra normal teñen un valor por defecto se
se deixan baleiros.
Figura 48. Cadro de diálogo Argumentos función
4.3.2 Diferentes Funciones
4.3.2.1 Función SE:
Formúlalas con condicionais son básicas para a realización de cálculos en Excel, con
elas podemos facer comparacións e avaliacións que as formulas simples ou as
maiorías das funcións que trae Excel.
Faga clic aquí para
minimaza a venda e poder
selecciona unha cela ou
rango
Espazo onde se escriben
os argumentos, poden
escribirse directamente ó
facendo clic nun rango ou
cela
Descrición da
función
Cada vez que fai
clic no espazo
dunha argumento
explica a que se
refire e que tipo de
valor necesita

A función SE utiliza os seguintes operadores para de comparación (Están
expresados na sintaxe de EXCEL):
= Igual
> Maior Que
< Menor Que
>= Maior O Igual Que
<= Menor O Igual Que
<> Diferente
A sintaxe xeral par o uso da función SE é a seguinte:
=SI (Proba Lóxica, Valor se verdadeiro, Valor se falso)
Proba lóxica: É unha comparación que sempre dá como resultado verdadeiro ou
falso. Avalía referencias de celas, comparacións entre celas e constantes,
comparacións entre celas e datos calculados a partir doutras funcións que se
ingresan en lugar de calquera dos lados da comparación. Cando se combina con
funcións lóxicas como ?E? ou ?Ou?, denomínase como unha formula condicional
composta.
Valor se verdadeiro: É o resultado que debe arroxar a función se a proba lóxica é
verdadeira, pode ser unha referencia a unha cela, constantes ou datos calculados a
partir doutras funcións que se ingresan en lugar dalgún deste argumento
Valor se falso: É o resultado que debe arroxar a función se a proba lóxica é falsa,
pode ser unha referencia a unha cela, constantes ou datos calculados a partir
doutras funcións que se ingresan en lugar dalgún deste argumento, se a función
que substitúe este argumento é outra condicional, formúlaa denomínase formula
condicional aniñada, Excel pode aniñar ata 7 condicións.
Exemplo:
Formula condicional simple:
=SI (A1>1, B3,B4)
Formula condicional simple:

=SI (E(A1>1,A2>2), B3,B4 )
=SI (Ou(A1>1,A2>2), B3, B4)
Formula condicional aniñada:
=SI (A1>1, B3, SE (A1>2, B4, SE (A1>3,? )))
Utilizar Expresións como argumentos das Funcións
Excel permite que nunha función teñamos como argumentos expresións, por
exemplo a suma de dúas celas (A1+A3). A orde de execución da función será
primeiro resolver as expresións e despois executar a función sobre o resultado das
expresións.
Por exemplo, se temos a seguinte función =Suma((A1+A3);(A2-A4))
onde:
A1 vale 1, A2 vale 5, A3 vale 2, A4 vale 3, Excel resolverá primeiro as
expresións (A1+A3) e (A2-A4) polo que obteremos os valores 3 e 2
respectivamente, despois realizará a suma obtendo así 5 como resultado.
4.3.2.2 Utilizar Funcións como argumentos das Funcións
Excel tamén permite que unha función convértase en argumento doutra función,
desta forma podemos realizar operacións realmente complexas nunha simple cela.
Por exemplo =MAX(SUMA(A1:A4);B3) , esta fórmula consta da combinación de
dúas funcións, a suma e o valor máximo. Excel realizará primeiro súmaa
SUMA(A1:A4) e despois calculará o valor máximo entre o resultado da suma e a
cela B3.
4.3.2.3 Funcións de data e hora
De entre todo o conxunto de funcións, neste apartado estudaremos as funcións
dedicadas ao tratamento de datas e horas. Estas son todas as posibles funcións de
data e hora ofrecidas por Excel.

En varias funcións veremos que o argumento que se lle pasa ou o valor que nos
devolve é un "número de serie". Pois ben, Excel chama número de serie ao número
de días transcorridos desde o 0 de xaneiro de 1900 ata a data introducida, é dicir
colle a data inicial do sistema como o día 0/1/1900 e a partir de aí empeza a
contar, nas funcións que teñan núm_de_serie como argumento, poderemos pór un
número ou ben a referencia dunha cela que conteña unha data.
Función Descrición
AHORA() Devolve a data e a hora actual
AÑO(núm_de_serie) Devolve o ano en formato ano
DIA(núm_de_serie) Devolve o día do mes
DIAS360(fecha_inicial;fecha_final;método)
Calcula o número de días entre as dúas
datas
DIASEM(núm_de_serie;tipo) Devolve un número do 1 ao 7
FECHA(año;mes;día) Devolve a data en formato data
FECHANUMERO(texto_de_fecha) Devolve a data en formato de data
HORA(núm_de_serie)
Devolve a hora como un número do 0
ao 23
HORANUMERO(texto_de_fecha)
Converte unha hora de texto nun
número
HOY() Devolve a data actual
MES(núm_de_serie)
Devolve o número do mes no rango do
1 (xaneiro) ao 12 (decembro)
MINUTO(núm_de_serie) Devolve o minuto no rango de 0 a 59
NSHORA(hora;minuto;segundo)
Converte horas, minutos e segundos
dados como números
SEGUNDO(núm_de_serie) Devolve o segundo no rango de 0 a 59
- Función AHORA()
Esta función devólvenos a data e a hora actual do sistema con formato de
data e hora.
Exemplo: =AGORA () devolve 09/09/2004 11:50.
- Función AÑO(núm_de_serie)
Esta función ten como parámetro un número de serie e devolve o ano en
formato ano entre o rango de 1900-9999.
Exemplo: =AÑO (38300) devolve 2004.
No canto dun número de serie poderiámoslle pasar a referencia dunha cela que
conteña unha data: =ANO(B12) devolve tamén 2004 se na cela B12 teño o valor
01/01/2004

