Πείνα. Η οικογένεια παίρνει τον δρόμο προς την αναζήτηση τροφής.

1. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
a flash fiction story by djdb
Κρύο. Χαράματα. Ο Τζο έκλεισε την πόρτα απόκρημνο κατηφορικό χωματόδρομο. Η
και κρέμασε το καπέλο του στην κρεμάστρα απόσταση που έπρεπε να διανύσουν δεν
πίσω από αυτήν. Η γυναίκα του Κάρολ και ήταν μεγάλη, αλλά ο πυκνός χιονιάς και το
οι τρείς γιοί τους κάθονταν σκεφτικοί γύρω πολικό ψύχος έκαναν τις συνθήκες
από το παλιό, ξύλινο τραπέζι της κουζίνας. ιδιαίτερα δύσκολες. Μπροστά περπατούσε
Μια μικρή λάμψη αισιοδοξίας σχηματίστηκε ο Τζο έτσι ώστε να είναι έτοιμος να
στα πρόσωπα τους όταν εκείνος μπήκε προστατέψει την οικογένεια του από
μέσα. «Πες μας πατέρα! Τα κατάφερες;» οτιδήποτε μπορούσε να συμβεί. Λίγο πιο
ρώτησε ο μικρότερος γιός, ο Ήθαν. Ο Τζο πίσω, η Κάρολ με τα παιδιά. Το χιόνι ολοένα
κάθισε σκεφτικός και απογοητευμένος στο και πύκνωνε και ο Τζακ, ο πιο λεπτός και
τραπέζι, σταυρώνοντας τα χέρια του και αδύναμος γιός, είχε ήδη αρχίσει να
ακουμπώντας τους αγκώνες πάνω σε αυτό. καταπονείται και να παραπονιέται για τις
«Όχι παιδιά. Δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτα. δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπιζαν στην
Θα πρέπει να κατέβουμε προς τα πεδινά για προσπάθεια τους να βρουν τροφή. Νιφάδες
προμήθειες. Θα πρέπει να το ρισκάρουμε. χιονιού έμπαιναν τώρα στα μάτια του.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή πλέον».
«Δεν μπορώ άλλο! Έχουν μουδιάσει τα
Η κατάσταση τους τελευταίους μήνες δάχτυλα μου!» φώναξε κλαίγοντας και η
ολοένα και χειροτέρευε. Κανείς άνθρωπος Κάρολ τον κράτησε πιο σφικτά στην
δεν κυκλοφορούσε τριγύρω και η αγκαλιά της, καλύπτοντας τον και με το
οικογένεια είχε μείνει πια μόνη της στο παλτό που εκείνη φορούσε, αψηφώντας την
μικρό ορεινό χωριό. Όσο περνούσε ο καιρός πιθανότητα κρυοπαγημάτων. Ο Τζο, λίγο
η τροφή ολοένα και λιγόστευε. Ο Τζο πιο μπροστά, γύριζε συχνά-πυκνά προς τα
έφευγε από νωρίς το πρωί για κυνήγι και τις πίσω, με την λύπη να διακρίνεται στα μάτια
τελευταίες μέρες επέστρεφε σπίτι με άδεια του λόγω της κατάστασης που αντιμετώπιζε
χέρια. η οικογένεια του, γεμάτος με τύψεις για το
ότι δεν κατάφερε να της εξασφαλίσει
«Κάρολ, ετοίμασε τα παιδιά. Ντύσε τα καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
ζεστά, έχει πολύ κρύο έξω. Θα φύγουμε σε
λίγη ώρα, μόλις ξημερώσει» είπε ο Τζο και Ο κατηφορικός δρόμος είχε πια καλυφθεί
ετοίμασε το κυνηγετικό του όπλο, την πλήρως από το λευκό του χιονιού. Τα
στιγμή που η Κάρολ έβγαζε από ένα κυπαρίσσια που υπήρχαν τριγύρω έκαναν
συρτάρι τα τέσσερα μαχαίρια. Ένα για την διαδρομή ιδιαίτερα επιβλητική. Δεν
εκείνη και από ένα για κάθε παιδί. Το ρίσκο φαινόταν να υπάρχει άλλος άνθρωπος σε
της διαδρομής μέχρι την πεδιάδα και το απόσταση πολλών χιλιομέτρων, σίγουρα όχι
πρώτο χωριό ήταν μεγάλο, αλλά δεν υπήρχε μέχρι το επόμενο χωριό που βρισκόταν
άλλη λύση. στους πρόποδες του βουνού. Μερικές
οικογένειες έμεναν εκεί και ο Τζο ήλπιζε σε
Φορώντας τα πολύ ζεστά της ρούχα, η αυτές.
