Unlocking the Power of ChatGPT and AI in Testing - A Real-World Look, present...
Afryka to nie kraj. Poznaj Ugandę
1. Afryka to
nie jeden kraj,
lecz 54 państwa.
Poznaj skrawek
jednego z nich - Ugandy
Wszystkie fotografie zostały wykonane
przez Annę Górską w 2011 r. w Ugandzie.
Aktualizacja: 2011.12.18 01:13
3. 1. W Ugandzie, jak w większości krajów w Afryce, ok.
75% społeczeństwa jest zatrudnionych w rolnictwie.
Oznacza to, że sytuacja życiowa większości ludzi
zależy od ich możliwości uprawiania ziemi, wysokości
plonów oraz sprzedaży na rynku za sprawiedliwą
cenę. Dlatego tak ważny dla rolników i rolniczek jest
dostęp do ziemi oraz innych niezbędnych zasobów
m.in. nasion, przewidywalna pogoda (co jest coraz
trudniejsze w obliczu zmian klimatycznych), korzystne
warunki polityczne, sprawiedliwe relacje handlowe z
bogatą Północą, sprzyjająca infrastruktura drogowa
do transportu żywności.
4. 2. W rolnictwo zaangażowanych jest więcej kobiet niż mężczyzn;
stanowią one 70-80% osób zatrudnionych w rolnictwie i 90%
zaangażowanych w produkcję żywności. Mimo to, kobiety są
posiadaczkami jedynie ok. 20% zarejestrowanej ziemi w
Ugandzie. Kobiety bezdzietne lub mające jedynie córki, kobiety
samotne, wdowy, rozwódki, niepełnosprawne często mają
poważnie ograniczony dostęp do ziemi i prawa do jej własności.
Lokalne organizacje społeczeństwa obywatelskiego starają się
wpłynąć na ustawodawstwo, by zapewniało kobietom ochronę
prawną. Na zdjęciu stoisko Uganda Land Alliance podczas pikniku
organizacji pozarządowych CSO fair w czerwcu 2011 r.
5. 3. W Ugandzie zazwyczaj
występują dwie pory
deszczowe w ciągu roku, co
daje dwa okresy siewu i
zbiorów w jednym roku.
Dzięki temu na rynku
znajduje się wystarczająco
żywności, aby wyżywić
wszystkich ludzi w tym kraju.
Na zdjęciu widzimy poletko
kukurydzy w jednym z
licznych w Ugandzie
gospodarstw rodzinnych.
6. 4. Większości rolników i
rolniczek w Ugandzie nie
stać na zakup sztucznych
nawozów. Poza tym
niektórzy świadomie wolą
stosować nawozy naturalne,
podtrzymując tradycyjne
formy uprawy. Wielu z nich
wie, iż tradycyjne metody
uprawy dają zdrowe owoce i
warzywa. Rolnictwo rodzinne
często spełnia wymogi
produkcji ekologicznej,
chociaż nie ma
odpowiedniego certyfikatu.
7. 5. W niewielkim gospodarstwie rodzinnym w dystrykcie Wakiso
można znaleźć fasolę, kukurydzę, kasawę (maniok), słodkie
ziemniaki, białe ziemniaki (takie jak w Polsce), nakati (z liśćmi
przygotowywanymi podobnie jak u nas liście szpinaku),
marchew, banany, mango, jackfruit, kokosy i awokado. Mimo że
w Ugandzie dominują gospodarstwa rolne o niewielkiej
powierzchni, prowadzący je rolnicy i rolniczki zapewniają dużą
różnorodność upraw. Pozwala to zachować im i ich rodzinom
urozmaiconą dietę, bogatą w niezbędne składniki odżywcze.
9. 7. Aby uniezależnić się od
nieprzewidywalnej pogody
(skutek zmian klimatycznych),
rodzina Katende stosuje
technologię irygacyjną zwaną
tam run-off water harvesting.
Dzięki temu rodzina ma do
dyspozycji odpowiednie i
bardziej równomierne zasoby
wody do uprawy roślin,
niezależnie od pory roku -
deszczowej lub suchej.
11. 8. Na ulicach, w biurach i
domach w Ugandzie
widać wpływ krajów
globalnej Północy. Często
można spotkać reklamy
globalnych marek
znanych również w
Polsce.
12. 9. Produkty świetnie znane w naszym kraju
mają drugą twarz w krajach Południa. Jedna z
firm produkujących napoje oskarżana jest o
poważne nadużycia na różnych kontynentach.