- Función DIA(núm_de_serie)
Devolve o día do mes correspondente ao número de serie proporcionado.
Exemplo: =DIA (38300) devolve 9.
- Función DIAS360(data_inicial;data_final;método)
Calcula o número de días entre as dúas datas proporcionadas baseándose en
anos de 360 días. Os parámetros de data inicial e data final é mellor introducilos
mediante a función Data (ano;mes;dia). O parámetro método é lóxico
(verdadeiro, falso), V --> método Europeo, F ou omitido--> método Americano.
Método Europeo: As datas iniciais ou finais que corresponden ao 31 do
mes convértense no 30 do mesmo mes
Método Americano: Se a data inicial é o 31 do mes, convértese no 30 do
mesmo mes. Se a data final é o 31 do mes e a data inicial é anterior ao 30, a data
final convértese no 1 do mes seguinte; pola contra a data final convértese no 30 do
mesmo mes
Exemplo: =DIAS360 (Data(1975;05;04);Data(2004;05;04)) devolve
10440.
- Función DIASEM(núm_de_serie;tipo)
Devolve un número do 1 ao 7 que identifica ao día da semana, o parámetro
tipo permite especificar a partir de que día empeza a semana, se é ao estilo
americano poremos de tipo = 1 (domingo=1 e sábado=7), para estilo europeo
poremos tipo=2 (luns=1 e domingo=7).
Exemplo: =DIASEM (38300;2) devolve 2.
- Función DATA(ano;mes;día)
Devolve a data en formato data, esta función serve sobre todo por se
queremos que nos indique a data completa utilizando celas onde teñamos os datos
do día, mes e ano por separado.
Exemplo: =DATA (2004;2;15) devolve 15/02/2004.

- Función FECHANUMERO(texto_de_data)
Devolve a data en formato de data convertendo a data en formato de texto
pasada como parámetro. A data pasada por parámetro debe ser do estilo "día-mes-
ano".
Exemplo: =FECHANUMERO ("12-5-1998") devolve 12/05/1998
4.3.2.4 Funcións de texto
Unha folla de cálculo está pensada para manexarse dentro do mundo dos números,
pero Excel tamén ten un conxunto de funcións específicas para a manipulación de
texto.
Estas son todas as funcións de texto ofrecidas por Excel.

• Función CARACTER(número)
Devolve o carácter específicado polo número de código correspondente ao código
de carácteres ASCII.
Exemplo: =CARACTER(76) devolve L
CARACTER(número)
Devolve o carácter
especificado polo número
CODIGO(texto)
Devolve o código ASCII do
primeiro carácter do texto
CONCATENAR(texto1;texto2;...;textoN)
Devolve unha cadea de
carácteres coa unión
DECIMAL(número;decimales;no_separar_millares)
Redondea un número pasado
como parámetro
DERECHA(texto;núm_de_caracteres)
Devolve o número de
carácteres especificados
ENCONTRAR(texto_buscado;dentro_del_texto;núm_inicial)
Devolve a posición inicial do
texto buscado
ESPACIOS(texto)
Devolve o mesmo texto pero
sen espazos
EXTRAE(texto;posicion_inicial;núm_caracteres)
Devolve os carácteres
indicados dunha cadea
HALLAR(texto_buscado;dentro_del_texto;núm_inicial)
Atopa unha cadea dentro dun
texto
IGUAL(texto1;texto2)
Devolve un valor lóxico
(verdadeiro/falso)
IZQUIERDA(texto;núm_de_caracteres)
Devolve o número de
carácteres especificados
LARGO(texto) Devolve a lonxitude do texto
LIMPIAR(texto)
Limpa o texto de carácteres
non imprimibles
MAYUSC(texto) Converte a maiúsculas
MINUSC(texto) Converte a minúsculas
MONEDA(número;núm_de_decimales) Converte a moeda
NOMPROPIO(texto)
Converte a maiúscula a
primeira letra do texto
REEMPLAZAR(texto_original;num_inicial;núm_de_caracteres;texto_nuevo)
Substitúe parte dunha cadea de
texto por outra
REPETIR(texto;núm_de_veces) Repite o texto
SUSTITUIR(texto;texto_original;texto_nuevo;núm_de_ocurrencia)
Substitúe o texto con texto
novo
T(valor) Comproba que o valor é texto
TEXTO(valor;formato) Converte un valor a texto
TEXTOBAHT(número)
Converte un número a texto
tailandés (Baht)
VALOR(texto) Converte un texto a número

- Función CODIGO(texto)
Esta función devolve o código ASCII do primeiro caracter do texto pasado como
parámetro.
Exemplo: =CODIGO("L") devolve 76
- Función CONCATENAR(texto1;texto2;...;textoN)
Devolve unha cadea de carácteres coa unión dos textos pasados como parámetros.
Esta función é de utilidade cando temos texto como poidan ser o nome completo
dunha persoa pero está dividido en distintas celas e nalgunha ocasión queremos
fundir o nome completo nunha soa cela.
Exemplo: =CONCATENAR("Antonio ";"Gutierrez ";"Fernandez " ) devolve
Antonio Gutierrez Fernandez
- Función DECIMAL(número;decimales;non_separar_milleiros)
Redondea un número pasado como parámetro aos decimales indicados e devolve o
resultado en formato de texto. A última opción é unha parámetro lóxico
(VERDADEIRO, FALSO), se se omite colle como valor FALSO, mostrará os puntos
separadores dos milleiros.
Exemplo: =DECIMAL(4005,75;3) devolve 4.005,750 e
=DECIMAL(4005,75;3;verdadeiro) devolve 4005,750
- Función DEREITA(texto;núm_de_carácteres)
Devolve da cadea de texto, o número de carácteres especificados comezando a
contar desde o final do texto.
Exemplo: =DEREITA("Bienaventurados os que estuden Excel...";12)
devolve "ien Excel..."
- Función ATOPAR(texto_buscado;dentro_de o_texto;núm_inicial)

