GreedFall PC to RPG z stałymi elementami gry akcji. Tytuł został wymyślony przez studio Spiders, które zajmuje w prostym portfolio między innymi takie tytuły jak The Technomancer czy Bound by Flame, a jego oddaniem zajęła się firma Focus Home Interactive.

1. Recenzja gry PC GreedFall
GreedFall nie jest „drewnianym” następcą Gothica. Toż szczególnie atrakcyjne RPG, które skromny budżet i
możliwości autorów uzupełniło mądrym pożyczeniem ciekawych programów z najzdrowszych przykładów,
jednocześnie zachowując kreatywność i pomysł na siebie.
Mieliście jak taką formę, że robiąc coś nowego, pobierzgre.org/9-the-sims-4-download.html patrzyli na
planujący w telewizji obraz z dalekimi aktorami? I po początkowym braku zainteresowania, i nawet niesmaku,
coraz dużo się wciągaliście, by ostatecznie sprawdzić go do efektu w zainteresowaniu? PC GreedFall zaserwował
mi tak takie kontrastowe przeżycia. Najpierw było słabo i topornie, lecz im znacząco w las – tym sprawiało lepiej i
ciekawiej. Plus to faktycznie, bo jesienne lasy w GreedFall PCu wyglądają tak zjawiskowo.
Nową grę studia Spiders mógłbym łatwo określić jako budżetową wersję Wiedźmina 3 zintegrowaną z
drużynowym motywem typowym dla RPG BioWare – oraz w żadnym wypadku nie istnieje więc przytyk. GreedFall
PC absolutnie nie sprawia wrażenia taniej podróbki trzeciego „Wieśka”. To raczej przypadek tego, jak uczeń stara
się dogonić mistrza. Zapożyczając sporo ciekawych programów, „Pająki” stworzyły najlepszą pracę na ilość naszych
szanse. Nieważne, że do perfekcji trochę brakuje. Większość błędów i niedoróbek z okresem i właśnie ginie nam z
oczu, przesłonięta erpegową esencją, czyli wciągającą historią i koniecznością uważnego rozwijania postaci.
Od niesmaku po zachwyt
Początki były jednak trudne, a PC GreedFall zwracałem się robić wszystko, by za nic nie dało się go polubić.
Najpierw bombardował przerywnikami filmowymi z niskimi twarzami postaci domem z wczesnych produkcji na
Xboksa 360, a później przeganiał po mieście w kolekcji nudnawych questów. Dialogi były coś przeładowane
słowami, animacje toporne, no a jedyny świat gry powtarzał się mało spójny – drobnomieszczaństwo czasów
kolonialnych kontra dziwne mutacje mocny i nosorożców, i nawet potwory sklecone z gałęzi.
Dopiero po kilku godzinach wgryzania się w uniwersum GreedFall PCa z darmowa otworzył się wciągać. Historia o
poszukiwaniach środku na ścierającą ludzi zarazę zaprezentowała się ciekawa, praktyczna także dużo dobro
napisana. Twórcy ze Spiders Games nie ograniczyli się do normalnej fabułki prezentującej pogoń za magicznym
eliksirem, tylko zaserwowali złożoną opowieść, w jakiej złapało się mieszkanie na ciekawą mitologię lokalnej
społeczności oraz polityczne roszady panoszących się kolonizatorów.
W GreedFallu trafiamy bo na wyspę Teer Fradee podbitą przez chwila różnych grupy ze „Dalekiego Świata”. Z
jednej strony mamy rozwinięte miasta, z kolejnej – zepchniętych na margines tubylców, którzy – aby bronić się
przed niszczącą siłą cywilizacji – obudzili pradawne bestie i demony ze własnych wierzeń. Każdy jest tutaj dowolne
sensy i sklepy, a my musimy się jakoś pomiędzy tego znaleźć, ryzykując reputacją u pewnych albo nowych.
Stopniowe odkrywanie historii wyspy oraz konfliktu pomiędzy matkom oraz nowym sposobem daje się

2. najciekawszą częścią fabuły, zwłaszcza że naszej mitologii i delikatnym przepychankom poświęcono dużo miejsca.
Twórcy może nawet celowo położyli większy nacisk na świat gry, zamiast chociażby na pierwszych bohaterów,
którzy jakoś niezbyt zapadają w myśl. GreedFall to niewątpliwie opowieść o samej wyspie Teer Fradee – nie o
legacie kongregacji kupców nazwiskiem De Sardet, którym sterujemy, czyli o jego/jej kuzynie Constantinie.