Jak można zobaczyć w filmie pt. Święta woda
(rozprowadzanym w Polsce przez Centrum
Edukacji Obywatelskiej), w Indiach fabryki tej
firmy zabierają wodę ubogim mieszkańcom,
skazując ich na brak dostępu do wody pitnej.
W Kolumbii firma oskarżana jest o wspieranie
zamachów na działaczy związkowych, którzy
dopominają się o lepsze warunki pracy.
13. 10. Przyjrzyj się uważnie, za kim czai się rodzina lwów.
Biały manekin na tle scenki rodzajowej w stylu safari stoi
w holu Pioneer Mall, najstarszej galerii handlowej w
Kampali. Większość tamtejszych sklepów z ubraniami
reklamuje swoje towary, używając manekinów
odwołujących się do rysów twarzy i koloru skóry białego
człowieka. Czy prezentowane w ten sposób produkty
odzieżowe są atrakcyjne dla Ugandyjczyków? Zastanów
się, jakie mogą być odczucia ludzi, którzy codziennie
spotykają się z manekinami przedstawiającymi ludzi
odmiennych etnicznie.
14. 11. Ugandyjczycy interesują się sytuacją w kraju,
regionie i na świecie, śledząc prasę codzienną,
dostępną w ulicznych kioskach, sklepach,
supermarketach i sprzedawaną przez gazeciarzy w
korkach ulicznych na najbardziej zatłoczonych
skrzyżowaniach i rondach stolicy. Dwa największe
dzienniki w Ugandzie to: uważany za bardziej niezależny
Daily Monitor oraz raczej sprzyjający władzy New Vision.
Obie gazety wydawane są w języku angielskim.
Dlaczego jednym z dwóch oficjalnych języków Ugandy
jest angielski? W kraju tym występuje ok. 40 rodzimych
języków, jednak dominującym w przestrzeni publicznej
jest język byłych kolonizatorów. Jak może to mieć wpływ
na kulturę Ugandy?
15. 12. Podobnie jak w Polsce, również w
Ugandzie warto spojrzeć na metkę lub
etykietę sprzedawanych produktów. Wiele
z nich pochodzi z Chin - zwłaszcza
produkty odzieżowe, obuwnicze i artykuły
gospodarstwa domowego. Nierzadko
chińskie pismo jest dobrze widoczne na
opakowaniach produktów (przyjrzyj się
pudełkom z pastą do butów).
16. 13. Upadek rządów Muamara Kaddafiego w Libii wywołał radość
wśród obrońców praw człowieka i otworzył drogę do demokracji w
tym kraju. Oficjalnie satysfakcję z tego powodu wyraziło szereg
przywódców krajów europejskich. Jednak jeszcze niedawno wielu z
nich utrzymywało przyjazne stosunki z reżimem, gdyż służyło to
czerpaniu zysków z libijskiej ropy. Tymczasem w wielu krajach
afrykańskich upadek Kaddafiego odebrany został negatywnie.
Podkreślano zasługi byłego dyktatora dla integracji regionalnej
kontynentu. Popularność Kaddafiego widać również na ulicach
Kampali - na zdjęciu widzimy mobilny bar sprzedający chapati (placki
wprowadzone do kuchni ugandyjskiej przez mieszkającą tam
społeczność hinduską). Bar nazwany został imieniem Kaddafiego.
18. 14. Dlaczego budynek na
skwerze przy jednej z
ważniejszych ulic w Kampali
ma oddzielne wejścia dla
kobiet i mężczyzn? Bo to
budynek toalety publicznej!
Nie wszystkie toalety w
Ugandzie są zadbane, ale –
jak widać – są również i
takie.
19. 15. Pójść na lokalny targ czy do galerii handlowej? To
pytanie zadaje sobie coraz więcej mieszkańców i
mieszkanek Kampali. Przedstawiony na zdjęciu Oasis
Complex oferuje możliwość zakupów 24 godziny na dobę
przez siedem dni w tygodniu w mieszczącym się tu
supermarkecie Nakumatt. Ponieważ wiele rodzin w Kampali
nie ma w domach lodówek czy w ogóle dostępu do kuchni,
a przerwy w dostawie prądu uniemożliwiają dłuższe
przechowywanie świeżej żywności, wiele osób woli
kupować częściej, za to mniej. W galerii handlowej jest
szeroki asortyment produktów firm międzynarodowych. Czy
zakupy w tym miejscu mają jakieś minusy? Warto
pamiętać, że nie wszystkich w Ugandzie stać na zakupy po
cenach z supermarketów. Na targu jest taniej.