Devolve a posición inicial do texto buscado dentro doutro texto empezando a
buscar desde a posición núm_inicial. A diferenza da función ACHAR, ATOPAR
distingue entre maiúsculas e minúsculas e non admite carácteres comodín.
Exemplo: =ATOPAR("Wally";"Sempre buscando novas aventuras este
Wally e sempre perdido, axúdame a atopalo";1)
devolve 40, que é a posición onde empeza a palabra Wally.
- Función ESPAZOS(texto)
Devolve o mesmo texto pero quitando os espazos que non sexan espazos simples
entre palabras.
Exemplo: =ESPAZOS("Nun lugar da mancha... ") devolve "Nun lugar da
mancha..."
- Función EXTRAE(texto;posicion_inicial;núm_carácteres)
Devolve os carácteres indicados dunha cadea de texto a partir dunha posición
inicial.
Exemplo: =EXTRAE("Mirando o mar, envólveme unha emoción
intensa...";12;3) devolve "mar"
- Función ACHAR(texto_buscado;dentro_de o_texto;núm_inicial)
Busca un texto dentro doutro e devolve a posición do texto buscado. Realiza a
procura lendo o texto de esquerda a dereita a partir da posición inicial indicada en
núm_inicial. A diferenza da función ATOPAR, ACHAR non distingue entre maiúsculas
e minúsculas e admite carácteres comodínes (? un só carácter, * calquera número
de carácteres, carácter de escape).
Exemplo: =ACHAR("Mar";"Mirando o mar, envólveme unha emoción
intensa...";1) devolve 12
=ACHAR("M?r";"Mirando o mar, envólveme unha emoción intensa...";1)
devolve 1

- Función IGUAL(texto1;texto2)
Devolve un valor lóxico (verdadeiro/falso) segundo as dúas cadeas de texto
comparadas sexan iguais ou non.
Exemplo: =IGUAL("isto é igual?";"é igual isto?") devolve FALSO
Normalmente utilízase para comparar os valores almacenados en dúas celas.
- Función ESQUERDA(texto;núm_de_carácteres)
Devolve o número de carácteres especificados desde o principio da cadea de texto.
Exemplo: =IZQUIERDA("O sol non pode competir co brillo da túa
mirada";6) devolve "O sol"
- Función LONGO(texto)
Devolve o número de carácteres que ten a cadea de texto, é dicir a súa lonxitude.
Exemplo: =LARGO("O sol non pode competir co brillo da túa mirada")
devolve 51
- Función LIMPIAR(texto)
Limpa o texto de carácteres non imprimibles.
Exemplo:Se escribimos nunha cela:=CARACTER(7)&"Este texto se que
vale"&CARACTER(7) na cela veriamos isto: se escribimos
=LIMPAR(CARACTER(7)&"Este texto se que vale"&CARACTER(7)),
desaparecerán os carácteres non imprimibles e veremos :
- Función MAYUSC(texto)
Converte a maiúsculas a cadea de texto.
Exemplo: =MAYUSC("convierteme a mayuscula") devolve "CONVIERTEME
A Mayuscula"

- Función MINUSC(texto)
Converte a minúsculas a cadea de texto.
Exemplo: =MINUSC("VEÑA E AGORA A Minuscula") devolve "veña e agora
a minuscula"
- Función MOEDA(número;núm_de_decimales)
Converte a texto un número usando o formato de moeda.
Exemplo: =MONEDA(25;2) devolve "25,00 ? "
- Función NOMPROPIO(texto)
Converte a primeira letra de cada palabra do texto a maiúscula e o resto da palabra
a minúsculas.
Exemplo: =NOMPROPIO("antonio manuel ramiro") devolve "Antonio
Manuel Ramiro"
- Función
SUBSTITUÍR(texto_orixinal;num_inicial;núm_de_carácteres;texto_nov
o)
Substitúe parte dunha cadea de texto por outra.
Exemplo: =SUBSTITUÍR("Se este é o texto orixinal, será
modificado";21;8;" Por este ") devolve "Se este é o texto Por este , será
modificado"
- Función REPETIR(texto;núm_de_veces)
Repite o texto un número de veces determinado.
Exemplo: =REPETIR("Como che repites ";5) devolve "Como che repites
Como che repites Como che repites Como che repites Como che repites "

- Función
SUBSTITUÍR(texto;texto_orixinal;texto_novo;núm_de_ocorrencia)
Substitúe en texto, o texto_orixinal polo texto_novo.
Exemplo: =SUBSTITUÍR("O prezo total do proxecto
leva...";"prezo";"custo") devolve "O custo total do proxecto leva..."
- Función T(valor)
Comproba que o valor é texto e devolve texto se o é ou comiñas dobres se non o é.
Permíteme eliminar dunha cela os valores que non sexan texto.
Exemplo: =T("Isto é texto") devolve "Isto é texto"
- Función TEXTO(valor;formato)
Converte un valor en texto.
Exemplo: =TEXTO(25;"0,00 ?") devolve "25,00 ?"
- Función VALOR(texto)
Converte un texto que representa un número en número.
Exemplo: =VALOR("254") devolve 254 en formato numérico.
4.3.2.5 FUNCIÓNS MATEMATICAS E TRIGONOMETRICAS
- Función ABS(número): Devolve o valor absoluto do argumento número.
Exemplos:
A funcion ABS(-5) dá como resultado 5
A funcion ABS(10) dá como resultado 10.
A función ABS(-2) dá como resultado 2.
- Función ACOS(número)

