1. ԴՊ Ր Ո Ց
1_3 ԴԱՍԱՐԱՆ
ՄԵՐ ՌՈԴԱՐԻԱԿԱՆ
ԸՆԹԵՐՑԱՐԱՆԸ
1

2. Ծակ կոշիկը, անտակ թավան և անպոչ
գդալը: Կար չկար մի ծակ կոշիկ կար : Էս ծակ կոշիկը
ապրում էր ամպերի մեջ , որովհետև վախենում էր, որ
մարդիկ իրեն կգցեն աղբը: Իր համար ապրում էր
ամպերի մեջ` ճնճղուկների հետ երգելով ու պարելով:
2

3. Մի օր էլ պատահական հանդիպեց մի
անպոչ գդալի.
- Ա’յ անպոչ գդալ, դո՞ւ ինչ գործ ունես
այստեղ;
- Պոչս կոտրվեց , ես էլ վախեցած
փախա, որ չխորտակվեմ ճաշաջրի մեջ:
-Ի~նչ լավ է, միասին կապրենք :
3

4. Այսպես ապրում էին անպոչ գդալն ու ծակ կոշիկը: Մի
օր էլ հարևան ամպի տակ թաքնված տեսան մի
անտակ թավայի:
­Ա’յ անտակ թավա, դո՞ւ էլ ես մարդկանցից փախել:
Թավան ծիծաղեց ու պատասխանեց.
­Այո, նրանք ուզում էին ինձ նկարի շրջանակ դարձնել:
­Լավ, դու էլ մեզ միացիր , այստեղ ապահով է , մեզ ոչ
ոք չի գտնի:
4

5. Այսպես երկար ժամանակ ուրախ ապրում էին ,
երբ մի օր հոգնեցին, որ իրենք անտակ , ծակ ու
անպոչ են: Որոշեցին մի ճար գտնել:
Անպոչ գդալը արևից մի շող պոկեց ու իր համար
պոչ սարքեց:
Անտակ թավան ամպը իրեն տակ դարձրեց, իսկ
կոշիկի ծակին փայլուն աստղ դրեցին:
5

6. Կլոր Ձմեռը
Լինում է չի լինում մի կլոր
ձմեռ է լինում: Էս ձմեռը
ունենում է մի մեծ պարկ: Էս
պարկի մեջ լինում է մի մեծ
ջրաներկ, որի մեջ կար միայն
սպիտակ գույն ու
կախարդական վրձիններ:
6

7. Էս վրձինները պարել գիտեին,
երգել գիտեին, ուտել գիտեին,
նկարել գիտեին, խաղալ
գիտեին,գրել գիտեին, կարդալ
գիտեին, քնել գիտեին,
արթնանալ գիտեին:
7

8. Մի օր էս պարկը բացվեց,
ջրաներկն ու վրձինները
դուրս թռան, ու աշխարհը
ներկեցին, այնքան
ներկեցին, որ սպիտակ
գույնը վերջացավ, նրանք էլ
հոգնեցին, տխրեցին , լաց
եղան ու նորից մտան
պարկի մեջ:
8

9. Թիթեռ է չի թռնում, ոչ ոք նրան չի
բռնում: Տիգրան
Ակնոց է խանութում չէ,
մարդ դնող էլ չէ լինի:
Փոքրիկ սմայլիկը բարձրացավ
մայրիկ սմայլիկի գլխին, որ
տեսնի աշխարհում ի՞նչ կա, ի՞նչ
չկա:
9

10. Բիբիլիկը
Կար չկար մի մեծ, շատ մեծ կոնֆետ կար:
Այս կոնֆետը այնքան մեծ էր ու չաղ, որ չէր
կարողանում ոչ շնչել, ոչ պառկել: Այս
կոնֆետի անունը Բիբիլիկ էր : Բիբիլիկը
ապրում էր իր նման մի մեծ ամպի վրա:
10

11. Մի օր ուժեղ անձրև եկավ, ամպը չքացավ,
Բիբիլիկն էլ ընկավ գետնին ու ջարդ ու
փշուր եղավ : Այդ փշուրները փոքրիկ
կոնֆետներ , որոնք աշխարհով մեկ
տարածվեցին:
Ի~նչ լավ էր, որ Բիբիլիկը ընկավ, թե չէ
առանց կոնֆետ ի՞նչ էինք անելու:
11

12.
Մի թագավոր կար:
Նա մի օր արթնացավ և տեսավ, որ իր պալատում
բոլորը թիվ են դարձել: Երկու մկները մեծի և փոքրի
նշաններն էին դարձել. մեծի նշանը `ուրախ, փոքրի
նշանը` տխուր: Իր գավազանը մի մեծ խաչ էր դարձել,
իսկ իր աթոռը` հավասարի նշանը: Եվ քանի որ նա
արդեն ծեր էր և հենակ ուներ, նրա հենակը դարձել էր
հարցականի նշանը, իսկ թագը ստացել էր հանումի
նշանի ձև:
12

13. Նա հասկացավ, որ ամբողջ տիեզերքը դարձել է
թվաբանություն:
Իր թագավորած երկիր մոլորակում բոլորը թիվ էին:
Եվ թագավորը վախեցավ և որոշեց, որ ինքն էլ թիվ
դառնա, որպեսզի մենակ չմնա:
Պարզվեց, որ բոլոր թվերը կան, բացի մեկ –ից: Եվ
թագավորը որոշեց , որ ինքը կլինի 1 թիվը: Դրա
համար էլ մենք նրանից ենք սկսում հաշվել:
Այդ օրվանից բոլոր մարդիկ դարձան
անսահմանություն: Եվ այդ անսահմանությունը
սկսվում է 1 թվից` թագավորից:
.
....................
13

14. .....
Ինչո՞ւ աչքերը մարդ ունեն:
Ինչո՞ւ փականը դուռ ունի:
Միքայել
Ինչո՞ւ թանաքը գրիչ ունի:
Ինչո՞ւ բեղը կատու ունի:
14

15. Ինչո՞ւ դեմքը մարդ ունի:
Իլոնա
Ինչո՞ւ գրպանը շոր ունի:
Ինչու ծայրը մատիտ ունի:
Ինչո՞ւ քիթը դեմք ունի:
15

16. Ինչո՞ւ բունը շուն ունի:
Ինչո՞ւ բեղը պապիկ ունի:
Ինչո՞ւ ջուրը բաժակ ունի:
Գոռ
Ինչո՞ւ եղունգները մատեր ունեն:
Ինչո՞ւ սիրտը մարդ ունի:
16