20. 16. Katedra Św. Pawła ulokowana
jest na wzgórzu Namirembe,
jednym z siedmiu, na których
założona została Kampala.
Budynek ten jest najstarszą
anglikańską katedrą w Ugandzie.
Pierwszy kościół powstał w 1890
roku, w okresie ekspansji imperiów
kolonialnych w Afryce. Od połowy
lat 70 XIX w. do końca stulecia
przedstawiciele protestantyzmu i
katolicyzmu rywalizowali ze sobą o
poparcie władców królestwa
Buganda. O różnych relacjach
miejscowej ludności z
misjonarzami w Afryce opowiadają
dostępne w języku polskim książki:
Obi Johna Munonye (Nigeryjczyk),
Świat się rozpada i Boża strzała
Chinua Achebe (Nigeryjczyk) czy
Kroniki abisyńskie Mosesa
Isengawy (autor pochodzenia
ugandyjskiego). Protestanci
stanowią obecnie ok. 36%
społeczeństwa Ugandy.
21. 17. Meczet Kampala zbudowany na jednym ze
wzgórz stolicy Ugandy, z minaretem dającym widok
na całą Kampalę. Wyznawcy islamu są trzecią co do
wielkości grupą religijną w Ugandzie - po
katolicyzmie (42% ludności) i protestantyzmie (36%),
gromadząc ok. 12% społeczeństwa, przede
wszystkim w regionach centralnym i zachodnim,
bliższych wybrzeżu Oceanu Indyjskiego i rozwiniętej
tam kulturze suahili.
22. 18. Pogoda w Ugandzie znacznie bardziej niż
w Polsce sprzyja wykorzystaniu transportu
motocyklowego. Lokalne taksówki
motocyklowe, tzw. boda-boda, pozwalają
ominąć korki i szybko dostać się do celu. Od
kierowców wymaga to zręczności w
manewrowaniu po wąskich ulicach, między
samochodami i innymi motocyklami. Nie jest to
zajęcie bezpieczne – kierowcy boda-boda są
często ofiarami wypadków drogowych. Nie
każdy może sobie pozwolić na nowe i dobre
motocykle i na ich utrzymanie.
23. 19. Powszechnie uznaje się, że bycie kierowcą boda-
boda to zajęcie przede wszystkim dla młodych
mężczyzn, którzy przybyli do Kampali ze wsi i nie
mając szansy na inny sposób zarabiania pieniędzy,
decydują się na ten niebezpieczny zawód. Mimo to,
fenomen taksówek motocyklowych dostrzegli i
wykorzystali biali mieszkańcy Kampali, którzy
zainicjowali organizację zawodów boda-polo -
połączenie zasad gry w polo z udziałem kierowców
boda-boda wożących zawodników i zawodniczki.
24. 20. Niepozornie wyglądający za dnia lokal De Posh
późnym wieczorem przeistacza się w jeden z najchętniej
odwiedzanych przez młodzież klubów stolicy. Lokal
oferuje różnorodną muzykę od hip-hopowych,
house’owych czy popowych hitów wykonawców
amerykańskich i afrykańskich przez reggae po piosenki w
lokalnych językach i inspirowane lokalnymi dźwiękami.
Klub mieści się na najbardziej imprezowej ulicy Kampali -
tętniącej nocnym życiem i muzyką Kabalagala. Pogoda w
Ugandzie przez cały rok pozwala na korzystanie z
otwartej przestrzeni klubów – wiele lokali jest więc
zadaszonych jedynie częściowo i pozwala na zabawę na
powietrzu, ku uldze tańczących osób.
25. Chcesz się dowiedzieć
więcej
i poznać ludzi, którzy też
interesują się krajami Południa?
Wejdź na stronę
www.silnepoludnie.pl
26. Instytut Globalnej Odpowiedzialności
Adres korespondencyjny: ul. Bachmacka 1/11, 02-647 Warszawa
Biuro: ul. Nowy Świat 23/25 lok. 54, 00-029 Warszawa
Tel. +48 791 63 91 81, 791 63 91 82, 791 63 91 83
edukacja@igo.org.pl
www.igo.org.pl, www.silnepoludnie.pl
Prezentacja sfinansowana ze środków Ministerstwa Edukacji
Narodowej w ramach konkursu "Szkoła z pasją". Publikacja
wyraża wyłącznie poglądy Instytutu Globalnej
Odpowiedzialności i nie może być utożsamiana z oficjalnym
stanowiskiem Ministerstwa Edukacji Narodowej.