Esta función devolve o arco coseno do argumento número. Número debe ser maior
ou igual que ?1 e menor ou igual que 1. Os valores devoltos pola
- Función ACOSH(número)
Esta función calcula o coseno hiperbólico inverso do argumento número.
- Función ALEATORIO()
Esta función devolve un valor ao azar comprendido entre 0 e 1. Esta función non
ten argumentos. Cada vez que se xere un valor aleatorio será diferente ao
anteriormente calculado.
- Función ASENO(número)
Devolve o arcoseno do argumento número. O valor devolto por esta función está
expresado en radianes. O argumento número debe ser maior ou igual que ?1 e
menor ou igual que 1.
- Función ASENOH(número)
Esta función calcula o seo hiperbólico inverso do argumento número.
- Función ATAN(número)
Esta función calcula o arco tangente do argumento número.
- Función ATAN2(coord_x,coord_e)
Esta función devolve a tangente inversa das coordenadas especificadas polos
argumentos coord_x e coord_e. O valor devolto pola función é un ángulo. O
resultado vén dado en radianes. Exemplo:
ATAN2(2,1) dá como resultado 0.46 radianes.
ATAN2(1,1) dá como resultado 0.79 radianes.
- Función ATANH(número)
Esta función devolve a tangente hiperbólica inversa do argumento número.
- Función COMBINAT(número,tamaño)

O resultado da función é o número de combinacións para un determinado número
de elementos. Número representa o número de elementos. O argumento tamaño
indica o número de elementos en cada combinación. Exemplo:
COMBINAT(25,2) dá como resultado 300
- Función COS(número)
Esta función calcula o coseno do argumento número. O ángulo vén expresado en
radianes.
- Función COSH(número)
Calcula o coseno hiperbolico do argumento número.
- Función ENTEIRO(número)
Devolve a parte enteira do número, sen importar a magnitude da parte decimal. É
dicir, devolve o número eliminando a parte decimal. Por exemplo:
ENTEIRO(3.1) dá como resultado 3
ENTEIRO(5) dá como resultado 5
ENTEIRO(-10) dá como resultado ?10.
- Función EXP(número)
O resultado desta función é o número e elevado á potencia indicada no argumento.
- Función FACT(número)
Esta función devolve o factorial do valor especificado como argumento. Por
exemplo,

FACT(3) dá como resultado 6
FACT(5) dá como resultado 120
- Función GRAOS
Converte o argumento expresado en radianes a graos. Por exemplo,
GRAOS(PI()) dá como resultado 180 graos
GRAOS(PI()/2) dá como resultado 90 graos.
- Función LN(número)
Calcula o logaritmo natural do valor dado como argumento. O logaritmo natural
está definido unicamente para valores maiores que cero.
- Función LOG(número,base)
Calcula o logaritmo do argumento número, a base está dada polo segundo
argumento. Se non se lle dá valor ao argumento basee, calcúlao coa base 10. O
logaritmo está definido para valores positivos.
- Función LOG10(número)
Calcula o logaritmo coa base 10 do argumento número. O logaritmo está definido
para valores positivos.
- Función MDETERM(matriz)
Devolve o determinante dunha matriz. O argumento matriz pode ser un rango de
celas ou unha constante. Esta función devolve un único valor. Xérase o código de
erro #¡VALOR! se polo menos unha cela da matriz contén un valor non numérico ou
se a cela está baleira. A matriz debe ter o mesmo número de filas e de columnas;
Se non se cumpre con esta restrición, a función devolve o código de erro #¡VALOR!
- Función MINVERSA(matriz)
O resultado xerado por esta función é a matriz inversa do argumento que é de tipo
matriz. No seguinte exemplo, explícase como calcular a matriz inversa. Cando unha
función devolve unha matriz, como é este caso, o procedemento varía levemente,
tal como explicarase no seguinte exemplo:

- Función MMULT(matriz1,matriz2)
O resultado da función é o produto matricial de matriz1 e matriz2. O número de
columnas de matriz1 debe ser o mesmo número de filas que matriz2. A matriz
resultado ten o mesmo número de filas que matriz1 e o mesmo número de
columnas que matriz2. Recorde que como se trata dunha función que devolve unha
matriz, o procedemento é similar ao explicado para a función MINVERSA.
- Función MULTIPLO.INFERIOR(número, cifra_significativa)
O múltiplo dun número é aquel que contén a outro un número exacto de veces, é
dicir que o resultado da división é un valor enteiro. Exemplo, 15 é múltiplo de 3 e 5
porque 15/3=5 e 15/5=3. En cambio, 15 non é múltiplo de 4 porque 15/4 dá como
resultado 3.75 que é un valor con parte decimal.
A función MULTIPLO.INFERIOR devolve o múltiplo do argumento cifra_significativa
que é menor e máis próximo ao argumento número. Para o caso de valores
negativos, busca o múltiplo do argumento cifra_significativa que é maior e máis
próximo ao argumento número. Exemplo:
MULTIPLO.INFERIOR(25,3) dá como resultado 24. Porque 24 é o
múltiplo de 3, que é menor e máis próximo ao número 25.
MULTIPLO.INFERIOR(18,5) dá como resultado 15 porque 15 é o
múltiplo de 5 máis próximo a 18.
NUMERO.INFERIOR(-18,-5) dá como resultado ?15 porque ?15 é o
múltiplo de ?5 máis próximo a ?18. Observe que para o caso de
valores negativos, busca o número maior que é múltiplo, non menor
para o caso de valores positivos.
NUMERO.INFERIOR(-25,-3) dá como resultado ?24.
NUMERO.INFERIOR(-30,2) dá como resultado o erro #NUM! Porque
os dous argumentos teñen diferentes signos, o primeiro negativo e o
segundo positivo.
- Función MULTIPLO.SUPERIOR(Número,Cifra_significativa)

