1. BIZITZAREN TRENA
Duela zenbait denbora, bizitza tren bidaia
modura azaltzen zuen liburu bat irakurri nuen.
Zinez irakurketa interesgarria da,
ondo interpretatzen bada.
2. Bizitza tren bidaia bat besterik ez da:
igotzen eta jaisten diren lagunez gainezka, istripuz
zipriztindua, sorpresa atseginak zenbait igoeratan
eta tristura sakonak bestetan.
3. Jaiotzean, trenera igo eta pertsona batzuk aurkitzen ditugu,
ustez, beti izango ditugunak ondoan bidaia honetan:
gurasoak.
4. Zoritxarrez egia beste
bat da.
Eurak geltokiren
batean jaitsiko dira gu
umezurtz utziz haien
samurtasunik gabe,
umezurtz haien
laguntasun eta
konpainia ordezkaezinik
gabe.
5. Hala ere, horrek ez du
oztopatzen beste pertsona
batzuk igotzea, guretzat oso
bereziak direnak.
6. Eta iristen dira anai-arrebak, eta lagunak, eta maitasun
zoragarri horiek.
8. Beste batzuek tristura
soilik aurkituko dute
bidaian…
Eta izango dira
trenean barrena
dabiltzan beste
zenbait ere, behar
duenari laguntzeko
prest beti.
9. Askok, jaisterakoan, min
etengabea uzten dute…
Beste batzuk hain
oharkabean pasatzen
dira, non eserlekua utzi
zutenik ere ez garen
ohartzen.
10. Kuriosoa da baieztatzea bidaiari
batzuek, maiteen ditugunek,
nola hartzen duten lekua gurea
ez den beste bagoi batean.
Beraz, ibilbidea eurengandik
bananduta egitera behartzen
gaituzte.
Baina, hori bai, ez zaigu
galarazten bidaian zehar gure
bagoia latz kostata zeharkatu
eta eurengana iristea…
12. Ez dio axola; bidaia hala egiten da:
desafioz gainezka, eta ametsez, fantasiaz, itxaroteez eta
agurrez... Gainezka.
Baina itzulerarik gabe beti.
Beraz, egin dezagun bidaia ahalik eta ondoen.
14. Gogoan izan dezagun beti, bidaiako uneren batean besteek
zalantza egin dezaketela eta seguruenik eurei ulertzen jakin
beharko dugula…
15. Guk ere askotan zalantza
egingo dugu, eta izango da
ulertuko gaituen inor.
16. Azkenean, misteriorik
handiena zera da: ez
dugula jakingo sekula zein
geltokitan jaitsiko garen,
eta are gutxiago non
jaitsiko diren gure
lagunak, ezta ondoko
eserlekuan dagoena ere.
17. Inoiz pentsatzen dut trenetik jaisten
naizenean nostalgiarik sentituko ote
dudan…
Baietz uste dut.
Bidaian egin nituen lagun
batzuengandik banantzea mingarria
izango da.
Nire seme-alabek bakarrik jarrai
dezaten uztea
tristea izango da erabat.
Baina, esperantza bati heltzen diot
gogor: uneren batean geltoki
nagusira helduko naizela, eta emozio
gorena sentituko dudala trenera igo
zirenean ez zeukaten ekipaje batekin
iristen ikusten ditudanean.
18. Hori izango da zoriontsu
egingo nauena: nik ere
ekipaje hori hazten eta
baliotsu bihurtzen lagundu
nuela pentsatzea.
19. Adiskide, saia gaitezen
tren honetako gure
egonaldia lasaia izaten,
merezi dezala.
Egigun ahal dugun
gehiena, jaisteko unea
iristen denean gure
eserleku hutsak
nostalgia eta oroitzapen
politak utz ditzan
bidaian jarraitzen
dutenengan.
20. Zuri, nire treneko parte zaren
horri, desio dizut...
Bidaia
zoriontsua
izan!!!