οικογένεια ξεκίνησε να περπατάει στον
1 από 2 | Υπό CC άδεια: bit.ly/today_adeia | djdb.me

2. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
«Το ακούτε αυτό;» Η Κάρολ κοίταξε προς «Βοηθήστε με… Έχω παγώσει… ολόκληρος
τα κάτω, εκεί όπου η κατηφόρα έπαιρνε μια και… έχω εγκλωβιστεί εδώ μέσα πολλές
αριστερή στροφή και χανόταν μέσα στην ώρες… πονάω…»
χιονοθύελλα. Ο Τζο άρχισε να τρέχει προς
τα εκεί, πέφτοντας συνεχώς μέσα στο παχύ «Κάνε πίσω Ήθαν» προέτρεψε ο Τζο τον
στρώμα χιονιού. Το αν θα χτυπούσε ο ίδιος γιό του πιάνοντας τον από τον δεξί ώμο. «Ο
ήταν το τελευταίο που τον ενδιέφερε. Θεός τον έφερε στον δρόμο μας και εμάς
Προηγούταν η επιβίωση της οικογένειας στον δικό του» είπε και έβαλε την
του, η οποία τώρα ήταν αρκετά μέτρα πίσω καραμπίνα του στην θήκη της. Με μερικές
του, αγωνιώντας για το τι επρόκειτο να γρήγορες κινήσεις έβγαλε τον
συναντήσουν. τραυματισμένο σερίφη από το όχημα και
τον ξάπλωσε μπροστά από την ανοικτή
«Είναι ένα αυτοκίνητο! Είναι μάλλον του πόρτα του αυτοκινήτου έτσι ώστε να μην
Σερίφη! Νομίζω πως είναι μέσα. Θα πάω να τον χτυπάει ο δυνατός αέρας.
δω…» φώναξε ο Τζο και κατευθύνθηκε προς
το τζιπ που είχε κολλήσει στην αριστερή «Τι θα κάνουμε μπαμπά; Δεν γίνεται εδώ…»
πλευρά του δρόμου. Δάκρυα χαράς και είπε μελαγχολικά ο Τομ, ο τρίτος γιός της
ανακούφισης κύλησαν από τα μάτια της οικογένειας. «Όλα γίνονται, αρκεί να
Κάρολ ενώ τα παιδιά έδειχναν για πρώτη υπάρχει θέληση» είπε ο Τζο και έβγαλε το
φορά χαρούμενα, μετά από αρκετές γεμάτο αίματα τζάκετ του τραυματισμένου
βδομάδες κατήφειας, λύπης και πείνας. ευτραφούς άντρα.
Είχαν πια φτάσει στον Τζο, ο οποίος
Η Κάρολ τράβηξε το μαχαίρι της. Ο λαιμός
πλησίαζε διστακτικά το όχημα, έχοντας
του Σερίφη κόπηκε και το κόκκινο αίμα
προτεταμένη την κυνηγητική του
κύλησε στο λευκό χιόνι. Ο Τζο κάλεσε τα
καραμπίνα. παιδιά να ξεκινήσουν πρώτα και αυτά
«Είναι χτυπημένος!» φώναξε και όλοι έσκυψαν πάνω από το πτώμα, δαγκώνοντας
κατευθύνθηκαν προς το όχημα, όσο πιο με μανία εκεί που ήξεραν πως υπήρχε
γρήγορα τους επέτρεπε ο βαρύς τους ψαχνό. Η πείνα ήταν μεγάλη και επιτέλους,
ρουχισμός, σαν να μην τους ένοιαζε πια το μετά από εβδομάδες, η οικογένεια είχε και
κρύο και το χιόνι. Γεμάτος αγωνία και πάλι τροφή. Άπλετο αίμα έσταζε στο χιόνι
παιδική αθωότητα, ο Ήθαν κατευθύνθηκε και έβαφε τα χαρούμενα πρόσωπα των
προς το χτυπημένο όχημα και άνοιξε την παιδιών, γύρω από το στόμα τους, στα
πόρτα του οδηγού πριν ο Τζο ή η Κάρολ ρούχα και στα μάγουλα. Λίγο πιο πίσω, ο
καταφέρουν να τον αποτρέψουν. Μέσα, ο Τζο και η Κάρολ κοιτούσαν ανακουφισμένοι
χτυπημένος σερίφης εκλιπαρούσε σε μέσα στο κρύο.
βοήθεια με τρεμάμενη φωνή.
Τι είναι η flash fiction (από Wikipedia): Flash fiction is a style of fictional literature or fiction of extreme brevity. There is no widely accepted
definition of the length of the category. Some self-described markets for flash fiction impose caps as low as three hundred words, while others
consider stories as long as a thousand words to be flash fiction. [bit.ly/flash_fiction]
2 από 2 | Υπό CC άδεια: bit.ly/today_adeia | djdb.me