Devolve o valor que é múltiplo de cifra_significativa, sendo maior e máis próximo
ao argumento Número. Para valores negativos busca o valor que é múltiplo de
cifra_significativa, sendo menor e máis próximo ao argumento número. Exemplo:
MULTIPLO.SUPERIOR(25,3) dá como resultado 27. Porque 27 é o
múltiplo de 3, sendo maior que e ao mesmo tempo máis próximo ao
número 25.
MULTIPLO.SUPERIOR(-25-3) dá como resultado ?27. Porque ?27 é o
múltiplo de ?3, sendo menor e ao mesmo tempo máis próximo a ?25.
MULTIPLO.SUPERIOR(255,6) dá como resultado 258. Porque 258 é o
múltiplo de 6 que é maior e ao mesmo tempo máis próximo a 255.
MULTIPLO.SUPERIOR(-25, 4) dá como resultado #NUM! Indicando
que os dous argumentos son de diferente signo, polo tanto non é
posible achar o valor.
- Función NUMERO.ROMANO(número,forma)
Esta función toma o argumento número e convérteo ao seu equivalente en romano.
O argumento forma, é o tipo de número romano desexado, entre as opcións
presentadas enseguida:
Forma Tipo de
romano
omitido Clásico
0 Clásico
1 Máis conciso
2 Máis conciso
3 Máis conciso
4 Simplificado
VERDADEIRO Clásico
FALSO Simplificado
A continuación móstranse algúns exemplos que indican a utilización da función
número.romano:
NUMERO.ROMANO(399,0) dá como resultado "CCCXCIX"
NUMERO.ROMANO(399,1) dá como resultado "CCCVCIV"

NUMERO.ROMANO(399,2) dá como resultado "CCCVCIV"
NUMERO.ROMANO(256,FALSO) dá como resultado "CCLVI"
- Función PI()
Dá como resultado o valor da constante matemática pi.
- Función POTENCIA(número,potencia)
Toma o argumento número e elévao á potencia indicada polo argumento potencia.
Exemplo,
POTENCIA(2, 5) dá como resultado 32
POTENCIA( 10, 3) dá como resultado 1000
POTENCIA(2,4) dá como resultado 16
POTENCIA(3,3) dá como resultado 27.
- Función PRODUTO(número1,número2,...)
Multiplica todos os valores dados como argumentos e devolve o seu resultado.
- Función RADIANES(ángulo)
Esta función toma o argumento ángulo, que está expresado en graos e devolve o
seu equivalente expresado en radianes. Por exemplo:
RADIANES(90) dá como resultado 1.571, é dicir PI/2
RADIANES(180) dá como resultado 3.142, é dicir PI
- Función RAIZ(número)
Devolve a raíz cadrada do argumento número. Por exemplo,
RAIZ(25) dá como resultado 5
RAIZ(81) dá como resultado 9
RAIZ(12) dá como resultado 3.46.

- Función REDONDEA.IMPAR(número)
Toma o argumento número e aproxímao ao seguinte enteiro impar, que é maior
que el. Cando o argumento é un valor negativo, aproxímao ao seguinte enteiro
impar que é menor que el. Exemplo:
REDONDEA.IMPAR(1.3) dá como resultado 3.
REDONDEA.IMPAR(-1.3) dá como resultado ?3
REDONDEA.IMPAR(-4.6) dá como resultado -5
REDONDEA.IMPAR(4.6) dá como resultado 5
REDONDEA.IMPAR(7) dá como resultado 7. Pódese apreciar que
aplicar esta función a un número enteiro impar dá como resultado o
mesmo número.
- Función REDONDEA.PAR(número)
Toma o argumento número e aproxímao ao seguinte enteiro par que é maior que
el. No caso de que o argumento sexa un valor negativo, aproxímao ao seguinte
enteiro par que é menor que el. Exemplos:
REDONDEA.PAR(4.3) dá como resultado 6
REDONDEA.PAR(-4.3) dá como resultado -6
REDONDEA.PAR(7) dá como resultado 8.
REDONDEA.PAR(8) dá como resultado 8. Ao aplicar esta función a un
número enteiro par dá como resultado o mesmo número.
- Función REDONDEAR(número, núm_decimales)
Devolve o argumento número, coa cantidade de decimales especificados no
argumento núm_decimales, realizando as aproximacións de redondeo respectivas.
Por exemplo,
REDONDEAR(1.4545, 2) dá como resultado 1.45

REDONDEAR(2.94388,3) dá como resultado 2.944
REDONDEAR(125.6898) dá como resultado 125.69
REDONDEAR(35.458,2) dá como resultado 35.46
REDONDEAR(-18.97,1) dá como resultado ?19.0
REDONDEAR(18.97,1) dá como resultado 19.
- Función REDONDEAR.MAIS(número,número_decimales)
Tal como coa función REDONDEAR, devolve o argumento número coa cantidade de
decimales especificados no argumento número_decinales Neste caso, as
aproximacións dos decimales sempre os fai aos valores superiores. No caso en que
o argumento número é un valor negativo, as aproximacións sempre van ser ao
valor menor. Por exemplo,
REDONDEAR.MAS(3.2222,2) dá como resultado 3.23
REDONDEAR.MAS(-3.25,1) dá como resultado ?3.3
- Función REDONDEAR.MENOS(número,núm_decimales)
Devolve o argumento número coa cantidade de decimales especificada no
argumento núm_decimales. As aproximacións dos decimales sempre as fai ao valor
inferior máis próximo. Cando o argumento número é negativo, as aproximacións
faias ao valor maior. Exemplo:
REDONDEAR.MENOS(3.99992,2) dá como resultado 3.99
REDONDEAR.MENOS(-3.28,1) dá como resultado ?3.2
- Función RESIDUO(número,núm_divisor)