RPG po wiedźmińsku 3
W rozumieniu dziejów wyspy również jej aktualnej sytuacji pomagają znacznie dobra pomyślane questy. Budzące
powiązania z piaskownicami ubisoftu znaki zapytania rozsiane po mapie, tu oznaczają głównie artykuły do dużej
podróży. Jeśli już dostajemy jakieś zlecenie, również poboczne, to zwyczajnie stanowi ono efektem długiej
rozmowy również bierze ciekawy kontekst fabularny, który rozwija własną świadomość o tym uniwersum. Takie
same zasady dotyczą nawet znajdziek! Krótkie, drobne zadania w części zabicia jakieś bestii grasującej przy ulicy
również są, jednak lecz w marginalnej postaci dwóch ogłoszeń na z rzadka porozstawianych tu i tam tablicach.
GreedFall ewidentnie ma pod tym względem garściami z Wiedźmina 3 i wygląda więc dużo dobro.
Podporządkowanie wszystkiego opowiadanej historii wynika i z prawdziwych technicznych ograniczeń. PC
GreedFall nie jest muzyką z wysokim światem, w którym można wykonywać, co się chce. W miastach i wioskach
wejdziemy wyłącznie do mieszkań połączonych z działaniami, zabijać możemy tylko wrogów, oraz w lokacjach
pełnych barier zajmujemy się wyłącznie ścieżkami i korytarzami, które wykonali projektanci. Ani razu natomiast nie
odczułem tegoż jako wadę gry. To akurat raczej zaleta, dzięki której szybko wsiąkamy w fabułę, bez typowych dla
open-worldów rozpraszaczy.
Rozwój w ścisłej specjalizacji
Nieco dyskusyjna przejawia się również możliwość w wyjściu do robienia zadań. W idealnym RPG wszystko
powinno zależeć z naszych preferencji, odkryć i programów – naprawdę było nawet podczas roli w klasztorze w
Kingdom Come Deliverance. W PC GreedFallu niby mamy możliwość, lecz w grupy przypadków chce ona
wyłącznie z cyferek w tabelce i barier napisanych przez autorów.
Ograniczenia w wyborze dialogów przy niskiej charyzmie odda się jeszcze zrozumieć, ale gra nie pozwoliła mi
również zakraść się do mieszkania, mimo znalezienia odpowiedniego przejścia – wszystko przez to, że na wstępie
przygody jeden punkt talentu zainwestowałem w drugą część niż zwinność. GreedFall idzie do wzroście postaci
naprawdę bardzo restrykcyjnie i wybór jednego atrybutu oznacza zwykle kompletną rezygnację z pełnej reszty.
##video##
Nasz bohater po nisku nie pewno być choćby odrobinę wszechstronny. Punkty pozwalające rozwijać talenty
wpadają pojedynczo, oraz ostatnie nie z jakimś awansem postaci, a co kilka poziomów. W dalszej części rozgrywki,
kiedy znamy już mechaniki także możemy świadomie wybrać operowanie lepszymi strzelbami lub ciężkimi
mieczami, jest obecne właściwe, tylko na samym początku, gdy dopiero wszystko odkrywamy, robi wrażenie
sztucznie stawianych barier.
Twórcy może doszli ostatecznie do tego jedynego wniosku, bo dodali możliwość całkowitego resetu
przydzielonych punktów, i ja musiałem wziąć z ostatniej dróg, by w ogóle ukończyć drink z głównych questów.
Takie rozwiązanie ma nas chyba zachęcić do uprawiania ćwiczeń pobocznych, dzięki którym już awansujemy. Dla
wielu widać to żyć także wyzwanie przynoszące sporą satysfakcję, choć trafienie do ostatniego, jaki styl walki czy
rozwoju nam odpowiada, może zająć trochę czasu.
Lepiej późno niż dobrze

3. W GreedFallu generalnie wszystko, co fajne i popularne, dzieje się dość późno, po wielu godzinach spędzonych w
świecie gry – jakby na początku sprawiali ją praktykanci, a dopiero potem przejął bardziej profesjonalny zespół.
Fabuła wciągnęła mnie tylko gdzieś około połowy, dialogi i stały się ciekawsze z okresem. Późno dowiadujemy się,
jakie cechy warto rozwijać, by móc zaopatrzyć się w najodpowiedniejszą stój, późno zyskujemy zdolność bardziej
pomocnych uników, które czynią walkę płynniejszą.
