1. GOÐAFRÆÐI DAGUR OG NÓTT
Óðinn og bræður hans tóku hræ Ýmis og fluttu í mitt Ginnungagap og gerðu af því
jörðina. Af blóði hans var hafið, af holdinu löndin, af beinunum björgin,
af tönnunum og brotnum beinflísum gerðu þeir grjót og urðir. Höfuðkúpu hans tóku
þeir og gerðu að himni og hvolfdu honum yfir jörðina.
Hann hefur fjögur horn og undir hverju þeirra situr dvergur: Austri, Vestri, Norðri og
Suðri. Maður nokkur átti tvö börn svo fögur og fríð
að hann kallaði soninn Mána og dótturina Sól. En goðunum sem leiddist montið í
honum tóku þau bæði og settu upp á himininn.
Þar stýrir Sól vagni hinnar réttu sólar, þeirrar er goðin höfðu skapað af glóð úr
Múspellsheimi til að lýsa heiminum.
Á sama hátt stýrir Máni göngu tungls og ræður nýjum og niðum. Jötunninn Narfi átti
dóttur er Nótt hét, svarta og dökka yfirlitum.
Hún var þrígift og átti síðast Delling sem var ása ættar. Þeirra sonur var Dagur, ljós
og fagur eins og faðir hans. Nótt og dagur fengu hesta og vagna
og voru send upp á himin og skulu þau ríða umhverfis jörðina á hverjum tveim
dægrum. Nótt fer á undan á hestinum Hrímfaxa,
sem döggvar jörðina með froðu úr munni sínum og Dagur kemur á eftir á Skinfaxa
sem er með svo ljóst fax að af því lýsir um loft og jörð.
Heila Ýmis köstuðu goðin í loft upp og gerðu úr honum ógnþrungin ský. Jörðin sem
Óðinn og bræður hans sköpuðu er flöt og utan um hana er hinn djúpi sær.
Á norðanverðum enda himins situr jötunn er heitir Hræsvelgur. Hann er í arnarham
og af vængjatökum hans þýtur
vindurinn yfir heiminn. Þetta er undarleg vera, ósýnileg en svo sterk að hún setur hin
miklu höf á hreyfingu og glæðir eldinn.