A función divide o argumento número entre núm_divisor e devolve o residuo ou
resto desta división. Se a división é exacta, o residuo dá como resultado cero.
Exemplo,
RESIDUO(20,5) dá como resultado 0
RESIDUO(9,4) dá como resultado 1
RESIDUO(12,8) dá como resultado 4.
- Función SENO(número): Esta función devolve o seo do ángulo especificado
no argumento número. O ángulo vai expresado en radianes.
- Función SENOH(número)
Devolve o seo hiperbólico do valor dado como argumento. Pódese dar como
argumento calquera número real.
- Función SIGNO(número)
Esta función devolve ?1 se o argumento número é negativo; devolve cero se o
argumento número é cero; devolve 1 se o argumento número é positivo. Exemplo:
SIGNO(12) dá como resultado 1
SIGNO(-10) dá como resultado ?1
SIGNO(0) dá como resultado 0
- Función SUBTOTALES(núm_función;ref1,..)
Devolve o subtotal do rango ou rangos dados como argumentos. O argumento
núm_función é un número entre 1 e 11 que indica o tipo de cálculo que debe
realizarse cos valores dados como argumento, por exemplo, se é a media, produto,
etc. Os argumentos ref1, ref2, etc., son referencia a unha cela ou un rango de
celas. Essta función non acepta como argumento unha constante. Todas as opcións
de núm_función pode velas na táboa que se mostra a continuación:
Núm_funció
n
Función
1 MEDIA
2 CONTAR

3 CONTASE
4 MAX
5 MIN
6 PRODUTO
7 DESVEST
8 DESVESTP
9 SUMA
10 VAR
11 VARP
- Función SUMA(número1,número2,...)
O resultado devolto por esta función é a suma dos argumentos número1, número2,
etc.. Os valores non numéricos non son tidos en conta para o cálculo. Os
argumentos número1, número2, etc., poden ser unha constante, a dirección dunha
cela, un rango de celas. Exemplo:
SUMA(3,3,5,8) dá como resultado 19
SUMA(2.5,3,6,8) dá como resultado 19.5
SUMA(18,26,12,22,6) dá como resultado 84.
Función SUMA.CADRADOS(número1,número2,...)
O resultado da función é a suma dos cadrados dos argumentos número1, número2,
etc. É dicir, eleva ao cadrado cada valor e vai calculando a suma total. Exemplo:
SUMA.CUADRADOS(2,2,4,1) dá como resultado 25
SUMA.CUADRADOS(2.5,7,2) dá como resultado 59.25
SUMA.CUADRADOS({2;3;41;2;3}) dá como resultado 43.
- Función SUMAPRODUCTO(matriz1,matriz2,matriz3,...)
Os argumentos desta función son mínimo dúas matrices e máximo 30. Todas as
matrices deben ter o número de filas, do mesmo xeito, todas as matrices deben ter
o mesmo número e de columnas. A continuación móstranse os subindices para
matriz1 e matriz2.
Matriz1 Matriz2

A
11
A
12
A
13
B11 B12 B13
A
21
A
22
A
23
B21 B22 B23
A función sumaproducto, multiplica os compoñentes das matrices e os suma como
se mostra enseguida: SUMAPRODUCTO(matriz1,matriz2) calcula A 11*B11 + A
12*B12 + A 13*B13 + A 21*B21 + A 22*B22 + A 23*B23. Neste caso trátase de dúas
matrices de 2 filas e tres columnas, o cálculo é similar para as matrices que teñan
calquera dimensión.
Exemplos:
SUMAPRODUCTO({2;13;2},{6;41;2}) dá como resultado 23.
SUMAPRODUCTO({2;3;51;2;2},{6;41;2}) dá como resultado
#¡VALOR! porque as dúas matrices son de diferentes dimensións.
- Función SUMAR.SI(rango,criterio,rango_suma)
Esta función utilízase para sumar un conxunto de valores, dependendo se cumpren
cunha condición determinada. O argumento rango, é onde se vai a avaliar a
condición. O argumento criterio, é a condición que debe cumprirse para levar a
cabo a suma. O argumento rango_suma establece os valores que se van a sumar
se se cumpre coa condición. Se se omite o argumento rango_suma, súmanse os
valores do argumento rango.
- Función SUMAX2MASY2(matriz_x,matriz_e)
Calcula a sumatoria dos cadrados dos elementos que conteñen as matrices. A
continuación aparecen a matriz1 e a matriz2 e indicarase como levan a cabo os
cálculos:
SUMAX2MASY2(matriz1,matriz2) calcúlase (A 11)2
+ (B11)2
+ (A 12)2
+ (B12)2
+ (A
13)2
+ (B13)2
+ (A 21)2
+ (B21)2
+ (A 22)2
+ (B22)2
+ (A 23)2
+ (B23)2
. Pódese
xeneralizar o procedemento.
Matriz1 Matriz2
A
11
A
12
A
13
B11 B12 B13
A A A B21 B22 B23