Przez chwila drętwe animacje i ogólnie słabą responsywność naszej stronie, która ceni zamykać się na kamieniach
większych niż 5 cm, unikałem bezpośrednich starć, korzystając głównie ze strzelb. Potyczek w krótkim kontakcie
nie da się jednak całkowicie wyeliminować, bo często wpływamy na krótkie areny, gdzie przeciwnicy lubią nas
osaczać. Dopiero z czasem odblokowujemy unik z przekoziołkowaniem czy mocniejszy kopniak i walka organizuje
być bardzo przyjemniejsza. Ogólnie jednak nie jest źle, a aktywna pauza oraz oferta wzmacniania się różnymi
eliksirami pozwalają eksperymentować dłużej, niż trwa odkrycie wszelkich rodzajów przeciwników.
Świat z kserokopiarki
Ciągłe rywalizacji z zaledwie kilku rodzajami wrogów to efekt jednej z największych zalet PC GreedFalla –
nagminnej powtarzalności użytych obiektów. Świat gry obecne w istocie jedna enklawa miasta i okolicznych lasów,
którą następnie wielokrotnie skopiowano i wklejono, mając wiele większy obszar do zwiedzania. Najbardziej kłuje
to w oczy w najszybszych metropoliach Teer Fradee i instytucjach ich gubernatorów, które dzielą się jedynie
długością jadących do nich schodów.
Zawsze wpadamy do tego jednego budynku, spośród tym tymże układem pomieszczeń, sprzętów i wyglądów na
ścianach. Niewielkie chatki tubylców w wioskach także są dokładnie ten tenże zestaw szpargałów rozstawionych w
sposobie. Psuje to coś czas gry i burzy immersję. Przy zaledwie trzech budynkach i mało bungalowach ważna było
pokusić się o jedne drobne zmiany. Powielana jest i jedna jedyna zagadka środowiskowa, jaką zdołali wymyślić
twórcy.
O dziwo, taka powtarzalność wcale nie przeszkadza w trakcie przemierzania dzikich terenów. Jednak jednak są to
wyłącznie skaliste góry i tłum w jesiennych barwach, natura w dowolnym pomieszczeniu wygląda przekonująco i
prawdziwie. Krajobraz nie zatrzymuje się nudny także dzięki temu, że istnieje doskonale piękny. Widoki w
GreedFall PCu są drinkami z najskuteczniejszych, które można obecnie spotykać w walkach, i aż dziwne, iż ciż ciż
deweloperzy przygotowali do tego aż tak brzydkie twarze bohaterów.
Nieco topornie, ale z grupą
Cała reszta wad GreedFall PCa to szczególnie sprawy technologiczne oraz minus doszlifowania. Niektóre to częste
błędy, cechę to właściwie denerwujące rozwiązania. Zła jest krótka podróż przez coś w charakterze pośredniego
huba, który działa o wiele ogromniejszą ilością ekranów ładowania, niż odda się zaakceptować. Po wejściu do
mieszkania za jakimś razem zawierają się za nami drzwi, przeciwnicy zamykają się na materiale areny dodatkowo
nie ruszają aż do bliskiego zgonu, a jeśli wybraliśmy osobę jako bohatera, w moc dialogach a oczywiście będziemy
prezentowani jako „on”. Do tego można doliczyć jeszcze kilka pustawe miasta, w jakich brakuje ludów z

4. ubisoftowych „Asasynów”. Nie da się zatem ukryć, że najnowsza gra studia Spiders ma kilku niedociągnięć, ale
daleki istniał przecież z nazywania GreedFalla spadkobiercą drewnianego Gothica.
Po kilkudziesięciu godzinach z muzyką właściwie nie mogę wesprzeć się wrażeniu, że to trochę mniej dopracowany
Wiedźmin 3, który przecież i był sporo błędów i potknięć. Zabrakło może naprawdę oczywistego bohatera jak
Geralt i elementu Krwawego Barona, ale cała reszta daje radę. Przepiękne lokacje, rozbudowane questy, ciekawe
zadania poboczne, wybory, obszerna mitologia i historia wyspy oraz przede każdym znacznie skuteczna historię i
dorosły wpływ na uważny rozwój postaci tworzą z PC GreedFalla produkcję, która powstaje w myśl. I za brak
podzielenia fabuły na dodatki DLC, za brak opcjonalnego kupowania peleryn i brutalny brak możliwości dalszego
chodzenia po napisach końcowych należy się twórcom specjalna nagroda. Mimo wszystko – zasłużyli!