1. • Όπως όλες οι παραστάσεις έτσι και οι
παραστάσεις του Θεάτρου Σκιών σβήνουν
μαζί με τα φώτα της ράμπας. Ο
Καραγκιοζοπαίχτης μαζεύει τις φιγούρες
του, διπλώνει το άσπρο πανί του,
ξεκαρφώνει τη σκηνή και όλα τελειώνουν.
2. • Πάνω από ένα αιώνα οι Καραγκιοζοπαίχτες
περιόδευαν σε όλη την Ελλάδα και εκτός από
μερικές φωτογραφίες, δεν υπάρχει ούτε
ακουστικό, ούτε οπτικό υλικό που να μας δίνει
την ατμόσφαιρα, το ύφος και το ήθος των
παραστάσεων. Υπάρχουν βέβαια τα φυλλάδια
με το κείμενο των έργων, τα περίφημα
«Απομνημονεύματα» του Σωτήρη Σπαθάρη, οι
φιγούρες και τα σκηνικά. Όμως όλα αυτά
μοιάζουν βουβά και άψυχα, χωρίς τη φωνή του
Καραγκιοζοπαίχτη, χωρίς την κίνηση και το
ρυθμό, τις φωνές και τα τραγούδια.
3. Πώς ν‘ αρνηθώ τους άψυχους συντρόφους μου; Και τι συντρόφους! Τέτοιους, που
ολάκερα σαράντα πέντε χρόνια, ποτέ δεν με ΄ψύχραναν, που όταν μ‘ έβλεπαν να
μπαίνω μέσα στην σκηνή τον Καραγκιόζη για να παίξω, όλοι εγελούσαν. Έτσι ένοιωθα
όταν τους έβλεπα. Και σάμπως να μου έλεγαν όλοι μαζί: - Εμένα να πρωτοπάρεις
απόψε στα χέρια σου, Σπαθάρη. Εγώ θα παίξω καλύτερα! Και μόλις αρχίναγα να παίξω,
ξεκινούσε στο πανί τον Καραγκιόζη μια πραγματική ζωντάνια. Αφού δεν βρίσκω με τι
λογής λόγια να τους πώ το έχετε γεια,...θα πεθάνω μαζί τους.
Ο Καραγκιόζης είναι η ζωή μου! Αν μου αφαιρέσουν αυτή την ανάγκη εγώ σε μια βδομάδα
θα πεθάνω. Μόνο έτσι αισθάνομαι τα γέρικα κόκκαλά μου να ζωντανεύουνε και την ψυχή
μου να μου μιλάει παιδιάστικα".
4. • Για πολλά χρόνια μετά τον ερχομό του στην
Ελλάδα ο Καραγκιόζης απευθυνόταν στις λαϊκές
μάζες που ζούσαν εξαθλιωμένες στις
παραγκουπόλεις των λιμανιών και των αστικών
κέντρων. Οι τύποι και το ρεπερτόριό τους ήταν
Τούρκικα και δεν υπήρχε ίχνος κοινωνικής
κριτικής ή διαμαρτυρίας. Εκείνος που ανέλαβε το
δύσκολο αλλά γοητευτικό έργο του
Εξελληνισμού ήταν ο Πατρινός Δημήτρης
Σαρδούνης(1865-1912) με το παρατσούκλι
Μίμαρος. Αυτός έκανε τον Καραγκιόζη τέχνη
Ελληνική.
5. Δημήτρης Σαρδούνης
ο Μίμαρος
Ο Μίμαρος εκτός από
καλλίφωνος ήταν και εξαιρετικά πνευματώδης, μίμος
θαυμάσιος ( από αυτό πήρε και το παρατσούκλι),
σχεδιαστής καλός, άριστος γνώστης της
Νεοελληνικής κοινωνίας. Ήταν ο γενάρχης του
Ελληνικού Καραγκιόζη, Αυτός τον καθάρισε από τις
βωμολοχίες του και παρουσίασε έργα με ελληνικά
θέματα που έμειναν αθάνατα.
8. Καραγκιόζης
• Ο Καραγκιόζης: Είναι ο ιδανικός τύπος του φτωχού Έλληνα, του
τόσο φτωχού που έχει πια απαρνηθεί κάθε ιδιωτική φροντίδα κι έχει
εξυψωθεί σε εύθυμη φιλοσοφική θεώρηση της ζωής. Είναι αγαθός,
σκληρός καμμιά φορά στ'αστεία του, αλλά καλόκαρδος στο βάθος.
Γεμάτος τεμπελιά και αισιοδοξία, αλλά και γεμάτος διάθεση ν‘
ανακατεύεται σε όλα. Τον ενδιαφέρει κάθε τι που γίνεται γύρω του,
όλους τους πειράζει και τους κοροϊδεύει και προ πάντων τον ίδιο τον
εαυτό του. Το χέρι του είναι εξαιρετικά ευκίνητο και υπερβολικά
μακρύ, για σκηνικούς λόγους, για να μπορεί να ξύνει την πλάτη του
και το κεφάλι του ή για να χειρονομεί. Επίσης έχει συμβολική
σημασία γιατί εκπροσωπεί το έξυπνο πνεύμα του. Καρπαζώνει
προθυμότατα, δέρνει αλλά και δέρνεται. Είναι ευφυολόγος,
ετοιμόλογος και αστείος, ποτέ όμως γελοίος. Δεν είναι ταπεινός,
ούτε όταν δέρνεται. Το δέχεται κι αυτό σαν μια κακοτυχία του και
σαν συνέπεια της κακοκεφαλιάς του, με την ίδια εύθυμη
εγκαρτέρηση και το ίδιο ειρωνικό του κέφι.
9. Αγλαΐα
•
Αγλαΐα : H γυναίκα του Καραγκιόζη.
Εκπροσωπεί τον χαρακτήρα της φτωχής
Ελληνίδας νοικοκυράς που προσπαθεί να
βοηθήσει την οικογένειά της δουλεύοντας
σε ευκατάστατες οικογένειες.