21 22 23
Os dous argumentos son de tipo matriz e as matrices deben ser do mesmo tamaño,
de non ser así, a función devolve o código de erro #N/A. Exemplo:
SUMAX2MASY2({2;3;51;2;3},{1;2;23;2;2}) dá como resultado 78
SUMAX2MASY2({3;52;3},{2;34;4}) dá como resultado 92.
- Función SUMAX2MENOSY2(matriz_x,matriz_e)
Esta función devolve a sumatoria da diferenza dos cadrados dos compoñentes das
matrices, como se aclara enseguida:
Matriz1 Matriz2
A
11
A
12
A
13
B11 B12 B13
A
21
A
22
A
23
B21 B22 B23
SUMAX2MENOSY2(matriz1,matriz2) calcúlase (A 11)2
- (B11)2
+ (A 12)2
- (B12)2
+ (A
13)2
- (B13)2
+ (A 21)2
- (B21)2
+ (A 22)2
- (B22)2
+ (A 23)2
- (B23)2
. Para os casos en
que as matrices teñen diferentes dimensións, a función realiza os cálculos de xeito
similar. Matriz_x debe ter o mesmo número de filas que matriz_e, ademais,
matriz_x debe ter o mesmo número de columnas que matriz_e. Por exemplo,
SUMAX2MENOSY2({2;31;4},{2;63;7}) dá como resultado ?68
SUMAX2MENOSY2({4;"a },{2;3})"dá como resultado 12. Como o
segundo elemento de matriz1 non é numérico, non fai ningún cálculo
tampouco co segundo elemento de matriz2.
- Función SUMAXMENOSY2(matriz_x,matriz_e)
Dadas as matrices que aparecen enseguida, esta función leva a cabo o seguinte
cálculo, o resultado desta función é un único valor numérico:
Matriz_x Matriz_e
A
11
A
12
A
13
B11 B12 B13
A A A B21 B22 B23

21 22 23
SUMAXMENOSY2(matriz_x,matriz_e) calcúlase (A 11-B11)2
+ (A 12-B12)2
+ (A 13-
B13)2
+ (A 21-B21)2
+ (A 22-B22)2
+ (A 23-B23)2
. Neste caso trátase de dúas matrices
que teñen 2 filas e 3 columnas, con todo, o lector pode comprender o
procedemento para matrices con calquera número de filas e de columnas. Debe
cumprirse coa condición de que o número de filas de matriz_x é igual ao número de
filas de matriz_e e o número de columnas de matriz_x é igual ao número de
columnas de matriz_e. Por exemplo:
SUMAXMENOSY2({3;51;2},{4;76;5}) dá como resultado 39
SUMAXMENOSY2({1;2;34;2;5},{2;3;61;2;7}) dá como resultado
24
SUMAXMENOSY2({2;33;14;2},{2;21;5}) dá como resultado
#N/A, indicando que hai erro debido a que as matrices son de
diferentes dimensións.
- Función TAN(número)
Esta función calcula a tangente do ángulo dado no argumento. O ángulo vén
expresado en radianes.
- Función TANH(número)
Esta función devolve a tangente hiperbólica do valor dado como argumento. O
argumento pode ser calquera valor real.
- Función TRUNCAR(número,núm_decimales)
Esta función toma o argumento número, conservando a cantidade de díxitos
decimales especificados en núm_decimales. Os demais díxitos decimales máis á
dereita elimínaos. Neste caso, non realiza redondeo, sinxelamente quita os
decimales sobrantes. Exemplo:
TRUNCAR(4.6545789, 3) dá como resultado 4.654.
TRUNCAR(35.999,1) dá como resultado 35.9
TRUNCAR(18.25,1) dá como resultado 18.2

4.4 FUNCIÓNS EN CALC
En Calc, os procedementos para activar e executar as funcións é similar senón igual
ao de Excel, e salvo algunhas funcións puntuais, todas ten a mesma sintaxe e
función.
En termos xerais o Calc manexa os mesmos grupos de funcións. Algúns de stos
grupos están definidos na táboa a continuación.
Categoría Descrición
Basee de datos Funciones utilizadas con datos organizados como unha fila de datos que
conforman un rexistro. As veranse no tema 6.
Data e hora Estas funcións utilízanse para inserir e editar datas e horas.
Financeiras Esta categoría contén as funcións matemáticas para finanzas
De Información Esta categoría contén as funcións de Información.
Lóxicas Esta categoría contén as funcións lóxicas.
Matemáticas Esta categoría contén as funcións matemáticas xenerais
De matriz Esta categoría contén as funcións de matriz
Estatísticas Esta categoría contén as funcións estatísticas
De folla Esta categoría contén descricións das funcións da folla de cálculo e un
exemplo de cada unha delas.
Texto Esta categoría describe as funcións de texto.
Addin Esta categoría enumera e describe as funcións addin (engadidos que se
fan ao programa OpenOffice.org calc 2.0 para mellorar as súas
prestacións). Teñen un carácter avanzado e non se van a estudar neste
curso.
Agora ben, a continuación mostraranse algunhas táboas coas funcións mais
representativas en de Calc, coa súa sintaxe, explicación de que fai e un exemplo
asociado.
Funcións de Data e Hora:
AHORA()
Devolve a data e a hora do sistema. O valor actualízase
cando se recalcula o documento ou cada vez que se
modifica un valor da cela.

AÑO(número)
Devolve o ano en forma numérica segundo as regras
internas de cálculo do programa. O número indica o valor
de data interno co cal debe calcularse o número de ano.
Exemplos
=ANO(1) devolve como resultado 1899 (ler parágrafo
anterior) =ANO(2) devolve como resultado 1900
=ANO(33333) devolve como resultado 1991
DIA(número)
Devolve o día do mes do valor de data especificado. O día
devólvese como enteiro entre 1 e 31. O número, é o valor
decimal en función do cal calcúlase o día. Tamén se pode
introducir un valor de data ou hora negativo.
Exemplos
=DIA(1) devolve 31 (ler parágrafo anterior).
=DÍA(AGORA()) devolve o día actual.
=DÍA(A1) devolve 30, se o contido de A1 é 30/04/2006
DIAS(data_final;data_inicial) Devolve a diferenza entre dúas datas.
Exemplo
=DÍAS(AGORA();"1/1/2006") devolve o número de días
transcorridos desde o 1 de xaneiro ata a data de hoxe que
ten internamente o computador.
DIASEM(número;tipo) Devolve o día da semana como un enteiro entre 1
(domingo) e 7 (sábado) para o valor de data especificado.
O número é o tipo que determina o tipo de cálculo. Se o
tipo é 1, os días da semana empézanse a contar a partir do
domingo, incluído este (esta é a opción predeterminada,
ata se se omite o argumento tipo); se o tipo é 2, os días da
semana empézanse a contar a partir do luns que terá o
valor 1; se o tipo é 3 os días da semana cóntanse a partir
do luns que terá o valor 0.
Exemplos
=DÍASEM("29/4/2006") devolve como resultado 7 pois, ao
omitirse o argumento tipo aplícase o reconto
predeterminado. Neste, o sábado é o día número 7 e
corresponde ao 29 de abril de 2006.
=DÍASEM("29/4/2006"; 2) devolve como resultado 6, pois
co tipo 2 o luns é o día 1.
=DÍASEM(AGORA()) devolve como resultado o número do
día de hoxe que teñen internamente o computador.
DATA(ano;mes;día) Esta función converte unha data escrita en formato de ano,
mes e día nun número de serie interno e móstrao en
formato data. O ano é un número enteiro comprendido
entre 1583 e 9956, ó 0 e 99. O mes é un número

comprendido entre 1 e 12, e indica o mes de que se trata.
O día é un número comprendido entre 1 e 31 e indica o día
do mes. Importante. Se os valores para o mes ou o día
superan estes máximos, o excedente agrégase ao
parámetro seguinte. Por exemplo, se se introduce
=DATA(06;13;25), o programa corrixe a data
automaticamente e transfórmaa en 25/01/07.
Exemplo
=DATA(06;3;19) devolve como resultado 19/03/06
HORANUMERO(texto_de_data
)
Devolve a hora a partir do reloxo interno do sistema partir
dun texto entre comiñas. O texto é unha expresión
temporal válida e debe ser indicada entre comiñas.
Exemplos
=HORANÚMERO("4pm") devolve como resultado 0,67 Se o
formato de hora é hh:mm:ss, o resultado é 16:00:00.
=HORANÚMERO("24:00") devolve como resultado 1. Se o
formateado é hh:mm:ss, o resultado será 00:00.
HOY() Devolve a data do sistema sen a hora, tal como facía a
función AGORA()
MES(número)
Devolve o número do mes para o valor determinado, tendo
en conta que 1 corresponde a xaneiro e 12 a decembro.
Exemplos
=MES(AGORA()) devolve como resultado o mes actual que
ten o sistema
=MES(C4) devolve como resultado 7, se o contido de C4 é,
por exemplo. 17/07/2006.
MINUTO(número)
Calcula o minuto para un valor de tempo interno. O minuto
devólvese como un número entre 0 e 59.
Exemplos
=MINUTO(H1) devolve como resultado 20, se o contido de
H1 é, por exemplo, 04:20:04
=MINUTO(AGORA()) devolve o minuto actual do sistema.
NSHORA(hora;minutos;segun
dos)
Devolve o valor de hora actual a partir dos valores de
horas, minutos e segundos. A hora, minutos e segundos
deben indicarse por medio dun número enteiro.
Exemplo
=NSHORA(4;20;4) devolve como resultado 04:20:04

SEGUNDO(número)
Devolve o segundo para o valor de tempo determinado. O
segundo devólvese como un enteiro entre 0 e 59.
Exemplos
=SEGUNDO(AGORA()) devolve como resultado o segundo
actual do sistema.
=SEGUNDO(H1) devolve como resultado 04 se o contido
de H1 é, por exemplo, 04:20:04
Funcións de Texto: Estas funcións están orientadas na súa totalidade a manexar
o texto que se pode introducir nas celas.
HALLAR(texto_buscado;
dentro_de o_texto;
número_inicial)
Devolve a posición dun segmento de texto dentro dunha
cadea de carácteres. Opcionalmente pode fixar o inicio da
procura. O texto buscado pode ser un número ou unha
cadea de carácteres. Hai que ter en conta que a procura
non distingue entre maiúsculas de minúsculas. Os
argumentos posibles son os seguintes: texto a buscar é o
texto que se quere buscar. dentro_de o_texto é o texto no
que se efectúa a procura. número_inicial é a posición
dentro do texto a partir da cal iníciase a procura.
Exemplo
=ACHAR(54;998877665544) devolve 10.
CARACTER(número)
Converte un número nun carácter segundo a táboa de
códigos activa (ASCII, ANSI, ...). O número pode ser un
enteiro de dous ou de tres díxitos.
Exemplo
=CHAR(100) devolve o carácter d.
CONCATENAR(texto1;texto2;..
.;tex to30)
Devolve unha cadea de carácteres coa unión dos textos
que figuran como argumentos.
Exemplo
=CONCATENAR(A40;B40) devolve Sánchez Juan, se na
cela A40 contén Sánchez e B40 Juan

Excel Calc Gallego

Recommended

Recommended

More Related Content

Viewers also liked

Viewers also liked (13)

Similar to Excel Calc Gallego

Similar to Excel Calc Gallego (12)

More from CARLOS FAJARDO

More from CARLOS FAJARDO (12)

Excel Calc Gallego